Air Transport Auxiliary (original) (raw)

dbo:abstract

Die Air Transport Auxiliary (Abkürzung ATA) war eine britische Zivilorganisation zur Lufttransportunterstützung im Zweiten Weltkrieg. Ihre 1.300 Piloten aus 25 Nationen überführten hauptsächlich neue und instandgesetzte Flugzeuge der Royal Air Force beispielsweise von Fabriken und Wartungseinheiten hin zu aktiven Dienstgeschwadern. Die über ganz Großbritannien verteilten Flugbereitschaften verlegten aber auch Servicepersonal und übernahmen zudem Ambulanzflüge. In den fast fünf Jahren ihres Bestehens absolvierten die Piloten der ATA rund 300.000 Flüge, die von mehr als 2.700 Mitarbeitern am Boden unterstützt wurden. Zum fliegenden Personal der ATA gehörten neben vielen Veteranen aus dem Ersten Weltkrieg überdurchschnittlich viele Frauen, denen ab 1943 die ATA als erste britische Regierungsorganisation den gleichen Lohn wie ihren männlichen Kollegen zahlte. (de)
The Air Transport Auxiliary (ATA) was a British civilian organisation set up at the start of the Second World War with headquarters at White Waltham Airfield in Berkshire. The ATA ferried new, repaired and damaged military aircraft between factories, assembly plants, transatlantic delivery points, maintenance units (MUs), scrapyards, and active service squadrons and airfields, but not to naval aircraft carriers. It also flew service personnel on urgent duty from one place to another and performed some air ambulance work. Notably, some of its pilots were women, and from 1943 they received equal pay to their male colleagues, a first for the British government. (en)
L'Air Transport Auxiliary (ATA) était une organisation britannique de la Seconde Guerre mondiale active du 15 février 1940 au 30 novembre 1945 créée pour assurer le transfert des avions neufs, des avions réparés ou endommagés entre les usines, les aérodromes de livraison aux États-Unis, les dépôts de maintenance ou les aérodromes militaires en service actif. L'administration de cette organisation fut confiée à , un directeur de la British Overseas Airways Corporation (BOAC) qui avait suggéré une organisation similaire avant-guerre. Durant la guerre, le service livra plus de 300 000 avions de tous types, incluant des Spitfires, des Hawker Hurricanes, des Mosquitoes, des Mustangs, des Lancasters, des Halifaxes, des Fairey Swordfish, des Barracudas et des Forteresses volantes. L'organisation recruta des pilotes qui étaient considérés comme inapte au feu en raison de l'âge ou de leur santé aussi bien par la Royal Air Force que par la Fleet Air Arm (ce qui donnera la traduction humoristique d'ATF par "Ancient and Tattered Airmen" -traduction libre : Aviateurs Antiques et Décrépits) et, notablement, des femmes pilotes. Il y avait 166 femmes pilotes (un pilote sur huit de l'ensemble du service) qui étaient des volontaires de Grande-Bretagne, d'États du Commonwealth, des États-Unis et une du Chili. Quinze perdirent la vie en vol dont la pionnière de l'aviation britannique Amy Johnson. Margot Duhalde, originaire du Chili mais ralliée au FFL avant d'entrer dans l'ATA, est entrée dans l'Armée de l'Air en 1945, installée au BA de Meknès, elle fut décorée comme Commandeur de la Légion d'Honneur en 1946. L'ATA convoyait tout type d'avions et les femmes pouvaient officiellement les piloter tous, même les bombardiers quadrimoteurs mais excluant les grands hydravions. Onze femmes avaient la formation pour quadrimoteurs. Quelques-unes étaient en cadres de commandement des Ferry-Pilot Pools (FPP) - sections de pilotes de livraison - en grade de 'Commander' du 12 FPP à et du 15 FPP au . Les avions étaient livrés sur toutes les bases de la RAF et de la FAA, mais pas sur les porte-avions. (fr)
L'Air Transport Auxiliary (ATA) fu un'organizzazione britannica civile istituita durante la Seconda guerra mondiale e con sede presso il il cui compito era quello di trasferire in volo aerei militari di nuova fabbricazione, riparati o danneggiati tra i vari impianti produttivi e di assemblaggio, punti di consegna transatlantici, reparti di manutenzione (Maintenance Units - MUs), impianti di demolizione, e reparti aerei (Squadron) della Royal Air Force (RAF) in servizio operativo dislocati sui vari aeroporti e piste d'atterraggio. Tra i suoi piloti vi erano anche donne. Durante la sua esistenza venne inoltre incaricato di compiere voli di collegamento per trasportare personale di servizio tra vari luoghi in caso di urgenza effettuando nel contempo alcune missioni ai comandi di aeroambulanze. (it)
Air Transport Auxiliary (ATA) was een Britse burgerorganisatie in de Tweede Wereldoorlog. (nl)
Air Transport Auxiliary (ATA) – brytyjska służba pomocnicza Royal Air Force, organizacja paramilitarna w czasie drugiej wojny światowej, zajmująca się rozprowadzaniem nowych, naprawionych i uszkodzonych samolotów pomiędzy fabrykami, zakładami naprawczymi, lotniskami bojowymi i złomowiskami na terenie Wielkiej Brytanii (odbywały się również loty transatlantyckie); piloci ATA nie lądowali tylko na lotniskowcach. Do obowiązków ATA należało także transportowanie pilotów i obsługi technicznej (tzw. służba taksówkarska) oraz transport medyczny. Początkowo ATA miało się zajmować transportem poczty i zaopatrzenia medycznego, jednak pojawiło się zapotrzebowania na pilotów do przebazowywania samolotów. Od 1 maja 1940 ATA rozpoczęło rozprowadzanie wszystkich samolotów wojskowych z fabryk do jednostek technicznych w celu zamontowania uzbrojenia i przyrządów niezbędnych w walce. Od 1 sierpnia 1941 ATA przejęło wszystkie zadania i obowiązki dotyczące transportu powietrznego, co odciążyło pilotów bojowych. W czasie wojny piloci służby wylatali łącznie 415 000 godzin i dostarczyli ponad 308 000 samolotów 130 typów (np. Avro Anson, Airspeed Oxford, Douglas B-23 Dragon, De Havilland Dragon Rapide, Taylorcraft Auster, Fairey Barracuda, Hawker Hart, North American Harvard, Hawker Hurricane, Avro 621 Tutor, Piper Cub, De Havilland Tiger Moth, Miles Magister, Fairey Albacore, Boulton Paul Defiant, Fairey Firefly, Westland Lysander, , North American P-51 Mustang, Percival Proctor, Supermarine Spitfire, Avro Lancaster, Handley Page Halifax, Fairey Swordfish, Boeing B-17 Flying Fortress). Administracją ATA zajmował się , dyrektor British Overseas Airways Corporation (BOAC). Zaproponował on stworzenie podobnej organizacji już przed wojną (24 maja 1938). 10 października 1939 kontrolę nad ATA przejęło Air Member for Supply and Organisation (AMSO). Pierwsi piloci zostali powołani do Rezerwy Dowództwa RAF i przydzieleni do transportu samolotów treningowych, myśliwców i bombowców z fabryk i składów do baz lotniczych. Pod koniec 1939 podjęto decyzję o założeniu bazy lotniczej ATA w White Waltham koło Maidenhead w hrabstwie Berkshire. Działania operacyjne w tej bazie rozpoczęły się 15 stycznia 1940. 16 maja 1940 zwierzchnictwo przejęło RAF Maintenance Command. Następnie, 22 lipca 1941 ATA przeszło pod egidę Ministerstwa Produkcji. Mimo że kontrola nad służbą była przesuwana wielokrotnie do różnych departamentów, to administracja była prowadzona przez BOAC. Rekrutowano pilotów, którzy nie nadawali się do służby w RAF z powodu wieku czy warunków fizycznych (np. choroba, kalectwo), a także pilotów pochodzących z krajów neutralnych oraz kobiety (pilotki). Unikalną cechą ATA było to, że wszelkie ograniczenia fizyczne pilotów i ich niepełnosprawność (np. proteza kończyny, jedno oko, krótkowzroczność) były ignorowane, jeśli mogli oni wykonywać swoją pracę. W związku z brakiem ograniczeń wiekowych skrót ATA rozszyfrowywano dowcipnie jako Ancient and Tattered Airmen, czyli „Starzy i Potargani Lotnicy”. Na podobnej zasadzie obecność kobiet w tej formacji wyśmiewano określeniem Always Terrified Airwomen, co oznacza "Zawsze Przerażone Lotniczki". W ATA latali piloci z 28 krajów. Pod koniec 1939 kom. Pauline Gower otrzymała zadanie zorganizowania kobiecej sekcji ATA. Służyło w niej 166 kobiet (1/8 całej służby), które były ochotniczkami z Wielkiej Brytanii, krajów brytyjskiej Wspólnoty Narodów (Kanady, Nowej Zelandii, Południowej Afryki), Stanów Zjednoczonych, Holandii, Polski (por. Jadwiga Piłsudska, kpt. Stefania Wojtulanis i kpt. Anna Leska) i jedna z Chile. 15 z nich straciło życie w powietrzu, łącznie z brytyjską pionierką lotnictwa Amy Johnson. Jednym z wielu znaczących osiągnięć kobiet było otrzymywanie takich samych wynagrodzeń i stopni wojskowych co mężczyźni. Był to pierwszy taki przypadek, aby brytyjski rząd zaaprobował taką samą płacę za tę samą pracę dla kobiet i mężczyzn w instytucji podległej rządowi (w tym samym czasie Amerykanki służące w Women Airforce Service Pilots (WASP) – kobiecej służbie pilotów, zarabiały 35% mniej niż mężczyźni wykonujący tę samą pracę). Mimo że początkowo kobiety nie pilotowały samolotów bojowych, a tylko treningowe i transportowe, to ostatecznie zostały dopuszczone do pracy ze wszystkimi typami samolotów, włączając w to czterosilnikowe bombowce i wyłączając tylko największe łodzie latające. Pierwsi piloci ATA byli szkoleni w szkole lotnictwa RAF. Niedługo po powstaniu ATA opracowało własny program szkoleń: piloci zaczynali szkolenie na lekkich, jednosilnikowych maszynach i stopniowo przesiadali się na większe, mocniejsze i bardziej skomplikowane samoloty. Piloci byli szkoleni do jednej klasy samolotów, potem zdobywali doświadczenie wykonując loty transportowe na tych samolotach, a następnie powracali na szkolenie do następnej klasy maszyn. W rezultacie rozwój umiejętności pilotów bazował raczej na ich własnych doświadczeniach i zdolnościach niż na sztywnym planie. To gwarantowało nie tylko to, że jak największa liczba pilotów będzie odbywać zaawansowane szkolenie, ale także to, że piloci, którzy nie uzyskali wyższych kwalifikacji dalej byli zatrudnieni w ATA i latali na maszynach, do których zostali przeszkoleni. Po przejściu szkolenia na dany typ samolotów pilot mógł dostać rozkaz transportu każdego samolotu należącego do tej klasy, nawet jeśli nigdy nie pilotował tego modelu. Aby sprostać tym zadaniom, pilotów wyposażono w "Notatnik Pilota Transportowego", zawierający podstawowe dane i właściwości różnych typów i modeli samolotów. Duże znaczenie miało też dzielenie się pilotów doświadczeniami dotyczącymi techniki pilotażu. Ponadto pilot przeszkolony na więcej niż jedną klasę samolotów mógł zostać przydzielony do rozprowadzania wszystkich samolotów, na które został przeszkolony; to znaczy, że pilot posiadający kwalifikacje na cztery klasy (mogący pilotować czterosilnikowe bombowce) mógł również dostać rozkaz transportu lekkiego samolotu jednosilnikowego, jeśli tylko było zapotrzebowanie na tego typu samoloty. To czyniło służbę w ATA ciężką, a piloci musieli wykazać się zdolnościami pilotowania różnych typów samolotów, w różnych warunkach atmosferycznych (bez względu na pogodę samolot musiał być dostarczony) i w różnym stanie technicznym (niektóre samoloty transportowane do naprawy były w tak złym stanie po walce, że dostawały pozwolenie tylko na jeden lot – do zakładu naprawczego). ATA szkoliło pilotów głównie do transportowania samolotów, rzadziej do perfekcyjnego opanowania umiejętności pilotażu każdego typu samolotów. Na przykład szkolenie nie obejmowało akrobacji i lotów IFR, a piloci mieli wyraźny zakaz ich wykonywania, nawet jeśliby potrafili. Celem ATA było bezpieczne dostarczenie samolotu, to znaczy bez podejmowania niepotrzebnego ryzyka. (pl)

dbo:militaryUnitSize

1,152 pilots (male) 168 pilots (female)
151 flight engineers
16 ferry pools (1944)
19 radio officers
2 Training Units
2,786 ground staff
27ADCC,ATC, andSea cadets
Air Movement Flight Unit

dbp:caption

ATA, Air Transport Auxiliary Ferry pilot's badge (en)

dbp:decorations

1 (xsd:integer)
2 (xsd:integer)
5 (xsd:integer)
6 (xsd:integer)
13 (xsd:integer)
18 (xsd:integer)
36 (xsd:integer)

dbp:motto

(en)
"Eager for the Air" (en)
Aetheris Avidi (en)
Anything To Anywhere (en)
Unofficial: (en)

dbp:size

2 (xsd:integer)
16 (xsd:integer)
19 (xsd:integer)
27 (xsd:integer)
151 (xsd:integer)
1152 (xsd:integer)
2786 (xsd:integer)
Air Movement Flight Unit (en)

rdfs:comment

The Air Transport Auxiliary (ATA) was a British civilian organisation set up at the start of the Second World War with headquarters at White Waltham Airfield in Berkshire. The ATA ferried new, repaired and damaged military aircraft between factories, assembly plants, transatlantic delivery points, maintenance units (MUs), scrapyards, and active service squadrons and airfields, but not to naval aircraft carriers. It also flew service personnel on urgent duty from one place to another and performed some air ambulance work. Notably, some of its pilots were women, and from 1943 they received equal pay to their male colleagues, a first for the British government. (en)
Air Transport Auxiliary (ATA) was een Britse burgerorganisatie in de Tweede Wereldoorlog. (nl)
Die Air Transport Auxiliary (Abkürzung ATA) war eine britische Zivilorganisation zur Lufttransportunterstützung im Zweiten Weltkrieg. Ihre 1.300 Piloten aus 25 Nationen überführten hauptsächlich neue und instandgesetzte Flugzeuge der Royal Air Force beispielsweise von Fabriken und Wartungseinheiten hin zu aktiven Dienstgeschwadern. Die über ganz Großbritannien verteilten Flugbereitschaften verlegten aber auch Servicepersonal und übernahmen zudem Ambulanzflüge. In den fast fünf Jahren ihres Bestehens absolvierten die Piloten der ATA rund 300.000 Flüge, die von mehr als 2.700 Mitarbeitern am Boden unterstützt wurden. Zum fliegenden Personal der ATA gehörten neben vielen Veteranen aus dem Ersten Weltkrieg überdurchschnittlich viele Frauen, denen ab 1943 die ATA als erste britische Regierungso (de)
L'Air Transport Auxiliary (ATA) était une organisation britannique de la Seconde Guerre mondiale active du 15 février 1940 au 30 novembre 1945 créée pour assurer le transfert des avions neufs, des avions réparés ou endommagés entre les usines, les aérodromes de livraison aux États-Unis, les dépôts de maintenance ou les aérodromes militaires en service actif. L'administration de cette organisation fut confiée à , un directeur de la British Overseas Airways Corporation (BOAC) qui avait suggéré une organisation similaire avant-guerre. (fr)
L'Air Transport Auxiliary (ATA) fu un'organizzazione britannica civile istituita durante la Seconda guerra mondiale e con sede presso il il cui compito era quello di trasferire in volo aerei militari di nuova fabbricazione, riparati o danneggiati tra i vari impianti produttivi e di assemblaggio, punti di consegna transatlantici, reparti di manutenzione (Maintenance Units - MUs), impianti di demolizione, e reparti aerei (Squadron) della Royal Air Force (RAF) in servizio operativo dislocati sui vari aeroporti e piste d'atterraggio. Tra i suoi piloti vi erano anche donne. Durante la sua esistenza venne inoltre incaricato di compiere voli di collegamento per trasportare personale di servizio tra vari luoghi in caso di urgenza effettuando nel contempo alcune missioni ai comandi di aeroambulanz (it)
Air Transport Auxiliary (ATA) – brytyjska służba pomocnicza Royal Air Force, organizacja paramilitarna w czasie drugiej wojny światowej, zajmująca się rozprowadzaniem nowych, naprawionych i uszkodzonych samolotów pomiędzy fabrykami, zakładami naprawczymi, lotniskami bojowymi i złomowiskami na terenie Wielkiej Brytanii (odbywały się również loty transatlantyckie); piloci ATA nie lądowali tylko na lotniskowcach. Do obowiązków ATA należało także transportowanie pilotów i obsługi technicznej (tzw. służba taksówkarska) oraz transport medyczny. (pl)

owl:sameAs

foaf:depiction

is dbo:wikiPageRedirects of