Anarchism and the arts (original) (raw)

dbo:abstract

ارتبطت اللاسلطوية بالفنون خلال فترة طويلة من الزمن، لا سيما بالفنون البصرية والموسيقا والأدب. يمكن أن يعود تاريخ ذلك إلى بداية اللاسلطوية كمفهوم سياسي، وكتابات بيير جوزيف برودون حول الرسام الواقعي الفرنسي غوستاف كوربيه. في مقال عن كوربيه عام 1857، وضع بيير جوزيف برودون مبدأ للفن كان قد رآه في أعمال كوربيه، ينطوي على أنه يجب أن يظهر الحياة الحقيقية للطبقات العاملة والظلم الذي يواجهه العمال على أيدي البرجوازية. اعترض الروائي الفرنسي إيميل زولا على دفاع برودون عن الحرية للجميع باسم اللاسلطوية، ولكنه وضع شروطًا على الفنانين بشأن ما ينبغي أن يصوروه في أعمالهم. فتح هذا بابًا للانقسام في التفكير في الفن اللاسلطوي ما يزال واضحًا حتى اليوم، بين بعض الكتاب والفنانين اللاسلطويين الذين يؤيدون وجهة النظر القائلة إن الفن يجب أن يكون دعائيًا ويستخدم لتعزيز قضية اللاسلطوية، والبعض الآخر الذي يرى أن اللاسلطوية يجب أن تحرر الفنان من متطلبات خدمة الراعي والمعلم، مما يسمح للفنان تحقيق مصالحه وأجندته الخاصة. في السنوات الأخيرة، نوقشت أولى هذه الأساليب من قبل كتاب مثل باتريشيا ليتن وثانيها من قبل مايكل باراسكوس. من بين الكتاب المهمين الذين كتبوا عن العلاقة بين الفن واللاسلطوية، برودون وبيتر كروبوتكين وهربرت ريد وأليكس كومفورت وجورج وودكوك ودافيد غودواي وآلان أنتليف وسندي ميلشتاين. بالرغم من هذا التاريخ الوثيق بين الفن واللاسلطوية، جادل بعض الكتاب اللاسلطويين مثل كروبوتكين وريد أنه وفي المجتمع اللاسلطوي سيختفي دور الفنان تمامًا، إذ سيصبح كل النشاط البشري، في حد ذاته، فنيًا. هذه هي نظرة الفن في المجتمع الذي يرى الإبداع على أنه متأصل في كل النشاط البشري في حين جاء تأثير الرأسمالية البرجوازية لتجديد الحياة البشرية من خلال جوانبها الإبداعية بالاعتماد على توحيد الصناعة وتفكيك عمليات الإنتاج وإضفاء الطابع المهني على الفن من خلال النظام التعليمي. بالنسبة لبعض الكتاب، لن يختفي الفن والفنانون اللاسلطويون لأنهم سيواصلون توفير مجتمع لاسلطوي مع مساحة لمواصلة تخيل طرق جديدة لفهم وتنظيم الواقع وكذلك مساحة لمواجهة المخاوف المحتملة. يشبه هذا نظرية نويل كارول عن وظيفة قصص الرعب والأفلام في المجتمع الحالي: «إن فن الرعب هو الثمن الذي نحن مستعدون لدفعه لنكشف عن ذلك المستحيل وغير المعروف، الذي ينتهك مخططنا المفاهيمي». (ar)
Anarchism has long had an association with the arts, particularly with visual art, music and literature. This can be dated back to the start of anarchism as a named political concept, and the writings of Pierre-Joseph Proudhon on the French realist painter Gustave Courbet. In an essay on Courbet of 1857 Proudhon had set out a principle for art, which he saw in the work of Courbet, that it should show the real lives of the working classes and the injustices working people face at the hands of the bourgeoisie. The French novelist Émile Zola objected to Proudhon advocating freedom for all in the name of anarchism, but then placing stipulations on artists as to what they should depict in their works. This opened up a division in thinking on anarchist art which is still apparent today, with some anarchist writers and artists advocating a view that art should be propagandistic and used to further the anarchist cause, and others that anarchism should free the artist from the requirements to serve a patron and master, allowing the artist to pursue their own interests and agendas. In recent years the first of these approaches has been argued by writers such as Patricia Leighten and the second by Michael Paraskos. Significant writers on the relationship between art and anarchism include Proudhon, Peter Kropotkin, Herbert Read, Alex Comfort, George Woodcock, David Goodway, Allan Antliff and Cindy Milstein. Despite this history of a close relationship between art and anarchism some anarchist writers such as Kropotkin and Read have argued that in an anarchist society the role of the artist would disappear completely as all human activity would become, in itself, artistic. This is a view of art in society that sees creativity as intrinsic to all human activity whereas the effect of bourgeois capitalism has been to strip human life of its creative aspects through industrial standardisation, the atomisation of production processes and the professionalisation of art through the education system. For some writers, art and anarchism artists would not disappear as they would continue to provide an anarchist society with a space in which to continue to imagine new ways of understanding and organising reality as well as a space in which to face possible fears. This is similar to Noël Carroll's theory of the function of horror stories and films in current society: "Art-horror is the price we are willing to pay for the revelation of that which is impossible and unknown, of that which violates our conceptual schema." (en)
Ekde sia komenco, anarkiismo interesiĝis pri kulturo, lernado, edukado kaj instruado de la membroj de ties organizoj, ĉefe en la branĉo de la anarki-sindikatismo, laŭ la ideo, ke kulturon povas profiti la simplaj laboristoj por plibonigi sian labor- kaj vivkondiĉon ĉu per plialtigo de la posteno ĉu per ŝanĝo de laboro ĉu per pli efika kontraŭstaro kontraŭ ekspluatantoj. Ĉe la laborismaj organizoj en Okcidenta Eŭropo -kie antaŭe komencis la industria revolucio- kaj ĉefe en latinidaj landoj, kiel Francio, Hispanio aŭ Italio, kie la anarkiisma tendenco estis sufiĉe grava, oni organizis aktivadon cele tiuj eblecoj, kiel prelegoj, kursoj, bibliotekoj, ktp. Foje la celo estis baza: instrui legad- kaj kalkulkapablon. Je la komenco de la 20-a jarcento tiu agado estis jam tradicia kaj en multaj urboj de industriaj regionoj (kaj aliaj) fondiĝis specifaj kulturaj aŭ edukaj organizaĵoj, kiel ateneoj, vesperlernejoj, gazetoj, alternativaj bazlernejoj, babillernejoj, ktp. Tiele eĉ ekzistis forta interinfluo de la laborisma (ĉefe liberecana aŭ anarkiisma) kulturo kun la intelekta kaj arta kulturo de gravuloj kaj burĝaj artistoj konitaj kaj agnoskitaj de la ĝenerala publiko. En la anarkiismaj medioj estis sufiĉe konataj la verkoj kaj signifo de verkistoj, kiel Ibsen, Wilde, Tostoi, Niĉeo, ktp. Dume kelkaj el tiuj intelektuloj (ne nur en literaturo, ankaŭ en pentrarto, muziko, ktp.) ricevis influojn de la pensmanieron de tiu kulturgrundo liberecana. En kelkaj landoj eĉ la anarkiisma kulturbazo markis iamaniere la naskon kaj disvolvigon de kelkaj skoloj, kiel en Hispanio ĉe la Generacio de 98. Dum la plej aktivaj jardekoj de la 20-a jarcento, nome 1920-aj kaj 1930-aj jaroj, la aktivado en la kulturaj liberecanaj organizoj daŭris kaj same la interrilatoj kun la burĝa aŭ ĝenerala kulturo. Polemikoj estis oftaj en la medioj kaj komunikiloj de ambaŭ tendencoj. Tiele modiĝis en tiuj polemikoj temoj kiel naturismo, historio kaj aktuala rolo de la eklezioj, religio ĝenerale, konsideroj de la tiamaj politiksistemoj, konsideroj pri milito, instrusistemo, ktp... eĉ Esperanto, kiu estis grava temo en la du flankoj de la tiama kulturagado. (Tiu ĉi artikolo temas pri rilatoj inter kulturo kaj anarkiismo kaj inverse; pri la konstruo de specifa kulturo ene de la anarkiismaj -aŭ liberecanaj medioj- vidu la artikolon .) (eo)
L’anarchisme a depuis longtemps des liens avec les arts créatifs, en particulier la peinture, la musique et la littérature. L'influence de l'anarchisme dans l'art n'est pas qu'une question d'imagerie spécifique ou de figures publiques propres à l'anarchisme, mais peut être vue comme une approche vers l'émancipation totale de l'homme et de l'imagination. (fr)
Las ideas anarquistas han tenido una gran influencia en la cultura y han inspirado a un gran número de personas en diversos países y a lo largo de la historia. Tanto los artistas de ideas anarquistas como aquellos que simpatizaban sin declararse abiertamente anarquistas, han dejado una vasta y significativa contribución en diversas disciplinas, en especial, la literatura, la dramaturgia, las artes visuales y la pintura, el cine y la música. Esta producción artística ha sido variada, abarcando temáticas de contenido de denuncia social alternando con la propaganda de los ideales anarquistas. También la historia del movimiento anarquista y sus ideas han sido la fuente de inspiración de autores ideológicamente cercanos al anarquismo, pero que no se reivindicaban como tales. En estos casos la obra, más que los artistas, presenta fuertes componentes y valores anarquistas. (es)
O anarquismo desde seu surgimento possui diversas associações com as artes, particularmente com a música e a literatura. A influência do anarquismo e do pensamento libertário não é sempre diretamente relacionada a um conjunto de imagens específicas ou figuras públicas, mas pode ser vista em certa instância, em torno da libertação máxima dos seres humanos em conjunto ou individualmente, em relação ao seu poder de expressão, criatividade e imaginação. É necessário porém, não permitir que o caráter intelectual que gira entorno das obras acabe gerando discriminações, seja dentro ou fora do meio artístico. (pt)

dbo:wikiPageExternalLink

dbo:wikiPageWikiLink

dbp:quote

An anarchist world…a surrealist world: they are the same. (en)

rdfs:comment

L’anarchisme a depuis longtemps des liens avec les arts créatifs, en particulier la peinture, la musique et la littérature. L'influence de l'anarchisme dans l'art n'est pas qu'une question d'imagerie spécifique ou de figures publiques propres à l'anarchisme, mais peut être vue comme une approche vers l'émancipation totale de l'homme et de l'imagination. (fr)
O anarquismo desde seu surgimento possui diversas associações com as artes, particularmente com a música e a literatura. A influência do anarquismo e do pensamento libertário não é sempre diretamente relacionada a um conjunto de imagens específicas ou figuras públicas, mas pode ser vista em certa instância, em torno da libertação máxima dos seres humanos em conjunto ou individualmente, em relação ao seu poder de expressão, criatividade e imaginação. É necessário porém, não permitir que o caráter intelectual que gira entorno das obras acabe gerando discriminações, seja dentro ou fora do meio artístico. (pt)
ارتبطت اللاسلطوية بالفنون خلال فترة طويلة من الزمن، لا سيما بالفنون البصرية والموسيقا والأدب. يمكن أن يعود تاريخ ذلك إلى بداية اللاسلطوية كمفهوم سياسي، وكتابات بيير جوزيف برودون حول الرسام الواقعي الفرنسي غوستاف كوربيه. في مقال عن كوربيه عام 1857، وضع بيير جوزيف برودون مبدأ للفن كان قد رآه في أعمال كوربيه، ينطوي على أنه يجب أن يظهر الحياة الحقيقية للطبقات العاملة والظلم الذي يواجهه العمال على أيدي البرجوازية. (ar)
Anarchism has long had an association with the arts, particularly with visual art, music and literature. This can be dated back to the start of anarchism as a named political concept, and the writings of Pierre-Joseph Proudhon on the French realist painter Gustave Courbet. In an essay on Courbet of 1857 Proudhon had set out a principle for art, which he saw in the work of Courbet, that it should show the real lives of the working classes and the injustices working people face at the hands of the bourgeoisie. (en)
Ekde sia komenco, anarkiismo interesiĝis pri kulturo, lernado, edukado kaj instruado de la membroj de ties organizoj, ĉefe en la branĉo de la anarki-sindikatismo, laŭ la ideo, ke kulturon povas profiti la simplaj laboristoj por plibonigi sian labor- kaj vivkondiĉon ĉu per plialtigo de la posteno ĉu per ŝanĝo de laboro ĉu per pli efika kontraŭstaro kontraŭ ekspluatantoj. Ĉe la laborismaj organizoj en Okcidenta Eŭropo -kie antaŭe komencis la industria revolucio- kaj ĉefe en latinidaj landoj, kiel Francio, Hispanio aŭ Italio, kie la anarkiisma tendenco estis sufiĉe grava, oni organizis aktivadon cele tiuj eblecoj, kiel prelegoj, kursoj, bibliotekoj, ktp. Foje la celo estis baza: instrui legad- kaj kalkulkapablon. (eo)
Las ideas anarquistas han tenido una gran influencia en la cultura y han inspirado a un gran número de personas en diversos países y a lo largo de la historia. Tanto los artistas de ideas anarquistas como aquellos que simpatizaban sin declararse abiertamente anarquistas, han dejado una vasta y significativa contribución en diversas disciplinas, en especial, la literatura, la dramaturgia, las artes visuales y la pintura, el cine y la música. Esta producción artística ha sido variada, abarcando temáticas de contenido de denuncia social alternando con la propaganda de los ideales anarquistas. También la historia del movimiento anarquista y sus ideas han sido la fuente de inspiración de autores ideológicamente cercanos al anarquismo, pero que no se reivindicaban como tales. En estos casos la o (es)

is dbo:wikiPageWikiLink of