Architecture of Barcelona (original) (raw)
The architecture of Barcelona has had a parallel evolution to that of the rest of the Catalan and Spanish architecture, and has followed in diverse ways the multiple trends that have been produced in the context of the history of Western architecture. Throughout its history, Barcelona has welcomed various cultures and civilizations, which have contributed their concept of art and have left their legacy for posterity, from the first Iberian settlers, through the Roman colonizers, the Visigoths, and a brief Islamic period, until the emergence in the Middle Ages of Catalan art, language and culture, in which the Romanesque and Gothic were very fruitful periods for the artistic development of the region.
.jpg?width=300)
| Property | Value |
|---|---|
| dbo:abstract | تمتاز هندسة برشلونة المعمارية بقيمتها العالية التي تفوق الهندسة الكتالونيا والإسبانية بشكل عام. كما واستمرت هذه الميزة على نحوٍ متنوع بخصوص حراكات عديدة أُحدثت في سياقِ تاريخ الفن الغربي. على مر تاريخ برشلونة، استقبلت المدينة ثقافاتٍ وحضاراتٍ متنوعة والتي أثْرَت فنها وتركت إرثاً عظيماً للمدينة للفترات اللاحقة؛ ابتداءً من عصر الإيبيريين الأوائل مروراً بالمستعمرين الرومان ثم القوط، وبعد ذلك لفترة ليست بطويلة من حكم المسلمين وصولاً إلى العصور الوسطى التي شهدت ظهوراً قوياً للفن؛ اللغة؛ والثقافة الكتالانية مختلطة بفترة أولى من الازدهار في مجال الفن الكتالاني فيما كانت العصور الرومانية والقوطية مثمرة ومشكّلة عاملا أساسياً للتطور الفني في المنطقة. خلال العصر الحديث، الزمن الذي انضمت فيه مدينة الكونت (بالإسبانية: La Ciudad Condal) إلى المملكة الإسبانية (بالإسبانية: Monarquía Hispánica)، شكلت الأنماط الفنية الأساسية عصر النهضة، وعصر الباروكية أو ما يسمى بعصر الإفراط بالتزيين والزخرفة. وتطورت هذه الأنماط إلى جانب تلك القادمة من الدول المنشأ كإيطاليا وفرنسا. وكانت تُتَّبع الأنماط الزخرفية بتنوع كبير على النطاق المحلي، إذا كان صحيحاً ما يؤكده بعض المؤلفين أنه لم تكن هناك فترة في أوج ازدهارها على وجه الخصوص في الظهور الفني لمدينة برشلونة فإن جودة الأعمال الفنية تطابقت مع الوضع فيها بينما من ناحية حجم الأعمال الفنية فقد كان عصر الحداثة ذا إنتاجية وفيرة بالرغم من عدم وصول جزء لا بأس به من الشواهد على ذلك إلى الزمن الحالي. تزامن القرن التاسع عشر أو ما يطلق عليه بالعصر الحديث مع حركة إعادة إحياء اقتصادية وثقافية حيث صارت هذه واحدة من الفترات الغنية في تاريخ عمار برشلونة. من الجدير الإشارة إليه أنه حتى في القرن التاسع عشر كانت المدينة مزدانة بجدرانها الحصينة العائدة للعصور الوسطى؛ كأماكن التجنيد العسكري، لكن تطورها كان محدوداً. ثم تغير الوضع بانهيار جدران برشلونة من أجل منح مدينة القلعة المحصنة مساحة أكبر لامتداد السهول القديمة على طول المدينة ضمن مشروع إنسانتشي (بالإسبانية: Ensanche) الذي أُسس على يد ديمونسو ثيردا الثاني؛ والذي يُعنى بالتوسع العمراني للمدن الإسبانية نهاية القرن التاسع عشر ومن ضمنها أراضي برشلونة. ومثالٌ على زيادة أخرى جذرية في مساحة العاصمة الكتالانية: انضمام البلديات المجاورة ما بين نهايات القرن التاسع عشر وبدايات القرن العشرين. استدعى كل ذلك تعليماً ملحوظاً من قبل المدنيين الجدد المتخصصين في علم المساحة، وزيادة في الفنيين العاملين لدى البلديات المتخصصة في مجال الطرق العامة حيث تصاعد اهتمامهم في فعاليات متنوعة واحتفالات كانت تقام في برشلونة. أمثلة على ما سبق: المعرض العالمي لعام 1888، والمعرض الدولي لعام 1929. ومؤخراً، الألعاب الأولومبية عام 1992، والمنتدى العالمي للثقافات لعام 2004. يعد القرن العشرون بداية الأنماط المتنوعة المبتكرة على يد المهندسين المعماريين البرشلونيين والذين كانوا على تواصل مع الحركات العالمية ووضعوا المدينة على أعتاب الطلائعية. وقد قلب التطور المعماري المدينة الكتالانية في السنوات الأخيرة إلى أكثر المدن الأوروبية محطاً للاهتمام في المجال المعماري إضافةً إلى حركة التمدن في الأنماط البيئية والاستدامة الزراعية. والذي بدوره أدى إلى حصول المدينة على جوائزَ عديدةٍ كالميدالية الذهبية للمعهد الملكي للمعمارييين البريطان "RIBA" عام 1999، وجائزة فينيس بينالي لعام 2002. يحظى إرث المدينة المعماري بحماية خاصة بموجب قانون 9/1993 للإرث الثقافي الكتالاني والذي يضمن الحماية والحفاظ والبحث وانتشاره ضمن أربع مستويات للتغطية الثقافية، وهي: * المستوى (أ): جيد ثقافياً على الصعيد الوطني. * المستوى (ب): جيد ثقافياً على الصعيد المحلي. * المستوى (ج): جيد ثقافياً على الصعيد المدني. * المستوى (د): جيد ثقافياً على الصعيد الوثائقيّ. (ar) L'arquitectura de Barcelona ha tingut una evolució paral·lela a la de la resta de l'arquitectura catalana, i ha seguit de forma diversa les múltiples tendències que s'han anat produint en el context de la història de l'art occidental. Al llarg de la seva història, Barcelona ha acollit diverses cultures i civilitzacions, que han aportat el seu concepte de l'art i han deixat el seu llegat per a la posteritat, des dels primers pobladors ibers, passant pels colonitzadors romans, els visigots i un breu període islàmic, fins al sorgiment en l'edat mitjana de l'art, la llengua i la cultura catalana, amb una primera època d'esplendor per a l'art català, on el romànic i el gòtic van ser períodes molt fructífers per al desenvolupament artístic de la regió. Durant l'edat moderna, època en què la ciutat comtal es va vincular a la Monarquia Hispànica, els principals estils van ser el Renaixement i el Barroc, desenvolupats a partir de les propostes provinents dels països difusors d'aquests estils, principalment Itàlia i França. Aquests estils van ser aplicats amb diverses variants locals, i si bé alguns autors afirmen que no va ser un període especialment esplendorós en l'esdevenir artístic de la ciutat, la qualitat de les obres va estar d'acord amb la del conjunt de l'estat, mentre que en quantitat va ser un període bastant productiu, encara que la major part de les realitzacions no hagi arribat a l'actualitat. El segle xix va comportar una certa revitalització econòmica i cultural, que es va plasmar en un dels períodes més fructífers en l'arquitectura de la ciutat, el modernisme. Cal remarcar que fins al segle xix estava encotillada per les muralles d'origen medieval, en tenir la consideració de plaça militar, de manera que el seu creixement estava limitat. La situació va canviar amb l'enderrocament de les muralles i la donació a la ciutat de la Fortalesa de la Ciutadella, el que va propiciar l'expansió de la ciutat per la plana contigua, fet que es va plasmar en el projecte d'Eixample elaborat per Ildefons Cerdà, que va suposar l'ampliació territorial més gran de Barcelona. Un altre augment significatiu de la superfície de la capital catalana va ser l'annexió de diversos municipis limítrofs entre finals del segle xix i principis del xx. Tot això va suposar l'adequació dels nous espais urbans i un augment dels encàrrecs artístics municipals en les vies públiques, que van ser afavorits igualment per diversos esdeveniments celebrats a la ciutat, com l'Exposició Universal de 1888 i la Internacional de 1929 o, més recentment, pels Jocs Olímpics de 1992 i el Fòrum Universal de les Cultures de 2004. El segle xx va suposar la posada al dia dels diversos estils produïts pels arquitectes barcelonins, que van connectar amb els corrents internacionals i van posar a la ciutat en primera línia de l'avantguarda. El desenvolupament arquitectònic en aquests últims anys i l'aposta pel disseny i la innovació, així com la vinculació de l'urbanisme amb els valors ecològics i la sostenibilitat, han convertit la capital catalana en una de les ciutats europees més punteres en el terreny arquitectònic, fet que ha estat reconegut amb nombrosos premis i distincions, com el premi del (1999) i el premi de la Biennal de Venècia (2002). (ca) The architecture of Barcelona has had a parallel evolution to that of the rest of the Catalan and Spanish architecture, and has followed in diverse ways the multiple trends that have been produced in the context of the history of Western architecture. Throughout its history, Barcelona has welcomed various cultures and civilizations, which have contributed their concept of art and have left their legacy for posterity, from the first Iberian settlers, through the Roman colonizers, the Visigoths, and a brief Islamic period, until the emergence in the Middle Ages of Catalan art, language and culture, in which the Romanesque and Gothic were very fruitful periods for the artistic development of the region. (en) La arquitectura de Barcelona ha tenido una evolución paralela a la del resto de la arquitectura catalana y española, y ha seguido de forma diversa las múltiples tendencias que se han ido produciendo en el contexto de la historia del arte occidental. A lo largo de su historia, Barcelona ha acogido diversas culturas y civilizaciones, que han aportado su concepto del arte y han dejado su legado para la posteridad, desde los primeros pobladores íberos, pasando por los colonizadores romanos, los visigodos y un breve período islámico, hasta el surgimiento en la Edad Media del arte, la lengua y la cultura catalana, con una primera época de esplendor para el arte catalán, en que el románico y el gótico fueron períodos muy fructíferos para el desarrollo artístico de la región. Durante la Edad Moderna, época en que la Ciudad Condal se vinculó a la Monarquía Hispánica, los principales estilos fueron el Renacimiento y el Barroco, desarrollados a partir de las propuestas provenientes de los países difusores de estos estilos, principalmente Italia y Francia. Estos estilos fueron aplicados con diversas variantes locales, y si bien algunos autores afirman que no fue un período especialmente esplendoroso en el devenir artístico de la ciudad, la calidad de las obras estuvo en consonancia con la del conjunto del estado, mientras que en cantidad fue un período bastante productivo, aunque la mayor parte de las realizaciones no haya llegado a la actualidad. El siglo XIX conllevó una cierta revitalización económica y cultural, que se plasmó en uno de los períodos más fructíferos en la arquitectura de la ciudad, el modernismo. Cabe remarcar que hasta el siglo XIX la ciudad estaba encorsetada por sus murallas de origen medieval, al tener la consideración de plaza militar, por lo que su crecimiento estaba limitado. La situación cambió con el derribo de las murallas y la donación a la ciudad de la Fortaleza de la Ciudadela, lo que propició la expansión de la ciudad por la llanura contigua, hecho que se plasmó en el proyecto de Ensanche elaborado por Ildefonso Cerdá, que supuso la mayor ampliación territorial de Barcelona. Otro aumento significativo de la superficie de la capital catalana fue la anexión de varios municipios limítrofes entre finales del siglo XIX y principios del XX. Todo ello supuso la adecuación de los nuevos espacios urbanos y un aumento de los encargos artísticos municipales en las vías públicas, que fueron favorecidos igualmente por diversos eventos celebrados en la ciudad, como la Exposición Universal de 1888 y la Internacional de 1929 o, más recientemente, por los Juegos Olímpicos de 1992 y el Fórum Universal de las Culturas de 2004. El siglo XX supuso la puesta al día de los diversos estilos producidos por los arquitectos barceloneses, que conectaron con las corrientes internacionales y pusieron a la ciudad en primera línea de la vanguardia. El desarrollo arquitectónico en estos últimos años y la apuesta por el diseño y la innovación, así como la vinculación del urbanismo con los valores ecológicos y la sostenibilidad, han convertido la capital catalana en una de las ciudades europeas más punteras en el terreno arquitectónico, hecho que ha sido reconocido con numerosos premios y distinciones, como la Medalla de Oro del Real Instituto de Arquitectos Británicos (RIBA) en 1999 y el premio de la Bienal de Venecia en 2002. El patrimonio arquitectónico de la ciudad goza de una especial protección en virtud de la Ley 9/1993 del Patrimonio Cultural Catalán, que garantiza la protección, conservación, investigación y difusión del patrimonio cultural, con diversos grados de cobertura: nivel A (Bien Cultural de Interés Nacional), nivel B (Bien Cultural de Interés Local), nivel C (Bien de Interés Urbanístico) y nivel D (Bien de Interés Documental). (es) A arquitectura de Barcelona tem tido uma evolução paralela à do resto da arquitectura catalã e espanhola, e tem seguido de forma diversa as múltiplas tendências que se foram produzindo no contexto da história da arte ocidental. Ao longo de sua história, Barcelona tem acolhido diversas culturas e civilizações que têm contribuído seu conceito da arte e têm deixado seu legado para a posteridade, desde os primeiros povoadores iberos, passando pelos colonizadores romanos, os visigodos e por um breve período islâmico, até o surgimento na Idade Média da arte, da língua e da cultura catalã, com uma primeira época de esplendor para a arte catalã, em que o românico e o gótico foram períodos muito frutíferos para o desenvolvimento artístico da região. Durante a Idade Moderna, época em que a Cidade Condal se vinculou à Monarquia Hispânica, os principais estilos foram o Renascimento e o Barroco, desenvolvidos a partir das propostas provenientes dos países difusores destes estilos, principalmente Itália e França. Estes estilos foram aplicados com diversas variantes locais, apesar de alguns autores afirmarem que não foi um período especialmente esplendoroso em termos artísticos da cidade; contudo a qualidade das obras esteve de acordo com a do conjunto do estado, enquanto em quantidade foi um período bastante produtivo, ainda que a maior parte das realizações não tenha chegado à actualidade. O século XIX implicou uma verdadeira revitalização económica e cultural, que se traduziu num dos períodos mais frutíferos na arquitectura da cidade, o modernismo. Cabe remarcar que até o século XIX a cidade estava confinada pelas suas muralhas de origem medieval, ao ter a consideração de praça militar, pelo que o seu crescimento estava limitado. A situação mudou com o derrubo das muralhas e a doação à cidade da Fortaleza da Cidadela, o que propiciou a expansão da cidade pela planície contígua, facto que se traduziu no projecto de Alargue elaborado por Ildefonso Cerdà, que supôs a maior ampliação territorial de Barcelona. Outro aumento significativo da superfície da capital catalã foi a anexação de vários municípios limítrofes entre finais do século XIX e princípios do XX. Tudo isso supôs a adequação dos novos espaços urbanos e um aumento dos encargos artísticos municipais nas vias públicas, que foram favorecidos igualmente por diversos eventos celebrados na cidade, como a Exposição Universal de 1888 e a Internacional de 1929 ou, mais recentemente, pelos Jogos Olímpicos de 1992 e o Fórum Universal das Culturas de 2004. O século XX trouxe luz aos diversos estilos produzidos pelos arquitectos barceloneses, que ligaram com as correntes internacionais e puseram a cidade em primeira linha da vanguarda. O desenvolvimento arquitectónico nestes últimos anos e a aposta pelo desenho e a inovação, bem como a vinculação do urbanismo com os valores ecológicos e a sustentabilidade, têm convertido a capital catalã numa das cidades europeias mais avançadas no terreno arquitectónico, facto que tem sido reconhecido com numerosos prémios e distinções, como a Medalha de Ouro do Real Instituto de Arquitectos Britânicos (BEIRA) em 1999 e o prémio da Bienal de Veneza em 2002. O património arquitectónico da cidade goza de uma especial protecção em virtude da Lei 9/1993 do Património Cultural Catalão, que garante a protecção, conservação, investigação e difusão do património cultural, com diversos graus de cobertura: nível A (Bem Cultural de Interesse Nacional), nível B (Bem Cultural de Interesse Local), nível C (Bem de Interesse Urbanístico) e nível D (Bem de Interesse Documentário). (pt) |
| dbo:thumbnail | wiki-commons:Special:FilePath/Sagrada_Família,_Plaç...rcelona_-_panoramio_(1).jpg?width=300 |
| dbo:wikiPageID | 49644050 (xsd:integer) |
| dbo:wikiPageLength | 18683 (xsd:nonNegativeInteger) |
| dbo:wikiPageRevisionID | 1101936704 (xsd:integer) |
| dbo:wikiPageWikiLink | dbr:Catalonia dbr:Roman_Empire dbr:Romanesque_architecture_in_Spain dbr:Modernisme dbr:Megalithic_art dbr:Baroque_architecture dbr:Besòs_(river) dbc:Architecture_of_Barcelona dbr:Hospital_de_Sant_Pau dbr:Renaissance_architecture dbr:Venice_Biennale dbr:Levante,_Spain dbr:Spanish_architecture dbr:1888_Barcelona_Universal_Exposition dbr:1929_Barcelona_International_Exposition dbr:1992_Summer_Olympics dbr:Mediterranean_Sea dbr:Eixample dbr:El_Camp_de_l'Arpa_del_Clot dbr:Montjuïc dbr:Laietani dbr:Llobregat dbr:Horta-Guinardó dbr:Urban_planning dbr:Barcelona dbr:Barcelonès dbr:Bronze_Age dbr:Tibidabo dbr:Al-Andalus dbr:Paleolithic dbr:Parc_de_la_Ciutadella dbr:Gran_Enciclopèdia_Catalana dbr:History_of_Barcelona dbr:Universal_Forum_of_Cultures dbr:Hispania dbr:Acropolis dbr:Maresme dbr:Spanish_Civil_War dbr:Oppidum dbr:Castra dbr:Chalcolithic dbr:Serra_de_Collserola dbr:Prehistory dbr:Sant_Andreu_(Barcelona_Metro) dbr:Neolithic dbr:Royal_Gold_Medal dbr:Vallès dbr:Sustainable_architecture dbr:Spanish_Gothic_architecture dbr:Urban_planning_of_Barcelona dbr:Ildefonso_Cerdá dbr:File:Columnas_Templo_de_Augusto_Barcelona.jpg dbr:File:Laietani.jpg dbr:File:Sagrada_Família,_Plaça_de_Gaudí,_Barcelona_-_panoramio_(1).jpg dbr:File:Subsuelo_M_Hist_BCN.JPG |
| dbp:wikiPageUsesTemplate | dbt:Cleanup_translation dbt:ISBN dbt:Reflist |
| dct:subject | dbc:Architecture_of_Barcelona |
| rdfs:comment | The architecture of Barcelona has had a parallel evolution to that of the rest of the Catalan and Spanish architecture, and has followed in diverse ways the multiple trends that have been produced in the context of the history of Western architecture. Throughout its history, Barcelona has welcomed various cultures and civilizations, which have contributed their concept of art and have left their legacy for posterity, from the first Iberian settlers, through the Roman colonizers, the Visigoths, and a brief Islamic period, until the emergence in the Middle Ages of Catalan art, language and culture, in which the Romanesque and Gothic were very fruitful periods for the artistic development of the region. (en) تمتاز هندسة برشلونة المعمارية بقيمتها العالية التي تفوق الهندسة الكتالونيا والإسبانية بشكل عام. كما واستمرت هذه الميزة على نحوٍ متنوع بخصوص حراكات عديدة أُحدثت في سياقِ تاريخ الفن الغربي. على مر تاريخ برشلونة، استقبلت المدينة ثقافاتٍ وحضاراتٍ متنوعة والتي أثْرَت فنها وتركت إرثاً عظيماً للمدينة للفترات اللاحقة؛ ابتداءً من عصر الإيبيريين الأوائل مروراً بالمستعمرين الرومان ثم القوط، وبعد ذلك لفترة ليست بطويلة من حكم المسلمين وصولاً إلى العصور الوسطى التي شهدت ظهوراً قوياً للفن؛ اللغة؛ والثقافة الكتالانية مختلطة بفترة أولى من الازدهار في مجال الفن الكتالاني فيما كانت العصور الرومانية والقوطية مثمرة ومشكّلة عاملا أساسياً للتطور الفني في المنطقة. (ar) L'arquitectura de Barcelona ha tingut una evolució paral·lela a la de la resta de l'arquitectura catalana, i ha seguit de forma diversa les múltiples tendències que s'han anat produint en el context de la història de l'art occidental. Al llarg de la seva història, Barcelona ha acollit diverses cultures i civilitzacions, que han aportat el seu concepte de l'art i han deixat el seu llegat per a la posteritat, des dels primers pobladors ibers, passant pels colonitzadors romans, els visigots i un breu període islàmic, fins al sorgiment en l'edat mitjana de l'art, la llengua i la cultura catalana, amb una primera època d'esplendor per a l'art català, on el romànic i el gòtic van ser períodes molt fructífers per al desenvolupament artístic de la regió. (ca) La arquitectura de Barcelona ha tenido una evolución paralela a la del resto de la arquitectura catalana y española, y ha seguido de forma diversa las múltiples tendencias que se han ido produciendo en el contexto de la historia del arte occidental. A lo largo de su historia, Barcelona ha acogido diversas culturas y civilizaciones, que han aportado su concepto del arte y han dejado su legado para la posteridad, desde los primeros pobladores íberos, pasando por los colonizadores romanos, los visigodos y un breve período islámico, hasta el surgimiento en la Edad Media del arte, la lengua y la cultura catalana, con una primera época de esplendor para el arte catalán, en que el románico y el gótico fueron períodos muy fructíferos para el desarrollo artístico de la región. (es) A arquitectura de Barcelona tem tido uma evolução paralela à do resto da arquitectura catalã e espanhola, e tem seguido de forma diversa as múltiplas tendências que se foram produzindo no contexto da história da arte ocidental. Ao longo de sua história, Barcelona tem acolhido diversas culturas e civilizações que têm contribuído seu conceito da arte e têm deixado seu legado para a posteridade, desde os primeiros povoadores iberos, passando pelos colonizadores romanos, os visigodos e por um breve período islâmico, até o surgimento na Idade Média da arte, da língua e da cultura catalã, com uma primeira época de esplendor para a arte catalã, em que o românico e o gótico foram períodos muito frutíferos para o desenvolvimento artístico da região. (pt) |
| rdfs:label | Architecture of Barcelona (en) هندسة برشلونة المعمارية (ar) Arquitectura de Barcelona (ca) Arquitectura de Barcelona (es) Arquitetura de Barcelona (pt) |
| owl:sameAs | wikidata:Architecture of Barcelona dbpedia-ar:Architecture of Barcelona http://ast.dbpedia.org/resource/Arquiteutura_de_Barcelona dbpedia-ca:Architecture of Barcelona dbpedia-es:Architecture of Barcelona dbpedia-pt:Architecture of Barcelona https://global.dbpedia.org/id/r7HY |
| prov:wasDerivedFrom | wikipedia-en:Architecture_of_Barcelona?oldid=1101936704&ns=0 |
| foaf:depiction | wiki-commons:Special:FilePath/Columnas_Templo_de_Augusto_Barcelona.jpg wiki-commons:Special:FilePath/Laietani.jpg wiki-commons:Special:FilePath/Sagrada_Família,_Plaça_de_Gaudí,_Barcelona_-_panoramio_(1).jpg wiki-commons:Special:FilePath/Subsuelo_M_Hist_BCN.jpg |
| foaf:isPrimaryTopicOf | wikipedia-en:Architecture_of_Barcelona |
| is dbo:wikiPageWikiLink of | dbr:Jonathan_Meades dbr:Index_of_architecture_articles dbr:Barcelona dbr:Outline_of_Barcelona dbr:Outline_of_Spain dbr:Outline_of_architecture dbr:Urban_planning_of_Barcelona dbr:Street_names_in_Barcelona |
| is foaf:primaryTopic of | wikipedia-en:Architecture_of_Barcelona |
