Buldozerová výstava je zlidovělý název nejvýznamnější akce sovětské výtvarné avantgardy za Brežněvovy vlády. Konala se v neděli 15. září 1974 v Bitcevském parku na jižním předměstí Moskvy. (cs)
Die Planierraupenausstellung / Bulldozer-Ausstellung (russ. Бульдозерная выставка) war eine der bekanntesten und wichtigsten öffentlichen Aktionen der inoffiziellen Kunst in der UdSSR. Von Moskauer und Leningrader Avantgardekünstlern organisiert, fand sie am 15. September 1974 im Moskauer Randgebiet Beljajewo, an der Kreuzung der Profsojusnaja- und Ostrowitjanowstraße statt. An der Ausstellung nahmen Künstler teil, die die offizielle Doktrin des Sozialistischen Realismus missachteten. Initiatoren waren der Kunstsammler Alexander Gleser und Moskauer und Leningrader Maler: Oskar Rabin und sein Sohn Alexander, Youri Jarki (Jarkikh), Walentin Worobjow, Witalij Komar, Alexander Melamid, Lidja Mastjerkowa, Wladimir Njemuchin, Jewgenij Ruchin, Wassilij Sitnikow, Igor Cholin, Boruch Schtejnberg und Nadjeschda Elskaja. Später schlossen sich noch weitere Maler an. Die Bilder wurden auf provisorischen Staffeleien aus Abfallholz aufgestellt. Neben dem Moskauer Publikum erschienen auch Journalisten westlicher Nachrichtenagenturen. Die Behörden reagierten gewaltsam: Innerhalb einer halben Stunde erschienen hundert Milizionäre in Zivilkleidung, drei Planierraupen und ein Wasserwerfer. Es wurde eine spontane Protestaktion einer Gruppe empörter Arbeiter inszeniert, die gegen die illegale Ausstellung auftraten. Die Angreifer zerstörten die Bilder und verprügelten Teilnehmer, Besucher und Journalisten. Viele wurden festgenommen. Nachdem über die Zerstörung der Ausstellung Nachrichten in der Weltpresse erschienen, waren die Behörden zu Zugeständnissen gezwungen und erlaubten eine ähnliche Ausstellung zwei Wochen später am 29. September 1974 in Ismailowo. Die Ausstellung dauerte vier Stunden und wurde von etwa 1500 Menschen besucht. In den ausländischen Medien wurde diese Ausstellung als „ein halber Tag Freiheit“ bezeichnet. Die Planierraupenausstellung gilt als die wichtigste Darbietung russischer Avantgardekunst seit 1962, als Nikita Sergejewitsch Chruschtschow die Ausstellung „Neue Realität“ in der Moskauer Manege schließen ließ. Der Sozialistische Realismus als offizielle Doktrin dominierte die sowjetische Kunst bis zur Auflösung der Sowjetunion im Jahre 1991. (de)
The Bulldozer Exhibition (Russian: Бульдозерная выставка) was an unofficial art exhibition on a vacant lot in the Belyayevo urban forest (Bitsa Park) by Moscow and Leningrad avant-garde artists on 15 September 1974. The exhibition was forcefully broken-up by a large police force that included bulldozers and water cannons, hence the name. Since the 1930s in the Soviet Union Socialist realism had been the one of the artstyles largely supported by the state. All other forms of art were forced underground and sometimes prosecuted. One of the attempts to break out of the underground to more public view was the Belyayevo exhibition. It was organised by three underground artists, Oscar Rabin (artist), Youri Jarkikh (Jarki) and Alexander Gleser. Among the artists taking part in the exhibition were Evgeny Rukhin, Valentin Vorobyov (b. 1938), Vladimir Nemukhin, Lidiya Masterkova, Borukh Steinberg, Nadegda Elskaja, Alexander Rabin, Vasilij Sitnikov, Vera Sell-Ryazanoff, Vitaly Komar, Alexander Melamid, and Igor Sinyavin. It was held on a vacant lot, officially part of an urban forest in Belyayevo. Attendance consisted of approximately twenty artists and a group of spectators that included relatives, friends of the artists, friends of the friends and some Western journalists. The paintings were installed on makeshift stands made out of dump wood. The organizer Oscar Rabin told in an interview in London in 2010: "The exhibition was prepared as a political act against the oppressive regime, rather than an artistic event. I knew that we'd be in trouble, that we could be arrested, beaten. There could be public trials. The last two days before the event were very scary, we were anxious about our fate. Knowing that virtually anything can happen to you is frightening." Rabin was arrested and punished with expulsion from Russia, but was allowed to leave with his family to Paris. Despite the minor size of the event it was considered by the authorities as very serious. They marshalled a large group of attackers that included three bulldozers, water cannons, dump trucks and hundreds of off-duty policemen. Officially, the group was supposed to be "gardeners" expanding the urban forest, who reacted in spontaneous outrage to the offense against their proletarian sensibilities. It was never denied, though, that they got their orders from the KGB. The attackers destroyed the paintings, beat and arrested the artists, spectators and journalists. One of the most dramatic scenes was Oscar Rabin who went through the exhibition hanging to the blade of the bulldozer. One of the attackers, militsia lieutenant Avdeenko, memorably shouted at the artists: "You should be shot! Only you are not worth the ammunition ..." ("Стрелять вас надо! Только патронов жалко..."). Rabin later recounted the horror of seeing art crushed and artists arrested: "It was very frightening … The bulldozer was a symbol of an authoritarian regime just like the Soviet tanks in Prague." Two of his own paintings – a landscape and a still life – were among those flattened by bulldozers or burned by the invading KGB. After the event was widely publicized in the Western media, embarrassed authorities were forced to allow a similar open air exhibition in the Izmailovo urban forest two weeks later on 29 September 1974. The new exhibition of works of 40 artists was held for four hours and was visited by thousands of people (the numbers cited differ from one and a half thousand [1] to twenty-five thousand [2]). A participant in the exhibitions, Boris Zhutkov, has said that the quality of the Izmaylovo paintings was much lower than the paintings in Belyayevo, since in the original exhibition the artists showed the best paintings they had only to have most of them destroyed. The four hours in the forest of the Izmailovo exhibition has often been remembered as "The Half-day of Freedom." The Izmailovo exhibition in turn gave way to other exhibitions of nonconformist art which were very important in the history of modern Russian art. (en)
L’Exposition Bulldozer (en russe : Бульдо́зерная вы́ставка, Bouldozernaïa vystavka) est une exposition d'œuvres d'artistes non-conformistes qui s'est tenue à Moscou (URSS) le 15 septembre 1974. L’art dans l’Union soviétique ne connaissait qu’un genre : le réalisme socialiste soviétique. Les artistes qui travaillaient dans d’autres genres — et qui à cause de cela étaient déclarés ennemis du système politique soviétique — décidèrent un jour d’exposer leurs dessins dans la rue. C'est ainsi que le 15 septembre 1974, ils ont placé leurs œuvres près du parc Beliaïevo à Moscou. Mais les dirigeants de la ville ont envoyé des bulldozers, qui ont écrasé et finalement détruit les œuvres exposées. C'est pour cette raison que cette exposition a été surnommée l’« Exposition Bulldozer ». Parmi les organisateurs de l’exposition, on peut citer : le spécialiste de la peinture , les peintres Oscar Rabin, son épouse , , Vitaly Komar, Alex Melamid, Lidia Masterkova, , , , , , Edouard Zelenine, etc. (fr)
Wystawa spychaczowa (ros. Бульдозерная выставка) – jedna z najbardziej znanych publicznych akcji nieoficjalnej sztuki w ZSRR. Zorganizowana przez moskiewskich malarzy awangardowych 15 września 1974 na peryferiach Moskwy w Bielajewie, przy skrzyżowaniu ulic Profsojuznej i Ostrowitianowa. Wystawa obejmowała dzieła malarzy, którzy nie uznawali oficjalnie obowiązującej doktryny socrealizmu. Inicjatorami wystawy byli kolekcjoner sztuki Aleksander Glezer oraz trzynastu malarzy: Oskar Rabin i jego syn Aleksander, Walentin Worobjow, Jurij Żarkich, Witalij Komar, Aleksander Melamid, Lidia Mastierkowa, Władimir Niemuchin, Jewgienij Ruchin, Wasilij Sitnikow, Igor Cholin, Boruch Sztejnberg i Nadieżda Elskaja. Do grupy inicjatorów dołączyli inni malarze. Obrazy ustawiono na prowizorycznych stelażach zbitych z odpadów drewna. Oprócz mieszkańców Moskwy w otwarciu wystawy uczestniczyli dziennikarze zagranicznych agencji. Władze zareagowały gwałtownie na nieprawomyślną wystawę. W pół godziny po rozpoczęciu pojawiły się trzy spychacze, miotacze wody i około stu milicjantów w cywilu. Zainscenizowano rzekomą akcję protestu grupy robotników sprzeciwiających się nielegalnej wystawie. Napastnicy niszczyli obrazy, bili uczestników i widzów wystawy, a nawet przyglądających się temu dziennikarzy. Zaaresztowanych zawieziono na komisariat, gdzie oświadczono im: „Trzeba by was zastrzelić, tylko szkoda naboi”. Gdy o rozgromieniu wystawy doniosła prasa światowa, władze zmuszone były do ustępstw i zezwoliły na zorganizowanie podobnej wystawy na otwartej przestrzeni w Izmajłowie. Wystawa odbyła się 29 września 1974, trwała 4 godziny i zwiedziło ją około półtora tysiąca widzów. W zagranicznych mediach wystawę w Izmajłowie określono jako „pół dnia wolności”. Spychaczowa wystawa uważana jest za najważniejszy pokaz rosyjskiej sztuki awangardowej od czasu rozpędzonej przez Nikitę Chruszczowa wystawy „Nowa Rzeczywistość" w moskiewskim Maneżu w roku 1962. Realizm socjalistyczny przetrwał jako oficjalna doktryna artystyczna do lat 80. XX wieku. (pl)
Бульдо́зерная вы́ставка — самовольная уличная выставка картин московских художников-нонконформистов, прошедшая 15 сентября 1974 года на пересечении улиц Островитянова и Профсоюзной в Москве (сейчас там находятся выходы из станции метро «Коньково»). Самая известная публичная акция неофициального искусства в СССР. Была уничтожена сотрудниками милиции при помощи поливочных машин и бульдозеров, отчего получила своё название. (ru)
