علم الوراثة المحافظة (بالإنجليزية: Conservation genetics) هو العلم الذي يهدف إلى حفظ التنوع البولوجيي الذي يعني فهم تركيب الجينات في الكائنات الحية لتجنب انقراضها في المستقبل حيث يتم تطبيق طرق وراثية للحفاظ على الكائنات الحية عن طريق زيادة عدد الكائنات الحية المهددة الانقراض والحفاظ على التنوع البولوجيي. (ar)
La genética de la conservación es el uso de la teoría genética y sus técnicas en las problemáticas de la conservación. Esta rama de la Biología de la conservación, deriva de la genética evolutiva y de la genética cuantitativa. (es)
Conservation genetics is an interdisciplinary subfield of population genetics that aims to understand the dynamics of genes in populations principally to avoid extinction. Therefore, it applies genetic methods to the conservation and restoration of biodiversity. Researchers involved in conservation genetics come from a variety of fields including population genetics, molecular ecology, biology, evolutionary biology, and systematics. Genetic diversity is one of the three fundamental levels of biodiversity, so it is directly important in conservation. Genetic variability influences both the health and long-term survival of populations because decreased genetic diversity has been associated with reduced fitness, such as high juvenile mortality, diminished population growth, reduced immunity, and ultimately, higher extinction risk. (en)
Genética para conservação é um campo da genética que busca conservar a diversidade genética de populações, especialmente de espécies ameaçadas ou em vias de extinção. Ela se debruça sobre os fenômenos que surgem com a diminuição da variedade genética e suas consequências para a espécie, fornecendo meios de solucioná-las. A genética para conservação se utiliza de conhecimentos e técnicas das áreas de genética evolutiva e genética quantitativa, mas se diferencia ao focar em espécies que sofrem com a redução do tamanho populacional. A teoria da genética de populações aponta que há uma relação estreita entre a diversidade genética e o tamanho populacional e, quando pequenas, há impactos negativos na aptidão da espécie. Ao estudar populações vulneráveis, a genética para conservação consegue indicar grupos prioritários para conservação, além de apontar quais medidas são mais indicadas para o manejo. (pt)
Genetyka konserwatorska – dział zajmujący się ochroną różnorodności genetycznej organizmów tak, by były one w stanie radzić sobie ze zmianami środowiska. Bada czynniki genetyczne, które mogą wpływać na ryzyko wyginięcia gatunku, oraz metody, które je minimalizują. Metody molekularne w ochronie przyrody są stosowane głównie do zmniejszenia ryzyka wyginięcia poprzez minimalizowanie chowu wsobnego (a przez to depresji wsobnej, oprócz tego również depresji outbredowej) i spadku zmienności genetycznej, identyfikowanie populacji szczególnie zasługujących na ochronę, takich jak jednostki zarządzania i jednostki ważne ewolucyjnie, i określenie zarządzania nimi, ustalenie struktury populacji i taksonomii danego taksonu (rozgraniczenie z innymi gatunkami lub podgatunkami itd.), doskonalenie metod nieinwazyjnego pobierania próbek do analiz genetycznych, wybór odpowiedniego miejsca reintrodukcji i odpowiedniej populacji źródłowej (jak np. w przypadku reintrodukcji jesiotrów bałtyckich, gdzie długo uważano, że były to jesiotry zachodnie, dopiero analizy genetyczne wykazały, że była to populacja jesiotrów ostronosych). Tworzone są również „banki DNA” (jak np. zamrożone zoo), gdzie przechowuje się materiał genetyczny organizmów. Dawniej jednak niektórzy autorzy ograniczali rolę genetyki konserwatorskiej jedynie do oceny heterozygotyczności populacji. Wraz z rozwojem technik genetyki molekularnej również teoretyczny zakres genetyki konserwatorskiej uległ rozszerzeniu. Prace z lat 70. XX wieku były jednymi z pierwszych poruszających istotność czynników genetycznych w ochronie przyrody. Wraz z Frankel napisał pierwszą książkę dotyczącą biologii konserwatorskiej, w której omówiono rolę genetyki w ochronie. Dwa lata później (1983) ukazała się kolejna książka istotna w rozwoju genetyki konserwatorskiej – Genetics and Conservation autorstwa Schoenewalda-Coxa i współpracowników. (pl)
علم الوراثة المحافظة (بالإنجليزية: Conservation genetics) هو العلم الذي يهدف إلى حفظ التنوع البولوجيي الذي يعني فهم تركيب الجينات في الكائنات الحية لتجنب انقراضها في المستقبل حيث يتم تطبيق طرق وراثية للحفاظ على الكائنات الحية عن طريق زيادة عدد الكائنات الحية المهددة الانقراض والحفاظ على التنوع البولوجيي. (ar)
La genética de la conservación es el uso de la teoría genética y sus técnicas en las problemáticas de la conservación. Esta rama de la Biología de la conservación, deriva de la genética evolutiva y de la genética cuantitativa. (es)
Conservation genetics is an interdisciplinary subfield of population genetics that aims to understand the dynamics of genes in populations principally to avoid extinction. Therefore, it applies genetic methods to the conservation and restoration of biodiversity. Researchers involved in conservation genetics come from a variety of fields including population genetics, molecular ecology, biology, evolutionary biology, and systematics. Genetic diversity is one of the three fundamental levels of biodiversity, so it is directly important in conservation. Genetic variability influences both the health and long-term survival of populations because decreased genetic diversity has been associated with reduced fitness, such as high juvenile mortality, diminished population growth, reduced immunity, (en)
Genetyka konserwatorska – dział zajmujący się ochroną różnorodności genetycznej organizmów tak, by były one w stanie radzić sobie ze zmianami środowiska. Bada czynniki genetyczne, które mogą wpływać na ryzyko wyginięcia gatunku, oraz metody, które je minimalizują. (pl)
Genética para conservação é um campo da genética que busca conservar a diversidade genética de populações, especialmente de espécies ameaçadas ou em vias de extinção. Ela se debruça sobre os fenômenos que surgem com a diminuição da variedade genética e suas consequências para a espécie, fornecendo meios de solucioná-las. (pt)