Eumenes III (original) (raw)
Aristonikos (altgriechisch Ἀριστόνικος Aristónikos; † 129 v. Chr.) war der illegitime Sohn Eumenes’ II. Nachdem der letzte König von Pergamon, Attalos III., testamentarisch sein Reich an das Römische Reich vererbt hatte, führte Aristonikos einen Aufstand mit dem Ziel an, Pergamon mit ihm als König unabhängig zu halten. Auf Münzen, die er prägen ließ, nannte sich Aristonikos Eumenes III.Aristonikos’ Beurteilung ist seit der Geschichtsschreibung in der Antike widersprüchlich, was seine Ursache vor allem darin hat, dass er zahlreiche Sklaven anwarb. Ob das Ziel die Befreiung aller Sklaven war, ist unklar.
.jpg?width=300)
| Property | Value |
|---|---|
| dbo:abstract | Aristonic de Pèrgam (grec antic: Ἀριστόνικος, llatí: Aristonicus) fou fill natural d'Èumenes II de Pèrgam. Aquest rei va tenir com a successor a Àtal III, que va morir el 133 aC i com que no va tenir successió va deixar el regne a Roma. Aristanic va reclamar l'herència, però la major part de les ciutats no el van reconèixer per temor als romans. Aristonic va reunir forces i va obligar les ciutats a posar-se al seu costat, i es va proclamar rei amb el nom d'Èumenes III de Pèrgam o Èumenes III Aristonic. El 131 aC el cònsol Publi Licini Cras fou enviat pel senat romà a Àsia i va iniciar la guerra contra ell, però estava més ocupat pel botí que per capturar el seu enemic, i fou sorprès pres Aristonic en una batalla i completament derrotat. El 130 aC el cònsol Perpenna, successor de Cras, va actuar amb més energia, i va derrotar Aristonic i el va fer presoner. Per la mort de Perpenna, la conquesta del regne la va completar Mani Aquil·li el 129 aC. Aristonic fou portat a Roma i va ser exhibit en el triomf d'Aquil·li i després decapitat. (ca) Aristonikos (altgriechisch Ἀριστόνικος Aristónikos; † 129 v. Chr.) war der illegitime Sohn Eumenes’ II. Nachdem der letzte König von Pergamon, Attalos III., testamentarisch sein Reich an das Römische Reich vererbt hatte, führte Aristonikos einen Aufstand mit dem Ziel an, Pergamon mit ihm als König unabhängig zu halten. Auf Münzen, die er prägen ließ, nannte sich Aristonikos Eumenes III.Aristonikos’ Beurteilung ist seit der Geschichtsschreibung in der Antike widersprüchlich, was seine Ursache vor allem darin hat, dass er zahlreiche Sklaven anwarb. Ob das Ziel die Befreiung aller Sklaven war, ist unklar. (de) Ευμένης Γ΄ είναι το δυναστικό όνομα, το οποίο υιοθέτησε ο Αριστόνικος, ο τελευταίος ηγεμόνας της Περγάμου πριν αυτή γίνει Ρωμαϊκή κτήση. (el) Eumenes III (/juːˈmɛniːz/; Greek: Εὐμένης Γʹ; originally named Aristonicus; in Greek Aristonikos Ἀριστόνικος) was a pretender to the throne of Pergamon. He led the against the Pergamene regime and found success early on, seizing various cities near the coast of Anatolia, including the island of Samos, and killing the Roman Consul Publius Licinius Crassus Dives Mucianus. However, the revolt was eventually quelled by the Roman Republic in 129 BC when it dispatched the experienced Marcus Perperna to the region. (en) Eumenes III (en griego antiguo, Εὐμένης Γʹ), originalmente llamado Aristónico (en griego antiguo, Ἀριστόνικος. Aristonikos), fue un pretendiente al trono de Pérgamo. (es) Eumenes III.a (antzinako grezieraz: Εὐμένης Γʹ), jatorrian Aristoniko (antzinako grezieraz: Ἀριστόνικος) deitua, Pergamoko tronurako erregegai bat izan zen. Pergamoko azken erregea izan zen Atalo III.a hil zenean, K.a. 133a, bere erresuma Erromatar Errepublikari eman zion. Baina, erromatarrek, Pergamorekiko zituzten eskubideak baliatzen denbora asko eman zutenez, Aristonikok, Pergamoko aurreko errege bat izan zen Eumenes II.aren ezkontzaz kanpoko semea zenak, botere hustasuna, tronua aldarrikatzek probestu zuen, Eumenes izen dinastikoa hartuz. Hasieran, greziar hirien askatasuna aginduz babesa lortzen saiatu zen. Honek huts egin zuenean, barne laguntza bilatu zuen, esklabo eta mirabeentzako askatasuna aginduz. Ez dago argi ze puntutaraino izan zen iraultzaile sozial bat, edo soilik tronurako arerio dinastiko bat. Blosio Kumasekoa elkartu zitzaion, Tiberio Grakoren alde ere egin zuen estoiko bat, eta Misian, Heliopolis, "eguzkiaren hiria" izeneko estatu bat sortzea agindu zuena, non guztiak askeak izango ziren. Eumenesek, atalidar errege flotarekin, Itsaso Beltzeko itsasarteetatik Kariarainoko kostaldea okupatu zuen, pirata bezala arituz. Bere aurka bidali zen lehen armada, K.a. 131n, zuzendaritzapean zegoen, garaitua eta hila izan zena. Orduan garaitu zuten efesoarrek Eumenes lehen aldiz euren flotarekin, barnealderantz atzera egitera behartuz, non heliopolistar tropa bat bildu zuen (Heliopolis estatuko biztanleak. Baina, Eumenes, K.a. 129an garaitu eta harrapatu zuen K.a. 130ean Asiako kontsul izan zen Marko Perperna zuzendutako erromatar armada batek. Eumenes errenditu ondoren, preso bezala parte hartu zuen Erromako garaipen desfilean, eta, ondoren, exekutatua izan zen. * Datuak: Q350388 (eu) Eumenes III (Yunani: Εὐμένης Γʹ), dalam bahasa Yunani aslinya bernama Aristonikos (Yunani: Ἀριστόνικος) adalah seorang pretender yang mengaku sebagai pemegang takhta Pergamum. Ia memimpin pemberontakan melawan rezim Pergamon dan sukses sejak awal, merebut berbagai kota di pesisir pantai Anatolia, termasuk pulau Samos dan membunuh Konsul Romawi Publius Licinius Crassus Dives Mucianus. Namun pemberontakan akhirnya dihentikan oleh Romawi pada tahun 129 SM dengan mengutus Konsul yang berpengalaman Marcus Perperna ke wilayah tersebut. (in) Eumène III de Pergame, plus connu sous le nom d'Aristonicos (ou Aristonikos), est le second fils, illégitime, d'Eumène II. À la mort de son demi-frère Attale III, qui lègua son royaume à Rome en 133 av. J.-C., Aristonicos revendique le pouvoir royal, et refuse le démantèlement du royaume de Pergame. La lutte est plus large que l’ambition d’un prétendant au trône, il s’agit presque d’un mouvement « national », du moins, dynastique contre l’empire Romain. Il organise une guerre de résistance à l’aide des esclaves et paysans indigènes, contre l'application du testament d'Attale III. Il rencontre au départ quelques succès, en réussissant à s’emparer de la flotte royale Attalide, ce qui lui permit de rallier les colonies militaires et les villes de l'intérieur du royaume contre Pergame et les cités côtières, déclarées libres à la mort d'Attale III. En 131, il affronte P. Licinius Crassus consul romain qui fut rapidement tué, l’honneur de la victoire revient alors à la flotte d’Ephèse qui réussit à repousser Aristonicos à l’intérieur des terres. Malgré le nombre de partisans d’Aristonicos, la rébellion dans le royaume ne cessa d’augmenter et les terreurs commises par les habitants d’Héliopolis (état fondé par Aristonicos, pour y installer ses soutiens) renforcèrent le lien entre les propriétaires fonciers et Rome. En dépit de la volonté de celui qui, roi se fera appeler Eumène III, son embryon étatique sera écrasé en 129 av. J.-C. par le consul Marcus Perperna à , après 4 ans de résistance. Connu des sources romaines et grecques, qui le présentent comme un usurpateur et un aventurier, Aristonicos avait pris le nom royal d'Eumène III, et battu monnaie à son effigie dès 133, comme l'atteste une série de cistophores à son nom. (fr) エウメネス3世（古代ギリシア語: Ευμένης Γ', Eumenes III）は、かつての名前をアリストニコスといい、アッタロス朝（ペルガモン王国）の王位詐称者である。 (ja) Aristonicus (Oudgrieks Ἀριστόνικος), als Eumenes III (133-129 v.Chr.) koning van Pergamon, was de laatste vorst uit het huis van de Attaliden. Hij was een bastaardzoon van koning Eumenes II van Pergamon, die werd opgevolgd door Attalus III. Toen deze kwam te sterven, bleek dat hij het koninkrijk bij testament had overgelaten aan de Romeinse staat (hij had zelf geen kinderen). Zijn halfbroer Aristonicus weigerde echter diens wilsbeschikking te erkennen. Onder de dynastische naam Eumenes III nam hij de leiding over een geduchte volksopstand tegen de machtsovername door de Romeinen in Pergamon. Eerst trachtte hij de steden gelegen aan de Klein-Aziatische kust voor zich te winnen door hen vrijheid te beloven, maar uit vrees voor de Romeinen durfden Pergamon en Efeze hem niet te steunen. Daarop keerde hij zich tot de onderdrukte bevolkingsklassen op het platteland (slaven en niet-Griekstaligen) die hij vrijheid beloofde. Zijn buren, onder ander Mithridates VI van Pontus, waren hier niet mee opgezet en steunden de Romeinen. Zijn drijfveren schijnen in hoofdzaak nationalistische en anti-Romeinse gevoelens. Of hij een sociaal revolutionair (of zelfs utopist) dan wel eenvoudigweg een dynastisch troonpretendent is onzeker. Hij werd door Gaius Blossius van Cumae gesteund, de stoïcijn die de vroegere leermeester van de gebroeders Tiberius en Gaius Sempronius Gracchus was geweest, en beloofde dat men een staat, Heliopolis (zonnestad) genaamd, zou stichten waarin iedereen vrij zou zijn. In 131 v.Chr. werd een eerste leger tegen hem uitgestuurd, onder leiding van consul , maar deze vertoonde meer interesse voor het vergaren van buit dan voor de onderwerping van een vijand. Na een slecht georganiseerde veldslag in 130 v.Chr. bij werd Crassus door Aristonicus verslagen en uiteindelijk gedood. Na een reeks overwinningen te velde werd Aristonicus uiteindelijk in 129 v.Chr. door de consul van 130 v.Chr. belegerd in en zou na zijn overgave worden gevangengenomen. Maar Perperna overleed tijdens zijn terugkeer naar Rome en , de consul van 129 v.Chr., nam maar al te graag de eer over om de verslagen "koning" mee te voeren naar Rome. Hij zou uiteindelijk hem in zijn triomftocht meevoeren, waarna Aristonicus ter dood werd gebracht. Slechts gekend uit de Romeinse bronnen die hem als een usurpator en avonturier voorstellen, had Aristonicus in feite de koninklijke naam Eumenes III aangenomen en vanaf 133 een munt met zijn beeldenaar laten slaan zoals een reeks cistophoren met zijn naam aantonen. (nl) Eumene (in greco antico: Εὐμένης, Eyménēs; in latino: Eumenes; ... – 129 a.C.), originariamente Aristonico (in greco antico: Ἀριστόνικος, Aristónikos; in latino: Aristonicus) e chiamato nella storiografia moderna Eumene III, è stato un sovrano pergameno, re di Pergamo in opposizione alla Repubblica romana. Il suo breve regno è notevole per il suo tentativo di instaurare uno stato, Heliopolis, in cui tutti fossero liberi e non vi fosse schiavitù. (it) Aristonikos (łac. Aristonicus, gr. Ἀριστόνικος z ariston 'najlepszy' i nike 'zwycięstwo', ? – 128 p.n.e.) – przywódca powstania antyrzymskiego (tzw. powstanie Aristonikosa) w Azji Mniejszej, uzurpator na tronie władcy Pergamonu pod imieniem Eumenesa III. (pl) Арісто́нік (дав.-гр. Αριστονικος; р. н. невід. — 129 до н. е.) — син пергамського царя Евмена II і наложниці, що захопив владу в державі після смерті Аттала III і правив під іменем Евмена III. Очолив повстання рабів і міської бідноти проти Риму і місцевих рабовласників, яке охопило всю Малу Азію. Арістонік боровся за незалежність Пергаму і мріяв створити «державу Сонця», де пануватимуть рівність і свобода. Повстанці розбили військо каппадокійського царя Аріарата V і римського консула Публія Красса. 129 до н. е. консул Марк Перперна захопив Арістоніка у полон і відіслав його до Рима, де його було закатовано. Повстання було придушене військом консула Манія Аквілія. (uk) 阿里斯東尼克（？－前129年），他在阿塔羅斯三世逝世後，為反抗羅馬統治，宣稱自己是阿塔羅斯三世的弟弟，並自立為帕加馬王國國王，是為歐邁尼斯三世。 前133年，帕加馬國王阿塔羅斯三世逝世，在遺屬中他把王國獻給羅馬共和國。但羅馬接收帕加馬主權動作緩慢，這給了阿里斯東尼克機會，他宣稱自己是歐邁尼斯二世之私生子，是阿塔羅斯三世的弟弟。他趁著王位空缺之時，登上了王位，並取了王朝統治者相傳的名字，即為歐邁尼斯三世。一般來說，他不被史學界視為阿塔羅斯王朝正統君主。 首先，他以承諾會解放沿海希臘城邦，來獲取他們的支持，但沒有成功。接著，同樣他以承諾會給予國內奴隸和農奴自由，試圖得到他們擁護。然而不確定此社會改革的效果，或者這只是權位者的空話。阿里斯東尼克後來與（Gaius Blossius）共謀，前131年羅馬派遣（Publius Licinius Crassus Dives Mucianus）率領軍隊開始討伐阿里斯東尼。最後於前129年，阿里斯東尼遭到前130年羅馬執政官（Marcus Perperna）的羅馬軍隊擊敗，並被俘。在他被捕後，他被帶往參加羅馬的凱旋式，絞死。 (zh) Аристо́ник (Эвмен III; др.-греч. Ἀριστόνικος (Εὐμένης Γʹ); ум. 129 до н. э.) — царь Пергама, правивший в 133 до н. э. — 129 до н. э. Предводитель восстания «гелиополитов» (включавших освобождённых им рабов и бедняков) против римского господства. (ru) |
| dbo:activeYearsStartYear | 0133-01-01 (xsd:gYear) |
| dbo:parent | dbr:Eumenes_II |
| dbo:predecessor | dbr:Attalus_III |
| dbo:thumbnail | wiki-commons:Special:FilePath/Statue_of_Eumenes_III_(cropped).jpg?width=300 |
| dbo:wikiPageExternalLink | https://books.google.com/books%3Fid=c1-SvffPjUUC&pg=PA159&dq=kosmetatou&ei=5n0sSPeUPIuOywSjx6XLAw&sig=1cqZNmNUIlpKQecTZeac2XRwn5M |
| dbo:wikiPageID | 1141232 (xsd:integer) |
| dbo:wikiPageLength | 7502 (xsd:nonNegativeInteger) |
| dbo:wikiPageRevisionID | 1076270151 (xsd:integer) |
| dbo:wikiPageWikiLink | dbr:Cappadocia dbr:Roman_Republic dbr:Samos dbr:Bergama dbc:129_BC_deaths dbc:Attalid_dynasty dbr:Pergamon dbr:Religion_in_ancient_Greece dbr:Cyme_(Aeolis) dbr:Leucae_(Ionia) dbc:Year_of_birth_unknown dbr:Colophon_(city) dbr:Cornell_University_Press dbr:Nicomedes_II_of_Bithynia dbc:Impostor_pretenders dbr:Mithridates_V_of_Pontus dbr:Myndus dbr:Ariarathes_V_of_Cappadocia dbr:İzmir dbr:Pontus_(region) dbr:Stoicism dbc:People_executed_by_the_Roman_Republic dbc:2nd-century_BC_rulers_in_Asia dbr:Thyatira dbr:Tiberius_Gracchus dbr:Turkey dbr:Publius_Licinius_Crassus_Dives_Mucianus dbr:Attalus_III dbr:Marcus_Perperna_(consul_130_BC) dbr:Attalid_dynasty dbc:Impostors dbc:People_executed_by_strangulation dbc:2nd-century_BC_Greek_people dbr:Manius_Aquillius_(consul_129_BC) dbr:Eumenes_II dbr:Pylaemenes dbr:Mamertine_Prison dbr:Slavery_in_antiquity dbr:Blossius dbr:Blossius_of_Cumae dbr:Serfs |
| dbp:after | Roman conquest (en) |
| dbp:before | dbr:Attalus_III |
| dbp:caption | The statue of Eumenes III in Bergama, İzmir, Turkey (en) |
| dbp:father | dbr:Eumenes_II |
| dbp:mother | unknown (en) |
| dbp:name | Eumenes III (en) |
| dbp:nativeLang | Greek (en) |
| dbp:nativeLang1Name | (en) |
| dbp:predecessor | dbr:Attalus_III |
| dbp:reign | 133 (xsd:integer) |
| dbp:religion | dbr:Religion_in_ancient_Greece |
| dbp:royalHouse | dbr:Attalid_dynasty |
| dbp:succession | dbr:Attalid_dynasty |
| dbp:successor | Roman conquest (en) |
| dbp:title | dbr:Attalid_dynasty |
| dbp:wikiPageUsesTemplate | dbt:Authority_control dbt:IPAc-en dbt:ISBN dbt:Ill dbt:Infobox_royalty dbt:Reflist dbt:S-end dbt:S-reg dbt:S-start dbt:Succession_box dbt:Lang-grc-gre dbt:Hellenistic_rulers |
| dbp:years | 133 (xsd:integer) |
| dct:subject | dbc:129_BC_deaths dbc:Attalid_dynasty dbc:Year_of_birth_unknown dbc:Impostor_pretenders dbc:People_executed_by_the_Roman_Republic dbc:2nd-century_BC_rulers_in_Asia dbc:Impostors dbc:People_executed_by_strangulation dbc:2nd-century_BC_Greek_people |
| gold:hypernym | dbr:Pretender |
| schema:sameAs | http://viaf.org/viaf/42637205 |
| rdf:type | owl:Thing foaf:Person dbo:Person dul:NaturalPerson wikidata:Q19088 wikidata:Q215627 wikidata:Q5 wikidata:Q729 yago:WikicatAncientGreekRulers dbo:Animal dbo:Eukaryote dbo:Species schema:Person yago:WikicatPeopleExecutedByStrangulation yago:WikicatPeopleExecutedByTheRomanRepublic yago:WikicatPeopleFromPergamon yago:BadPerson109831962 yago:CausalAgent100007347 yago:Deceiver109998101 yago:Imposter110201535 yago:LivingThing100004258 yago:Object100002684 yago:Organism100004475 yago:Person100007846 yago:PhysicalEntity100001930 yago:WikicatImpostors yago:Wrongdoer109633969 yago:YagoLegalActor yago:YagoLegalActorGeo dbo:Royalty yago:Ruler110541229 yago:Whole100003553 yago:Wikicat2nd-centuryBCAsianRulers yago:Wikicat2nd-centuryBCGreekPeople yago:WikicatExecutedPeople |
| rdfs:comment | Aristonikos (altgriechisch Ἀριστόνικος Aristónikos; † 129 v. Chr.) war der illegitime Sohn Eumenes’ II. Nachdem der letzte König von Pergamon, Attalos III., testamentarisch sein Reich an das Römische Reich vererbt hatte, führte Aristonikos einen Aufstand mit dem Ziel an, Pergamon mit ihm als König unabhängig zu halten. Auf Münzen, die er prägen ließ, nannte sich Aristonikos Eumenes III.Aristonikos’ Beurteilung ist seit der Geschichtsschreibung in der Antike widersprüchlich, was seine Ursache vor allem darin hat, dass er zahlreiche Sklaven anwarb. Ob das Ziel die Befreiung aller Sklaven war, ist unklar. (de) Ευμένης Γ΄ είναι το δυναστικό όνομα, το οποίο υιοθέτησε ο Αριστόνικος, ο τελευταίος ηγεμόνας της Περγάμου πριν αυτή γίνει Ρωμαϊκή κτήση. (el) Eumenes III (/juːˈmɛniːz/; Greek: Εὐμένης Γʹ; originally named Aristonicus; in Greek Aristonikos Ἀριστόνικος) was a pretender to the throne of Pergamon. He led the against the Pergamene regime and found success early on, seizing various cities near the coast of Anatolia, including the island of Samos, and killing the Roman Consul Publius Licinius Crassus Dives Mucianus. However, the revolt was eventually quelled by the Roman Republic in 129 BC when it dispatched the experienced Marcus Perperna to the region. (en) Eumenes III (en griego antiguo, Εὐμένης Γʹ), originalmente llamado Aristónico (en griego antiguo, Ἀριστόνικος. Aristonikos), fue un pretendiente al trono de Pérgamo. (es) Eumenes III (Yunani: Εὐμένης Γʹ), dalam bahasa Yunani aslinya bernama Aristonikos (Yunani: Ἀριστόνικος) adalah seorang pretender yang mengaku sebagai pemegang takhta Pergamum. Ia memimpin pemberontakan melawan rezim Pergamon dan sukses sejak awal, merebut berbagai kota di pesisir pantai Anatolia, termasuk pulau Samos dan membunuh Konsul Romawi Publius Licinius Crassus Dives Mucianus. Namun pemberontakan akhirnya dihentikan oleh Romawi pada tahun 129 SM dengan mengutus Konsul yang berpengalaman Marcus Perperna ke wilayah tersebut. (in) エウメネス3世（古代ギリシア語: Ευμένης Γ', Eumenes III）は、かつての名前をアリストニコスといい、アッタロス朝（ペルガモン王国）の王位詐称者である。 (ja) Eumene (in greco antico: Εὐμένης, Eyménēs; in latino: Eumenes; ... – 129 a.C.), originariamente Aristonico (in greco antico: Ἀριστόνικος, Aristónikos; in latino: Aristonicus) e chiamato nella storiografia moderna Eumene III, è stato un sovrano pergameno, re di Pergamo in opposizione alla Repubblica romana. Il suo breve regno è notevole per il suo tentativo di instaurare uno stato, Heliopolis, in cui tutti fossero liberi e non vi fosse schiavitù. (it) Aristonikos (łac. Aristonicus, gr. Ἀριστόνικος z ariston 'najlepszy' i nike 'zwycięstwo', ? – 128 p.n.e.) – przywódca powstania antyrzymskiego (tzw. powstanie Aristonikosa) w Azji Mniejszej, uzurpator na tronie władcy Pergamonu pod imieniem Eumenesa III. (pl) 阿里斯東尼克（？－前129年），他在阿塔羅斯三世逝世後，為反抗羅馬統治，宣稱自己是阿塔羅斯三世的弟弟，並自立為帕加馬王國國王，是為歐邁尼斯三世。 前133年，帕加馬國王阿塔羅斯三世逝世，在遺屬中他把王國獻給羅馬共和國。但羅馬接收帕加馬主權動作緩慢，這給了阿里斯東尼克機會，他宣稱自己是歐邁尼斯二世之私生子，是阿塔羅斯三世的弟弟。他趁著王位空缺之時，登上了王位，並取了王朝統治者相傳的名字，即為歐邁尼斯三世。一般來說，他不被史學界視為阿塔羅斯王朝正統君主。 首先，他以承諾會解放沿海希臘城邦，來獲取他們的支持，但沒有成功。接著，同樣他以承諾會給予國內奴隸和農奴自由，試圖得到他們擁護。然而不確定此社會改革的效果，或者這只是權位者的空話。阿里斯東尼克後來與（Gaius Blossius）共謀，前131年羅馬派遣（Publius Licinius Crassus Dives Mucianus）率領軍隊開始討伐阿里斯東尼。最後於前129年，阿里斯東尼遭到前130年羅馬執政官（Marcus Perperna）的羅馬軍隊擊敗，並被俘。在他被捕後，他被帶往參加羅馬的凱旋式，絞死。 (zh) Аристо́ник (Эвмен III; др.-греч. Ἀριστόνικος (Εὐμένης Γʹ); ум. 129 до н. э.) — царь Пергама, правивший в 133 до н. э. — 129 до н. э. Предводитель восстания «гелиополитов» (включавших освобождённых им рабов и бедняков) против римского господства. (ru) Aristonic de Pèrgam (grec antic: Ἀριστόνικος, llatí: Aristonicus) fou fill natural d'Èumenes II de Pèrgam. Aquest rei va tenir com a successor a Àtal III, que va morir el 133 aC i com que no va tenir successió va deixar el regne a Roma. Aristanic va reclamar l'herència, però la major part de les ciutats no el van reconèixer per temor als romans. Aristonic va reunir forces i va obligar les ciutats a posar-se al seu costat, i es va proclamar rei amb el nom d'Èumenes III de Pèrgam o Èumenes III Aristonic. (ca) Eumenes III.a (antzinako grezieraz: Εὐμένης Γʹ), jatorrian Aristoniko (antzinako grezieraz: Ἀριστόνικος) deitua, Pergamoko tronurako erregegai bat izan zen. Pergamoko azken erregea izan zen Atalo III.a hil zenean, K.a. 133a, bere erresuma Erromatar Errepublikari eman zion. Baina, erromatarrek, Pergamorekiko zituzten eskubideak baliatzen denbora asko eman zutenez, Aristonikok, Pergamoko aurreko errege bat izan zen Eumenes II.aren ezkontzaz kanpoko semea zenak, botere hustasuna, tronua aldarrikatzek probestu zuen, Eumenes izen dinastikoa hartuz. * Datuak: Q350388 (eu) Eumène III de Pergame, plus connu sous le nom d'Aristonicos (ou Aristonikos), est le second fils, illégitime, d'Eumène II. À la mort de son demi-frère Attale III, qui lègua son royaume à Rome en 133 av. J.-C., Aristonicos revendique le pouvoir royal, et refuse le démantèlement du royaume de Pergame. La lutte est plus large que l’ambition d’un prétendant au trône, il s’agit presque d’un mouvement « national », du moins, dynastique contre l’empire Romain. Il organise une guerre de résistance à l’aide des esclaves et paysans indigènes, contre l'application du testament d'Attale III. Il rencontre au départ quelques succès, en réussissant à s’emparer de la flotte royale Attalide, ce qui lui permit de rallier les colonies militaires et les villes de l'intérieur du royaume contre Pergame et les c (fr) Aristonicus (Oudgrieks Ἀριστόνικος), als Eumenes III (133-129 v.Chr.) koning van Pergamon, was de laatste vorst uit het huis van de Attaliden. Hij was een bastaardzoon van koning Eumenes II van Pergamon, die werd opgevolgd door Attalus III. Toen deze kwam te sterven, bleek dat hij het koninkrijk bij testament had overgelaten aan de Romeinse staat (hij had zelf geen kinderen). Zijn halfbroer Aristonicus weigerde echter diens wilsbeschikking te erkennen. (nl) Арісто́нік (дав.-гр. Αριστονικος; р. н. невід. — 129 до н. е.) — син пергамського царя Евмена II і наложниці, що захопив владу в державі після смерті Аттала III і правив під іменем Евмена III. Очолив повстання рабів і міської бідноти проти Риму і місцевих рабовласників, яке охопило всю Малу Азію. Арістонік боровся за незалежність Пергаму і мріяв створити «державу Сонця», де пануватимуть рівність і свобода. Повстанці розбили військо каппадокійського царя Аріарата V і римського консула Публія Красса. (uk) |
| rdfs:label | Èumenes III de Pèrgam (ca) Eumenes III (en) Aristonikos (de) Ευμένης Γ΄ της Περγάμου (el) Eumenes III (es) Eumenes III.a (eu) Eumène III (fr) Eumenes III (in) Eumene III (it) エウメネス3世 (ja) Eumenes III (nl) Aristonikos (pl) Аристоник Пергамский (ru) 阿里斯東尼克 (zh) Арістонік (uk) |
| owl:sameAs | freebase:Eumenes III yago-res:Eumenes III http://viaf.org/viaf/42637205 http://d-nb.info/gnd/118938789 wikidata:Eumenes III dbpedia-az:Eumenes III dbpedia-bg:Eumenes III dbpedia-ca:Eumenes III dbpedia-de:Eumenes III dbpedia-el:Eumenes III dbpedia-es:Eumenes III dbpedia-eu:Eumenes III dbpedia-fr:Eumenes III dbpedia-hr:Eumenes III http://hy.dbpedia.org/resource/Արիստոնիկոս http://ia.dbpedia.org/resource/Aristonico dbpedia-id:Eumenes III dbpedia-it:Eumenes III dbpedia-ja:Eumenes III dbpedia-ka:Eumenes III dbpedia-la:Eumenes III dbpedia-nl:Eumenes III dbpedia-pl:Eumenes III dbpedia-ru:Eumenes III dbpedia-sh:Eumenes III dbpedia-sr:Eumenes III dbpedia-tr:Eumenes III dbpedia-uk:Eumenes III dbpedia-vi:Eumenes III dbpedia-zh:Eumenes III https://global.dbpedia.org/id/3EREP |
| prov:wasDerivedFrom | wikipedia-en:Eumenes_III?oldid=1076270151&ns=0 |
| foaf:depiction | wiki-commons:Special:FilePath/Statue_of_Eumenes_III_(cropped).jpg |
| foaf:isPrimaryTopicOf | wikipedia-en:Eumenes_III |
| foaf:name | (Aristonicus) Eumenes III (en) |
| is dbo:child of | dbr:Eumenes_II |
| is dbo:successor of | dbr:Attalus_III |
| is dbo:wikiPageDisambiguates of | dbr:Eumenes_(disambiguation) |
| is dbo:wikiPageRedirects of | dbr:Aristonicus_of_Pergamon dbr:Aristonikos |
| is dbo:wikiPageWikiLink of | dbr:Cappadocia dbr:Cappadocia_(Roman_province) dbr:Pyrrhus_of_Epirus dbr:Samos dbr:Mithridates_V_Euergetes dbr:Aristonicus dbr:Pergamon dbr:Leucae_(Ionia) dbr:Publius_Mucius_Scaevola_(pontifex_maximus) dbr:129_BC dbr:130_BC dbr:131_BC dbr:133_BC dbr:Nicomedes_III_of_Bithynia dbr:Nicomedes_II_of_Bithynia dbr:Raiktor dbr:Classical_Anatolia dbr:Ephesus dbr:Ariarathes_VIII_of_Cappadocia dbr:Ariarathes_V_of_Cappadocia dbr:Stratonicea_(Caria) dbr:Gaius_Blossius dbr:Eumenes_(disambiguation) dbr:Laodice_of_Cappadocia dbr:Ab_urbe_condita_(Livy) dbr:Altar_of_Domitius_Ahenobarbus dbr:List_of_Stoic_philosophers dbr:Lucius_Valerius_Flaccus_(consul_131_BC) dbr:Publius_Licinius_Crassus_Dives_Mucianus dbr:Attalus_III dbr:Marcus_Perperna_(consul_130_BC) dbr:Asia_(Roman_province) dbr:Kingdom_of_Pergamon dbr:Kingdom_of_Pontus dbr:Kingdom_of_Bithynia dbr:Manius_Aquillius_(consul_129_BC) dbr:Eumenes_II dbr:List_of_suicides dbr:Mamertine_Prison dbr:Slave_rebellion dbr:Mucia_gens dbr:Valeria_gens dbr:Perpernia_gens dbr:Aristonicus_of_Pergamon dbr:Aristonikos |
| is dbp:after of | dbr:Attalus_III |
| is dbp:finalHead of | dbr:Kingdom_of_Pergamon |
| is dbp:issue of | dbr:Eumenes_II |
| is dbp:leader of | dbr:Kingdom_of_Pergamon |
| is dbp:successor of | dbr:Attalus_III |
| is foaf:primaryTopic of | wikipedia-en:Eumenes_III |
