محاكمات السحرة في بواكر العصر الحديث (بالإنجليزيّة: Witch trials in the early modern period) وصل رهاب السحرة والمحاكمات بتهمة ممارسة الشعوذة لذروتهما في الفترة بين 1580 و1630 خلال فترة الإصلاح المضاد وحرب الأديان الأوروبيّة، عندما حُرق ما يصل إلى 50 ألف شخص، 80% منهم نساء، وأغلب الحالات بعمر يتجاوز الأربعين. (ar)
C'est entre 1580 et 1630, pendant la Contre-Réforme et les guerres de religion en Europe, que les procès pour sorcellerie ont connu leur paroxysme. On estime qu'alors ce sont 50 000 personnes qui ont péri sur le bûcher, dont environ 80% de femmes, âgées le plus souvent de plus de 40 ans. (fr)
Witch trials in the early modern period saw that between 1400 to 1782, around 40,000 to 60,000 were killed due to suspicion that they were practicing witchcraft. Some sources estimate that a total of 100,000 trials occurred at its maximum for a similar period. Groundwork on the concept of witchcraft (a person's collaboration with the devil through the use of magic) was developed by Christian theologians as early as the 13th century. However, prosecutions for the practice of witchcraft would only reach a highpoint from 1560 to 1630 during the Counter-Reformation and the European wars of religion, with some regions burning those who were convicted at the stake, of whom roughly 80% were women,, mostly over the age of 40. (en)
De heksenvervolging heeft tussen circa 1450 en 1750 grote delen van Europa in haar greep gehad en vele tienduizenden slachtoffers geëist. De meeste schattingen lopen uiteen van 30.000 tot 60.000 geëxecuteerden waarvan ongeveer 80% vrouwen. De meeste van die vrouwen waren ouder (meestal rond de 60), zeer arm, alleenstaand en machteloos. Onder hen bevonden zich veel natuurgenezers met kennis van fytologie, helers en vroedvrouwen die hielpen bij de zwangerschap. De heksenvervolging vond niet, zoals veel mensen denken, grotendeels in de middeleeuwen plaats, maar voornamelijk in de renaissance. Hekserij werd aanvankelijk gezien als het op bovennatuurlijke wijze uitroepen van kwaad over anderen. Rond 1375 werd daar door de hogere klasse aan toegevoegd dat de heksen een pact met de duivel gesloten zouden hebben. Een eerlijke procesgang vond echter niet plaats. Vaak waren de aanklagers tevens rechters. Belangrijke rechtsbeginselen zoals geformuleerd door ondere anderen Cesare Beccaria (1738-1794) zouden pas later ingang vinden en in algemeen geldende wetten worden vastgelegd. De meeste van hekserij beschuldigden ”bekenden“ alle beschuldigingen omdat ze gemarteld werden. Ook wezen zij tijdens de martelingen andere personen aan die zich zogenaamd inlieten met hekserij, die op hun beurt ook weer anderen zouden aanwijzen, hetgeen leidde tot processen met talloze onschuldig veroordeelden. Velen stierven reeds tijdens de martelingen. Indien ze zich na de bekentenis ook nog bekeerden, werden ze gewurgd voordat ze verbrand werden en zouden ze nog in de hemel kunnen komen; bekeerden ze zich niet, dan belandde de heks levend op de brandstapel. Tot het eind van de 15e eeuw bleven de straffen meestal beperkt tot geldboetes, eventueel gevolgd door een verbanning. Pas later werden de dodelijke vervolgingen gebruikelijk. Na 1490 werden de vermeende heksen er door de hogere klasse ook nog van beschuldigd vrijwillig geslachtsgemeenschap ("boelschap") met de duivel te hebben gehad, tijdens de heksensabbatten, occulte bijeenkomsten met ceremonieën, waarover de meest bizarre verhalen de ronde deden. Verdachten werden gedwongen de namen van andere deelnemers aan die sabbatten te noemen. Daardoor ontstonden er op grote schaal procesreeksen en massaprocessen. Ook kinderen, mannen, geestelijken en hoogwaardigheidsbekleders kwamen daarbij op de brandstapel. Rond 1660 kwam het tot een grote mentaliteitsverandering bij de elite. Men werd sceptisch en verwierp het concept van onstoffelijke wezens. Hierdoor liet de elite zijn ideeën over duivelspact en heksensabbat varen. Rechters begonnen heksenprocessen tegen te werken en de wetgeving werd zodanig aangepast dat heksenprocessen steeds minder tot een veroordeling leidden. De marteling werd als methode bij strafrechtelijk onderzoek afgeschaft. Rond 1720 waren er in Europa vrijwel nergens meer heksenprocessen. Het laatst gedocumenteerde geval betrof waarschijnlijk op 13 juni 1782 de veroordeling van Anna Göldi (1740-1782) in Glarus, Zwitserland; in een volgend geval in 1789 liet men de aanklacht verlopen. De ”macht van de openbare mening“ liet heksenprocessen inmiddels niet meer toe. Over het aantal slachtoffers van de Europese heksenwaan en -vervolging, voor en tijdens de Renaissance, lopen de schattingen uiteen. Een enkele rechter, Nicolas Rémy, beroemde zich er in zijn boek Daemonolatria(Duivelsdienst, 1595) op dat hij in Lotharingen meer dan 800 van hekserij beschuldigde personen had laten verbranden. Volgens de Zweedse onderzoeker en filmmaker Benjamin Christensen, in 1922 de maker van het docudrama Häxan, beliep het totale aantal in de loop der jaren mogelijk zelfs 8 miljoen personen. Andere schattingen komen uit op lagere aantallen. De 20e eeuwse massapsycholoog Kurt Baschwitz zou ”de moorddadige geestesverbijstering“ van de heksenvervolgingen betitelen als ”een verdrongen complex van de westerse wereld“. Als overlevende van de Jodenvervolging tijdens de Tweede Wereldoorlog beschouwde hij de heksenvervolgingen als het meest voor de hand liggend vergelijkingsobject voor de massale verschijnselen van verstandsverbijstering. * Verbranding van een heks in Willisau (Zwitserland), 1447 * Op bezems vliegende heksen, 1451 * Margreth Wuriner in Zwitserland als heks verbrand, 1571 * Heksenverbranding, 1662 (nl)
We Neopagans now face a crisis. As new data appeared, historians altered their theories to account for it. We have not. Therefore an enormous gap has opened between the academic and the 'average' Pagan view of witchcraft. We continue to use of out-dated and poor writers, like Margaret Murray, Montague Summers, Gerald Gardner, and Jules Michelet. We avoid the somewhat dull academic texts that present solid research, preferring sensational writers who play to our emotions. (en)
محاكمات السحرة في بواكر العصر الحديث (بالإنجليزيّة: Witch trials in the early modern period) وصل رهاب السحرة والمحاكمات بتهمة ممارسة الشعوذة لذروتهما في الفترة بين 1580 و1630 خلال فترة الإصلاح المضاد وحرب الأديان الأوروبيّة، عندما حُرق ما يصل إلى 50 ألف شخص، 80% منهم نساء، وأغلب الحالات بعمر يتجاوز الأربعين. (ar)
C'est entre 1580 et 1630, pendant la Contre-Réforme et les guerres de religion en Europe, que les procès pour sorcellerie ont connu leur paroxysme. On estime qu'alors ce sont 50 000 personnes qui ont péri sur le bûcher, dont environ 80% de femmes, âgées le plus souvent de plus de 40 ans. (fr)
Witch trials in the early modern period saw that between 1400 to 1782, around 40,000 to 60,000 were killed due to suspicion that they were practicing witchcraft. Some sources estimate that a total of 100,000 trials occurred at its maximum for a similar period. Groundwork on the concept of witchcraft (a person's collaboration with the devil through the use of magic) was developed by Christian theologians as early as the 13th century. However, prosecutions for the practice of witchcraft would only reach a highpoint from 1560 to 1630 during the Counter-Reformation and the European wars of religion, with some regions burning those who were convicted at the stake, of whom roughly 80% were women,, mostly over the age of 40. (en)
De heksenvervolging heeft tussen circa 1450 en 1750 grote delen van Europa in haar greep gehad en vele tienduizenden slachtoffers geëist. De meeste schattingen lopen uiteen van 30.000 tot 60.000 geëxecuteerden waarvan ongeveer 80% vrouwen. De meeste van die vrouwen waren ouder (meestal rond de 60), zeer arm, alleenstaand en machteloos. Onder hen bevonden zich veel natuurgenezers met kennis van fytologie, helers en vroedvrouwen die hielpen bij de zwangerschap. De heksenvervolging vond niet, zoals veel mensen denken, grotendeels in de middeleeuwen plaats, maar voornamelijk in de renaissance. * * (nl)