Prussian Union of Churches (original) (raw)

dbo:abstract

Pruská unie (německy Kirche der Altpreußischen Union) bylo spojení pruských kalvinistů (reformovaných) a luteránů do tzv. "evangelické Unie" (Evangelische Kirche in Preußen) nařízené pruským králem Fridrichem Vilémem III. v roce 1817. Tyto dvě hlavní protestantské církve koexistovaly v tehdejším Braniborsku od roku 1617, kdy tehdejší kurfiřt Jan Zikmund konvertoval z luteránství ke kalvinismu, ale většina jeho poddaných zůstala přes jeho plán luterány. Postupem času ale počet kalvinistů narůstal především díky imigrantům z okolních zemí např. z Českých zemí (Církev bratrská), Francie (Hugenoti), Nizozemí či Švýcarska. (cs)
Die Evangelische Kirche der altpreußischen Union (Abk. EKapU, APU) war unter diesem Namen von 1922 bis 1953 eine evangelische Landeskirche in Preußen bzw. seinen Nachfolgestaaten. Die Kirche existierte von 1817 bis 1953 unter verschiedenen Namen und wurde als Dachverband der zwischen 1945 und 1948 selbst zu Landeskirchen verselbständigten Kirchenprovinzen von diesen nach einem weiteren Namenswechsel von 1953 bis 2003 als Evangelische Kirche der Union fortgeführt. Die Bezeichnung altpreußisch bezog sich auf das Gebiet des „alten“ Preußen vor 1866, weil weder die unierten Landeskirchen von Hessen-Kassel, Nassau und Frankfurt am Main noch die lutherischen Landeskirchen von Schleswig-Holstein und Hannover nach den Annexionen von 1866 in die preußische Landeskirche eingegliedert wurden. (de)
L'Église évangélique de l'Union vieille-prussienne (Evangelische Kirche der altpreußischen Union, nom officiel utilisé entre 1922 et 1953) est une église protestante majeure créée en 1817 par une série de décrets pris par le roi de Prusse Frédéric-Guillaume III, unissant les dénominations luthérienne et réformée en ses États, Prusse et principauté de Neuchâtel. Elle devint la plus grande organisation religieuse indépendante de l'Empire allemand et plus tard de l'Allemagne de Weimar, avec environ 18 millions de fidèles. Cette Église a subi deux schismes (un définitif dans les années 1830 et un temporaire de 1934 à 1948). Église officielle de l'État prussien, au XIXe siècle, avec le statut d'établissement public du culte, elle a été en partie démembrée dans les années 1920 à la suite du rattachement d'une partie de la Prusse à la Deuxième république polonaise, la Tchécoslovaquie, la Lituanie, etc. Au cours de la Seconde Guerre mondiale, l’Église évangélique vieille-prussienne a été en outre marquée par les destructions massives de ses bâtiments et par la perte de plusieurs provinces ecclésiastiques à la suite de l'expulsion des Allemands d'Europe de l'Est puis, dans les années 1950 à 1970, par les expropriations et la répression anti-religieuse pratiquées par la RDA, la Pologne et l'Union soviétique. L'Église a été profondément réformée lors des deux après-guerres, s'ouvrant notamment à davantage de participation démocratique de ses paroissiens. À la suite de la baisse du nombre de ses membres en raison de la crise démographique allemande et de la croissance de l'irréligion, l'Église a été absorbée dans l'Union des Églises évangéliques en 2003. L'Église évangélique vieille-prussienne a compté de nombreux théologiens de renom parmi ses membres, notamment Friedrich Schleiermacher, Julius Wellhausen (temporairement), Adolf von Harnack, Karl Barth (temporairement), Dietrich Bonhoeffer, Martin Niemöller (temporairement) ou, plus récemment Heino Falcke. (fr)
La Unión de Iglesias Evangélicas de Prusia (Abrev. EKapU, APU) fue, desde 1817 una iglesia evangélica regional unionista en Prusia. Cambió su nombre en 1953 a Iglesia Evangélica de la Unión (EKU). El 27 de septiembre de 1817, el rey Federico Guillermo III de Prusia, en su calidad de summus episcopus de las iglesias protestantes de su reino, decretó la unificación de las comunidades calvinistas y luteranas, en una "Iglesia Unida". El rey prusiano había llegado a la conclusión de que las divergencias entre la Iglesia Evangélica Reformada (Hugonotes, súbditos de los Hohenzollern, habitantes del bajo Rin y las regiones de Hunsrücks, Bergisches y Siegerland) y la Iglesia Evangélica Luterana, estaban anticuadas. Ya antiguamente su antepasado el Gran Elector Federico Guillermo I de Brandeburgo, en la Berlinesa Religionsgespräch, había intentado superar la dicotomía intra-protestante con el Unionismus. El término altpreußisch (viejo-prusiana) se refería al territorio de la "antigua" Prusia antes de 1866, porque ni las Landeskirchen de Hesse-Kassel, Nassau y Frankfurt am Main, ni las iglesias luteranas de Schleswig-Holstein y Hannover, anexionadas después de la Guerra Austro-Prusiana de 1866, fueron incorporadas a la Landeskirche prusiana. (es)
The Prussian Union of Churches (known under multiple other names) was a major Protestant church body which emerged in 1817 from a series of decrees by Frederick William III of Prussia that united both Lutheran and Reformed denominations in Prussia. Although not the first of its kind, the Prussian Union was the first to occur in a major German state. It became the biggest independent religious organization in the German Empire and later Weimar Germany, with about 18 million parishioners. The church underwent two schisms (one permanent since the 1830s, one temporary 1934–1948), due to changes in governments and their policies. After being the favoured state church of Prussia in the 19th century, it suffered interference and oppression at several times in the 20th century, including the persecution of many parishioners. In the 1920s, the Second Polish Republic and Lithuania, and in the 1950s to 1970s, East Germany, the People's Republic of Poland, and the Soviet Union, imposed permanent or temporary organizational divisions, eliminated entire congregations, and expropriated church property, transferring it either to secular uses or to different churches more favoured by these various governments. In the course of the Second World War, church property was either damaged or destroyed by strategic bombing, and by war's end, many parishioners had fled from the advancing Soviet forces. After the war, complete ecclesiastical provinces vanished following the flight and expulsion of Germans living east of the Oder-Neiße line. The two post-war periods saw major reforms within the Church, strengthening the parishioners' democratic participation. The Church counted many renowned theologians as its members, including Friedrich Schleiermacher, Julius Wellhausen (temporarily), Adolf von Harnack, Karl Barth (temporarily), Dietrich Bonhoeffer, and Martin Niemöller (temporarily), to name only a few. In the early 1950s, the church body was transformed into an umbrella, after its prior ecclesiastical provinces had assumed independence in the late 1940s. Following the decline in number of parishioners due to the German demographic crisis and growing irreligion, the Church was subsumed into the Union of Evangelical Churches in 2003. (en)
古プロイセン合同福音主義教会（こプロイセンごうどうふくいんしゅぎきょうかい、ドイツ語: Die Evangelische Kirche der altpreußischen Union (Abk. EKapU, APU)）は、1922年から1953年までプロイセン州及びその後継州における福音主義州教会の名称であった。また、この教会は1817年から1953年まで異なった名称で存在していた。1945年から1948年まで州教会の上部組織として存在しており、1953年から福音合同教会 (EKU) に改称して2003年まで存続していた。1817年9月27日にフリードリヒ・ヴィルヘルム3世王は、プロイセン王国においてルター派教会と改革派教会が一つの合同教会になるように指示した。彼は福音主義改革派教会、とりわけユグノー（フランス改革派教会）、ニーダーラインとフンスリュック、ベルク公国、ジーガーラントの一部に住む改革派教徒たちとプロイセン領民の大部分を占めるルター派教徒が分かれていることは時代精神に合致していないと考えていた。すでに、フリードリヒ・ヴィルヘルム大選帝侯がベルリン宗教会議で新教の異なった信仰告白を克服しようとしていた。教会行政上の統合が重要な目標であって、信仰告白の統合は目標とされていなかったが、一部の教会共同体において信仰告白の統合がおこなわれた。 (ja)
Ewangelicki Kościół Unii Staropruskiej (Ewangelicki Kościół Unijny, niem. Evangelische Kirche der altpreußischen Union, 1922–1953; Evangelische Kirche der Union, 1953–2003) – powstał w 1817, początkowo jedynie na terenie Królestwa Prus. Ówczesny król pruski, Fryderyk Wilhelm III 27 września 1817 r. podpisał dokument unii wyznaniowej, która miała połączyć w jeden Kościół odrębne dotąd wyznania luterańskie i kalwińskie. Dokument wszedł w życie w dniu 31 października 1817 r. – w rocznicę słynnego wystąpienia Marcina Lutra w Wittenberdze. Tego dnia odbyło się pierwsze wspólne nabożeństwo dla luteran i kalwinistów. (pl)
Прусская уния — попытка примирения немецких лютеран и кальвинистов, предпринятая в рамках единой государственной церкви Пруссии. (ru)
Прусська унія — спроба примирення німецьких лютеран та кальвіністів, здійснена в рамках єдиної державної церкви Пруссії. Зроблено королем Фрідріхом Вільгельмом III в 1817 році в рамках святкування 300-річчя Реформації. Уніфікація викликала протест з боку консерваторів, які отримали назву старолютеран. Проіснувала до 1945 року. (uk)
舊普魯士聯合福音派教會（德語：Die Evangelische Kirche der altpreußischen Union，簡稱 EKapU，APU），英語稱普魯士聯合教會（英語：Prussian Union of Churches）是一個新教教會團體，它於1817年根據普魯士的腓特烈·威廉三世的一系列法令而成立，這些法令將普魯士的路德宗和其他改革宗教派別聯合了起來。儘管不是同類中的第一個，但普魯士聯合教會是第一個出現在德意志國家的聯合教會。普魯士聯合教會後來成為了德意志帝國和魏瑪共和國最大的獨立宗教組織，擁有約1800萬教區民。由於政府及其政策的變化，教會經歷了兩次分裂（一次是1830年代以來的永久分裂，一次是1934-1948年的臨時分裂）。雖然19世紀成為了普魯士的國教，但普魯士聯合教會仍在20世紀多次受到干涉和壓迫。 (zh)

dbo:wikiPageExternalLink

dbo:wikiPageWikiLink

dbp:caption

The union created one of the largest Protestant bodies in Europe, bringing together a large part of German Protestants into a single church. 1817 Prussia in dark blue. (en)

dbp:name

Prussian Union of Churches (en)

dbp:wikiPageUsesTemplate

rdfs:comment

古プロイセン合同福音主義教会（こプロイセンごうどうふくいんしゅぎきょうかい、ドイツ語: Die Evangelische Kirche der altpreußischen Union (Abk. EKapU, APU)）は、1922年から1953年までプロイセン州及びその後継州における福音主義州教会の名称であった。また、この教会は1817年から1953年まで異なった名称で存在していた。1945年から1948年まで州教会の上部組織として存在しており、1953年から福音合同教会 (EKU) に改称して2003年まで存続していた。1817年9月27日にフリードリヒ・ヴィルヘルム3世王は、プロイセン王国においてルター派教会と改革派教会が一つの合同教会になるように指示した。彼は福音主義改革派教会、とりわけユグノー（フランス改革派教会）、ニーダーラインとフンスリュック、ベルク公国、ジーガーラントの一部に住む改革派教徒たちとプロイセン領民の大部分を占めるルター派教徒が分かれていることは時代精神に合致していないと考えていた。すでに、フリードリヒ・ヴィルヘルム大選帝侯がベルリン宗教会議で新教の異なった信仰告白を克服しようとしていた。教会行政上の統合が重要な目標であって、信仰告白の統合は目標とされていなかったが、一部の教会共同体において信仰告白の統合がおこなわれた。 (ja)
Ewangelicki Kościół Unii Staropruskiej (Ewangelicki Kościół Unijny, niem. Evangelische Kirche der altpreußischen Union, 1922–1953; Evangelische Kirche der Union, 1953–2003) – powstał w 1817, początkowo jedynie na terenie Królestwa Prus. Ówczesny król pruski, Fryderyk Wilhelm III 27 września 1817 r. podpisał dokument unii wyznaniowej, która miała połączyć w jeden Kościół odrębne dotąd wyznania luterańskie i kalwińskie. Dokument wszedł w życie w dniu 31 października 1817 r. – w rocznicę słynnego wystąpienia Marcina Lutra w Wittenberdze. Tego dnia odbyło się pierwsze wspólne nabożeństwo dla luteran i kalwinistów. (pl)
Прусская уния — попытка примирения немецких лютеран и кальвинистов, предпринятая в рамках единой государственной церкви Пруссии. (ru)
Прусська унія — спроба примирення німецьких лютеран та кальвіністів, здійснена в рамках єдиної державної церкви Пруссії. Зроблено королем Фрідріхом Вільгельмом III в 1817 році в рамках святкування 300-річчя Реформації. Уніфікація викликала протест з боку консерваторів, які отримали назву старолютеран. Проіснувала до 1945 року. (uk)
舊普魯士聯合福音派教會（德語：Die Evangelische Kirche der altpreußischen Union，簡稱 EKapU，APU），英語稱普魯士聯合教會（英語：Prussian Union of Churches）是一個新教教會團體，它於1817年根據普魯士的腓特烈·威廉三世的一系列法令而成立，這些法令將普魯士的路德宗和其他改革宗教派別聯合了起來。儘管不是同類中的第一個，但普魯士聯合教會是第一個出現在德意志國家的聯合教會。普魯士聯合教會後來成為了德意志帝國和魏瑪共和國最大的獨立宗教組織，擁有約1800萬教區民。由於政府及其政策的變化，教會經歷了兩次分裂（一次是1830年代以來的永久分裂，一次是1934-1948年的臨時分裂）。雖然19世紀成為了普魯士的國教，但普魯士聯合教會仍在20世紀多次受到干涉和壓迫。 (zh)
Pruská unie (německy Kirche der Altpreußischen Union) bylo spojení pruských kalvinistů (reformovaných) a luteránů do tzv. "evangelické Unie" (Evangelische Kirche in Preußen) nařízené pruským králem Fridrichem Vilémem III. v roce 1817. (cs)
Die Evangelische Kirche der altpreußischen Union (Abk. EKapU, APU) war unter diesem Namen von 1922 bis 1953 eine evangelische Landeskirche in Preußen bzw. seinen Nachfolgestaaten. Die Kirche existierte von 1817 bis 1953 unter verschiedenen Namen und wurde als Dachverband der zwischen 1945 und 1948 selbst zu Landeskirchen verselbständigten Kirchenprovinzen von diesen nach einem weiteren Namenswechsel von 1953 bis 2003 als Evangelische Kirche der Union fortgeführt. (de)
La Unión de Iglesias Evangélicas de Prusia (Abrev. EKapU, APU) fue, desde 1817 una iglesia evangélica regional unionista en Prusia. Cambió su nombre en 1953 a Iglesia Evangélica de la Unión (EKU). El 27 de septiembre de 1817, el rey Federico Guillermo III de Prusia, en su calidad de summus episcopus de las iglesias protestantes de su reino, decretó la unificación de las comunidades calvinistas y luteranas, en una "Iglesia Unida". El rey prusiano había llegado a la conclusión de que las divergencias entre la Iglesia Evangélica Reformada (Hugonotes, súbditos de los Hohenzollern, habitantes del bajo Rin y las regiones de Hunsrücks, Bergisches y Siegerland) y la Iglesia Evangélica Luterana, estaban anticuadas. Ya antiguamente su antepasado el Gran Elector Federico Guillermo I de Brandeburgo, (es)
L'Église évangélique de l'Union vieille-prussienne (Evangelische Kirche der altpreußischen Union, nom officiel utilisé entre 1922 et 1953) est une église protestante majeure créée en 1817 par une série de décrets pris par le roi de Prusse Frédéric-Guillaume III, unissant les dénominations luthérienne et réformée en ses États, Prusse et principauté de Neuchâtel. Elle devint la plus grande organisation religieuse indépendante de l'Empire allemand et plus tard de l'Allemagne de Weimar, avec environ 18 millions de fidèles. Cette Église a subi deux schismes (un définitif dans les années 1830 et un temporaire de 1934 à 1948). Église officielle de l'État prussien, au XIXe siècle, avec le statut d'établissement public du culte, elle a été en partie démembrée dans les années 1920 à la suite du ratt (fr)
The Prussian Union of Churches (known under multiple other names) was a major Protestant church body which emerged in 1817 from a series of decrees by Frederick William III of Prussia that united both Lutheran and Reformed denominations in Prussia. Although not the first of its kind, the Prussian Union was the first to occur in a major German state. (en)

is dbo:wikiPageWikiLink of