Iatrophysics (original) (raw)
La iatrofísica (del grec ἰατορία, medicina), coneguda també com a iatromecànica, va ser un corrent de la ciència mèdica sorgida en el segle xvii que buscava l'aplicació de la física per donar resposta als interrogants de la fisiologia i patologia humana. De caràcter reduccionista, va estar influenciada pels estudis de Descartes i Galileu, tenint relativa extensió en els cercles científics del sud d'Europa. La iatrofísica va caure ràpidament en l'oblit en favor d'altres branques de les medicines i les innovacions tècniques que va aportar van ser escasses.
.jpg?width=300)
| Property | Value |
|---|---|
| dbo:abstract | La iatrofísica (del grec ἰατορία, medicina), coneguda també com a iatromecànica, va ser un corrent de la ciència mèdica sorgida en el segle xvii que buscava l'aplicació de la física per donar resposta als interrogants de la fisiologia i patologia humana. De caràcter reduccionista, va estar influenciada pels estudis de Descartes i Galileu, tenint relativa extensió en els cercles científics del sud d'Europa. La iatrofísica va caure ràpidament en l'oblit en favor d'altres branques de les medicines i les innovacions tècniques que va aportar van ser escasses. (ca) Die Iatrophysik (von griechisch iatros „Arzt“) bezeichnet im 17. Jahrhundert eine, unter anderem auf den physikalisch-mechanistischen Vorstellungen des Philosophen René Descartes aufbauende, medizinische Lehre, nach der die (physiologischen) Lebensvorgänge und die krankhaften (pathologischen bzw. pathophysiologischen) Veränderungen im Organismus – im Gegensatz zur Lehre der Iatrochemie und zur tradierten Vorstellung des Galenos – rein physikalisch (als Iatrophysik) und mechanisch (als Iatromechanik) bedingt sind. Mit dieser Begründung sollte es auch möglich sein, auf diese Lebensprozesse mit physikalischen und mechanischen Mitteln Einfluss zu nehmen. Dementsprechend bezeichnete man als Iatrophysiker einen Arzt, der die Auffassungen der Iatrophysik vertrat. So wurde zum Beispiel der Blutkreislauf auf die Hydrodynamik zurückgeführt. Die mechanische Funktion des Herzens wurde mit der Funktion einer Pumpe verglichen. Die mechanischen Funktionen der Extremitäten des menschlichen Körpers wie Arme und Beine wurden mit der Funktion von Hebeln verglichen und der Körper des Menschen auch als „Maschine“ verstanden. (de) Iatromekanika edo iatrofisika (grekotik, iatpia, medikuntza) fisikaren aplikazio medikoa da. XVII.mendean sortu zen korronte hau, baina atzean geratzen joan zen gainontzeko korrontei lekua utziz, egindako ekarpenak oso urriak izan baitziren. Giza patologia eta fisiologia erantzuna emateko fisikaren eremura hurbiltzea litzateke. Hau da, fisikako eredua medikuntzaren gainean aplikatzea. Printzipio mekaniko batzuen bitartez praktika mediku batzuei azalpena ematea. Korronte honetan kokatzen direnak erreduzionistak bezala kontsideratu izan dira, hauek pentsatzen zuten fenomeno fisiologikoak lege fisiko batzuetara murrizten zirela. Descartes eta Galileoren obren eragina izan zuten. Iatrokimikarekin erlazioa du, baina korronte honetakoak interes gehiago zuten modelo matematikoetan. (eu) Iatrophysics or iatromechanics (fr. Greek) is the medical application of physics. It provides an explanation for medical practices with mechanical principles. It was a school of medicine in the seventeenth century which attempted to explain physiological phenomena in mechanical terms. Believers of iatromechanics thought that physiological phenomena of the human body followed the laws of physics. It was related to iatrochemistry in studying the human body in a systematic manner based on observations from the natural world though it had more emphasis on mathematical models rather than chemical processes. (en) La iatrofísica [del griego ἰατρία, medicina], conocida también como iatromecánica o yatromecánica, fue una corriente de la ciencia médica surgida en el siglo XVII que buscaba la aplicación de la física para dar respuesta a los interrogantes de la fisiología y patología humana. De carácter reduccionista, estuvo influida por los estudios de Descartes y Galileo, teniendo relativa extensión en los círculos científicos del sur de Europa. (es) La iatromeccanica è una dottrina medica, elaborata nel XVII secolo da William Harvey ma consolidata da Marcello Malpighi nello stesso secolo, che interpreta l'organismo umano come un assemblaggio di macchine diverse, ciascuna con una struttura e un compito ben definito, analizzabile, spiegabile e misurabile. Questa concezione dell'organismo umano si discosta molto dalla "Teoria degli umori" di Ippocrate e dagli spiriti aristotelico-galenici. È un'interpretazione nuova e rivoluzionaria, nata anche dall'influenza delle ricerche galileiane del '600. (it) Ятрофизика, устар. «Иатрофизика, Йатрофизика» (от др.-греч. ἰατρός — «врач» и «физика»), — направление медицины, сводившее функционирование живого организма, как больного, так и здорового, к законам физики (в первую очередь к законам механики). Школа ятрофизиков противопоставляла себя школе ятрохимиков, которая все процессы человеческого организма сводила к химическим процессам — и, соответственно, все болезни пыталась лечить с помощью химических препаратов. Лечение болезни при ятрофизическом подходе рассматривалось прежде всего как ремонт механизма. Итальянский медик Джорджо Бальиви (1668—1707), к примеру, рассматривал человеческую руку как рычаг, грудную клетку — как кузнечный мех, а сердце — как насос. Подобных взглядов придерживался шведский профессор медицины Ларс Руберг (1664—1742), который исходил из того, что «человек есть машина» (лат. homo machina est): «человеческое сердце — насос, лёгкие — кузнечный мех, живот — корыто». Ятрофизика была распространена в XVI—XVIII веках, её идеи развивали многие естествоиспытатели, в том числе Джованни Борелли, Андреас Везалий, Рене Декарт, Бернардино Рамаццини. Большое значение для становления ятрофизического направления имело открытие кровообращения, сделанное Уильямом Гарвеем в 1616 году. На определённом этапе ятрофизика сыграла положительную роль в развитии медицины, поставив её на естественнонаучную основу. Учёные-ятрофизики совершили ряд открытий в различных областях медицины, предложили новые медицинские измерительные приборы (так, в 1626 году итальянский врач Санторио при участии Галилео Галилея создал первый ртутный термометр). Ятрофизическая школа медицины утратила своё влияние в конце XVIII века, когда стала очевидна односторонность её подхода. Иногда термины «ятрофизика» и «ятромеханика» считают синонимами, термин «ятроматематика» также иногда считают синонимом первых двух. (ru) |
| dbo:thumbnail | wiki-commons:Special:FilePath/Giovanni_Borelli_-_lim_joints_(De_Motu_Animalium).jpg?width=300 |
| dbo:wikiPageID | 10512779 (xsd:integer) |
| dbo:wikiPageLength | 21530 (xsd:nonNegativeInteger) |
| dbo:wikiPageRevisionID | 1100288971 (xsd:integer) |
| dbo:wikiPageWikiLink | dbr:Capillary dbr:Santorio_Santorio dbr:René_Descartes dbr:Robert_Hooke dbr:Galileo_Galilei dbr:Giovanni_Alfonso_Borelli dbr:Greek_language dbr:Antonie_van_Leeuwenhoek dbr:Aristotelianism dbr:Leiden_University dbr:Francis_Glisson dbr:Iatrochemistry dbr:Physics dbr:Micrographia dbr:Bacteria dbr:Age_of_Enlightenment dbr:William_Harvey dbr:Galen dbr:Albrecht_von_Haller dbr:Franciscus_Sylvius dbr:Nicolas_Steno dbr:Center_of_mass dbr:Newton's_law_of_universal_gravitation dbr:Herman_Boerhaave dbr:Hippocrates dbr:Aristotle dbc:History_of_medicine dbr:Marcello_Malpighi dbr:Physiology dbr:Spermatozoon dbr:Newton's_laws_of_motion dbr:Ophthalmology dbr:Medicine dbr:Middle_Ages dbr:Opticks dbr:Spirometer dbr:File:Giovanni_Borelli_-_lim_joints_(De_Motu_Animalium).jpg |
| dbp:wikiPageUsesTemplate | dbt:Cite_book dbt:Lead_too_short dbt:Reflist dbt:Short_description |
| dcterms:subject | dbc:History_of_medicine |
| gold:hypernym | dbr:Application |
| rdf:type | dbo:Software yago:WikicatObsoleteScientificTheories yago:Abstraction100002137 yago:Cognition100023271 yago:Explanation105793000 yago:HigherCognitiveProcess105770664 yago:Process105701363 yago:PsychologicalFeature100023100 yago:ScientificTheory105993844 yago:Theory105989479 yago:Thinking105770926 |
| rdfs:comment | La iatrofísica (del grec ἰατορία, medicina), coneguda també com a iatromecànica, va ser un corrent de la ciència mèdica sorgida en el segle xvii que buscava l'aplicació de la física per donar resposta als interrogants de la fisiologia i patologia humana. De caràcter reduccionista, va estar influenciada pels estudis de Descartes i Galileu, tenint relativa extensió en els cercles científics del sud d'Europa. La iatrofísica va caure ràpidament en l'oblit en favor d'altres branques de les medicines i les innovacions tècniques que va aportar van ser escasses. (ca) Iatromekanika edo iatrofisika (grekotik, iatpia, medikuntza) fisikaren aplikazio medikoa da. XVII.mendean sortu zen korronte hau, baina atzean geratzen joan zen gainontzeko korrontei lekua utziz, egindako ekarpenak oso urriak izan baitziren. Giza patologia eta fisiologia erantzuna emateko fisikaren eremura hurbiltzea litzateke. Hau da, fisikako eredua medikuntzaren gainean aplikatzea. Printzipio mekaniko batzuen bitartez praktika mediku batzuei azalpena ematea. Korronte honetan kokatzen direnak erreduzionistak bezala kontsideratu izan dira, hauek pentsatzen zuten fenomeno fisiologikoak lege fisiko batzuetara murrizten zirela. Descartes eta Galileoren obren eragina izan zuten. Iatrokimikarekin erlazioa du, baina korronte honetakoak interes gehiago zuten modelo matematikoetan. (eu) Iatrophysics or iatromechanics (fr. Greek) is the medical application of physics. It provides an explanation for medical practices with mechanical principles. It was a school of medicine in the seventeenth century which attempted to explain physiological phenomena in mechanical terms. Believers of iatromechanics thought that physiological phenomena of the human body followed the laws of physics. It was related to iatrochemistry in studying the human body in a systematic manner based on observations from the natural world though it had more emphasis on mathematical models rather than chemical processes. (en) La iatrofísica [del griego ἰατρία, medicina], conocida también como iatromecánica o yatromecánica, fue una corriente de la ciencia médica surgida en el siglo XVII que buscaba la aplicación de la física para dar respuesta a los interrogantes de la fisiología y patología humana. De carácter reduccionista, estuvo influida por los estudios de Descartes y Galileo, teniendo relativa extensión en los círculos científicos del sur de Europa. (es) La iatromeccanica è una dottrina medica, elaborata nel XVII secolo da William Harvey ma consolidata da Marcello Malpighi nello stesso secolo, che interpreta l'organismo umano come un assemblaggio di macchine diverse, ciascuna con una struttura e un compito ben definito, analizzabile, spiegabile e misurabile. Questa concezione dell'organismo umano si discosta molto dalla "Teoria degli umori" di Ippocrate e dagli spiriti aristotelico-galenici. È un'interpretazione nuova e rivoluzionaria, nata anche dall'influenza delle ricerche galileiane del '600. (it) Die Iatrophysik (von griechisch iatros „Arzt“) bezeichnet im 17. Jahrhundert eine, unter anderem auf den physikalisch-mechanistischen Vorstellungen des Philosophen René Descartes aufbauende, medizinische Lehre, nach der die (physiologischen) Lebensvorgänge und die krankhaften (pathologischen bzw. pathophysiologischen) Veränderungen im Organismus – im Gegensatz zur Lehre der Iatrochemie und zur tradierten Vorstellung des Galenos – rein physikalisch (als Iatrophysik) und mechanisch (als Iatromechanik) bedingt sind. (de) Ятрофизика, устар. «Иатрофизика, Йатрофизика» (от др.-греч. ἰατρός — «врач» и «физика»), — направление медицины, сводившее функционирование живого организма, как больного, так и здорового, к законам физики (в первую очередь к законам механики). Школа ятрофизиков противопоставляла себя школе ятрохимиков, которая все процессы человеческого организма сводила к химическим процессам — и, соответственно, все болезни пыталась лечить с помощью химических препаратов. Ятрофизическая школа медицины утратила своё влияние в конце XVIII века, когда стала очевидна односторонность её подхода. (ru) |
| rdfs:label | Iatrofísica (ca) Iatrophysik (de) Iatrofísica (es) Iatromekanika (eu) Iatrophysics (en) Iatromeccanica (it) Ятрофизика (ru) |
| owl:sameAs | freebase:Iatrophysics yago-res:Iatrophysics wikidata:Iatrophysics dbpedia-ca:Iatrophysics dbpedia-de:Iatrophysics dbpedia-es:Iatrophysics dbpedia-eu:Iatrophysics dbpedia-it:Iatrophysics dbpedia-ru:Iatrophysics https://global.dbpedia.org/id/3UN1C |
| prov:wasDerivedFrom | wikipedia-en:Iatrophysics?oldid=1100288971&ns=0 |
| foaf:depiction | wiki-commons:Special:FilePath/Giovanni_Borelli_-_lim_joints_(De_Motu_Animalium).jpg |
| foaf:isPrimaryTopicOf | wikipedia-en:Iatrophysics |
| is dbo:knownFor of | dbr:James_Jurin |
| is dbo:wikiPageRedirects of | dbr:Iatromechanics dbr:Iatromechanism |
| is dbo:wikiPageWikiLink of | dbr:Santorio_Santorio dbr:Archibald_Pitcairne dbr:Giorgio_Baglivi dbr:List_of_Italian_inventions_and_discoveries dbr:Regnier_de_Graaf dbr:Herman_Boerhaave dbr:James_Jurin dbr:Royal_Commission_on_Animal_Magnetism dbr:Iatromechanics dbr:Iatromechanism |
| is dbp:knownFor of | dbr:James_Jurin |
| is foaf:primaryTopic of | wikipedia-en:Iatrophysics |
