جاك أندرسون (بالإنجليزية: Jack Anderson) هو كاتب غير روائي وكاتب وصحفي أمريكي، ولد في 19 أكتوبر 1922 في لونغ بيتش في الولايات المتحدة، وتوفي في 17 ديسمبر 2005 في بيثيسدا في الولايات المتحدة بسبب مرض باركنسون. (ar)
Jack Northman Anderson (* 19. Oktober 1922 in Long Beach, Kalifornien; † 17. Dezember 2005 in Bethesda, Maryland) war ein US-amerikanischer investigativer Journalist (muckraker) und Pulitzer-Preis-Träger 1972. (de)
Jack Northman Anderson (October 19, 1922 – December 17, 2005) was an American newspaper columnist, syndicated by United Features Syndicate, considered one of the founders of modern investigative journalism. Anderson won the 1972 Pulitzer Prize for National Reporting for his investigation on secret U.S. policy decision-making between the United States and Pakistan during the Indo-Pakistani War of 1971. In addition to his newspaper career, Anderson also had a national radio show on the Mutual Broadcasting System, acted as Washington bureau chief of Parade magazine, and was a commentator on ABC-TV's Good Morning America for nine years. Among the exposés Anderson reported were the Nixon administration's investigation and harassment of John Lennon during its fight to deport Lennon; the continuing activities of fugitive Nazi officials in South America; and the savings and loan crisis. He revealed the history of a CIA plot to assassinate Fidel Castro and was credited for breaking the story of the Iran–Contra affair under President Reagan. He said that the scoop was "spiked" because the story had become too close to President Ronald Reagan. (en)
Jack Anderson est un journaliste américain (19 octobre 1922 – 17 décembre 2005) au cœur du dévoilement de nombreux scandales politiques (à partir des pots-de-vin reçus par Sherman Adams — un des proches collaborateurs de Dwight Eisenhower — aux échanges secrets d’armes contre otages lors de l’affaire Iran-Contra en 1986). (fr)
Jackson Northman Anderson (ur. 19 października 1922 w Long Beach, Kalifornia, zm. 17 grudnia 2005 w Maryland) – amerykański dziennikarz, uważany za współtwórcę dziennikarstwa śledczego, laureat Nagrody Pulitzera. Pochodził z rodziny mormońskiej o korzeniach duńskich i szwedzkich. Urodził się w Kalifornii, ale dzieciństwo i młodość spędził w Salt Lake City w stanie Utah. Jako nastolatek rozpoczął pracę dziennikarza w lokalnej gazecie „The Murray Eagle”. Przez dwa lata zajmował się działalnością misyjną. W 1940 zatrudnił się w „Salt Lake Tribune”; po raz pierwszy wykazał się dziennikarską dociekliwością, tropiąc sektę fundamentalistów mormońskich, kontynuujących poligamię zniesioną kilkadziesiąt lat wcześniej. Służył wojskowo w czasie II wojny światowej, m.in. wspierając chińską partyzantkę w walce z Japończykami. Był również korespondentem wojennym edycji „Stars and Stripes” wydawanej w Szanghaju. W 1947 został zatrudniony przez „The Washingotn Post” jako asystent znanego dziennikarza Drew Pearsona, prowadzącego popularną kolumnę „Washington Merry-Go-Round”. Anderson współpracował z Pearsonem m.in. w jego działaniach wymierzonych przeciwko senatorowi Josephowi McCarthy’emu, chociaż przez pewien czas korzystał z McCarthy’ego jako źródła informacji. Po śmierci Drew Pearsona przejął jego kolumnę w „The Washington Post” (1969), publikował również na łamach wielu innych czasopism. W Latach 60. i 70. był uważany za jednego z wiodących amerykańskich dziennikarzy. W połowie lat 60. ujawnił defraudację środków publicznych przez senatora Thomasa J. Dodda. Odkrył także notatkę dotyczącą wsparcia kampanii prezydenckiej Richarda Nixona przez firmę telekomunikacyjną ITT w zamian za korzystny wynik postępowania antymonopolowego. Anderson uchodził w oczach Nixona za jego osobistego wroga. Nixon obarczał Andersona winą za porażkę w wyborach prezydenckich w 1960, kiedy dziennikarz krótko przed głosowaniem ujawnił potajemną pożyczkę brata Nixona, którą miał on zaciągnąć u milionera Howarda Hughesa i nigdy nie spłacić. W 1972 członkowie bliskiego otoczenia prezydenta planowali zabójstwo Andersona przez otrucie względnie w czasie sfingowanego napadu rabunkowego. Nie otrzymali nigdy polecenia Nixona do tego typu działań, a sprawa wyszła na jaw w czasie śledztwa po nagłośnionej wkrótce aferze Watergate. W 1972 Anderson otrzymał prestiżową Nagrodę Pulitzera za publikacje dotyczące tajnych porozumień amerykańsko-pakistańskich w czasie wojny Pakistanu z Indiami w 1971. Prowadził ponadto śledztwa w sprawie związków szefa FBI J. Edgara Hoovera z mafią amerykańską, zabójstwa Kennedy’ego, schronienia zbrodniarzy hitlerowskich w Ameryce Południowej, spisku CIA w sprawie zabójstwa Fidela Castro, afer Savings and Loan i Iran-Contras. W 1986 zdiagnozowano u niego chorobę Parkinsona. Kontynuował jednak pracę dziennikarską jeszcze prawie 20 lat, odchodząc na emeryturę w lipcu 2004. Zmarł w grudniu 2005 po komplikacjach związanych z chorobą Parkinsona. Był żonaty, miał dziewięcioro dzieci. Opublikował kilka książek, m.in. The Anderson Tapes (1973), The Case against Cogress (1969, z Drew Pearsonem), Confessions of a Muckraker (1979, pamiętniki), Peace, War and Politics: An eyewitness Account (1999, autobiografia). (pl)
Jackson Northman Anderson (Long Beach, 19 de outubro de 1922 – Bethesda, 17 de dezembro de 2005) foi um colunista estadunidense, e é considerado um dos pais do jornalismo investigativo moderno. Recebeu o prémio Pulitzer de Reportagem Nacional em 1972. (pt)
جاك أندرسون (بالإنجليزية: Jack Anderson) هو كاتب غير روائي وكاتب وصحفي أمريكي، ولد في 19 أكتوبر 1922 في لونغ بيتش في الولايات المتحدة، وتوفي في 17 ديسمبر 2005 في بيثيسدا في الولايات المتحدة بسبب مرض باركنسون. (ar)
Jack Northman Anderson (* 19. Oktober 1922 in Long Beach, Kalifornien; † 17. Dezember 2005 in Bethesda, Maryland) war ein US-amerikanischer investigativer Journalist (muckraker) und Pulitzer-Preis-Träger 1972. (de)
Jack Anderson est un journaliste américain (19 octobre 1922 – 17 décembre 2005) au cœur du dévoilement de nombreux scandales politiques (à partir des pots-de-vin reçus par Sherman Adams — un des proches collaborateurs de Dwight Eisenhower — aux échanges secrets d’armes contre otages lors de l’affaire Iran-Contra en 1986). (fr)
Jackson Northman Anderson (Long Beach, 19 de outubro de 1922 – Bethesda, 17 de dezembro de 2005) foi um colunista estadunidense, e é considerado um dos pais do jornalismo investigativo moderno. Recebeu o prémio Pulitzer de Reportagem Nacional em 1972. (pt)
Jack Northman Anderson (October 19, 1922 – December 17, 2005) was an American newspaper columnist, syndicated by United Features Syndicate, considered one of the founders of modern investigative journalism. Anderson won the 1972 Pulitzer Prize for National Reporting for his investigation on secret U.S. policy decision-making between the United States and Pakistan during the Indo-Pakistani War of 1971. In addition to his newspaper career, Anderson also had a national radio show on the Mutual Broadcasting System, acted as Washington bureau chief of Parade magazine, and was a commentator on ABC-TV's Good Morning America for nine years. (en)
Jackson Northman Anderson (ur. 19 października 1922 w Long Beach, Kalifornia, zm. 17 grudnia 2005 w Maryland) – amerykański dziennikarz, uważany za współtwórcę dziennikarstwa śledczego, laureat Nagrody Pulitzera. W Latach 60. i 70. był uważany za jednego z wiodących amerykańskich dziennikarzy. W połowie lat 60. ujawnił defraudację środków publicznych przez senatora Thomasa J. Dodda. Odkrył także notatkę dotyczącą wsparcia kampanii prezydenckiej Richarda Nixona przez firmę telekomunikacyjną ITT w zamian za korzystny wynik postępowania antymonopolowego. (pl)