Jean-de-Dieu Soult (original) (raw)

dbo:abstract

Nicolas Jean-de-Dieu Soult, conegut amb el sobrenom de la mà de ferro, (29 de març de 1769 - 26 de novembre de 1851) fou un general i home d'estat francès, primer Duc de Dalmàcia, nomenat Mariscal de l'Imperi el 1804. És un dels sis oficials que, al llarg de la història francesa, han rebut la distinció de . Fou Primer Ministre de França en tres ocasions. (ca)
Nicolas Jean-de-Dieu Soult, vévoda dalmatský (29. března 1769 v Saint-Amans-La-Bastide, dnes , departement Tarn na jihu Francie – 26. listopadu 1851, tamtéž) byl francouzský revoluční generál, maršál Francie a ministerský předseda Francie. (cs)
جان دو ديو سول (بالفرنسية: Jean-de-Dieu Soult)‏ (29 آذار 1769 ـ 16 تشرين الثاني 1851): عسكري وسياسي فرنسي. المشير العام جان دو ديو سول، أول دوق لدالماسيا (29 مارس 1769 – 26 نوفمبر 1851)، جنرال فرنسي ورجل دولة، سُمي مارشال الإمبراطورية في عام 1804 وغالبًا ما كان يُدعى مارشال سولت. كان سولت واحدًا من ستة ضباط في التاريخ الفرنسي تسلموا لقب المشير العام لفرنسا. خدم أيضًا ثلاث مرات بصفة رئيس مجلس الوزراء أو رئيس وزراء فرنسا. حصل على لقب «الملك نيكولاس» بفضل مؤامراته أثناء احتلال البرتغال، وبينما كان سولت حاكم نابوليون العسكري في الأندلس، نهب أشياء فنية بقيمة 1.5 مليون فرنك. سماه أحد المؤرخين «الناهب على المستوى العالمي». (ar)
Ο Νικολά Ζαν ντε Ντιε Σουλτ (Nicolas Jean de Dieu Soult) (29 Μαρτίου 1769 - 26 Νοεμβρίου 1851), δούκας της Δαλματίας, ήταν στρατάρχης της Γαλλίας και πολιτικός. Πολέμησε στους Ναπολεόντιους Πολέμους και στους Πολέμους της Γαλλικής Επανάστασης, καθώς και στον Πόλεμο της Ιβηρικής Χερσονήσου. Πολέμησε στη ,στη μάχη της Ταλαβέρα, στη και στη όπως και σε πολλές άλλες. (el)
Nicolas Jean-de-Dieu Soult, Herzog von Dalmatien (* 29. März 1769 in Saint-Amans-La-Bastide, heute Saint-Amans-Soult, Département Tarn; † 26. November 1851 ebenda), war ein französischer Revolutionsgeneral, Marschall des Empire Napoléons, zweimal französischer Kriegsminister sowie siebter und damit letzter Maréchal général des camps et armées du roi (deutsch etwa: Generalmarschall) in der Geschichte Frankreichs. Auf seine Initiative geht die Gründung der Fremdenlegion im Jahr 1831 zurück. (de)
Nicolas Jean de Dieu Soult, alinome Marŝalo Soult ( Tarn, 9-a de marto de 1769 – samloke, 26-a de novembro de 1851), estis militisto kaj politikisto franca. Elstara militisto en la Napoleonaj Militoj, estris la francajn trupojn dum la Milito de Hispana Sendependigo. Eniris en la armeo en 1786 kiam li estis 16jaraĝa, estis ascendita al rango de dua leŭtenanto en 1791 kaj al tiu de kapitano post du jaroj. Partoprenis en diversaj militagadoj dum la Nacia Konvencio, sed li elstaris ĉefe en la venko akirita en Fleurus, meze de 1794, pro kio li estis nomumita generalo. Li montris kapablon kiel milita strategisto en la kampanjoj de Svisio kaj Italio inter 1799 kaj 1800, en kiuj li estis sub la ordonoj de la generalo André Masséna. Napoleono donis al li la militan estrecon de Piemonto kaj poste estris la Konsulan Gvardion. Ascendis al rango de marŝalo en 1804, unu tagon antaŭ la proklamo de Napoleono kiel imperiestro. En 1805 ege kontribuis al la venko napoleona en la Batalo de Austerlitz kie li konkeris la monteton Pratzen. Li estis ankaŭ en la milito kontraŭ Rusio kaj Prusio el 1806 al 1807. Li estis guberniestro de la malnova Prusio kaj ricevis la titolon de duko de Dalmatio. Fine de 1807, li estis sendita al Hispanio, konkeris Burgoson kaj Korunjon (en la ) sed li estis venkita en la kampanjo de Portugalio fare de Wellington. Meze de 1809, la imperiestro nomumis lin komandanto generala de la francaj trupoj en Hispanio, kaj baldaŭ akiris decidigan venkon en la batalo de Ocaña. Dum 1810 li estis ĉefgeneralo de la armeo de Andaluzio. Komence de la venonta jaro invadis Ekstremaduron kaj okupis Badajoz, sed li estis venkita denove en fare de la trupoj aliancitaj angla-hispanaj. Dum tiu periodo li estis responsa de la mortigo de la maljuna episkopo de Coria . Dum tiu epoko li ankaŭ amasigis valoregan kolekton de hispanaj pentraĵoj, ŝtelitaj al ties legitimaj posedantoj dum la militaj kampanjoj, de aŭtoroj kiaj Murillo kaj Zurbarán, inter ili La Inmaculada «de Soult» (Muzeo Prado). Li vendis ĝin al muzeo Luvro, sed la pentraĵo revenis en Hispanio en 1941, danke al interkonsento inter la faŝismaj registaroj de Franco kaj Vichy. En 1812 Soult havis gravajn kontraŭstaroj kontraŭ la reĝo Jozefo Bonaparte, pro kio Napoleono ŝanĝis lin al alia fronto, kaj dum kelkaj monatoj li luktis ĉe la areo de la Rejno. En 1813, kiam la imperia armeo ekdekadencis en Hispanio, li estis estro denove de la trupoj en Iberio, kaj malsukcesis en sia klopodo rekuperi la lokojn de Pamplono kaj Donostio. La venontan jaron li estis denove venkita de la fortoj de Wellington en Orthez kaj sukcesis reteni Tuluzon, kiam li baraktis por ke la brita armeo ne eniru en franca teritorio. Dum la unua , en kiu Ludoviko la 18-a okupis la unuan fojon la francan tronon (1814–1815), Soult estis nomumita ministro de milito. Tamen li akceptis esti Ĉefo de Stabo de Napoleono dum la tempo el la fuĝo de tiu de la insulo Elba ĝis ties definitiva malvenko en la Batalo de Waterloo en 1815. Pro tiu epizodo li estis ekzilita el Francio el 1816 al 1819, kiam li estis alvokita de Ludoviko la 18-a, kiu redonis al li la rangon de marŝalo la venontan jaron. Li estis unu de la unuaj francaj militistoj kiuj apogis la reĝon Ludoviko Filipo la 1-a de Orleano. Li ekposteniĝis en diversaj politikaj postenoj dum tiu reĝado (ministro de milito de 1830 al 1834 kaj de 1840 al 1844), dum li okupis la ministrecon de Eksteraj Aferoj el 1839 al 1840. Li retiriĝis el politiko en 1847, ĉirkaŭ siaj 80 jaroj, kaj mortiĝis en la kastelo de Soultberg, en 1851. (eo)
Jean-de-Dieu Soult, 1.er duque de Dalmacia (francés: /ʒɑ̃dədjø sult/; Saint-Amans-la-Bastide, Tarn, 29 de marzo de 1769- Saint-Amans-Soult, 26 de noviembre de 1851), fue un militar y político francés, tres veces primer ministro de Francia. Destacado combatiente en las guerras napoleónicas, fue el militar de mayor rango del imperio tras ser nombrado Mariscal General de Francia por el emperador Napoleon I. Dirigió las tropas imperiales durante la guerra de la Independencia española. (es)
Nicolas Jean-de-Dieu Soult (Saint-Amans-la-Bastide, 1769ko martxoaren 29a - ib., 1851ko azaroaren 26a), Dalmaziako 1. dukea, izengoitiz Burdinezko eskua deitua, frantziar militar eta politikaria izan zen. Frantziako historia osoan marexal nagusi (Maréchal général des camps et armées du roi) izendatuak izan diren sei ofizieretako bat da. Hirutan Frantziako lehen ministroa izan zen. (eu)
Marshal General Jean-de-Dieu Soult, 1st Duke of Dalmatia, (French: [ʒɑ̃dədjø sult]; 29 March 1769 – 26 November 1851) was a French general and statesman, named Marshal of the Empire in 1804 and often called Marshal Soult. Soult was one of only six officers in French history to receive the distinction of Marshal General of France. The Duke also served three times as President of the Council of Ministers, or Prime Minister of France. Soult played a key role as a corps commander in many of Napoleon's campaigns, most notably at Austerlitz, where his corps delivered the decisive attack that won the battle. Later, Soult's intrigues in the Peninsular War while occupying Portugal earned him the nickname, "King Nicolas", and while he was Napoleon's military governor of Andalusia, Soult looted 1.5 million francs worth of art. One historian called him "a plunderer in the world class." He was defeated in his last offensives in Spain in the Battle of the Pyrenees (Sorauren) and by Freire's Spaniards at San Marcial. Soult was eventually pursued out of Spain and onto French soil, where he was maneuvered out of several positions at Nivelle, Nive, and Orthez, before the Battle of Toulouse. Soult was also responsible for the creation of the French Foreign Legion on March 9, 1831. (en)
Jean-de-Dieu Soult, 1er duc de Dalmatie, né le 29 mars 1769 à Saint-Amans-la-Bastide, aujourd'hui Saint-Amans-Soult (Tarn), où il est mort le 26 novembre 1851, est un militaire et homme d'État français. Fils de notaire, il s'engage dans l'armée royale à 16 ans et connaît une ascension fulgurante sous la Révolution française : sous-lieutenant en 1792, il est général de brigade deux ans plus tard, puis de division en 1799. Il participe dans l'intervalle à de nombreuses batailles au cours desquelles il fait preuve de courage et de talent. Élevé à la dignité de maréchal d'Empire le 19 mai 1804, il est considéré par Napoléon, après la bataille d'Austerlitz (1805) à laquelle il contribue de manière décisive, comme « le premier manœuvrier de l'Europe ». Après s'être distingué à Iéna, Eylau et Heilsberg de 1806 à 1807, il est affecté l'année suivante dans la péninsule Ibérique, où il demeure presque sans interruption jusqu'en 1814. Il y remporte des succès majeurs comme la bataille d'Ocaña en 1809, mais rencontre davantage de difficultés face à l'armée anglo-portugaise du général Wellington qui lui inflige plusieurs défaites. Dans les derniers mois de l'Empire, c'est à lui que revient la tâche de défendre pied à pied la frontière française des Pyrénées. Il est également chef d'état-major de Napoléon à la bataille de Waterloo en 1815. Au retour de la monarchie, Soult traverse d'abord une période d'exil, mais finit par rentrer en grâce et entame une carrière politique importante, notamment sous la monarchie de Juillet. Ministre de la Guerre, il est le principal instaurateur de la Légion étrangère en 1831. Par trois fois chef du gouvernement, il détient le record de longévité à ce poste (9 ans, 3 mois et 17 jours, dont 6 ans, 10 mois et 20 jours en continu). En 1847, il reçoit du roi Louis-Philippe le titre unique de « maréchal général de France ». Il est, avec Davout, Lannes, Masséna et Suchet, un des seuls maréchaux capables de diriger une armée en l'absence de l'Empereur, mais aussi un individu cupide, pillard en temps de guerre et à la loyauté politique changeante. (fr)
Nicolas Jean-de-Dieu Soult, Adipati Pertama Dalmatie (29 Maret 1769 – 26 November 1851), Tangan Besi, adalah jendral dan negarawan Prancis, menjadi tahun 1804. Ia adalah salah satu dari enam perwira dalam sejarah Prancis yang menerima gelar Marsekal Kekaisaran. Ia juga merupakan seorang Perdana Menteri Prancis. (in)
ニコラ＝ジャン・ド・デュ・スールト（Nicolas-Jean de Dieu Soult, 1769年3月29日 - 1851年11月26日）は、ナポレオン戦争期に活躍したフランスの軍人、元帥。史上6人しかいないフランス大元帥の1人。後には政治家となった。姓はスルトとも表記される。ダルマティア公爵。 (ja)
Nicolas Jean-de-Dieu Soult (Saint-Amans-la-Bastide, 29 marzo 1769 – Saint-Amans-la-Bastide, 26 novembre 1851) è stato un generale francese, Duca di Dalmazia, Maresciallo dell'Impero e ministro. Di origini sociali borghesi, fece una rapida carriera nell'esercito della Repubblica, mettendosi in luce per energia e capacità militare durante le guerre rivoluzionarie. Promosso generale nel 1794, nel 1804 venne nominato da Napoleone Bonaparte maresciallo dell'Impero. Considerato dall'imperatore uno dei suoi migliori luogotenenti e il "miglior manovriero d'Europa", ebbe un ruolo decisivo alla battaglia di Austerlitz ed alla battaglia di Jena. Passato al comando dell'esercito in Portogallo e Spagna nel 1808, ottenne molte vittorie ma, in disaccordo con gli altri comandanti francesi, non riuscì ad evitare il rafforzamento dei britannici del duca di Wellington. Nicolas Soult, non privo di ambizione, di egoismo e di venalità, fu un abile tattico e stratega in grado di mettere in difficoltà i suoi avversari e di contendere sempre tenacemente il passo al nemico. Dopo la fine dell'Impero napoleonico, continuò una lunga carriera politica e militare sotto la monarchia di Luigi Filippo d'Orleans. (it)
달마시 공작 장드디외 술트(Jean-de-Dieu Soult)는 1769년 3월 29일 (현 타른 주 )에서 태어나 1851년 11월 26일 사망한 프랑스의 군인이자 정치인이다. 1804년 5월 19일 에 임명된 술트는 아우스터리츠 전투(1805)에서 결정적 기여를 하였으며 나폴레옹은 술트를 두고 “유럽 제일가는 책사”라고 평했다. 술트는 다부, 란, 마세나, 쉬셰와 더불어 황제가 부재할 시에도 군대를 지휘할 역량이 있는 몇 안되는 원수였다. 또한 술트는 프랑스 대귀족이 되며 (1815년, 이후 1827년) 특히 7월 왕정하에서 중요한 정치 경력을 쌓기도 했다. 술트는 전쟁성 장관으로 1831년 외인부대 창설의 주요 인물이다. 술트는 정부 수반을 세 차례나 맡으며 프랑스의 정부 수반 가운데서 가장 오랜 임기를 지냈다. (총 9년 3개월 17일, 연속해서 맡은 기간은 6년 10개월 20일) 1847년 술트는 루이 필리프 1세으로부터 “프랑스 대원수”라는 특별 칭호를 받았다. (ko)
Nicolas Jean de Dieu Soult, diuk Dalmacji (ur. 29 marca 1769 w Saint-Amans-Soult, zm. 26 listopada 1851 w Saint-Amans-Soult) – marszałek napoleoński, najwyższy marszałek Francji, polityk francuski. To jeden z tych napoleońskich marszałków, którzy wsławili się bezgraniczną odwagą, ale i bezwzględną łupieżczością. Wyśmienity wykonawca rozkazów i dowódca nawet dużej jednostki, choć kiepski taktyk. Jego angielski przeciwnik, książę Wellington, powiedział o nim, że świetnie potrafi ustawić swoich żołnierzy w szyku i wyprowadzić na plac boju, ale potem już kompletnie nie wie, co z nimi dalej robić. Opinia to może przesadzona, gdyż Soult potrafił samodzielnie wygrywać bitwy, ale zdarzały mu się i takie porażki jak pod Albuerą (1811), gdzie po wzorowym wyprowadzeniu wojsk na pozycje i oskrzydleniu przeciwnika, następne rozkazy prowadziły do porażki. Skierowane do dowódcy ułanów Legii Nadwiślańskiej, pułkownika Konopki, wezwanie marszałka: „Pułkowniku, ratuj honor Francji” spowodowało, że los infernos picadores (hiszp.: piekielni lansjerzy) uratowali ten honor, rozbijając (co nikomu innemu się nie udało w czasie wojen napoleońskich) czworoboki angielskiej piechoty, ale armia musiała się wycofać. Wstąpił do francuskiej armii w wieku szesnastu lat. Początki służby wojskowej nie zapowiadały wielkiej kariery Soulta. Pierwsze lata wojaczki tak bardzo dały mu się we znaki, że postanowił opuścić wojsko i zostać piekarzem. Rodzina uważała to za deklasację (ojciec był notariuszem) i zmusiła do powrotu w szeregi armii. Rewolucja Francuska zastała go jako żołnierza piechoty stacjonującego w Strasburgu. W 1792 roku awansował do stopnia sierżanta. Ciągłe wojny z kolejnymi koalicjami nieprzyjaciół dały możliwość wykazania się odwagą i umiejętnościami młodemu podoficerowi. Za zasługi w (1794) generał Lefebvre (późniejszy kolega marszałek), mianował go generałem brygady. Przez następne lata brał udział w wojnach na terenie Niemiec. W 1799 r. został generałem dywizji. W czasie oblężenia Genui dostał się do niewoli. Napoleon powierzył mu w latach 1800–1802 dowództwo wojsk w Królestwie Sycylii. W 1803 roku został dowódcą obozu pod Saint-Omer. Marszałkiem cesarstwa Soult został z pierwszej nominacji, z okazji koronacji Napoleona na cesarza Francuzów w 1804 r. Prestiż marszałka wzrósł po bitwie pod Austerlitz (1805), gdzie dowodził centrum wojsk francuskich i wzorowo wykonując rozkazy cesarza przyczynił się do zwycięstwa. Świetnie spisał się również pod Jeną-Auerstedt (1806). Kampania 1807 roku w Polsce była dla niego wojskowo mniej udana. W 1808 roku odniósł zwycięstwo pod Gamonal, co pozwoliło wojskom francuskim ruszyć na Burgos. Po długim pościgu za angielskimi wojskami dowodzonymi przez gen. Moore 20 stycznia 1809 roku zdobył La Corunę. Po wkroczeniu do Portugalii zdobył Oporto. W wyniku potyczek z gen. Wellesleyem został zepchnięty do Hiszpanii. W 1810 roku dowodził wyprawą do Andaluzji, gdzie oblegał Kadyks. W 1813 roku został mianowany dowódcą gwardii Napoleona. Po klęsce króla Józefa pod Vittorią udał się znów do Hiszpanii. Po nieudanych próbach zdobycia San Sebastián i Pampeluny doszło do bitwy pod Tuluzą. Zadbał natomiast o swoje interesy ekonomiczne. Uzyskał wyłączność na prowadzenie odwiertów i budowę warzelni soli w Ciechocinku. Talentu biznesowego Soultowi nie brakowało. Podobno żołnierze mówili o nim: Gdyby sławę można było zdobyć tak łatwo jak pieniądze, nasz marszałek byłby najsławniejszym człowiekiem świata. Ten sarkazm był częściowo uzasadniony tym, że wódz potrafił dobrać się i do żołnierskich pieniędzy. Swoje hobby, polegające na budowie pomników gdzie się tylko dało, finansował nieraz z żołnierskiego żołdu, potrącając go pod pretekstem pragnienia weteranów by pozostawić po sobie ślad, upiększający miasta pobytu armii. W 1807 r. marszałek Francji Nicolas Jean de Dieu Soult otrzymał za zasługi wojenne tytuł diuka Dalmacji. Zaszczyt ten potraktował niemalże jako obelgę. Napoleon nagradzał swych współpracowników tytułami książęcymi (fr. "prince"). Najbardziej pożądanym dla wojskowego był tytuł związany z miejscem bitwy, którą wygrał lub się w niej wyróżnił. Stąd książęta Gdańska, Moskwy, Wagram czy Rivoli. O takim honorze marzył Soult, tymczasem został tytularnym diukiem peryferyjnej prowincji cesarstwa. Sugerowało to według niego, że nie odznaczył się w boju, co uwłaczało jego godności. Tymczasem wszyscy wiedzieli, że najgorętszym pragnieniem marszałka było zostanie księciem Austerlitz – uważał, że zasłużył sobie na takie wyróżnienie. Napoleon jednak nie chciał się dzielić sławą jednego ze swych najbłyskotliwszych zwycięstw. Okazało się, że ta niby drobna sprawa wywołała jeszcze spore zamieszanie. Otóż Austriacy anulowali Soultowi tytuł diuka Dalmacji w 1826 roku nie chcąc, aby cudzoziemcy tytułowani byli nazwami prowincji ich państwa. We Francji wywołało to ogromne wzburzenie. Protestował nawet Wiktor Hugo. W Austrii przypomniano sobie o dawnym marzeniu Soulta i cesarz Franciszek I zaproponował mu tytuł "książę Soult-Austerlitz". Soult z pogardą odmówił. Pod koniec 1808 r. diuk Dalmacji objął naczelne dowództwo wojsk w Hiszpanii. Tam przez kilka lat toczył ciężkie boje z partyzantami i z angielską armią generała Artura Wellesleya, późniejszego księcia Wellington. Nie zapisał się tak dobrze w pamięci Hiszpanów jak marszałek Suchet. Nie stronił od grabieży i prześladowań. Zamiłowany kolekcjoner sztuki swoje zbiory uzupełniał w niekonwencjonalny sposób. Opowiadał nieraz, nawet pod koniec życia, że dzieło Murilla Wniebowzięcie Panny Marii kosztowało go życie dwóch hiszpańskich mnichów, których ułaskawił w zamian za obraz. Działania wojenne toczyły się ze zmiennym szczęściem. Nie mogąc liczyć na pomoc, po przegranych Napoleona w Rosji i w bitwie pod Lipskiem, ostatecznie musiał się wycofać. W kwietniu 1814 roku doznał decydującej porażki pod Tuluzą. W okresie pierwszej restauracji uznał Ludwika XVIII, ale po powrocie Napoleona z Elby przyłączył się do niego. Podczas kampanii zakończonej bitwą pod Waterloo był szefem sztabu armii. Niektórzy uważają, że jedną z przyczyn klęski Francuzów był brak na tym stanowisku marszałka Berthiera. Soult, odmiennie od większości napoleońskich dowódców, nie zakończył kariery wraz z ostatecznym upadkiem Napoleona. Wprawdzie został skazany na wygnanie, przebywał wtedy w Düsseldorfie, ale ułaskawienie nastąpiło już w 1819 roku. Starając się o łaski Ludwika XVIII napisał memoriał, w którym skarżył się, że całe życie był prześladowany przez Bonapartego. Były czeladnik piekarski miał pewnie na myśli swoje niechciane księstwo Dalmacji. Do aktywnego życia publicznego wrócił po rewolucji lipcowej 1830 roku. Ludwik Filip I aż trzykrotnie (1832–1834 i 1839–1847 z krótką przerwą w 1840) powierzał kierownictwo rządem popularnemu w społeczeństwie weteranowi. Przewodniczenie rządowi łączył zazwyczaj ze stanowiskiem ministra wojny. W 1847 roku został mianowany czwartym w historii Francji naczelnym marszałkiem. W 1848 roku Soult opowiedział się za republiką. Odsunął się ze względu na wiek od życia publicznego, przebywając stale w swym pałacu w Soultbergu. Dla Francuzów był żywą legendą, uosobieniem narodowej chwały. Dożywał swych dni wśród ukochanych, zebranych w całej Europie skarbów sztuki. Ulubiony obraz Wniebowzięcie Panny Marii odsłaniano tylko w obecności jego lub kustosza Luwru. Czując zbliżającą się śmierć, zbudował w rodzinnej miejscowości, której nazwę zmieniono na Saint-Amans-Soult, grobowiec ozdobiony brązowymi płaskorzeźbami z wystawionej przez siebie kiedyś za pieniądze żołnierzy kolumny Wielkiej Armii w Boulogne. Tym razem musiał za nie zapłacić handlarzowi dzieł sztuki. Zmarł 26 listopada 1851 roku. Spisał pamiętniki, które ukazały się po jego śmierci w trzech tomach, pod nazwą Mémoires w 1854 roku. (pl)
Nicolas Jean-de-Dieu Soult, als duc de l'Empire 1e hertog van Dalmatië (Saint-Amans-la-Bastide, 29 maart 1769 - aldaar, 26 november 1851) was een Frans generaal (later maarschalk van Frankrijk) en politicus. (nl)
Nicolas Jean-de-Dieu Soult, 1:e hertig av Dalmatien, född 29 mars 1769, död 26 november 1851, var en fransk militär och en av Napoleons främsta marskalkar. (sv)
Nicolas Jean-de-Dieu Soult (29 de Março de 1769, Tarn — 26 de Novembro de 1851) foi um general e estadista francês, nomeado Marechal do Império em 1804 e muitas vezes chamado de Marechal Soult. Soult foi um dos únicos seis oficiais na história francesa a receber a distinção de Marechal Geral da França. O duque também serviu três vezes como presidente do Conselho de Ministros, ou primeiro-ministro da França. (pt)
Николя Жан де Дьё Сульт (фр. Nicolas Jean de Dieu Soult, 29 марта 1769, Сент-Аман-ла-Бастид, Франция — 26 ноября 1851, там же) — главный маршал Франции (1847), маршал Империи (1804), генерал-полковник пеших егерей Императорской гвардии (1804), герцог Далматский (1808). Участник революционных и наполеоновских войн. В 1808—1814 годах (с небольшим перерывом) командовал армией в Испании, откуда совершил поход в Португалию, а затем вынужден был отступить в Южную Францию. Во время Первой реставрации Бурбонов — военный министр, во время «Ста дней» начальник штаба Наполеона. В 1830—1832 годах военный министр, затем до 1847 года (с перерывами) премьер-министр. Имел прозвища «Король Николя» (фр. Le roi Nicolas) и «Железная рука» (фр. Bras-de-Fer) (ru)
Жан де Дью Сульт (фр. Jean-de-Dieu Soult, фр.: [ʒɑ̃dədjø sult]; 29 березня 1769 — 26 листопада 1851) — французький військовий і політичний діяч, Маршал та Головний Маршал Франції. (uk)
讓·德·迪厄·蘇爾特，达尔马提亚公爵（Jean de Dieu Soult, duc de Dalmatie，1769年3月29日－1851年11月26日），法國軍事首領和政治人物，绰号铁手，以強大的戰術能力和政治投機而聞名。在法国历史上他是26名法蘭西第一帝國元帥和6名大元帅之一，與馬塞納、達武並稱為軍中三傑。他还担任过三次法国首相。 (zh)

dbp:after

dbp:before

dbp:successor

dbr:Alexandre_Pierre_Chevalier_Moline_de_Saint-Yon
dbr:François_Guizot
dbr:Étienne_Maurice_Gérard
dbr:Henri_Jacques_Guillaume_Clarke
Adolphe Thiers (en)
Étienne Maurice Gérard (en)

dbp:termStart

1814-11-26 (xsd:date)
1830-11-17 (xsd:date)
1832-10-11 (xsd:date)
1839-05-12 (xsd:date)
1840-10-29 (xsd:date)

dbp:unit

110 (xsd:integer)
dbr:Army_of_Sambre-et-Meuse
dbr:Army_of_Helvetia
Infantry Royal Regiment (en)

dbp:wikiPageUsesTemplate

dcterms:subject

rdfs:comment

Nicolas Jean-de-Dieu Soult, conegut amb el sobrenom de la mà de ferro, (29 de març de 1769 - 26 de novembre de 1851) fou un general i home d'estat francès, primer Duc de Dalmàcia, nomenat Mariscal de l'Imperi el 1804. És un dels sis oficials que, al llarg de la història francesa, han rebut la distinció de . Fou Primer Ministre de França en tres ocasions. (ca)
Nicolas Jean-de-Dieu Soult, vévoda dalmatský (29. března 1769 v Saint-Amans-La-Bastide, dnes , departement Tarn na jihu Francie – 26. listopadu 1851, tamtéž) byl francouzský revoluční generál, maršál Francie a ministerský předseda Francie. (cs)
جان دو ديو سول (بالفرنسية: Jean-de-Dieu Soult)‏ (29 آذار 1769 ـ 16 تشرين الثاني 1851): عسكري وسياسي فرنسي. المشير العام جان دو ديو سول، أول دوق لدالماسيا (29 مارس 1769 – 26 نوفمبر 1851)، جنرال فرنسي ورجل دولة، سُمي مارشال الإمبراطورية في عام 1804 وغالبًا ما كان يُدعى مارشال سولت. كان سولت واحدًا من ستة ضباط في التاريخ الفرنسي تسلموا لقب المشير العام لفرنسا. خدم أيضًا ثلاث مرات بصفة رئيس مجلس الوزراء أو رئيس وزراء فرنسا. حصل على لقب «الملك نيكولاس» بفضل مؤامراته أثناء احتلال البرتغال، وبينما كان سولت حاكم نابوليون العسكري في الأندلس، نهب أشياء فنية بقيمة 1.5 مليون فرنك. سماه أحد المؤرخين «الناهب على المستوى العالمي». (ar)
Ο Νικολά Ζαν ντε Ντιε Σουλτ (Nicolas Jean de Dieu Soult) (29 Μαρτίου 1769 - 26 Νοεμβρίου 1851), δούκας της Δαλματίας, ήταν στρατάρχης της Γαλλίας και πολιτικός. Πολέμησε στους Ναπολεόντιους Πολέμους και στους Πολέμους της Γαλλικής Επανάστασης, καθώς και στον Πόλεμο της Ιβηρικής Χερσονήσου. Πολέμησε στη ,στη μάχη της Ταλαβέρα, στη και στη όπως και σε πολλές άλλες. (el)
Nicolas Jean-de-Dieu Soult, Herzog von Dalmatien (* 29. März 1769 in Saint-Amans-La-Bastide, heute Saint-Amans-Soult, Département Tarn; † 26. November 1851 ebenda), war ein französischer Revolutionsgeneral, Marschall des Empire Napoléons, zweimal französischer Kriegsminister sowie siebter und damit letzter Maréchal général des camps et armées du roi (deutsch etwa: Generalmarschall) in der Geschichte Frankreichs. Auf seine Initiative geht die Gründung der Fremdenlegion im Jahr 1831 zurück. (de)
Jean-de-Dieu Soult, 1.er duque de Dalmacia (francés: /ʒɑ̃dədjø sult/; Saint-Amans-la-Bastide, Tarn, 29 de marzo de 1769- Saint-Amans-Soult, 26 de noviembre de 1851), fue un militar y político francés, tres veces primer ministro de Francia. Destacado combatiente en las guerras napoleónicas, fue el militar de mayor rango del imperio tras ser nombrado Mariscal General de Francia por el emperador Napoleon I. Dirigió las tropas imperiales durante la guerra de la Independencia española. (es)
Nicolas Jean-de-Dieu Soult (Saint-Amans-la-Bastide, 1769ko martxoaren 29a - ib., 1851ko azaroaren 26a), Dalmaziako 1. dukea, izengoitiz Burdinezko eskua deitua, frantziar militar eta politikaria izan zen. Frantziako historia osoan marexal nagusi (Maréchal général des camps et armées du roi) izendatuak izan diren sei ofizieretako bat da. Hirutan Frantziako lehen ministroa izan zen. (eu)
Nicolas Jean-de-Dieu Soult, Adipati Pertama Dalmatie (29 Maret 1769 – 26 November 1851), Tangan Besi, adalah jendral dan negarawan Prancis, menjadi tahun 1804. Ia adalah salah satu dari enam perwira dalam sejarah Prancis yang menerima gelar Marsekal Kekaisaran. Ia juga merupakan seorang Perdana Menteri Prancis. (in)
ニコラ＝ジャン・ド・デュ・スールト（Nicolas-Jean de Dieu Soult, 1769年3月29日 - 1851年11月26日）は、ナポレオン戦争期に活躍したフランスの軍人、元帥。史上6人しかいないフランス大元帥の1人。後には政治家となった。姓はスルトとも表記される。ダルマティア公爵。 (ja)
달마시 공작 장드디외 술트(Jean-de-Dieu Soult)는 1769년 3월 29일 (현 타른 주 )에서 태어나 1851년 11월 26일 사망한 프랑스의 군인이자 정치인이다. 1804년 5월 19일 에 임명된 술트는 아우스터리츠 전투(1805)에서 결정적 기여를 하였으며 나폴레옹은 술트를 두고 “유럽 제일가는 책사”라고 평했다. 술트는 다부, 란, 마세나, 쉬셰와 더불어 황제가 부재할 시에도 군대를 지휘할 역량이 있는 몇 안되는 원수였다. 또한 술트는 프랑스 대귀족이 되며 (1815년, 이후 1827년) 특히 7월 왕정하에서 중요한 정치 경력을 쌓기도 했다. 술트는 전쟁성 장관으로 1831년 외인부대 창설의 주요 인물이다. 술트는 정부 수반을 세 차례나 맡으며 프랑스의 정부 수반 가운데서 가장 오랜 임기를 지냈다. (총 9년 3개월 17일, 연속해서 맡은 기간은 6년 10개월 20일) 1847년 술트는 루이 필리프 1세으로부터 “프랑스 대원수”라는 특별 칭호를 받았다. (ko)
Nicolas Jean-de-Dieu Soult, als duc de l'Empire 1e hertog van Dalmatië (Saint-Amans-la-Bastide, 29 maart 1769 - aldaar, 26 november 1851) was een Frans generaal (later maarschalk van Frankrijk) en politicus. (nl)
Nicolas Jean-de-Dieu Soult, 1:e hertig av Dalmatien, född 29 mars 1769, död 26 november 1851, var en fransk militär och en av Napoleons främsta marskalkar. (sv)
Nicolas Jean-de-Dieu Soult (29 de Março de 1769, Tarn — 26 de Novembro de 1851) foi um general e estadista francês, nomeado Marechal do Império em 1804 e muitas vezes chamado de Marechal Soult. Soult foi um dos únicos seis oficiais na história francesa a receber a distinção de Marechal Geral da França. O duque também serviu três vezes como presidente do Conselho de Ministros, ou primeiro-ministro da França. (pt)
Николя Жан де Дьё Сульт (фр. Nicolas Jean de Dieu Soult, 29 марта 1769, Сент-Аман-ла-Бастид, Франция — 26 ноября 1851, там же) — главный маршал Франции (1847), маршал Империи (1804), генерал-полковник пеших егерей Императорской гвардии (1804), герцог Далматский (1808). Участник революционных и наполеоновских войн. В 1808—1814 годах (с небольшим перерывом) командовал армией в Испании, откуда совершил поход в Португалию, а затем вынужден был отступить в Южную Францию. Во время Первой реставрации Бурбонов — военный министр, во время «Ста дней» начальник штаба Наполеона. В 1830—1832 годах военный министр, затем до 1847 года (с перерывами) премьер-министр. Имел прозвища «Король Николя» (фр. Le roi Nicolas) и «Железная рука» (фр. Bras-de-Fer) (ru)
Жан де Дью Сульт (фр. Jean-de-Dieu Soult, фр.: [ʒɑ̃dədjø sult]; 29 березня 1769 — 26 листопада 1851) — французький військовий і політичний діяч, Маршал та Головний Маршал Франції. (uk)
讓·德·迪厄·蘇爾特，达尔马提亚公爵（Jean de Dieu Soult, duc de Dalmatie，1769年3月29日－1851年11月26日），法國軍事首領和政治人物，绰号铁手，以強大的戰術能力和政治投機而聞名。在法国历史上他是26名法蘭西第一帝國元帥和6名大元帅之一，與馬塞納、達武並稱為軍中三傑。他还担任过三次法国首相。 (zh)
Nicolas Jean de Dieu Soult, alinome Marŝalo Soult ( Tarn, 9-a de marto de 1769 – samloke, 26-a de novembro de 1851), estis militisto kaj politikisto franca. Elstara militisto en la Napoleonaj Militoj, estris la francajn trupojn dum la Milito de Hispana Sendependigo. En 1805 ege kontribuis al la venko napoleona en la Batalo de Austerlitz kie li konkeris la monteton Pratzen. Li estis ankaŭ en la milito kontraŭ Rusio kaj Prusio el 1806 al 1807. Li estis guberniestro de la malnova Prusio kaj ricevis la titolon de duko de Dalmatio. (eo)
Marshal General Jean-de-Dieu Soult, 1st Duke of Dalmatia, (French: [ʒɑ̃dədjø sult]; 29 March 1769 – 26 November 1851) was a French general and statesman, named Marshal of the Empire in 1804 and often called Marshal Soult. Soult was one of only six officers in French history to receive the distinction of Marshal General of France. The Duke also served three times as President of the Council of Ministers, or Prime Minister of France. Soult was also responsible for the creation of the French Foreign Legion on March 9, 1831. (en)
Jean-de-Dieu Soult, 1er duc de Dalmatie, né le 29 mars 1769 à Saint-Amans-la-Bastide, aujourd'hui Saint-Amans-Soult (Tarn), où il est mort le 26 novembre 1851, est un militaire et homme d'État français. (fr)
Nicolas Jean-de-Dieu Soult (Saint-Amans-la-Bastide, 29 marzo 1769 – Saint-Amans-la-Bastide, 26 novembre 1851) è stato un generale francese, Duca di Dalmazia, Maresciallo dell'Impero e ministro. Di origini sociali borghesi, fece una rapida carriera nell'esercito della Repubblica, mettendosi in luce per energia e capacità militare durante le guerre rivoluzionarie. Promosso generale nel 1794, nel 1804 venne nominato da Napoleone Bonaparte maresciallo dell'Impero. Considerato dall'imperatore uno dei suoi migliori luogotenenti e il "miglior manovriero d'Europa", ebbe un ruolo decisivo alla battaglia di Austerlitz ed alla battaglia di Jena. (it)
Nicolas Jean de Dieu Soult, diuk Dalmacji (ur. 29 marca 1769 w Saint-Amans-Soult, zm. 26 listopada 1851 w Saint-Amans-Soult) – marszałek napoleoński, najwyższy marszałek Francji, polityk francuski. To jeden z tych napoleońskich marszałków, którzy wsławili się bezgraniczną odwagą, ale i bezwzględną łupieżczością. Wyśmienity wykonawca rozkazów i dowódca nawet dużej jednostki, choć kiepski taktyk. Jego angielski przeciwnik, książę Wellington, powiedział o nim, że świetnie potrafi ustawić swoich żołnierzy w szyku i wyprowadzić na plac boju, ale potem już kompletnie nie wie, co z nimi dalej robić. Opinia to może przesadzona, gdyż Soult potrafił samodzielnie wygrywać bitwy, ale zdarzały mu się i takie porażki jak pod Albuerą (1811), gdzie po wzorowym wyprowadzeniu wojsk na pozycje i oskrzydleniu (pl)

owl:sameAs

foaf:depiction

is dbo:wikiPageRedirects of