Kenjutsu (original) (raw)

dbo:abstract

الكين جوتسو (剣術)(بالإنجليزية: Kenjutsu)‏تعني حرفيا : فن السيف، وهو فن قتالي ياباني يهتم باستخدام السيف (خصوصا السيوف اليابانية مثل سيف الكاتانا). يتضمن الكين جوتسو هجمات قوية على أهداف معينة بهدف قتل الخصم، وقد كان يتدرب عليه ويدرسه كل من مقاتلي الساموراي والنينجا منذ القرن الحادي عشر. (ar)
El Kenjutsu (剣術) és una art marcial japonesa tradicional o koryu budo. Existeixen diferents escoles. Era la pràctica per excel·lència dels samurais amb la finalitat d'adquirir la major habilitat i destresa en l'ús del sabre, ja que en el Japó tradicional hi depenia la seva vida i l'honor. La "katana" o sabre, era considerat l'ànima del samurai. La casta dels "guerrers samurais" sorgí al Japó dal s.XII i tota la seva vida estava regida per un estricte codi d'honor conegut com a "Bushido", que recull les normes i tradicions establertes a l'època. El Kenjutsu és una art marcial anomenada absolut, ja que la majoria de les seves tècniques, en aplicar-les adequadament acaben amb la mort de l'oponent. La pràctica es desenvolupa principalment mitjançant les kates, tots realitzant talls sobre màrfegues enrotllades i humides, així com amb troncs gruixuts de bambú. A les pràctiques, s'empren tant el bokken (un sabre de fusta, sovint de roure, alzina o faig), com el shinai (sabre d'entrenament de bambú), o bé el iaito (sabre de metall però sense tall) o el "shinken" (un sabre de debò), així com la "katana" i el "tachi" entre d'altres. Actualment existeixen antigues escoles, com ara la , la i la . Com en d'altres koryu budo, no existeixen pas els cinturons de colors per determinar el nivell dels practicants, sinó que s'empra, en comptes dels graus, el lliurament de llicències com ara la . Hi estan íntimament relacionats amb l'art del sabre el "Kendo" i el "Iaido" o "Iaijutsu". (ca)
Kenĵucuo (剣術 kenjutsu?) estas ĝenerala termino por ĉiuj (koryū) skoloj de Japana glavarto, partikulare por tiuj kiuj okazis antaŭ la Reformo Mejĝi. La modernaj stiloj kendo kaj iaido kiuj estis establitaj en la 20a jarcento inkludas ankaŭ modernan formon de kenjucuo en sia praktikaro. Kenjucuo, kiu originiĝis kun la klaso de samurajo de feŭda Japanio, signifas "la metodo, aŭ tekniko, de glavo." Tio malas al kendo, kio signifas "la glavmanieron". La precizaj aktivaĵoj kaj konvencioj entreprenitaj dum la praktikado de kenjucu varias el skolo al skolo, kaj la vorto skolo ĉi tie referencas al la praktiko, metodoj, etiko, kaj metafiziko de difinita tradicio, kvankam ofte inkludas praktikon de batalkampaj teknikoj sen oponanto kaj teknikoj kie du praktikantoj ludas kata (pere de tutkontaktaj frapoj al la korpo laŭ kelkaj stiloj kaj sen korpokontaktaj frapoj permesitaj al aliaj).Historie, skoloj aligis trejnadon laŭ variaj kondiĉoj, el uzado de solidlignaj glavoj bokutō al uzado de bambuaj glavoj (ŝinai) kaj armaĵo (bōgu). En modernaj tempoj la trejnado en Japanaj luktartoj estas asociata ĉefe kun kendo. (eo)
Kenjutsu ( japanisch 剣術 ‚Schwerttechnik(en), Schwertkunst‘) ist der Oberbegriff aller Formen der japanischen Schwertkunst, insbesondere jener Disziplinen, welche vor der Meiji-Zeit entstanden. Die heutigen Formen des modernen Kendō und Iaidō, die im 20. Jahrhundert entstanden, haben ebenfalls ihren Ursprung zu dieser Zeit. Praktizierende des Kenjutsu heißen Kenshi (剣士). Kenjutsu in all seinen ursprünglichen Ausprägungen wurde von den feudalen Samurai (früher Bushi), der japanischen Krieger, als Disziplinen der Waffenführung begründet. Die Bedeutung des Wortes Kenjutsu kann mit „Methode oder Technik zur Führung des Schwertes“ übersetzt werden, wobei jutsu sich dezidiert auf die technische Anwendung bezieht, im Gegensatz zur Endung Dō - wie beispielsweise in Kendō, Iaidō, Judō usw. - die eine Kunstfertigkeit mit geistigem Inhalt bezeichnet. Da Kenjutsu eine ganze Gruppe von Disziplinen mit Handhabung des Schwertes umschreibt, sind die technischen Anwendungen und die ihnen zugrundeliegenden Instrumente, Unterrichtsformen sowie Strategien und Taktiken auf dem Schlachtfeld oftmals ebenso grundverschieden. In einigen Disziplinen wurden hölzerne Nachbildungen des Schwertes verwendet (Bokken, auch Bokutō) und mit Körpertreffern im Vollkontakt geübt. Andere Formen unterrichteten gänzlich ohne Übungspartner und verwendeten dafür mehrheitlich Kata - stilisierte Übungsformen. Da unter der Endung -jutsu alle technischen Anwendungen mit dem Schwert gemeint sind, fallen auch ad hoc und intuitiv entstandene Formen darunter, denn letztendliche Zielsetzung war die Überlegenheit auf dem Schlachtfeld und dienlich dazu war auch jeder intuitive taktische Überraschungsmoment. (de)
Kenjutsu (剣術) is an umbrella term for all (ko-budō) schools of Japanese swordsmanship, in particular those that predate the Meiji Restoration. Some modern styles of kendo and iaido that were established in the 20th century also included modern forms of kenjutsu in their curriculum. Kenjutsu, which originated with the samurai class of feudal Japan, means "methods, techniques, and the art of the Japanese sword". This is opposed to kendo, which means "the way of the sword" and uses a bamboo sword (shinai) and protective armour (bōgu). The exact activities and conventions undertaken when practicing kenjutsu vary from school to school, where the word school here refers to the practice, methods, ethics, and metaphysics of a given tradition, yet commonly include practice of battlefield techniques without an opponent and techniques whereby two practitioners perform kata (featuring full contact strikes to the body in some styles and no body contact strikes permitted in others).Although kata training has always been the mainstay, in later periods, schools incorporated sparring under a variety of conditions, from using solid wooden bokutō to the use of a bamboo sword (shinai) and armor (bōgu). In modern times sparring in Japanese martial art is more strongly associated with kendo and is mainly practiced by students or the police force. Although kendo is common in Japan, it is also practiced in other countries around the world. (en)
El kenjutsu (剣術) es un arte marcial japonés tradicional del koryū budō. Existen varias escuelas (ryu) cuyo objetivo es enseñar a combatir de manera eficiente con el sable japonés. La práctica puede desarrollarse de muchas formas dependiendo del ryu (escuela) practicado. (es)
Le kenjutsu (剣術, litt. « technique du sabre ») est l'art du sabre des samouraïs. Il appartient aux anciens arts martiaux japonais et entre dans la catégorie des bujutsu, les techniques guerrières du Japon féodal. Le kenjutsu est seulement enseigné dans les écoles anciennes ou koryū. Il est enseigné par le sōke (grand maître) ou les enseignants ayant reçu l'autorisation de ce dernier, directement ou indirectement pour les écoles plus répandues. On pratique le kenjutsu généralement sans protections même si parfois on trouve des protections de main ou de tête. L'entraînement se fait à deux avec un bokken ou un shoto. Au niveau le plus élevé, il est exécuté avec un katana ou un wakizashi. (fr)
Il kenjutsu (剣術? lett. "arte (術 jutsu?) della spada (剣 ken?)") è un'arte marziale giapponese costituita dall'insieme delle tecniche di katana utilizzate durante i combattimenti corpo a corpo; si differenzia dallo iaidō perché le tecniche vengono eseguite solo dopo l'estrazione della spada dal fodero, mentre nello iaidō tutte le sequenze di tecniche (kata) vengono eseguite fino all'estrazione dell'arma (Iai vuol dire infatti "estrazione" in giapponese). Si può tranquillamente affermare che il kenjutsu si trova a livelli inferiori (in raffinatezza delle tecniche) rispetto allo iaidō, poiché utilizzato in guerra contro molteplici avversari (difatti le tecniche consistono in una serie di tagli dati verticalmente, orizzontalmente e diagonalmente al fine di annientare più "corpi" possibili nelle vicinanze del guerriero). Bisogna fare molta attenzione nel non confondere il kendō con il kenjutsu. Infatti la differenza tra i due termini sta proprio negli ideogrammi che li compongono. Ken-Jutsu (剣術) sta per "Arte della spada" (da ken 剣: spada, e jutsu 術: arte, tecnica) mentre Ken-Do (剣道) sta per "Via della spada" (da do: via, percorso, in senso spirituale), inoltre bisogna comprendere la vera differenza tra queste: il kenjutsu è un'arte nata per combattere e uccidere i nemici sul campo di battaglia, sviluppata dalla classe guerriera giapponese nel corso dei secoli; il kendo è sempre un'arte marziale, ma il suo scopo non è più uccidere l'avversario per ottenere la propria sopravvivenza. Lo scopo del kendo è auto-disciplinare se stessi, il proprio corpo e la propria mente, e percorrere appunto "la Via" per migliorarsi e crescere come persone insieme agli altri praticanti con i quali si studia l'Arte.Senza addentrarsi nelle possibili interpretazioni spirituali e filosofiche, questo concetto può essere racchiuso in una frase: nel kenjutsu ci si addestra per sconfiggere il nemico; nel kendo ci si addestra per sconfiggere se stessi e i propri limiti. (it)
검술(일본어: 剣術 겐주쓰[*])는 일본의 검 (일본도)으로 대결하는 무술이다. (ko)
剣術（けんじゅつ）は、日本における刀剣（日本刀）で戦う武術である。 (ja)
Kenjutsu (jap. 剣術) jest jedną z klasycznych japońskich sztuk walki mieczem, tzw. koryū-bujutsu. Istniało wiele różnych szkół szermierki japońskim mieczem (nihon-tō). Przedmiotem nauczania tych szkół było skuteczne władanie mieczem w realnej walce. Kenjutsu była sztuką walki bardzo cenioną przez samurajów. Miecz na przestrzeni całej historii Japonii był uważany za symbol i główną broń stanu rycerskiego, nazywano go często „duszą samuraja”. Umiejętności te można podzielić na trzy główne kierunki: * ittō-ryū – szkoła walki jednym mieczem (długim), zwanym tachi * kodachi-ryū – szkoła walki jednym mieczem krótkim (zwanym wakizashi) * nitō-ryū – szkoła walki dwoma mieczami jednocześnie (krótkim i długim). Innym dodatkowym kierunkiem był nito-ken (inna nazwa nito-kodachi). Polegała ona na walce dwoma wakizashi. Niektóre klasyczne szkoły miecza, sięgające rodowodem średniowiecza, takie jak: Katori shintō-ryū, Kashima shintō-ryū, Kashima-shinryū, przetrwały do dziś. Podobnie jak w większości innych klasycznych szkół koryū-bujutsu, adeptom tych szkół nie nadaje się stopni mistrzowskich dan, lecz odpowiednie certyfikaty tzw. menkyo kaiden. Synowie samurajów zaczynali naukę kenjutsu w bardzo młodym wieku. Zaczynali od ćwiczeń z drewnianymi mieczami i stopniowo przechodzili do walki na prawdziwe miecze. Lekcje zazwyczaj zaczynały się wcześnie rano. Odbywały się w zamkniętych pomieszczeniach lub pod gołym niebem bez względu na pogodę, co miało wyrabiać u młodych samurajów wytrzymałość. Ćwiczenia z ciężkimi, trzymanymi oburącz mieczami niejednokrotnie powodowały poważne zranienia, lub nawet śmierć ćwiczących. Surowość treningu kenjutsu miała za zadanie kształcenie zdolności umysłowych, a także rozwój fizyczny i przygotowanie samuraja do walki z prawdziwym przeciwnikiem na wojnie. Ćwiczenia praktyczne w kenjutsu wykonuje się najczęściej w formie kata, do których używa się mieczy drewnianych bokken. W przeciwieństwie do kendo, czyli współczesnej, bezpiecznej formy sportowej szermierki mieczem, ataki stosowane w kenjutsu mogą być kierowane na dowolną część ciała przeciwnika. Samuraje za idealny cios uważali kesagake (termin słowa „kesagake” pochodzi od słowa „kesa”, które oznaczało rodzaj stroju buddyjskiego mnicha. Strój noszono tak, że jedno ramię i ręka pozostawały odsłonięte), rozcinający przeciwnika na skos od ramienia do pasa. Popularne są również uderzenia rękojeścią tsuka-uchi oraz chwyty, dźwignie i podcięcia stosowane w walce wręcz, np. (pierwowzór późniejszego jiu-jitsu i judo). Do niektórych ćwiczeń kenjutsu stosuje się również prawdziwe miecze, przy czym rzeczywiste cięcia i pchnięcia wykonuje się wówczas na nasączonych wodą i zrolowanych matach ze słomy ryżowej lub na bambusowych rurach. Nazywa się to tameshigiri. Z tradycyjnych szkół szermierki kenjutsu (jap:剣術) wywodzą się nowoczesne sztuki i sporty walki: kendo, iaidō i battōdō. (pl)
Kenjutsu (剣術) betekent letterlijk "de methode, techniek of kunst van het zwaard" Dit in tegenstelling tot kendo (剣道), wat 'de weg van het zwaard' betekent, en gebruik maakt van een bamboezwaard en beschermende bepantsering. Anders dan in Europa, waar door de verbreiding en verbetering van vuurwapens de schermkunst en de ridderschap aan militair belang inboetten, handhaafden tijdens het Tokugawa-shogunaat tot de Meiji-restauratie in 1868 de samoerai zich als de belangrijkste klasse en bleef het kenjutsu een belangrijke plaats innemen. Overigens werd kenjutsu niet uitsluitend door de samoerai-klasse beoefend in feodaal Japan. (nl)
Kenjutsu, em tradução literal: "Técnica da Espada", é a arte marcial japonesa clássica do combate com espadas. Pode também ser chamada de heihō/hyōhō , entre outras denominações possíveis. Sendo constantemente sendo confundida com Kendo, apesar de grandes diferenças. (pt)
Кэндзю́цу (яп. 剣術, «искусство меча») — японское искусство владения мечом. Зародилось около 1200 лет тому назад с появлением класса воинов. Кэндзюцу представляет собой уникальное явление — дошедшее до нас из глубины веков искусство владения японским мечом. В отличие от кэндо, боевого пути, делающего упор на воспитании духа, в кэндзюцу вместо до (пути) во главу угла ставится дзюцу (искусство). И акцент делается именно на мастерство владения оружием, в то время как воспитание характера является важной, но тем не менее сопутствующей дисциплиной. Как правило тренировки в кэндзюцу проводятся с использованием деревянных моделей мечей (боккэнов). Наиболее распространённым видом тренировки является выполнение ката, форм, в которых зашифрованы боевые ситуации. Путём многих тысяч повторений ката владение мечом усваивалось на уровне рефлексов, что позволяло фехтовальщику сражаться, не задумываясь. В кэндзюцу в основном работают с мечом, уже вынутым из ножен, поэтому предусматривается манера поведения, во всех отношениях жёсткая и агрессивная, угрожающая и демонстрирующая силу. Основное оружие в кэндзюцу — дайто (большой меч). При достижении определённого уровня подготовки занимающийся может также работать с коротким мечом — сёто, а также с двумя мечами, обычно длинным и коротким. Кэндзюцу можно найти в документах более чем пяти тысяч рю. Первых известных рю, развивающих кэндзюцу, было несколько — это Кагэ-рю, Касима-рю и другие. Ученики прошлых школ, преподавая кэн-дзюцу с целью заработка, создавали свои: СинКагэ-рю, Катори-рю и др. Одной из простых и выживших в сложные времена школ, благодаря простому эффективному стилю и позволению обучать всех желающих, является Тэнсин Сёдэн Катори Синто-рю, которую основал в 15 веке . (ru)
Япо́нське фехтува́ння (яп. 【剣術】, けんじゅつ кенджюцу, «техніка меча») — японське бойове мистецтво володіння мечем. Під ним розуміють усю сукупність історичних і сучасних технік використання меча, які існували чи існують досі у Японії. На відміну від сучасного спортивного фехтування кендо, яке ставить на меті виховання цілісної особистості, кенджюцу робить акцент, насамперед, на практичності конкретних методів і прийомів використання меча, та, фактично, не переймається моральними якостями фехтувальника. Головною метою фехтування є вбити противника ефективним ударом. (uk)
若僅從字面解釋，日本劍術（日语：剣術／けんじゅつ Kenjutsu *）一詞意指「由日本歷史與文化所孕育成形的用劍技藝」。此處所謂的「劍」，並不狹隘地局限於「太刀」或是「打刀」，應廣義地理解為「日本刀」或是不特定形制的兵器。因為在事實上，日本傳統武術的傳承與發展乃是以「流派」為主體。一個流派的知識系統可能包含複數種類的器械乃至徒手技術，甚至包含築城術、軍學、方術等，而「用劍的技藝」可能只是該流派眾多知識與技藝中的一小部分。更重要的是，一個成熟的流派必定包含對於處理暴力問題之與，我們雖然可以將「劍術」狹義地理解為「用劍的技藝」，但是在日本劍術的歷史與文化脈絡之中，「劍術」一詞更側重於指涉傳承的流派與智慧。 (zh)

dbp:imagecaption

Woodblock print by Utagawa Kunisada I . The actors Seki Sanjūrō III and Bandō Shūka I as Inukai Genpachi and Inuzuka Kiba in the Play Satomi hakkenden, performed at the Ichimura theatre in 1852. (en)

dbp:wikiPageUsesTemplate

rdfs:comment

الكين جوتسو (剣術)(بالإنجليزية: Kenjutsu)‏تعني حرفيا : فن السيف، وهو فن قتالي ياباني يهتم باستخدام السيف (خصوصا السيوف اليابانية مثل سيف الكاتانا). يتضمن الكين جوتسو هجمات قوية على أهداف معينة بهدف قتل الخصم، وقد كان يتدرب عليه ويدرسه كل من مقاتلي الساموراي والنينجا منذ القرن الحادي عشر. (ar)
El kenjutsu (剣術) es un arte marcial japonés tradicional del koryū budō. Existen varias escuelas (ryu) cuyo objetivo es enseñar a combatir de manera eficiente con el sable japonés. La práctica puede desarrollarse de muchas formas dependiendo del ryu (escuela) practicado. (es)
검술(일본어: 剣術 겐주쓰[*])는 일본의 검 (일본도)으로 대결하는 무술이다. (ko)
剣術（けんじゅつ）は、日本における刀剣（日本刀）で戦う武術である。 (ja)
Kenjutsu, em tradução literal: "Técnica da Espada", é a arte marcial japonesa clássica do combate com espadas. Pode também ser chamada de heihō/hyōhō , entre outras denominações possíveis. Sendo constantemente sendo confundida com Kendo, apesar de grandes diferenças. (pt)
Япо́нське фехтува́ння (яп. 【剣術】, けんじゅつ кенджюцу, «техніка меча») — японське бойове мистецтво володіння мечем. Під ним розуміють усю сукупність історичних і сучасних технік використання меча, які існували чи існують досі у Японії. На відміну від сучасного спортивного фехтування кендо, яке ставить на меті виховання цілісної особистості, кенджюцу робить акцент, насамперед, на практичності конкретних методів і прийомів використання меча, та, фактично, не переймається моральними якостями фехтувальника. Головною метою фехтування є вбити противника ефективним ударом. (uk)
若僅從字面解釋，日本劍術（日语：剣術／けんじゅつ Kenjutsu *）一詞意指「由日本歷史與文化所孕育成形的用劍技藝」。此處所謂的「劍」，並不狹隘地局限於「太刀」或是「打刀」，應廣義地理解為「日本刀」或是不特定形制的兵器。因為在事實上，日本傳統武術的傳承與發展乃是以「流派」為主體。一個流派的知識系統可能包含複數種類的器械乃至徒手技術，甚至包含築城術、軍學、方術等，而「用劍的技藝」可能只是該流派眾多知識與技藝中的一小部分。更重要的是，一個成熟的流派必定包含對於處理暴力問題之與，我們雖然可以將「劍術」狹義地理解為「用劍的技藝」，但是在日本劍術的歷史與文化脈絡之中，「劍術」一詞更側重於指涉傳承的流派與智慧。 (zh)
El Kenjutsu (剣術) és una art marcial japonesa tradicional o koryu budo. Existeixen diferents escoles. Era la pràctica per excel·lència dels samurais amb la finalitat d'adquirir la major habilitat i destresa en l'ús del sabre, ja que en el Japó tradicional hi depenia la seva vida i l'honor. La "katana" o sabre, era considerat l'ànima del samurai. La casta dels "guerrers samurais" sorgí al Japó dal s.XII i tota la seva vida estava regida per un estricte codi d'honor conegut com a "Bushido", que recull les normes i tradicions establertes a l'època. (ca)
Kenĵucuo (剣術 kenjutsu?) estas ĝenerala termino por ĉiuj (koryū) skoloj de Japana glavarto, partikulare por tiuj kiuj okazis antaŭ la Reformo Mejĝi. La modernaj stiloj kendo kaj iaido kiuj estis establitaj en la 20a jarcento inkludas ankaŭ modernan formon de kenjucuo en sia praktikaro. Kenjucuo, kiu originiĝis kun la klaso de samurajo de feŭda Japanio, signifas "la metodo, aŭ tekniko, de glavo." Tio malas al kendo, kio signifas "la glavmanieron". (eo)
Kenjutsu ( japanisch 剣術 ‚Schwerttechnik(en), Schwertkunst‘) ist der Oberbegriff aller Formen der japanischen Schwertkunst, insbesondere jener Disziplinen, welche vor der Meiji-Zeit entstanden. Die heutigen Formen des modernen Kendō und Iaidō, die im 20. Jahrhundert entstanden, haben ebenfalls ihren Ursprung zu dieser Zeit. Praktizierende des Kenjutsu heißen Kenshi (剣士). (de)
Kenjutsu (剣術) is an umbrella term for all (ko-budō) schools of Japanese swordsmanship, in particular those that predate the Meiji Restoration. Some modern styles of kendo and iaido that were established in the 20th century also included modern forms of kenjutsu in their curriculum. Kenjutsu, which originated with the samurai class of feudal Japan, means "methods, techniques, and the art of the Japanese sword". This is opposed to kendo, which means "the way of the sword" and uses a bamboo sword (shinai) and protective armour (bōgu). (en)
Le kenjutsu (剣術, litt. « technique du sabre ») est l'art du sabre des samouraïs. Il appartient aux anciens arts martiaux japonais et entre dans la catégorie des bujutsu, les techniques guerrières du Japon féodal. Le kenjutsu est seulement enseigné dans les écoles anciennes ou koryū. Il est enseigné par le sōke (grand maître) ou les enseignants ayant reçu l'autorisation de ce dernier, directement ou indirectement pour les écoles plus répandues. (fr)
Il kenjutsu (剣術? lett. "arte (術 jutsu?) della spada (剣 ken?)") è un'arte marziale giapponese costituita dall'insieme delle tecniche di katana utilizzate durante i combattimenti corpo a corpo; si differenzia dallo iaidō perché le tecniche vengono eseguite solo dopo l'estrazione della spada dal fodero, mentre nello iaidō tutte le sequenze di tecniche (kata) vengono eseguite fino all'estrazione dell'arma (Iai vuol dire infatti "estrazione" in giapponese). (it)
Kenjutsu (jap. 剣術) jest jedną z klasycznych japońskich sztuk walki mieczem, tzw. koryū-bujutsu. Istniało wiele różnych szkół szermierki japońskim mieczem (nihon-tō). Przedmiotem nauczania tych szkół było skuteczne władanie mieczem w realnej walce. Kenjutsu była sztuką walki bardzo cenioną przez samurajów. Miecz na przestrzeni całej historii Japonii był uważany za symbol i główną broń stanu rycerskiego, nazywano go często „duszą samuraja”. Umiejętności te można podzielić na trzy główne kierunki: (pl)
Kenjutsu (剣術) betekent letterlijk "de methode, techniek of kunst van het zwaard" Dit in tegenstelling tot kendo (剣道), wat 'de weg van het zwaard' betekent, en gebruik maakt van een bamboezwaard en beschermende bepantsering. (nl)
Кэндзю́цу (яп. 剣術, «искусство меча») — японское искусство владения мечом. Зародилось около 1200 лет тому назад с появлением класса воинов. Кэндзюцу представляет собой уникальное явление — дошедшее до нас из глубины веков искусство владения японским мечом. В отличие от кэндо, боевого пути, делающего упор на воспитании духа, в кэндзюцу вместо до (пути) во главу угла ставится дзюцу (искусство). И акцент делается именно на мастерство владения оружием, в то время как воспитание характера является важной, но тем не менее сопутствующей дисциплиной. (ru)

owl:sameAs

is dbp:art of