Languages of East Asia (original) (raw)

dbo:abstract

• The languages of East Asia belong to several distinct language families, with many common features attributed to interaction. In the Mainland Southeast Asia linguistic area, Chinese varieties and languages of southeast Asia share many areal features, tending to be analytic languages with similar syllable and tone structure. In the 1st millennium AD, Chinese culture came to dominate East Asia, and Classical Chinese was adopted by scholars and ruling classes in Vietnam, Korea, and Japan. As a consequence, there was a massive influx of loanwords from Chinese vocabulary into these and other neighboring Asian languages. The Chinese script was also adapted to write Vietnamese (as Chữ Nôm), Korean (as Hanja) and Japanese (as Kanji), though in the first two the use of Chinese characters is now restricted to university learning, linguistic or historical study, artistic or decorative works and (in Korean's case) newspapers, rather than daily usage. (en)
• 本記事では東アジアの言語について概説する。 (ja)
• Języki wschodnioazjatyckie – termin używany w węższym znaczeniu na określenie głównych języków Azji Wschodniej, naznaczonych silnym wpływem klasycznego języka chińskiego, a więc języków: * chińskiego * japońskiego * koreańskiego * wietnamskiego W szerszym znaczeniu terminem tym określa się również języki należące do kilku rodzin językowych z Azji Południowo-Wschodniej, w tym m.in. rodzinę chińsko-tybetańską, tajską i austronezyjską. (pl)
• 東亞語言狹義上指由漢語、日語、韓語、越南語組成的受漢文化影響的語言群（漢字圈），廣義上也包括東南亞其他漢藏語係、壮侗语系、南島語系的語言。 (zh)

rdfs:comment

• 本記事では東アジアの言語について概説する。 (ja)
• Języki wschodnioazjatyckie – termin używany w węższym znaczeniu na określenie głównych języków Azji Wschodniej, naznaczonych silnym wpływem klasycznego języka chińskiego, a więc języków: * chińskiego * japońskiego * koreańskiego * wietnamskiego W szerszym znaczeniu terminem tym określa się również języki należące do kilku rodzin językowych z Azji Południowo-Wschodniej, w tym m.in. rodzinę chińsko-tybetańską, tajską i austronezyjską. (pl)
• 東亞語言狹義上指由漢語、日語、韓語、越南語組成的受漢文化影響的語言群（漢字圈），廣義上也包括東南亞其他漢藏語係、壮侗语系、南島語系的語言。 (zh)
• The languages of East Asia belong to several distinct language families, with many common features attributed to interaction. In the Mainland Southeast Asia linguistic area, Chinese varieties and languages of southeast Asia share many areal features, tending to be analytic languages with similar syllable and tone structure. In the 1st millennium AD, Chinese culture came to dominate East Asia, and Classical Chinese was adopted by scholars and ruling classes in Vietnam, Korea, and Japan. As a consequence, there was a massive influx of loanwords from Chinese vocabulary into these and other neighboring Asian languages. The Chinese script was also adapted to write Vietnamese (as Chữ Nôm), Korean (as Hanja) and Japanese (as Kanji), though in the first two the use of Chinese characters is now res (en)