Long Distance Voyager (original) (raw)

dbo:abstract

Long Distance Voyager es el décimo álbum de estudio de la banda británica The Moody Blues, publicado el 15 de mayo de 1981 a través de Threshold Records. Fue el primer álbum en presentar al tecladista Patrick Moraz (quién había trabajado anteriormente en bandas como Refugee y Yes) en lugar del cofundador Mike Pinder, quién abandonó al grupo después de Octave en 1978. Desde su lanzamiento, Long Distance Voyager se convirtió en el segundo álbum exitoso de la banda en los Estados Unidos. También fue un éxito comercial en el Reino Unido, donde alcanzó la posición #7 durante 19 semanas. En noviembre de 2008, el álbum fue reeditado y remasterizado en CD con un bonus track. (es)
Long Distance Voyager is the tenth album by the Moody Blues, first released in May 1981 on the group's Threshold record label. It was the group's first album featuring keyboardist Patrick Moraz (who previously had worked with bands such as Refugee and Yes) in place of co-founder Mike Pinder, who left after Octave in 1978. Upon release in 1981, Long Distance Voyager became the Moody Blues' second American number one album, and was also the source of the US Top 20 singles "Gemini Dream" (#12) and "The Voice" (#15). It also continued their winning streak in their native United Kingdom, reaching #7 there. In November 2008, the album was remastered and released on CD with one extra track. (en)
Long Distance Voyager est le dixième album studio des Moody Blues, sorti en 1981, et le premier enregistré avec Patrick Moraz (ex-Yes), le remplaçant de Mike Pinder. Après Seventh Sojourn (1972), c'est leur second album à se classer no 1 aux États-Unis. Les singles Gemini Dream (12e), The Voice (15e) et Talking Out of Turn (65e) y réalisent également de bonnes performances. (fr)
《Long Distance Voyager》는 1981년 5월 15일에 발매된 무디 블루스의 음반이다. (ko)
Long Distance Voyager è il decimo disco del gruppo rock The Moody Blues realizzato nel 1981.È il primo album della band con il tastierista Patrick Moraz al posto del membro fondatore originale Michael Pinder. (it)
Long Distance Voyager was het elfde studiomuziekalbum van de Moody Blues. Het was de langverwachte echte opvolger van Seventh Sojourn dat haast 10 jaar eerder verscheen. Na hun sabbatical was Octave een verzameling van werken voor hun soloalbums. Dat zou bij dit album anders zijn. Mike Pinder vertrok naar de Verenigde Staten om zich verder in het geloof te verdiepen en aan zijn gezin te wijden. Als opvolger werd Patrick Moraz aangesteld of aangetrokken, dat is nooit duidelijk geweest. Destijds was het vreemd dat Moraz die toch had meegewerkt aan het uiterst complexe Relayer van Yes, zich liet voegen in de "eenvoudige" muziek van de Moodies. Zijn partij zit over het hele album goed verstopt, slechts een enkele keer breekt Moraz door. Het geluid lijkt op die van het Electric Light Orchestra, net als bij de andere albums van Moody Blues uit eind jaren 70/begin jaren 80. (nl)
Long Distance Voyager – dziesiąty album studyjny w dyskografii brytyjskiej grupy rockowej The Moody Blues. Płyta została wydana 15 maja 1981 r. przez wytwórnię Threshold, pod numerem katalogowym TXS 139. Jest pierwszym albumem nagranym z klawiszowcem Patrickiem Morazem (w przeszłości członka Refugee i Yes), który zastąpił Mike’a Pindera.Album cieszył się dużą popularnością w Stanach Zjednoczonych, gdzie dotarł do pozycji pierwszej rankingu Billboard 200 oraz sprzedał się w nakładzie zapewniającym jej status Platynowej Płyty. (pl)

dbo:thumbnail

wiki-commons:Special:FilePath/MoodyBluesLongDistanceVoyager.jpg?width=300

dbo:wikiPageExternalLink

http://new.music.yahoo.com/moody-blues/albums/long-distance-voyager--32247

dbo:wikiPageID

1969622 (xsd:integer)

dbo:wikiPageLength

11098 (xsd:nonNegativeInteger)

dbo:wikiPageRevisionID

1122383491 (xsd:integer)

dbo:wikiPageWikiLink

dbp:artist

dbr:The_Moody_Blues
The Moody Blues (en)
Moody Blues (en)

dbp:award

Platinum (en)
Silver (en)

dbp:certyear

1981 (xsd:integer)

dbp:collapsed

yes (en)

dbp:cover

MoodyBluesLongDistanceVoyager.jpg (en)

dbp:extra

Thomas (en)
Lodge (en)
Hayward (en)
Hayward, Lodge (en)
Dave Symonds (en)
Thomas, Hayward, Lodge (en)

dbp:extraColumn

Lead vocals (en)

dbp:genre

dbp:headline

2008 (xsd:integer)
Side One (en)
Side Two (en)

dbp:id

3964 (xsd:integer)

dbp:label

dbr:Threshold_Records

dbp:length

198.0
248.0
249.0
257.0
321.0
325.0
345.0
36.0
438.0
442.0

dbp:name

Long Distance Voyager (en)

dbp:nextTitle

dbr:The_Present_(Moody_Blues_album)

dbp:nextYear

1983 (xsd:integer)

dbp:nocert

yes (en)

dbp:number

3 (xsd:integer)

dbp:prevTitle

dbr:Octave_(album)

dbp:prevYear

1978 (xsd:integer)

dbp:producer

dbr:Pip_Williams

dbp:recorded

0001-02-19 (xsd:gMonthDay)

dbp:region

Australia (en)
Canada (en)
United Kingdom (en)
United States (en)

dbp:released

1981-05-15 (xsd:date)

dbp:relyear

1981 (xsd:integer)

dbp:rev

dbr:Allmusic
Rolling Stone (en)

dbp:salesamount

40000 (xsd:integer)

dbp:title

dbr:Gemini_Dream
dbr:Talking_Out_of_Turn
dbr:The_Voice_(The_Moody_Blues_song)
dbr:Veteran_Cosmic_Rocker
The Voice (en)
Meanwhile (en)
Nervous (en)
In My World (en)
Painted Smile (en)
Long Distance Voyager (en)
22000.0
Long distance voyager (en)
Reflective Smile (en)

dbp:type

Studio album (en)
album (en)

dbp:wikiPageUsesTemplate

dbp:writer

dbr:John_Lodge_(musician)
dbr:Justin_Hayward
dbr:Ray_Thomas
Edge (en)
Thomas (en)
Lodge (en)
Hayward (en)
Hayward, Lodge (en)

dcterms:subject

gold:hypernym

dbr:Album

rdf:type

rdfs:comment

Long Distance Voyager est le dixième album studio des Moody Blues, sorti en 1981, et le premier enregistré avec Patrick Moraz (ex-Yes), le remplaçant de Mike Pinder. Après Seventh Sojourn (1972), c'est leur second album à se classer no 1 aux États-Unis. Les singles Gemini Dream (12e), The Voice (15e) et Talking Out of Turn (65e) y réalisent également de bonnes performances. (fr)
《Long Distance Voyager》는 1981년 5월 15일에 발매된 무디 블루스의 음반이다. (ko)
Long Distance Voyager è il decimo disco del gruppo rock The Moody Blues realizzato nel 1981.È il primo album della band con il tastierista Patrick Moraz al posto del membro fondatore originale Michael Pinder. (it)
Long Distance Voyager – dziesiąty album studyjny w dyskografii brytyjskiej grupy rockowej The Moody Blues. Płyta została wydana 15 maja 1981 r. przez wytwórnię Threshold, pod numerem katalogowym TXS 139. Jest pierwszym albumem nagranym z klawiszowcem Patrickiem Morazem (w przeszłości członka Refugee i Yes), który zastąpił Mike’a Pindera.Album cieszył się dużą popularnością w Stanach Zjednoczonych, gdzie dotarł do pozycji pierwszej rankingu Billboard 200 oraz sprzedał się w nakładzie zapewniającym jej status Platynowej Płyty. (pl)
Long Distance Voyager es el décimo álbum de estudio de la banda británica The Moody Blues, publicado el 15 de mayo de 1981 a través de Threshold Records. Fue el primer álbum en presentar al tecladista Patrick Moraz (quién había trabajado anteriormente en bandas como Refugee y Yes) en lugar del cofundador Mike Pinder, quién abandonó al grupo después de Octave en 1978. (es)
Long Distance Voyager is the tenth album by the Moody Blues, first released in May 1981 on the group's Threshold record label. It was the group's first album featuring keyboardist Patrick Moraz (who previously had worked with bands such as Refugee and Yes) in place of co-founder Mike Pinder, who left after Octave in 1978. In November 2008, the album was remastered and released on CD with one extra track. (en)
Long Distance Voyager was het elfde studiomuziekalbum van de Moody Blues. Het was de langverwachte echte opvolger van Seventh Sojourn dat haast 10 jaar eerder verscheen. Na hun sabbatical was Octave een verzameling van werken voor hun soloalbums. Dat zou bij dit album anders zijn. Mike Pinder vertrok naar de Verenigde Staten om zich verder in het geloof te verdiepen en aan zijn gezin te wijden. Als opvolger werd Patrick Moraz aangesteld of aangetrokken, dat is nooit duidelijk geweest. Destijds was het vreemd dat Moraz die toch had meegewerkt aan het uiterst complexe Relayer van Yes, zich liet voegen in de "eenvoudige" muziek van de Moodies. Zijn partij zit over het hele album goed verstopt, slechts een enkele keer breekt Moraz door. Het geluid lijkt op die van het Electric Light Orchestra, (nl)

rdfs:label