Military dictatorship in Brazil (original) (raw)

dbo:abstract

النظام العسكري البرازيلي (برتغالية:Ditadura militar no Brasil) كان نظاماً سلطوياً بطابعٍ قومي تأسس بانقلاب عسكري في 1 أبريل 1964 واستمر إلى 15 مارس 1985 تحت قيادة حكومات عسكرية متعاقبة. أطاح الانقلاب بحكومة الرئيس جواو غولار المنتخبة ديمقراطياً، عندما تولى جوسيه سارني وأعلن عن قيام ما أسماه بالجمهورية الجديدة. برغم الوعود المبدئية عن تدخل عسكري قصير، استمرت الدكتاتورية العسكرية لواحد وعشرين عاماً. (ar)
Brasilgo diktadura militarra edo Brasilgo Bosgarren Errepublika (portugesez: Ditadura militar brasileira 1964ko martxoaren 31ko estatu-kolpearekin Brasilen hasitako aldi historikoa definitzeko kontzeptuak dira. Garai horren hasiera João Goulart presidentearen gobernu demokratikoa boteretik kentzearekin eta Humberto de Alencar Castelo Branco buru zuen diktadura militarra ezartzearekin batera hasi zen. Diktadura 1985eko martxoaren 15ean bukatu zen, Mugimendu Demokratiko Brasildarrak hauteskudeak irabazi zituenean eta José Sarney presidente izendatu zutenean. Militarrek oso errepresio egoera gogorra ezarri zuten Brasil osoan. (eu)
Se suele emplear los términos dictadura militar en Brasil, Quinta República Brasileña o simplemente dictadura militar (en portugués: Ditadura militar) para referirse al período histórico iniciado en Brasil con el golpe de Estado del 31 de marzo de 1964 que derrocó al gobierno democrático del presidente João Goulart e instauró una dictadura militar encabezada por Humberto de Alencar Castelo Branco, y finalizado con la victoria electoral del Movimiento Democrático Brasileño, asumiendo José Sarney como primer presidente civil el 15 de marzo de 1985. A pesar de la terminología empleada para referirse al período histórico, así como al régimen político implantado durante la misma, la dictadura brasileña solo tuvo un breve período (entre 1964 y 1967) en el que el sistema político mantuvo el carácter de régimen netamente militar. En 1967, el régimen se autoinstitucionalizó aprobando una constitución civil, la cual establecía un modelo de estado burocrático-autoritario. Bajo esta nueva carta magna, el presidente no era elegido por voto popular, sino designado por ambas cámaras del Congreso Nacional, y poseía poderes casi absolutos. Para garantizar la supervivencia del régimen, la constitución instauró un bipartidismo forzoso, con la Alianza Renovadora Nacional (ARENA), como partido único de facto del régimen, y el Movimiento Democrático Brasileño (MDB) como una única "oposición tolerada", sin posibilidades reales de triunfo. Entre 1967 y 1978, se realizaron cuatro elecciones parlamentarias, en las que la ARENA retuvo la mayoría en ambas cámaras (y por extensión, la presidencia de la república) bajo acusaciones de fraude electoral e intimidación. Aunque constitucionalmente podía haber un presidente civil, los cuatro presidentes elegidos durante el régimen fueron militares, garantizando la permanente influencia de las fuerzas armadas en la política brasileña. Durante el período de gobierno militar, se cometieron masivas violaciones a los derechos humanos. El régimen militar aplastó la libertad de prensa y reprimió severamente la oposición política. Adoptó formalmente el nacionalismo, el desarrollo económico, y el anticomunismo como banderas oficiales. A lo largo de toda su existencia, sobre todo durante las décadas de 1960 y 1970, la dictadura militar brasileña recibió asistencia logística y económica del gobierno de los Estados Unidos en lo que se llamó el Plan Cóndor, instaurándose dictaduras similares en el marco más amplio de la Guerra Fría. El régimen alcanzó su apogeo en 1970 con el milagro económico brasileño, que atrajo una gran cantidad de popularidad al gobierno a pesar de la represión política. A partir de 1974, sin embargo, el país sufrió un deterioro económico bajo la presidencia de Ernesto Geisel, provocando una serie de debacles electorales para el oficialismo. En 1979, con la llegada al poder de João Figueiredo, se legalizó la fundación de partidos políticos (aunque la medida originalmente tenía el objetivo de fragmentar a la oposición, facilitando el continuismo del régimen). A partir de la década de 1980, la hegemonía militar entró en crisis debido a la inflación crónica y el colapso progresivo de los regímenes militares en Argentina, Perú y otros vecinos en Sudamérica. En 1985, se realizó la última elección indirecta, disputada solo por candidatos civiles, y triunfando el candidato del MDB, Tancredo Neves, por amplio margen. Neves falleció antes de asumir el cargo, siendo reemplazado por José Sarney. Sarney asumió la presidencia el 15 de marzo de 1985, poniendo fin al régimen militar. Tras su elección, restauró las libertades civiles y programó la aprobación de una nueva constitución en 1988, restaurándose la elección directa del presidente de la república, y sellando la transición definitiva a la democracia. (es)
La dictature militaire au Brésil, aussi désignée localement la Cinquième République à partir de 1967, est le régime politique du Brésil qui débuta à la suite du coup d'État du 31 mars 1964, mené par le maréchal Castelo Branco renversant la Quatrième République et son président élu João Goulart, et qui dura jusqu'à l'élection de Tancredo Neves en 1985. Les militaires ont justifié le coup d'État, qui prenait place quelques années après l'alignement du régime cubain sur l'URSS, en prétextant la menace communiste. Mais, sur le plan intérieur, le coup d'État marque l'influence de l'armée brésilienne sur la politique, et sa volonté de prendre les commandes du pays en vertu d'une doctrine de la sécurité nationale formée sous l'influence des États-Unis, mais aussi de la France. La dictature mit en place plusieurs actes institutionnels, aboutissant avec l'Acte institutionnel no 5 de 1968 à la suspension de la Constitution de 1946, la dissolution du Congrès, la suppression des libertés individuelles et l'instauration d'un code de procédure pénale militaire qui autorise l'armée et la police à arrêter, puis à emprisonner, hors de tout contrôle judiciaire, tout « suspect ». (fr)
The military dictatorship in Brazil (Portuguese: ditadura militar) was established on 1 April 1964, after a coup d'état by the Brazilian Armed Forces, with support from the United States government, against President João Goulart. The Brazilian dictatorship lasted for 21 years, until 15 March 1985. The military coup was fomented by José de Magalhães Pinto, Adhemar de Barros, and Carlos Lacerda (who had already participated in the conspiracy to depose Getúlio Vargas in 1945), then governors of the states of Minas Gerais, São Paulo, and Guanabara, respectively. The coup was planned and executed by the most forefront commanders of the Brazilian Army and received the support of almost all high-ranking members of the military, along with conservative elements in society, like the Catholic Church and anti-communist civil movements among the Brazilian middle and upper classes. Internationally, it was supported by the State Department of the United States through its embassy in Brasilia. Despite initial pledges to the contrary, the military regime enacted in 1967 a new, restrictive Constitution, and stifled freedom of speech and political opposition. The regime adopted nationalism, economic development, and anti-communism as its guidelines. The dictatorship reached the height of its popularity in the 1970s with the so-called "Brazilian Miracle", even as the regime censored all media, and tortured and exiled dissidents. João Figueiredo became President in March 1979; in the same year he passed the Amnesty Law for political crimes committed for and against the regime. While combating the "hardliners" inside the government and supporting a re-democratization policy, Figueiredo could not control the crumbling economy, chronic inflation and concurrent fall of other military dictatorships in South America. Amid massive popular demonstrations in the streets of the main cities of the country, the first free elections in 20 years were held for the national legislature in 1982. In 1985, another election was held, this time to elect (indirectly) a new president, being contested between civilian candidates for the first time since the 1960s, being won by the opposition. In 1988, a new Constitution was passed and Brazil officially returned to democracy. Since then, the military has remained under the control of civilian politicians, with no official role in domestic politics. Brazil's military government provided a model for other military regimes and dictatorships throughout Latin America, being systematized by the so-called "Doctrine of National Security", which "justified" the military's actions as operating in the interest of national security in a time of crisis, creating an intellectual basis upon which other military regimes relied. In 2014, nearly 30 years after the regime collapsed, the Brazilian military recognized for the first time the excesses committed by its agents during the years of the dictatorship, including the torture and murder of political dissidents. In May 2018, the United States government released a memorandum, written by Henry Kissinger, dating back to April 1974 (when he was serving as Secretary of State), confirming that the leadership of the Brazilian military regime was fully aware of the killing of dissidents. It is estimated that 434 people were either confirmed killed or went missing (not to be seen again) and 20,000 people were tortured during the military dictatorship in Brazil. While some human rights activists and others assert that the true figure could be much higher, and should include thousands of indigenous people who died because of the regime's negligence, the armed forces have always disputed this. (en)
Il governo militare brasiliano, conosciuto anche come regime dei Gorillas o Quinta Repubblica brasiliana fu una dittatura militare autoritaria che governò il Brasile dal 1º aprile 1964 al 15 marzo 1985 nel contesto della Guerra fredda. (it)
De militaire regering was de periode van het Braziliaanse geschiedenis tussen 1 april 1964 en 15 maart 1985, toen het land door leden van de strijdkrachten werd geregeerd. Het wordt beschouwd als een dictatoriale regering omdat de vrijheid van meningsuiting werd onderdrukt, verkiezingen waren niet direct en tegenstreveren werden gemarteld. (nl)
A ditadura militar brasileira foi o regime instaurado no Brasil em 1 de abril de 1964 e que durou até 15 de março de 1985, sob comando de sucessivos governos militares. De caráter autoritário e nacionalista, a ditadura teve início com o golpe militar que derrubou o governo de João Goulart, o então presidente democraticamente eleito. O regime acabou quando José Sarney assumiu a presidência, o que deu início ao período conhecido como Nova República (ou Sexta República). Apesar das promessas iniciais de uma intervenção breve, a ditadura militar durou 21 anos. Além disso, a ditadura foi se intensificando por meio da publicação de diversos Atos Institucionais, culminando com o Ato Institucional Número Cinco (AI-5) de 1968, que vigorou por dez anos. A Constituição de 1946 foi substituída pela Constituição de 1967 e, ao mesmo tempo, o Congresso Nacional foi dissolvido, liberdades civis foram suprimidas e foi criado um código de processo penal militar que permitia que o Exército brasileiro e a Polícia Militar pudessem prender e encarcerar pessoas consideradas suspeitas, além de impossibilitar qualquer revisão judicial. O regime adotou uma diretriz nacionalista, desenvolvimentista e anticomunista. A ditadura atingiu o auge de sua popularidade na década de 1970, com o "milagre econômico", no mesmo momento em que o regime censurava todos os meios de comunicação do país e torturava e exilava dissidentes. Na década de 1980, assim como outros regimes militares latino-americanos, a ditadura brasileira entrou em decadência quando o governo não conseguiu mais estimular a economia, controlar a hiperinflação crônica e os níveis crescentes de concentração de renda e pobreza provenientes de seu projeto econômico, o que deu impulso ao movimento pró-democracia. O governo aprovou uma Lei de Anistia para os crimes políticos cometidos pelo e contra o regime, as restrições às liberdades civis foram relaxadas e, então, eleições presidenciais indiretas foram realizadas em 1984, com candidatos civis e militares. O regime militar brasileiro inspirou o modelo de outras ditaduras por toda a América Latina, através da sistematização da "Doutrina de Segurança Nacional", a qual justificava ações militares como forma de proteger o "interesse da segurança nacional" em tempos de crise. Desde a aprovação da Constituição de 1988, o Brasil voltou à normalidade institucional. Segundo a Carta, as Forças Armadas voltam ao seu papel institucional: a defesa do Estado, a garantia dos poderes constitucionais e (por iniciativa desses poderes) da lei e da ordem. Apesar do combate aos opositores do regime ter sido marcado por torturas e assassinatos, as Forças Armadas sempre mantiveram um discurso negacionista. Só admitiram oficialmente a possibilidade de tortura e assassinatos em setembro de 2014, em resposta à Comissão Nacional da Verdade. No entanto, apesar das várias provas, os ofícios internos da Marinha do Brasil, do Exército Brasileiro e da Força Aérea Brasileira, foram uníssonos em afirmar que em suas investigações não encontraram evidências que "corroborassem ou negassem" a tese de que houve "desvio formal de finalidade no uso de instalações militares". Em maio de 2018, o Departamento de Estado dos Estados Unidos divulgou um memorando de 11 de abril de 1974 que afirma que a cúpula da ditadura não apenas sabia, como também autorizava as torturas e assassinatos que foram cometidos contra opositores. Estima-se que houve 434 mortos e desaparecidos políticos durante o regime, além de um genocídio de povos nativos que matou mais de 8,3 mil indígenas brasileiros por negligência e por ações específicas visando ao massacre indígena. (pt)
Бразильское военное правительство (также известно в Бразилии как Третья Бразильская Республика) — авторитарная военная диктатура, управлявшая Бразилией с 1 апреля 1964 года по 15 марта 1985 года. За этот период сменилось пять президентов: все они были генералами. При этом президент страны выбирался военными и затем утверждался Конгрессом, чтобы создать представление о свободных выборах. Военная диктатура длилась почти двадцать один год и закончилась после того, как Жозе Сарней вступил в должность президента 15 марта 1985 года. (ru)
Brasilianska militärregimen var en auktoritär regim som styrde Brasilien under perioden 31 mars 1964 till 15 mars 1985. Det började med 1964 års statskupp som leddes av Brasiliens väpnade styrkor mot den demokratiskt valda regeringen med vänster-presidenten João Goulart och slutade då José Sarney tog över som Brasiliens president. Militärrevolten leddes av , , och , guvernörer i Minas Gerais, São Paulo, och Rio de Janeiro. (sv)
巴西軍人独裁統治時期（葡萄牙語：ditadura militar）始於1964年4月1日的1964年巴西政變，當時巴西軍人在美国政府的支持下推翻了巴西总统若昂·古拉特的統治並開啟了為期21年的巴西軍人独裁统治，1985年3月15日，巴西軍人獨裁統治終結。 1964年巴西政變是由时任米纳斯吉拉斯州、圣保罗州和州长的、艾迪馬·德·巴羅斯和卡洛斯·拉塞尔达發起，並且由指挥官策划和执行。這一軍事政變受到了巴西军方高层、、美国国务院以及巴西反共公民运动等社会團體的支持。军政府上台後于1967年颁布了一部新的、限制性宪法，並且還扼杀了該國的言論自由、审查所有媒体以及鎮壓反对党和流放持不同政见者。巴西軍政府主張、發展主義以及反共主義。 1970年代，巴西軍政府創造了。若昂·菲格雷多於1979年3月就任巴西总统；同年，巴西通過了。此時若昂·菲格雷多与政府内部的“强硬派”作斗争并支持該國重新民主化。不過當時南美出現了经济衰退、慢性通貨膨脹等狀況，並且巴西的主要城市爆發了街头示威。1982年巴西举行了。1985年又举行了總統选举，此次選舉通過间接選舉的方式选举新总统，这是自1960年代以来首次有非軍方人士參與總統選舉，最終反对派領導人获胜。1988年，巴西新宪法通过，巴西正式恢复民主。此後巴西军队一直由文官控制，巴西軍人退出了該國的政治舞台。 2014年，巴西军方首次承认他們在軍政府期间曾犯下过激行为，例如對他人施加酷刑和殺死异见人士。 2018年5月，美国政府发布了一份由亨利·基辛格撰写的备忘录，其中提到巴西军政府领导层對持不同政见者的遇害表示知情。据估计，在巴西軍政府独裁统治期间，共有434人被杀或失踪，并且有20,000人受到酷刑。不過巴西軍方對這一數字持有異議。 (zh)

dbp:commander

20 (xsd:integer)
Pascoal Ranieri Mazzilli Humberto de Alencar Castelo Branco Artur da Costa e Silva Brazilian military junta of 1969 Emílio Garrastazu Médici Ernesto Geisel João Figueiredo (en)

dbp:conventionalLongName

United States of Brazil (en)
(República Federativa do Brasil) (en)
(Estados Unidos do Brasil)Federative Republic of Brazil (en)

dbp:dateEvent

1966 (xsd:integer)
1968 (xsd:integer)
1974 (xsd:integer)
1967-01-24 (xsd:date)
1968-12-13 (xsd:date)

dbp:leader

dbp:p

Fourth Brazilian Republic (en)

dbp:s

Brazil (en)
History of Brazil since 1985 (en)

dbp:wikiPageUsesTemplate

dbp:yearLeader

1964 (xsd:integer)
1967 (xsd:integer)
1969 (xsd:integer)
1974 (xsd:integer)
1979 (xsd:integer)

dcterms:subject

rdfs:comment

النظام العسكري البرازيلي (برتغالية:Ditadura militar no Brasil) كان نظاماً سلطوياً بطابعٍ قومي تأسس بانقلاب عسكري في 1 أبريل 1964 واستمر إلى 15 مارس 1985 تحت قيادة حكومات عسكرية متعاقبة. أطاح الانقلاب بحكومة الرئيس جواو غولار المنتخبة ديمقراطياً، عندما تولى جوسيه سارني وأعلن عن قيام ما أسماه بالجمهورية الجديدة. برغم الوعود المبدئية عن تدخل عسكري قصير، استمرت الدكتاتورية العسكرية لواحد وعشرين عاماً. (ar)
Brasilgo diktadura militarra edo Brasilgo Bosgarren Errepublika (portugesez: Ditadura militar brasileira 1964ko martxoaren 31ko estatu-kolpearekin Brasilen hasitako aldi historikoa definitzeko kontzeptuak dira. Garai horren hasiera João Goulart presidentearen gobernu demokratikoa boteretik kentzearekin eta Humberto de Alencar Castelo Branco buru zuen diktadura militarra ezartzearekin batera hasi zen. Diktadura 1985eko martxoaren 15ean bukatu zen, Mugimendu Demokratiko Brasildarrak hauteskudeak irabazi zituenean eta José Sarney presidente izendatu zutenean. Militarrek oso errepresio egoera gogorra ezarri zuten Brasil osoan. (eu)
Il governo militare brasiliano, conosciuto anche come regime dei Gorillas o Quinta Repubblica brasiliana fu una dittatura militare autoritaria che governò il Brasile dal 1º aprile 1964 al 15 marzo 1985 nel contesto della Guerra fredda. (it)
De militaire regering was de periode van het Braziliaanse geschiedenis tussen 1 april 1964 en 15 maart 1985, toen het land door leden van de strijdkrachten werd geregeerd. Het wordt beschouwd als een dictatoriale regering omdat de vrijheid van meningsuiting werd onderdrukt, verkiezingen waren niet direct en tegenstreveren werden gemarteld. (nl)
Бразильское военное правительство (также известно в Бразилии как Третья Бразильская Республика) — авторитарная военная диктатура, управлявшая Бразилией с 1 апреля 1964 года по 15 марта 1985 года. За этот период сменилось пять президентов: все они были генералами. При этом президент страны выбирался военными и затем утверждался Конгрессом, чтобы создать представление о свободных выборах. Военная диктатура длилась почти двадцать один год и закончилась после того, как Жозе Сарней вступил в должность президента 15 марта 1985 года. (ru)
Brasilianska militärregimen var en auktoritär regim som styrde Brasilien under perioden 31 mars 1964 till 15 mars 1985. Det började med 1964 års statskupp som leddes av Brasiliens väpnade styrkor mot den demokratiskt valda regeringen med vänster-presidenten João Goulart och slutade då José Sarney tog över som Brasiliens president. Militärrevolten leddes av , , och , guvernörer i Minas Gerais, São Paulo, och Rio de Janeiro. (sv)
Se suele emplear los términos dictadura militar en Brasil, Quinta República Brasileña o simplemente dictadura militar (en portugués: Ditadura militar) para referirse al período histórico iniciado en Brasil con el golpe de Estado del 31 de marzo de 1964 que derrocó al gobierno democrático del presidente João Goulart e instauró una dictadura militar encabezada por Humberto de Alencar Castelo Branco, y finalizado con la victoria electoral del Movimiento Democrático Brasileño, asumiendo José Sarney como primer presidente civil el 15 de marzo de 1985. (es)
The military dictatorship in Brazil (Portuguese: ditadura militar) was established on 1 April 1964, after a coup d'état by the Brazilian Armed Forces, with support from the United States government, against President João Goulart. The Brazilian dictatorship lasted for 21 years, until 15 March 1985. The military coup was fomented by José de Magalhães Pinto, Adhemar de Barros, and Carlos Lacerda (who had already participated in the conspiracy to depose Getúlio Vargas in 1945), then governors of the states of Minas Gerais, São Paulo, and Guanabara, respectively. The coup was planned and executed by the most forefront commanders of the Brazilian Army and received the support of almost all high-ranking members of the military, along with conservative elements in society, like the Catholic Churc (en)
La dictature militaire au Brésil, aussi désignée localement la Cinquième République à partir de 1967, est le régime politique du Brésil qui débuta à la suite du coup d'État du 31 mars 1964, mené par le maréchal Castelo Branco renversant la Quatrième République et son président élu João Goulart, et qui dura jusqu'à l'élection de Tancredo Neves en 1985. Les militaires ont justifié le coup d'État, qui prenait place quelques années après l'alignement du régime cubain sur l'URSS, en prétextant la menace communiste. (fr)
A ditadura militar brasileira foi o regime instaurado no Brasil em 1 de abril de 1964 e que durou até 15 de março de 1985, sob comando de sucessivos governos militares. De caráter autoritário e nacionalista, a ditadura teve início com o golpe militar que derrubou o governo de João Goulart, o então presidente democraticamente eleito. O regime acabou quando José Sarney assumiu a presidência, o que deu início ao período conhecido como Nova República (ou Sexta República). (pt)
巴西軍人独裁統治時期（葡萄牙語：ditadura militar）始於1964年4月1日的1964年巴西政變，當時巴西軍人在美国政府的支持下推翻了巴西总统若昂·古拉特的統治並開啟了為期21年的巴西軍人独裁统治，1985年3月15日，巴西軍人獨裁統治終結。 1964年巴西政變是由时任米纳斯吉拉斯州、圣保罗州和州长的、艾迪馬·德·巴羅斯和卡洛斯·拉塞尔达發起，並且由指挥官策划和执行。這一軍事政變受到了巴西军方高层、、美国国务院以及巴西反共公民运动等社会團體的支持。军政府上台後于1967年颁布了一部新的、限制性宪法，並且還扼杀了該國的言論自由、审查所有媒体以及鎮壓反对党和流放持不同政见者。巴西軍政府主張、發展主義以及反共主義。 1970年代，巴西軍政府創造了。若昂·菲格雷多於1979年3月就任巴西总统；同年，巴西通過了。此時若昂·菲格雷多与政府内部的“强硬派”作斗争并支持該國重新民主化。不過當時南美出現了经济衰退、慢性通貨膨脹等狀況，並且巴西的主要城市爆發了街头示威。1982年巴西举行了。1985年又举行了總統选举，此次選舉通過间接選舉的方式选举新总统，这是自1960年代以来首次有非軍方人士參與總統選舉，最終反对派領導人获胜。1988年，巴西新宪法通过，巴西正式恢复民主。此後巴西军队一直由文官控制，巴西軍人退出了該國的政治舞台。 (zh)

rdfs:seeAlso

is dbo:wikiPageRedirects of