Nuclear Overhauser effect (original) (raw)
El efecto nuclear Overhauser (NOE en inglés) consiste en la transferencia de la polarización de espín nuclear de una población de espines a otra, vía relajación nuclear cruzada. Este efecto es aprovechado por distintas técnicas de RMN multidimensional para la elucidación de estructuras tridimensionales de compuestos orgánicos.
Property | Value |
---|---|
dbo:abstract | L'efecte Overhauser nuclear (nOe per les seves sigles en anglès) és el fenomen que s'observa quan hi ha una transferència de d'una població de spins nuclears a una altra a través de l'anomenada . És un fenomen comú observat en espectrosciopia d'RMN, del qual les bases teòriques van ser descrites i verificades experimentalment per Anderson i Freeman el 1962 gràcies al treball inicial del físic Americà , que el 1953 va proposar que la nuclear podia ser millorada per la radiació de microones dels electrons de conducció d'alguns metalls. L'efecte Overhauser general va ser demostrat experimentalment per primer cop per T. R. Carver i C. P. Slichter també el 1953. Una altra explicació i observació experimental d'aquest efecte va ser realitzada per Kaiser el 1963 en un experiment on la es va transferir d'una població de spins nuclears a una altra en lloc de spins electrònics a spins nuclears. Tot i això, la base teòrica i les van ser publicades per Ionel Solomon el 1955. Posteriorment al seu descobriment, el nOe va esdevenir de gran utilitat en espectrosciopia d'RMN per caracteritzar i refinar estructures en determinació estructural de productes orgànics. En aquesta utilització, el nOe difereix de l'aplicació de l'acoblament spin-spin en que el primer es transmet a través de l'espai en comptes de a través dels enllaços, com es mostren els altres acoblaments. D'aquesta manera, àtoms que són propers en l'espai, poden produir nOe, però en canvi, l'acoblament de spin només es produeix entre àtoms enllaçats mitjançant 2 o 3 (4 en alguns casos) enllaços. Les distàncies interatòmiques obtingudes mitjançant el nOe, sovint, poden ajudar a confirmar una conformació molecular, és a dir la seva estructura tridimensional. L'any 2002, Kurt Wüthrich va ser premiat amb el premi Nobel de Química gràcies a la seva demostració que el nOe podia ser de gran utilitat en espectrosciopia d'RMN bidimensional per a determinar l'estructura tridimensional de macromolècules biològiques en solució. Alguns exemples de espectrosciopia d'RMN bidimensional utilitzant el nOe són (anglès): * NOESY, Nuclear Overhauser Effect Spectroscopy * HOESY, Heteronuclear Overhauser Effect Spectroscopy * ROESY, Rotational Frame Nuclear Overhauser Effect Spectroscopy * TRNOE, Transferred Nuclear Overhauser Effect * DPFGSE-NOE, Double Pulsed Field Gradient Spin Echo NOE experiment (ca) El efecto nuclear Overhauser (NOE en inglés) consiste en la transferencia de la polarización de espín nuclear de una población de espines a otra, vía relajación nuclear cruzada. Este efecto es aprovechado por distintas técnicas de RMN multidimensional para la elucidación de estructuras tridimensionales de compuestos orgánicos. (es) Der Kern-Overhauser-Effekt (engl. nuclear Overhauser effect, NOE), benannt nach Albert Overhauser, ist ein Effekt in der Kernspinresonanzspektroskopie (NMR). Er wurde 1965 durch und entdeckt, die während der NMR-Messung mit einem zweiten Sender die Resonanz eines Protons bzw. einer Protonengruppe permanent in Sättigung hielten. Bei diesem Entkopplungsexperiment konnte beobachtet werden, dass die Resonanz-Intensität räumlich benachbarter Protonen erheblich ansteigt. Der Kern-Overhauser-Effekt muss vom Overhauser-Effekt abgegrenzt werden, der zwischen Kernen und ungepaarten Elektronen wirkt und 1951–1953 von Albert Overhauser entdeckt wurde. Das NOE-Experiment kann anhand eines dipolar gekoppelten Zweizustandssystems zweier Kerne A und X veranschaulicht werden (AX-Spinsystem). Diese sollen räumlich nah sein. Die J-Kopplung ist von dieser Anschauung unberührt, es gilt also . In diesem System existieren die vier Zustände, die in der Reihenfolge zunehmende Energie charakterisiert werden durch und . Diese vier Kernspinzustände finden sich ebenfalls in der rechtsstehenden Abbildung. Durch einen RF Puls werden beispielsweise alle Übergänge von Spins der A-Kerne induziert. Es findet Absorption statt, bis jeweils die Population des unteren und oberen Niveaus der beiden an der Absorption beteiligten Zustände gleich ist (Sättigung) und kein Gleichgewichtszustand mehr herrscht. Diese Übergänge sind: sowie . In der oben stehenden Abbildung nehmen entsprechend den sich ändernden Besetzungsverhältnissen die Liniendicken der Zustände und zu (Zunahme der Besetzung), die von und jedoch ab, da sie relativ gesehen entvölkert werden. Zur Erinnerung: im Gleichgewichtszustand, also vor dem ersten RF Puls, ist die Besetzung aller vier Spin-Niveaus unterschiedlich (Vgl. Abbildung a)). Sie wird im Gleichgewicht durch die Boltzmann-Verteilung bestimmt. Wichtig zu beachten ist außerdem, dass in einem NOE-Experiment Kern A angeregt (sprich gesättigt), jedoch Kern X detektiert wird. Die Intensität eines zweiten, zeitlich verzögerten Pulses beispielsweise auf der Resonanzfrequenz von X, also ist maßgeblich davon bestimmt, wie das im vorangegangenen Schritt gesättigte Zweispinsystem relaxiert. Für die Relaxation ist die dipolare Kopplung die Haupttriebkraft. Die dipolare Kopplung (auch als direkte Kopplung bezeichnet) stellt neben der skalaren Kopplung (auch J-Kopplung, indirekte (Spin-Spin-)Kopplung) den zweiten Kopplungsmechanismus der NMR-Spektroskopie dar. Die aus der dipolaren Kopplung resultierende Relaxationsrate und damit die Intensität hat eine Abhängigkeit vom Abstand zwischen beiden Dipolen (hier: Atomkernen A und X) Das Relaxationsverhalten des zweiten Kerns kann nur dann stark genug beeinflusst werden, wenn die Abstände der Kerne AX (durch den Raum, through space) klein genug sind (≤5,5 Å). Die dipolare Kopplung zwischen den nahe gelegenen Kernen ermöglicht eine verschiedene Relaxationszeit der bzw. -Populationen und damit die Übergangswahrscheinlichkeit bzw. für den zweiten Puls ( bzw. ). Ergibt die Relaxationsdynamik eine niedrigere Population von und eine höhere Population von als diejenige im Gleichgewicht, ist die Intensität des Übergangs verstärkt. Vernachlässigt man alle anderen Relaxationsmechanismen und berücksichtigt nur die dipolare Relaxation, so ergibt die Theorie des NOE gemäß der einen maximalen (Kern-Overhauser-)Verstärkungsfaktor von . Nach der Formel für die Gesamtintensität oder auch kann die maximale Verstärkung beim homonuklearen 1H-Experiment somit 50 % betragen. Der NOE wird heute für viele NMR-Experimente zur Struktur- und Konformationsaufklärung großer und kleiner Biomoleküle sowie ihrer Interaktion verwendet. Hierzu zählt die Strukturbestimmung von Peptiden und Proteinen. Ziel eines NOE-Experiments ist weiterhin eine semiquantitative Entfernungsmessung aber auch eine Signalverstärkung mittels NOE um unempfindliche Kerne (z. B. 13C) mit annehmbarem Aufwand messen zu können (1H-Breitband-Entkopplung in der 13C-NMR-Spektroskopie). (de) En Spectroscopie RMN, l'effet Overhauser nucléaire décrit une interaction entre deux spins à travers l'espace et non pas à travers les liaisons chimiques comme le couplage scalaire. Cette interaction est limitée à environ 5-6Å. En anglais, cet effet s'appelle "Nuclear Overhauser Effect", soit NOE. Cet acronyme est souvent utilisé en français sous l'expression "effet NOE". (fr) The nuclear Overhauser effect (NOE) is the transfer of nuclear spin polarization from one population of spin-active nuclei (e.g. 1H, 13C, 15N etc.) to another via cross-relaxation. A phenomenological definition of the NOE in nuclear magnetic resonance spectroscopy (NMR) is the change in the integrated intensity (positive or negative) of one NMR resonance that occurs when another is saturated by irradiation with an RF field. The change in resonance intensity of a nucleus is a consequence of the nucleus being close in space to those directly affected by the RF perturbation. The NOE is particularly important in the assignment of NMR resonances, and the elucidation and confirmation of the structures or configurations of organic and biological molecules. The 1H two-dimensional NOE SpectroscopY (NOESY) experiment and its extensions are important tools to identify stereochemistry of proteins and other biomolecules in solution, whereas in solid form crystal x-ray diffraction typically used to identify stereochemistry. The heteronuclear NOE is particularly important in 13C NMR spectroscopy to identify carbons bonded to protons, to provide polarization enhancements to such carbons to increase signal-to-noise, and to ascertain the extent the relaxation of these carbons is controlled by the dipole-dipole relaxation mechanism. (en) L'effetto nucleare Overhauser, noto anche brevemente come NOE, deve il suo nome al fisico statunitense che lo intuì agli inizi degli anni 1950 e consiste in un effetto di polarizzazione dello spin nucleare osservato nella spettroscopia di risonanza magnetica nucleare. Considerando una molecola A-X e applicando un impulso di radiofrequenza in grado di saturare le transizioni dovute ai nuclei X, le interazioni nucleari dipolo-dipolo sono capaci di indurre una variazione dello spin modificando in questo modo la popolazione dei diversi livelli energetici implicati in una transizione NMR. Ciò si traduce in un aumento o una diminuzione dell'intensità dell'assorbimento, a seconda della dimensione della molecola. È possibile definire un parametro, , che esprime l'entità della variazione dell'assorbimento: dove e sono rispettivamente le variazioni dell'intensità di assorbimento prima e dopo l'applicazione dell'impulso che satura X. Nel caso di aumento massimale si dimostra che dove e sono i rapporti giromagnetici dei nuclei X e A. L'effetto NOE, che dipende dall'inverso della sesta potenza della distanza di separazione dei nuclei, viene sfruttato per determinare la geometria delle molecole in soluzione ed è particolarmente utile per lo studio di macromolecole biologiche che poco agevolmente si prestano a essere cristallizzate per l'analisi ai raggi X. (it) Jądrowy efekt Overhausera, NOE lub nOe (ang. Nuclear Overhauser effect) – oddziaływanie spinów jąder atomowych przez przestrzeń obserwowane w technikach NMR. Istnienie tego zjawiska zapostulowane zostało przez amerykańskiego fizyka (odbywającego staż podoktorski na University of Illinois) na początku lat 50. XX w. Jest to transfer polaryzacji spinowej z jednej populacji spinów (jądrowych) na drugą poprzez proces relaksacji. Wartość tego efektu szybko zanika wraz ze wzrostem odległości pomiędzy oddziałującymi jądrami (wartość oddziaływania dipolowego pomiędzy atomami jest odwrotnie proporcjonalna do szóstej potęgi odległości pomiędzy nimi). NOE obserwuje się dla atomów oddalonych od siebie o nie więcej niż 5 Å. Podczas pomiaru NMR zjawisko NOE objawia się jako zmiana intensywności sygnału pochodzącego z atomu położonego w małej odległości od innego atomu naświetlanego jego . Najbardziej powszechną metodą badawczą wykorzystującą ten efekt jest NOESY (Nuclear Overhauser Effect Spectroscopy). (pl) オーバーハウザー効果(オーバーハウザーこうか、英: Overhauser effect)とは、あるスピンの磁気共鳴の遷移を共鳴周波数の電磁波を照射したときに、そのスピンと磁気的な相互作用している別のスピンの磁気共鳴の強度が変化する現象である。発見の経緯から単にオーバーハウザー効果といった場合には、照射される共鳴線が電子スピン共鳴である場合を指し、照射される共鳴線が核磁気共鳴である場合には核オーバーハウザー効果(nuclear Overhauser effect、NOE)と呼ばれる。 (ja) O efeito Overhauser se manifesta no surgimento de uma polarização efetiva, superior à esperada quando se aplica a uma substância um campo de radiofrequência na freqüência do spin do elétron. Este efeito afeta a substância, cujos núcleos têm spin 1/2, elétrons que não constituem pares e que se encontram sob a ação de um campo magnético externo. (pt) Эффект Оверхаузера — увеличение поляризации ядерной магнитной системы и, как следствие, ядерного магнитного резонанса при насыщении электронного парамагнитного резонанса. Предсказан в 1953 г. А. Оверхаузером для взаимодействия спиновых систем электронов проводимости и ядер в металлах. (ru) Ефе́кт О́верга́узера (рос. эффект Оверхаузера, англ. Overhauser effect) — зміна інтенсивності резонансної лінії ядра А при збуренні (внаслідок насичення) енергетичних переходів ядра Х, коли ядра А та Х знаходяться в безпосередній просторовій близькості. Позначається NOE. У випадку 1Н ЯМР-спектроскопії використовується для встановлення взаємного розташування певних протонів у великих молекулах (наприклад, у білках). (uk) |
dbo:thumbnail | wiki-commons:Special:FilePath/NOE_energy_levels.png?width=300 |
dbo:wikiPageExternalLink | http://www-keeler.ch.cam.ac.uk/lectures/understanding/chapter_8.pdf http://www.nmr2.buffalo.edu/resources/edu/matr/RelaxationandDynamicProcesses.pdf https://organicchemistrydata.org/hansreich/resources/nmr/%3Fpage=08-tech-02-noe%2F https://www.ethz.ch/content/dam/ethz/special-interest/chab/physical-chemistry/bionmr-dam/education/liquid-state-nmr-voegeli/NOE_script.pdf https://books.google.com/books%3Fid=DHMoDwAAQBAJ&pg=PA502&dq=Williams++Martin++Rovnyak+vol+2&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwiP2oeJx7bgAhVLrlkKHWMkAN4Q6AEIKTAA%23v=onepage&q=Williams%20%20Martin%20%20Rovnyak%20vol%202&f=false https://web.archive.org/web/20181221094644/http:/www.people.fas.harvard.edu/~ekwan/nmr%20pdfs/lecture%2012.pdf https://web.archive.org/web/20190213183726/http:/www.nmr2.buffalo.edu/resources/edu/matr/RelaxationandDynamicProcesses.pdf https://www.youtube.com/watch%3Fv=_XmuV3Z9U2Q&list=PLE20foNk9J6L1dh9X27RaPiaul8_7wrAY&index=11 |
dbo:wikiPageID | 335612 (xsd:integer) |
dbo:wikiPageLength | 33697 (xsd:nonNegativeInteger) |
dbo:wikiPageRevisionID | 1124873861 (xsd:integer) |
dbo:wikiPageWikiLink | dbc:Nuclear_magnetic_resonance_spectroscopy dbr:Proton_nuclear_magnetic_resonance dbr:Nobel_Prize_in_Chemistry dbr:Deuterated_chloroform dbr:Richard_R._Ernst dbr:J-coupling dbc:Chemical_physics dbr:Selection_rule dbr:Rotational_correlation_time dbr:Anil_Kumar_(physicist) dbr:Phenyl_group dbr:Spin_polarization dbr:Magnetization dbc:Nuclear_magnetic_resonance dbr:Dynamic_nuclear_polarisation dbr:Fourier_transform dbr:Isomerization dbr:Radio_frequency dbr:Relaxation_(NMR) dbr:Gyromagnetic_ratio dbr:Albert_Overhauser dbr:Solomon_equations dbr:Azo_compound dbr:Boltzmann_distribution dbr:Spin_(physics) dbr:Kurt_Wuthrich dbr:Nuclear_magnetic_resonance dbr:Nuclear_magnetic_resonance_spectroscopy dbr:Nuclear_magnetic_resonance_spectroscopy_of_carbohydrates dbr:Nuclear_magnetic_resonance_spectroscopy_of_proteins dbr:Two-dimensional_nuclear_magnetic_resonance_spectroscopy dbr:Saturation_(magnetic) dbr:Spin_diffusion dbr:Spin-lattice_relaxation dbr:File:Codeine_new.png dbr:File:Homonuclear_correlations_in_saccharides.jpg dbr:File:NOE_energy_levels.png dbr:File:NOE_in_action.jpg dbr:File:Noe_examples.png dbr:File:Noesy.jpg dbr:File:Noesy_pulse_sequence.png dbr:File:Steady_state_noe_ps.png |
dbp:date | 2019-02-13 (xsd:date) October 2021 (en) |
dbp:small | no (en) |
dbp:url | https://web.archive.org/web/20190213183726/http:/www.nmr2.buffalo.edu/resources/edu/matr/RelaxationandDynamicProcesses.pdf |
dbp:wikiPageUsesTemplate | dbt:Clear dbt:Div_col dbt:Div_col_end dbt:Empty_section dbt:Frac dbt:Reflist dbt:Webarchive |
dct:subject | dbc:Nuclear_magnetic_resonance_spectroscopy dbc:Chemical_physics dbc:Nuclear_magnetic_resonance |
gold:hypernym | dbr:Transfer |
rdf:type | dbo:University |
rdfs:comment | El efecto nuclear Overhauser (NOE en inglés) consiste en la transferencia de la polarización de espín nuclear de una población de espines a otra, vía relajación nuclear cruzada. Este efecto es aprovechado por distintas técnicas de RMN multidimensional para la elucidación de estructuras tridimensionales de compuestos orgánicos. (es) En Spectroscopie RMN, l'effet Overhauser nucléaire décrit une interaction entre deux spins à travers l'espace et non pas à travers les liaisons chimiques comme le couplage scalaire. Cette interaction est limitée à environ 5-6Å. En anglais, cet effet s'appelle "Nuclear Overhauser Effect", soit NOE. Cet acronyme est souvent utilisé en français sous l'expression "effet NOE". (fr) オーバーハウザー効果(オーバーハウザーこうか、英: Overhauser effect)とは、あるスピンの磁気共鳴の遷移を共鳴周波数の電磁波を照射したときに、そのスピンと磁気的な相互作用している別のスピンの磁気共鳴の強度が変化する現象である。発見の経緯から単にオーバーハウザー効果といった場合には、照射される共鳴線が電子スピン共鳴である場合を指し、照射される共鳴線が核磁気共鳴である場合には核オーバーハウザー効果(nuclear Overhauser effect、NOE)と呼ばれる。 (ja) O efeito Overhauser se manifesta no surgimento de uma polarização efetiva, superior à esperada quando se aplica a uma substância um campo de radiofrequência na freqüência do spin do elétron. Este efeito afeta a substância, cujos núcleos têm spin 1/2, elétrons que não constituem pares e que se encontram sob a ação de um campo magnético externo. (pt) Эффект Оверхаузера — увеличение поляризации ядерной магнитной системы и, как следствие, ядерного магнитного резонанса при насыщении электронного парамагнитного резонанса. Предсказан в 1953 г. А. Оверхаузером для взаимодействия спиновых систем электронов проводимости и ядер в металлах. (ru) Ефе́кт О́верга́узера (рос. эффект Оверхаузера, англ. Overhauser effect) — зміна інтенсивності резонансної лінії ядра А при збуренні (внаслідок насичення) енергетичних переходів ядра Х, коли ядра А та Х знаходяться в безпосередній просторовій близькості. Позначається NOE. У випадку 1Н ЯМР-спектроскопії використовується для встановлення взаємного розташування певних протонів у великих молекулах (наприклад, у білках). (uk) L'efecte Overhauser nuclear (nOe per les seves sigles en anglès) és el fenomen que s'observa quan hi ha una transferència de d'una població de spins nuclears a una altra a través de l'anomenada . És un fenomen comú observat en espectrosciopia d'RMN, del qual les bases teòriques van ser descrites i verificades experimentalment per Anderson i Freeman el 1962 gràcies al treball inicial del físic Americà , que el 1953 va proposar que la nuclear podia ser millorada per la radiació de microones dels electrons de conducció d'alguns metalls. L'efecte Overhauser general va ser demostrat experimentalment per primer cop per T. R. Carver i C. P. Slichter també el 1953. Una altra explicació i observació experimental d'aquest efecte va ser realitzada per Kaiser el 1963 en un experiment on la es va tr (ca) Der Kern-Overhauser-Effekt (engl. nuclear Overhauser effect, NOE), benannt nach Albert Overhauser, ist ein Effekt in der Kernspinresonanzspektroskopie (NMR). Er wurde 1965 durch und entdeckt, die während der NMR-Messung mit einem zweiten Sender die Resonanz eines Protons bzw. einer Protonengruppe permanent in Sättigung hielten. Bei diesem Entkopplungsexperiment konnte beobachtet werden, dass die Resonanz-Intensität räumlich benachbarter Protonen erheblich ansteigt. . Nach der Formel für die Gesamtintensität oder auch (de) The nuclear Overhauser effect (NOE) is the transfer of nuclear spin polarization from one population of spin-active nuclei (e.g. 1H, 13C, 15N etc.) to another via cross-relaxation. A phenomenological definition of the NOE in nuclear magnetic resonance spectroscopy (NMR) is the change in the integrated intensity (positive or negative) of one NMR resonance that occurs when another is saturated by irradiation with an RF field. The change in resonance intensity of a nucleus is a consequence of the nucleus being close in space to those directly affected by the RF perturbation. (en) L'effetto nucleare Overhauser, noto anche brevemente come NOE, deve il suo nome al fisico statunitense che lo intuì agli inizi degli anni 1950 e consiste in un effetto di polarizzazione dello spin nucleare osservato nella spettroscopia di risonanza magnetica nucleare. dove e sono rispettivamente le variazioni dell'intensità di assorbimento prima e dopo l'applicazione dell'impulso che satura X. Nel caso di aumento massimale si dimostra che dove e sono i rapporti giromagnetici dei nuclei X e A. (it) Jądrowy efekt Overhausera, NOE lub nOe (ang. Nuclear Overhauser effect) – oddziaływanie spinów jąder atomowych przez przestrzeń obserwowane w technikach NMR. Istnienie tego zjawiska zapostulowane zostało przez amerykańskiego fizyka (odbywającego staż podoktorski na University of Illinois) na początku lat 50. XX w. Podczas pomiaru NMR zjawisko NOE objawia się jako zmiana intensywności sygnału pochodzącego z atomu położonego w małej odległości od innego atomu naświetlanego jego . Najbardziej powszechną metodą badawczą wykorzystującą ten efekt jest NOESY (Nuclear Overhauser Effect Spectroscopy). (pl) |
rdfs:label | Efecte Overhauser nuclear (ca) Kern-Overhauser-Effekt (de) Efecto Overhauser nuclear (es) Effet Overhauser nucléaire (fr) Effetto nucleare Overhauser (it) Nuclear Overhauser effect (en) オーバーハウザー効果 (ja) Jądrowy efekt Overhausera (pl) Эффект Оверхаузера (ru) Efeito Overhauser (pt) Ефект Овергаузера (uk) |
owl:sameAs | freebase:Nuclear Overhauser effect wikidata:Nuclear Overhauser effect dbpedia-ca:Nuclear Overhauser effect dbpedia-de:Nuclear Overhauser effect dbpedia-es:Nuclear Overhauser effect dbpedia-fr:Nuclear Overhauser effect dbpedia-it:Nuclear Overhauser effect dbpedia-ja:Nuclear Overhauser effect dbpedia-pl:Nuclear Overhauser effect dbpedia-pt:Nuclear Overhauser effect dbpedia-ru:Nuclear Overhauser effect dbpedia-sr:Nuclear Overhauser effect dbpedia-uk:Nuclear Overhauser effect dbpedia-vi:Nuclear Overhauser effect https://global.dbpedia.org/id/53zuC |
prov:wasDerivedFrom | wikipedia-en:Nuclear_Overhauser_effect?oldid=1124873861&ns=0 |
foaf:depiction | wiki-commons:Special:FilePath/Codeine_new.png wiki-commons:Special:FilePath/Homonuclear_correlations_in_saccharides.jpg wiki-commons:Special:FilePath/NOE_energy_levels.png wiki-commons:Special:FilePath/NOE_in_action.jpg wiki-commons:Special:FilePath/Noe_examples.png wiki-commons:Special:FilePath/Noesy.jpg wiki-commons:Special:FilePath/Noesy_pulse_sequence.png wiki-commons:Special:FilePath/Steady_state_noe_ps.png |
foaf:isPrimaryTopicOf | wikipedia-en:Nuclear_Overhauser_effect |
is dbo:knownFor of | dbr:Richard_R._Ernst dbr:Charles_Pence_Slichter |
is dbo:wikiPageDisambiguates of | dbr:Noe dbr:Overhauser |
is dbo:wikiPageRedirects of | dbr:Nuclear_Overhauser_Effect dbr:Nuclear_overhauser_effect dbr:Overhauser_effect dbr:DPFGSE-NOE dbr:Nuclear_Overhauser_effect_spectroscopy |
is dbo:wikiPageWikiLink of | dbr:Richard_R._Ernst dbr:Index_of_physics_articles_(N) dbr:Insensitive_nuclei_enhanced_by_polarization_transfer dbr:Nucleic_acid_structure_determination dbr:Nuclear_Overhauser_Effect dbr:Nuclear_overhauser_effect dbr:Noe dbr:Nitrogen-15_nuclear_magnetic_resonance_spectroscopy dbr:Chromium(III)_acetylacetonate dbr:GeNMR dbr:Conformational_ensembles dbr:Anil_Kumar_(physicist) dbr:MTSL dbr:Siddhartha_Roy dbr:Ketone dbr:Overhauser dbr:Padmanabhan_Balaram dbr:Magnetic_anisotropy dbr:Magnetic_dipole–dipole_interaction dbr:Timeline_of_quantum_mechanics dbr:Alkane dbr:Alpha_helix dbr:Overhauser_effect dbr:Carbon-13_nuclear_magnetic_resonance dbr:Fragment-based_lead_discovery dbr:Length_measurement dbr:List_of_Cornell_University_faculty dbr:List_of_effects dbr:Protein_folding dbr:Relaxation_(NMR) dbr:Residual_dipolar_coupling dbr:Hammerhead_ribozyme dbr:Protein_Structure_Evaluation_Suite_&_Server dbr:Charles_Pence_Slichter dbr:Kedarcidin dbr:Biological_Magnetic_Resonance_Data_Bank dbr:Jean_Jeener dbr:Solomon_equations dbr:CING_(biomolecular_NMR_structure) dbr:CS-ROSETTA dbr:DPFGSE-NOE dbr:Koji_Nakanishi dbr:Kurt_Wüthrich dbr:Negative_temperature dbr:Magnetization_transfer dbr:Magnetometer dbr:Nuclear_magnetic_resonance dbr:Nuclear_magnetic_resonance_spectroscopy dbr:Nuclear_magnetic_resonance_spectroscopy_of_carbohydrates dbr:Nuclear_magnetic_resonance_spectroscopy_of_nucleic_acids dbr:Nuclear_magnetic_resonance_spectroscopy_of_proteins dbr:Two-dimensional_nuclear_magnetic_resonance_spectroscopy dbr:Russell_Varian_Prize dbr:Phosphorus-31_nuclear_magnetic_resonance dbr:Spacecraft_magnetometer dbr:Nuclear_Overhauser_effect_spectroscopy |
is foaf:primaryTopic of | wikipedia-en:Nuclear_Overhauser_effect |