عملية الريح المتكررة (بالإنجليزية: Operation Frequent Wind) ، حدثت يومي 29 و30 من أبريل عام 1975م، وسميت هذه التسمية بسبب قيام القوات الأمريكية لعملية الإجلاء السريع للرعايا الأمريكيين ومن تبقى من فيتنام الجنوبية ، وكانت الحاملة هانكوك والتي هبطت منها هي أول موجة لطائرات عمودية وسعتها كانت 2100 ، وتم اجلائها 2100 من الرعايا الأمركيين وفي 30 أبريل 1975م أنقذ السفير الأمريكي لدى فيتنام الجنوبية جراهام مارتن وكان معه 2100 رجل من سيطرة الفايت كونج الشيوعية، وبعد ساعتين وصلت دبابات عسكرية التابعة لفيتنام الشمالية تخترق بوابات القصر الرئاسي المجاور، ونجحت قوة الواجب 76 التي كان قوامها الحاملة هانكوك، ونجحوا في إنقاذ 7 آلاف من الأمريكيين والفيتناميين الجنوبيين، وخلال فترة العصر رحلت قوة الواجب 76 وجماعة إم إس سي من الساحل الفيتنامي الجنوبية، وكانت ذلك نهاية دور الإسطول الأمريكي السابع في حرب فيتنام. (ar)
Operation Frequent Wind war die amerikanische Evakuierung der südvietnamesischen Hauptstadt Saigon am 29. und 30. April 1975 während der Endphase des Vietnamkriegs. (de)
Frequent Wind operazioa izan zen Saigongo (Hegoaldeko Vietnamgo hiriburua) langile estatubatuarren eta vietnamdarren ebakuazioaren azken fasea, Viet Cong eta Ipar Vietnamgo tropek Saigon erortzean hiria hartu aurretik. Operazioa 1975eko apirilaren 29tik 30era bitartean egin zen, Vietnamgo gerraren azken egunetan. 7000 lagun baino gehiago eraman zituzten helikopteroz Saigongo hainbat lekutatik. Aireko zubi horrek argazkiak eta filmazioak utzi zituen, eta irudimen kolektiboan grabatu ziren, batez ere estatubatuarren artean, herrialdearen porrotaren epilogo gisa. Historiako helikoptero bidezko ebakuaziorik handiena izan da. Ebakuazioa Ameriketako Estatu Batuetako enbaxadetan aurreikusitako prozedurak ziren. Martxoaren hasieran, Tan Son Nhat aireportutik aireratzen ziren hegazkinak zituzten inguruko herrialdeetara joaten hasi ziren langile zibilak. Apirilaren erdialdean, egoera okertu egin zen, eta, ondorioz, helikopteroen erabilera masiboarekin ebakuatzeko aukera aurreikusi zuten kontingentzia-planek. Frontearen berehalako kolapsoa hurbildu ahala, 7aren delakoa. itsasertzaren aurrean elkartu zen ebakuazioa laguntzeko eta, beharrezkoa izanez gero, aireko laguntza emateko. Ebakuazioan ez zen aireko laguntzarik behar izan, ipar vietnamdarrek astebetez Saigon kanpoaldean egin baitzuten aurrera, Estatu Batuekin zuzeneko konfrontaziorik izan ez zedin, ia oposiziorik gabeko ebakuazio estatubatuarra ahalbidetu baitzuen, eta Hegoaldeko Vietnamgo gobernuak bere kabuz kolapsa zezan. Apirilaren 28an, Tan Son Nhat aireko basea, aireportutik gertu, artilleria eta aireko erasoarekin bonbardatu zuten. Hegazkinen bidezko ebakuazioa amaitu eta Frequent Wind operazioa hasi zen. Ebakuazioa, batez ere, DAO gunean egin zen, apirilaren 29ko 14:00etatik aurrera, eta gaur horretan bertan amaitu zen, helikopteroen arma arinetan kalte txikiak eginez. Estatu Batuek Saigonen zuten enbaxadak bigarren mailako ebakuazio-puntu bat izateko asmoa zuen, enbaxadako langileentzat bakarrik, baina, handik gutxira, milaka hegovietnamdar izan zituen etsi-etsian, eta ateetan pilatu ziren ebakuatzeko zain. Enbaxadaren ebakuazioa apirilaren 30eko 07:53an amaitu zen. Hala ere, estatubatuar batzuk enbaxadan egon ziren nahita edo atzean geratu ziren, hirugarren herrialdeetako beste 400 nazionalekin batera. Milaka hegovietnamdar, batez ere Hegoaldeko Vietnamgo gobernuko funtzionarioak eta Estatu Batuetako kolaborazionistak, itsasoz eta airez ebakuatu zituzten, familiekin batera. Hegoaldeko Vietnamgo kolapsoarekin, hainbat ontzi, helikoptero edo hegazkin militar lapurtu zituzten Vietnamgo ofizialek, eta ebakuazio-flotaraino iritsi ziren itsasoz edo hegan. Iristen ziren helikopteroak itsasontzien estalkiak oztopatzen hasi ziren, eta asko bordatik behera bota ziren lurreratze berriak egiteko. Beste helikoptero batzuetako pilotuei esaten zitzaien lurreratu egin behar zutela, zibilak lehorreratu eta, ondoren, berriz aireratu eta itsasora bota, eta handik erreskatatu. Tan Son Nhat aireportutik hegazkinez egindako ebakuazioan 50.493 pertsona ebakuatzea lortu zen —2.678 vietnamdar umezurtz barne—, baina «Frequent Wind»en 1.373 estatubatuar, 5.595 vietnamdar eta beste nazionalitate batzuk ebakuatu ziren helikopteroan. Guztira, 138.869 vietnamdar atera ziren operazio horretan edo beste batzuetan, eta Estatu Batuetan errefuxiatu gisa amaitu. Grumman F-14 Tomcat ehiza supersonikoaren bataioa ere egin zuten. (eu)
La Operación Frequent Wind fue la fase final de la evacuación del personal estadounidense y los vietnamitas «en riesgo» de Saigón, capital de Vietnam del Sur, antes de la toma de la ciudad por las tropas del Viet Cong y de Vietnam del Norte en el transcurso de la caída de Saigón. La operación se desarrolló entre el 29 y el 30 de abril de 1975, durante los últimos días de la guerra de Vietnam. Más de 7000 personas fueron evacuadas en helicóptero desde varios puntos de Saigón, un puente aéreo que dejó fotografías y filmaciones que quedarían grabadas en el imaginario colectivo, especialmente en el estadounidense, como epílogo de la derrota del país. Está considerada la evacuación con helicópteros más grande de la historia. Los planes de evacuación ya eran procedimientos contemplados por las embajadas estadounidenses. A principios de marzo, ya se había empezado la evacuación de personal civil a países vecinos con aviones que despegaban desde el aeropuerto de Tan Son Nhat. A mediados de abril, el deterioro de la situación hizo que los planes de contingencia ya contemplaran una posible evacuación con el uso masivo de helicópteros. A medida que se acercaba el inminente colapso del frente, la Task Force 76 de la 7.ª Flota de Estados Unidos se reunió frente a las costas de Vũng Tàu para apoyar la evacuación y brindar apoyo aéreo si este fuera necesario. Durante la evacuación no fue necesario el apoyo aéreo, debido a que los norvietnamitas detuvieron su avance durante una semana a las afueras de Saigón, con el fin de evitar una confrontación directa con Estados Unidos al permitir la evacuación estadounidense sin apenas oposición y a la espera de que el gobierno de Vietnam del Sur colapsase por sí solo. El 28 de abril, la base aérea de Tan Son Nhat, cerca del aeropuerto, fue bombardeada con artillería y ataque aéreos de la Fuerza Aérea Popular Vietnamita. La evacuación con aviones finalizó y comenzó la operación Frequent Wind. La evacuación se desarrolló principalmente en el complejo del DAO desde las 14:00 horas de la tarde del 29 de abril y terminó esa misma noche con pequeños daños en las armas ligeras de los helicópteros. La embajada de Estados Unidos en Saigón tenía la intención de ser un punto de evacuación secundario, exclusivo para el personal de la embajada, pero pronto se vio abrumada por miles de survietnamitas desesperados que se agolpaban en sus puertas esperando ser evacuados. La evacuación de la embajada finalizó a las 07:53 del 30 de abril, sin embargo, algunos estadounidenses permanecieron voluntariamente en la embajada o quedaron atrás, junto a otros 400 nacionales de terceros países. Miles de survietnamitas, principalmente funcionarios del gobierno de Vietnam del Sur y colaboracionistas de Estados Unidos, fueron evacuados, junto a sus familias, por mar y aire. Con el colapso de Vietnam del Sur, numerosos botes, barcos e incluso helicópteros o aviones militares robados por oficiales survietnamitas, navegaron o volaron a la flota de evacuación. Los helicópteros que llegaban comenzaron a obstruir las cubiertas de los barcos y muchos se arrojaron por la borda para permitir nuevos aterrizajes. A los pilotos de otros helicópteros se les indicaba que debían aterrizar, desembarcar a los civiles y a continuación despegar de nuevo y tirarse al mar, donde serían rescatados. Mientras que en la evacuación previa con aviones desde el aeropuerto de Tan Son Nhat se había logrado evacuar a 50.493 personas —incluidos 2678 vietnamitas huérfanos—, en «Frequent Wind» se evacuó a 1373 estadounidenses y a 5595 vietnamitas y de otras nacionalidades en helicóptero. En total, el número de vietnamitas evacuados en esta u otras operaciones y que acabaron en Estados Unidos como refugiados ascendió a 138.869 personas. La operación fue también el bautismo de fuego del caza supersónico Grumman F-14 Tomcat. (es)
Operation Frequent Wind was the final phase in the evacuation of American civilians and "at-risk" Vietnamese from Saigon, South Vietnam, before the takeover of the city by the North Vietnamese People's Army of Vietnam (PAVN) in the Fall of Saigon. It was carried out on 29–30 April 1975, during the last days of the Vietnam War. More than 7,000 people were evacuated by helicopter from various points in Saigon. The airlift resulted in a number of enduring images. Evacuation plans already existed as a standard procedure for American embassies. At the beginning of March, fixed-wing aircraft began evacuating civilians from Tan Son Nhat Airport through neighboring countries. By mid-April, contingency plans were in place and preparations were underway for a possible helicopter evacuation. As the imminent collapse of Saigon became evident, the U.S. Navy assembled Task Force 76 off the coast near Vũng Tàu to support a helicopter evacuation and provide air support if required. In the event, air support was not needed as the North Vietnamese paused for a week at the outskirts of Saigon, possibly waiting for the South Vietnamese government to collapse and avoiding a possible confrontation with the U.S. by allowing the mostly-unopposed evacuation of Americans from Saigon. On 28 April, Tan Son Nhut Air Base (next to the airport) came under artillery fire and attack from Vietnamese People's Air Force aircraft. The fixed-wing evacuation was terminated and Operation Frequent Wind began. During the fixed-wing evacuation 50,493 people (including 2,678 Vietnamese orphans) were evacuated from Tan Son Nhut. The evacuation took place primarily from the Defense Attaché Office compound, beginning around 14:00 on the afternoon of 29 April, and ending that night with only limited small arms damage to the helicopters. The U.S. Embassy in Saigon was intended to only be a secondary evacuation point for embassy staff, but it was soon overwhelmed with evacuees and desperate South Vietnamese. The evacuation of the embassy was completed at 07:53 on 30 April, but some Americans chose to stay or were left behind and some 400 third-country nationals were left at the embassy. Tens of thousands of Vietnamese evacuated themselves by sea or air. With the collapse of South Vietnam, numerous boats and ships, Republic of Vietnam Air Force (RVNAF) helicopters and some fixed-wing aircraft sailed or flew out to the evacuation fleet. Helicopters began to clog ship decks and eventually, some were pushed overboard to allow others to land. Pilots of other helicopters were told to drop off their passengers and then take off and ditch in the sea, from where they would be rescued. In Operation Frequent Wind a total of 1,373 Americans and 5,595 Vietnamese and third-country nationals were evacuated by helicopter. The total number of Vietnamese evacuated by Frequent Wind or self-evacuated and ending up in the custody of the United States for processing as refugees to enter the United States totalled 138,869. This operation was also the debut combat deployment of the F-14 Tomcat aircraft. (en)
Operasi Frequent Wind adalah fase terakhir dalam evakuasi warga sipil Amerika dan Vietnam "berresiko" dari Saigon, Vietnam Selatan, sebelum pengambilalihan kota tersebut oleh Tentara Rakyat Vietnam dari Vietnam Utara dalam Kejatuhan Saigon. Operasi tersebut dilakukan pada 29–30 April 1975, pada hari-hari terakhir Perang Vietnam. Lebih dari 7.000 orang dievakuasi menggunakan helikopter dari berbagai titik di Saigon. Pengangkutan udara tersebut menciptakan gambar-gambar menarik. (in)
L’opération Frequent Wind est l'évacuation par hélicoptère de civils américains et de Vietnamiens « prioritaires » de la capitale de la République du Viêt Nam Saïgon (future Hô-Chi-Minh-Ville) les 29 et 30 avril 1975 lors des derniers jours de la guerre du Viêt Nam. Plus de 7 000 personnes ont été évacuées lors de l'opération, grâce à une cinquantaine d'hélicoptères américains qui firent la rotation entre Saigon et les navires de l'US Navy au large du Vietnam. (fr)
L'operazione Frequent Wind fu un'evacuazione tramite elicotteri di civili americani e sud-vietnamiti dalla capitale Saigon, avvenuta tra il 29 ed il 30 aprile 1975 a seguito della offensiva dell'esercito del Vietnam del Nord, giunto fino nella capitale, e che segnò di fatto la fine della guerra del Vietnam. Il piano di evacuazione di civili americani e di paesi terzi da Saigon era stato previsto già da diversi anni prima del suo effettivo conseguimento ed aveva come nome in codice operazione Talon Vise, che venne tuttavia modificato in Perfect Wind successivamente. Il piano prevedeva l'evacuazione ed il trasporto di circa 8.000 persone tra le quali però non erano contemplati i fuggitivi sud-vietnamiti, calcolati in circa 17.000 persone tra impiegati nelle Ambasciate ed in altri uffici americani. Esso contemplava quattro possibili opzioni per l'operazione di evacuazione e soccorso: * Il trasporto per via aerea tramite le linee civili in partenza dall'Aeroporto internazionale di Tan Son Nhat ed altri aeroporti della regione * Il trasporto per via aerea tramite l'uso di aerei militari * Il trasporto dal solo aeroporto di Saigon * Il trasporto tramite elicotteri in partenza dalle navi della Marina statunitense di base nel Mar Cinese Meridionale. I preparativi a terra per l'evacuazione vennero organizzati da un apposito centro denominato Evacuation Control Center reso operativo a partire dal 1º aprile. (it)
Operacja Frequent Wind – operacja wojskowa, której celem była ewakuacja drogą powietrzną Amerykanów oraz niektórych południowych Wietnamczyków z Sajgonu, stolicy Wietnamu Południowego, przed przejęciem miasta przez i Wietkong. Operację przeprowadzono w dniach 29–30 kwietnia 1975 roku, w ostatnich dniach wojny wietnamskiej. W jej ramach ponad 7000 osób zostało ewakuowanych helikopterami z różnych punktów Sajgonu. Plany ewakuacji istniały już wcześniej jako standardowa procedura w amerykańskiej ambasadzie i innych placówkach dyplomatycznych. Wskutek rozpoczęcia wojsk komunistycznych z północny na początku marca stałopłaty rozpoczęły ewakuację ludności cywilnej z lotniska Tân Sơn Nhất pod Sajgonem. Do połowy kwietnia były już gotowe plany awaryjne i trwały przygotowania do ewakuacji śmigłowcowej. Gdy nieuchronny upadek Sajgonu stał się oczywisty, flota ewakuacyjna pod kryptonimem zebrała się u wybrzeży Wietnamu na wodach Morza Południowochińskiego w pobliżu Vũng Tàu, aby zabezpieczyć ewakuację śmigłowcową i w razie potrzeby zapewnić wsparcie lotnicze. To drugie nie było jednak potrzebne, ponieważ komuniści zatrzymali się na tydzień na obrzeżach Sajgonu, prawdopodobnie czekając na upadek rządu południowowietnamskiego i unikając możliwej konfrontacji z wojskami amerykańskimi, tym samym pozwalając na ewakuację Amerykanów z Sajgonu praktycznie bez oporu. 28 kwietnia (przylegająca do lotniska cywilnego Tân Sơn Nhất) znalazła się pod ostrzałem artyleryjskim i została zaatakowana przez samoloty . Ewakuacja stałopłatami stała się od tej pory niemożliwa i została zakończona, wobec czego przystąpiono do przeprowadzenia operacji Frequent Wind. Ewakuacja miała miejsce głównie z siedziby amerykańskiego attaché wojskowego w Sajgonie i rozpoczęła się około godz. 14:00 29 kwietnia, a zakończyła się w nocy z 29 na 30 kwietnia; w czasie tego etapu operacji niektóre południowowietnamskie i amerykańskie śmigłowce zostały lekko uszkodzone ogniem broni ręcznej. Ambasada USA w Sajgonie początkowo miała być jedynie drugorzędnym punktem ewakuacji, przeznaczonym wyłącznie dla personelu ambasady, lecz wkrótce została ona zalana przez domagających się ewakuacji, zdesperowanych Wietnamczyków. Ewakuacja ambasady została zakończona 30 kwietnia o godz. 7:53, lecz niektórzy Amerykanie zdecydowali się pozostać w Sajgonie lub nie mogli już zostać ewakuowani z powodu wkroczenia armii północnowietnamskiej do miasta, podobnie jak około 400 obywateli państw trzecich. Wraz z dokonującym się upadkiem Wietnamu Południowego liczne łodzie i statki odpłynęły, a śmigłowce i ostatnie stałopłaty Sił Powietrznych Republiki Wietnamu odleciały w kierunku amerykańskiej floty ewakuacyjnej. Helikoptery zaczęły wkrótce zagracać pokłady okrętów i ostatecznie wiele z nich musiało zostać wypchniętych za burtę, aby inne mogły wylądować. Pilotom niektórych helikopterów rozkazano wysadzić swoich pasażerów, a następnie wystartować i wodować na morzu, skąd zostali uratowani. W sumie w ramach operacji Frequent Wind 1373 Amerykanów oraz 5595 Wietnamczyków i obywateli krajów trzecich zostało ewakuowanych helikopterami. Całkowita liczba Wietnamczyków ewakuowanych w ramach różnych operacji pod koniec wojny wietnamskiej lub uciekających do Stanów Zjednoczonych na własną rękę i zarejestrowanych jako uchodźcy w USA wyniosła 138 869. Operacja ta była debiutem bojowym samolotu F-14 Tomcat. Była to też największa ewakuacja śmigłowcowa w historii. (pl)
Operation Frequent Wind var en operation som genomfördes under Vietnamkrigets sista dagar innan Saigons fall i syfte att evakuera den amerikanska ambassadpersonalen i Saigon och så många vietnamesiska flyktingar som möjligt. Det är den största evakuering som någonsin genomförts med helikopter; mer än 7 000 människor evakuerades. (sv)
Операция «Порывистый ветер» (англ. Frequent Wind) — операция по эвакуации американских граждан из Сайгона в 1975 году во время войны во Вьетнаме. (ru)
Operação Vento Constante (inglês: Operation Frequent Wind) foi o plano de uma operação de emergência de evacuação de pessoal da cidade de Saigon por helicópteros, realizado pelos Estados Unidos durante os últimos dias da Guerra do Vietnã, em abril de 1975. O plano foi baseado numa operação similar realizada com sucesso pelos norte-americanos algumas semanas antes no Cambodja, chamada Operation Eagle Pull, que retirou pelo ar centenas de pessoas da capital Phnom Penh, quando ela foi tomada pelas forças do Khmer Vermelho. (pt)
Operation Frequent Wind war die amerikanische Evakuierung der südvietnamesischen Hauptstadt Saigon am 29. und 30. April 1975 während der Endphase des Vietnamkriegs. (de)
Operasi Frequent Wind adalah fase terakhir dalam evakuasi warga sipil Amerika dan Vietnam "berresiko" dari Saigon, Vietnam Selatan, sebelum pengambilalihan kota tersebut oleh Tentara Rakyat Vietnam dari Vietnam Utara dalam Kejatuhan Saigon. Operasi tersebut dilakukan pada 29–30 April 1975, pada hari-hari terakhir Perang Vietnam. Lebih dari 7.000 orang dievakuasi menggunakan helikopter dari berbagai titik di Saigon. Pengangkutan udara tersebut menciptakan gambar-gambar menarik. (in)
L’opération Frequent Wind est l'évacuation par hélicoptère de civils américains et de Vietnamiens « prioritaires » de la capitale de la République du Viêt Nam Saïgon (future Hô-Chi-Minh-Ville) les 29 et 30 avril 1975 lors des derniers jours de la guerre du Viêt Nam. Plus de 7 000 personnes ont été évacuées lors de l'opération, grâce à une cinquantaine d'hélicoptères américains qui firent la rotation entre Saigon et les navires de l'US Navy au large du Vietnam. (fr)
Operation Frequent Wind var en operation som genomfördes under Vietnamkrigets sista dagar innan Saigons fall i syfte att evakuera den amerikanska ambassadpersonalen i Saigon och så många vietnamesiska flyktingar som möjligt. Det är den största evakuering som någonsin genomförts med helikopter; mer än 7 000 människor evakuerades. (sv)
Операция «Порывистый ветер» (англ. Frequent Wind) — операция по эвакуации американских граждан из Сайгона в 1975 году во время войны во Вьетнаме. (ru)
Operação Vento Constante (inglês: Operation Frequent Wind) foi o plano de uma operação de emergência de evacuação de pessoal da cidade de Saigon por helicópteros, realizado pelos Estados Unidos durante os últimos dias da Guerra do Vietnã, em abril de 1975. O plano foi baseado numa operação similar realizada com sucesso pelos norte-americanos algumas semanas antes no Cambodja, chamada Operation Eagle Pull, que retirou pelo ar centenas de pessoas da capital Phnom Penh, quando ela foi tomada pelas forças do Khmer Vermelho. (pt)
عملية الريح المتكررة (بالإنجليزية: Operation Frequent Wind) ، حدثت يومي 29 و30 من أبريل عام 1975م، وسميت هذه التسمية بسبب قيام القوات الأمريكية لعملية الإجلاء السريع للرعايا الأمريكيين ومن تبقى من فيتنام الجنوبية ، وكانت الحاملة هانكوك والتي هبطت منها هي أول موجة لطائرات عمودية وسعتها كانت 2100 ، وتم اجلائها 2100 من الرعايا الأمركيين وفي 30 أبريل 1975م أنقذ السفير الأمريكي لدى فيتنام الجنوبية جراهام مارتن وكان معه 2100 رجل من سيطرة الفايت كونج الشيوعية، وبعد ساعتين وصلت دبابات عسكرية التابعة لفيتنام الشمالية تخترق بوابات القصر الرئاسي المجاور، ونجحت قوة الواجب 76 التي كان قوامها الحاملة هانكوك، ونجحوا في إنقاذ 7 آلاف من الأمريكيين والفيتناميين الجنوبيين، وخلال فترة العصر رحلت قوة الواجب 76 وجماعة إم إس سي من الساحل الفيتنامي الجنوبية، وكانت ذلك نهاية دور الإسطول الأمريكي السابع في حرب فيت (ar)
Frequent Wind operazioa izan zen Saigongo (Hegoaldeko Vietnamgo hiriburua) langile estatubatuarren eta vietnamdarren ebakuazioaren azken fasea, Viet Cong eta Ipar Vietnamgo tropek Saigon erortzean hiria hartu aurretik. Operazioa 1975eko apirilaren 29tik 30era bitartean egin zen, Vietnamgo gerraren azken egunetan. 7000 lagun baino gehiago eraman zituzten helikopteroz Saigongo hainbat lekutatik. Aireko zubi horrek argazkiak eta filmazioak utzi zituen, eta irudimen kolektiboan grabatu ziren, batez ere estatubatuarren artean, herrialdearen porrotaren epilogo gisa. Historiako helikoptero bidezko ebakuaziorik handiena izan da. (eu)
La Operación Frequent Wind fue la fase final de la evacuación del personal estadounidense y los vietnamitas «en riesgo» de Saigón, capital de Vietnam del Sur, antes de la toma de la ciudad por las tropas del Viet Cong y de Vietnam del Norte en el transcurso de la caída de Saigón. La operación se desarrolló entre el 29 y el 30 de abril de 1975, durante los últimos días de la guerra de Vietnam. Más de 7000 personas fueron evacuadas en helicóptero desde varios puntos de Saigón, un puente aéreo que dejó fotografías y filmaciones que quedarían grabadas en el imaginario colectivo, especialmente en el estadounidense, como epílogo de la derrota del país. Está considerada la evacuación con helicópteros más grande de la historia. (es)
Operation Frequent Wind was the final phase in the evacuation of American civilians and "at-risk" Vietnamese from Saigon, South Vietnam, before the takeover of the city by the North Vietnamese People's Army of Vietnam (PAVN) in the Fall of Saigon. It was carried out on 29–30 April 1975, during the last days of the Vietnam War. More than 7,000 people were evacuated by helicopter from various points in Saigon. The airlift resulted in a number of enduring images. This operation was also the debut combat deployment of the F-14 Tomcat aircraft. (en)
L'operazione Frequent Wind fu un'evacuazione tramite elicotteri di civili americani e sud-vietnamiti dalla capitale Saigon, avvenuta tra il 29 ed il 30 aprile 1975 a seguito della offensiva dell'esercito del Vietnam del Nord, giunto fino nella capitale, e che segnò di fatto la fine della guerra del Vietnam. I preparativi a terra per l'evacuazione vennero organizzati da un apposito centro denominato Evacuation Control Center reso operativo a partire dal 1º aprile. (it)
Operacja Frequent Wind – operacja wojskowa, której celem była ewakuacja drogą powietrzną Amerykanów oraz niektórych południowych Wietnamczyków z Sajgonu, stolicy Wietnamu Południowego, przed przejęciem miasta przez i Wietkong. Operację przeprowadzono w dniach 29–30 kwietnia 1975 roku, w ostatnich dniach wojny wietnamskiej. W jej ramach ponad 7000 osób zostało ewakuowanych helikopterami z różnych punktów Sajgonu. Operacja ta była debiutem bojowym samolotu F-14 Tomcat. Była to też największa ewakuacja śmigłowcowa w historii. (pl)
常風行動(英語:Operation Frequent Wind,越南语:Chiến dịch Gió lốc/戰役𩙋祿)或譯頻風行動、急風行動,是1975年4月29日-4月30日間,美軍趁著越南人民軍(北越軍)及越共攻陷西貢之前,將在越美國公民、「處境危難」的越南共和國(南越)及其他國籍公民從該國首都西貢撤出的非戰鬥性任務,亦為歷史上最大規模的直升機撤運行動,同時也代表著美國對越南戰爭的介入徹底終止并宣告失败。透過該行動離開越南的各國人員共計7,000人左右,且行動期間有大量的照片、錄影等各種形式的紀錄或新聞報導流傳至今。 直接促使常風行動實施的原因,是因為4月28日傍晚一次對新山一空軍基地發動的空襲及之後持續至隔天29日的地面砲火攻擊。飛機撤離行動完全終止,並在該日上午正式敲定了常風行動的展開,美國直升機從下午14:00開始大量出現在西貢的天空,而主要的起降區則是新山一機場旁邊的館區(DAO Compound),該處的疏散行動到晚上宣告完成。原先被當成次要疏散點、主要供大使館相關雇員撤離的美國駐南越大使館館舍,卻因為最接近市中心,而從早晨開始就被待撤人員和爆量的越南市民包圍,直到夜間更成為常風行動在西貢唯一的主要直升機降落點。 (zh)