Peter Fraser (original) (raw)

dbo:abstract

بيتر فرازير (بالإنجليزية: Peter Fraser)‏، (28 أغسطس 1884 - 12 ديسمبر 1950)، سياسي نيوزيلندي متحصل على وسام رفقاء الشرف، شغل منصب رئيس وزراء نيوزيلندا الرابع والعشرين من 27 مارس 1940 حتى 13 ديسمبر 1949. يعتبر شخصية رئيسية في تاريخ حزب العمال النيوزيلندي، وشغل منصبه لفترة أطول من أي رئيس وزراء آخر لحزب العمال، ويعد حتى الآن رابع رئيس حكومة في نيوزيلندا. وُلد بيتر وترعرع في المرتفعات الإسكتلندية، وترك التعليم في وقت مبكر من أجل إعالة أسرته. أثناء عمله في لندن عام 1908، انضم بيتر إلى حزب العمال المستقل، لكن دفعته البطالة إلى الهجرة إلى نيوزيلندا في عام 1910. عند وصوله إلى أوكلاند، حصل على عمل كمحمل للسفن البحرية وانخرط في سياسة النقادة عند انضمامه إلى الحزب الاشتراكي النيوزيلندي. في عام 1916، شارك بيتر في تأسيس حزب العمال الموحد. أمضى سنة واحدة في السجن بتهمة إثارة الفتنة بعد أن تحدث ضد التجنيد الإجباري خلال الحرب العالمية الأولى. في عام 1918، فاز بيتر في انتخابات ويلينغتون الفرعية ودخل مجلس النواب. أصبح بيتر وزيرًا في مجلس الوزراء في عام 1935، وعمل تحت قيادة مايكل جوزيف سافاج. تولى عدة حقائب وزارية وكان له اهتمام خاص بالتعليم الذي اعتبره حيويًا للإصلاح الاجتماعي. كوزير للصحة، قدم قانون الضمان الاجتماعي لعام 1938، الذي أنشأ خدمة رعاية صحية شاملة. أصبح بيتر زعيم حزب العمال ورئيس الوزراء في عام 1940، بعد وفاة سافاج. اشتهر بيتر بقيادته البلاد خلال الحرب العالمية الثانية عندما جمع الإمدادات والمتطوعين النيوزيلنديين لدعم بريطانيا مع تعزيز الاقتصاد والحفاظ على الروح المعنوية الداخلية. شكل حكومة حرب وضمت العديد من المعارضين السياسيين السابقين. عانى حزب العمال من خسائر كبيرة في انتخابات عام 1943، على الرغم من احتفاظ الحزب بالأغلبية. بعد الحرب، كان بيتر نشطًا في شؤون دول الكومنولث «الجديدة» ويعود إليه الفضل في تقدم مكانة نيوزيلندا الدولية. قاد بيتر حزبه إلى فوزه الرابع على التوالي في الانتخابات عام 1946، وإن كان ذلك بأغلبية أقل. أثرت آثار ما بعد الحرب، بما في ذلك العجز الغذائي المستمر، على شعبية حكومته. خسر حزب العمال انتخابات عام 1949 وخلفت حكومة بيتر أول حكومة للحزب الوطني في نيوزيلندا. (ar)
Peter Fraser (* 28. August 1884 in ; † 12. Dezember 1950 in Wellington) war ein neuseeländischer Politiker und vom 27. März 1940 bis 13. Dezember 1949 Premierminister von Neuseeland. Er war damit während des größten Teiles des Zweiten Weltkrieges im Amt. Die Geschichtsschreiber sehen in ihm eine bedeutende Figur in der Geschichte der New Zealand Labour Party. Nach Helen Clark hatte er die zweitlängste Amtszeit aller Premierminister der Labour Party. (de)
Peter Fraser (Tain, Escocia, 28 de agosto de 1884 - 12 de diciembre de 1950) fue un político neozelandés que ocupó el cargo de Primer ministro de Nueva Zelanda del 27 de marzo de 1940 al 13 de diciembre de 1949. (es)
Peter Fraser (Hill of Fearn, Eskozia, 1884ko abuztuaren 28a - Wellington, 1950eko abenduaren 12a) zeelandaberritar politikaria izan zen. Zeelanda Berriko lehen ministroa izan zen 1940 eta 1949 artean. Zeelanda Berrira emigratu zuen 1910ean. Aucklanden zamaketari lanetan aritu zen eta Zeelanda Berriko Alderdi Sozialistarekin bat egin zuen. 1916an Alderdi Laboristaren sorreran parte hartu zuen eta urtebete eman zuen kartzelan sedizioa egotzita, Lehen Mundu Gerrako konskripzioa salatu ondoren. 1918an Legebiltzarreko kide hautatu zuten. Hezkuntza, Osasun eta Polizia ministro izan zen Michael Joseph Savageren gobernuan. 1940an lehen ministro izendatu zuten eta Bigarren Mundu Gerran herrialdea zuzendu zuen. Oposizioko kideekin gerra-kabinete bat osatu zuen, herrialdearen moralari eutsi zion eta ekonomia bultzatu zuen. 1943ko eta 1946ko hauteskundeak irabazi zituen, baina 1949an garaitua izan zen. (eu)
Peter Fraser CH PC (/ˈfreɪzər/; 28 August 1884 – 12 December 1950) was a New Zealand politician who served as the 24th prime minister of New Zealand from 27 March 1940 until 13 December 1949. Considered a major figure in the history of the New Zealand Labour Party, he was in office longer than any other Labour prime minister, and is to date New Zealand's fourth-longest-serving head of government. Born and raised in the Scottish Highlands, Fraser left education early in order to support his family. While working in London in 1908, Fraser joined the Independent Labour Party, but unemployment led him to emigrate to New Zealand in 1910. On arrival in Auckland, he gained employment as a wharfie and became involved in union politics upon joining the New Zealand Socialist Party. In 1916, Fraser was involved in the foundation of the unified Labour Party. He spent one year in jail for sedition after speaking out against conscription during the First World War. In 1918, Fraser won a Wellington by-election and entered the House of Representatives. Fraser became a cabinet minister in 1935, serving under Michael Joseph Savage. He held several portfolios and had a particular interest in education, which he considered vital for social reform. As Minister of Health, he introduced the Social Security Act 1938, which established a universal health care service. Fraser became the Leader of the Labour Party and Prime Minister in 1940, following Savage's death in office. Fraser is best known for leading the country during the Second World War when he mobilised New Zealand supplies and volunteers to support Britain while boosting the economy and maintaining home front morale. He formed a war cabinet which included several erstwhile political opponents. Labour suffered significant losses in the 1943 election, though the party retained its majority. Following the war, Fraser was active in the affairs of the 'new' Commonwealth and is credited with increasing New Zealand's international stature. Fraser led his party to its fourth successive election victory in 1946, albeit with a further reduced majority. The after-effects of the war, including ongoing shortages, were affecting his government's popularity. Labour lost the 1949 election and Fraser's government was succeeded by the first National Party government. (en)
Peter Fraser, né le 28 août 1884 dans le village de Fearn dans les Highlands d'Écosse au Royaume-Uni et mort le 12 décembre 1950 à Wellington, est un syndicaliste et homme d'État néo-zélandais. Membre du Parti travailliste, il est Premier ministre de Nouvelle-Zélande du 30 mars 1940 au 13 décembre 1949, et dirige donc le pays durant la majeure partie de la Seconde Guerre mondiale. Parfois autoritaire et impatient, il ne possède pas le charisme de son prédécesseur Michael Savage, pour lequel des générations de Néo-Zélandais vouent une profonde affection ; par comparaison, Fraser n'est pas resté une grande figure dans la mémoire populaire. À la suite de sa conduite du pays en temps de guerre, il se contente essentiellement de gérer l'État-providence établi par Savage. (fr)
Peter Fraser (Tain, 28 agosto 1884 – Wellington, 12 dicembre 1950) è stato un politico neozelandese, primo ministro della Nuova Zelanda dal 1940 al 1949. (it)
피터 프레이저(Peter Fraser)는 뉴질랜드의 정치인이다. 뉴질랜드 노동당 역사상 중요한 인물로 여겨지는 그는 역대 노동당 출신 총리보다 오래 재임하였다. 프레이저는 스코틀랜드 하일랜드 지방 출신으로 가족을 부양하기 위해 일찍 교육을 마쳤다. 1908년 런던에서 일하던 프레이저는 독립노동당(Independent Labour Party)에 입당했으나 실업으로 인해 1910년 뉴질랜드로 이민을 가게 되었다. 오클랜드에 도착하자마자 로 취직하였고 (New Zealand Socialist Party)에 입당하면서 노조 정치에 관여하게 되었다. 1916년 프레이저는 통일노동당 창당 작업에 참여하였다. 그는 1차 세계대전 당시 징병 반대 발언을 한 뒤 소요죄로 1년형을 선고받고 복역했다. 1918년 프레이저는 (1918 Wellington Central by-election)에서 승리하여 하원이 되었다. 프레이저는 후에 장관이 되는 1935년 마이클 조지프 새비지 밑에서 일하게 되었다. 그는 여러 포트폴리오를 가지고 있었고, 사회 개혁을 위해 필수적인 것으로 여겨지는 교육에 특별한 관심을 가지고 있었다. 으로서 을 도입하여 보편적 건강보장 서비스를 설립하였다. 프레이저는 새비지가 집권한 후 노동당 당대표가 되었고 새비지 사후 총리가 되었다. 프레이저는 제2차 세계 대전 당시 뉴질랜드 물자와 자원봉사자를 동원해 영국을 지원하면서 경제를 활성화시키고 자국 전선의 사기를 유지한 것으로 가장 잘 알려져 있다. 그는 과거 몇몇 정적들을 포함하는 을 구성했다. 노동당은 에서 큰 손실을 입었지만, 그 당은 과반수를 유지했다. 전쟁 이후 프레이저는 '신' 영연방 문제에 적극적이었으며 뉴질랜드의 국제적 위상을 높인 공로를 인정받고 있다. 프레이저는 비록 과반수를 더 줄였음에도 불구하고 그의 당을 4연속 선거 승리로 이끌었다. 계속되는 부족을 포함한 전쟁의 여파는 그의 정부의 인기에 영향을 미치고 있었다. 노동당과 프레이저 정부는 에서 패배했고 최초의 뉴질랜드 국민당 정부가 뒤를 이었다. (ko)
Peter Fraser (ur. 28 sierpnia 1884 w Tain, zm. 12 grudnia 1950 w Wellingtonie) – nowozelandzki polityk związany z Partią Pracy, w latach 1940-1949 premier Nowej Zelandii. Pochodził ze Szkocji, gdzie ze względu na złą sytuację materialną swej rodziny musiał zakończyć edukację już po szkole podstawowej. Początkowo pracował jako stolarz, jednak szybko pogarszający się wzrok zmusił go do odejścia z tej profesji. Wyjechał do Londynu, a gdy i tam mu się nie powiodło, w wieku 26 lat postanowił wyemigrować do Nowej Zelandii. Jeszcze jako młody mieszkaniec Wielkiej Brytanii był blisko związany z Partią Liberalną, a następnie ze środowiskami socjalistów z Niezależnej Partii Pracy. W swej nowej ojczyźnie został dokerem w porcie w Auckland, a równocześnie zaangażował się w ruch związkowy. Tam poznał Michaela Savage’a. Podczas wyborów w 1911, w których Savage bez powodzenia po raz pierwszy kandydował do parlamentu, Fraser był szefem jego sztabu. W 1913 był jednym z założycieli , a trzy lata później wraz z większością działaczy tego ugrupowania wszedł w skład powstającej właśnie Partii Pracy. Jedną z pierwszych wielkich akcji nowej partii była kampania sprzeciwu wobec poborowi żołnierzy na potrzeby I wojny światowej. Fraser posunął się w tym tak daleko, że został aresztowany i otrzymał wyrok roku więzienia za podburzanie do niepokojów (sedition). Natychmiast po wyjściu na wolność wrócił do aktywności politycznej i został szefem sztabu wyborczego lidera labourzystów, . W wyborach uzupełniających w 1918 sam stanął w szranki i uzyskał mandat parlamentarny. Rok później poślubił swoją partyjną koleżankę, z którą przeżył kolejne 26 lat – aż do jej śmierci. Fraser szybko dał się poznać jako przedstawiciel bardziej umiarkowanego skrzydła Partii Pracy - stanowczo odcinał się od komunizmu i żądał usunięcia jego wyznawców z szeregów ugrupowania. Kiedy w 1933 Holland zmarł, Fraser starał się po schedę po nim, lecz uległ w wyborach swemu staremu przyjacielowi Savage’owi i musiał zadowolić się stanowiskiem jego zastępcy. Dwa lata później Partia Pracy po raz pierwszy wygrała wybory i sformowała gabinet, w którym Fraser odpowiadał za sprawy ochrony zdrowia, edukacji, policji i kwestie morskie. Po kolejnych zwycięskich wyborach w 1938, Fraser zaczął przejmować coraz więcej obowiązków od chorego na raka premiera. Po śmierci Savage’a w 1940 Fraserowi udało się przekonać partyjnych kolegów do powierzenia mu funkcji szefa partii i rządu, jednak pod warunkiem, że ostateczną decyzję w sprawie obsady personalnej gabinetu podejmować będzie nie premier, lecz władze partyjne (pozostało to tradycją rządów labourzystowskich w Nowej Zelandii do dziś). Pierwsze lata rządów Frasera przypadły na czas II wojny światowej, która zmusiła go do takich kroków jak wprowadzenie poboru wojskowego, cenzury czy odgórnej regulacji pensji. Część przeciwników zarzucała mu, że zdradza antywojenne ideały własnej młodości, na co odpowiadał, że w tej wojnie walka naprawdę ma sens (I wojnę światową uważał za wymysł imperialistów). Starał się też współpracować z opozycją, ale jego partnerem nie był zwykle jej oficjalny lider Sidney Holland, lecz raczej nestor nowozelandzkiej prawicy Gordon Coates. Po poważnych stratach, jakie siły nowozelandzkie poniosły w 1941 w czasie walk w Grecji, zażądał od alianckiego dowództwa prawa do współdecydowania o sposobie wykorzystywania żołnierzy z jego kraju. W grudniu 1943 na mocy porozumienia podpisanego z rządem polskim na uchodźstwie zgodził się, by Nowa Zelandia na swój koszt zaopiekowała się polskimi sierotami wojennymi, przebywającymi w Iranie. Były to ofiary sowieckich wywózek z okupowanych Kresów, które dzięki zawarciu Układu Sikorski-Majski zostały uwolnione z „nieludzkiej ziemi” sowieckiej i ewakuowane do Iranu wraz z Armią Andersa. Około 2000 polskich sierot i półsierot żyło i uczyło się w polskich sierocińcach (tzw. zakładach) w Isfahanie. Wyłoniona spomiędzy nich grupa 734 malców dotarła wraz z 102 (lub 105) opiekunami do Nowej Zelandii 1 listopada 1944 na pokładzie amerykańskiego statku “General Randall”. Dzieci zostały umieszczone w specjalnie dla nich utworzonym obozie w Pahiatua. Premier Fraser osobiście powitał przybyłych w porcie w Wellingtonie, wchodząc na pokład ich statku, odwiedził także dzieci w Pahiatua. Po zakończeniu wojny zaangażował się w tworzenie ONZ, gdzie stał się jednym z rzeczników mniejszych państw, ostro sprzeciwiającym się przyznaniu mocarstwom prawa weta w Radzie Bezpieczeństwa. Na arenie krajowej jego popularność zaczęła maleć, przede wszystkim z powodu powolnego tempa znoszenia wojennych obostrzeń, takich jak racjonowanie produktów czy obowiązkowe szkolenia wojskowe. W 1949 labourzyści zostali pokonani w wyborach przez Partię Narodową, a Fraser zamienił fotel premiera na stanowisko lidera opozycji. Zmarł rok później w wieku 66 lat. (pl)
Peter Fraser (Hill of Fearn (Schotland), 28 augustus 1884 – Wellington (Nieuw-Zeeland), 12 december 1950) was een Nieuw-Zeelands politicus. Hij was de 24e premier van Nieuw-Zeeland, van 1940 tot 1949. (nl)
Питер Фрейзер (англ. Peter Fraser; 28 августа 1884—12 декабря 1950) — новозеландский политик, 24-й премьер-министр Новой Зеландии (1940—1949). Он занял этот пост спустя семь месяцев после начала Второй мировой войны и оставался во главе правительства почти десять лет, дольше всех лейбористских премьеров, за исключением Хелен Кларк. (ru)

dbp:office

4 (xsd:integer)
15 (xsd:integer)
Prime Minister of New Zealand (en)

dbp:predecessor

dbr:Robert_Fletcher_(politician)
dbr:Tom_Paul_(politician)
dbr:Alexander_Young_(New_Zealand_politician)
dbr:John_Cobbe
dbr:Sydney_George_Smith
dbr:Michael_Joseph_Savage
Sidney Holland (en)
seat created (en)

dbp:successor

dbr:Sidney_Holland
dbr:Tim_Armstrong_(politician)
dbr:Walter_Nash
dbr:Arnold_Nordmeyer
dbr:Charles_Chapman_(New_Zealand_politician)
Walter Nash (en)
Frederick Cooke (en)
Rex Mason (en)

dbp:termEnd

1921-07-15 (xsd:date)
1940-04-30 (xsd:date)
1946-11-27 (xsd:date)
1949-12-13 (xsd:date)
1950-12-12 (xsd:date)

dbp:title

dbp:wikiPageUsesTemplate

dbp:years

1918 (xsd:integer)
1920 (xsd:integer)
1933 (xsd:integer)
1935 (xsd:integer)
1940 (xsd:integer)
1943 (xsd:integer)
1946 (xsd:integer)
1949 (xsd:integer)

rdfs:comment

Peter Fraser (* 28. August 1884 in ; † 12. Dezember 1950 in Wellington) war ein neuseeländischer Politiker und vom 27. März 1940 bis 13. Dezember 1949 Premierminister von Neuseeland. Er war damit während des größten Teiles des Zweiten Weltkrieges im Amt. Die Geschichtsschreiber sehen in ihm eine bedeutende Figur in der Geschichte der New Zealand Labour Party. Nach Helen Clark hatte er die zweitlängste Amtszeit aller Premierminister der Labour Party. (de)
Peter Fraser (Tain, Escocia, 28 de agosto de 1884 - 12 de diciembre de 1950) fue un político neozelandés que ocupó el cargo de Primer ministro de Nueva Zelanda del 27 de marzo de 1940 al 13 de diciembre de 1949. (es)
Peter Fraser, né le 28 août 1884 dans le village de Fearn dans les Highlands d'Écosse au Royaume-Uni et mort le 12 décembre 1950 à Wellington, est un syndicaliste et homme d'État néo-zélandais. Membre du Parti travailliste, il est Premier ministre de Nouvelle-Zélande du 30 mars 1940 au 13 décembre 1949, et dirige donc le pays durant la majeure partie de la Seconde Guerre mondiale. Parfois autoritaire et impatient, il ne possède pas le charisme de son prédécesseur Michael Savage, pour lequel des générations de Néo-Zélandais vouent une profonde affection ; par comparaison, Fraser n'est pas resté une grande figure dans la mémoire populaire. À la suite de sa conduite du pays en temps de guerre, il se contente essentiellement de gérer l'État-providence établi par Savage. (fr)
Peter Fraser (Tain, 28 agosto 1884 – Wellington, 12 dicembre 1950) è stato un politico neozelandese, primo ministro della Nuova Zelanda dal 1940 al 1949. (it)
Peter Fraser (Hill of Fearn (Schotland), 28 augustus 1884 – Wellington (Nieuw-Zeeland), 12 december 1950) was een Nieuw-Zeelands politicus. Hij was de 24e premier van Nieuw-Zeeland, van 1940 tot 1949. (nl)
Питер Фрейзер (англ. Peter Fraser; 28 августа 1884—12 декабря 1950) — новозеландский политик, 24-й премьер-министр Новой Зеландии (1940—1949). Он занял этот пост спустя семь месяцев после начала Второй мировой войны и оставался во главе правительства почти десять лет, дольше всех лейбористских премьеров, за исключением Хелен Кларк. (ru)
بيتر فرازير (بالإنجليزية: Peter Fraser)‏، (28 أغسطس 1884 - 12 ديسمبر 1950)، سياسي نيوزيلندي متحصل على وسام رفقاء الشرف، شغل منصب رئيس وزراء نيوزيلندا الرابع والعشرين من 27 مارس 1940 حتى 13 ديسمبر 1949. يعتبر شخصية رئيسية في تاريخ حزب العمال النيوزيلندي، وشغل منصبه لفترة أطول من أي رئيس وزراء آخر لحزب العمال، ويعد حتى الآن رابع رئيس حكومة في نيوزيلندا. اشتهر بيتر بقيادته البلاد خلال الحرب العالمية الثانية عندما جمع الإمدادات والمتطوعين النيوزيلنديين لدعم بريطانيا مع تعزيز الاقتصاد والحفاظ على الروح المعنوية الداخلية. شكل حكومة حرب وضمت العديد من المعارضين السياسيين السابقين. (ar)
Peter Fraser (Hill of Fearn, Eskozia, 1884ko abuztuaren 28a - Wellington, 1950eko abenduaren 12a) zeelandaberritar politikaria izan zen. Zeelanda Berriko lehen ministroa izan zen 1940 eta 1949 artean. Zeelanda Berrira emigratu zuen 1910ean. Aucklanden zamaketari lanetan aritu zen eta Zeelanda Berriko Alderdi Sozialistarekin bat egin zuen. 1916an Alderdi Laboristaren sorreran parte hartu zuen eta urtebete eman zuen kartzelan sedizioa egotzita, Lehen Mundu Gerrako konskripzioa salatu ondoren. 1918an Legebiltzarreko kide hautatu zuten. (eu)
Peter Fraser CH PC (/ˈfreɪzər/; 28 August 1884 – 12 December 1950) was a New Zealand politician who served as the 24th prime minister of New Zealand from 27 March 1940 until 13 December 1949. Considered a major figure in the history of the New Zealand Labour Party, he was in office longer than any other Labour prime minister, and is to date New Zealand's fourth-longest-serving head of government. (en)
피터 프레이저(Peter Fraser)는 뉴질랜드의 정치인이다. 뉴질랜드 노동당 역사상 중요한 인물로 여겨지는 그는 역대 노동당 출신 총리보다 오래 재임하였다. 프레이저는 스코틀랜드 하일랜드 지방 출신으로 가족을 부양하기 위해 일찍 교육을 마쳤다. 1908년 런던에서 일하던 프레이저는 독립노동당(Independent Labour Party)에 입당했으나 실업으로 인해 1910년 뉴질랜드로 이민을 가게 되었다. 오클랜드에 도착하자마자 로 취직하였고 (New Zealand Socialist Party)에 입당하면서 노조 정치에 관여하게 되었다. 1916년 프레이저는 통일노동당 창당 작업에 참여하였다. 그는 1차 세계대전 당시 징병 반대 발언을 한 뒤 소요죄로 1년형을 선고받고 복역했다. 1918년 프레이저는 (1918 Wellington Central by-election)에서 승리하여 하원이 되었다. (ko)
Peter Fraser (ur. 28 sierpnia 1884 w Tain, zm. 12 grudnia 1950 w Wellingtonie) – nowozelandzki polityk związany z Partią Pracy, w latach 1940-1949 premier Nowej Zelandii. Pochodził ze Szkocji, gdzie ze względu na złą sytuację materialną swej rodziny musiał zakończyć edukację już po szkole podstawowej. Początkowo pracował jako stolarz, jednak szybko pogarszający się wzrok zmusił go do odejścia z tej profesji. Wyjechał do Londynu, a gdy i tam mu się nie powiodło, w wieku 26 lat postanowił wyemigrować do Nowej Zelandii. Jeszcze jako młody mieszkaniec Wielkiej Brytanii był blisko związany z Partią Liberalną, a następnie ze środowiskami socjalistów z Niezależnej Partii Pracy. (pl)

owl:sameAs

foaf:depiction

is dbo:primeMinister of

is dbp:primeminister of

is dbp:successor of