8-track tape (original) (raw)

dbo:abstract

Die 8-Spur-Kassette ist ein analoger Tonträger, der vor allem in den 1960er- und 1970er-Jahren in Nordamerika verbreitet war. Da das Gehäuse nur eine Bandspule enthält, spricht man auch von einer Cartridge (im Gegensatz zur Kompaktkassette, die zwei Spulen hat). Das 8-Spur-System wurde von William P. Lear – der durch die Entwicklung des Learjet bekannt ist – aus der weniger verbreiteten 4-Spur-Kassette entwickelt, welche wiederum eine Variante der für Broadcastzwecke eingeführten Fidelipac war. Beide benutzen die Endlosbandtechnik nach Bernard Cousino. Die 1965 eingeführte Kassette enthält eine einzelne Wickelspule für das ¼-Zoll (= 6,3 mm) breite, rückseitig graphitbeschichtete Kunststoff-Tonband, den zugehörigen Führungsmechanismus sowie eine Andruckrolle und war als Endlosband konzipiert. Die Bandbreite und Abspielgeschwindigkeit von 9,5 cm/s (3¾"/s) ist exakt die gleiche wie bei den meisten Spulentonbandgeräten. Kompaktkassetten arbeiten dagegen mit schmalerem Band und der halben Geschwindigkeit. Das Design ermöglichte die Produktion sehr einfach aufgebauter und entsprechend billiger Abspielgeräte. Während Zweispulensysteme auch Richtungswechsel und somit Umspulvorgänge in den Richtungen Vorwärts und Rückwärts ermöglichen müssen, gab es nur wenige 8-Spur-Abspielgeräte, die einen schnelleren Vorlauf anboten. Das Zurückspulen ist technisch bedingt unmöglich. Das Endlosband hat acht Spuren und ermöglicht somit bis zu vier Stereoaufnahmen (bzw. acht Monoaufnahmen) auf einem Band. Damit wird die Spiellänge einer LP erreicht. Zwischen den Spuren wird elektromechanisch gewechselt, indem der Lesekopf im Abspielgerät verschoben wird. Der Spurwechsel kann jederzeit manuell über einen Taster erfolgen, ansonsten sorgt ein Schaltband nach jedem Banddurchlauf für einen automatischen Spurwechsel. Das Schaltband ist gleichzeitig die Klebestelle, die das Band zum Endlosband macht. Sie ist auf der mit magnetischem Material beschichteten Seite angebracht. Üblicherweise ist eine Leuchtanzeige vorhanden, die die gerade abgespielte Spur signalisiert. Mit dem 8-Spur-System fanden erstmals portable Abspielgeräte in Kraftfahrzeugen größere Verbreitung. Die Vorgängertechnik – die 4-Spur-Kassette – hatte sich nur in den US-Bundesstaaten Kalifornien und Florida durchsetzen können. Die Geräte waren besonders unter Truckfahrern beliebt, da fertig bespielte 8-Spur-Kassetten im Musikfachhandel und an Tankstellen angeboten wurden. Geräte zum Selbstbespielen von Leerkassetten wurden zwar auch angeboten, fanden aber nur verhältnismäßig wenige Käufer. Leerkassetten bis 90 Minuten Aufnahmezeit als Summe aller vier Doppelspuren waren erhältlich. Die Nachteile der Technik liegen vor allem im hörbaren Klicken beim Spurwechsel und dem gelegentlichen Übersprechen der Spuren untereinander beim Abspielen. So kann man bei dejustierten Geräten auch Teile der angrenzenden Spuren leise wahrnehmen.Zudem wurde das Band nicht „abgerollt“, sondern – wie auf dem Bild erkennbar – vom Wickelkern seitlich „herausgezerrt“; das Ergebnis waren ein weit stärkerer Verschleiß und frühere Qualitätsverluste, als der Konsument dies von Spulengeräten gewohnt war. In den 1970er-Jahren wurde die 8-Spur-Technik von der Stereotonbandkassette (Kompaktkassette von Philips 1962 vorgestellt) mit kleineren Abmessungen und – bedingt durch halbe Bandgeschwindigkeit – längerer Aufzeichnungsdauer vom Markt verdrängt, nachdem die Autoreversetechnik das lästige Umdrehen dieser Kassetten überflüssig machte.Die letzten kommerziellen bespielten 8-Spur-Kassetten erschienen in den USA 1988, wurden aber zu jenem Zeitpunkt nicht mehr über den Musikfachhandel vertrieben. (de)
The 8-track tape (formally Stereo 8; commonly called eight-track cartridge, eight-track tape, and eight-track) is a magnetic tape sound recording technology that was popular from the mid-1960s to the early 1980s, when the compact cassette, which pre-dated the 8-track system, surpassed it in popularity for pre-recorded music. The format was most popular in the United States, the United Kingdom, Canada, New Zealand, Australia, Mexico, Spain, France, Germany, Italy, Sweden and Japan. One advantage of the 8-track tape cartridge was that it could play continuously, and did not have to be "flipped over" to play the entire tape. It is now considered to be obsolete, although there are collectors that refurbish these tapes and players as well as some bands that issue these tapes as a novelty(Cheap Trick's "The Latest" in 2009 and Dolly Parton's "A Holly Dolly Christmas" in 2020 with a track that's only available on the 8 track) The Stereo 8 Cartridge was created in 1964 by a consortium led by Bill Lear, of Lear Jet Corporation, along with Ampex, Ford Motor Company, General Motors, Motorola, and RCA Victor Records (RCA - Radio Corporation of America). (en)
El cartucho de 8 pistas (también llamado "magazine" en Argentina u "ocho track" en España) es un dispositivo para la reproducción y grabación de sonido, basado en una cinta magnética de 1/4 de pulgada (6,35 mm) de ancho, popular desde mediados de los años 1960 hasta principios de los 1980. Fue creado en 1964 por un consorcio encabezado por de la Corporación , en unión con las empresas Ampex, Ford, Motorola y RCA Records. (es)
La cartouche audio est un type de bande magnétique sans fin, disposée dans une cartouche plastique protectrice, développé à partir du début des années 1950 aux États-Unis, d'abord pour diffuser facilement des jingles ou des annonces publicitaires préenregistrés à la radio. Il en existe de nombreux formats, certains restés à l'état de prototype et d'autres distribués sous différentes marques commerciales, avec des caractéristiques distinctes comme les cartouches Fidelipac (1959) et Stereo-Pak (1962). Ce type de cartouche à bande au défilement ininterrompu — contrairement à la cassette audio de Philips, lancée en 1963, qui doit être retournée — connaît en 1964 une dernière évolution destinée au grand public et dénommée 8-track tape, littéralement « bande huit pistes » ou plus couramment « cartouche huit pistes », format qui connaît un bon succès aux États-Unis principalement, où se développe une large déclinaison de lecteurs-enregistreurs domestiques et d'autoradios. Ce type de cartouche audio est le plus largement distribué et le plus connu du grand public. Néanmoins, ailleurs dans le monde hormis au Royaume-Uni, au Canada et plus marginalement dans quelques autres pays, la cartouche audio reste confidentielle. La cartouche audio huit pistes tombe en désuétude durant les années 1980, période où la cassette audio Philips connaît un succès international avant d'être elle-même supplantée par le disque compact. (fr)
Lo Stereo8 (anche Stereo-8 o 8-track) è uno standard di registrazione audio su nastro magnetico; il termine identifica anche il formato del supporto, sostanzialmente un contenitore di nastro magnetico, diverso dalle più diffuse audiocassette che nacquero e si diffusero nello stesso periodo. Utilizzato negli anni sessanta e settanta del XX secolo, periodo in cui fu piuttosto popolare soprattutto nelle autoradio, come formato di registrazione inizialmente fu utilizzato solo dall'industria discografica per la commercializzazione di musica. Per l'utenza comune infatti i riproduttori e registratori Stereo8 furono resi disponibili in commercio solo dopo vari anni. La particolarità del nastro Stereo8 è la bobina unica riprodotta a ciclo continuo che, diversamente dalle audiocassette, non necessita di essere girata per suonare gli altri brani. (it)
8トラック（8トラック・カートリッジテープ）は、カートリッジ式の磁気テープ再生装置および媒体の一種を指す名称である。2トラックのステレオチャンネルが4つあり、合計8トラックの信号が録音されていたため、この名前がある。日本では略して俗に「8トラ」（ハチトラ）とも呼ばれた。 (ja)
De 8 sporencassette (ook wel eight-track of 8-track genoemd) is een cassette met daarin een magneetband met acht sporen. De 8 sporencassette werd in 1964 ontwikkeld. In de jaren 60 van de 20e eeuw waren deze cassettes voor het opnemen en weergeven van muziek een tijdlang populair, vooral in autoradio's. De naam ontleent de cassette aan de acht audiosporen op de band, waardoor vier stereo-opnames parallel kunnen worden opgenomen. Door de magneetkoppen dwars op de looprichting van de band te verplaatsen, kan tussen de vier opnames heen en weer worden geschakeld. De band is op een spoel gewikkeld en de uiteinden zijn aan elkaar gelast, waardoor een eindloze band ontstaat. Op de las is een metalen stripje bevestigd, waarmee een contact wordt bediend dat de koppen cyclisch overschakelt naar de volgende opname. De meeste afspeelapparatuur heeft een knop waarmee met de hand kan worden overgeschakeld. Door de wrijving op de spoel wordt de band een beetje uitgerekt waardoor de snelheid ervan niet geheel constant is, wat de geluidskwaliteit niet ten goede komt. Toch waren de cassettes een tijdlang populair, vooral voor gebruik in de auto, waar de geluidskwaliteit minder van belang is dan in huis. De 8 sporencassette verdween begin jaren 70 van de twintigste eeuw van het toneel, om plaats te maken voor de populairdere compact cassette. (nl)
Stereo 8, på engelska även kallat 8 track, var ett analogt, magnetiskt lagringsmedium för ljud. Formatet introducerades 1964, och infördes i Fordbilar 1965. Formatet var populärt från mitten av 1960-talet fram till slutet av 1970-talet, framförallt i USA. Formatet hade åtta ljudkanaler, vilket normalt gav fyra stereospår. Med ett knapptryck kunde man hoppa mellan dessa fyra spår och växla låtar. Stereo 8 hade liksom kompaktkassetten ett magnetband inneslutet i en kassett, men till skillnad från kompaktkassetten gick Stereo 8 i en oändlig slinga där bandet drogs ut från insidan och lindades upp på utsidan av bandspolen. På grund av denna konstruktion kunde banden inte spolas, utan enda navigeringsmöjligheten var att byta spår, vilket gav en omedelbar förflyttning i inspelningen på en fjärdedel av hela dess längd. Förinspelade band hade, för att rymma ett normalt LP-album, en speltid på cirka 46 minuter där innehållet arrangerades för att om möjligt passas in i 4 grupper om 11,5 minuter. Om detta inte lät sig göras kunde låtar behöva delas upp över två spår (med ett mindre "hack" vid uppspelning), låtordningen kunde ändras, en kortare låt kunde upprepas, eller så fick spåret innehålla en kortare tyst del. I några fall (bland annat The Who:s Quadrophenia) kunde stereo-8-kassetten arrangeras på exakt samma sätt som vinylskivan. Stereo 8 använde ett 6,35 mm (1/4 in) brett magnetband med bandhastigheten 33⁄4 in/sekund (9,53 cm/s) vilket gjorde att kassettens storlek blev större jämfört med kompaktkassetten, där magnetbandets bredd var 0,15 in (3,81 mm) och bandhastigheten var 17⁄8 in/sekund (4,76 cm/s). Under en kortare period på 1970-talet fanns det även Stereo-8-band med fyra ljudkanaler för dåtidens surroundljud, kallad Quadrofoni. Kassetterna kallades då för Quad-8. Fleetwood Macs , som utkom den 22 november 1988, anses vara ett bland de sista albumen att släppas kommersiellt på Stereo 8-formatet. (sv)
Stereo 8 (другое название — 8 Track) — один из распространённых форматов магнитофонных кассет. Появился в США в 1964 году, кассеты этого формата массово выпускались до 1982 года; мелкими сериями — до 1986, в основном для коллекционеров. Пик популярности пришёлся на конец 1960-х — 1970-е годы. Был распространён исключительно в Америке (в основном в Северной), широко применялся в автомобильных проигрывателях и магнитолах. Этот формат был рассчитан в основном на воспроизведение готовых записей. (ru)
Cartucho ou Stereo 8 é uma tecnologia de armazenamento de áudio baseada em fita magnética. Um cartucho é semelhante a uma cassete, mas apresenta um tamanho ligeiramente superior. Tem a particularidade de a ser gravado em formato "fechado", ou seja, não é necessário rebobinar visto que assim que atinge o fim recomeça automaticamente do princípio. Possui 4 programas estereofónicos, cada um com duas pistas de áudio, daí o nome Stereo 8, aludindo ao facto de existirem 8 pistas de áudio na fita magnética. Foi popular nos Estados Unidos entre a segunda metade da década de 1960 e início da década de 1980. Também existiu na Europa, embora tenha sido menos popular. Os cartuchos eram vendidos já pré-gravados e eram usados inicialmente apenas em rádios automotivos. Posteriormente foram introduzidos leitores portáteis e de sala. A tecnologia foi criada em 1958 por um consórcio liderado por da e que incluíu também as empresas Ampex, Ford Motor Company, General Motors, Motorola e a . Foi uma tecnologia derivada dos cartuchos de quatro pistas Muntz Stereo-Pak, criados anteriormente por Earl "Madman" Muntz. (pt)

dbo:wikiPageExternalLink

dbo:wikiPageWikiLink

dbp:caption

The inside of a cartridge. The black rubber pinch roller is at upper right. (en)

dbp:type

Magnetic cartridge tape endless loop (en)

dct:subject

rdf:type

rdfs:comment

El cartucho de 8 pistas (también llamado "magazine" en Argentina u "ocho track" en España) es un dispositivo para la reproducción y grabación de sonido, basado en una cinta magnética de 1/4 de pulgada (6,35 mm) de ancho, popular desde mediados de los años 1960 hasta principios de los 1980. Fue creado en 1964 por un consorcio encabezado por de la Corporación , en unión con las empresas Ampex, Ford, Motorola y RCA Records. (es)
8トラック（8トラック・カートリッジテープ）は、カートリッジ式の磁気テープ再生装置および媒体の一種を指す名称である。2トラックのステレオチャンネルが4つあり、合計8トラックの信号が録音されていたため、この名前がある。日本では略して俗に「8トラ」（ハチトラ）とも呼ばれた。 (ja)
Stereo 8 (другое название — 8 Track) — один из распространённых форматов магнитофонных кассет. Появился в США в 1964 году, кассеты этого формата массово выпускались до 1982 года; мелкими сериями — до 1986, в основном для коллекционеров. Пик популярности пришёлся на конец 1960-х — 1970-е годы. Был распространён исключительно в Америке (в основном в Северной), широко применялся в автомобильных проигрывателях и магнитолах. Этот формат был рассчитан в основном на воспроизведение готовых записей. (ru)
The 8-track tape (formally Stereo 8; commonly called eight-track cartridge, eight-track tape, and eight-track) is a magnetic tape sound recording technology that was popular from the mid-1960s to the early 1980s, when the compact cassette, which pre-dated the 8-track system, surpassed it in popularity for pre-recorded music. The Stereo 8 Cartridge was created in 1964 by a consortium led by Bill Lear, of Lear Jet Corporation, along with Ampex, Ford Motor Company, General Motors, Motorola, and RCA Victor Records (RCA - Radio Corporation of America). (en)
Die 8-Spur-Kassette ist ein analoger Tonträger, der vor allem in den 1960er- und 1970er-Jahren in Nordamerika verbreitet war. Da das Gehäuse nur eine Bandspule enthält, spricht man auch von einer Cartridge (im Gegensatz zur Kompaktkassette, die zwei Spulen hat). (de)
La cartouche audio est un type de bande magnétique sans fin, disposée dans une cartouche plastique protectrice, développé à partir du début des années 1950 aux États-Unis, d'abord pour diffuser facilement des jingles ou des annonces publicitaires préenregistrés à la radio. Il en existe de nombreux formats, certains restés à l'état de prototype et d'autres distribués sous différentes marques commerciales, avec des caractéristiques distinctes comme les cartouches Fidelipac (1959) et Stereo-Pak (1962). (fr)
Lo Stereo8 (anche Stereo-8 o 8-track) è uno standard di registrazione audio su nastro magnetico; il termine identifica anche il formato del supporto, sostanzialmente un contenitore di nastro magnetico, diverso dalle più diffuse audiocassette che nacquero e si diffusero nello stesso periodo. (it)
De 8 sporencassette (ook wel eight-track of 8-track genoemd) is een cassette met daarin een magneetband met acht sporen. De 8 sporencassette werd in 1964 ontwikkeld. In de jaren 60 van de 20e eeuw waren deze cassettes voor het opnemen en weergeven van muziek een tijdlang populair, vooral in autoradio's. De naam ontleent de cassette aan de acht audiosporen op de band, waardoor vier stereo-opnames parallel kunnen worden opgenomen. Door de magneetkoppen dwars op de looprichting van de band te verplaatsen, kan tussen de vier opnames heen en weer worden geschakeld. (nl)
Cartucho ou Stereo 8 é uma tecnologia de armazenamento de áudio baseada em fita magnética. Um cartucho é semelhante a uma cassete, mas apresenta um tamanho ligeiramente superior. Tem a particularidade de a ser gravado em formato "fechado", ou seja, não é necessário rebobinar visto que assim que atinge o fim recomeça automaticamente do princípio. Possui 4 programas estereofónicos, cada um com duas pistas de áudio, daí o nome Stereo 8, aludindo ao facto de existirem 8 pistas de áudio na fita magnética. (pt)
Stereo 8, på engelska även kallat 8 track, var ett analogt, magnetiskt lagringsmedium för ljud. Formatet introducerades 1964, och infördes i Fordbilar 1965. Formatet var populärt från mitten av 1960-talet fram till slutet av 1970-talet, framförallt i USA. Formatet hade åtta ljudkanaler, vilket normalt gav fyra stereospår. Med ett knapptryck kunde man hoppa mellan dessa fyra spår och växla låtar. Under en kortare period på 1970-talet fanns det även Stereo-8-band med fyra ljudkanaler för dåtidens surroundljud, kallad Quadrofoni. Kassetterna kallades då för Quad-8. (sv)

rdfs:label

8-Spur-Kassette (de)
8-track tape (en)
Cartucho de 8 pistas (es)
Stereo8 (it)
Cartouche audio (fr)
8トラック (ja)
8 sporencassette (nl)
Cartucho (áudio) (pt)
Stereo 8 (ru)
Stereo 8 (sv)

is dbo:wikiPageWikiLink of