SN 1979C (original) (raw)

About DBpedia

SN 1979C va ser una supernova a uns 52,5 megaanys-llum de distància a Messier 100, una galàxia espiral de la constel·lació de Cabellera de Berenice. El novembre del 2010 la NASA va anunciar que s'havia detectat un forat negre a les restes de l'explosió de supernova. Aquest és el més jove descobert fins ara, i, com que està relativament a prop de la Terra, s'espera que pugui servir per estudiar els forats negres millor des del seu naixement.

thumbnail

Property Value
dbo:abstract المستعر الأعظم 1979C (رسمياً:SN 1979C)، مستعر أعظم من النوع الثاني، أكتشف يوم 19 أبريل 1979 من قبل «غوس جونسون»، معلم مدرسي وفلكي هاوي، يقع في المجرة الحلزونية ميسييه 100 ضمن كوكبة الهلبة على بعد 50 مليون سنة ضوئية. يُعرف هذا النوع من المستعرات بأنه ناتج عن إنهيار قلب نجم أكبر من الشمس بما لا يقل عن 8 مرات، هذا الإنهيار يؤدي إلى إنفجار عنيف يمزق الطبقات العليا من النجم وينثرها بعيداً، بعد دراسة إبعاثات الأشعة السينية من المستعر تم تقدير كتلة النجم المسبب له بحدود 20 كتلة شمسية كونها تعطي قيمة حدية بين أن يُكوّن المستعر ثقب أسود أو نجم نيوتروني. في يوم 15 نوفمبر 2010، أعلنت ناسا عن إيجادها دليل لتكون ثقب أسود من بقايا إنفجار هذا المستعر الأعظم. (ar) SN 1979C va ser una supernova a uns 52,5 megaanys-llum de distància a Messier 100, una galàxia espiral de la constel·lació de Cabellera de Berenice. El novembre del 2010 la NASA va anunciar que s'havia detectat un forat negre a les restes de l'explosió de supernova. Aquest és el més jove descobert fins ara, i, com que està relativament a prop de la Terra, s'espera que pugui servir per estudiar els forats negres millor des del seu naixement. (ca) SN 1979C ist der Name einer Supernova (Typ II-L) aus dem Jahr 1979, die sich in einer Entfernung von 56 Millionen Lichtjahren (17,2 Megaparsec) von der Erde in der Galaxie M100 im Virgo-Galaxienhaufen im Sternbild Haar der Berenike befindet. Durch die Supernovaexplosion wurde der Stern vorübergehend zum hellsten Objekt der Galaxie und erreichte eine maximale scheinbare Helligkeit von 11,6 mag (B-Band), verblasste dann aber erwartungsgemäß. Die Leuchtkraft im sichtbaren Licht nimmt bei Supernovae innerhalb von zehn Tagen gewöhnlich um den Faktor 2,5 ab, was auch bei dieser Supernova geschah. Im Jahr 2005 wurde jedoch mit Hilfe des Röntgenteleskops XMM-Newton entdeckt, dass diese Abnahme der Leuchtkraft nicht im Röntgenbereich stattfindet. Dort leuchtet SN 1979C mit der gleichen Intensität wie bereits 1979. Die intensive Röntgenstrahlung erlaubt es, die Supernova genauer als bisher jemals möglich zu untersuchen. So war es den Wissenschaftlern möglich, zu rekonstruieren, welche Größe der Stern vor dem Zerbersten hatte, nämlich die 18(±3)-fache Masse unserer Sonne. Der Stern hat über mehrere Millionen Jahre einen starken Sternwind abgestrahlt, dessen „Nachleuchten“ durch die Röntgenstrahlung heute sichtbar wird. Am 15. November 2010 gab die NASA bekannt, dass SN 1979C sich vermutlich zu einem Schwarzen Loch entwickelt hat. Das Röntgenspektrum von SN 1979C kann durch die Überlagerung thermisch erzeugter Röntgenstrahlung und der von einer Akkretionsscheibe eines Schwarzen Lochs von 5 bis 10 Sonnenmassen emittierten Röntgenstrahlung simuliert werden. Alternativ wäre auch eine Akkretion von einem engen, stellaren Begleiter des Schwarzen Lochs möglich, was die Lichtkurve im Radiowellenbereich erklären könnte. Dieses Schwarze Loch wäre somit das jüngste bekannte Objekt dieser Art und erlaubt es, die Entstehung eines Schwarzen Loches genauer zu erforschen. Eine alternative Erklärung wäre die Entstehung eines schnellrotierenden Neutronensterns, ähnlich dem Pulsar im Zentrum des Krebsnebels. (de) SN 1979C est une supernova qui s'est produite dans la galaxie M100, une galaxie spirale de la constellation de la Chevelure de Bérénice située à environ 50 millions d'années-lumière de la Terre. Elle est découverte le 19 avril 1979 par Gus Johnson, un maître d'école et astronome amateur. Elle atteint une magnitude apparente maximale de 11,6. SN 1979C est une supernova de type II. Ce type de supernova résulte de l'effondrement puis de l'implosion du cœur d'une étoile massive d'au moins 9 masses solaires. L'étoile progénitrice de SN 1979 elle-même devait avoir une masse de 20 M☉ environ. L'explosion de la supernova a laissé comme vestige un trou noir, dont la découverte a été annoncée le 15 novembre 2010 par la NASA. Une équipe de scientifiques dirigée par le Dr Dan Patnaude du Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics à Cambridge (Massachusetts) a analysé les données récoltées entre 1995 et 2007 à partir de plusieurs observatoires spatiaux. L'observatoire de rayons X Chandra de la NASA, le télescope spatial Swift, ainsi que XMM-Newton de l'ESA et le télescope allemand ROSAT ont participé à cette récolte de données. Les chercheurs ont observé une source continue de rayons X et en ont déduit qu'il s'agit probablement de matériau en train d'être englouti par l'objet. Ce matériau est issu soit de la supernova, soit d'un compagnon au sein d'un système binaire. Une explication alternative pourrait être que les émissions observées en rayons X pourraient être issues d'une nébuleuse de vent de pulsar formée par un pulsar en rotation rapide, similaire à celle localisée au centre de la nébuleuse du Crabe. Dans l'hypothèse du trou noir, c'est le matériau qui est ingurgité par le trou noir qui émet des rayons X et non le trou noir en lui-même ; le gaz est chauffé par sa chute progressive dans le champ gravitationnel très intense de l'objet. SN 1979C a également été étudiée dans le domaine de fréquence des ondes radio. Une étude pourtant sur la courbe de lumière de l'objet a été réalisée entre 1985 et 1990, en utilisant le radiotélescope du Very Large Array dans le Nouveau-Mexique. (fr) SN 1979C was a supernova about 50 million light-years away in Messier 100, a spiral galaxy in the constellation Coma Berenices. The Type II supernova was discovered April 19, 1979 by Gus Johnson, a school teacher and amateur astronomer. This type of supernova is known as a core collapse and is the result of the internal collapse and violent explosion of a large star. A star must have at least 9 times the mass of the Sun in order to undergo this type of collapse. The star that resulted in this supernova was estimated to be in the range of 20 solar masses. On November 15, 2010 NASA announced that evidence of a black hole had been detected as a remnant of the supernova explosion. Scientists led by Dr. Dan Patnaude from the Center for Astrophysics | Harvard & Smithsonian in Cambridge, MA evaluated data gathered between 1995 and 2007 from several space based observatories. NASA's Chandra X-ray Observatory, the Swift Gamma-Ray Burst Mission, as well as the European Space Agency's XMM-Newton, and Germany's ROSAT all participated in the examination. The researchers observed a steady source of X-rays and determined that it was likely that this was material being fed into the object either from the supernova or a binary companion. However, an alternative explanation would be that the X-ray emissions could be from the pulsar wind nebula from a rapidly spinning pulsar, similar to the one in the center of the Crab Nebula. These two ideas account for several types of known X-ray sources. In the case of black holes the material that falls into the black hole emits the X-rays and not the black hole itself. Gas is heated by the fall into the strong gravitational field. SN 1979C has also been studied in the radio frequency spectrum. A light curve study was performed between 1985 and 1990 using the Very Large Array radio telescope in New Mexico. (en) SN 1979C adalah supernova tipe II yang terletak sekitar 50 juta tahun cahaya di galaksi Messier 100, konstelasi Coma Berenices. SN 1979C pertama kali dilaporkan oleh astronom amatir pada 19 April tahun 1979 pada magnitudo 12. Umur kira-kira 30 tahun ini, ditambah jaraknya yang relatif dekat, menjadikan SN 1979C contoh terdekat di mana lahirnya lubang hitam telah diamati, jika interpretasi para ilmuwan benar. Data dari Chandra, serta Swift NASA, XMM-Newton dari Badan Antariksa Eropa dan Jerman mengungkapkan sumber sinar-X yang terang yang tetap stabil selama 12 tahun dari 1995 hingga 2007 selama pengamatan tetap stabil. Perilaku dan spektrum sinar-X ini, atau distribusi sinar-X dengan energi, mendukung gagasan bahwa objek dalam SN 1979C adalah lubang hitam yang diberi makan oleh materi yang kembali ke lubang hitam setelah supernova, atau dari pendamping biner. Gagasan tentang lubang hitam dengan usia pengamatan hanya sekitar 30 tahun konsisten dengan karya teoritis saat ini. Pada tahun 2005, sebuah teori dikemukakan bahwa cahaya optik terang supernova ini ditenagai oleh jet dari lubang hitam yang tidak mampu menembus selubung hidrogen bintang untuk membentuk GRB (semburan sinar gamma). Hasil yang terlihat dalam pengamatan SN 1979C sangat cocok dengan teori ini. Para ilmuwan berpikir bahwa SN 1979C terbentuk ketika sebuah bintang yang berukuran sekitar 20 kali lebih masif dari Matahari runtuh dalam sebuah peristiwa yang disebut sebagai "supernova runtuh-inti", menghasilkan angin bintang yang ganas. Materi itu terletampar ke luar angkasa selama jutaan tahun, menciptakan cincin konsentris di sekitar bintang. Sinar-X yang dihasilkan setelah ledakan saat guncangan supernova menyusul angin bintang dan memanaskannya hingga suhu beberapa juta derajat - menerangi aktivitas bintang selama 16.000 tahun. Supernova terkadang dikaitkan dengan GRB, tetapi hanya tempat bintang yang meledak telah sepenuhmya kehilangan selubung hidrogennya. Supernova dapat mengungguli seluruh galaksi dan sering terlihat dengan mudah di galaksi sederhana dengan teleskop amatir sederhana dan sekarang tidak terlihat dengan teleskop amatir bagus. Namun dalam sinar-X, supernova ini masih menjadi objek terterang di galaksi induk. Supernova biasanya setengah cerah setelah sekitar 10 hari dan terus memudat setelah itu. Karena kebanyakan lubang hitam terbentuk ketika inti sebuah bintang runtuh dan ledakan sinar gamma dihasilkan, ini mungkin pertama kalinya cara umum pembuatan lubang hitam diamati. Analisis terperinci hanya mungkin karena SN 1979C belum memudar. Ilmuwan memiliki data selama 25 tahun dalam berbagai panjang gelombang, dari gelombang radio hingga optik/ultraviolet dan sinar-X. Mereka berspekulasi bahwa banyaknya angin bintang menyediakan bahan yang cukup untuk SN 1979C tetap bersinar. Akhirnya, deteksi tonjolan emisi yang samar dan luas menunjukkan adanya bintang Wolf-Rayet tipe WC di gugus bintang induk supernova. Citra ultraviolet secara independen mengkonfirmasi apa yang ditemukan oleh analisis sinar-X: bahwa materi lingkungan - yang meliputi wilayah 25 kali lebih besar dari Tata Surya kita - memiliki kepadatan yang relatif tinggi, 10.000 atom per sentimeter kubik, atau sekitar 1000 kali lebih padat dari angin matahari. (in) SN 1979C è una supernova di tipo II-L esplosa nella galassia M100, una galassia spirale distante circa 50 milioni di anni luce dalla Terra visibile nella costellazione della Chioma di Berenice. La supernova è stata scoperta il 19 aprile 1979 da un insegnante di scuola ed astrofilo, Gus Johnson. Si ritiene che la stella progenitrice della supernova dovesse avere una massa pari ad almeno venti volte la massa del Sole. Il 15 novembre 2010 la NASA ha dato l'annuncio della probabile presenza di un buco nero come residuo dell'esplosione; l'annuncio è il risultato di una serie di analisi dei dati rilevati tra il 1995 e il 2007 da diverse missioni spaziali, tra cui Chandra, Swift, XMM-Newton e il tedesco ROSAT (operativo fino al 1999). Le osservazioni hanno mostrato la presenza di una sorgente stabile di raggi X, probabilmente dovuta all'emissione a queste lunghezze d'onda da parte del materiale in caduta libera sul buco nero e proveniente dal resto stesso della supernova oppure da una compagna in una binaria X. Un'altra possibile spiegazione considera la presenza di una di una pulsar in rapida rotazione, simile a quella presente al centro della Nebulosa Granchio. SN 1979C è stata inoltre studiata nel continuum radio; la sua curva di emissione è stata infatti studiata tra il 1985 e il 1990 tramite il Very Large Array. (it) 초신성 1979C(SN 1979C)는 5000만 광년 떨어진 머리털자리의 메시에 100에서 발생한 초신성으로, 1979년 4월 19일 아마추어 천문학자인 거스 존슨이 발견했다. 초신성 1979C는 II형 초신성으로, 큰 별의 내부 붕괴와 폭발에 관련되어 있다. 폭발 전 별의 질량은 태양의 20배 가량으로 추정된다. 2010년 11월 15일 미국 항공우주국은 찬드라 엑스선 관측선, 스위프트 감마선 폭발 임무, 유럽우주국의 , 독일의 위성의 1995년 ~ 2007년 자료를 모아 분석하여, 초신성 폭발 이후 생성된 블랙홀을 발견했다고 발표했으며, 이 블랙홀은 현재까지 발견된 블랙홀 중 가장 나이가 어리다. 방출되는 엑스선은 초신성의 물질이나 동반성의 물질이 강착되며 발생하는 것으로 추정된다. 하지만 현재의 연구 상태로는 이 천체가 블랙홀인지 게 성운 펄사와 비슷한 펄사풍 성운의 펄사인지 확정지을 수는 없다. 1985년부터 1990년까지 뉴멕시코주의 장기선 간섭계에서 초신성 1979C의 광도곡선 연구를 진행한 적이 있기 때문에, 초신성 1979C는 전파 대역의 스펙트럼도 밝혀져 있다. 2005년 전파 스펙트럼을 측정한 결과, 초신성 1979C에도 물질이 층을 이룬 구조가 존재하며, 전파 대역 광도곡선이 이전에 측정했던 것보다 더욱 평탄해지고 감소했음이 밝혀졌다. (ko) SN 1979C – supernowa odkryta w 1979, położona była w galaktyce Messier 100 w gwiazdozbiorze Warkocz Bereniki, odległa o około 50 milionów lat świetlnych od Ziemi. W 2010 ogłoszono, że w mającej 30 lat pozostałości po supernowej odkryto czarną dziurę. (pl) SN 1979C是一颗距离地球约5千万光年，位于后发座的螺旋星系M100中的II-L型超新星，由美国马里兰州的天文爱好者Gus E. Johnson在1979年4月19日发现。該顆超新星屬於核塌縮超新星，也就是巨大恆星的核心劇烈塌縮，最後造成整顆恆星爆炸。這樣的恆星質量必須至少是太陽的9倍。形成該超新星的前身恆星其質量推測應為太陽的20倍。 (zh) SN 1979C — сверхновая звезда типа II-L, вспыхнувшая 19 апреля 1979 года в галактике M100, которая находится в созвездии Волосы Вероники. (ru)
dbo:thumbnail wiki-commons:Special:FilePath/SN1979C_in_M100.jpg?width=300
dbo:wikiPageExternalLink https://sne.space http://simbad.u-strasbg.fr/simbad/sim-id%3Fprotocol=html&Ident=SN+1979C&NbIdent=1&Radius=2&Radius.unit=arcmin&submit=submit+id http://chandra.harvard.edu/resources/podcasts/ts/ts151110_hd.html https://sne.space/sne/SN1979C/
dbo:wikiPageID 14587467 (xsd:integer)
dbo:wikiPageLength 4993 (xsd:nonNegativeInteger)
dbo:wikiPageRevisionID 1104814034 (xsd:integer)
dbo:wikiPageWikiLink dbr:Cambridge,_Massachusetts dbr:Black_hole dbr:Light_curve dbc:Astronomical_objects_discovered_in_1979 dbc:Coma_Berenices dbr:Coma_Berenices dbr:Constellation dbr:Crab_Nebula dbr:Swift_Gamma-Ray_Burst_Mission dbr:Gravitational_field dbr:NASA dbc:Messier_100 dbr:Light-year dbr:Pulsar dbr:Pulsar_wind_nebula dbr:Spiral_galaxy dbr:Type_II_supernova dbr:European_Space_Agency dbr:Binary_system_(astronomy) dbr:History_of_supernova_observation dbr:Harvard-Smithsonian_Center_for_Astrophysics dbr:J2000.0 dbr:Chandra_X-ray_Observatory dbr:Sun dbr:Supernova dbr:Solar_mass dbr:Space_observatory dbr:Messier_100 dbr:New_Mexico dbc:Supernova_remnants dbr:ROSAT dbr:X-ray dbr:XMM-Newton dbr:Very_Large_Array dbr:Mly dbr:File:SN1979C_in_M100.jpg
dbp:bV ? (en)
dbp:constellation dbr:Coma_Berenices
dbp:dec +15° 47′ 52.7″ (en)
dbp:discovery 1979 (xsd:integer)
dbp:distance 50 (xsd:integer)
dbp:epoch dbr:J2000.0
dbp:gal G271.2454 +76.8848 (en)
dbp:host dbr:Messier_100
dbp:magV +12.23 (en)
dbp:name SN 1979C (en)
dbp:progenitor ? (en)
dbp:progenitorType ? (en)
dbp:ra 44578.58
dbp:snrtype ? (en)
dbp:type dbr:Type_II_supernova
dbp:wikiPageUsesTemplate dbt:! dbt:Reflist dbt:Short_description dbt:Coma_Berenices dbt:Supernovae dbt:Supernova
dcterms:subject dbc:Astronomical_objects_discovered_in_1979 dbc:Coma_Berenices dbc:Messier_100 dbc:Supernova_remnants
gold:hypernym dbr:Supernova
rdf:type yago:WikicatAstronomicalObjectsDiscoveredIn1979 yago:WikicatSupernovae yago:CelestialBody109239740 yago:NaturalObject100019128 yago:Object100002684 yago:PhysicalEntity100001930 dbo:Star yago:Star109444100 yago:Supernova109451237 yago:Whole100003553
rdfs:comment SN 1979C va ser una supernova a uns 52,5 megaanys-llum de distància a Messier 100, una galàxia espiral de la constel·lació de Cabellera de Berenice. El novembre del 2010 la NASA va anunciar que s'havia detectat un forat negre a les restes de l'explosió de supernova. Aquest és el més jove descobert fins ara, i, com que està relativament a prop de la Terra, s'espera que pugui servir per estudiar els forats negres millor des del seu naixement. (ca) SN 1979C – supernowa odkryta w 1979, położona była w galaktyce Messier 100 w gwiazdozbiorze Warkocz Bereniki, odległa o około 50 milionów lat świetlnych od Ziemi. W 2010 ogłoszono, że w mającej 30 lat pozostałości po supernowej odkryto czarną dziurę. (pl) SN 1979C是一颗距离地球约5千万光年，位于后发座的螺旋星系M100中的II-L型超新星，由美国马里兰州的天文爱好者Gus E. Johnson在1979年4月19日发现。該顆超新星屬於核塌縮超新星，也就是巨大恆星的核心劇烈塌縮，最後造成整顆恆星爆炸。這樣的恆星質量必須至少是太陽的9倍。形成該超新星的前身恆星其質量推測應為太陽的20倍。 (zh) SN 1979C — сверхновая звезда типа II-L, вспыхнувшая 19 апреля 1979 года в галактике M100, которая находится в созвездии Волосы Вероники. (ru) المستعر الأعظم 1979C (رسمياً:SN 1979C)، مستعر أعظم من النوع الثاني، أكتشف يوم 19 أبريل 1979 من قبل «غوس جونسون»، معلم مدرسي وفلكي هاوي، يقع في المجرة الحلزونية ميسييه 100 ضمن كوكبة الهلبة على بعد 50 مليون سنة ضوئية. يُعرف هذا النوع من المستعرات بأنه ناتج عن إنهيار قلب نجم أكبر من الشمس بما لا يقل عن 8 مرات، هذا الإنهيار يؤدي إلى إنفجار عنيف يمزق الطبقات العليا من النجم وينثرها بعيداً، بعد دراسة إبعاثات الأشعة السينية من المستعر تم تقدير كتلة النجم المسبب له بحدود 20 كتلة شمسية كونها تعطي قيمة حدية بين أن يُكوّن المستعر ثقب أسود أو نجم نيوتروني. (ar) SN 1979C ist der Name einer Supernova (Typ II-L) aus dem Jahr 1979, die sich in einer Entfernung von 56 Millionen Lichtjahren (17,2 Megaparsec) von der Erde in der Galaxie M100 im Virgo-Galaxienhaufen im Sternbild Haar der Berenike befindet. So war es den Wissenschaftlern möglich, zu rekonstruieren, welche Größe der Stern vor dem Zerbersten hatte, nämlich die 18(±3)-fache Masse unserer Sonne. Der Stern hat über mehrere Millionen Jahre einen starken Sternwind abgestrahlt, dessen „Nachleuchten“ durch die Röntgenstrahlung heute sichtbar wird. (de) SN 1979C adalah supernova tipe II yang terletak sekitar 50 juta tahun cahaya di galaksi Messier 100, konstelasi Coma Berenices. SN 1979C pertama kali dilaporkan oleh astronom amatir pada 19 April tahun 1979 pada magnitudo 12. Umur kira-kira 30 tahun ini, ditambah jaraknya yang relatif dekat, menjadikan SN 1979C contoh terdekat di mana lahirnya lubang hitam telah diamati, jika interpretasi para ilmuwan benar. Data dari Chandra, serta Swift NASA, XMM-Newton dari Badan Antariksa Eropa dan Jerman mengungkapkan sumber sinar-X yang terang yang tetap stabil selama 12 tahun dari 1995 hingga 2007 selama pengamatan tetap stabil. Perilaku dan spektrum sinar-X ini, atau distribusi sinar-X dengan energi, mendukung gagasan bahwa objek dalam SN 1979C adalah lubang hitam yang diberi makan oleh materi yan (in) SN 1979C was a supernova about 50 million light-years away in Messier 100, a spiral galaxy in the constellation Coma Berenices. The Type II supernova was discovered April 19, 1979 by Gus Johnson, a school teacher and amateur astronomer. This type of supernova is known as a core collapse and is the result of the internal collapse and violent explosion of a large star. A star must have at least 9 times the mass of the Sun in order to undergo this type of collapse. The star that resulted in this supernova was estimated to be in the range of 20 solar masses. (en) SN 1979C est une supernova qui s'est produite dans la galaxie M100, une galaxie spirale de la constellation de la Chevelure de Bérénice située à environ 50 millions d'années-lumière de la Terre. Elle est découverte le 19 avril 1979 par Gus Johnson, un maître d'école et astronome amateur. Elle atteint une magnitude apparente maximale de 11,6. SN 1979C est une supernova de type II. Ce type de supernova résulte de l'effondrement puis de l'implosion du cœur d'une étoile massive d'au moins 9 masses solaires. L'étoile progénitrice de SN 1979 elle-même devait avoir une masse de 20 M☉ environ. (fr) SN 1979C è una supernova di tipo II-L esplosa nella galassia M100, una galassia spirale distante circa 50 milioni di anni luce dalla Terra visibile nella costellazione della Chioma di Berenice. La supernova è stata scoperta il 19 aprile 1979 da un insegnante di scuola ed astrofilo, Gus Johnson. Si ritiene che la stella progenitrice della supernova dovesse avere una massa pari ad almeno venti volte la massa del Sole. SN 1979C è stata inoltre studiata nel continuum radio; la sua curva di emissione è stata infatti studiata tra il 1985 e il 1990 tramite il Very Large Array. (it) 초신성 1979C(SN 1979C)는 5000만 광년 떨어진 머리털자리의 메시에 100에서 발생한 초신성으로, 1979년 4월 19일 아마추어 천문학자인 거스 존슨이 발견했다. 초신성 1979C는 II형 초신성으로, 큰 별의 내부 붕괴와 폭발에 관련되어 있다. 폭발 전 별의 질량은 태양의 20배 가량으로 추정된다. 2010년 11월 15일 미국 항공우주국은 찬드라 엑스선 관측선, 스위프트 감마선 폭발 임무, 유럽우주국의 , 독일의 위성의 1995년 ~ 2007년 자료를 모아 분석하여, 초신성 폭발 이후 생성된 블랙홀을 발견했다고 발표했으며, 이 블랙홀은 현재까지 발견된 블랙홀 중 가장 나이가 어리다. 방출되는 엑스선은 초신성의 물질이나 동반성의 물질이 강착되며 발생하는 것으로 추정된다. 하지만 현재의 연구 상태로는 이 천체가 블랙홀인지 게 성운 펄사와 비슷한 펄사풍 성운의 펄사인지 확정지을 수는 없다. (ko)
rdfs:label مستعر أعظم 1979C (ar) SN 1979C (ca) SN 1979C (de) SN 1979C (in) SN 1979C (fr) SN 1979C (it) 초신성 1979C (ko) SN 1979C (en) SN 1979C (pl) SN 1979C (ru) SN 1979C (zh)
owl:sameAs freebase:SN 1979C yago-res:SN 1979C wikidata:SN 1979C dbpedia-ar:SN 1979C dbpedia-ca:SN 1979C dbpedia-de:SN 1979C dbpedia-fr:SN 1979C dbpedia-id:SN 1979C dbpedia-it:SN 1979C dbpedia-ko:SN 1979C dbpedia-pl:SN 1979C dbpedia-ru:SN 1979C dbpedia-zh:SN 1979C https://global.dbpedia.org/id/hV2u
prov:wasDerivedFrom wikipedia-en:SN_1979C?oldid=1104814034&ns=0
foaf:depiction wiki-commons:Special:FilePath/SN1979C_in_M100.jpg
foaf:isPrimaryTopicOf wikipedia-en:SN_1979C
is dbo:wikiPageRedirects of dbr:SN1979C
is dbo:wikiPageWikiLink of dbr:Coma_Berenices dbr:Avi_Loeb dbr:History_of_supernova_observation dbr:Gus_Johnson dbr:Messier_100 dbr:SN1979C
is foaf:primaryTopic of wikipedia-en:SN_1979C