Zarzian culture (original) (raw)
ثقافة زرزية هي ثقافة أثرية كانت في أواخر العصر الحجري القديم والميزوليتي في جنوب غرب آسيا، وتقدر الفترة للثقافة ما بين 18،000 إلى 8،000 سنة قبل الميلاد، وتنسب الثقافة إلى كهف زارزي في كردستان العراق، حيث وجدت هناك الكثير من الأدوات الحجرية الصغيرة (ما يصل إلى 20٪ من الاكتشافات).
| Property | Value |
|---|---|
| dbo:abstract | El zarzià és una cultura de finals del paleolític superior i del mesolític, que es va desenvolupar al sud-oest asiàtic el període que abasta del 18000 BP al 10000 BP. El nom li vé de la cova de Zarzi, al Kurdistan iraquià, lloc on es va identificar aquesta cultura arqueològica. La va precedir la cultura baradostiana, també pròpia de la mateixa regió, i s'ha estimat una possible relació amb la cultura imereti del Caucas. El zarzià es caracteritza per la presència abundant de micròlits (a la cova de Zarzi representaven fins a un 20% de les troballes totals), amb la forma de trapezoides curts i asimètrics i triangles amb buits. Hi ha pocs jaciments que presentin elements de la cultura zarziana, el que podria ser una prova de la despoblació de la zona durant l'epipaleolític. Entre els jaciments més importants hi destaquen la coves de , Shanidar B2 i . Les restes faunístiques associades a estructures de caràcter temporal indiquen que el zarzià mantenia encara una estratègia de subsistència de caçadors-recol·lectors centrada en el consum d'hemió, cérvol i ovicàprids. A més, se l'associa amb restes de gos domesticat i amb la introducció de l'arc i la fletxa. La cultura zarziana sembla haver participat en les primeres etapes del que l'arqueòleg nord-americà Kent Flannery ha anomenat la revolució d'ampli espectre. Sembla que el zarzià es va estendre cap al nord, a la regió de (Azrerbaidjan), i cap a l'Iran Oriental, on seria el precursor de les cultures d'Hissar i relacionades. (ca) ثقافة زرزية هي ثقافة أثرية كانت في أواخر العصر الحجري القديم والميزوليتي في جنوب غرب آسيا، وتقدر الفترة للثقافة ما بين 18،000 إلى 8،000 سنة قبل الميلاد، وتنسب الثقافة إلى كهف زارزي في كردستان العراق، حيث وجدت هناك الكثير من الأدوات الحجرية الصغيرة (ما يصل إلى 20٪ من الاكتشافات). (ar) Als Zarzien wird seit 1930 eine jungpaläolithisch-epipaläolithische Kultur in Südwestasien, vor allem im Zagros, bezeichnet, deren Artefakte auf 18.000/15.000 bis 8.000 v. Chr. datiert wurden. Damit bestand die Kultur gleichzeitig mit dem Kebarien und dem Natufien in Syrien und Palästina, steht allerdings erheblich weniger im Fokus der Forschung. Ihren Namen erhielt die Kultur nach der Fundstätte im irakischen Teil Kurdistans. Zu den Hauptfundstätten zählt die Palegawra-Höhle, dann Shanidar B2 und Zarzi, Warwasi, Pa Sangar und Ghar-i-Khar. Dabei wurden Palegawra (strittig), Zarzi, Warwasi und Pa Sangar als Sommerlager eingeordnet, während Shanidar und Mar Gurgalan Sarab als Basislager gedeutet wurden. Hauptbeute der mobilen Jäger und Sammler, die möglicherweise saisonal zwischen bestimmten Tälern, Bergen und Hügeln wechselten, waren Equus hemionus, Ovis orientalis, Auerochsen, Hasen, Füchse, Gazellen, Capra aegagrus, Cervus elaphus, Ochotona, aber auch Schildkröten. Die besagten Ziegen wurden im Zagros wohl als erste domestiziert. In Palegawra fand man Muscheln der Art , schließlich Potamon potamios, einen Zehnfußkrebs. Während man in Zarzi auch erstmals Fische und Krabben fand, entdeckte man an einigen Fundstätten Helix salmonica, eine Schnirkelschneckenart. Auch die Persische Rennmaus wurde nicht verschmäht, sondern war wichtiger Bestandteil der Nahrung. In der Palegawra-Höhle machen ihre 14.000 Jahre alten Knochen 10,8 % der Säugetierfossilien aus. Für die Jagd vor allem der kleineren und schnelleren Säugetiere spielte die Domestizierung des Hundes und der Gebrauch von Pfeil und Bogen eine wichtige Rolle. Mary C. Stiner führte diesen Wandel auf Ernährungsprobleme zurück, doch fehlen bisher menschliche Überreste, um dies anhand von Folgen der Unter- oder Fehlernährung belegen zu können. In Pa Sangar fand man Ocker, der auf neolithische Bewohner zurückgeführt wird. Typisch für den Werkzeugbestand ist dementsprechend ein bis zu zwanzigprozentiger Anteil an Mikrolithen, die meist kurz sind und asymmetrische Trapezoide bilden, dazu Dreiecke mit Einkerbungen. Bestimmte Typen der Mikrolithen werden eher der frühen, kalt-ariden Phase des Zarzien zugewiesen (möglicherweise ab dem letzten kaltzeitlichen Maximum), spätere einer nachfolgenden, wärmeren Phase. Dies betrifft vor allem den Wechsel von nicht-geometrischen zu geometrischen Mikrolithen. Dabei dominierten in der späteren Phase aber im Zarzien nicht die im Natufien häufigen, halbmondförmigen Mikrolithen (lunates). Dennoch weisen die beiden Kulturen erhebliche Ähnlichkeiten auf, so dass dies häufig als Hinweis auf weiträumige Netzwerke gedeutet wird. Darauf weisen auch Muscheln hin, die allerdings im Natufien eher aus dem Mittelmeer und dem Schwarzen Meer stammen, im Zarzien eher aus dem Persischen Golf. Sie wurden als Schmuck benutzt. Im Natufien entstanden Siedlungen und Dörfer, die es im Zarzien offenbar nicht gab. Erst am Ende der Epoche, wohl nach dem Jüngeren Dryas, lassen sich erste dorfartige Strukturen belegen, wie in Zawi Chemi Shanida. Dorothy Garrod prägte als erste die Bezeichnung „Zarzian“, ebenso wie „Natufian“, während ihr Kollege Francis Turville-Petre den Begriff „Kebaran“ prägte. Während Garrod das lithische Material analysierte, befasste sich ihre Kollegin Dorothea Bate zur selben Zeit mit den organischen Überresten, insbesondere fragmentarischen Knochenwerkzeugen. Garrod ordnete ihre Funde zunächst dem Paläolithikum zu, doch ihre eigenen Arbeiten zum seinerzeit noch „Mesolithikum“ genannten Epipaläolithikum relativierten diese Aussage. Sie stellte fest, dass in den jüngeren Schichten geometrische Mikrolithen hinzukamen, die in den älteren Schichten nicht vorhanden waren. Inzwischen zeichnet sich ab, dass dieser Wechsel vermutlich mit dem Beginn des Epipaläolithikums zusammenhing, wie sich an der Fundstelle Warwasi zeigen ließ. Nach diesen Arbeiten erfolgten zum Zarzien nur noch wenige Untersuchungen. In den 60 und 70er Jahren zeichnete sich eine kühlere Phase anhand der Samen von Rhamnus catharticus ab, gleichzeitig konnte eine aride Steppenvegetation nachgewiesen werden. Auch fand man im Hulailan-Tal Hinweise auf das Zarzien. Dazu gehörten die Fundplätze Mar Gurgalan Sarab B-C und Mar Ruz B. Auch dort fanden sich thumbnail-scrapers, kleine Kratzer, Klingen, Beile, Trapeze usw. Untersuchungen der 90er Jahre erwiesen, dass sich das Zarzien aus paläolithischen Vorgängerkulturen entwickelt hat. Zugleich fielen am anderen zeitlichen Ende Ähnlichkeiten mit der neolithischen Kultur des M’lefatien auf. (de) Le Zarzien, ou culture de Zarzi, est une culture archéologique de l'Épipaléolithique, attestée au Nord de l'Irak et au nord-ouest de l'Iran, dans les zones hautes des contreforts du Zagros. Elle succède au Baradostien, à partir d'environ 18 000 av. J.-C., et s'achève autour de 10 000 av. J.-C. Il s'agit, en particulier sur la fin de la période, d'une phase d'adoucissement climatique marquant la période finale de la dernière ère glaciaire (tardiglaciaire). En plus du site éponyme de , dans le Kurdistan irakien, où elle a été identifiée pour la première fois en 1928-1930 par Dorothy Garrod, les sites caractéristiques de cette culture sont la grotte B1 de Shanidar, et celles de et de en Irak, et en Iran. Ils sont apparemment surtout datés de la période finale du Zarzien. Il s'agit de camps temporaires ou saisonniers de chasseurs-cueilleurs situés dans des zones montagnardes, au mode de vie très mobile (manifestement plus que les Natoufiens du Levant, qui expérimentent le mode de vie sédentaire à la fin de la période épipaléolithique). Ils chassent notamment le bouquetin et l'onagre, mais ayant une alimentation relativement diversifiée. Le site de Palegawra a livré des restes de ce qui a été identifié comme un des plus anciens chiens domestiques connus. Sur le plan matériel, ces sites sont caractérisés par des petites lames, microlithes, couramment taillés sur la fin de la période dans des formes triangulaires ou trapézoïdales. Cette culture évolue ensuite vers la culture de M'lefaat, marquant le début du néolithique précéramique. Les sites de Zawi Chemi et de Shanidar B2 témoignent de la transition entre les deux phases, un stade « protonéolithique » selon R. Solecki. (fr) Zarzian culture is an archaeological culture of late Paleolithic and Mesolithic in Southwest Asia. The period of the culture is estimated to have existed about 18,000–8,000 BCE. It was preceded by the Baradostian culture in the same region and was related to the of the Caucasus. The culture was named and recognised of the cave of Zarzi in Iraqi Kurdistan. Here were found plenty of microliths (up to 20% finds). Their forms are short and asymmetric trapezoids, and triangles with hollows. Andy Burns states "The Zarzian of the Zagros region of Iran is contemporary with the Natufian but different from it. The only dates for the entire Zarzian come from , and date to 17,300-17,000BP, but it is clear that it is broadly contemporary with the Levantine Kebaran, with which it shares features. It seems to have evolved from the Upper Palaeolithic Baradostian." There are only a few Zarzian sites and the area appears to have been quite sparsely populated during the Epipalaeolithic. Faunal remains from the Zarzian indicate that the temporary form of structures indicate a hunter-gatherer subsistence strategy, focused on onager, red deer and caprines. Better known sites include Palegawra Cave, Shanidar B2 and Zarzi." The Zarzian culture seems to have participated in the early stages of what Kent Flannery has called the broad spectrum revolution. The Zarzian culture is found associated with remains of the domesticated dog and with the introduction of the bow and arrow. It seems to have extended north into the Gobustan (Kobystan, Qobustan) region and into Eastern Iran as a forerunner of the and related cultures. (en) Het Zarzian is een archeologische cultuur uit het laatpaleolithicum en epipaleolithicum in Zuidwest-Azië, met name in het Zagrosgebergte. Ze is gedateerd van 18.000/15.000 tot 8.000 voor Christus, dat betekent gelijktijdig met het Kebarian en Natufian in Syrië en Palestina. De naam Zarzian werd voor het eerst gebruikt door na haar opgraving in 1928 van de Zarzi-site in Iraaks-Koerdistan. De cultuur ontstond uit het voorafgaande Baradostian en werd opgevolgd door het neolithische . De belangrijkste locaties zijn de , de Shanidar-grot, Zarzi, Warwasi, Pa Sangar en Ghar-i-Khar. Het was een cultuur van mobiele jagers en verzamelaars, die mogelijk per seizoen wisselden tussen bepaalde valleien, bergen en heuvels. Palegawra, Zarzi, Warwasi en Pa Sangar werden geclassificeerd als zomerkampen, terwijl Shanidar en Mar Gurgalan Sarab werden geïnterpreteerd als basiskampen. De belangrijkste prooidieren waren onagers, moeflons, oerossen, hazen, vossen, gazellen, bezoargeiten, edelherten en fluithazen, maar ook schildpadden. De bezoargeiten werden waarschijnlijk als eersten in de Zagros gedomesticeerd. In Palegawra werden mosselen van de soort alsook de krab Potamon potamios gevonden. In Zarzi werden vissen en krabben gevonden, en op sommige sites vond men de tuinslak . Ook de Perzische woestijnmuis vormde een belangrijk onderdeel van het dieet: In de Palegawra-grot vormen hun botten 10,8% van de zoogdierfossielen. De domesticatie van de hond en het gebruik van pijl en boog speelden een belangrijke rol bij de jacht, vooral op kleinere en snellere zoogdieren. Kenmerkend voor de werktuigset is een aandeel tot 20 procent van microlieten. Deze zijn meestal kort en vormen asymmetrische trapezoïden, plus driehoeken met inkepingen. Bepaalde soorten microlieten zijn karakteristieker voor de vroege, koud-aride fase van het Zarzian (mogelijk vanaf het Laatste Glaciale Maximum), andere voor een volgende, warmere fase. Dit geldt vooral voor de overgang van niet-geometrische naar geometrische microlieten. In de latere fase van het Zarzian domineerden niet de in het Natufian veel voorkomende halvemaanvormige microlieten (lunates). Desalniettemin vertonen de twee culturen grote overeenkomsten, hetgeen vaak wordt geïnterpreteerd als een indicatie van uitgebreide netwerken. Bij beide culturen werden mosselschelpen als sieraden gebruikt. Deze kwamen bij het Natufian vooral uit de Middellandse Zee en de Zwarte Zee, bij het Zarzian meer uit de Perzische Golf. Voor zover bekend bestonden in het Zarzian geen nederzettingen en dorpen zoals in het Natufian. Pas aan het einde van het tijdperk worden de eerste dorpsachtige bouwwerken gevonden, zoals bij Zawi Chemi. (nl) Kultura zarzyjska – kultura epipaleolityczna rozwijająca się w okresie od ok. XX tys. p.n.e. do ok. XI tys. p.n.e., genezę kultury zarzyjskiej wiąże się z miejscowym podłożem kultury baradosteńskiej. Nazwa niniejszej jednostki kulturowej związana ze stanowiskiem eponimicznym w jaskini w miejscowości położonej w irackiej części Kurdystanu. Zespół zjawisk kulturowych utożsamianych z kulturą zarzyjską obejmował swym zasięgiem teren większy od Baradosteinu, sięga poza Zagros, dalej na wschód aż do południowych wybrzeży Morza Kaspijskiego. Wyodrębnia się szereg wariantów regionalnych np. luristański (stanowisko Pa Sangar) czy nadkaspijski (stanowisko Ali Tappeh). Nie wyróżnia się faz rozwojowych. Przedstawiciele kultury zarzyjskiej zakładali swoje obozowiska macierzyste w jaskiniach, często obejmowanych po poprzednikach (Warwasi, Pa Sangar, Ghar-i-Khar oraz Szanidar). Eksploatacja stref ekologicznych była jednak bardziej wszechstronna niż u poprzedników, podstawową rolę odgrywało wyspecjalizowane łowiectwo. Zauważyć można wzrost znaczenia małych gatunków ssaków (dziki, kozłowate, lisy) oraz ptaków. Z większych gatunków polowano na gazele i jelenie. Charakterystycznie dla bliskowschodnich kultur epipaleolitycznych wzrasta udział innych sposobów zdobywania żywności, odnaleziono ślady zbieractwa m.in. krabów, ślimaków i skójek. Dyskusyjna jest kwestia zbierania i przechowywania produktów roślinnych. W należącej do kultury zarzyjskiej warstwie B 2 w jaskini Szanidar odnaleziono liczne jamy zasobowe jednak nie odnaleziono żadnych narzędzi służących do rozcierania i przygotowywania pokarmów roślinnych. Za przemianami gospodarczymi w tej kulturze następuje rozwój narzędzi kamiennych, przede wszystkim mikrolitów. Zwiększa się różnorodność ich typów zgeometryzowanych (takich jak trapezy, trójkąty, segmenty i formy półksiężycowate). Mikrolity te służyły jako zbrojniki do narzędzi złożonych, często odnajdowane są również mikrorylce. Przemysł kamienny tej kultury określa się jako wiórowy, charakterystyczne formy to wiórki z wnękami, wiórki tylcowe, ostrza graweckie, tylczaki i drapacze rdzeniowe. Znaczny odsetek wiórów jest nieretuszowany np. w Pa Sangar dochodzi do 2/3. Podstawowym surowcem do produkcji narzędzi był lokalny krzemień, rzadko łupki, bardzo rzadko sprowadzany obsydian. Kultura zarzyjska rozwijała się przez około 10000 lat, jej schyłek nastąpił mniej więcej równocześnie na całym obszarze jej występowania w XI tys. p.n.e., nieznana jest przyczyna zaniku. (pl) Зарзійська культура, культура Зарзі — археологічна культура кінця Верхнього Палеоліту та Мезоліту, носії якої проживали в горах Загроси на Близькому Сході. Назву отримала від печери Зарзі, де було знайдено археологічні пам'ятки цієї культури. (uk) Зарзийская культура — археологическая культура верхнего палеолита и мезолита в Иране, Ираке и Средней Азии. Существовала 18 — 8 тыс. лет назад. Сменяет барадостскую культуру из которой, возможно, эволюционировала. Название получила по месту находок в пещере Зарзи (недалеко от Сулеймании в иракском Курдистане). Известна также стоянка в пещере Шанидар и др. До 20 % находок составляют изделия из микролитов, которые имеют форму коротких асимметричных осколков кремня в виде треугольников и трапеций с дырочками для крепления. Культура имеет много общего с соседней кебарской в Леванте и в позднем периоде своего существования соседствует с натуфийской, но не идентична ей. Хотя стоянки разбросаны на значительном расстоянии друг от друга, они очень редки, и плотность населения, по-видимому, была низкой. Носители придерживались образа жизни охотников и собирателей. Объекты охоты: олень, дикий осел и козы. На стоянках найдены останки домашней собаки, а также луки и стрелы. Предположительно является предшественником более поздних культур восточной части Ирана, в том числе Элама. Вероятно, часть населения Южного Прикаспия, по восточному берегу Каспийского моря мигрировала в Южное Зауралье, где сложилась мезолитическая янгельская культура с асимметричными формами геометрических микролитов. (ru) |
| dbo:thumbnail | wiki-commons:Special:FilePath/Mar_Dalan-Rawansar-Kermanshah.jpg?width=300 |
| dbo:wikiPageID | 7397823 (xsd:integer) |
| dbo:wikiPageLength | 3339 (xsd:nonNegativeInteger) |
| dbo:wikiPageRevisionID | 1067825527 (xsd:integer) |
| dbo:wikiPageWikiLink | dbr:Epipalaeolithic dbc:Archaeological_cultures_in_Iran dbr:Prehistory_of_Iran dbr:Gobustan_National_Park dbr:Levant dbr:Caucasus dbr:Trialetian dbr:Iraqi_Kurdistan dbr:Natufian_culture dbr:Baradostian_culture dbc:Archaeological_cultures_in_Iraq dbc:Upper_Paleolithic_cultures_of_Asia dbr:Broad_spectrum_revolution dbr:Paleolithic dbc:Archaeological_cultures_in_Azerbaijan dbr:History_of_Mesopotamia dbc:Epipalaeolithic_cultures dbr:Epipaleolithic dbc:Archaeological_cultures_of_the_Near_East dbr:Kebaran dbr:Kent_Flannery dbr:Khiamian dbr:Southwest_Asia dbr:Domesticated_dog dbr:Mesolithic dbr:Natufian dbr:Upper_Palaeolithic dbr:Baradostian dbr:Shanidar dbr:M'lefaatian_culture dbr:Hissar_culture dbr:Imereti_culture dbr:Palegawra_Cave dbr:File:Mar_Dalan-Rawansar-Kermanshah.jpg |
| dbp:dates | c. 20,000 – c. 10,000 BP (en) |
| dbp:followedby | dbr:M'lefaatian_culture |
| dbp:name | Zarzian culture (en) |
| dbp:period | dbr:Mesolithic |
| dbp:precededby | dbr:Baradostian_culture |
| dbp:wikiPageUsesTemplate | dbt:Infobox_archaeological_culture dbt:Epipalaeolithic_Southwest_Asia dbt:Mesolithic dbt:Citation_needed dbt:Reflist dbt:Prehistoric_Asia dbt:Ancient_Mesopotamia |
| dct:subject | dbc:Archaeological_cultures_in_Iran dbc:Archaeological_cultures_in_Iraq dbc:Upper_Paleolithic_cultures_of_Asia dbc:Archaeological_cultures_in_Azerbaijan dbc:Epipalaeolithic_cultures dbc:Archaeological_cultures_of_the_Near_East |
| gold:hypernym | dbr:Culture |
| rdf:type | yago:WikicatArchaeologicalCulturesOfTheNearEast yago:Abstraction100002137 yago:Culture108287844 yago:Group100031264 dbo:Magazine yago:SocialGroup107950920 yago:Society107966140 |
| rdfs:comment | ثقافة زرزية هي ثقافة أثرية كانت في أواخر العصر الحجري القديم والميزوليتي في جنوب غرب آسيا، وتقدر الفترة للثقافة ما بين 18،000 إلى 8،000 سنة قبل الميلاد، وتنسب الثقافة إلى كهف زارزي في كردستان العراق، حيث وجدت هناك الكثير من الأدوات الحجرية الصغيرة (ما يصل إلى 20٪ من الاكتشافات). (ar) Зарзійська культура, культура Зарзі — археологічна культура кінця Верхнього Палеоліту та Мезоліту, носії якої проживали в горах Загроси на Близькому Сході. Назву отримала від печери Зарзі, де було знайдено археологічні пам'ятки цієї культури. (uk) El zarzià és una cultura de finals del paleolític superior i del mesolític, que es va desenvolupar al sud-oest asiàtic el període que abasta del 18000 BP al 10000 BP. El nom li vé de la cova de Zarzi, al Kurdistan iraquià, lloc on es va identificar aquesta cultura arqueològica. La va precedir la cultura baradostiana, també pròpia de la mateixa regió, i s'ha estimat una possible relació amb la cultura imereti del Caucas. El zarzià es caracteritza per la presència abundant de micròlits (a la cova de Zarzi representaven fins a un 20% de les troballes totals), amb la forma de trapezoides curts i asimètrics i triangles amb buits. (ca) Als Zarzien wird seit 1930 eine jungpaläolithisch-epipaläolithische Kultur in Südwestasien, vor allem im Zagros, bezeichnet, deren Artefakte auf 18.000/15.000 bis 8.000 v. Chr. datiert wurden. Damit bestand die Kultur gleichzeitig mit dem Kebarien und dem Natufien in Syrien und Palästina, steht allerdings erheblich weniger im Fokus der Forschung. Ihren Namen erhielt die Kultur nach der Fundstätte im irakischen Teil Kurdistans. (de) Le Zarzien, ou culture de Zarzi, est une culture archéologique de l'Épipaléolithique, attestée au Nord de l'Irak et au nord-ouest de l'Iran, dans les zones hautes des contreforts du Zagros. Elle succède au Baradostien, à partir d'environ 18 000 av. J.-C., et s'achève autour de 10 000 av. J.-C. Il s'agit, en particulier sur la fin de la période, d'une phase d'adoucissement climatique marquant la période finale de la dernière ère glaciaire (tardiglaciaire). (fr) Zarzian culture is an archaeological culture of late Paleolithic and Mesolithic in Southwest Asia. The period of the culture is estimated to have existed about 18,000–8,000 BCE. It was preceded by the Baradostian culture in the same region and was related to the of the Caucasus. The culture was named and recognised of the cave of Zarzi in Iraqi Kurdistan. Here were found plenty of microliths (up to 20% finds). Their forms are short and asymmetric trapezoids, and triangles with hollows. (en) Kultura zarzyjska – kultura epipaleolityczna rozwijająca się w okresie od ok. XX tys. p.n.e. do ok. XI tys. p.n.e., genezę kultury zarzyjskiej wiąże się z miejscowym podłożem kultury baradosteńskiej. Nazwa niniejszej jednostki kulturowej związana ze stanowiskiem eponimicznym w jaskini w miejscowości położonej w irackiej części Kurdystanu. Przedstawiciele kultury zarzyjskiej zakładali swoje obozowiska macierzyste w jaskiniach, często obejmowanych po poprzednikach (Warwasi, Pa Sangar, Ghar-i-Khar oraz Szanidar). (pl) Het Zarzian is een archeologische cultuur uit het laatpaleolithicum en epipaleolithicum in Zuidwest-Azië, met name in het Zagrosgebergte. Ze is gedateerd van 18.000/15.000 tot 8.000 voor Christus, dat betekent gelijktijdig met het Kebarian en Natufian in Syrië en Palestina. De naam Zarzian werd voor het eerst gebruikt door na haar opgraving in 1928 van de Zarzi-site in Iraaks-Koerdistan. De cultuur ontstond uit het voorafgaande Baradostian en werd opgevolgd door het neolithische . (nl) Зарзийская культура — археологическая культура верхнего палеолита и мезолита в Иране, Ираке и Средней Азии. Существовала 18 — 8 тыс. лет назад. Сменяет барадостскую культуру из которой, возможно, эволюционировала. Название получила по месту находок в пещере Зарзи (недалеко от Сулеймании в иракском Курдистане). Известна также стоянка в пещере Шанидар и др. Вероятно, часть населения Южного Прикаспия, по восточному берегу Каспийского моря мигрировала в Южное Зауралье, где сложилась мезолитическая янгельская культура с асимметричными формами геометрических микролитов. (ru) |
| rdfs:label | ثقافة زرزية (ar) Zarzià (ca) Zarzien (de) Zarzien (fr) Zarzian (nl) Kultura zarzyjska (pl) Zarzian culture (en) Зарзийская культура (ru) Зарзійська культура (uk) |
| owl:sameAs | freebase:Zarzian culture yago-res:Zarzian culture wikidata:Zarzian culture dbpedia-ar:Zarzian culture dbpedia-ca:Zarzian culture dbpedia-de:Zarzian culture dbpedia-fa:Zarzian culture dbpedia-fr:Zarzian culture dbpedia-hu:Zarzian culture dbpedia-ku:Zarzian culture dbpedia-ms:Zarzian culture dbpedia-nl:Zarzian culture dbpedia-pl:Zarzian culture dbpedia-ru:Zarzian culture dbpedia-uk:Zarzian culture https://global.dbpedia.org/id/4q4EG |
| prov:wasDerivedFrom | wikipedia-en:Zarzian_culture?oldid=1067825527&ns=0 |
| foaf:depiction | wiki-commons:Special:FilePath/Mar_Dalan-Rawansar-Kermanshah.jpg |
| foaf:isPrimaryTopicOf | wikipedia-en:Zarzian_culture |
| is dbo:wikiPageRedirects of | dbr:Zarzian |
| is dbo:wikiPageWikiLink of | dbr:Proto-Indo-European_homeland dbr:Archaeology_of_Iran dbr:Little_Zab dbr:Elshanka_culture dbr:Francis_Turville-Petre dbr:Cave_of_Dzhebel dbr:Baradostian_culture dbr:History_of_the_ancient_Levant dbr:Armenian_hypothesis dbr:Chamchamal dbr:Indo-European_migrations dbr:Shanidar_Cave dbr:Trialetian_Mesolithic dbr:Zarzian |
| is dbp:followedby of | dbr:Baradostian_culture |
| is foaf:primaryTopic of | wikipedia-en:Zarzian_culture |
