doncat2 (original) (raw)

To πρώτο πράγμα που βλέπει όποιος μπαίνει στο σπίτι, είναι μία βιτρίνα με κουκουβάγιες. Εκατοντάδες κουκουβάγιες από όλες τις γωνιές της γης.

Η συλλογή αυτή γεννήθηκε περίεργα. Πριν από σαράντα+ χρόνια, κάποιος φίλος κοίταξε ένα κινέζικο ωροσκόπιο και μου είπε ότι είμαι... κουκουβάγια. Μου χάρισε και μία ασημένια σιγαροθήκη (τότε κάπνιζα) με ανάγλυφη κουκουβάγια στο καπάκι.

Την μόνη κουκουβάγια που είχα στο σπίτι (είναι η δεύτερη από δεξιά, ανάμεσα στις ξύλινες) την είχα αγοράσει όχι λόγω πουλιού, αλλά λόγω δανέζικου design.

Οι δύο κουκουβάγιες άρχισαν να πληθαίνουν όταν ο ίδιος φίλος διέδοσε και σε άλλους το κινέζικο παραμύθι. Άρχισαν όλοι να μου χαρίζουν κουκουβάγιες.

Ο πιο τακτικός χορηγός της συλλογής είναι ο Γιάννης Μαρίνος που επί δεκαετίες μου χαρίζει από μία στην γιορτή μου. Ο πρόωρα χαμένος φίλος Αλέξης Ζακυθηνός, χρόνια πρέσβης στην Νότιο Αμερική, μου έφερνε εκπληκτικά δείγματα. Η φίλη Μαρία, αεροσυνοδός στην Άπω Ανατολή, επίσης.

Άρχισα κι εγώ, σε κάθε ταξίδι μου, να φέρνω τουλάχιστον μία. Έτσι, χωρίς ιδιαίτερη επιμέλεια, δημιουργήθηκε μία συλλογή που έχει κομμάτια από όλες (μα όλες!) τις χώρες της γης και από τα πιο ετερόκλιτα υλικά.

Από κεχριμπάρι, ίασπι, νεφρίτη, ελεφαντόδοντο, μάρμαρο, χαλκό, πορσελάνη, σίδερο, κρύσταλλο, πανί, ασήμι, ξύλο, φτερά, πηλό, κόκκαλο φάλαινας... Υπάρχουν κομμάτια που στοίχισαν ένα ευρώ και άλλα πάνω από χίλια.

Αυτή είναι η παρέα της Άπω Ανατολής - περίτεχνες και χρυσοποίκιλτες.

Αυτές είναι οι κρυστάλλινες και διάφανες...

και τούτες από τα πιο περίεργα υλικά - συντηρητικές και μοντέρνες.

Είναι ενδιαφέρον ότι δεν υπάρχει λαός που να μην φτιάχνει απεικονίσματα της γλαύκας. Το μυθικό πουλί εμπνέει. Αν μάζευα γάτες (έχω και τέτοια συλλογή) ή σκύλους, δεν θα έβρισκα παντού. Στις κουκουβάγιες, σε κάθε τόπο, είχα πρόβλημα επιλογής.

________________________________

Υ. Γ1: Ζητώ συγγνώμη για τις φωτογραφίες - είναι πολύ πρόχειρες. Έπρεπε να στήσω ένα μικρό στούντιο - αλλά βαρέθηκα και τις τράβηξα με φλας.

Υ. Γ. 2: Προς Θεού, μην αρχίσετε να μου χαρίζετε κι άλλες - δεν έχω που να τις βάλω!

Υ. Γ. 3: Ο τίτλος, από τραγούδι της Λιλιπούπολης.