| First stanza |
|
|
| Wilhelmus van NassouweBen ick van Duytschen bloet,Den Vaderlant getrouweBlyf ick tot in den doot:Een Prince van OraengienBen ick vrij onverveert,Den Coninck van HispaengienHeb ick altijt gheeert. |
Wilhelmus van Nassouweben ik, van Duitsen bloed,den vaderland getrouweblijf ik tot in den dood.Een Prinse van Oranjeben ik, vrij, onverveerd,den Koning van Hispanjeheb ik altijd geëerd. |
William of Nassau, scionOf a Dutch and ancient line,I dedicate undyingFaith to this land of mine.A prince I am, undaunted,Of Orange, ever free,To the king of Spain I've grantedA lifelong loyalty. |
| Second stanza |
|
|
| In Godes vrees te levenHeb ick altyt betracht,Daerom ben ick verdrevenOm Landt om Luyd ghebracht:Maer God sal mij regerenAls een goet Instrument,Dat ick zal wederkeerenIn mijnen Regiment. |
In Godes vrees te levenheb ik altijd betracht,daarom ben ik verdreven,om land, om luid gebracht.Maar God zal mij regerenals een goed instrument,dat ik zal wederkerenin mijnen regiment. |
**I'**ve ever tried to live inThe fear of God's commandAnd therefore I've been driven,From people, home, and land,But God, I trust, will rate meHis willing instrumentAnd one day reinstate meInto my government. |
| Third stanza |
|
|
| Lydt u myn OndersatenDie oprecht zyn van aert,Godt sal u niet verlatenAl zijt ghy nu beswaert:Die vroom begheert te levenBidt Godt nacht ende dach,Dat hy my cracht wil ghevenDat ick u helpen mach. |
Lijdt u, mijn onderzatendie oprecht zijt van aard,God zal u niet verlaten,al zijt gij nu bezwaard.Die vroom begeert te leven,bidt God nacht ende dag,dat Hij mij kracht zal geven,dat ik u helpen mag. |
Let no despair betray you,My subjects true and good.The Lord will surely stay youThough now you are pursued.He who would live devoutlyMust pray God day and nightTo throw His power about meAs champion of your right. |
| Fourth stanza |
|
|
| Lyf en goet al te samenHeb ick u niet verschoont,Mijn broeders hooch van NamenHebbent u oock vertoont:Graef Adolff is gheblevenIn Vriesland in den slaech,Syn Siel int ewich LevenVerwacht den Jongsten dach. |
Lijf en goed al te samenheb ik u niet verschoond,mijn broeders hoog van namenhebben 't u ook vertoond:Graaf Adolf is geblevenin Friesland in den slag,zijn ziel in 't eeuwig levenverwacht den jongsten dag. |
Life and my all for othersI sacrificed, for you!And my illustrious brothersProved their devotion too.Count Adolf, more's the pity,Fell in the Frisian fray,And in the eternal cityAwaits the judgement day. |
| Fifth stanza |
|
|
| Edel en Hooch gheborenVan Keyserlicken Stam:Een Vorst des Rijcks vercorenAls een vroom Christen man,Voor Godes Woort ghepreesenHeb ick vrij onversaecht,Als een Helt sonder vreesenMijn edel bloet ghewaecht. |
Edel en hooggeboren,van keizerlijken stam,een vorst des rijks verkoren,als een vroom christenman,voor Godes woord geprezen,heb ik, vrij onversaagd,als een held zonder vredenmijn edel bloed gewaagd. |
I, nobly born, descendedFrom an imperial stock.An empire's prince, defended(Braving the battle's shockHeroically and fearlessAs pious Christian ought)With my life's blood the peerlessGospel of God our Lord. |
| Sixth stanza |
|
|
| Mijn Schilt ende betrouwenSijt ghy, o Godt mijn Heer,Op u soo wil ick bouwenVerlaet mij nimmermeer:Dat ick doch vroom mach blijvenV dienaer taller stondt,Die Tyranny verdrijven,Die my mijn hert doorwondt. |
Mijn schild ende betrouwenzijt Gij, o God mijn Heer,op U zo wil ik bouwen,Verlaat mij nimmermeer.Dat ik doch vroom mag blijven,uw dienaar t'aller stond,de tirannie verdrijvendie mij mijn hart doorwondt. |
A shield and my reliance,O God, Thou ever wert.I'll trust unto Thy guidance.O leave me not ungirt.That I may stay a piousServant of Thine for ayeAnd drive the plagues that try usAnd tyranny away. |
| Seventh stanza |
|
|
| Van al die my beswaren,End mijn Vervolghers zijn,Mijn Godt wilt doch bewarenDen trouwen dienaer dijn:Dat sy my niet verrasschenIn haren boosen moet,Haer handen niet en wasschenIn mijn onschuldich bloet. |
Van al die mij bezwarenen mijn vervolgers zijn,mijn God, wil doch bewarenden trouwen dienaar dijn,dat zij mij niet verrassenin hunnen bozen moed,hun handen niet en wassenin mijn onschuldig bloed. |
My God, I pray thee, save meFrom all who do pursueAnd threaten to enslave me,Thy trusted servant true.O Father, do not sanctionTheir wicked, foul design,Don't let them wash their hands inThis guiltless blood of mine. |
| Eighth stanza |
|
|
| Als David moeste vluchtenVoor Saul den Tyran:Soo heb ick moeten suchtenMet menich Edelman:Maer Godt heeft hem verhevenVerlost uit alder noot,Een Coninckrijk gheghevenIn Israel seer groot. |
Als David moeste vluchtenvoor Sauel den tiran,zo heb ik moeten zuchtenals menig edelman.Maar God heeft hem verheven,verlost uit alder nood,een koninkrijk gegevenin Israël zeer groot. |
O David, thou soughtest shelterFrom King Saul's tyranny.Even so I fled this welterAnd many a lord with me.But God the Lord did save meFrom exile and its hellAnd, in His mercy, gave himA realm in Israel. |
| Ninth stanza |
|
|
| Na tsuer sal ick ontfanghenVan Godt mijn Heer dat soet,Daer na so doet verlanghenMijn Vorstelick ghemoet:Dat is dat ick mach stervenMet eeren in dat Velt,Een eewich Rijck verwervenAls een ghetrouwe Helt. |
Na 't zuur zal ik ontvangenvan God mijn Heer dat zoet,daarnaar zo doet verlangenmijn vorstelijk gemoed:dat is, dat ik mag stervenmet eren in dat veld,een eeuwig rijk verwervenals een getrouwen held. |
Fear not 't will rain sans ceasingThe clouds are bound to part.I bide that sight so pleasingUnto my princely heart,Which is that I with honorEncounter death in war,And meet in heaven my Donor,His faithful warrior. |
| Tenth stanza |
|
|
| Niet doet my meer erbarmenIn mijnen wederspoet,Dan dat men siet verarmenDes Conincks Landen goet,Dat van de Spaengiaerts crenckenO Edel Neerlandt soet,Als ick daer aen ghedenckeMijn Edel hert dat bloet. |
Niet doet mij meer erbarmenin mijnen wederspoeddan dat men ziet verarmendes Konings landen goed.Dat u de Spanjaards krenken,o edel Neerland zoet,als ik daaraan gedenke,mijn edel hart dat bloedt. |
Nothing so moves my pityAs seeing through these lands,Field, village, town and cityPillaged by roving hands.O that the Spaniards rape thee,My Netherlands so sweet,The thought of that does grip meCausing my heart to bleed. |
| Eleventh stanza |
|
|
| Als een Prins op ghesetenMet mijner Heyres cracht,Van den Tyran vermetenHeb ick den Slach verwacht,Die by Maestricht begravenBevreesden mijn ghewelt,Mijn ruyters sach men draven.Seer moedich door dat Velt. |
Als een prins opgezetenmet mijner heireskracht,van den tiran vermetenheb ik den slag verwacht,die, bij Maastricht begraven,bevreesden mijn geweld;mijn ruiters zag men dravenzeer moedig door dat veld. |
A stride on steed of mettleI've waited with my hostThe tyrant's call to battle,Who durst not do his boast.For, near Maastricht ensconced,He feared the force I wield.My horsemen saw one bounce itBravely across the field. |
| Twelfth stanza |
|
|
| Soo het den wille des HeerenOp die tyt had gheweest,Had ick gheern willen keerenVan v dit swear tempeest:Maer de Heer van hier bovenDie alle dinck regeert.Diemen altijd moet lovenEn heeftet niet begheert. |
Zo het den wil des Herenop dien tijd had geweest,had ik geern willen kerenvan u dit zwaar tempeest.Maar de Heer van hierboven,die alle ding regeert,die men altijd moet loven,en heeft het niet begeerd. |
Surely, if God had willed it,When that fierce tempest blew,My power would have stilled it,Or turned its blast from youBut He who dwells in heaven,Whence all our blessings flow,For which aye praise be given,Did not desire it so. |
| Thirteenth stanza |
|
|
| Seer Prinslick was ghedrevenMijn Princelick ghemoet,Stantvastich is gheblevenMijn hert in teghenspoet,Den Heer heb ick ghebedenVan mijnes herten gront,Dat hy mijn saeck wil reden,Mijn onschult doen bekant. |
Zeer christlijk was gedrevenmijn prinselijk gemoed,standvastig is geblevenmijn hart in tegenspoed.Den Heer heb ik gebedenuit mijnes harten grond,dat Hij mijn zaak wil redden,mijn onschuld maken kond. |
Steadfast my heart remainethIn my adversityMy princely courage strainethAll nerves to live and be.I've prayed the Lord my MasterWith fervid heart and tenseTo save me from disasterAnd prove my innocence. |
| Fourteenth stanza |
|
|
| Oorlof mijn arme SchapenDie zijt in grooten noot,V Herder sal niet slapenAl zijt ghy nu verstroyt:Tot Godt wilt v begheven,Syn heylsaem Woort neemt aen,Als vrome Christen leven,Tsal hier haest zijn ghedaen. |
Oorlof, mijn arme schapendie zijt in groten nood,uw herder zal niet slapen,al zijt gij nu verstrooid.Tot God wilt u begeven,zijn heilzaam woord neemt aan,als vrome christen leven,-'t zal hier haast zijn gedaan. |
Alas! my flock. To severIs hard on us. Farewell.Your Shepherd wakes, whereverDispersed you may dwell,Pray God that He may ease you.His Gospel be your cure.Walk in the steps of JesusThis life will not endure. |
| Fifteenth stanza |
|
|
| Voor Godt wil ick belijdenEnd zijner grooter Macht,Dat ick tot gheenen tijdenDen Coninck heb veracht:Dan dat ick Godt den HeereDer hoochster Maiesteyt,Heb moeten obedieren,Inder gherechticheyt. |
Voor God wil ik belijdenen zijner groten macht,dat ik tot genen tijdenden Koning heb veracht,dan dat ik God den Heere,der hoogsten Majesteit,heb moeten obediërenin der gerechtigheid. |
Unto the Lord His powerI do confession makeThat ne'er at any hourIll of the King I spake.But unto God, the greatestOf Majesties I oweObedience first and latest,For Justice wills it so. |
| Acrostic |
|
|
| WILLEMVANNASSOV |
WILLEMVANNAZZOV |
WILLIAMOFNASSAU |