The Helix by Potiropoulos+Partners - Architect (original) (raw)
Ένα νέο κτίριο σχεδίασε η Potiropoulos+Partners στο Γκολφ της Γλυφάδας. Ο λόγος για το «The Helix» που σύμφωνα με τους σχεδιαστές του βασίζει τη συνθετική του προσέγγιση στην ισχυρή αντίστιξη χρωμάτων και υφών μεταξύ του κτίσματος και της φύσης.
Η Potiropoulos+Partners σχεδίασε το «The Helix», ένα νέο κτίριο διαμερισμάτων και κατοικιών, στο Γκολφ της Γλυφάδας.
Ένα νέο κτίριο σχεδίασε η Potiropoulos+Partners στο Γκολφ της Γλυφάδας. Ο λόγος για το «The Helix» που σύμφωνα με τους σχεδιαστές του βασίζει τη συνθετική του προσέγγιση στην ισχυρή αντίστιξη χρωμάτων και υφών μεταξύ του κτίσματος και της φύσης. Όπως γνωστοποίησε το βραβευμένο αρχιτεκτονικό γραφείο, κεντρική ιδέα του σχεδιασμού αποτελεί η σφιχτή εγγραφή, σε κάτοψη και τομή, μίας λευκής, λείας, γλυπτικής «μορφής-σήματος» στη φύση. Παράλληλα, η ελικοειδής κύρια όψη μοιάζει να περιστρέφεται, να ανυψώνεται σε συνεχή κίνηση, δίνοντας μία αίσθηση δυναμική και ταυτόχρονα ανάλαφρη.
«Ο σχεδιασμός αντιδρά στο τοπιακό πανόραμα, καθώς το κτίριο βρίσκεται σχεδόν σε επαφή με το Γκολφ της Γλυφάδας, ενώ νοτιοδυτικά του απλώνεται ο Σαρωνικός κόλπος που χάνεται στον ορίζοντα», αναφέρει η Potiropoulos+Partners προσθέτοντας πως οι παραλλαγές του φυσικού φωτός, οι διαφορετικές θέες και οι μεταμφιέσεις της φύσης ανάλογα με την εποχή και την ώρα της ημέρας ή της νύχτας, εγκαθιστούν έναν καμβά εννοιολογικών και οπτικών σχέσεων πάνω στον οποίο υφαίνεται το αρχιτεκτονικό συντακτικό.
Το κτίριο και το τοπίο, η ιδιωτικότητα και η εξωστρέφεια
Πώς οργανώνεται το εσωτερικό του κτιρίου; Σύμφωνα με την Potiropoulos+Partners η σύνθεση διαπραγματεύεται τον διάλογο ανάμεσα στο κτίριο και το τοπίο οργανώνοντας το εσωτερικό του σε χώρους «καθημερινούς» ή «έκτακτους», που αναλογούν στις διαβαθμίσεις της θέας και των λειτουργιών. «Στο πλαίσιο αυτό το μοίρασμα των εξωτερικών ανοιγμάτων προσαρμόζεται άλλοτε στις επιθυμητές συνθήκες ιδιωτικότητας, και άλλοτε εξωστρέφειας, προσφέροντας μία άμεση εμπειρία από διαφορετικές αφηγήσεις που συμπληρώνουν η μία την άλλη», αναφέρει το αρχιτεκτονικό γραφείο καταλήγοντας ότι με αυτόν τον τρόπο οι δύο πλάγιες όψεις και η εσωτερική προβάλουν εσωστρεφείς, προστατευμένες, σε αντιδιαστολή με εκείνη της οδού Ξενοφώντος που ανοίγεται προς τη θέα.
Η επιδερμίδα και η περίφραξη
«Τη στιβαρή αυτή αρχιτεκτονική καλύπτει μονολιθικά μία διάτρητη επιδερμίδα, σαν κλωστρά αποτελούμενη από γραμμικές διατομές, ελαφρύνοντας το αισθητικό βάρος του κτιριακού όγκου» εξηγεί η Potiropoulos+Partners συμπληρώνοντας πως τα κατακόρυφα στοιχεία της ρυθμολογούν την επίδραση του φυσικού φωτός δημιουργώντας ένα πορώδες όριο που φιλτράρει τη φύση και τα βλέμματα. «Ταυτόχρονα προσδίδουν στις όψεις μία αίσθηση λεπτότεχνη».
Οι σχεδιαστές του κτιρίου αποφάσισαν να διαμορφώσουν αντιστοίχως την περίφραξη που καλείται να εξυπηρετήσει τις λειτουργικές απαιτήσεις της προστασίας και της υποδοχής. «Μέσα από τις επιμέρους αυτές χειρονομίες παράγεται τελικά μία ολοκληρωμένη δομή που δηλώνει την εξισορρόπηση όλων αυτών των σχέσεων αναδεικνύοντας την συνολική σχεδιαστική λογική του κτιρίου».
Οι υφές και τα χρώματα
Το «Τhe Helix» βασίζει τον συνθετικό του χειρισμό στην ισχυρή αντίστιξη χρωμάτων και υφών μεταξύ του κτίσματος (λευκού, μαλακού, λείου, καμπυλωμένου) και του φυσικού στοιχείου (γαιώδους, αδρού, σκληρού, γωνιώδους). Όπως υπογραμμίζει το γραφείο «στην αρχιτεκτονική γλώσσα που υιοθετήθηκε το λευκό αποτελεί μια σιωπηλή δήλωση παρουσίας, είναι τα πάντα και ταυτόχρονα διαφορετικό».
«Μέσα από τον αποχρωματισμό του κτίσματος γίνεται αναγνωρίσιμη η ομογενοποιητική αντιμετώπιση του φλοιού, ενώ αντίστοιχα λευκές σκηνογραφίες, που εμπλέκουν μια ποικιλία υλικών – διάτρητα ή συμπαγή, διαφανή ή ημιδιαφανή, φυσικά ή βιομηχανικά – δίνουν το ύφος στους εσωτερικούς χώρους όπου επικρατεί το φυσικό φως».
Μοντερνιστικές αναφορές, χωρίς εμμονές σε ιδίωμα
Ο σχεδιασμός του «Τhe Helix», σύμφωνα με το αρχιτεκτονικό γραφείο, ενσωματώνει έμμεσα τη μνήμη του ελληνικού μοντερνιστικού περιαστικού βιώματος, χωρίς εμμονή σε ένα ιδίωμα που θα υπογράφει μονοσήμαντα έναν συγκεκριμένο τρόπο φορμαλιστικής ερμηνείας του. «Το κτίριο γίνεται αντιληπτό ως τοπόσημο που καλείται να επηρεάσει τη μικροκλίμακα στην οποία εντάσσεται συμβάλλοντας στην ανασύνταξη της τοπικής αστικής κατάστασης», καταλήγει η Potiropoulos+Partners.