Yannis (Jean Marie) Skalidakis | University of Crete (original) (raw)
Books by Yannis (Jean Marie) Skalidakis
Κάλλιπος, Ανοικτές Ακαδημαϊκές Εκδόσεις, 2024
Η μονογραφία αυτή πραγματεύεται την Επανάσταση του 1821 στην Κρήτη σε δύο επίπεδα. Στο πρώτο επίπ... more Η μονογραφία αυτή πραγματεύεται την Επανάσταση του 1821 στην Κρήτη σε δύο επίπεδα. Στο πρώτο επίπεδο, γίνεται μια προσπάθεια ανασύστασης των γεγονότων από την έναρξη της επανάστασης το 1821 έως και την κατάπαυσή της το 1830. Σε αυτό το επίπεδο, η επανάσταση στην Κρήτη συσχετίζεται με την εξέλιξη της επανάστασης στην κυρίως Ελλάδα. Παρουσιάζεται το πλαίσιο της οθωμανικής Κρήτης και των παραμονών της επανάστασης, καθώς και τα δύο διακριτά επεισόδια του επαναστατικού αγώνα (1821-1824, 1825-1830). Στο δεύτερο επίπεδο, το συγκεκριμένο επαναστατικό γεγονός λαμβάνεται ως παράδειγμα για τη μελέτη συγκεκριμένων διαστάσεων μιας επαναστατικής διαδικασίας, όπως η διαλεκτική σχέση πολέμου και κρατικής συγκρότησης, οι προϋποθέσεις και τα όρια μιας πολεμικής οικονομίας και οι δυναμικές που αναπτύσσονται στο πλαίσιο μιας επανάστασης. Σε αυτό το επίπεδο, το αντικείμενο μελέτης μας εξετάζεται με βάση θεωρίες της πολιτικής επιστήμης και ιστορικής κοινωνιολογίας. Παρουσιάζονται, ξεχωριστά, οι μηχανισμοί της οικονομίας πολέμου, η επιμελητεία και η στρατολογία, ο τρόπος πολέμου σε ξηρά και θάλασσα, η συγκρότηση θεσμών εξουσίας και οι σχέσεις τοπικής και κεντρικής διοίκησης. Συμπεριλαμβάνεται χρονολόγιο γεγονότων, βιβλιογραφικός οδηγός και παράρτημα τεκμηρίων.
Ασίνη, 2023
Το 1941 η Κρήτη κατακτήθηκε από τον Άξονα μετά από σκληρή μάχη τόσο με τα συμμαχικά στρατεύματα ό... more Το 1941 η Κρήτη κατακτήθηκε από τον Άξονα μετά από σκληρή μάχη τόσο με τα συμμαχικά στρατεύματα όσο και με τον ντόπιο πληθυσμό, χαράζοντας εξαρχής τις σχέσεις μίσους μεταξύ κατακτητών και κατακτημένων. Στο βιβλίο αυτό γίνεται για πρώτη φορά μια προσπάθεια επιστημονικής προσέγγισης της κατοχικής περιόδου στο νησί, καθώς υπήρχαν ουσιαστικές διαφορές από την ίδια περίοδο στην υπόλοιπη χώρα – με σημαντικότερη ίσως το γεγονός ότι εξαρχής, η Κρήτη θεωρήθηκε από τους Γερμανούς «Φρούριο» (Festung), μια κατάσταση που απέδιδε αυξημένες αρμοδιότητες και αυτονομία κινήσεων στον Γερμανό στρατιωτικό διοικητή.
Μετά από πολυετή έρευνα σε ελληνικά, γερμανικά, βρετανικά αρχεία και επισκόπηση πληθώρας μελετών, μαρτυριών, απομνημονευμάτων και άλλων τεκμηρίων, ο συγγραφέας εξετάζει τις μεταβολές που επέβαλε η «γερμανοκατοχή» στην κρητική κοινωνία, οικονομία και πολιτική. Την ανασυγκρότηση ενός πολιτικού συστήματος μετά από μια κατακλυσμιαία αλλαγή εξουσίας, τους καινούριους θεσμούς και μηχανισμούς που συγκροτήθηκαν από τους νέους κυρίαρχους αλλά και από την αντίσταση εναντίον τους, τους παλαιούς θεσμούς που διαλύθηκαν ή μεταλλάχθηκαν, αναλαμβάνοντας νέους ρόλους, τις εξουσίες εντός του νησιού και εκτός αυτού (Αθήνα, Κάιρο, Βερολίνο) που υπόκειντο σε νέα ιεράρχηση. Προσαρμογή, αντίσταση, συνεργασία ήταν οι επιλογές απέναντι στη γερμανική κατάκτηση.
Editions by Yannis (Jean Marie) Skalidakis
Το βιβλίο αυτό παρουσιάζει μια σειρά από ντοκουμέντα της πολύμορφης εξέγερσης που συγκλόνισε τον ... more Το βιβλίο αυτό παρουσιάζει μια σειρά από ντοκουμέντα της πολύμορφης εξέγερσης που συγκλόνισε τον κόσμο. 68 κείμενα μιας γενιάς που άλλαξε τον κόσμο, 68 ντοκουμέντα αγωνιστών, ομάδων, οργανώσεων και κομμάτων τα οποία καλύπτουν μια δεκαπενταετία (1960-1975) επαναστατικών αγώνων όπως ξεδιπλώθηκαν σε κάθε γωνιά του πλανήτη, από το Παρίσι στο Σαντιάγκο και από το Σικάγο στη Σαϊγκόν.
Thesis by Yannis (Jean Marie) Skalidakis
This study examines the economic, social and political background of a new form of government –th... more This study examines the economic, social and political background of a new form of government –the National Committee of National Liberation (Politiki Epitropi Ethnikis Apeleftherosis – PEEA)– founded into the occupied by the Axis powers Greece. As indicated in the title of the thesis, it is a historical study of the economic, social and political terms which made not only possible but also necessary the formation and function of a central political organ into the territory of the liberated zone known as Free Greece (Eleftheri Ellada).
Thesis Chapters by Yannis (Jean Marie) Skalidakis
This study examines the economic, social and political background of a new form of government –th... more This study examines the economic, social and political background of a new form of government –the National Committee of National Liberation (Politiki Epitropi Ethnikis Apeleftherosis – PEEA)– founded into the occupied by the Axis powers Greece. As indicated in the title of the thesis, it is a historical study of the economic, social and political terms which made not only possible but also necessary the formation and function of a central political organ into the territory of the liberated zone known as Free Greece (Eleftheri Ellada).
Talks by Yannis (Jean Marie) Skalidakis
As World War II was reaching its end and its final outcome became clear, the big question of the ... more As World War II was reaching its end and its final outcome became clear, the big question of the day after, in Europe, emerged. The collaboration of a serious part of the prewar political personnel with the occupiers produced a political vacuum. The Big Allies, the governments-in-exile but also new forces created by the Resistance were preparing for the liberation of the occupied countries and the restructure of their political regimes. In Southern Europe, the return to the status quo ante was not so probable, as the Resistance appeared as an important factor legitimizing after-war authority. Despite the manifest differences between Greece and France, the similarities of the discourse and practices linking Resistance and Authority are interesting.
Since the summer of 1943, the armed Resistance and mainly ELAS (Greek People’s Liberation Army), ... more Since the summer of 1943, the armed Resistance and mainly ELAS (Greek People’s Liberation Army), had liberated from the Axis occupation a vast territory in mainland Greece. The liberated zones, known thence as Free Greece and peopled by over a million inhabitants, were organised as a counter-state in war with their surrounding occupied country. This gradual formation of a unified liberated territory needed a form of government. In this context, a de facto revolutionary power emerged in the form of PEEA (Political Committee of National Liberation) in March 1944. This form of power was the outcome and combination of a series of precedent forms of organisation, mobilisation and control in the Greek Resistance. Those were both military, as the Joint General Headquarters of the British Military Mission and the Greek Resistance or the ELAS General Headquarters, and political as the local organizations of EAM (National Liberation Front). Until the liberation of the country in autumn 1944, PEEA was the real government in the main part of the province, having issued a series of laws and resolutions and having constituted an impressive administrative mechanism.
Articles & Conference Proceedings by Yannis (Jean Marie) Skalidakis
The Palgrave Encyclopedia of Imperialism and Anti-Imperialism, 2015
Like all historical phenomena, guerrilla warfare has its roots in the past. Elements, mostly in t... more Like all historical phenomena, guerrilla warfare has its roots in the past. Elements, mostly in tactics, that constitute this form of war can be more or less found in every historical period, since antiquity. But the guerrilla as we know it, however surprising, is a modern form of war. Most writers dealing with it, agree to place its beginning in the Spanish resistance to Napoleonic forces (the term 'guerrilla', meaning a small war, was transfered in the English vocabulary from this conflict) during the Peninsula War in 1808-14. The most important war theoritician of that time, Carl von Clausewitz, devoted a chapter on 'The People in Arms' in his monumental 'On War'. This form of fighting was adopted during the 19th and early 20th century by conquered and oppressed nations and ethnicities, as European imperialism was progressively conquering the entire globe. Episodes like the Philippine resistance against USA occupation, the Boers war, described often as 'the greatest 19th century partisan war', the wars in the periphery of the Ottoman Empire, like in Libya and Marocco, and in its heart, Turkey after the First World War, spread guerrilla warfare worldwide. During the interwar period, guerrilla warfare, intertwined with the communist movement in the Chinese resistance against Japanese aggression, and found its more important modern expert in the person of Mao Zedong. The Second World War marked the return of the guerrilla warfare in the European continent, then heavily occupied and exploited by Nazi Germany, in the form of 'partisan war'. This successful reappearance of the guerrilla warfare initiated a renewed practise of it in the other continents, as the high hopes for the end of colonialism were frustrated by the realities of the Cold War and the aggressiveness of old and new imperialisms. The Cuban Revolution became a symbol of the victorious guerrilla strategy and a paradigm for other insurrections. Until nowdays, forms of guerrilla warfare, usually combined with other tactics, persist, although their identification is becoming more difficult as they are indistinctively classified as 'terrorism' and their political goals are sometimes blurred.
Journal of Modern Greek Studies 33.1 (2015): 155-184. , May 2015
By the summer of 1943, the armed resistance forces had liberated a vast area in mainland Greece f... more By the summer of 1943, the armed resistance forces had liberated a vast area in mainland Greece from the Axis occupation. The liberated zones, known thence as Free Greece and inhabited by over a million people, were organized as a counterstate at war with the occupiers in the rest of the country. This gradual formation of a unified liberated territory needed a form of government. In this context, a de facto revolutionary power emerged in the form of the Political Committee of National Liberation (PEEA) in March 1944. This form of power was the outcome and combination of a series of precedent forms of authority in the Greek Resistance, both military and political. Until the liberation of the country in the fall of 1944, the PEEA was the real government in most of the countryside, having issued a series of laws and resolutions and having constituted an impressive administrative mechanism.
Π. Βόγλης, Φ. Τσίλαγα, Ι. Χανδρινός, Μ. Χαραλαμπίδης (επιμ.), Η εποχή των ρήξεων. Η ελληνική κοινωνία στη δεκαετία του 1940, Θεσσαλονίκη, Επίκεντρο, 2012, Oct 2012
""Το άρθρο έχει ως αντικείμενό του τη διανομή της ξένης βοήθειας στην επαρχία από την Επιτροπή Δι... more ""Το άρθρο έχει ως αντικείμενό του τη διανομή της ξένης βοήθειας στην επαρχία από την Επιτροπή Διαχείρισης Βοηθημάτων εν Ελλάδι του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού και θα παρουσιάσει ορισμένες υποθέσεις για τις κοινωνικές και πολιτικές διαστάσεις της. Όπως και συνολικά η ποσότητα της διεθνούς βοήθειας, έτσι και το μέρος αυτής που προοριζόταν για την επαρχία, αυξανόταν σταδιακά χωρίς όμως ποτέ να φτάσει την προϋπολογισμένη ποσότητα. Η Επιτροπή Διαχείρισης από το 1942 υπολόγιζε σε 2.000.000 τα άτομα που χρειάζονταν βοήθεια στην επαρχία και δημιούργησε ένα εντυπωσιακό δίκτυο Κεντρικών και Τοπικών Επιτροπών που έφταναν τις 3.000. Η διανομή της βοήθειας υπήρξε μια πολύπλοκη διαδικασία ενάντια σε αντικειμενικά και υποκειμενικά εμπόδια.
Οι αρχές Κατοχής απαγόρευσαν τη διανομή της στις περιοχές όπου δρούσε η ένοπλη Αντίσταση συντελώντας στο σταδιακό χωρισμό της χώρας στα δύο. Από τη μια η Ελεύθερη Ελλάδα, που έπρεπε να επιβιώσει και να συντηρήσει έναν όχι ευκαταφρόνητο στρατό από την εγχώρια παραγωγή και από την άλλη η Αθήνα και η υπόλοιπη κατεχόμενη χώρα που ζούσε κατά κύριο λόγο από τη ξένη βοήθεια. Η διαχείριση αυτής της ξένης βοήθειας στην επαρχία αναβάθμισε πολιτικά τις τοπικές εκφράσεις του κρατικού μηχανισμού και έκανε δυνατή την ενίσχυση διάφορων μορφών συνεργασίας. Η διανομή της επηρέασε τη μετακίνηση πληθυσμών προς τις πόλεις. Η διεκδίκησή της διαμόρφωσε το χαρακτήρα της δράσης των εθνικοαπελευθερωτικών οργανώσεων στις πόλεις αλλά και στα αποκλεισμένα χωριά. Η επιβίωση αποκλεισμένων περιοχών από αυτήν, μας οδηγεί σε υποθέσεις για την εγχώρια παραγωγή και τις οικονομικές λειτουργίες του ΕΛΑΣ. ""
Greece was occupied by the Wehrmacht in April 1941 during the German campaign in the Balkans. Bef... more Greece was occupied by the Wehrmacht in April 1941 during the German campaign in the Balkans. Before the occupation, the Greek army had fought successfully against Italian aggression in the autumn of 1940. After Greece's defeat, the country was divided into three zones of occupation: Italian (the largest zone), German, and Bulgarian. The government and King George II fled the country along with the British troops after the latter's defeat in the battle of Crete (May 1941). A new collaborationist government with General Georgios Tsolakoglou as prime minister was installed by the forces of occupation.The dreadful consequences of the new order were soon felt. The larceny of the country's food supplies and equipment by the occupiers, the wholesale destruction of its transportation system, and a naval blockade imposed by the Allies led to a famine which in the winter of 1941–2 left more than 50,000 dead in Athens alone. The country's very existence came under threat due to claims upon Greek territories by Italy and Bulgaria. In this context, the need for organized resistance by the Greek people against the new order of conquerors and their collaborators was vital.The largest resistance organization in wartime Greece was the National Liberation Front (EAM), which was an initiative of the Communist Party of Greece (KKE).
Πρακτικά 1ου Πανελλαδικού Συνεδρίου για τα Ολοκαυτώματα (Proceedings of the First Panhellenic Congress for Holocausts), 2011
Όταν η Ελλάδα βρέθηκε υπό τον Άξονα ήταν µια αγροτική χώρα. Οι εξαγωγές της αποτελούνταν σε µεγάλ... more Όταν η Ελλάδα βρέθηκε υπό τον Άξονα ήταν µια αγροτική χώρα. Οι εξαγωγές της αποτελούνταν σε µεγάλο βαθµό από γεωργικά προϊόντα και είχε προχωρήσει αρκετά στην αύξηση της παραγωγής της µε στόχο την αυτάρκεια στα σιτηρά της. Το ζητούµενο όµως αυτό δεν είχε επιτευχθεί και η χώρα χρειαζόταν σεβαστές ποσότητες εισαγωγών για να θρέψει τον πληθυσµό της και ειδικά τον πληθυσµό των πόλεων. Η περίοδος της Κατοχής ανέτρεψε την εξέλιξη της αγροτικής οικονοµίας της χώρας και ένα µεγάλο µέρος των καταστροφών εντοπιζόταν σε αυτόν τον τοµέα.
Η Κρήτη στην ταραγμένη δεκαετία 1940-1950: Μάχη της Κρήτης, Κατοχή, Αντίσταση, Εμφύλιος, Χανιά, ΙΛΑΕΚ, Nov 2012
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ο Πολίτης, Φεβρουάριος 2008, τεύχος 163, σ. 23-28., Feb 2008
Ανακοίνωση στο Συνέδριο Δικτύου Μελέτης Εμφυλίων Πολέμων: «Κατοχή, Αντίσταση και Εμφύλιος Πόλεμος... more Ανακοίνωση στο Συνέδριο Δικτύου Μελέτης Εμφυλίων Πολέμων: «Κατοχή, Αντίσταση και Εμφύλιος Πόλεμος στην Αθήνα και τις μεγάλες πόλεις» Αίγινα, Ιούνιος 2007. Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ο Πολίτης, Φεβρουάριος 2008, τεύχος 163, σ. 23-28. «Το Κράτος είναι αποφασισμένον να επιβάλη οπωσδήποτε και δι' οιουδήποτε μέσου την θέλησιν του και την τάξιν εις ολόκληρον την Εύβοιαν.» Προκήρυξη Χ. Παπαθανασόπουλου προς τους κατοίκους της Ιστιαίας [02.04.1944] Τα γεγονότα του 1943 στη χώρα αλλά και στα παγκόσμια πεδία των μαχών ήταν καταιγιστικά. Στην Ελλάδα, αφού η αγροτική εξέγερση πλαισιωμένη από την πολιτική και οργανωτική κινητοποίηση του ΕΑΜ οδήγησε στη μεταμόρφωση του ΕΛΑΣ από άθροισμα αντάρτικων ομάδων σε έναν εντυπωσιακό στρατό άνω των 20.000 μαχητών, ήρθε η συνθηκολόγηση της Ιταλίας το Σεπτέμβριο του 1943, ο εξοπλισμός του ΕΛΑΣ με ιταλικά όπλα και η συνειδητοποίηση των Γερμανών ότι έπρεπε να ξανακατακτήσουν το μεγάλο μέρος της χώρας που άφηναν οι πρώην σύμμαχοί τους και που τώρα ήταν υπό την κυριαρχία της Αντίστασης, ένα κράτος εν κράτει. Η τρίτη και τελευταία κατοχική κυβέρνηση, αυτή του Ιωάννη Ράλλη, που συγκροτήθηκε τον Απρίλιο του 1943, αποτέλεσε και τη θεσμική μορφή ανάδυσης «ενός ενιαίου «εθνικόφρονος» χώρου, που περιλαμβάνει τόσο τους επίσημους εκφραστές της «Ελληνικής Πολιτείας» όσο και μεγάλο μέρος των μη ΕΑΜικών αντιστασιακών οργανώσεων». 1 Αυτό που προείχε πια ήταν η καταπολέμηση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Αυτό που ήθελαν δηλαδή και οι Γερμανοί χωρίς να υποστούν ιδιαίτερες απώλειες. Το φθινόπωρο του 1943, όλες οι υπηρεσίες ασφαλείας της χώρας υπάγονται πλέον στον 1 Τάσος Κωστόπουλος, «Το κατοχικό κράτος», Ιστορία των Ελλήνων, τόμος 16 ος , Η Ελλάδα στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο 1940-1944, Αθήνα: εκδόσεις Δομή, 2006, 627. Γερμανό «Αρχηγό των SS και της Αστυνομίας στην Ελλάδα» 2 , φυσικά και τα Τάγματα Ασφαλείας που συγκρότησε η κυβέρνηση Ράλλη. 3 Την αρχική συγκρότηση δύο ευζωνικών ταγμάτων στην Αθήνα ακολούθησε η συγκρότηση ταγμάτων προς αποστολή τους στην επαρχία, ένα είδος εκστρατείας από την πρωτεύουσα προς την ύπαιθρο. Στα τέλη του 1943 σε μια πρώτη φάση και την άνοιξη του 1944 σε μια δεύτερη, είχε έρθει η σειρά της Εύβοιας. 4 Θα προσπαθήσουμε να δείξουμε ότι η συγκρότηση των Ταγμάτων στην Εύβοια εκπορεύτηκε από την Αθήνα, τόσο από την κατοχική κυβέρνηση όσο και από το τμήμα του ΕΔΕΣ που συνεργάστηκε μαζί της, με την ενεργή ανάμιξη των Γερμανών, και ενισχύθηκε επίμονα μέχρι να αποκτήσει τοπική βάση. Η λεπτομερής εξιστόρηση της ειδεχθούς δράσης των Ταγμάτων αυτών ξεφεύγει από τα όρια αυτής της ανακοίνωσης. 5 Από τα μέσα Νοεμβρίου 1943 κυκλοφορούσαν στη Χαλκίδα φήμες για τον ερχομό μεγάλης γερμανικής δύναμης και για τη συγκρότηση στην Αθήνα Ταγμάτων Ασφαλείας με προορισμό την Εύβοια. Μια απόπειρα αρπαγής όπλων από κάποια αποθήκη του ΕΛΑΣ έξω από την Αρτάκη, στην περιοχή «Γαϊδουροσταθμός» και η συνακόλουθη μικροσυμπλοκή οδήγησε στην ανακάλυψη ομάδας που θεωρήθηκε πρόδρομος του Τάγματος. 6 Πράγματι επρόκειτο για ομάδα του απόστρατου στρατηγού Δημήτρη Λιάκου, ο οποίος, σύμφωνα με το λοχαγό Χρήστο Λέρτα 7 , μέλος τότε του ΕΔΕΣ, είχε μυηθεί στην οργάνωση «Εθνική Δράσις». Στις 9.10.1943 ο Λιάκος με άλλους τρεις προσπάθησαν να κλέψουν οπλισμό από τον εφεδρικό ΕΛΑΣ Νέας Αρτάκης αλλά απέτυχαν. Οι δύο εκτελέστηκαν ενώ ο Λιάκος φαίνεται να φυγαδεύτηκε στην Αθήνα από τον τοπικό ΕΔΕΣ που του έδωσε πρακτικό ορκομωσίας και έγγραφο προς την Κεντρική Επιτροπή του ΕΔΕΣ στην Αθήνα. 8 Ο ΕΔΕΣ όμως στην Αθήνα έχει ήδη διασπαστεί. Ο ΕΔΕΣ Αθηνών και τα Τάγματα 2 Τάσος Κωστόπουλος, στο ίδιο, σ. 666. 3 Ελληνική Πολιτεία, ΦΕΚ, 18/6/1943, αρ. φύλλου 180, νόμος υπ' αριθ. 260. «Περί συγκροτήσεως τεσσάρων ευζωνικών ταγμάτων.» 4 Τάσος Κωστόπουλος, στο ίδιο, σ. 667. 5 Χαρακτηριστικό παράδειγμα επιδρομής των Ταγματασφαλιτών, ντόπιων και άλλων μαζί με Γερμανούς ήταν και η επιδρομή στις 24 Ιουλίου 1944 στη Λίμνη Ευβοίας. Η δύναμη υπό τον Παπαθανασόπουλο ξεπερνούσε τους 500 Γερμανούς, ταγματασφαλίτες από Χαλκίδα, Βάθεια, Ψαχνά καθώς και άνδρες της Ειδικής Ασφάλειας. Επρόκειτο για κανονική πειρατική επιχείρηση που διάρκεσε ως τις 8 Αυγούστου για να λεηλατηθούν πάνω από 500 σπίτια και να φορτωθούν τα κλοπιμαία σε καΐκια και από κει στη Χαλκίδα και τη Βάθεια. 6 Δημ. Ι. Μαδεμοχωρίτης, Η Εθνική Αντίσταση στην Εύβοια, χ.τ.ε., χ.ε., 1994, σ. 65. 7 Από τον ΕΔΕΣ στα Τάγματα και μεταπολεμικά στην Χ. 8 Δημ. Ι. Μαδεμοχωρίτης, στο ίδιο, σ. 54. και τη μισθοδοσία των πολιτοφυλάκων. 17 Εκστρατεία στην Εύβοια Κατέφθασε λοιπόν ως νέος νομάρχης Ευβοίας, διορισμένος από την κυβέρνηση Ράλλη ο στρατηγός Δ. Λιάκος μαζί με απόσπασμα από 70 περίπου χωροφύλακες από την Αθήνα 18 . Μαζί του κατέφθασε και ο Α. Οικονομίδης, ως σύμβουλος και διερμηνέας. Τον Ιανουάριο του 1944, ο Λιάκος συγκρότησε «Εθνική Πολιτοφυλακή» με λόχους στα Ψαχνά, στην Αρτάκη, στο Δοκό και στο Βασιλικό. 19 Για την συντήρηση των σωμάτων αυτών ο Λιάκος επιτάσσει τρόφιμα από την επιτροπή συσσιτίων, την ένωση συνεταιρισμών, την Αγροτική Τράπεζα και φορολογεί τα πάντα, από τρόφιμα έως εισιτήρια. 20 Επίσης διενεργείται και η πρώτη τοπική επιστράτευση της κλάσης του '32 και δημιουργούνται λόχοι στη Χαλκίδα. 21 Στις 9 Ιανουαρίου, ο Παπαθανασόπουλος, που βρίσκεται ακόμη στην Αθήνα, στέλνει μια ενθαρρυντική επιστολή στον Οικονομίδη: «Αγαπητέ Αλέκο, […] Επισπεύσατε την συγκρότησιν των τμημάτων για το κτύπημα των αναρχικών ανταρτικών ομάδων και επισπεύσατε επίσης την συλλογήν χρημάτων δια την τροφοδοσίαν των τμημάτων μας. […]'ΌΌλοι οι γνωστοί φίλοι σας εύχονται επιτυχίαν. Ελπίζω να έλθω και εγώ μέχρι τέλους της εβδομάδος ως Λειβαδίτης. Να τηρηθή απολύτως μυστικόν. […] Μη λησμονείτε ότι πρέπει να μου στέλλετε δελτία κάθε δύο ημέρες, τα ζητούν οπωσδήποτε οι άλλοι . Με αγάπην, Μπάμπης.» 22 Με τη δύναμη που συγκέντρωσε ο Λιάκος στη Χαλκίδα άρχισε τις επιδρομές στην υπόλοιπη Εύβοια με σκοπό τη διάλυση των εαμικών οργανώσεων και του αντάρτικου και την εγκατάσταση σταθμών σε σημαντικά κέντρα όπως σε Βάθεια, Ερέτρια, Αλιβέρι και Κύμη. Με αναφορές του προς το Υπουργείο Εσωτερικών, ο Λιάκος
Tzoumerkiotika Hronika, 14 (Bulletin of Historical and Folklore Society of Tzoumerka), Jun 2013
Conference Presentations by Yannis (Jean Marie) Skalidakis
Η ιστοριογραφία της ρωσικής επανάστασης τις τελευταίες δεκαετίες έχει ακολουθήσει τις γενικότερες... more Η ιστοριογραφία της ρωσικής επανάστασης τις τελευταίες δεκαετίες έχει ακολουθήσει τις γενικότερες ιστοριογραφικές τάσεις. Η παλιά πολιτική ιστορία γονιμοποιήθηκε από την κοινωνική ιστορία στη δεκαετία του ’60 και πέρασε μετέπειτα από τον αστερισμό του μεταμοντερνισμού για να καταλήξει σε μια νέα σύνθεση πολιτικής και κοινωνικής ιστορίας, γνωστή ως «νέα πολιτική ιστορία».
Στην ανακοίνωση αυτή θα εξετάσουμε τις έννοιες της επανάστασης και της αντεπανάστασης σε σημαντικές μελέτες για τη ρωσική επανάσταση, με έμφαση την παραγωγή της τελευταίας εικοσιπενταετίας, που σημαδεύεται και από το τέλος της Σοβιετικής Ένωσης. Η κεντρική μας υπόθεση είναι πως η αμφισβήτηση της αναγκαιότητας της επανάστασης ως απελευθερωτικής κοινωνικής διαδικασίας είναι προγραμματικό στοιχείο του αναθεωρητικού ρεύματος. Περαιτέρω, πως αυτή η επιχείρηση «αποκαθήλωσης» της επανάστασης οδηγεί αντικειμενικά, με διάφορους τρόπους και σε διαφορετικούς βαθμούς, στην ιστορική αποκατάσταση της αντεπανάστασης. Η ιστοριογραφία της ρωσικής επανάστασης κατέχει κεντρική θέση σε αυτή τη διαμάχη.
Θα προσπαθήσουμε, τέλος, να δείξουμε πως αυτή η ιδεολογική διαπάλη επηρεάζει συνολικά την ιστορική έρευνα τόσο σε επίπεδο ερωτημάτων και ερμηνευτικών σχημάτων όσο και σε επίπεδο μεθοδολογίας και να θέσουμε προβληματισμούς για το ζήτημα της βαρύτητας της πραγματολογικής τεκμηρίωσης σε σχέση με μια «ιδεοκρατική» εξέταση της ιστορίας.
Before he left Paris for Athens, Venizelos drafted a telegram for Romanos, the Ambassador of Gree... more Before he left Paris for Athens, Venizelos drafted a telegram for Romanos, the Ambassador of Greece in France. He instructed Romanos to inform d’Esperey, General of the Allied Armed Forces on the Salonika Front during the First World War, about their fear of the spreading of revolutionary ideas that made the Greek government hesitant to accept an invitation from the French government to send Greek troops to Russia. However, Venizelos, under French tutelage, decided to send 23,000 Greek soldiers to Ukraine to crush the Bolshevik revolution. This event, along with the effect it had on the Greek soldiers who participated in this war and in the Greco-Turkish War of 1912-1922, is a forgotten episode of Greek history. It has attracted, despite its great importance, very little attention within modern historiography.
Aim of this paper is to shed light on this unexplored series of events, by examining in which way the Greek soldiers adopted the communist ideology through their participation in the Russian Civil War. The role of the Greek Communist Party in this process will be examined too and the impact this ideological “fermentation” had on their involvement in the imperialist war, which the Greek state waged against Turkey during the partitioning of the Ottoman Empire (in the aftermath of the First World War). We argue that a significant number of Greece soldiers adopted the communist ideas and many of them were the main protagonists that formed the anti-war movement in 1920-1922. It all happened with the decisive contribution of the Socialist Labour Party of Greece, then Greek Communist Party, that capitalized on the historical conjuncture and proved to be one of its first formative moments that defined its later development.
εισήγηση στο ΙΒ ́ Διεθνές Κρητολογικό Συνέδριο, Ηράκλειο, 21-25 Σεπτεμβρίου 2016
Κάλλιπος, Ανοικτές Ακαδημαϊκές Εκδόσεις, 2024
Η μονογραφία αυτή πραγματεύεται την Επανάσταση του 1821 στην Κρήτη σε δύο επίπεδα. Στο πρώτο επίπ... more Η μονογραφία αυτή πραγματεύεται την Επανάσταση του 1821 στην Κρήτη σε δύο επίπεδα. Στο πρώτο επίπεδο, γίνεται μια προσπάθεια ανασύστασης των γεγονότων από την έναρξη της επανάστασης το 1821 έως και την κατάπαυσή της το 1830. Σε αυτό το επίπεδο, η επανάσταση στην Κρήτη συσχετίζεται με την εξέλιξη της επανάστασης στην κυρίως Ελλάδα. Παρουσιάζεται το πλαίσιο της οθωμανικής Κρήτης και των παραμονών της επανάστασης, καθώς και τα δύο διακριτά επεισόδια του επαναστατικού αγώνα (1821-1824, 1825-1830). Στο δεύτερο επίπεδο, το συγκεκριμένο επαναστατικό γεγονός λαμβάνεται ως παράδειγμα για τη μελέτη συγκεκριμένων διαστάσεων μιας επαναστατικής διαδικασίας, όπως η διαλεκτική σχέση πολέμου και κρατικής συγκρότησης, οι προϋποθέσεις και τα όρια μιας πολεμικής οικονομίας και οι δυναμικές που αναπτύσσονται στο πλαίσιο μιας επανάστασης. Σε αυτό το επίπεδο, το αντικείμενο μελέτης μας εξετάζεται με βάση θεωρίες της πολιτικής επιστήμης και ιστορικής κοινωνιολογίας. Παρουσιάζονται, ξεχωριστά, οι μηχανισμοί της οικονομίας πολέμου, η επιμελητεία και η στρατολογία, ο τρόπος πολέμου σε ξηρά και θάλασσα, η συγκρότηση θεσμών εξουσίας και οι σχέσεις τοπικής και κεντρικής διοίκησης. Συμπεριλαμβάνεται χρονολόγιο γεγονότων, βιβλιογραφικός οδηγός και παράρτημα τεκμηρίων.
Ασίνη, 2023
Το 1941 η Κρήτη κατακτήθηκε από τον Άξονα μετά από σκληρή μάχη τόσο με τα συμμαχικά στρατεύματα ό... more Το 1941 η Κρήτη κατακτήθηκε από τον Άξονα μετά από σκληρή μάχη τόσο με τα συμμαχικά στρατεύματα όσο και με τον ντόπιο πληθυσμό, χαράζοντας εξαρχής τις σχέσεις μίσους μεταξύ κατακτητών και κατακτημένων. Στο βιβλίο αυτό γίνεται για πρώτη φορά μια προσπάθεια επιστημονικής προσέγγισης της κατοχικής περιόδου στο νησί, καθώς υπήρχαν ουσιαστικές διαφορές από την ίδια περίοδο στην υπόλοιπη χώρα – με σημαντικότερη ίσως το γεγονός ότι εξαρχής, η Κρήτη θεωρήθηκε από τους Γερμανούς «Φρούριο» (Festung), μια κατάσταση που απέδιδε αυξημένες αρμοδιότητες και αυτονομία κινήσεων στον Γερμανό στρατιωτικό διοικητή.
Μετά από πολυετή έρευνα σε ελληνικά, γερμανικά, βρετανικά αρχεία και επισκόπηση πληθώρας μελετών, μαρτυριών, απομνημονευμάτων και άλλων τεκμηρίων, ο συγγραφέας εξετάζει τις μεταβολές που επέβαλε η «γερμανοκατοχή» στην κρητική κοινωνία, οικονομία και πολιτική. Την ανασυγκρότηση ενός πολιτικού συστήματος μετά από μια κατακλυσμιαία αλλαγή εξουσίας, τους καινούριους θεσμούς και μηχανισμούς που συγκροτήθηκαν από τους νέους κυρίαρχους αλλά και από την αντίσταση εναντίον τους, τους παλαιούς θεσμούς που διαλύθηκαν ή μεταλλάχθηκαν, αναλαμβάνοντας νέους ρόλους, τις εξουσίες εντός του νησιού και εκτός αυτού (Αθήνα, Κάιρο, Βερολίνο) που υπόκειντο σε νέα ιεράρχηση. Προσαρμογή, αντίσταση, συνεργασία ήταν οι επιλογές απέναντι στη γερμανική κατάκτηση.
Το βιβλίο αυτό παρουσιάζει μια σειρά από ντοκουμέντα της πολύμορφης εξέγερσης που συγκλόνισε τον ... more Το βιβλίο αυτό παρουσιάζει μια σειρά από ντοκουμέντα της πολύμορφης εξέγερσης που συγκλόνισε τον κόσμο. 68 κείμενα μιας γενιάς που άλλαξε τον κόσμο, 68 ντοκουμέντα αγωνιστών, ομάδων, οργανώσεων και κομμάτων τα οποία καλύπτουν μια δεκαπενταετία (1960-1975) επαναστατικών αγώνων όπως ξεδιπλώθηκαν σε κάθε γωνιά του πλανήτη, από το Παρίσι στο Σαντιάγκο και από το Σικάγο στη Σαϊγκόν.
This study examines the economic, social and political background of a new form of government –th... more This study examines the economic, social and political background of a new form of government –the National Committee of National Liberation (Politiki Epitropi Ethnikis Apeleftherosis – PEEA)– founded into the occupied by the Axis powers Greece. As indicated in the title of the thesis, it is a historical study of the economic, social and political terms which made not only possible but also necessary the formation and function of a central political organ into the territory of the liberated zone known as Free Greece (Eleftheri Ellada).
This study examines the economic, social and political background of a new form of government –th... more This study examines the economic, social and political background of a new form of government –the National Committee of National Liberation (Politiki Epitropi Ethnikis Apeleftherosis – PEEA)– founded into the occupied by the Axis powers Greece. As indicated in the title of the thesis, it is a historical study of the economic, social and political terms which made not only possible but also necessary the formation and function of a central political organ into the territory of the liberated zone known as Free Greece (Eleftheri Ellada).
As World War II was reaching its end and its final outcome became clear, the big question of the ... more As World War II was reaching its end and its final outcome became clear, the big question of the day after, in Europe, emerged. The collaboration of a serious part of the prewar political personnel with the occupiers produced a political vacuum. The Big Allies, the governments-in-exile but also new forces created by the Resistance were preparing for the liberation of the occupied countries and the restructure of their political regimes. In Southern Europe, the return to the status quo ante was not so probable, as the Resistance appeared as an important factor legitimizing after-war authority. Despite the manifest differences between Greece and France, the similarities of the discourse and practices linking Resistance and Authority are interesting.
Since the summer of 1943, the armed Resistance and mainly ELAS (Greek People’s Liberation Army), ... more Since the summer of 1943, the armed Resistance and mainly ELAS (Greek People’s Liberation Army), had liberated from the Axis occupation a vast territory in mainland Greece. The liberated zones, known thence as Free Greece and peopled by over a million inhabitants, were organised as a counter-state in war with their surrounding occupied country. This gradual formation of a unified liberated territory needed a form of government. In this context, a de facto revolutionary power emerged in the form of PEEA (Political Committee of National Liberation) in March 1944. This form of power was the outcome and combination of a series of precedent forms of organisation, mobilisation and control in the Greek Resistance. Those were both military, as the Joint General Headquarters of the British Military Mission and the Greek Resistance or the ELAS General Headquarters, and political as the local organizations of EAM (National Liberation Front). Until the liberation of the country in autumn 1944, PEEA was the real government in the main part of the province, having issued a series of laws and resolutions and having constituted an impressive administrative mechanism.
The Palgrave Encyclopedia of Imperialism and Anti-Imperialism, 2015
Like all historical phenomena, guerrilla warfare has its roots in the past. Elements, mostly in t... more Like all historical phenomena, guerrilla warfare has its roots in the past. Elements, mostly in tactics, that constitute this form of war can be more or less found in every historical period, since antiquity. But the guerrilla as we know it, however surprising, is a modern form of war. Most writers dealing with it, agree to place its beginning in the Spanish resistance to Napoleonic forces (the term 'guerrilla', meaning a small war, was transfered in the English vocabulary from this conflict) during the Peninsula War in 1808-14. The most important war theoritician of that time, Carl von Clausewitz, devoted a chapter on 'The People in Arms' in his monumental 'On War'. This form of fighting was adopted during the 19th and early 20th century by conquered and oppressed nations and ethnicities, as European imperialism was progressively conquering the entire globe. Episodes like the Philippine resistance against USA occupation, the Boers war, described often as 'the greatest 19th century partisan war', the wars in the periphery of the Ottoman Empire, like in Libya and Marocco, and in its heart, Turkey after the First World War, spread guerrilla warfare worldwide. During the interwar period, guerrilla warfare, intertwined with the communist movement in the Chinese resistance against Japanese aggression, and found its more important modern expert in the person of Mao Zedong. The Second World War marked the return of the guerrilla warfare in the European continent, then heavily occupied and exploited by Nazi Germany, in the form of 'partisan war'. This successful reappearance of the guerrilla warfare initiated a renewed practise of it in the other continents, as the high hopes for the end of colonialism were frustrated by the realities of the Cold War and the aggressiveness of old and new imperialisms. The Cuban Revolution became a symbol of the victorious guerrilla strategy and a paradigm for other insurrections. Until nowdays, forms of guerrilla warfare, usually combined with other tactics, persist, although their identification is becoming more difficult as they are indistinctively classified as 'terrorism' and their political goals are sometimes blurred.
Journal of Modern Greek Studies 33.1 (2015): 155-184. , May 2015
By the summer of 1943, the armed resistance forces had liberated a vast area in mainland Greece f... more By the summer of 1943, the armed resistance forces had liberated a vast area in mainland Greece from the Axis occupation. The liberated zones, known thence as Free Greece and inhabited by over a million people, were organized as a counterstate at war with the occupiers in the rest of the country. This gradual formation of a unified liberated territory needed a form of government. In this context, a de facto revolutionary power emerged in the form of the Political Committee of National Liberation (PEEA) in March 1944. This form of power was the outcome and combination of a series of precedent forms of authority in the Greek Resistance, both military and political. Until the liberation of the country in the fall of 1944, the PEEA was the real government in most of the countryside, having issued a series of laws and resolutions and having constituted an impressive administrative mechanism.
Π. Βόγλης, Φ. Τσίλαγα, Ι. Χανδρινός, Μ. Χαραλαμπίδης (επιμ.), Η εποχή των ρήξεων. Η ελληνική κοινωνία στη δεκαετία του 1940, Θεσσαλονίκη, Επίκεντρο, 2012, Oct 2012
""Το άρθρο έχει ως αντικείμενό του τη διανομή της ξένης βοήθειας στην επαρχία από την Επιτροπή Δι... more ""Το άρθρο έχει ως αντικείμενό του τη διανομή της ξένης βοήθειας στην επαρχία από την Επιτροπή Διαχείρισης Βοηθημάτων εν Ελλάδι του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού και θα παρουσιάσει ορισμένες υποθέσεις για τις κοινωνικές και πολιτικές διαστάσεις της. Όπως και συνολικά η ποσότητα της διεθνούς βοήθειας, έτσι και το μέρος αυτής που προοριζόταν για την επαρχία, αυξανόταν σταδιακά χωρίς όμως ποτέ να φτάσει την προϋπολογισμένη ποσότητα. Η Επιτροπή Διαχείρισης από το 1942 υπολόγιζε σε 2.000.000 τα άτομα που χρειάζονταν βοήθεια στην επαρχία και δημιούργησε ένα εντυπωσιακό δίκτυο Κεντρικών και Τοπικών Επιτροπών που έφταναν τις 3.000. Η διανομή της βοήθειας υπήρξε μια πολύπλοκη διαδικασία ενάντια σε αντικειμενικά και υποκειμενικά εμπόδια.
Οι αρχές Κατοχής απαγόρευσαν τη διανομή της στις περιοχές όπου δρούσε η ένοπλη Αντίσταση συντελώντας στο σταδιακό χωρισμό της χώρας στα δύο. Από τη μια η Ελεύθερη Ελλάδα, που έπρεπε να επιβιώσει και να συντηρήσει έναν όχι ευκαταφρόνητο στρατό από την εγχώρια παραγωγή και από την άλλη η Αθήνα και η υπόλοιπη κατεχόμενη χώρα που ζούσε κατά κύριο λόγο από τη ξένη βοήθεια. Η διαχείριση αυτής της ξένης βοήθειας στην επαρχία αναβάθμισε πολιτικά τις τοπικές εκφράσεις του κρατικού μηχανισμού και έκανε δυνατή την ενίσχυση διάφορων μορφών συνεργασίας. Η διανομή της επηρέασε τη μετακίνηση πληθυσμών προς τις πόλεις. Η διεκδίκησή της διαμόρφωσε το χαρακτήρα της δράσης των εθνικοαπελευθερωτικών οργανώσεων στις πόλεις αλλά και στα αποκλεισμένα χωριά. Η επιβίωση αποκλεισμένων περιοχών από αυτήν, μας οδηγεί σε υποθέσεις για την εγχώρια παραγωγή και τις οικονομικές λειτουργίες του ΕΛΑΣ. ""
Greece was occupied by the Wehrmacht in April 1941 during the German campaign in the Balkans. Bef... more Greece was occupied by the Wehrmacht in April 1941 during the German campaign in the Balkans. Before the occupation, the Greek army had fought successfully against Italian aggression in the autumn of 1940. After Greece's defeat, the country was divided into three zones of occupation: Italian (the largest zone), German, and Bulgarian. The government and King George II fled the country along with the British troops after the latter's defeat in the battle of Crete (May 1941). A new collaborationist government with General Georgios Tsolakoglou as prime minister was installed by the forces of occupation.The dreadful consequences of the new order were soon felt. The larceny of the country's food supplies and equipment by the occupiers, the wholesale destruction of its transportation system, and a naval blockade imposed by the Allies led to a famine which in the winter of 1941–2 left more than 50,000 dead in Athens alone. The country's very existence came under threat due to claims upon Greek territories by Italy and Bulgaria. In this context, the need for organized resistance by the Greek people against the new order of conquerors and their collaborators was vital.The largest resistance organization in wartime Greece was the National Liberation Front (EAM), which was an initiative of the Communist Party of Greece (KKE).
Πρακτικά 1ου Πανελλαδικού Συνεδρίου για τα Ολοκαυτώματα (Proceedings of the First Panhellenic Congress for Holocausts), 2011
Όταν η Ελλάδα βρέθηκε υπό τον Άξονα ήταν µια αγροτική χώρα. Οι εξαγωγές της αποτελούνταν σε µεγάλ... more Όταν η Ελλάδα βρέθηκε υπό τον Άξονα ήταν µια αγροτική χώρα. Οι εξαγωγές της αποτελούνταν σε µεγάλο βαθµό από γεωργικά προϊόντα και είχε προχωρήσει αρκετά στην αύξηση της παραγωγής της µε στόχο την αυτάρκεια στα σιτηρά της. Το ζητούµενο όµως αυτό δεν είχε επιτευχθεί και η χώρα χρειαζόταν σεβαστές ποσότητες εισαγωγών για να θρέψει τον πληθυσµό της και ειδικά τον πληθυσµό των πόλεων. Η περίοδος της Κατοχής ανέτρεψε την εξέλιξη της αγροτικής οικονοµίας της χώρας και ένα µεγάλο µέρος των καταστροφών εντοπιζόταν σε αυτόν τον τοµέα.
Η Κρήτη στην ταραγμένη δεκαετία 1940-1950: Μάχη της Κρήτης, Κατοχή, Αντίσταση, Εμφύλιος, Χανιά, ΙΛΑΕΚ, Nov 2012
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ο Πολίτης, Φεβρουάριος 2008, τεύχος 163, σ. 23-28., Feb 2008
Ανακοίνωση στο Συνέδριο Δικτύου Μελέτης Εμφυλίων Πολέμων: «Κατοχή, Αντίσταση και Εμφύλιος Πόλεμος... more Ανακοίνωση στο Συνέδριο Δικτύου Μελέτης Εμφυλίων Πολέμων: «Κατοχή, Αντίσταση και Εμφύλιος Πόλεμος στην Αθήνα και τις μεγάλες πόλεις» Αίγινα, Ιούνιος 2007. Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ο Πολίτης, Φεβρουάριος 2008, τεύχος 163, σ. 23-28. «Το Κράτος είναι αποφασισμένον να επιβάλη οπωσδήποτε και δι' οιουδήποτε μέσου την θέλησιν του και την τάξιν εις ολόκληρον την Εύβοιαν.» Προκήρυξη Χ. Παπαθανασόπουλου προς τους κατοίκους της Ιστιαίας [02.04.1944] Τα γεγονότα του 1943 στη χώρα αλλά και στα παγκόσμια πεδία των μαχών ήταν καταιγιστικά. Στην Ελλάδα, αφού η αγροτική εξέγερση πλαισιωμένη από την πολιτική και οργανωτική κινητοποίηση του ΕΑΜ οδήγησε στη μεταμόρφωση του ΕΛΑΣ από άθροισμα αντάρτικων ομάδων σε έναν εντυπωσιακό στρατό άνω των 20.000 μαχητών, ήρθε η συνθηκολόγηση της Ιταλίας το Σεπτέμβριο του 1943, ο εξοπλισμός του ΕΛΑΣ με ιταλικά όπλα και η συνειδητοποίηση των Γερμανών ότι έπρεπε να ξανακατακτήσουν το μεγάλο μέρος της χώρας που άφηναν οι πρώην σύμμαχοί τους και που τώρα ήταν υπό την κυριαρχία της Αντίστασης, ένα κράτος εν κράτει. Η τρίτη και τελευταία κατοχική κυβέρνηση, αυτή του Ιωάννη Ράλλη, που συγκροτήθηκε τον Απρίλιο του 1943, αποτέλεσε και τη θεσμική μορφή ανάδυσης «ενός ενιαίου «εθνικόφρονος» χώρου, που περιλαμβάνει τόσο τους επίσημους εκφραστές της «Ελληνικής Πολιτείας» όσο και μεγάλο μέρος των μη ΕΑΜικών αντιστασιακών οργανώσεων». 1 Αυτό που προείχε πια ήταν η καταπολέμηση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Αυτό που ήθελαν δηλαδή και οι Γερμανοί χωρίς να υποστούν ιδιαίτερες απώλειες. Το φθινόπωρο του 1943, όλες οι υπηρεσίες ασφαλείας της χώρας υπάγονται πλέον στον 1 Τάσος Κωστόπουλος, «Το κατοχικό κράτος», Ιστορία των Ελλήνων, τόμος 16 ος , Η Ελλάδα στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο 1940-1944, Αθήνα: εκδόσεις Δομή, 2006, 627. Γερμανό «Αρχηγό των SS και της Αστυνομίας στην Ελλάδα» 2 , φυσικά και τα Τάγματα Ασφαλείας που συγκρότησε η κυβέρνηση Ράλλη. 3 Την αρχική συγκρότηση δύο ευζωνικών ταγμάτων στην Αθήνα ακολούθησε η συγκρότηση ταγμάτων προς αποστολή τους στην επαρχία, ένα είδος εκστρατείας από την πρωτεύουσα προς την ύπαιθρο. Στα τέλη του 1943 σε μια πρώτη φάση και την άνοιξη του 1944 σε μια δεύτερη, είχε έρθει η σειρά της Εύβοιας. 4 Θα προσπαθήσουμε να δείξουμε ότι η συγκρότηση των Ταγμάτων στην Εύβοια εκπορεύτηκε από την Αθήνα, τόσο από την κατοχική κυβέρνηση όσο και από το τμήμα του ΕΔΕΣ που συνεργάστηκε μαζί της, με την ενεργή ανάμιξη των Γερμανών, και ενισχύθηκε επίμονα μέχρι να αποκτήσει τοπική βάση. Η λεπτομερής εξιστόρηση της ειδεχθούς δράσης των Ταγμάτων αυτών ξεφεύγει από τα όρια αυτής της ανακοίνωσης. 5 Από τα μέσα Νοεμβρίου 1943 κυκλοφορούσαν στη Χαλκίδα φήμες για τον ερχομό μεγάλης γερμανικής δύναμης και για τη συγκρότηση στην Αθήνα Ταγμάτων Ασφαλείας με προορισμό την Εύβοια. Μια απόπειρα αρπαγής όπλων από κάποια αποθήκη του ΕΛΑΣ έξω από την Αρτάκη, στην περιοχή «Γαϊδουροσταθμός» και η συνακόλουθη μικροσυμπλοκή οδήγησε στην ανακάλυψη ομάδας που θεωρήθηκε πρόδρομος του Τάγματος. 6 Πράγματι επρόκειτο για ομάδα του απόστρατου στρατηγού Δημήτρη Λιάκου, ο οποίος, σύμφωνα με το λοχαγό Χρήστο Λέρτα 7 , μέλος τότε του ΕΔΕΣ, είχε μυηθεί στην οργάνωση «Εθνική Δράσις». Στις 9.10.1943 ο Λιάκος με άλλους τρεις προσπάθησαν να κλέψουν οπλισμό από τον εφεδρικό ΕΛΑΣ Νέας Αρτάκης αλλά απέτυχαν. Οι δύο εκτελέστηκαν ενώ ο Λιάκος φαίνεται να φυγαδεύτηκε στην Αθήνα από τον τοπικό ΕΔΕΣ που του έδωσε πρακτικό ορκομωσίας και έγγραφο προς την Κεντρική Επιτροπή του ΕΔΕΣ στην Αθήνα. 8 Ο ΕΔΕΣ όμως στην Αθήνα έχει ήδη διασπαστεί. Ο ΕΔΕΣ Αθηνών και τα Τάγματα 2 Τάσος Κωστόπουλος, στο ίδιο, σ. 666. 3 Ελληνική Πολιτεία, ΦΕΚ, 18/6/1943, αρ. φύλλου 180, νόμος υπ' αριθ. 260. «Περί συγκροτήσεως τεσσάρων ευζωνικών ταγμάτων.» 4 Τάσος Κωστόπουλος, στο ίδιο, σ. 667. 5 Χαρακτηριστικό παράδειγμα επιδρομής των Ταγματασφαλιτών, ντόπιων και άλλων μαζί με Γερμανούς ήταν και η επιδρομή στις 24 Ιουλίου 1944 στη Λίμνη Ευβοίας. Η δύναμη υπό τον Παπαθανασόπουλο ξεπερνούσε τους 500 Γερμανούς, ταγματασφαλίτες από Χαλκίδα, Βάθεια, Ψαχνά καθώς και άνδρες της Ειδικής Ασφάλειας. Επρόκειτο για κανονική πειρατική επιχείρηση που διάρκεσε ως τις 8 Αυγούστου για να λεηλατηθούν πάνω από 500 σπίτια και να φορτωθούν τα κλοπιμαία σε καΐκια και από κει στη Χαλκίδα και τη Βάθεια. 6 Δημ. Ι. Μαδεμοχωρίτης, Η Εθνική Αντίσταση στην Εύβοια, χ.τ.ε., χ.ε., 1994, σ. 65. 7 Από τον ΕΔΕΣ στα Τάγματα και μεταπολεμικά στην Χ. 8 Δημ. Ι. Μαδεμοχωρίτης, στο ίδιο, σ. 54. και τη μισθοδοσία των πολιτοφυλάκων. 17 Εκστρατεία στην Εύβοια Κατέφθασε λοιπόν ως νέος νομάρχης Ευβοίας, διορισμένος από την κυβέρνηση Ράλλη ο στρατηγός Δ. Λιάκος μαζί με απόσπασμα από 70 περίπου χωροφύλακες από την Αθήνα 18 . Μαζί του κατέφθασε και ο Α. Οικονομίδης, ως σύμβουλος και διερμηνέας. Τον Ιανουάριο του 1944, ο Λιάκος συγκρότησε «Εθνική Πολιτοφυλακή» με λόχους στα Ψαχνά, στην Αρτάκη, στο Δοκό και στο Βασιλικό. 19 Για την συντήρηση των σωμάτων αυτών ο Λιάκος επιτάσσει τρόφιμα από την επιτροπή συσσιτίων, την ένωση συνεταιρισμών, την Αγροτική Τράπεζα και φορολογεί τα πάντα, από τρόφιμα έως εισιτήρια. 20 Επίσης διενεργείται και η πρώτη τοπική επιστράτευση της κλάσης του '32 και δημιουργούνται λόχοι στη Χαλκίδα. 21 Στις 9 Ιανουαρίου, ο Παπαθανασόπουλος, που βρίσκεται ακόμη στην Αθήνα, στέλνει μια ενθαρρυντική επιστολή στον Οικονομίδη: «Αγαπητέ Αλέκο, […] Επισπεύσατε την συγκρότησιν των τμημάτων για το κτύπημα των αναρχικών ανταρτικών ομάδων και επισπεύσατε επίσης την συλλογήν χρημάτων δια την τροφοδοσίαν των τμημάτων μας. […]'ΌΌλοι οι γνωστοί φίλοι σας εύχονται επιτυχίαν. Ελπίζω να έλθω και εγώ μέχρι τέλους της εβδομάδος ως Λειβαδίτης. Να τηρηθή απολύτως μυστικόν. […] Μη λησμονείτε ότι πρέπει να μου στέλλετε δελτία κάθε δύο ημέρες, τα ζητούν οπωσδήποτε οι άλλοι . Με αγάπην, Μπάμπης.» 22 Με τη δύναμη που συγκέντρωσε ο Λιάκος στη Χαλκίδα άρχισε τις επιδρομές στην υπόλοιπη Εύβοια με σκοπό τη διάλυση των εαμικών οργανώσεων και του αντάρτικου και την εγκατάσταση σταθμών σε σημαντικά κέντρα όπως σε Βάθεια, Ερέτρια, Αλιβέρι και Κύμη. Με αναφορές του προς το Υπουργείο Εσωτερικών, ο Λιάκος
Tzoumerkiotika Hronika, 14 (Bulletin of Historical and Folklore Society of Tzoumerka), Jun 2013
Η ιστοριογραφία της ρωσικής επανάστασης τις τελευταίες δεκαετίες έχει ακολουθήσει τις γενικότερες... more Η ιστοριογραφία της ρωσικής επανάστασης τις τελευταίες δεκαετίες έχει ακολουθήσει τις γενικότερες ιστοριογραφικές τάσεις. Η παλιά πολιτική ιστορία γονιμοποιήθηκε από την κοινωνική ιστορία στη δεκαετία του ’60 και πέρασε μετέπειτα από τον αστερισμό του μεταμοντερνισμού για να καταλήξει σε μια νέα σύνθεση πολιτικής και κοινωνικής ιστορίας, γνωστή ως «νέα πολιτική ιστορία».
Στην ανακοίνωση αυτή θα εξετάσουμε τις έννοιες της επανάστασης και της αντεπανάστασης σε σημαντικές μελέτες για τη ρωσική επανάσταση, με έμφαση την παραγωγή της τελευταίας εικοσιπενταετίας, που σημαδεύεται και από το τέλος της Σοβιετικής Ένωσης. Η κεντρική μας υπόθεση είναι πως η αμφισβήτηση της αναγκαιότητας της επανάστασης ως απελευθερωτικής κοινωνικής διαδικασίας είναι προγραμματικό στοιχείο του αναθεωρητικού ρεύματος. Περαιτέρω, πως αυτή η επιχείρηση «αποκαθήλωσης» της επανάστασης οδηγεί αντικειμενικά, με διάφορους τρόπους και σε διαφορετικούς βαθμούς, στην ιστορική αποκατάσταση της αντεπανάστασης. Η ιστοριογραφία της ρωσικής επανάστασης κατέχει κεντρική θέση σε αυτή τη διαμάχη.
Θα προσπαθήσουμε, τέλος, να δείξουμε πως αυτή η ιδεολογική διαπάλη επηρεάζει συνολικά την ιστορική έρευνα τόσο σε επίπεδο ερωτημάτων και ερμηνευτικών σχημάτων όσο και σε επίπεδο μεθοδολογίας και να θέσουμε προβληματισμούς για το ζήτημα της βαρύτητας της πραγματολογικής τεκμηρίωσης σε σχέση με μια «ιδεοκρατική» εξέταση της ιστορίας.
Before he left Paris for Athens, Venizelos drafted a telegram for Romanos, the Ambassador of Gree... more Before he left Paris for Athens, Venizelos drafted a telegram for Romanos, the Ambassador of Greece in France. He instructed Romanos to inform d’Esperey, General of the Allied Armed Forces on the Salonika Front during the First World War, about their fear of the spreading of revolutionary ideas that made the Greek government hesitant to accept an invitation from the French government to send Greek troops to Russia. However, Venizelos, under French tutelage, decided to send 23,000 Greek soldiers to Ukraine to crush the Bolshevik revolution. This event, along with the effect it had on the Greek soldiers who participated in this war and in the Greco-Turkish War of 1912-1922, is a forgotten episode of Greek history. It has attracted, despite its great importance, very little attention within modern historiography.
Aim of this paper is to shed light on this unexplored series of events, by examining in which way the Greek soldiers adopted the communist ideology through their participation in the Russian Civil War. The role of the Greek Communist Party in this process will be examined too and the impact this ideological “fermentation” had on their involvement in the imperialist war, which the Greek state waged against Turkey during the partitioning of the Ottoman Empire (in the aftermath of the First World War). We argue that a significant number of Greece soldiers adopted the communist ideas and many of them were the main protagonists that formed the anti-war movement in 1920-1922. It all happened with the decisive contribution of the Socialist Labour Party of Greece, then Greek Communist Party, that capitalized on the historical conjuncture and proved to be one of its first formative moments that defined its later development.
εισήγηση στο ΙΒ ́ Διεθνές Κρητολογικό Συνέδριο, Ηράκλειο, 21-25 Σεπτεμβρίου 2016
εισήγηση στο συνέδριο: «Η Θεσσαλία τη δεκαετία του 1940, Ιστοριογραφικές Προσεγγίσεις», Λάρισα, 2... more εισήγηση στο συνέδριο: «Η Θεσσαλία τη δεκαετία του 1940, Ιστοριογραφικές Προσεγγίσεις», Λάρισα, 28 Μαΐου 2016
εισήγηση στο International Conference: Perceptions of history in Germany and Greece: Comparative ... more εισήγηση στο International Conference: Perceptions of history in Germany and Greece: Comparative approaches to narratives in the European context, University of Hamburg, 31 Μαρτίου – 2 Απριλίου 2016
εισήγηση στο συνέδριο «Η Μάχη της Κρήτης» των: Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Πανεπιστήμ... more εισήγηση στο συνέδριο «Η Μάχη της Κρήτης» των: Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Πανεπιστήμιο Κρήτης, Περιφέρεια Κρήτης, Ιστορική και Λαογραφική Εταιρεία Κρήτης, Χανιά, 16-17 Μαΐου 2015
εισήγηση στο συνέδριο του Παντείου Πανεπιστημίου: «Από την Απελευ- θέρωση στα Δεκεμβριανά: μια το... more εισήγηση στο συνέδριο του Παντείου Πανεπιστημίου: «Από την Απελευ- θέρωση στα Δεκεμβριανά: μια τομή στη νεότερη πολιτική Ιστορία της Ελλάδας», Αθήνα, 19-23 Νοεμβρίου 2014
εισήγηση στο 2ο Συνέδριο Δήμου Βιάννου, «Τα Ολοκαυτώματα και οι Γερμανικές Αποζημιώσεις», Άνω Βιά... more εισήγηση στο 2ο Συνέδριο Δήμου Βιάννου, «Τα Ολοκαυτώματα και οι Γερμανικές Αποζημιώσεις», Άνω Βιάννος, 13-14 Σεπτεμβρίου 2013
εισήγηση στην Επιστημονική Ημερίδα Δήμου Αμαρίου, «Κατοχή και Αντίσταση στο Αμάρι», Αμάρι, 22 Αυγ... more εισήγηση στην Επιστημονική Ημερίδα Δήμου Αμαρίου, «Κατοχή και Αντίσταση στο Αμάρι», Αμάρι, 22 Αυγούστου 2013
εισήγηση στις Συναντήσεις-συζητήσεις της Εταιρείας Μελέτης Νέου Ελληνισμού – περιοδικό Μνήμων, Αθ... more εισήγηση στις Συναντήσεις-συζητήσεις της Εταιρείας Μελέτης Νέου Ελληνισμού – περιοδικό Μνήμων, Αθήνα, 5 Ιουνίου 2013
εισήγηση στην Ημερίδα Ελληνικής Εταιρείας Πολιτικής Επιστήμης: «3η Συνάντηση Νέων Ερευνητών», Αθή... more εισήγηση στην Ημερίδα Ελληνικής Εταιρείας Πολιτικής Επιστήμης: «3η Συνάντηση Νέων Ερευνητών», Αθήνα, 3 Ιουνίου 2013
εισήγηση στη Διημερίδα Δήμου Βορείων Τζουμέρκων: «Η Εθνική Αντίσταση στα Τζουμέρκα και η Συμφωνία... more εισήγηση στη Διημερίδα Δήμου Βορείων Τζουμέρκων: «Η Εθνική Αντίσταση στα Τζουμέρκα και η Συμφωνία της Πλάκας», Πράμαντα, 28-29 Ιουλιου 2012
εισήγηση στις Συναντήσεις-συζητήσεις της Εταιρείας Μελέτης Νέου Ελληνισμού – περιοδικό Μνήμων, Αθ... more εισήγηση στις Συναντήσεις-συζητήσεις της Εταιρείας Μελέτης Νέου Ελληνισμού – περιοδικό Μνήμων, Αθήνα, 22 Φεβρουαρίου 2012
εισήγηση στο Συνέδριο Δήμου Βιάννου, «Τα Πολεμικά Ολοκαυτώματα και ειδικά εκείνα του Β’ Παγκοσμίο... more εισήγηση στο Συνέδριο Δήμου Βιάννου, «Τα Πολεμικά Ολοκαυτώματα και ειδικά εκείνα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου», Άνω Βιάννος, 16-17 Σεπτεμβρίου 2011
εισήγηση στη Συνάντηση Κοινωνικής Ιστορίας: «Δεκαετία 1940: Η εποχή των ρήξεων», Αθήνα, 16-17 Ιαν... more εισήγηση στη Συνάντηση Κοινωνικής Ιστορίας: «Δεκαετία 1940: Η εποχή των ρήξεων», Αθήνα, 16-17 Ιανουαρίου 2010
εισήγηση στο Επιστημονικό διήμερο Τμήματος Πολιτικών Επιστημών ΑΠΘ & ΕΔΙΑ Μακεδονίας: «Ελλάδα 196... more εισήγηση στο Επιστημονικό διήμερο Τμήματος Πολιτικών Επιστημών ΑΠΘ & ΕΔΙΑ Μακεδονίας: «Ελλάδα 1967-1974: Η δικτατορία», Θεσσαλονίκη, 23-24 Νοεμβρίου 2007
εισήγηση στο Συνέδριο Δικτύου Μελέτης Εμφυλίων Πολέμων: «Κατοχή, Αντίσταση και Εμφύλιος Πόλεμος σ... more εισήγηση στο Συνέδριο Δικτύου Μελέτης Εμφυλίων Πολέμων: «Κατοχή, Αντίσταση και Εμφύλιος Πόλεμος στην Αθήνα και τις μεγάλες πόλεις», Αίγινα, 21-24 Ιουνίου 2007
The research on the issue of social dynamics concerning the Holocaust is evolving in recent years... more The research on the issue of social dynamics concerning the Holocaust is evolving in recent years and uncovers very interesting aspects. However, as anticipated, a number of topics have not yet been thoroughly researched and analyzed. Among these is the role of the local administration in Nazi occupied territories and in particular the jurisdictions of old and new authorities in the local dimension, in the context of national, economic and political reshaping of the occupied countries during the time of their integration to Nazi Germany's "New Europe" imperial masterplan.
I am examining the changes imposed by the Axis occupation on traditional societies, as the Cretan one, through the infliction of a form of violent and reactionary modernity on a social, political and economic level. In this paper, I will look into the issue of collaboration of local authorities and other institutions in the propagation of antisemitism on the island of Crete, especially since 1943 and Goebbels cries' for total war, and eventually their crucial role in the destruction of the local Jewish community in May-June 1944.
The German policy in Crete, in the hands of its Military Commanders, was evolving and adjusted accordingly depending on the course of warfare, in general and more specifically in the Mediterranean, and resulted respectively in the radicalization of the occupation methods. At the same time, Nazi geopolitical plans for postwar integration of Crete to the German imperium promoted separatist policies, such as the establishment of new local authorities, essentially independent from the Greek central government. Local societies had to transform their mentalities and everyday ways in order to accomodate the imperatives imposed by the occupying forces and the local administration, the later constituting an instrument for this violent adjustment.
Into this context, I will examine the antisemitic policies and official discourse of Crete's local authorities and other institutions, like the Church and the Police. I also look into their facilitating role in the destruction of the local Jewish community and their handling of the Jewish properties. The present research is mainly based on primary sources such as the Greek local administration records, newspapers and leaflets, and archives of the German military command in Crete and British special units (SOE) stationed there.
I argue that the collaboration of the local administration played an essential role for the implementation of the Nazi policies and that its "mediation" towards Cretan society, led to a multiple radicalization of its own characteristics compared to its prewar functions. In conclusion, this paper provides new evidence in the topic of the "collaboration" of institutions, like local authorities, political but also religious and bureaucratic, in Mediterranean Europe as part of a broader violently modernizing procedure towards Nazi racist norms and hierarchy.
The research on the issues of "collaboration" and "complicity" within the context of the Nazi tot... more The research on the issues of "collaboration" and "complicity" within the context of the Nazi total war and conquest is evolving in recent years and uncovers very interesting aspects. However, as anticipated, a number of topics have not yet been thoroughly researched and analyzed. Among these is the role of the local administration in Nazi occupied territories and in particular the jurisdictions of old and new authorities in the local dimension in the context of national, economic and political reshaping of the occupied countries during the time of their integration to Nazi Germany's "New Europe" imperial masterplan.
I am examing the changes imposed by the Axis occupation on traditional societies, as the Cretan one, through the infliction of a form of violent and reactionary modernity on a social, political and economic level. In this paper, I will look into the issue of collaboration of local authorities in the imposition of such aspects of Nazi policy on the island of Crete.
This policy was evolving and adjusted accordingly depending on the course of warfare, in general and more specifically in the Mediterranean, and resulted respectively in the radicalization of the occupation methods. At the same time, Nazi geopolitical plans for postwar integration of Crete to the German imperium promoted separatist policies, such as the establishment of new local authorities, essentially independent from the Greek central government. Local societies had to transform their mentalities and everyday ways in order to accomodate the imperatives imposed by the occupying forces and the local administration, the later constituting an instrument for this violent adjustment.
The necessity of defending an island in the modern aerial and naval warfare required a series of defense constructions. So a system of forced labor was adopted to provide for the increasing needs. This reshaped the local economy and brought about a stratum of economic collaborators. In my paper, I examine the actions and dealings of the local authorities being the intermediary between the German military command and the economic agents involved as well as its role on imposing forced labor to the local population. I also look into its facilitating role in the destruction of the local Jewish community and their handling of the Jewish properties. The present research is mainly based on primary sources such as the Greek local administration records and archives of the German military command in Crete.
I argue that the collaboration of the local administration played an essential role for the implementation of the Nazi policies and that the "mediation" of the local administration led to a multiple radicalization of its own characteristics compared to its prewar functions. In conclusion, this paper provides new evidence in the topic of "collaboration" in Southeastern Europe as part of a broader violently modernizing procedure against traditional ethos.
This paper is an initial examination of the contradictory rencontre of the traditional Mediterran... more This paper is an initial examination of the contradictory rencontre of the traditional Mediterranean society of Crete with the modern European North, in the face of Nazi Germany, its total war and the project of "New Europe". This rough project included variations claiming a postwar colonization of Crete. But during the war, the German aim was to fortify the island against Allied invasion and to use it as a bridgehead in the Mediterranean war theater. Facing total war and occupation, Cretan society reacted in various ways, from collaboration to passive and active resistance.
Local society had to transform its mentality and everyday ways in order to accommodate the imperatives imposed by the occupying forces and the local administration, the later constituting an instrument for this violent adjustment. The economic balance of the island was affected following the requirements and goals of the occupation forces. Their control over the local economy was a combination of modern technocratic methods as well as extreme violence and arbitrary requisition. Moreover, the necessity of defending an isolated territory such as an island in the modern aerial and naval warfare required a series of defense constructions. These constructions weighted a lot in the local economy, mainly in manpower, in a system of forced labor, i.e. a modern form of slavery.
Γιάννης Σκαλιδάκης Δημοσιεύτηκε στον 4 ο τόμο του Ελλήνων Ιστορικά της εφημερίδας Ελεύθερος Τύπος... more Γιάννης Σκαλιδάκης Δημοσιεύτηκε στον 4 ο τόμο του Ελλήνων Ιστορικά της εφημερίδας Ελεύθερος Τύπος, τον Αύγουστο του 2012 Τον χειμώνα 1948--1949 διεξήχθησαν οι σκληρότερες μέχρι τότε μάχες του πολέμου με τις επιθέσεις του Δημοκρατικού Στρατού στα στρατοκρατούμενα αστικά κέντρα: Καρδίτσα, Καρπενήσι, Νάουσα, Φλώρινα. Οι συγκρούσεις αυτές στο επίπεδο των απωλειών μεταξύ των αντιπάλων ήταν πράγματι οι μεγαλύτερες του πολέμου. Η επιθετική δραστηριότητα ήταν μονόδρομος για τον ΔΣΕ μιας και ήταν ο μόνος τρόπος για να αναπληρώσει τις ελλείψεις του σε εφοδιασμό και στρατολογία. Η Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση που είχε ιδρυθεί ένα χρόνο πριν, δεν αναγνωρίστηκε επίσημα από κανένα κράτος και ο ΔΣΕ δεν είχε να περιμένει έξωθεν ενίσχυση ούτε κατ' ελάχιστο σε σύγκριση με τον Εθνικό Στρατό. Άρχισε λοιπόν από το φθινόπωρο του 1948 μια προσπάθεια συγκέντρωσης δυνάμεων σε μονάδες ικανές να αναλάβουν επιθετική δραστηριότητα ώστε να επιλυθούν με τον τρόπο αυτό οι ελλείψεις σε εφόδια και ανθρώπινο δυναμικό.
Δηµοσιεύτηκε στον τόµο των Ε-Ιστορικών "28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 -Η Ελλάδα στη δίνη του πολέµου" τον Οκτ... more Δηµοσιεύτηκε στον τόµο των Ε-Ιστορικών "28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 -Η Ελλάδα στη δίνη του πολέµου" τον Οκτώβριο του 2011
δημοσιεύτηκε στους Δρόμους της Ιστορίας, στο αφιέρωμα για τα 70 χρόνια του ΕΑΜ, στην εφημερίδα Δρ... more δημοσιεύτηκε στους Δρόμους της Ιστορίας, στο αφιέρωμα για τα 70 χρόνια του ΕΑΜ, στην εφημερίδα Δρόμος, τεύχος 81 το Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2011)
Δηµοσιεύτηκε στον τόµο Η Συµφωνία της Βάρκιζας, στα Ιστορικά της Ελευθεροτυπίας, στις 13 Φεβρουαρ... more Δηµοσιεύτηκε στον τόµο Η Συµφωνία της Βάρκιζας, στα Ιστορικά της Ελευθεροτυπίας, στις 13 Φεβρουαρίου 2010. Μια από τις πιο σηµαντικές και συνάµα εντυπωσιακές επιπτώσεις της Αντίστασης στην κατεχόµενη Ελλάδα ήταν η απελευθέρωση µεγάλου µέρους της χώρας πολύ πριν την αποχώρηση των κατοχικών στρατευµάτων στο τέλος του πολέµου. Από τις αρχές του 1943 και µε την ραγδαία ανάπτυξη της ένοπλης αντιστασιακής δράσης, τα ορεινά της χώρας άρχισαν να απαλλάσσονται από την παρουσία τόσο του κατακτητή όσο και των σωµάτων ασφαλείας της κυβέρνησης των Αθηνών. Μέχρι το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς, η Ελεύθερη Ελλάδα ήταν µια αδιάψευστη πραγµατικότητα, µια ενιαία επικράτεια µε ραχοκοκαλιά την οροσειρά της Πίνδου από την εξεγερµένη Δυτική Μακεδονία µέχρι τη Ρούµελη ενώ και σε άλλες περιοχές της χώρας η ένοπλη Αντίσταση δηµιουργούσε απελευθερωµένους θύλακες. Ελεύθερα ήταν και σηµαντικά αστικά κέντρα της εποχής όπως τα Γρεβενά, η Καρδίτσα και το Καρπενήσι. Τον Αύγουστο του 1943 ο βρετανός ταγµατάρχης J. M. Stevens, που για τρεις µήνες είχε επισκεφτεί ολόκληρη την ελεύθερη περιοχή από δυτική Μακεδονία ως τη Ρούµελη, σηµείωνε πως: «Αν και τα σύνορα των δύο ζωνών κυµαίνονται σύµφωνα µε τα αποτελέσµατα της στρατιωτικής δράσης, η κεντρική ορεινή ραχοκοκαλιά της Πίνδου είναι ένα ενιαίο σύνολο το οποίο είναι απίθανο να χωριστεί ή να κρατηθεί µόνιµα από τις παρούσες δυνάµεις του Άξονα στην Ελλάδα. Σε αυτήν την περιοχή οι Έλληνες έχουν στήσει τη δική τους πολιτική διοίκηση.
Book review in Historein, Vol 14, No 2 (2014), pp. 154-157.
Βιβλιοκριτική σε Ουτοπία, τεύχος 88, Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2010, σ. 177-180.
Like all historical phenomena, guerrilla warfare has its roots in the past. Elements, mostly in t... more Like all historical phenomena, guerrilla warfare has its roots in the past. Elements, mostly in tactics, that constitute this form of war can be more or less found in every historical period, since antiquity. But the guerrilla as we know it, however surprising, is a modern form of war. Most writers dealing with it, agree to place its beginning in the Spanish resistance to Napoleonic forces (the term 'guerrilla', meaning a small war, was transfered in the English vocabulary from this conflict) during the Peninsula War in 1808-14. The most important war theoritician of that time, Carl von Clausewitz, devoted a chapter on 'The People in Arms' in his monumental 'On War'. This form of fighting was adopted during the 19th and early 20th century by conquered and oppressed nations and ethnicities, as European imperialism was progressively conquering the entire globe. Episodes like the Philippine resistance against USA occupation, the Boers war, described often as 'the greatest 19th century partisan war', the wars in the periphery of the Ottoman Empire, like in Libya and Marocco, and in its heart, Turkey after the First World War, spread guerrilla warfare worldwide. During the interwar period, guerrilla warfare, intertwined with the communist movement in the Chinese resistance against Japanese aggression, and found its more important modern expert in the person of Mao Zedong. The Second World War marked the return of the guerrilla warfare in the European continent, then heavily occupied and exploited by Nazi Germany, in the form of 'partisan war'. This successful reappearance of the guerrilla warfare initiated a renewed practise of it in the other continents, as the high hopes for the end of colonialism were frustrated by the realities of the Cold War and the aggressiveness of old and new imperialisms. The Cuban Revolution became a symbol of the victorious guerrilla strategy and a paradigm for other insurrections. Until nowdays, forms of guerrilla warfare, usually combined with other tactics, persist, although their identification is becoming more difficult as they are indistinctively classified as 'terrorism' and their political goals are sometimes blurred.