Tania (Stamatia) Neofytou | National and Kapodistrian University of Athens (original) (raw)

Papers in Proceedings, Journals, Collected Volumes by Tania (Stamatia) Neofytou

Λ. Αλεξιάδου, Μ. Αντωνίου, Μ. Καραντζάς, Τ. Κολυδάς, Ί. Λακίδου, Κ. Μουρσελά, Ε. Περακάκη, Α. Τριανταφυλλάκη, Κ. Φανουράκη, Σ. Χρυσοστόμου (επιμ.), Οι τέχνες στο ελληνικό σχολείο: παρόν και μέλλον, Πρακτικά Συνεδρίου, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών/Τμήμα Μουσικών Σπουδών, ΕΚΠΑ, 2024, τμ. Α, σ. 1399 - 14...

Πώς μπορεί ο εκπαιδευτικός να χρησιμοποιήσει τεχνικές θεάτρου για να εμπλέξει τους μαθητές σε μια... more Πώς μπορεί ο εκπαιδευτικός να χρησιμοποιήσει τεχνικές θεάτρου για να εμπλέξει τους μαθητές σε μια συζήτηση για την αντιμετώπιση της ενδοσχολικής βίας; Γιατί μπορεί το θέατρο να συμβάλει στην ανάδειξη των πολλαπλών πλευρών ενός τέτοιου ζητήματος αλλά και στη διεκδίκηση της εξάλειψης του φαινομένου από την πλευρά των παιδιών;
Στην παρούσα εισήγηση παρουσιάζουμε ένα πρόγραμμα που υλοποιήθηκε στο πλαίσιο του μαθήματος της θεατρικής αγωγής στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και είχε ως θέμα τον σχολικό εκφοβισμό. Οι μαθητές όλου του σχολείου, αφού δέχτηκαν τα ανάλογα ερεθίσματα στην τάξη, συμμετείχαν στο πρόγραμμα μέσα από ποικίλες θεατρικές δραστηριότητες (παιχνίδια ρόλων, κουκλοθέατρο, δυναμικές εικόνες, ρόλος στον τοίχο, διάδρομος συνείδησης, πακέτο εξερεύνησης κ.α.). Στη συνέχεια οι μαθητές της τετάρτης τάξης παρουσίασαν σε όλο το σχολείο μια παράσταση, η οποία στηρίχθηκε στο Θέατρο του Καταπιεσμένου του Augusto Boal και στην τεχνική του θεάτρου Forum και έδινε τη δυνατότητα στους θεατές να παρεμβαίνουν στη δράση, να «ανακρίνουν» τα πρόσωπα της ιστορίας και να αλλάζουν τις αντιδράσεις τους και τη ροή των γεγονότων.
Μέσα από τις δράσεις που προηγήθηκαν αλλά κυρίως το ίδιο το παραστασιακό γεγονός και την ενεργοποίηση των μαθητών διαπιστώσαμε ότι το θέατρο συνέβαλε στη δημιουργία ενός περιβάλλοντος το οποίο, πέρα από το γεγονός ότι καλλιέργησε τη δημιουργικότητα και την προσωπική έκφραση των μαθητών, παράλληλα: α) διαμόρφωσε το πλαίσιο για σκέψη, προβληματισμό και ανάπτυξη γόνιμου διαλόγου γύρω από ένα σημαντικό και δυσεπίλυτο πρόβλημα, β) παρείχε κίνητρα για την ανάμειξη των μαθητών στη δράση, γ) δημιούργησε ευκαιρίες αλληλεπίδρασης των ιδεών των μαθητών όλων των τάξεων για το ίδιο ζήτημα, δ) καλλιέργησε τις ικανότητες των μαθητών να αναζητούν λύσεις και να εναντιώνονται στην αδικία.

Parabasis / Παράβασις 17-18/1, 2021

Παράβασις• τοῦτο λέγεται παράβασις, ἅπερ ἔλεγον ἐπιστρέφοντες οἱ χορευταὶ πρὸς τοὺς θεωμένους. ἔσ... more Παράβασις• τοῦτο λέγεται παράβασις, ἅπερ ἔλεγον ἐπιστρέφοντες οἱ χορευταὶ πρὸς τοὺς θεωμένους. ἔστι δὲ ὁ τρόπος, ὅταν καταλιπὼν τὰ ἑξῆς τοῦ δράματος ὁ ποιητὴς συμβουλεύῃ τοῖς θεωμένοις ἢ ἄλλο ἐκτὸς λέγῃ τι τῆς ὑποθέσεως. Παράβασις δὲ λέγεται, ἐπειδὴ ἀπήρτηται τῆς ἄλλης ὑποθέσεως, ἢ ἐπεὶ παραβαίνει ὁ χορὸς τὸν τόπον. ἐστᾶσι μὲν γὰρ κατὰ στοῖχον οἱ πρὸς τὴν ὀρχήστραν ἀποβλέποντες• ὅταν δὲ παραβῶσιν, ἐφεξῆς ἑστῶτες καὶ πρὸς τὸ θέατρον ἀποβλέποντες τὸν λόγον ποιοῦνται.

Πρακτικά του Β΄ Θεατρολογικού Συνεδρίου Αφιερωμένο στον Δημήτρη Σπάθη. "Μετανάστες και Πρόσφυγες στη Σύγχρονη Δραματουργία και τη Σκηνική Πράξη", 2021

Vassilios Sabatakakis (ed.), "The Greek World in Periods of Crisis, 1204-2018", Proceedings of the 6th European Congress of Modern Greek Studies (Lund, 4-7 October 2018), Vol. 5, European Society of Modern Greek Studies, 2020

Η παρούσα εισήγηση αποτελεί μέρος του ερευνητικού προγράμματος με τίτλο: «Η βιογραφία ως πηγή της... more Η παρούσα εισήγηση αποτελεί μέρος του ερευνητικού προγράμματος με τίτλο: «Η βιογραφία ως πηγή της θεατρικής ιστορίας: βιογραφίες ελλήνων και ξένων ηθοποιών στον ελληνικό και παροικιακό περιοδικό Τύπο από τον 19ο αιώνα ώς τη Μικρασιατική Καταστροφή. Συμβολή στην ιστορία της υποκριτικής (Θ.ΙΣ.Β.Υ.)». Η Βιογραφία, το σημαντικότερο από τα λεγόμενα βιογραφικά είδη, τα οποία περιλαμβάνουν τα ημερολόγια, τα απομνημονεύματα, την αυτοβιογραφία, τη μυθιστορηματική βιογραφία κ.λ.π., εγείρει διαφωνίες ανάμεσα στους θεωρητικούς σχετικά με το αν μπορεί να λειτουργήσει ως ιστορική πηγή ή αν ανήκει αποκλειστικά στον χώρο της λογοτεχνίας. Από τις δυο τελευταίες δεκαετίες του εικοστού αιώνα και μετά, η σύγχρονη έρευνα ασχολείται όλο και πιο συχνά με τη μελέτη της βιογραφίας, συνδέει το είδος με την ιστορία και αποδέχεται τη συνεισφορά της βιογραφίας στον εμπλουτισμό της. Μπορεί, λοιπόν, η βιογραφία να μας επιτρέψει να οδηγηθούμε σε κάποια συμπεράσματα σχετικά με τον βιογραφούμενο ή γενικότερα την κοινωνία, την εποχή και τον τόπο του; Οι βιογραφίες των ελλήνων και ξένων ηθοποιών που συναντάμε στον περιοδικό Τύπο της εποχής μπορούν να συμπληρώσουν τα κενά της έρευνας που υπάρχουν σε ό,τι αφορά την ιστορία της υποκριτικής του 19ου αιώνα, τα προσωπικά στοιχεία των ηθοποιών, καθώς και το δραματολόγιο της εποχής;

Vassilios Sabatakakis (ed.), "The Greek World in Periods of Crisis, 1204-2018", Proceedings of th... more Vassilios Sabatakakis (ed.), "The Greek World in Periods of Crisis, 1204-2018", Proceedings of the 6th European Congress of Modern Greek Studies (Lund, 4-7 October 2018), Vol. 5, European Society of Modern Greek Studies, Athens 2020, pp. 335-344.

Études Balkaniques, LVІІ, 2021, 1: 35-65

Brill, 2020

The Italian director Romeo Castellucci suggests a new, interesting, daring, and provocative way o... more The Italian director Romeo Castellucci suggests a new, interesting, daring, and provocative way of presentation in the field of performance and visual art. In the early 21st century Castellucci accomplishes on stage Artaud’s theory about the abolition of the text of the play and the creation of a new theatrical language. In an attempt to find a different kind of communication between the artist and his audience, the director excludes the text and gives shape to universal and nonrealistic images. This contemporary representation fills the spectator with intense feelings and deep emotions. The audience considers Castellucci’s performances as a strong experience, because, as the director explains, the images he creates remove living matter from time and space. Making use of the grotesque, the director creates a nightmarish universe. In this world the monstrous depicts all modern man’s hidden desires, metaphysical concerns, and terrors. Using as a point of reference the performance of Dante’s Divine Comedy directed by Castellucci and presented by Societas Rafaello Sanzio in 2008, this chapter will explore the pioneer, delirious environment in which human beings, animals, and modern technology combine and depict the trilogy ‘Inferno’, ‘Purgatory’, ‘Paradise’.

Journal of Literature and Art Studies , Jun 2020

Surrealist playwrights of the twentieth century use black humour in order to express their discon... more Surrealist playwrights of the twentieth century use black humour in order to express their discontent towards the society in which they live. Parody of everyday life is a way of reaction against the extensive lifestyle. The actions, the choices and the situations, in which the characters of the surrealist dramas are involved, are comic and grotesque. Surrealist dramas reject the rules of the Western theatre: the lack of plot, the absurd, the misunderstanding, the use of poetic symbols, the parody of bourgeois life, the unexpected reactions and the unreasonable behaviour of the characters are some of the factors that cause laughter and surprise the audience. In this paper we will try to reveal the humour that emerges through the surrealist plays of André Breton, Philippe Soupault, Louis Aragon and Roger Vitrac. We will also attempt to highlight the key points through which surrealism in theatre uses black humour in an effort to cover the deep melancholy and pessimistic mood of surrealist dramatists. The questions arising are: in which ways is humour a way of revolution? How can humour include dreams, ingenuity and fantasy?

ΠΑΡΑΒΑΣΙΣ 16/2, 2018

Alexis Parnis is the writer of the play The island of Aphrodite, which was performed by 175 theat... more Alexis Parnis is the writer of the play The island of Aphrodite, which was performed by 175 theatres at the same time in the Union of Soviet Socialist Republics in 1960. After that, the play was also performed in other countries of East and West, reaching the number of 22.000 performances in two years’ time. In 1963 it was performed by the National Theatre of Northern Greece, with the famous actress Kyveli as a protagonist and by two more theatre groups, Vilma Kyrou’s and Vassilis Diamantopoulos-Maria Alkaiou’s. However, Parnis’ political activity during 1945-1949 and especially his friendship with Nikos Zahariadis, the General Secretary of the Communist Party of Greece from 1931 to 1956, who was expelled from the Party and exiled in Surgut, brought many difficulties to Parnis’ career as a playwright. In 1963 he came back to Greece after spending 19 years in Moscow. He wrote many plays and some of them were performed in Greece and other countries. In this paper we are trying to examine his career as a playwright and to find out what impact his plays had both to critics and the audience.

Journal of Literature and Art Studies, 2017

This paper examines the contemporary theatre of Simos Kakalas, the director of Horos Theatre Comp... more This paper examines the contemporary theatre of Simos Kakalas, the director of Horos Theatre Company, and his troupe. The object of this study is the performances of the troupe during the period 2004-2016, which include: (1) the eight different versions of the dramatic idyll Golfo, written in 1894 by Spyridon Peresiadis; (2) the three different versions of the tragedy Erofili, written in Crete in 1595 by Georgios Hortatzis, and (3) the three different versions of the ancient Greek tragedy Euripides’ Orestes written in 408 B.C. The research shows how these performances bring the young audience closer to the Greek theatre, tradition and identity, and at the same time they lead the audience’s thought to current issues. It also explores how Kakalas brings the past closer to us to the present time, combining the poetic fifteen-syllable verse, the theatrical codes of the Greek “bouloukia” (the wandering troupes who used to play at squares in the nineteenth century), the technique of narration, parody and shadow theatre with postmodern style, manga masks, video projections and anime.

Επιστημονική Συνάντηση αφιερωμένη στα 300 χρόνια από τη γέννηση του Denis Diderot. Παγκόσμιο Θέατρο: Πράξη – Δραματουργία – Θεωρία, 2017

Το άρθρο αποτελεί μια σύντομη παρουσίαση της διδακτορικής μου διατριβής, στην οποία διερευνών... more Το άρθρο αποτελεί μια σύντομη παρουσίαση της διδακτορικής μου διατριβής, στην οποία διερευνώνται οι λόγοι για τους οποίους οι δραματικοί συγγραφείς χρησιμοποιούν το τερατώδες στα έργα τους και ποιούς ρόλους διαδραματίζουν οι τερατώδεις μορφές στην ευρωπαϊκή δραματουργία του 20ού αιώνα. Παράλληλα, εξετάζεται η διαφοροποίηση της κοινωνικής συμπεριφοράς απέναντι στα «διαφορετικά» πλάσματα, γίνεται σύνδεση των τερατωδών φιγουρών με την ιστορική πραγματικότητα των δραματικών συγγραφέων και επιχειρείται μια σύγκριση ανάμεσα στη λειτουργία του τερατώδους στην τέχνη του 20ού αιώνα με τους προηγούμενους αιώνες. Η μελέτη επικεντρώνεται σε συγκεκριμένες γκροτέσκες-τερατώδεις μορφές που εντοπίζονται σε επιλεγμένα έργα της ευρωπαϊκής δραματουργίας του 20ού αιώνα. Η έρευνα καταλήγει πως τα τέρατα στη δραματουργία αντανακλούν την αποτρόπαιη πλευρά του 20ού αιώνα και εικονοποιούν την ανησυχία των δραματουργών για το ρατσισμό, τη βία, την εκμετάλλευση των ανίσχυρων, την τυραννία, τον ολοκληρωτισμό, τις φανατισμένες μάζες των ανθρώπων, την ανελευθερία των λαών, την κλωνοποίηση του ανθρώπου και τα αισθήματα αγωνίας, τρόμου και υπαρξιακής ανησυχίας που βίωσε ο άνθρωπος του 20ού αιώνα.

ΠΑΡΑΒΑΣΙΣ 13/2, 2015

The famous bucolic Greek drama Golfo, written by Spyros Peresiadis, narrates Tasos’ and Golfo’s l... more The famous bucolic Greek drama Golfo, written by Spyros Peresiadis, narrates Tasos’ and Golfo’s love story, which takes place in nature. In the play, there are references to trees, flowers, birds, animals and weather conditions; descriptions that reflect the characters’ mood in total accordance with the plot of the drama. Two performances of the play, which took place in 2012 and 2013, and were directed by Simos Kakalas and Nikos Karathanos, suggested new ways of narrating the old-fashioned melodrama. The first performance called Golfo! director’s cut, was a postmodern performance, which used gothic style, manga masks and anime. The second one was expressionistic and transferred the old culture in a modern way, with all actors dressed in traditional costumes but in black. These two different performances had something in common: they both presented Golfo through a melancholic mood, with costumes and scenery or video images of nature “in black”, as if everything has been completely destroyed. This special character of the performances gave image to the directors’ sorrow concerning the total decline and the loss of Greek identity.

The Visual in Performance Practice. Critical Issues, 2012

The Italian director Romeo Castellucci suggests a new, interesting, daring and provocative way... more The Italian director Romeo Castellucci suggests a new, interesting, daring and provocative way of presentation in the field of performance and visual art. In the early 21st century Castellucci accomplishes on stage Artaud’s theory about the abolition of the text of the play and the creation of a new theatrical language. In an attempt to find a different kind of communication between the artist and his audience, the director excludes the text and gives shape to universal and non realistic images.
This contemporary representation fills the spectator with intense feelings and deep emotions. The audience considers Castellucci’s performances as a strong experience, because, as the director explains, the images he creates remove living matter from time and space . Making use of the grotesque, the director creates a nightmarish universe. In this world the monstrous depicts all modern man’s hidden desires, metaphysical concerns and terrors.
Using as a point of reference the performance of Dante’s Divine Comedy directed by Castellucci and presented by Societas Rafaello Sanzio in 2008, this paper will explore the pioneer, delirious environment in which human beings, animals and modern technology combine and depict the trilogy Inferno, Purgatory, Paradise.

Α΄ Θεατρολογικό Συνέδριο: «Το Θέατρο στην Ελλάδα τον 20ό αιώνα: Από το θέατρο των ιδεών στο μεταμοντέρνο» (16, 17 και 18 Δεκεμβρίου 2005).

Ο θάνατος, άλλοτε σαν απειλή κι άλλοτε σαν τετελεσμένο γεγονός, είναι ένα από τα κυρίαρχα θέματα ... more Ο θάνατος, άλλοτε σαν απειλή κι άλλοτε σαν τετελεσμένο γεγονός, είναι ένα από τα κυρίαρχα θέματα στη δραματουργία του Παύλου Μάτεσι . Μόνο που κάθε φορά το θέμα του θανάτου αντιμετωπίζεται με διαφορετικό τρόπο. Από μια πρώτη προσέγγιση των έργων του προκύπτει ότι η έντονη μεταφυσική ανησυχία, η μυθολογική διάσταση καθώς και η σύνδεση με τα αρχέγονα στοιχεία του κόσμου που συναντάμε έντονα στα πρόσφατα έργα του Μάτεσι, είναι στοιχεία που δεν υπάρχουν στα πρώτα έργα του. Στο άρθρο μελετώνται τα μοτίβα που σχετίζονται με το θάνατο και επαναλαμβάνονται στα έργα του Μάτεσι. Η έρευνα καταλήγει ότι κοινή οπτική θεώρηση του θανάτου δεν υπάρχει, γιατί στα έργα του Μάτεσι εκτυλίσσονται θαύματα.

Books by Tania (Stamatia) Neofytou

Conferences by Tania (Stamatia) Neofytou

Presentation at the 1st Global Meeting "Humour", Inter-disciplinary net, Saturday 2nd July – Monday 4th July 2016, Mansfield College, Oxford.

Ανακοίνωση στο Διεθνές Συνέδριο Θεατρολογίας του International Federation for Theatre Research (IFTR 2016, June 13-17), Stockholm

From 2004 until today, Horos Theatre Company has been studying the aspects of Greek theatrical tr... more From 2004 until today, Horos Theatre Company has been studying the aspects of Greek theatrical tradition and has presented some performances, which bring out to the fore, Greek plays of the ancient times, the renaissance and the end of the nineteenth century. Simos Kakalas, the director of Horos, and all members of the Theatre Company have chosen three different historical periods according to which they would be able to search for the Greek theatrical identity. During the
period 2004-2014, they presented eight different versions of the bucolic Greek melodrama Golfo, written in 1894 by Spyridon Peresiadis; during 2008-2012, they presented three different versions of the play Erofili, written in Crete in 1595 by Georgios Hortatzis, and in 2015 and 2016 they presented three different versions of the ancient Greek drama Orestes, written in 408 BCE by Euripides. Horos intensively examines the role of the Greek “bouloukia” in the nineteenth century, as part of our history. The troupe is also interested in the use of mask in the theatre, which has its roots in ancient times. Shadow theatre, the poetic fifteen-syllable verse, the traditional music and dances and the transformation of materials are some of the historiographical tools that the troupe uses in order to study the past and bring it closer to us in the present. This paper explores the meaning of the theatrical past into the present, taking these performances as an example. It also examines how this troupe has managed to attract the audience by presenting our theatrical tradition in a contemporary way and what are the challenges that such methods have brought about.

11th Global Conference "Perspectives on Evil and Human Wickedness", Salzburg, Austria, 2010

Man, for thousands of years, has been in a weak position towards evil. The thirst for power leads... more Man, for thousands of years, has been in a weak position towards evil. The thirst for power leads people to cruelty, crimes and wars with disastrous consequences for mankind. The theatre of the 20th century depicts the horror of our age. Despots and tyrants, representatives of evil, acquire grotesque figures and castigate human weakness towards power. This paper will attempt to enlighten the aspects of the speculation of evil using the figures of the tyrants of three

Parabasis / Παράβασις 17-18/1, 2021

Études Balkaniques, LVІІ, 2021, 1: 35-65

Brill, 2020

Journal of Literature and Art Studies , Jun 2020

ΠΑΡΑΒΑΣΙΣ 16/2, 2018

Journal of Literature and Art Studies, 2017

ΠΑΡΑΒΑΣΙΣ 13/2, 2015

The Visual in Performance Practice. Critical Issues, 2012

Presentation at the 1st Global Meeting "Humour", Inter-disciplinary net, Saturday 2nd July – Monday 4th July 2016, Mansfield College, Oxford.

Ανακοίνωση στο Διεθνές Συνέδριο Θεατρολογίας του International Federation for Theatre Research (IFTR 2016, June 13-17), Stockholm

11th Global Conference "Perspectives on Evil and Human Wickedness", Salzburg, Austria, 2010

7th Global Conference "Monsters and the Monstrous. Myths and Metaphors of Enduring Evil", Mansfield College, Oxford, 2009

The theatre of Ionesco demonstrates monsters on the stage and shocks. In his play called Rhinocer... more The theatre of Ionesco demonstrates monsters on the stage and shocks. In his play called Rhinoceros (1959), people are transformed into monstrous rhinoceroses that act violently. Berenger, the hero who chooses to be different and to deviate from the homogeneity of the mob, is led into isolation with absurd consequences. In Ionesco's play called The Leader (1953), the Leader is the one being admired by people who have gathered in the streets in order to meet him. When, finally, the Leader makes his appearance, he is headless, although wearing a hat. The first monster is the herd that is fanatically dedicated to its ideology, the second one is the Leader who does not have a head. This paper will examine the issue of fanaticism and of people becoming members of a herd in Ionesco's theatre. It will also try to discover who is indeed, the monster.

Journal of Literature and Art Studies, Mar 2, 2017

This paper examines the contemporary theatre of Simos Kakalas, the director of Horos Theatre Comp... more This paper examines the contemporary theatre of Simos Kakalas, the director of Horos Theatre Company, and his troupe. The object of this study is the performances of the troupe during the period 2004-2016, which include: (1) the eight different versions of the dramatic idyll Golfo, written in 1894 by Spyridon Peresiadis; (2) the three different versions of the tragedy Erofili, written in Crete in 1595 by Georgios Hortatzis, and (3) the three different versions of the ancient Greek tragedy Euripides' Orestes written in 408 B.C. The research shows how these performances bring the young audience closer to the Greek theatre, tradition and identity, and at the same time they lead the audience's thought to current issues. It also explores how Kakalas brings the past closer to us to the present time, combining the poetic fifteen-syllable verse, the theatrical codes of the Greek "bouloukia" (the wandering troupes who used to play at squares in the nineteenth century), the technique of narration, parody and shadow theatre with postmodern style, manga masks, video projections and anime.

The Visual in Performance Practice

... Article from the programme of the Performance Inferno, Purgatorio, Paradiso. Education and Cu... more ... Article from the programme of the Performance Inferno, Purgatorio, Paradiso. Education and Culture Programme 2008. Papalexiou, Elena. ... Varopoulou, Eleni. Το Ζωντανό Θέατρο: ∆οκίµιο για τη Σύγχρονη Σκηνή [The Living Theatre: Essay on the Contemporary Stage]. ...

Journal of Literature and Art Studies