diploma - Wiktionary, the free dictionary (original) (raw)

PIE word
*dwóh₁

From Latin diplōma, from Ancient Greek δίπλωμα (díplōma, “folded paper, license”), from διπλόω (diplóō, “I double, fold over”), from διπλόος (diplóos, “double”).

diploma (plural diplomas or diplomata)

  1. A document issued by an educational institution testifying that the recipient has earned a degree or has successfully completed a particular course of study.
    get a diploma
    study for a diploma
    hold a further-education diploma

certificate

  1. ^ diploma, n.” listed in the Oxford English Dictionary [2nd Ed.; 1989]

From Dutch diploma.

diploma (plural diplomas)

  1. diploma

Borrowed from Latin dīplōma.

diploma m (plural diplomes)

  1. diploma

Borrowed from Latin diplōma, from Ancient Greek δίπλωμα (díplōma). The sense “diploma” derived from French diplôme.[1]

diploma n (plural diploma's, diminutive diplomaatje n)

  1. diploma
  2. (obsolete) deed, official document entitling one to something
  1. ^ Philippa, Marlies, Debrabandere, Frans, Quak, Arend, Schoonheim, Tanneke, van der Sijs, Nicoline (2003–2009) Etymologisch woordenboek van het Nederlands (in Dutch), Amsterdam: Amsterdam University Press

From New Latin diploma, from Ancient Greek δίπλωμα (díplōma, “folded paper, license”).[1]

diploma (plural diplomák)

  1. (university/college) degree and its certificate (on completion of higher education)
    Synonym: végzettség
  2. diploma, certificate
    Synonyms: oklevél, bizonyítvány, tanúsítvány
Inflection (stem in long/high vowel, back harmony)
singular plural
nominative diploma diplomák
accusative diplomát diplomákat
dative diplomának diplomáknak
instrumental diplomával diplomákkal
causal-final diplomáért diplomákért
translative diplomává diplomákká
terminative diplomáig diplomákig
essive-formal diplomaként diplomákként
essive-modal
inessive diplomában diplomákban
superessive diplomán diplomákon
adessive diplománál diplomáknál
illative diplomába diplomákba
sublative diplomára diplomákra
allative diplomához diplomákhoz
elative diplomából diplomákból
delative diplomáról diplomákról
ablative diplomától diplomáktól
non-attributivepossessive - singular diplomáé diplomáké
non-attributivepossessive - plural diplomáéi diplomákéi
Possessive forms of diploma
possessor single possession multiple possessions
1st person sing. diplomám diplomáim
2nd person sing. diplomád diplomáid
3rd person sing. diplomája diplomái
1st person plural diplománk diplomáink
2nd person plural diplomátok diplomáitok
3rd person plural diplomájuk diplomáik
  1. ^ Tótfalusi, István. Idegenszó-tár: Idegen szavak értelmező és etimológiai szótára (’A Storehouse of Foreign Words: an explanatory and etymological dictionary of foreign words’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2005. →ISBN

From Dutch diploma, from Latin diploma, from Ancient Greek δίπλωμα (díplōma, “folded paper, license”), from διπλόω (diplóō, “I double, fold over”), from διπλόος (diplóos, “double”).

diploma (plural **diploma-diploma, first-person possessive diplomaku, second-person possessive diplomamu, third-person possessive diplomanya)

  1. diploma: a document issued by an educational institution testifying that the recipient has earned a degree or has successfully completed a particular course of study.
  2. a vocational degree awarded after the equivalent of approximately to one year (D-1), two years (D-2), three years (D-3) or four years (D-4) of college education.

From Ancient Greek δίπλωμα (díplōma).[1]

diploma m (plural diplomi)

  1. diploma

See the etymology of the corresponding lemma form.

diploma

  1. inflection of diplomare:

    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative
  2. ^ Pianigiani, Ottorino (1907) “diploma”, in Vocabolario etimologico della lingua italiana (in Italian), Rome: Albrighi & Segati

From Ancient Greek δίπλωμα (díplōma, “folded paper, license”).

diplōma n (genitive diplōmatis); third declension

  1. letter of recommendation
  2. a document drawn up by a magistrate, assuring to the holder some favor or privilege, a diploma

Third-declension noun (neuter, imparisyllabic non-i-stem).

Case Singular Plural
Nominative diplōma diplōmata
Genitive diplōmatis diplōmatum
Dative diplōmatī diplōmatibus
Accusative diplōma diplōmata
Ablative diplōmate diplōmatibus
Vocative diplōma diplōmata

diploma n

  1. definite plural of diplom

diploma n

  1. definite plural of diplom

Borrowed from Latin diplōma.

diploma m (plural diplomas)

  1. diploma
  2. bill (legislative), legislative action.
    O Presidente promulga o diploma legislativo. ― (please add an English translation of this usage example)

See the etymology of the corresponding lemma form.

diploma

  1. inflection of diplomar:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

Borrowed from French diplômer.

a diploma (third-person singular present diplomează, past participle diplomat) 1st conj.

  1. (transitive) to graduate; to attribute a diploma to

diplóma f (Cyrillic spelling дипло́ма)

  1. (education) diploma
  2. (education) degree

From Latin diplōma.

diploma m (plural diplomas)

  1. diploma

See the etymology of the corresponding lemma form.

diploma

  1. inflection of diplomar:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

Borrowed from English diploma.

diploma (n class, plural **diploma)

  1. diploma
    Synonym: stashahada

Inherited from Ottoman Turkish دیڀلومه, from Italian diploma

diploma (definite accusative diplomayı, plural diplomalar)

  1. (education) diploma
Inflection
Nominative diploma
Definite accusative diplomayı
Singular Plural
Nominative diploma diplomalar
Definite accusative diplomayı diplomaları
Dative diplomaya diplomalara
Locative diplomada diplomalarda
Ablative diplomadan diplomalardan
Genitive diplomanın diplomaların
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular diplomam diplomalarım 2nd singular diploman diplomaların 3rd singular diploması diplomaları 1st plural diplomamız diplomalarımız 2nd plural diplomanız diplomalarınız 3rd plural diplomaları diplomaları Definite accusative Singular Plural 1st singular diplomamı diplomalarımı 2nd singular diplomanı diplomalarını 3rd singular diplomasını diplomalarını 1st plural diplomamızı diplomalarımızı 2nd plural diplomanızı diplomalarınızı 3rd plural diplomalarını diplomalarını Dative Singular Plural 1st singular diplomama diplomalarıma 2nd singular diplomana diplomalarına 3rd singular diplomasına diplomalarına 1st plural diplomamıza diplomalarımıza 2nd plural diplomanıza diplomalarınıza 3rd plural diplomalarına diplomalarına Locative Singular Plural 1st singular diplomamda diplomalarımda 2nd singular diplomanda diplomalarında 3rd singular diplomasında diplomalarında 1st plural diplomamızda diplomalarımızda 2nd plural diplomanızda diplomalarınızda 3rd plural diplomalarında diplomalarında Ablative Singular Plural 1st singular diplomamdan diplomalarımdan 2nd singular diplomandan diplomalarından 3rd singular diplomasından diplomalarından 1st plural diplomamızdan diplomalarımızdan 2nd plural diplomanızdan diplomalarınızdan 3rd plural diplomalarından diplomalarından Genitive Singular Plural 1st singular diplomamın diplomalarımın 2nd singular diplomanın diplomalarının 3rd singular diplomasının diplomalarının 1st plural diplomamızın diplomalarımızın 2nd plural diplomanızın diplomalarınızın 3rd plural diplomalarının diplomalarının
Predicative forms Singular Plural 1st singular diplomayım diplomalarım 2nd singular diplomasın diplomalarsın 3rd singular diplomadiplomadır diplomalardiplomalardır 1st plural diplomayız diplomalarız 2nd plural diplomasınız diplomalarsınız 3rd plural diplomalar diplomalardır