շուրթ — Վիքիբառարան (original) (raw)

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ʃuɾtʰ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ շուրթ

վանկեր՝ շուրթ

Հազիվ թե բնիկ հնդեվրոպական՝ *skhurtom-` *(s)k՛ur-(t-) «կտրել, բաժանել, անջատել, քերծել» կամ *(s)kreu- «պտտել, շրջել, ծռել» արմատից։ Հրաչյա Աճառյանը համարում է շուրջ բառի տարբերակ։

Գոյական

1. նույնն է շրթունք (բոլոր նշանակություններով)
2. (բսբ․) ծաղկապսակի, բացվածքի շրթնաձև մասը
3. (կզմխս․) նույնն է ամոթաշուրթ

| Բաղադրյալ բառեր | | | -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- | | | միաշուրթ խորաշուրթ ամոթաշուրթ պղծաշուրթ զուգաշուրթ թյուրաշուրթ մատնաշուրթ շեպորմի շուրթ հիմքի շուրթ որմնախասրխի շուրթ | |

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
• Ս․ Գասարջյան, Ճարտարապետական և շինարարական տերմինների ռուս-հայերեն և հայ-ռուսերեն բացատրական բառարան, Երևան, 2007 — 572 էջ։