Agnieszka Kastory - Academia.edu (original) (raw)
Uploads
Papers by Agnieszka Kastory
Revista de istorie militară, 2021
After the German occupation of Czechoslovakia, the United Kingdom proposed that European states s... more After the German occupation of Czechoslovakia, the United Kingdom proposed that European states should demonstrate unity by signing a joint declaration to oppose German expansion in Europe. The United Kingdom selected France, the Soviet Union, and Poland as its first partners. It was envisioned that Poland would effectively support Romania, which was under German economic pressure, through an alliance between the two countries. The proposed alliance included defence against an attack on the eastern borders of both countries, but the United Kingdom and France tried to get both countries to expand their eastern borders against Germany. Poland rejected this concept because it did not believe in the possibility of German aggression against Romania and preferred not to jeopardize relations with Hungary. For Romania, the proposed expansion of the alliance was not beneficial either. German-Romanian relations could have deteriorated and led Germany to support the territorial claims of Hungary and Bulgaria against Romanian territory. As a result, Poland and Romania chose to protect their own interests: Poland accepted British guarantees and then signed a bilateral agreement with the United Kingdom; Romania accepted British and French guarantees while ostensibly maintaining good relations with Germany
Kraków : Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego eBooks, 2019
Lithuania's striving towards independence in 1989-1991 provoked fears of the national minorities ... more Lithuania's striving towards independence in 1989-1991 provoked fears of the national minorities living in Lithuania, including Poles, regarding the approach of an independent Lithuania towards the protection of their rights. In the case of Poles, maintaining Polish schools and unity of the regions inhabited mostly by the Polish minority, their protection against uncontrolled Lithuanian colonisation, and confirming their right to the land were crucial. The fears regarding the intentions of new Lithuanian authorities inspired the concept of creating a Polish autonomous district. Its creation was a grass roots process undertaken on the self-governmental level. The Lithuanians considered these actions a manifestation of anti-Lithuanian attitude, reluctance towards Lithuanian independence, and disloyalty to the state. The Poles in Lithuania tried to gain the support of Poland. The issue has been discussed in the Foreign Affairs Commission of the Senate several times. The senators (in line with the Ministry of Foreign Affairs) were against the territorial autonomy of the Vilnius region. They argued that the Poles in Lithuania should follow the OSCE provisions and strengthen the territorial self-government that would protect their right to autonomy better. The Polish position was due to the concerns regarding the status of the German and Lithuanian minorities and to huge support of Lithuanian independence in Poland. The conviction that good relations with Lithuania would result in its positive attitude towards the Polish minority was expressed several times in the Senate. Common discussions about the ways of preserving the identity of Poles in Lithuania did not result in a consensus.
Balcanica Posnaniensia. Acta et studia, 2020
Tekst powstał w oparciu o notatki opracowywane w 1989 roku przez polską ambasadę w Bukareszcie i ... more Tekst powstał w oparciu o notatki opracowywane w 1989 roku przez polską ambasadę w Bukareszcie i dołączane do nich rożne teksy rumuńskich dysydentów, krytyczne wobec reżimu Nicoale Ceauşescu. Urzędnicy ambasady odnotowywali każdy przejaw sprzeciwu i oczekiwali pojawienia się zorganizowanej opozycji politycznej. Z ich punktu widzenia odosobnione akty protestu, kierowane w postaci listów otwartych do Prezydenta N. Ceauşescu czy przewodniczącego Związku Pisarzy, nie zwiastowały szybkiego upadku dyktatora. W kontekście wydarzeń z grudnia 1989 roku należy jednak uznać te protesty za świadectwo odrzucenia istniejącego systemu przez większość społeczeństwa. Ich treść i forma świadczą o zrozumieniu oraz trafnym wskazaniu źródeł katastrofalnej sytuacji Rumunii. Społeczeństwo rumuńskie było gotowe odrzucić ówczesny ustrój społeczny, gospodarczy i polityczny.
The Withdrawal of Soviet Troops from East Central Europe, 2021
Politeja, 2021
The Role of the Danube River in the Trans-European Waterway Network In the 20th century, the Danu... more The Role of the Danube River in the Trans-European Waterway Network In the 20th century, the Danube Region was subject to numerous and far-reaching political transformations, which had a negative impact on the expansion of the Danube waterway transport, affected mainly by political, economical and military crises that took place in the 1990s. Nowadays, only 9% of all river cargo is shipped via the Danube River. The European Union makes an effort to increase this number up to 30%, and to ensure the river’s permanent inclusion in the Trans-European Transport Network, with an ongoing process of adjusting the Danube shipping law to the regulations applicable to other European rivers. Nonetheless, the implementation of the EU Strategy for the Danube Region has little effect on the transportation growth in the Danube Basin so far – due to insufficient support from the European Union, the Danubian countries’ unwillingness to carry out expensive investments, and difficulties related to the ...
Politeja, 2016
Crisis of the Union, of its' idea, of its' politics? The programmatic offer of the leading europa... more Crisis of the Union, of its' idea, of its' politics? The programmatic offer of the leading europarties in the context of the European elections 2014 The aim of this article is to comperatively evaluate the electoral manifestoes of the 4 largest Europarties, which thee had presented in the context of the European Elections 2014. Respectively the material that is subjected to qualitative analyses are the documents voted by: EPP (European People's Party), PES (Party of European Socialists), ALDE (Alliance of the Liberals and Democrats) and EGP (European Greens Party). The findings built on the earlier studies that had been completed by the same author on the subject, whilst introducing a new, two-piers analytical dimenssion. The first is the lense of the evolution of the europarties in the aftermath of the Lisbon Treaty. And the second is the persitent tripple-folded crisis: of the European Union, of the idea of the European integration and of the so called "traditional (political) parties". Having that in mind, the author seeks to determine in how far the renewal of the European project can be expected to result from the proposals of the europarties. Słowa kluczowe: europartie, manifest, wybory europejskie, kryzys UE, kryzys tradycyjnych partii politycznych Keywords: europarties, manifesto, European elections, crisis of the EU, crisis of the traditional political parties Politeja 4(43)/2016 Anna A. SKRZYPEK C elem niniejszego artykułu jest analiza porównawcza manifestów czterech głównych europartii przedstawionych w kontekście wyborów 2014 r. Materiał stanowią teksty źródłowe uzyskane od: EPP (European People's Party-Europejskiej Partii Ludowej), PES (Party of European Socialists-Partii Europejskich Socjalistów), ALDE (Alliance of the Liberals and Democrats-Sojuszu Liberałów i Demokratów na rzecz Europy) oraz EGP (European Greens Party-Europejskiej Partii Zielonych). Poczynione obserwacje wpisują się we wcześniejsze rozważania, do których posłużyły badania przeprowadzone przez autorkę w 2009 r. 1 Tło obecnych dociekań stanowią dwie hipotezy. Pierwsza z nich odnosi się do potencjalnej ewolucji europartii w kontekście wejścia w życie traktatu lizbońskiego 2 oraz nowych przepisów regulujących funkcjonowanie unijnych ugrupowań politycznych 3. Zawierające się w nich zmiany legislacyjne stanowią bowiem potencjalny bodziec do dalszego rozwoju europejskich rodzin partyjnych, jako że umożliwiają im rozszerzenie działalności. Na poziomie organizacyjnym wiąże się to z impulsem do dalszej konsolidacji i zmiany stylu kampanii wyborczych. Prowokuje do nich zezwolenie na prowadzenie agitacji na gruncie krajowym oraz pojawienie się prerogatywy nominacji kandydata na Przewodniczącego Komisji Europejskiej 4 przysługujące tej frakcji w Parlamencie Europejskim, która w wyniku elekcji uzyskała największą liczbę głosów. Druga z hipotez dotyczy fenomenu kryzysu, który definiowany jest tutaj jako trójwymiarowy: Unii Europejskiej, idei Unii Europejskiej oraz tradycyjnych partii politycznych. Teoretyczną podstawę oferuje szeroka literatura zarówno z dziedziny ekonomii, socjologii, jak i nauk politycznych, choć szczególnie inspirujące okazały się prace Petera Maira 5. Dowodził on bowiem, iż Wspólnota znalazła się w tarapatach w momencie, w którym przestał obowiązywać po stronie elektoratu tzw. przyzwalający konsensus (permissive consensus) na dalszy proces integracji. Przy procesie decyzyjnym opartym na kulturze wielopoziomowego kompromisu, a co za tym idzie braku 1
Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prace Historyczne, Feb 20, 2011
Zmiany terytorialne po pierwszej wojnie światowej odmieniły status wielu europejskich rzek 1. Nie... more Zmiany terytorialne po pierwszej wojnie światowej odmieniły status wielu europejskich rzek 1. Niektóre z nich przestały mieć charakter narodowy, stając się rzekami wspólnymi. Na konferencji pokojowej w Paryżu (18 I-28 VI 1919 r.) przedmiotem szczególnej uwagi stały się rzeki międzynarodowe, ponieważ postanowiono otworzyć je dla statków i obywateli wszystkich państw, a na straży wolności żeglugi postawić międzynarodowe komisje z udziałem nie tylko państw nadrzecznych, lecz także tych, które nie posiadały dostępu do rzeki (państwa postronne). Umiędzynarodowienie rzek wywoływało sprzeciw państw nadrzecznych, które traktowały poddanie "swojego" odcinka rzeki organizacji międzynarodowej za naruszenie suwerenności państwowej. Państwa zwycięskie, w tym przede wszystkim Wielka Brytania i Stany Zjednoczone, przekonywały jednak, że przyjęte rozwiązania mają zapewnić równe traktowanie wszystkim uczestnikom żeglugi, a obecność państw postronnych w komisjach rzecznych zapobiegnie wykorzystywaniu przez państwa nadrzeczne ich uprzywilejowanego położenia. Wolność żeglugi na międzynarodowych rzekach miała w przyszłości stać się powszechną zasadą, wyrażoną w konwencji, której przygotowanie zamierzano powierzyć Lidze Narodów. Na konferencji pokojowej zaś zajmowano się tylko rzekami państw pokonanych. Klauzule rzeczne traktatów pokojowych potwierdziły międzynarodowy charakter Renu i Dunaju, nadały taki sam status Odrze, Łabie, Niemnowi oraz ich żeglownym dopływom, powoływały dla nich komisje rzeczne 2. Na terytorium powojennej Polski za międzynarodowe rzeki można było uznać Wisłę,
Revista de istorie militară, 2021
After the German occupation of Czechoslovakia, the United Kingdom proposed that European states s... more After the German occupation of Czechoslovakia, the United Kingdom proposed that European states should demonstrate unity by signing a joint declaration to oppose German expansion in Europe. The United Kingdom selected France, the Soviet Union, and Poland as its first partners. It was envisioned that Poland would effectively support Romania, which was under German economic pressure, through an alliance between the two countries. The proposed alliance included defence against an attack on the eastern borders of both countries, but the United Kingdom and France tried to get both countries to expand their eastern borders against Germany. Poland rejected this concept because it did not believe in the possibility of German aggression against Romania and preferred not to jeopardize relations with Hungary. For Romania, the proposed expansion of the alliance was not beneficial either. German-Romanian relations could have deteriorated and led Germany to support the territorial claims of Hungary and Bulgaria against Romanian territory. As a result, Poland and Romania chose to protect their own interests: Poland accepted British guarantees and then signed a bilateral agreement with the United Kingdom; Romania accepted British and French guarantees while ostensibly maintaining good relations with Germany
Kraków : Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego eBooks, 2019
Lithuania's striving towards independence in 1989-1991 provoked fears of the national minorities ... more Lithuania's striving towards independence in 1989-1991 provoked fears of the national minorities living in Lithuania, including Poles, regarding the approach of an independent Lithuania towards the protection of their rights. In the case of Poles, maintaining Polish schools and unity of the regions inhabited mostly by the Polish minority, their protection against uncontrolled Lithuanian colonisation, and confirming their right to the land were crucial. The fears regarding the intentions of new Lithuanian authorities inspired the concept of creating a Polish autonomous district. Its creation was a grass roots process undertaken on the self-governmental level. The Lithuanians considered these actions a manifestation of anti-Lithuanian attitude, reluctance towards Lithuanian independence, and disloyalty to the state. The Poles in Lithuania tried to gain the support of Poland. The issue has been discussed in the Foreign Affairs Commission of the Senate several times. The senators (in line with the Ministry of Foreign Affairs) were against the territorial autonomy of the Vilnius region. They argued that the Poles in Lithuania should follow the OSCE provisions and strengthen the territorial self-government that would protect their right to autonomy better. The Polish position was due to the concerns regarding the status of the German and Lithuanian minorities and to huge support of Lithuanian independence in Poland. The conviction that good relations with Lithuania would result in its positive attitude towards the Polish minority was expressed several times in the Senate. Common discussions about the ways of preserving the identity of Poles in Lithuania did not result in a consensus.
Balcanica Posnaniensia. Acta et studia, 2020
Tekst powstał w oparciu o notatki opracowywane w 1989 roku przez polską ambasadę w Bukareszcie i ... more Tekst powstał w oparciu o notatki opracowywane w 1989 roku przez polską ambasadę w Bukareszcie i dołączane do nich rożne teksy rumuńskich dysydentów, krytyczne wobec reżimu Nicoale Ceauşescu. Urzędnicy ambasady odnotowywali każdy przejaw sprzeciwu i oczekiwali pojawienia się zorganizowanej opozycji politycznej. Z ich punktu widzenia odosobnione akty protestu, kierowane w postaci listów otwartych do Prezydenta N. Ceauşescu czy przewodniczącego Związku Pisarzy, nie zwiastowały szybkiego upadku dyktatora. W kontekście wydarzeń z grudnia 1989 roku należy jednak uznać te protesty za świadectwo odrzucenia istniejącego systemu przez większość społeczeństwa. Ich treść i forma świadczą o zrozumieniu oraz trafnym wskazaniu źródeł katastrofalnej sytuacji Rumunii. Społeczeństwo rumuńskie było gotowe odrzucić ówczesny ustrój społeczny, gospodarczy i polityczny.
The Withdrawal of Soviet Troops from East Central Europe, 2021
Politeja, 2021
The Role of the Danube River in the Trans-European Waterway Network In the 20th century, the Danu... more The Role of the Danube River in the Trans-European Waterway Network In the 20th century, the Danube Region was subject to numerous and far-reaching political transformations, which had a negative impact on the expansion of the Danube waterway transport, affected mainly by political, economical and military crises that took place in the 1990s. Nowadays, only 9% of all river cargo is shipped via the Danube River. The European Union makes an effort to increase this number up to 30%, and to ensure the river’s permanent inclusion in the Trans-European Transport Network, with an ongoing process of adjusting the Danube shipping law to the regulations applicable to other European rivers. Nonetheless, the implementation of the EU Strategy for the Danube Region has little effect on the transportation growth in the Danube Basin so far – due to insufficient support from the European Union, the Danubian countries’ unwillingness to carry out expensive investments, and difficulties related to the ...
Politeja, 2016
Crisis of the Union, of its' idea, of its' politics? The programmatic offer of the leading europa... more Crisis of the Union, of its' idea, of its' politics? The programmatic offer of the leading europarties in the context of the European elections 2014 The aim of this article is to comperatively evaluate the electoral manifestoes of the 4 largest Europarties, which thee had presented in the context of the European Elections 2014. Respectively the material that is subjected to qualitative analyses are the documents voted by: EPP (European People's Party), PES (Party of European Socialists), ALDE (Alliance of the Liberals and Democrats) and EGP (European Greens Party). The findings built on the earlier studies that had been completed by the same author on the subject, whilst introducing a new, two-piers analytical dimenssion. The first is the lense of the evolution of the europarties in the aftermath of the Lisbon Treaty. And the second is the persitent tripple-folded crisis: of the European Union, of the idea of the European integration and of the so called "traditional (political) parties". Having that in mind, the author seeks to determine in how far the renewal of the European project can be expected to result from the proposals of the europarties. Słowa kluczowe: europartie, manifest, wybory europejskie, kryzys UE, kryzys tradycyjnych partii politycznych Keywords: europarties, manifesto, European elections, crisis of the EU, crisis of the traditional political parties Politeja 4(43)/2016 Anna A. SKRZYPEK C elem niniejszego artykułu jest analiza porównawcza manifestów czterech głównych europartii przedstawionych w kontekście wyborów 2014 r. Materiał stanowią teksty źródłowe uzyskane od: EPP (European People's Party-Europejskiej Partii Ludowej), PES (Party of European Socialists-Partii Europejskich Socjalistów), ALDE (Alliance of the Liberals and Democrats-Sojuszu Liberałów i Demokratów na rzecz Europy) oraz EGP (European Greens Party-Europejskiej Partii Zielonych). Poczynione obserwacje wpisują się we wcześniejsze rozważania, do których posłużyły badania przeprowadzone przez autorkę w 2009 r. 1 Tło obecnych dociekań stanowią dwie hipotezy. Pierwsza z nich odnosi się do potencjalnej ewolucji europartii w kontekście wejścia w życie traktatu lizbońskiego 2 oraz nowych przepisów regulujących funkcjonowanie unijnych ugrupowań politycznych 3. Zawierające się w nich zmiany legislacyjne stanowią bowiem potencjalny bodziec do dalszego rozwoju europejskich rodzin partyjnych, jako że umożliwiają im rozszerzenie działalności. Na poziomie organizacyjnym wiąże się to z impulsem do dalszej konsolidacji i zmiany stylu kampanii wyborczych. Prowokuje do nich zezwolenie na prowadzenie agitacji na gruncie krajowym oraz pojawienie się prerogatywy nominacji kandydata na Przewodniczącego Komisji Europejskiej 4 przysługujące tej frakcji w Parlamencie Europejskim, która w wyniku elekcji uzyskała największą liczbę głosów. Druga z hipotez dotyczy fenomenu kryzysu, który definiowany jest tutaj jako trójwymiarowy: Unii Europejskiej, idei Unii Europejskiej oraz tradycyjnych partii politycznych. Teoretyczną podstawę oferuje szeroka literatura zarówno z dziedziny ekonomii, socjologii, jak i nauk politycznych, choć szczególnie inspirujące okazały się prace Petera Maira 5. Dowodził on bowiem, iż Wspólnota znalazła się w tarapatach w momencie, w którym przestał obowiązywać po stronie elektoratu tzw. przyzwalający konsensus (permissive consensus) na dalszy proces integracji. Przy procesie decyzyjnym opartym na kulturze wielopoziomowego kompromisu, a co za tym idzie braku 1
Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prace Historyczne, Feb 20, 2011
Zmiany terytorialne po pierwszej wojnie światowej odmieniły status wielu europejskich rzek 1. Nie... more Zmiany terytorialne po pierwszej wojnie światowej odmieniły status wielu europejskich rzek 1. Niektóre z nich przestały mieć charakter narodowy, stając się rzekami wspólnymi. Na konferencji pokojowej w Paryżu (18 I-28 VI 1919 r.) przedmiotem szczególnej uwagi stały się rzeki międzynarodowe, ponieważ postanowiono otworzyć je dla statków i obywateli wszystkich państw, a na straży wolności żeglugi postawić międzynarodowe komisje z udziałem nie tylko państw nadrzecznych, lecz także tych, które nie posiadały dostępu do rzeki (państwa postronne). Umiędzynarodowienie rzek wywoływało sprzeciw państw nadrzecznych, które traktowały poddanie "swojego" odcinka rzeki organizacji międzynarodowej za naruszenie suwerenności państwowej. Państwa zwycięskie, w tym przede wszystkim Wielka Brytania i Stany Zjednoczone, przekonywały jednak, że przyjęte rozwiązania mają zapewnić równe traktowanie wszystkim uczestnikom żeglugi, a obecność państw postronnych w komisjach rzecznych zapobiegnie wykorzystywaniu przez państwa nadrzeczne ich uprzywilejowanego położenia. Wolność żeglugi na międzynarodowych rzekach miała w przyszłości stać się powszechną zasadą, wyrażoną w konwencji, której przygotowanie zamierzano powierzyć Lidze Narodów. Na konferencji pokojowej zaś zajmowano się tylko rzekami państw pokonanych. Klauzule rzeczne traktatów pokojowych potwierdziły międzynarodowy charakter Renu i Dunaju, nadały taki sam status Odrze, Łabie, Niemnowi oraz ich żeglownym dopływom, powoływały dla nich komisje rzeczne 2. Na terytorium powojennej Polski za międzynarodowe rzeki można było uznać Wisłę,