Czeslaw Krakowiak - Academia.edu (original) (raw)

Papers by Czeslaw Krakowiak

Roczniki Teologiczne, 2015

Według Konstytucji o liturgii Sacrosanctum Concilium odnośnie do sztuki sakralnej Kościół deklaru... more Według Konstytucji o liturgii Sacrosanctum Concilium odnośnie do sztuki sakralnej Kościół deklaruje, że nie uznaje żadnego stylu za własny (KL 123), ale decyduje i "osądza, które z dzieł artystów zgadzają się z wiarą, pobożnością i tradycyjnymi zasadami oraz nadają się do użytku sakralnego" (KL 122). Kościół opiera się w tym względzie na opinii "wybitnych znawców" sztuki ujmowanej całościowo (por. KL 24; 46; 126). Z kolei Katechizm Kościoła katolickiego przypomina, że "sztuka nie jest celem samym w sobie, ale jest podporządkowana ostatecznemu celowi człowieka. Jej uprzywilejowaną częścią jest sztuka sakralna, której przeznaczeniem jest ukazywanie i uwielbienie tajemnicy Boga" (nr 2502). Konstytucja Gaudium et spes stwierdza, że "na swój sposób także literatura i sztuka mają wielkie znaczenia dla życia Kościoła". Są wyrazem naturalnych uzdolnień człowieka, ale także pomagają w poznaniu i doskonaleniu siebie oraz świata. Człowiek tworzy kulturę materialną i duchową oraz sztukę, w której także wyraża siebie i dąży do poznania prawdy i dobra. Żyje w świecie, w którym spotyka się z sacrum i profanum, ze sztuką religijną i sam tworzy także sztukę sakralną. Sztuka chrześcijańska związana jest z wiarą chrześcijańską i Kościołem. Jest ona nośnikiem treści religijnych, historycznych i zakorzeniona jest w historii zbawienia. Sobór Watykański II pozytywnie ocenia także "nowe formy sztuki, odpowiadające ludziom współczesnym stosownie do właściwości naturalnych różnych narodów i krajów. Niech doznają one przyjęcia w świątyniach (in sanctuario), jeśli podnoszą umysł ku Bogu przez stosowny rodzaj wyrazu, zgodny z wymogami liturgii. W ten sposób ujawnia się lepiej znajomość Boga, a głoszenie Ewangelii staje się dla umysłów ludzi zarozumialsze" (Gaudium es spes 62). Chrześcijańskie sacrum nie jest mieszkaniem Boga, ale miejscem, z którego się do Niego zwracamy. To, co się w tym miejscu dokonuje-modlitwa, adoracja, kontemplacja-czyni je sakralnym, poświęconym Bogu. Według kard. Gianfranco Ravasiego, przewodniczącego Papieskiej Rady Kultury, sztuka jest siostrą wiary, prowokuje zdziwienie, podprowadza do misterium, czasem także niepokoi. Sztuka

Ruch Biblijny i Liturgiczny, Sep 30, 2013

Ruch Biblijny i Liturgiczny, Apr 30, 1975

La confirmatio n. Que dire? Que faire? Recherches actuelles, Lyon 1972, Editions du Chalet, s. 19... more La confirmatio n. Que dire? Que faire? Recherches actuelles, Lyon 1972, Editions du Chalet, s. 191. W związku z sakramentem bierzmowania rozważano ostatnio najczę ściej dwa problemy: teologicznyczym jest właściwie sakrament bierz mowania i jaka jest jego rola w życiu chrześcijanina i Kościoła, oraz problem pastoralnykiedy i w jaki sposób udzielać tego sakramentu, aby osiągnął pełną skuteczność u przyjmujących. Właściwe rozwiązanie tych problemów zależy od odpowiedzi na pytanie, jaka jest rola Ducha Świętego w życiu chrześcijańskimto stanowi zadanie egzegetów i teolo góworaz od pogłębionej refleksji pastoralistów, liturgistów i kateche tów nad całością życia sakramentalnego, ze szczególnym uwzględnieniem sakramentów inicjacji chrześcijańskiej. _ Próbę rozwiązania tych teologiczno-pastoralnych problemów podjął Francuski Krajowy Ośrodek Nauczania Religijnego i Ośrodek Duszpaster stwa Liturgicznego (Centre National de 1'Eenseignement Religieux oraz Centre National de Pastorale Liturgique (w związku z nowym Ordo Con firmationis. Jest to dzieło zbiorowe, powstałe dzięki współpracy teologów, egzegetów, liturgistów i katechetów. Całość podzielona jest na cztery części. Punktem wyjścia (część I) są krótkie studia teologiczne o Duchu Świętym i Jego roli w życiu Kościoła na podstawie Ewangelii wg św. Łukasza i Dziejów Apostolskich. Na tym tle z kolei omówiono problem, w jaki sposób Duch Święty pogłębia i wzbogaca życie duchowe, odczucie Boga, sakramentów i Kościoła. W ten sposób sakrament bierzmowania został ukazany jako sakrament pełni Ducha Świętego, który jest ściśle związany z całą inicjacją chrześcijańską i zajmuje ważne miejsce w chrze ścijańskiej egzystencji i w życiu Kościoła. Czyść II ma charakter praktyczny, jakkolwiek nie podaje gotowych rozwiązań. Znajdujemy tu interesującą i szczegółową relację z doświadczeń duszpasterzy w zakresie przygotowania i samej celebracji bierzmowania. Część III omawia istotne elementy nowego Ordo, dotyczące tak bierz mowania dorosłych w ramach katechumenatu, jak i bierzmowania dzieci, ze szczególnym uwzględnieniem odpowiedniego przygotowania, zgodnie ze wskazaniami wstępu do nowego Ordo Confirmationis. Część IV zawiera kwestionariusze i pytania skierowane do duszpaste rzy, celem zebrania wyczerpujących informacji o aktualnych problemach pastoralnych związanych z bierzmowaniem, oraz podaje najważniejszą francuską bibliografię z ostatnich lat na temat bierzmowania i teologii Ducha Świętego. W aneksie umieszczono Konstytucję Apostolską Divinae consortium naturae, wstęp do obrzędu bierzmowania (Praenotanda), oraz obrzęd bierz mowania podczas Mszy św. Omawiana publikacja dzięki uwzględnieniu aktualnej myśli teologicz nej o bierzmowaniu, oraz wykorzystaniu licznych doświadczeń duszpaste rzy, z pewnością może służyć pomocą przy wprowadzaniu nowego Ordo Confirmationis.

Teologia i Człowiek, Aug 16, 2007

Typiczne wydanie rytua³u Ordo unctionis infirmorum eorumque pastoralis curae 1 w wydaniu polskim ... more Typiczne wydanie rytua³u Ordo unctionis infirmorum eorumque pastoralis curae 1 w wydaniu polskim nosi tytu³ Sakramenty chorych. Obrzêdy i duszpasterstwo 2. Ju¿ z samego tytu³u ksiêgi liturgicznej wynika, ¿e chorym udziela siê wielu sakramentów, a nie tylko namaszczenia. Rytua³ zawiera ich liturgiê oraz wskazania pastoralne, odnosz¹ce siê do pos³ugi Kocio³a wzglêdem chorych i umieraj¹cych. Wa¿ny jest równie¿ uk³ad treci polskiego wydania rytua³u, ró¿ny od wydania typicznego. Podzielono go na dwie czêci, aby wyranie oddzieliae duszpasterstwo chorych (czêae I) od duszpasterstwa umieraj¹cych (czêae II). Jest to bardzo wa¿na wskazówka dla praktyki pastoralnej. W Kociele s¹ ró¿ne formy duszpasterskiej pos³ugi chorym, które z zasady powinny po sobie kolejno nastêpowaae: od odwiedzin chorego, poprzez udzielanie mu sakramentów: pokuty i pojednania,

Seminare, Dec 31, 2015

są i dlaczego Kościół praktykuje egzorcyzmy? Wynikają one z wiary Kościoła, że w świecie stworzon... more są i dlaczego Kościół praktykuje egzorcyzmy? Wynikają one z wiary Kościoła, że w świecie stworzonym przez Boga jako dobry, "w ciągu całej historii ludzkiej toczy się ciężka walka przeciw mocom ciemności; walka ta zaczęta u początku świata, trwać będzie do ostatniego dnia…" 1. Dlatego Kościół już od początku swej misji w świecie praktykował modlitwy błagalne do Boga o wybawienie wiernych od różnych niebezpieczeństw, a zwłaszcza od diabelskich zasadzek 2. Tymi modlitwami są egzorcyzmy, w których, naśladując Chrystusa, Kościół niesie pomoc swoim wiernym, prosząc w imię Boga o uwolnienie od wpływów szatana. Egzorcyzmy należą do sakramentaliów jako świętych znaków, które na podobieństwo do sakramentów oznaczają skutki przede wszystkim duchowe osiągane przez modlitwę Kościoła 3 Według Katechizmu Kościoła katolickiego egzorcyzmy są wtedy, gdy "Kościół publicznie i na mocy swojej władzy prosi w imię Jezusa Chrystusa, by osoba lub przedmiot były strzeżone od napaści Złego i wolne od jego panowania" 4. Egzorcyzmy są liturgiczną modlitwą Kościoła, a ich celem jest wypędzenie złych duchów lub uwolnienie od ich demonicznego wpływu mocą duchowej władzy, jaką Jezus powierzył Kościołowi 5. W liturgii egzorcyzm oznacza modlitwę błagalną skierowaną do Boga, czasem także w formie rozkazującej złym duchom, aby opuściły dręczone przez nich osoby. W prostej formie egzorcyzmy występują w czasie chrztu-egzorcyzmy * Jest to skrócony tekst referatu wygłoszonego dnia 18 XI 2014 na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego podczas konferencji naukowej Egzorcyzmy w życiu Kościoła.

Roczniki Teologiczne, Mar 10, 2017

W Kościele obrządku lacinskiego koncelebracja Mszy św. zostala przywrocona przez Konstytucje Sacr... more W Kościele obrządku lacinskiego koncelebracja Mszy św. zostala przywrocona przez Konstytucje Sacrosanctum Concilium (1963). Początkowo mogla byc sprawowana tylko w ściśle określanych okolicznościach i pod przewodnictwem biskupa lub jego delegata. Stopniowo koncelebracja Mszy św. stawala sie zwyczajną formą celebracji Eucharystii wtedy, gdy kaplani nie są zobowiązani sprawowac jej dla dobra wiernych. Obrzedy Mszy św. koncelebrowanej wydane w 1965 r. jako Ritus servandus in concelebratione Missae zostaly nastepnie wlączone w 1970 r. do Missale Romanum Pawla VI. Szczegolowe przepisy koncelebry zawarte są w Ogolnym wprowadzeniu do Mszalu rzymskiego (1969, 1975, 2002) oraz poźniejszych dokumentach Stolicy Apostolskiej. Jeśli Mszy św. koncelebrowanej przewodniczy biskup, nalezy zachowac normy zamieszczone w Ceremoniale liturgicznej poslugi biskupow (1984, 2013). Liturgia koncelebrowanej Mszy św., w sposob dla siebie wlaściwy, ukazuje i buduje jednośc kaplanstwa prezbiterow z biskupem i miedzy sobą, jednośc Ofiary Jezusa Chrystusa skladanej Bogu na jednym oltarzu i jednośc kaplanskiego ludu Bozego, ktory pelni w niej rozne poslugi i funkcje.

Ruch Biblijny i Liturgiczny, Aug 31, 1983

Ruch Biblijny i Liturgiczny, Apr 30, 1975

Roczniki Teologiczne, 2016

Ruch Biblijny i Liturgiczny, Apr 30, 1975

Autor podejmuje problem warunkowego udzielania glownie dwoch sakramentow: pokuty i pojednania ora... more Autor podejmuje problem warunkowego udzielania glownie dwoch sakramentow: pokuty i pojednania oraz namaszczenia chorych. Na podstawie analizy nauczania Kościola: lex credendi i (glownie Katechizmu Kościola katolickiego i Codex Iuris canonici i Kodeksu prawa kanonicznego ) i lex orandi (dawne rytualy i obowiązujące ksiegi liturgiczne) uzasadnia, ze w Kościele katolickim byla mozliwośc warunkowego udzielania tylko dwoch sakramentow: chrztu i namaszczenia chorych. Jedynie w podrecznikach teologii moralnej ich autorzy nie tylko rozwazali problem warunkowego udzielania rozgrzeszenia, ale takze dopuszczali taką mozliwośc, a nawet ją zalecali. We wspolczesnej teologii sakramentow świetych mocno akcentuje sie prawde, ze są one sakramentami wiary, dlatego mogą je przyjmowac jedynie ludzie wierzący oraz wymaga sie świadomego w nich uczestnictwa. Zwlaszcza w sakramencie pokuty akty penitenta takie jak zal za grzechy i spowiedź wymagane są do tego, aby otrzymac rozgrzeszenie. Nie ma wiec warunkowego rozgrzeszenia, ani warunkowego namaszczenia chorych. Sakramentow udziela sie tylko tym, ktorzy są odpowiednio dysponowani, albo nie udziela sie ich wcale.

Ruch Biblijny i Liturgiczny, Aug 31, 1983

Roczniki Teologiczne, 2017

Piety of the faithful is not restricted only to participation in the Sunday Mass, Sacraments and ... more Piety of the faithful is not restricted only to participation in the Sunday Mass, Sacraments and Liturgy of the Hours. An important role for communal and individual piety is fulfilled by the images of Jesus Christ and His Mother, Blessed Virgin Mary. Before they become cult objects, these holy likenesses are blessed in accordance with a ritual formula prescribed by the Church. Through a blessing, such pictures do not receive a special power from God, but they become a sign which directs our thoughts and hearts towards God. Paintings depicting Jesus and Mother of God are blessed outside Mass or during Vespers. A presbyter or bishop can administer the blessing of paintings. The blessing prayer is preceded by the Liturgy of the Word, which includes a reading from the Bible, homily and the Universal Prayer. When pictures of Jesus Christ and Blessed Virgin Mary are being blessed, the Church asks God that a prayers before the pictures lead the faithful to follow in "Lord's footsteps," that is imitate Christ, and that by looking at the example set by Blessed Virgin Mary the faithful aspire to perfection thanks to Her intercession.

Roczniki Teologiczne, 2016

Roczniki Teologiczne, 2015

The great work of the reform of the liturgy that had been recommended by Vaticanum II was done gr... more The great work of the reform of the liturgy that had been recommended by Vaticanum II was done gradually with Pope Paul VI's full approval. With this aim in mind he established a special Council (Consilium) to implement the Vatican II Constitution on the Sacred Liturgy; the Council published instructions containing detailed directives concerning the reform of the liturgy that were approved by the Pope, and it prepared new liturgical books. Pope Paul VI's involvement in the implementation of the reform of the liturgy is confirmed by his numerous statements during papal general audiences, published in the periodical Notitiae. The author of the article analyzes the speeches that were made in the years 1966-1969 and mainly concerned the active, inner and outer participation (participatio actuosa) of the faithful in the Holy Mass, and the significance of the vernacular language in the liturgy of the Mass.

Roczniki Teologiczne, 2015

Według Konstytucji o liturgii Sacrosanctum Concilium odnośnie do sztuki sakralnej Kościół deklaru... more Według Konstytucji o liturgii Sacrosanctum Concilium odnośnie do sztuki sakralnej Kościół deklaruje, że nie uznaje żadnego stylu za własny (KL 123), ale decyduje i "osądza, które z dzieł artystów zgadzają się z wiarą, pobożnością i tradycyjnymi zasadami oraz nadają się do użytku sakralnego" (KL 122). Kościół opiera się w tym względzie na opinii "wybitnych znawców" sztuki ujmowanej całościowo (por. KL 24; 46; 126). Z kolei Katechizm Kościoła katolickiego przypomina, że "sztuka nie jest celem samym w sobie, ale jest podporządkowana ostatecznemu celowi człowieka. Jej uprzywilejowaną częścią jest sztuka sakralna, której przeznaczeniem jest ukazywanie i uwielbienie tajemnicy Boga" (nr 2502). Konstytucja Gaudium et spes stwierdza, że "na swój sposób także literatura i sztuka mają wielkie znaczenia dla życia Kościoła". Są wyrazem naturalnych uzdolnień człowieka, ale także pomagają w poznaniu i doskonaleniu siebie oraz świata. Człowiek tworzy kulturę materialną i duchową oraz sztukę, w której także wyraża siebie i dąży do poznania prawdy i dobra. Żyje w świecie, w którym spotyka się z sacrum i profanum, ze sztuką religijną i sam tworzy także sztukę sakralną. Sztuka chrześcijańska związana jest z wiarą chrześcijańską i Kościołem. Jest ona nośnikiem treści religijnych, historycznych i zakorzeniona jest w historii zbawienia. Sobór Watykański II pozytywnie ocenia także "nowe formy sztuki, odpowiadające ludziom współczesnym stosownie do właściwości naturalnych różnych narodów i krajów. Niech doznają one przyjęcia w świątyniach (in sanctuario), jeśli podnoszą umysł ku Bogu przez stosowny rodzaj wyrazu, zgodny z wymogami liturgii. W ten sposób ujawnia się lepiej znajomość Boga, a głoszenie Ewangelii staje się dla umysłów ludzi zarozumialsze" (Gaudium es spes 62). Chrześcijańskie sacrum nie jest mieszkaniem Boga, ale miejscem, z którego się do Niego zwracamy. To, co się w tym miejscu dokonuje-modlitwa, adoracja, kontemplacja-czyni je sakralnym, poświęconym Bogu. Według kard. Gianfranco Ravasiego, przewodniczącego Papieskiej Rady Kultury, sztuka jest siostrą wiary, prowokuje zdziwienie, podprowadza do misterium, czasem także niepokoi. Sztuka

Ruch Biblijny i Liturgiczny, Sep 30, 2013

Ruch Biblijny i Liturgiczny, Apr 30, 1975

La confirmatio n. Que dire? Que faire? Recherches actuelles, Lyon 1972, Editions du Chalet, s. 19... more La confirmatio n. Que dire? Que faire? Recherches actuelles, Lyon 1972, Editions du Chalet, s. 191. W związku z sakramentem bierzmowania rozważano ostatnio najczę ściej dwa problemy: teologicznyczym jest właściwie sakrament bierz mowania i jaka jest jego rola w życiu chrześcijanina i Kościoła, oraz problem pastoralnykiedy i w jaki sposób udzielać tego sakramentu, aby osiągnął pełną skuteczność u przyjmujących. Właściwe rozwiązanie tych problemów zależy od odpowiedzi na pytanie, jaka jest rola Ducha Świętego w życiu chrześcijańskimto stanowi zadanie egzegetów i teolo góworaz od pogłębionej refleksji pastoralistów, liturgistów i kateche tów nad całością życia sakramentalnego, ze szczególnym uwzględnieniem sakramentów inicjacji chrześcijańskiej. _ Próbę rozwiązania tych teologiczno-pastoralnych problemów podjął Francuski Krajowy Ośrodek Nauczania Religijnego i Ośrodek Duszpaster stwa Liturgicznego (Centre National de 1'Eenseignement Religieux oraz Centre National de Pastorale Liturgique (w związku z nowym Ordo Con firmationis. Jest to dzieło zbiorowe, powstałe dzięki współpracy teologów, egzegetów, liturgistów i katechetów. Całość podzielona jest na cztery części. Punktem wyjścia (część I) są krótkie studia teologiczne o Duchu Świętym i Jego roli w życiu Kościoła na podstawie Ewangelii wg św. Łukasza i Dziejów Apostolskich. Na tym tle z kolei omówiono problem, w jaki sposób Duch Święty pogłębia i wzbogaca życie duchowe, odczucie Boga, sakramentów i Kościoła. W ten sposób sakrament bierzmowania został ukazany jako sakrament pełni Ducha Świętego, który jest ściśle związany z całą inicjacją chrześcijańską i zajmuje ważne miejsce w chrze ścijańskiej egzystencji i w życiu Kościoła. Czyść II ma charakter praktyczny, jakkolwiek nie podaje gotowych rozwiązań. Znajdujemy tu interesującą i szczegółową relację z doświadczeń duszpasterzy w zakresie przygotowania i samej celebracji bierzmowania. Część III omawia istotne elementy nowego Ordo, dotyczące tak bierz mowania dorosłych w ramach katechumenatu, jak i bierzmowania dzieci, ze szczególnym uwzględnieniem odpowiedniego przygotowania, zgodnie ze wskazaniami wstępu do nowego Ordo Confirmationis. Część IV zawiera kwestionariusze i pytania skierowane do duszpaste rzy, celem zebrania wyczerpujących informacji o aktualnych problemach pastoralnych związanych z bierzmowaniem, oraz podaje najważniejszą francuską bibliografię z ostatnich lat na temat bierzmowania i teologii Ducha Świętego. W aneksie umieszczono Konstytucję Apostolską Divinae consortium naturae, wstęp do obrzędu bierzmowania (Praenotanda), oraz obrzęd bierz mowania podczas Mszy św. Omawiana publikacja dzięki uwzględnieniu aktualnej myśli teologicz nej o bierzmowaniu, oraz wykorzystaniu licznych doświadczeń duszpaste rzy, z pewnością może służyć pomocą przy wprowadzaniu nowego Ordo Confirmationis.

Teologia i Człowiek, Aug 16, 2007

Typiczne wydanie rytua³u Ordo unctionis infirmorum eorumque pastoralis curae 1 w wydaniu polskim ... more Typiczne wydanie rytua³u Ordo unctionis infirmorum eorumque pastoralis curae 1 w wydaniu polskim nosi tytu³ Sakramenty chorych. Obrzêdy i duszpasterstwo 2. Ju¿ z samego tytu³u ksiêgi liturgicznej wynika, ¿e chorym udziela siê wielu sakramentów, a nie tylko namaszczenia. Rytua³ zawiera ich liturgiê oraz wskazania pastoralne, odnosz¹ce siê do pos³ugi Kocio³a wzglêdem chorych i umieraj¹cych. Wa¿ny jest równie¿ uk³ad treci polskiego wydania rytua³u, ró¿ny od wydania typicznego. Podzielono go na dwie czêci, aby wyranie oddzieliae duszpasterstwo chorych (czêae I) od duszpasterstwa umieraj¹cych (czêae II). Jest to bardzo wa¿na wskazówka dla praktyki pastoralnej. W Kociele s¹ ró¿ne formy duszpasterskiej pos³ugi chorym, które z zasady powinny po sobie kolejno nastêpowaae: od odwiedzin chorego, poprzez udzielanie mu sakramentów: pokuty i pojednania,

Seminare, Dec 31, 2015

są i dlaczego Kościół praktykuje egzorcyzmy? Wynikają one z wiary Kościoła, że w świecie stworzon... more są i dlaczego Kościół praktykuje egzorcyzmy? Wynikają one z wiary Kościoła, że w świecie stworzonym przez Boga jako dobry, "w ciągu całej historii ludzkiej toczy się ciężka walka przeciw mocom ciemności; walka ta zaczęta u początku świata, trwać będzie do ostatniego dnia…" 1. Dlatego Kościół już od początku swej misji w świecie praktykował modlitwy błagalne do Boga o wybawienie wiernych od różnych niebezpieczeństw, a zwłaszcza od diabelskich zasadzek 2. Tymi modlitwami są egzorcyzmy, w których, naśladując Chrystusa, Kościół niesie pomoc swoim wiernym, prosząc w imię Boga o uwolnienie od wpływów szatana. Egzorcyzmy należą do sakramentaliów jako świętych znaków, które na podobieństwo do sakramentów oznaczają skutki przede wszystkim duchowe osiągane przez modlitwę Kościoła 3 Według Katechizmu Kościoła katolickiego egzorcyzmy są wtedy, gdy "Kościół publicznie i na mocy swojej władzy prosi w imię Jezusa Chrystusa, by osoba lub przedmiot były strzeżone od napaści Złego i wolne od jego panowania" 4. Egzorcyzmy są liturgiczną modlitwą Kościoła, a ich celem jest wypędzenie złych duchów lub uwolnienie od ich demonicznego wpływu mocą duchowej władzy, jaką Jezus powierzył Kościołowi 5. W liturgii egzorcyzm oznacza modlitwę błagalną skierowaną do Boga, czasem także w formie rozkazującej złym duchom, aby opuściły dręczone przez nich osoby. W prostej formie egzorcyzmy występują w czasie chrztu-egzorcyzmy * Jest to skrócony tekst referatu wygłoszonego dnia 18 XI 2014 na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego podczas konferencji naukowej Egzorcyzmy w życiu Kościoła.

Roczniki Teologiczne, Mar 10, 2017

W Kościele obrządku lacinskiego koncelebracja Mszy św. zostala przywrocona przez Konstytucje Sacr... more W Kościele obrządku lacinskiego koncelebracja Mszy św. zostala przywrocona przez Konstytucje Sacrosanctum Concilium (1963). Początkowo mogla byc sprawowana tylko w ściśle określanych okolicznościach i pod przewodnictwem biskupa lub jego delegata. Stopniowo koncelebracja Mszy św. stawala sie zwyczajną formą celebracji Eucharystii wtedy, gdy kaplani nie są zobowiązani sprawowac jej dla dobra wiernych. Obrzedy Mszy św. koncelebrowanej wydane w 1965 r. jako Ritus servandus in concelebratione Missae zostaly nastepnie wlączone w 1970 r. do Missale Romanum Pawla VI. Szczegolowe przepisy koncelebry zawarte są w Ogolnym wprowadzeniu do Mszalu rzymskiego (1969, 1975, 2002) oraz poźniejszych dokumentach Stolicy Apostolskiej. Jeśli Mszy św. koncelebrowanej przewodniczy biskup, nalezy zachowac normy zamieszczone w Ceremoniale liturgicznej poslugi biskupow (1984, 2013). Liturgia koncelebrowanej Mszy św., w sposob dla siebie wlaściwy, ukazuje i buduje jednośc kaplanstwa prezbiterow z biskupem i miedzy sobą, jednośc Ofiary Jezusa Chrystusa skladanej Bogu na jednym oltarzu i jednośc kaplanskiego ludu Bozego, ktory pelni w niej rozne poslugi i funkcje.

Ruch Biblijny i Liturgiczny, Aug 31, 1983

Ruch Biblijny i Liturgiczny, Apr 30, 1975

Roczniki Teologiczne, 2016

Ruch Biblijny i Liturgiczny, Apr 30, 1975

Autor podejmuje problem warunkowego udzielania glownie dwoch sakramentow: pokuty i pojednania ora... more Autor podejmuje problem warunkowego udzielania glownie dwoch sakramentow: pokuty i pojednania oraz namaszczenia chorych. Na podstawie analizy nauczania Kościola: lex credendi i (glownie Katechizmu Kościola katolickiego i Codex Iuris canonici i Kodeksu prawa kanonicznego ) i lex orandi (dawne rytualy i obowiązujące ksiegi liturgiczne) uzasadnia, ze w Kościele katolickim byla mozliwośc warunkowego udzielania tylko dwoch sakramentow: chrztu i namaszczenia chorych. Jedynie w podrecznikach teologii moralnej ich autorzy nie tylko rozwazali problem warunkowego udzielania rozgrzeszenia, ale takze dopuszczali taką mozliwośc, a nawet ją zalecali. We wspolczesnej teologii sakramentow świetych mocno akcentuje sie prawde, ze są one sakramentami wiary, dlatego mogą je przyjmowac jedynie ludzie wierzący oraz wymaga sie świadomego w nich uczestnictwa. Zwlaszcza w sakramencie pokuty akty penitenta takie jak zal za grzechy i spowiedź wymagane są do tego, aby otrzymac rozgrzeszenie. Nie ma wiec warunkowego rozgrzeszenia, ani warunkowego namaszczenia chorych. Sakramentow udziela sie tylko tym, ktorzy są odpowiednio dysponowani, albo nie udziela sie ich wcale.

Ruch Biblijny i Liturgiczny, Aug 31, 1983

Roczniki Teologiczne, 2017

Piety of the faithful is not restricted only to participation in the Sunday Mass, Sacraments and ... more Piety of the faithful is not restricted only to participation in the Sunday Mass, Sacraments and Liturgy of the Hours. An important role for communal and individual piety is fulfilled by the images of Jesus Christ and His Mother, Blessed Virgin Mary. Before they become cult objects, these holy likenesses are blessed in accordance with a ritual formula prescribed by the Church. Through a blessing, such pictures do not receive a special power from God, but they become a sign which directs our thoughts and hearts towards God. Paintings depicting Jesus and Mother of God are blessed outside Mass or during Vespers. A presbyter or bishop can administer the blessing of paintings. The blessing prayer is preceded by the Liturgy of the Word, which includes a reading from the Bible, homily and the Universal Prayer. When pictures of Jesus Christ and Blessed Virgin Mary are being blessed, the Church asks God that a prayers before the pictures lead the faithful to follow in "Lord's footsteps," that is imitate Christ, and that by looking at the example set by Blessed Virgin Mary the faithful aspire to perfection thanks to Her intercession.

Roczniki Teologiczne, 2016

Roczniki Teologiczne, 2015

The great work of the reform of the liturgy that had been recommended by Vaticanum II was done gr... more The great work of the reform of the liturgy that had been recommended by Vaticanum II was done gradually with Pope Paul VI's full approval. With this aim in mind he established a special Council (Consilium) to implement the Vatican II Constitution on the Sacred Liturgy; the Council published instructions containing detailed directives concerning the reform of the liturgy that were approved by the Pope, and it prepared new liturgical books. Pope Paul VI's involvement in the implementation of the reform of the liturgy is confirmed by his numerous statements during papal general audiences, published in the periodical Notitiae. The author of the article analyzes the speeches that were made in the years 1966-1969 and mainly concerned the active, inner and outer participation (participatio actuosa) of the faithful in the Holy Mass, and the significance of the vernacular language in the liturgy of the Mass.