Marios Emmanouilidis - Academia.edu (original) (raw)
Books by Marios Emmanouilidis
In the text I embark upon an effort to ground the possibility of a presence and new forms of fasc... more In the text I embark upon an effort to ground the possibility of a presence and new forms of fascism of our times in the process of financialization and to the ambiguities of the deceleration as a form of the tactics of resistance (or/and lines of flight) in the permanent acceleration of financialization (financialization as a procedure of permanent crisis). The work of the process of deceleration is ambiguous: on the one hand it is relates to the desire for another governmentality –“not to be govern like this” to the limit of non-governmentality, and on the other a blockage is possible, the capture of this desire in the black holes of fascism.
“This temporal discontinuity of resistance, its unexpected acts, the vulnerability of its potential, and recently, its reterritorialization in parliamentary procedures, puts the critical project in a permanent starting position, or as if it is in a permanent starting position. As a result of this, the practice of critique remains constant while at the same moment it is constantly in a position of emergence. A position, which we can conceive in contiguity to the financial capital (as a “Body Without Organs”), and which is related to the production of a post-crisiac, fluctuated subject, in a position of impotent prudence and prediction of its life events. […] But we probably have to avoid this unanswered, questioning of unifying principle. Maybe it’s now time to accept the ambiguous power of the obscure position where the body as a victim of financial capital is a body of strength where capital anchors itself. Because this obscure position is the power and the weakness of the poor. Maybe now it is time to accept that the critical attitude of our time demands or presupposes inconsistency, the rupture with reasons and outcomes of action.”
Το βιβλίο Χρυσή Αυγή και στρατηγικές διαχείρισης της κρίσης αποτελείται από τα εξής τμήματα: Πρ... more Το βιβλίο Χρυσή Αυγή και στρατηγικές διαχείρισης της κρίσης αποτελείται από τα εξής τμήματα: Πρόλογος του Δημήτρη Ψαρρά: «Η Χρυσή Αυγή και το “βαθύ κράτος”», Μάριος Εμμανουηλίδης: «Οικονομία και κρίση της νεοφιλελεύθερης στρατηγικής. Η στρατηγική λειτουργία του ρατσιστικού
Συστήματος», Αφροδίτη Κουκουτσάκη: «Από το κοινωνικό στο “ποινικό κράτος”. Η Χρυσή Αυγή και οι συμβολικές λειτουργίες των ποινικών θεσμών».
Θεωρώ ότι η συζήτηση για τη Χρυσή Αυγή δεν αρκεί να γίνεται στο πλαίσιο μιας ακαδημαϊκής
αναρώτησης, ούτε αποκλειστικά στο πλαίσιο μιας πολιτικής αναζήτησης στόχων και τακτικών. Έχω
την εντύπωση ότι το βιβλίο αυτό καταφέρνει με έναν καταπληκτικό τρόπο να μας προσφέρει έναν
τρίτο δρόμο που συνδυάζει τα πλεονεκτήματα των δυο άλλων. Ίσως τούτος ο δρόμος να περιγράφεται σε μια δήλωση του Φουκώ στα μαθήματα του 1977-78 που αφορούσε το είδος του λόγου που επρόκειτο να αναπτύξει. Παρατηρεί ο Φουκώ πως όλοι οι λόγοι οι οποίοι διατυπώνονται δημόσια έχουν μια προστακτικότητα ή τείνουν να διαπερνώνται από μια προστακτικότητα: «Κάντε αυτό» ή «μην κάνετε αυτό»! Ξέρω ότι δεν μπορώ να αποφύγω αυτό το πεδίο, λέει περίπου, γιατί εν τέλει ακόμα και οι αναλύσεις που κάνω εμπεριέχουν αυτήν την προστακτικότητα άθελά μου. Θα ήθελα όμως να το ελέγξω και θα δοκιμάσω να το ελέγξω θέτοντας μια υπόθεση, αποδίδοντας έναν υποθετικό χαρακτήρα στην προστακτικότητα που αναλαμβάνω μοιραία μιλώντας δημόσια. «Η δική μου υποθετική συνθήκη μέσω της οποίας σας απευθύνομαι είναι εάν θέλετε να αγωνιστείτε, ιδού μερικά κρίσιμα σημεία, ιδού μερικές τροχιές δυνάμεων, ιδού μερικοί περιορισμοί και αδιέξοδα».2
«Εάν θέλετε να αγωνιστείτε». Όχι αγωνιστείτε «έτσι» και «γι’ αυτό», αλλά εάν θέλετε να
αγωνιστείτε εγώ μπορώ να σας προσφέρω μερικές αναζητήσεις που βεβαίως φτιάχνονται στην
προοπτική ενός αγώνα που εσείς θα αναλάβετε.
Από την παρουσίαση του Σταύρου Σταυρίδη
14/12/2016 Θέσεις τριμηνιαία επιθεώρηση
Τεύχος 135: περίοδος Απρίλιος - Ιούνιος 2016
«Κάνε ό,τι πρέπει κι ας γίνει ό,τι γίνει». Αυτή η φράση του Τρότσκι συμπυκνώνει τη στάση των τροτ... more «Κάνε ό,τι πρέπει κι ας γίνει ό,τι γίνει». Αυτή η φράση του Τρότσκι συμπυκνώνει τη στάση των τροτσκιστών στην περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, που ‘η ιστορία έτρεχε σε άλλους παραλλήλους’. Αντί να εκμεταλλευτούν το παρόν και τις δυνατότητες μαζικότητας που πιθανόν να προσέφερε γι’ αυτούς το κίνημα της Αντίστασης, παρέμειναν εκτός ρεύματος, ουτοπικοί σχεδόν, εμμένοντας στην ταξική ανάγνωση του πολέμου. Σε μια εποχή στην οποία οι πολίτες αυτοπροσδιορίζονταν ως πατριώτες, αντιφασίστες, δημοκράτες ή ναζιστές και φασίστες, η πολιτική ταυτότητα του «επαναστάτη διεθνιστή» μοιάζει αιρετική και παράδοξη. Ποια ήταν η θέση αυτών των ανθρώπων για έναν πόλεμο ο οποίος διεξαγόταν από τη μια μεριά για την απόκτηση ‘ζωτικού χώρου’ και από την άλλη για την υπεράσπιση της ‘πάτριας γης’ και της δημοκρατίας (σε πρώτο επίπεδο τουλάχιστον); Έναν πόλεμο, ο οποίος διεξαγόταν με όρους όπως ελευθερία, δημοκρατία, εθνική ανεξαρτησία, πάτρια εδάφη ή αντίθετα ζωτικός χώρος, παγκόσμια κυριαρχία, φυλή; Το ενδιαφέρον του τροτσκισμού στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμεο είναι η καθαρή του αρνητικότητα. Η κατηγορηματική άρνηση του εθνισμού σε μια περίοδο εθνικής Κατοχής.
Papers by Marios Emmanouilidis
Η παρέμβασή μου θα επιχειρήσει να προσεγγίσει την παρούσα κατάσταση με βάση τη μεταβλητή της ταχύ... more Η παρέμβασή μου θα επιχειρήσει να προσεγγίσει την παρούσα κατάσταση με βάση τη μεταβλητή της ταχύτητας, καθώς η τελευταία αποτελεί βασικό στοιχείο συγκρότησης της νεοφιλελεύθερης κυβερνολογικής.
Στο πρώτο μέρος θεωρούμε δεδομένη τη συστατική σχέση της επιτάχυνσης με το φαινόμενο της χρηματιστικοποίησης (μία ανάλυση που κάναμε στο Κοινωνικό Εργαστήριο το 2011) και επιχειρούμε να χαράξουμε κάποιες βασικές γραμμές μιας ανάλυσης της σχέσης της διοίκησης με την ταχύτητα σε συνθήκες κρίσης. Το ερώτημα που θέτουμε είναι: στις σημερινές συνθήκες κρίσης, όχι κρίσης του νεοφιλελευθερισμού αλλά μιας κρίσης εντός του νεοφιλελεύθερου πεδίου, ποιες είναι οι χρονικότητες αντίδρασης της διοίκησης στη συνάντησή της με τη χρηματική μηχανική, και ποιες είναι οι συνέπειες για τη νεοφιλελεύθερη κυβερνολογική;
Στο δεύτερο μέρος, θεωρούμε δεδομένη την κυβερνολογική διαχείριση των υποκειμένων στον καιρό της κρίσης με όρους χρέους/ενοχής και επιχειρούμε να δούμε κάποιες αντιστάσεις ή διαφυγές ως τακτικές που έχουν το χαρακτήρα επιβράδυνσης της ταχύτητας.
Transversal, 2020
The text approaches the Covid-19 epidemic from two points of view: (a) as a war machine that thre... more The text approaches the Covid-19 epidemic from two points of view: (a) as a war machine that threatens State apparatuses. In the last ten years we have been assailed by two war machines, that of finance, and that of the Covid-19 virus. This text attempts a juxtaposition of a virus and finance (both considered as dispositifs), and accordingly, a diagonalization of the event that tyrannizes us, pushing us towards a quest for as much the homologous movements of a virus and finance, as for the homologous responses of State and society, in both crises. I consider the virus as exemplary of financial practices and ascribe to it the quality of a methodological protocol, of an enquiry into our times; and (b) as an event exemplary of the living process by which the human within is formed as a processing of the outside (a virus). This processing introduces turmoil to an intact repression, coerces the biological confession of our animal composition and triggers a crisis de novo in the historical formation of the “Human being”, that “human compound” as was structured in the 19th and 20th centuries.
Θέσεις, τχ. 152 , 2020
Στο κείμενο αυτό θα προσεγγίσω τον Covid-19 από δύο οπτικές. (α) Ως πολεμική μηχανή που απειλεί ... more Στο κείμενο αυτό θα προσεγγίσω τον Covid-19 από δύο οπτικές.
(α) Ως πολεμική μηχανή που απειλεί τους κρατικούς μηχανισμούς. Στα δέκα τελευταία χρόνια δεχθήκαμε την επίθεση δύο πολεμικών μηχανών: του χρηματιστικού κεφαλαίου και του ιού Covid-19· δύο μηχανών που ήρθαν από μακριά. Το κείμενο επιχειρεί μια διασταύρωση ιού και χρηματιστικού κεφαλαίου, και κατά τούτο, τη διαγωνοποίηση του συμβάντος που μας καταδυναστεύει, προς αναζήτηση τόσο των ομόλογων κινήσεων του ιού και του χρηματιστικού κεφαλαίου, όσο και της ομόλογης αντίδρασης του κράτους και της κοινωνίας στις δύο κρίσεις. Θα θεωρήσω τον ιό παράδειγμα των χρηματιστικών πρακτικών και θα του αποδώσω την ιδιότητα ενός μεθοδολογικού πρωτοκόλλου, μερικής έστω (αλλά πώς αλλιώς;), διερεύνησης του καιρού μας.
(β) Ως παραδειγματικό συμβάν της έμβιας διαδικασίας με την οποία σχηματίζεται το (ανθρώπινο) μέσα ως μια διεργασία του έξω (ιός). Αυτή η διεργασία φέρνει σε αναταραχή μια συντελεσμένη απώθηση, εκβιάζει τη βιολογική ομολογία της ζωικής σύστασής μας και προκαλεί μια εκ νέου κρίση στον ιστορικό σχηματισμό του «Ανθρώπου», αυτό το «ανθρώπινο σύνθεμα» (Deleuze 2005: 150-151), όπως συγκροτήθηκε τον 19ο και 20ό αιώνα.
Θέσεις, τχ. 148, 2019
Υπόμνημα στο βιβλίο: Δ. Π. Σωτηρόπουλος, Γ. Μηλιός και Σ. Λαπατσιώρας, "Το Χρηματοπιστωτικό σύστη... more Υπόμνημα στο βιβλίο: Δ. Π. Σωτηρόπουλος, Γ. Μηλιός και Σ. Λαπατσιώρας, "Το Χρηματοπιστωτικό σύστημα στον σύγχρονο καπιταλισμό" (2019). "Το κείμενο του Μάριου Εμμανουηλίδη διευρύνει την ασυνέχεια στους θεωρητικούς λόγους περί της κρίσης και περί του ρόλου του χρηματοπιστωτικού συστήματος, ασυνέχεια την οποία κατά τον συγγραφέα εισήγαγε το βιβλίο", Editors, 'Θέσεις', τχ. 148 (2019). Το άρθρο επιχειρεί να δείξει την ασυνέχεια που εισάγει αυτό το βιβλίο, αλλά και να το ζορίσει, να το διαστρέψει, να το στραμπουλήξει, εκκινώντας από αυτό το ίδιο.
marginalia, 2019
"Μια κειμενική διευθέτηση (μια «διαμόρφωση με τα κατάλληλα τεχνικά εργαλεία»), ή μπορεί και μια φ... more "Μια κειμενική διευθέτηση (μια «διαμόρφωση με τα κατάλληλα τεχνικά εργαλεία»), ή μπορεί και μια φαρμακεία του κειμένου του Μανσέτ με τη νομαδολογία των Ντελέζ-Γκουατταρί". Διευθέτηση, κι έτσι πιθανή θεραπεία, ή φαρμακεία, πρόκειται για τον πειραματισμό μιας νομαδικής ενδυνάμωσης του μανσετικού κειμένου. [...]
Στον Μανσέτ ο χώρος είναι απογυμνωμένος, χάρτης σημείων μετακίνησης, χωρίς ιεραρχίες, μνήμη και εσωτερικότητα, περισσότερο έδαφος παρά τόπος. Οι κινήσεις του Ζερφώ είναι απρόβλεπτες για τους διώκτες του. Όχι με την έννοια ότι μας επιφυλάσσει εκπλήξεις ή ανατροπές δράσης, αλλά μοιάζει να μην έχει στρατηγική. Δεν ξέρουμε τι ακριβώς έχει στο νου του.
Η χρονικότητα της χρηματιστικοποίησης και η επανακωδίκωση της λογικής του χρέους. Κριτική της ηθι... more Η χρονικότητα της χρηματιστικοποίησης και η επανακωδίκωση της λογικής του χρέους. Κριτική της ηθικής του χρέους και της παραγωγής της χρεωμένης υποκειμενικοτητας, (Μ. Lazzarato, D. Graeber). /Στοιχεία του «καθεστώτος ιστορικότητας» μετά τον παροντισμό. /Οι αντιδιαγωγές/αντιπειθαρχίες των ‘χρεωμένων’ υποκειμένων.
The Folding of the Indebted Subjectivity. Outline of a Derivative Govermentality of Debt. In the ... more The Folding of the Indebted Subjectivity. Outline of a Derivative Govermentality of Debt. In the present paper we attempt to map some lines of the individual relation of the debtor with the creditor in contemporary capitalism, the impotent presence of guilt and the possibilities of empowerment that the appropriation of financial type tactics brings to individuals and households. Beyond the influential and important work of M. Lazzarato, that which has to be investigated is the adventures of the subjects, the differential lines of subjectivity, in its meeting with the recodified logic of debt politics in the era of financialization.
"The Temporal Modality of Financialization and the Folding of the Indebted Subjectivity. Outline ... more "The Temporal Modality of Financialization and the Folding of the Indebted Subjectivity. Outline of a Derivative Govermentality of Debt."
In the present paper we attempt to map some lines of the individual relation of the debtor with the creditor in contemporary capitalism, the impotent presence of guilt and the possibilities of empowerment that the appropriation of financial type tactics brings to individuals and households. Beyond the influential and important work of M. Lazzarato, that which has to be investigated is the adventures of the subjects, the differential lines of subjectivity, in its meeting with the recodified logic of debt politics in the era of financialization.
Μ. Εμμανουηλίδης, «Οικονομία και κρίση της νεοφιλελεύθερης κυβερνολογικής. Η στρατηγική λειτουργί... more Μ. Εμμανουηλίδης, «Οικονομία και κρίση της νεοφιλελεύθερης κυβερνολογικής. Η στρατηγική λειτουργία του ρατσιστικού Συστήματος», σ. 15-100. Α. Κουκουτσάκη, «Από το κοινωνικό στο ποινικό κράτος. Η Χρυσή Αυγή και οι συμβολικές λειτουργίες των ποινικών θεσμών», σ. 101-140.
"Το κείμενο δεν θέτει τη Χρυσή Αυγή ως το αυτόνομο ερευνητικό αντικείμενό του. Η ΧΑ μπορεί να ήταν η αφετηρία του ερευνητικού ενδιαφέροντος, δεν ήταν όμως και το τέρμα του, δεν ήταν ο σκοπός του. Ο σκοπός του κειμένου δεν είναι να ορίσει τη ΧΑ ως σημειακό αντικείμενο, ως το αποτέλεσμα του συνόλου των δυνάμεων που το καθορίζουν και το εξηγούν, αλλά να την εντάξει σε ένα στρατηγικό πεδίο δράσεων και δυνάμεων που οι μετατοπίσεις, οι καμπυλώσεις, οι εντάσεις τους όρισαν την πιθανότητα της δυναμικής της παρουσίας της ΧΑ. Συνεπώς, το κείμενο δεν ξεκινά και δεν τελειώνει με το αντικείμενο ΧΑ, αλλά εφάπτεται με αυτό −άλλοτε απλώς το υπονοεί ή άλλες φορές βρίσκεται μακριά του, για να καταλήξει πιθανά σε αυτό."
Σαράντα χρόνια από την έκδοση του Αντι-Οιδίποδα και σαράντα χρόνια από την επανεμφάνιση του φασισ... more Σαράντα χρόνια από την έκδοση του Αντι-Οιδίποδα και σαράντα χρόνια από την επανεμφάνιση του φασισμού και του ρατσισμού στη Γαλλία, αλλά και στην Αγγλία και την Ιταλία, μεταφράζουμε ένα απόσπασμα από τον πρόλογο του Μισέλ Φουκώ στην αμερικανική έκδοση του βιβλίου το 1977.
Κατοχή, αντίσταση και διεθνισμός στην Ελλάδα. "Ο ελληνικός τροτσκισμός τόσο στην περίοδο του Μεσο... more Κατοχή, αντίσταση και διεθνισμός στην Ελλάδα.
"Ο ελληνικός τροτσκισμός τόσο στην περίοδο του Μεσοπολέμου όσο και, περισσότερο δραματικά, στην κατοχική περίοδο έθεσε ζητήματα που θέτουν σε καίρια κριτική την ελληνική Αριστερά και την ιστορική της εικόνα: προοδευτική διολίσθηση στον εθνικισμό, έλλειμμα διεθνισμού, λεγκαλισμός, ελλιπέστατη ανάλυση του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού και της θέσης του στο διεθνές διακρατικό σύστημα κρατών.
[...]Το ΚΚΕ καθηλωμένο στην εμπειρία της Αντίστασης, συνεχίζει να αυτοπροσδιορίζεται ως θεματοφύλακας της εθνικής προκοπής και της προστασίας της εθνικής ανεξαρτησίας, μετατρέποντας την κομμουνιστική ιδεολογία σε εθνο-κομμουνιστικό υβρίδιο. Το ίδιο ισχύει και για μεγάλο μέρος της Ανανεωτικής Αριστεράς […] Η υπόκλιση της ελληνικής Αριστεράς στην εθνικο-κρατική πειθαρχία δεν συνιστά απλώς μια αναγκαία δήλωση πολιτικής λειτουργίας στην εθνική επικράτεια, αλλά και συνδιαμορφωτικό παράγοντα της ελληνικής εθνικής και εθνικιστικής ιδεολογίας.
M. Emmanouilidis, "Economia e crisi della governabilita neoliberale. La funzione strategica del S... more M. Emmanouilidis, "Economia e crisi della governabilita neoliberale. La funzione strategica del Sistema razzista". A. Koukoutsaki, "Dallo Stato sociale allo Stato penale. Alba Dorata e le funzioni simboliche delle istituzioni penali"
“That day [February 12, 2012] the many won the battle because they stayed in the streets in spite... more “That day [February 12, 2012] the many won the battle because they stayed in the streets in spite of the oppression, but they lost themselves. They lost themselves not in fear but in hope. The went home expecting the promise of the One, like normal people. [...] However, social movements are still tracing the actual and contemporary prespectives of social transformations. As far as they do not fall into trap of delegation, they work on new forms of the social, by creating alternative social relations in different aspects of our common life; they will remain here pointing towards the possible exit from the dipole of fear and hope…”
Book Reviews by Marios Emmanouilidis
«Το βιβλίο των Εμμανουηλίδη & Κουκουτσάκη δεν μπορεί να διαβαστεί ως απάντηση στο ερώτημα αναζήτη... more «Το βιβλίο των Εμμανουηλίδη & Κουκουτσάκη δεν μπορεί να διαβαστεί ως απάντηση στο ερώτημα αναζήτησης του λύκου του παραμυθιού […]. Ωστόσο, πρέπει να διαβαστεί, γιατί κατόρθωσε κάτι πραγματικά σπάνιο για βιβλία που γράφονται εντός μιας επικαιρότητας τόσο πολύπλοκης και πολυεπίπεδης και ταυτόχρονα τόσο ταχύτατα εξελισσόμενης, καθώς στις σελίδες του ο προσεκτικός αναγνώστης βρίσκει διατυπωμένη μια πρόγνωση των πολιτικών εξελίξεων με σαφήνεια τόσο αξιοθαύμαστη που αγγίζει τα όρια της προφητείας.
Μάλλον πρέπει να δεχτούμε ότι οι συγγραφείς, κατά πάσα πιθανότητα δεν είναι κάτοχοι ιδιαίτερων μαντικών ικανοτήτων, αλλά είχαν την οξυδέρκεια και το θάρρος να ακολουθήσουν ένα δύσβατο μονοπάτι έρευνας και μία ελάχιστα χρησιμοποιημένη μέθοδο, για να συζητήσουν το φαινόμενο της Χ.Α. Ουσιαστικά αδιαφόρησαν για τη Χ.Α. και τη συγκυρία εμφάνισής της, δίχως ταυτόχρονα – και εδώ έγκειται η δυσκολία – να χάνουν την αίσθηση επαφής με τον επείγοντα χαρακτήρα των εξελίξεων., – Θανάσης Λάγιος
«Οι συγγραφείς αντί να μας μιλήσουν για το αντικείμενο Χρυσή Αυγή, εστιάζουν στην ανασυγκρότηση ε... more «Οι συγγραφείς αντί να μας μιλήσουν για το αντικείμενο Χρυσή Αυγή, εστιάζουν στην ανασυγκρότηση εκείνου του πεδίου σχέσεων εξουσίας εντός του οποίου εμφανίστηκε η δυνατότητα ύπαρξης μιας τέτοιας οργάνωσης. Με μία έννοια, η μελέτη τους δεν καθοδηγείται από κάποιον εμπειρισμό, μα περισσότερο από μια μεθοδολογία ανάδειξης των συνθηκών ανάδυσης τέτοιων οργανώσεων. Συνεπώς, η σημασία αυτής της δημοσίευσης δεν έγκειται τόσο στην επιτυχή της πρόβλεψη περί της «εξάρθρωσης» της ΧΑ, αλλά στη συστηματική αποκάλυψη των μηχανισμών που επιτρέπουν την (επαν-)εμφάνιση τέτοιου τύπου οργανώσεων, καθώς και του τρόπου με τον οποίο οι τελευταίες αξιολογούνται πλέον διαφορετικά, ως ορατές μορφές αυτού που συντελείται στο επίπεδο της ανακατανομής των εξουσιών του κράτους, της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, στη σημερινή τους ρατσιστική λειτουργία. Και το πρόσφατο ουκρανικό παράδειγμα στέκει εκεί ως μια κάποια επικύρωση της μεθοδολογίας τους»
Αυτό που εισηγούνται τα δύο κείμενα νομίζω ότι είναι το εξής: Χωρίς να απορρίπτουμε τα εργαλεία π... more Αυτό που εισηγούνται τα δύο κείμενα νομίζω ότι είναι το εξής: Χωρίς να απορρίπτουμε τα εργαλεία που μας δίνει η κατ’ αναλογίαν ερμηνεία της Χρυσής Αυγής πρέπει να επιμείνουμε αταλάντευτα στην ιστορική ιδιοτυπία της. Στον ιστορικό συγκεκριμένο ρόλο που παίζει σήμερα. Και το πετυχαίνουν αυτό οι συγγραφείς παρότι παίρνοντας διαφορετικό δρόμο, ο Μάριος Εμμανουηλίδης μέσα από μια αναλυτική της σύγχρονης συγκρότησης της εξουσίας, η Αφροδίτη Κουκουτσάκη μέσα από μια αναλυτική της σύγχρονης συγκρότησης των ποινικών συνθηκών, των συνθηκών του ποινικού οικοδομήματος στο οποίο στηρίζεται και το οποίο αναπαράγει η σύγχρονη συγκρότηση της εξουσίας.
Σύμφωνα με το βασικό σχήμα του κειμένου του Εμμανουηλίδη, πρόκειται για μια κρίση της νεοφιλελεύθερης κυβερνολογικής, η οποία συνδέεται με τη διεύρυνση και επίταση της διαδικασίας χρηματιστικοποίησης του σύγχρονου καπιταλισμού. Σε αυτή τη συνθήκη, η οποία ορίζεται ως συνθήκη «διαρκούς κρίσης», το καθεστώς επιχειρεί να αναδιατάξει τους όρους της εξουσίας, καταφεύγοντας σε μια καινούργια μορφή αγκύρωσης στον πληθυσμό
βιβλιοκριτική του: Μηλιός Γ.-Σωτηρόπουλος Δ., "Ιμπεριαλισμός, χρηματοπιστωτικές αγορές, κρίση", Ν... more βιβλιοκριτική του: Μηλιός Γ.-Σωτηρόπουλος Δ., "Ιμπεριαλισμός, χρηματοπιστωτικές αγορές, κρίση", Νήσος, Αθήνα 2011.
Η φρενήρης νομαδική κίνηση του κεφαλαίου διαφεύγει της δυνατότητας ελέγχου, ακόμα και καταγραφής από το κράτος: χρηματοροές που δεν διαμεσολαβούνται πλέον από το κράτος, υπάρχουν πέρα από οποιαδήποτε εγγύησή του και εκφεύγουν διαρκώς των ρυθμίσεών του.
In the text I embark upon an effort to ground the possibility of a presence and new forms of fasc... more In the text I embark upon an effort to ground the possibility of a presence and new forms of fascism of our times in the process of financialization and to the ambiguities of the deceleration as a form of the tactics of resistance (or/and lines of flight) in the permanent acceleration of financialization (financialization as a procedure of permanent crisis). The work of the process of deceleration is ambiguous: on the one hand it is relates to the desire for another governmentality –“not to be govern like this” to the limit of non-governmentality, and on the other a blockage is possible, the capture of this desire in the black holes of fascism.
“This temporal discontinuity of resistance, its unexpected acts, the vulnerability of its potential, and recently, its reterritorialization in parliamentary procedures, puts the critical project in a permanent starting position, or as if it is in a permanent starting position. As a result of this, the practice of critique remains constant while at the same moment it is constantly in a position of emergence. A position, which we can conceive in contiguity to the financial capital (as a “Body Without Organs”), and which is related to the production of a post-crisiac, fluctuated subject, in a position of impotent prudence and prediction of its life events. […] But we probably have to avoid this unanswered, questioning of unifying principle. Maybe it’s now time to accept the ambiguous power of the obscure position where the body as a victim of financial capital is a body of strength where capital anchors itself. Because this obscure position is the power and the weakness of the poor. Maybe now it is time to accept that the critical attitude of our time demands or presupposes inconsistency, the rupture with reasons and outcomes of action.”
Το βιβλίο Χρυσή Αυγή και στρατηγικές διαχείρισης της κρίσης αποτελείται από τα εξής τμήματα: Πρ... more Το βιβλίο Χρυσή Αυγή και στρατηγικές διαχείρισης της κρίσης αποτελείται από τα εξής τμήματα: Πρόλογος του Δημήτρη Ψαρρά: «Η Χρυσή Αυγή και το “βαθύ κράτος”», Μάριος Εμμανουηλίδης: «Οικονομία και κρίση της νεοφιλελεύθερης στρατηγικής. Η στρατηγική λειτουργία του ρατσιστικού
Συστήματος», Αφροδίτη Κουκουτσάκη: «Από το κοινωνικό στο “ποινικό κράτος”. Η Χρυσή Αυγή και οι συμβολικές λειτουργίες των ποινικών θεσμών».
Θεωρώ ότι η συζήτηση για τη Χρυσή Αυγή δεν αρκεί να γίνεται στο πλαίσιο μιας ακαδημαϊκής
αναρώτησης, ούτε αποκλειστικά στο πλαίσιο μιας πολιτικής αναζήτησης στόχων και τακτικών. Έχω
την εντύπωση ότι το βιβλίο αυτό καταφέρνει με έναν καταπληκτικό τρόπο να μας προσφέρει έναν
τρίτο δρόμο που συνδυάζει τα πλεονεκτήματα των δυο άλλων. Ίσως τούτος ο δρόμος να περιγράφεται σε μια δήλωση του Φουκώ στα μαθήματα του 1977-78 που αφορούσε το είδος του λόγου που επρόκειτο να αναπτύξει. Παρατηρεί ο Φουκώ πως όλοι οι λόγοι οι οποίοι διατυπώνονται δημόσια έχουν μια προστακτικότητα ή τείνουν να διαπερνώνται από μια προστακτικότητα: «Κάντε αυτό» ή «μην κάνετε αυτό»! Ξέρω ότι δεν μπορώ να αποφύγω αυτό το πεδίο, λέει περίπου, γιατί εν τέλει ακόμα και οι αναλύσεις που κάνω εμπεριέχουν αυτήν την προστακτικότητα άθελά μου. Θα ήθελα όμως να το ελέγξω και θα δοκιμάσω να το ελέγξω θέτοντας μια υπόθεση, αποδίδοντας έναν υποθετικό χαρακτήρα στην προστακτικότητα που αναλαμβάνω μοιραία μιλώντας δημόσια. «Η δική μου υποθετική συνθήκη μέσω της οποίας σας απευθύνομαι είναι εάν θέλετε να αγωνιστείτε, ιδού μερικά κρίσιμα σημεία, ιδού μερικές τροχιές δυνάμεων, ιδού μερικοί περιορισμοί και αδιέξοδα».2
«Εάν θέλετε να αγωνιστείτε». Όχι αγωνιστείτε «έτσι» και «γι’ αυτό», αλλά εάν θέλετε να
αγωνιστείτε εγώ μπορώ να σας προσφέρω μερικές αναζητήσεις που βεβαίως φτιάχνονται στην
προοπτική ενός αγώνα που εσείς θα αναλάβετε.
Από την παρουσίαση του Σταύρου Σταυρίδη
14/12/2016 Θέσεις τριμηνιαία επιθεώρηση
Τεύχος 135: περίοδος Απρίλιος - Ιούνιος 2016
«Κάνε ό,τι πρέπει κι ας γίνει ό,τι γίνει». Αυτή η φράση του Τρότσκι συμπυκνώνει τη στάση των τροτ... more «Κάνε ό,τι πρέπει κι ας γίνει ό,τι γίνει». Αυτή η φράση του Τρότσκι συμπυκνώνει τη στάση των τροτσκιστών στην περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, που ‘η ιστορία έτρεχε σε άλλους παραλλήλους’. Αντί να εκμεταλλευτούν το παρόν και τις δυνατότητες μαζικότητας που πιθανόν να προσέφερε γι’ αυτούς το κίνημα της Αντίστασης, παρέμειναν εκτός ρεύματος, ουτοπικοί σχεδόν, εμμένοντας στην ταξική ανάγνωση του πολέμου. Σε μια εποχή στην οποία οι πολίτες αυτοπροσδιορίζονταν ως πατριώτες, αντιφασίστες, δημοκράτες ή ναζιστές και φασίστες, η πολιτική ταυτότητα του «επαναστάτη διεθνιστή» μοιάζει αιρετική και παράδοξη. Ποια ήταν η θέση αυτών των ανθρώπων για έναν πόλεμο ο οποίος διεξαγόταν από τη μια μεριά για την απόκτηση ‘ζωτικού χώρου’ και από την άλλη για την υπεράσπιση της ‘πάτριας γης’ και της δημοκρατίας (σε πρώτο επίπεδο τουλάχιστον); Έναν πόλεμο, ο οποίος διεξαγόταν με όρους όπως ελευθερία, δημοκρατία, εθνική ανεξαρτησία, πάτρια εδάφη ή αντίθετα ζωτικός χώρος, παγκόσμια κυριαρχία, φυλή; Το ενδιαφέρον του τροτσκισμού στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμεο είναι η καθαρή του αρνητικότητα. Η κατηγορηματική άρνηση του εθνισμού σε μια περίοδο εθνικής Κατοχής.
Η παρέμβασή μου θα επιχειρήσει να προσεγγίσει την παρούσα κατάσταση με βάση τη μεταβλητή της ταχύ... more Η παρέμβασή μου θα επιχειρήσει να προσεγγίσει την παρούσα κατάσταση με βάση τη μεταβλητή της ταχύτητας, καθώς η τελευταία αποτελεί βασικό στοιχείο συγκρότησης της νεοφιλελεύθερης κυβερνολογικής.
Στο πρώτο μέρος θεωρούμε δεδομένη τη συστατική σχέση της επιτάχυνσης με το φαινόμενο της χρηματιστικοποίησης (μία ανάλυση που κάναμε στο Κοινωνικό Εργαστήριο το 2011) και επιχειρούμε να χαράξουμε κάποιες βασικές γραμμές μιας ανάλυσης της σχέσης της διοίκησης με την ταχύτητα σε συνθήκες κρίσης. Το ερώτημα που θέτουμε είναι: στις σημερινές συνθήκες κρίσης, όχι κρίσης του νεοφιλελευθερισμού αλλά μιας κρίσης εντός του νεοφιλελεύθερου πεδίου, ποιες είναι οι χρονικότητες αντίδρασης της διοίκησης στη συνάντησή της με τη χρηματική μηχανική, και ποιες είναι οι συνέπειες για τη νεοφιλελεύθερη κυβερνολογική;
Στο δεύτερο μέρος, θεωρούμε δεδομένη την κυβερνολογική διαχείριση των υποκειμένων στον καιρό της κρίσης με όρους χρέους/ενοχής και επιχειρούμε να δούμε κάποιες αντιστάσεις ή διαφυγές ως τακτικές που έχουν το χαρακτήρα επιβράδυνσης της ταχύτητας.
Transversal, 2020
The text approaches the Covid-19 epidemic from two points of view: (a) as a war machine that thre... more The text approaches the Covid-19 epidemic from two points of view: (a) as a war machine that threatens State apparatuses. In the last ten years we have been assailed by two war machines, that of finance, and that of the Covid-19 virus. This text attempts a juxtaposition of a virus and finance (both considered as dispositifs), and accordingly, a diagonalization of the event that tyrannizes us, pushing us towards a quest for as much the homologous movements of a virus and finance, as for the homologous responses of State and society, in both crises. I consider the virus as exemplary of financial practices and ascribe to it the quality of a methodological protocol, of an enquiry into our times; and (b) as an event exemplary of the living process by which the human within is formed as a processing of the outside (a virus). This processing introduces turmoil to an intact repression, coerces the biological confession of our animal composition and triggers a crisis de novo in the historical formation of the “Human being”, that “human compound” as was structured in the 19th and 20th centuries.
Θέσεις, τχ. 152 , 2020
Στο κείμενο αυτό θα προσεγγίσω τον Covid-19 από δύο οπτικές. (α) Ως πολεμική μηχανή που απειλεί ... more Στο κείμενο αυτό θα προσεγγίσω τον Covid-19 από δύο οπτικές.
(α) Ως πολεμική μηχανή που απειλεί τους κρατικούς μηχανισμούς. Στα δέκα τελευταία χρόνια δεχθήκαμε την επίθεση δύο πολεμικών μηχανών: του χρηματιστικού κεφαλαίου και του ιού Covid-19· δύο μηχανών που ήρθαν από μακριά. Το κείμενο επιχειρεί μια διασταύρωση ιού και χρηματιστικού κεφαλαίου, και κατά τούτο, τη διαγωνοποίηση του συμβάντος που μας καταδυναστεύει, προς αναζήτηση τόσο των ομόλογων κινήσεων του ιού και του χρηματιστικού κεφαλαίου, όσο και της ομόλογης αντίδρασης του κράτους και της κοινωνίας στις δύο κρίσεις. Θα θεωρήσω τον ιό παράδειγμα των χρηματιστικών πρακτικών και θα του αποδώσω την ιδιότητα ενός μεθοδολογικού πρωτοκόλλου, μερικής έστω (αλλά πώς αλλιώς;), διερεύνησης του καιρού μας.
(β) Ως παραδειγματικό συμβάν της έμβιας διαδικασίας με την οποία σχηματίζεται το (ανθρώπινο) μέσα ως μια διεργασία του έξω (ιός). Αυτή η διεργασία φέρνει σε αναταραχή μια συντελεσμένη απώθηση, εκβιάζει τη βιολογική ομολογία της ζωικής σύστασής μας και προκαλεί μια εκ νέου κρίση στον ιστορικό σχηματισμό του «Ανθρώπου», αυτό το «ανθρώπινο σύνθεμα» (Deleuze 2005: 150-151), όπως συγκροτήθηκε τον 19ο και 20ό αιώνα.
Θέσεις, τχ. 148, 2019
Υπόμνημα στο βιβλίο: Δ. Π. Σωτηρόπουλος, Γ. Μηλιός και Σ. Λαπατσιώρας, "Το Χρηματοπιστωτικό σύστη... more Υπόμνημα στο βιβλίο: Δ. Π. Σωτηρόπουλος, Γ. Μηλιός και Σ. Λαπατσιώρας, "Το Χρηματοπιστωτικό σύστημα στον σύγχρονο καπιταλισμό" (2019). "Το κείμενο του Μάριου Εμμανουηλίδη διευρύνει την ασυνέχεια στους θεωρητικούς λόγους περί της κρίσης και περί του ρόλου του χρηματοπιστωτικού συστήματος, ασυνέχεια την οποία κατά τον συγγραφέα εισήγαγε το βιβλίο", Editors, 'Θέσεις', τχ. 148 (2019). Το άρθρο επιχειρεί να δείξει την ασυνέχεια που εισάγει αυτό το βιβλίο, αλλά και να το ζορίσει, να το διαστρέψει, να το στραμπουλήξει, εκκινώντας από αυτό το ίδιο.
marginalia, 2019
"Μια κειμενική διευθέτηση (μια «διαμόρφωση με τα κατάλληλα τεχνικά εργαλεία»), ή μπορεί και μια φ... more "Μια κειμενική διευθέτηση (μια «διαμόρφωση με τα κατάλληλα τεχνικά εργαλεία»), ή μπορεί και μια φαρμακεία του κειμένου του Μανσέτ με τη νομαδολογία των Ντελέζ-Γκουατταρί". Διευθέτηση, κι έτσι πιθανή θεραπεία, ή φαρμακεία, πρόκειται για τον πειραματισμό μιας νομαδικής ενδυνάμωσης του μανσετικού κειμένου. [...]
Στον Μανσέτ ο χώρος είναι απογυμνωμένος, χάρτης σημείων μετακίνησης, χωρίς ιεραρχίες, μνήμη και εσωτερικότητα, περισσότερο έδαφος παρά τόπος. Οι κινήσεις του Ζερφώ είναι απρόβλεπτες για τους διώκτες του. Όχι με την έννοια ότι μας επιφυλάσσει εκπλήξεις ή ανατροπές δράσης, αλλά μοιάζει να μην έχει στρατηγική. Δεν ξέρουμε τι ακριβώς έχει στο νου του.
Η χρονικότητα της χρηματιστικοποίησης και η επανακωδίκωση της λογικής του χρέους. Κριτική της ηθι... more Η χρονικότητα της χρηματιστικοποίησης και η επανακωδίκωση της λογικής του χρέους. Κριτική της ηθικής του χρέους και της παραγωγής της χρεωμένης υποκειμενικοτητας, (Μ. Lazzarato, D. Graeber). /Στοιχεία του «καθεστώτος ιστορικότητας» μετά τον παροντισμό. /Οι αντιδιαγωγές/αντιπειθαρχίες των ‘χρεωμένων’ υποκειμένων.
The Folding of the Indebted Subjectivity. Outline of a Derivative Govermentality of Debt. In the ... more The Folding of the Indebted Subjectivity. Outline of a Derivative Govermentality of Debt. In the present paper we attempt to map some lines of the individual relation of the debtor with the creditor in contemporary capitalism, the impotent presence of guilt and the possibilities of empowerment that the appropriation of financial type tactics brings to individuals and households. Beyond the influential and important work of M. Lazzarato, that which has to be investigated is the adventures of the subjects, the differential lines of subjectivity, in its meeting with the recodified logic of debt politics in the era of financialization.
"The Temporal Modality of Financialization and the Folding of the Indebted Subjectivity. Outline ... more "The Temporal Modality of Financialization and the Folding of the Indebted Subjectivity. Outline of a Derivative Govermentality of Debt."
In the present paper we attempt to map some lines of the individual relation of the debtor with the creditor in contemporary capitalism, the impotent presence of guilt and the possibilities of empowerment that the appropriation of financial type tactics brings to individuals and households. Beyond the influential and important work of M. Lazzarato, that which has to be investigated is the adventures of the subjects, the differential lines of subjectivity, in its meeting with the recodified logic of debt politics in the era of financialization.
Μ. Εμμανουηλίδης, «Οικονομία και κρίση της νεοφιλελεύθερης κυβερνολογικής. Η στρατηγική λειτουργί... more Μ. Εμμανουηλίδης, «Οικονομία και κρίση της νεοφιλελεύθερης κυβερνολογικής. Η στρατηγική λειτουργία του ρατσιστικού Συστήματος», σ. 15-100. Α. Κουκουτσάκη, «Από το κοινωνικό στο ποινικό κράτος. Η Χρυσή Αυγή και οι συμβολικές λειτουργίες των ποινικών θεσμών», σ. 101-140.
"Το κείμενο δεν θέτει τη Χρυσή Αυγή ως το αυτόνομο ερευνητικό αντικείμενό του. Η ΧΑ μπορεί να ήταν η αφετηρία του ερευνητικού ενδιαφέροντος, δεν ήταν όμως και το τέρμα του, δεν ήταν ο σκοπός του. Ο σκοπός του κειμένου δεν είναι να ορίσει τη ΧΑ ως σημειακό αντικείμενο, ως το αποτέλεσμα του συνόλου των δυνάμεων που το καθορίζουν και το εξηγούν, αλλά να την εντάξει σε ένα στρατηγικό πεδίο δράσεων και δυνάμεων που οι μετατοπίσεις, οι καμπυλώσεις, οι εντάσεις τους όρισαν την πιθανότητα της δυναμικής της παρουσίας της ΧΑ. Συνεπώς, το κείμενο δεν ξεκινά και δεν τελειώνει με το αντικείμενο ΧΑ, αλλά εφάπτεται με αυτό −άλλοτε απλώς το υπονοεί ή άλλες φορές βρίσκεται μακριά του, για να καταλήξει πιθανά σε αυτό."
Σαράντα χρόνια από την έκδοση του Αντι-Οιδίποδα και σαράντα χρόνια από την επανεμφάνιση του φασισ... more Σαράντα χρόνια από την έκδοση του Αντι-Οιδίποδα και σαράντα χρόνια από την επανεμφάνιση του φασισμού και του ρατσισμού στη Γαλλία, αλλά και στην Αγγλία και την Ιταλία, μεταφράζουμε ένα απόσπασμα από τον πρόλογο του Μισέλ Φουκώ στην αμερικανική έκδοση του βιβλίου το 1977.
Κατοχή, αντίσταση και διεθνισμός στην Ελλάδα. "Ο ελληνικός τροτσκισμός τόσο στην περίοδο του Μεσο... more Κατοχή, αντίσταση και διεθνισμός στην Ελλάδα.
"Ο ελληνικός τροτσκισμός τόσο στην περίοδο του Μεσοπολέμου όσο και, περισσότερο δραματικά, στην κατοχική περίοδο έθεσε ζητήματα που θέτουν σε καίρια κριτική την ελληνική Αριστερά και την ιστορική της εικόνα: προοδευτική διολίσθηση στον εθνικισμό, έλλειμμα διεθνισμού, λεγκαλισμός, ελλιπέστατη ανάλυση του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού και της θέσης του στο διεθνές διακρατικό σύστημα κρατών.
[...]Το ΚΚΕ καθηλωμένο στην εμπειρία της Αντίστασης, συνεχίζει να αυτοπροσδιορίζεται ως θεματοφύλακας της εθνικής προκοπής και της προστασίας της εθνικής ανεξαρτησίας, μετατρέποντας την κομμουνιστική ιδεολογία σε εθνο-κομμουνιστικό υβρίδιο. Το ίδιο ισχύει και για μεγάλο μέρος της Ανανεωτικής Αριστεράς […] Η υπόκλιση της ελληνικής Αριστεράς στην εθνικο-κρατική πειθαρχία δεν συνιστά απλώς μια αναγκαία δήλωση πολιτικής λειτουργίας στην εθνική επικράτεια, αλλά και συνδιαμορφωτικό παράγοντα της ελληνικής εθνικής και εθνικιστικής ιδεολογίας.
M. Emmanouilidis, "Economia e crisi della governabilita neoliberale. La funzione strategica del S... more M. Emmanouilidis, "Economia e crisi della governabilita neoliberale. La funzione strategica del Sistema razzista". A. Koukoutsaki, "Dallo Stato sociale allo Stato penale. Alba Dorata e le funzioni simboliche delle istituzioni penali"
“That day [February 12, 2012] the many won the battle because they stayed in the streets in spite... more “That day [February 12, 2012] the many won the battle because they stayed in the streets in spite of the oppression, but they lost themselves. They lost themselves not in fear but in hope. The went home expecting the promise of the One, like normal people. [...] However, social movements are still tracing the actual and contemporary prespectives of social transformations. As far as they do not fall into trap of delegation, they work on new forms of the social, by creating alternative social relations in different aspects of our common life; they will remain here pointing towards the possible exit from the dipole of fear and hope…”
«Το βιβλίο των Εμμανουηλίδη & Κουκουτσάκη δεν μπορεί να διαβαστεί ως απάντηση στο ερώτημα αναζήτη... more «Το βιβλίο των Εμμανουηλίδη & Κουκουτσάκη δεν μπορεί να διαβαστεί ως απάντηση στο ερώτημα αναζήτησης του λύκου του παραμυθιού […]. Ωστόσο, πρέπει να διαβαστεί, γιατί κατόρθωσε κάτι πραγματικά σπάνιο για βιβλία που γράφονται εντός μιας επικαιρότητας τόσο πολύπλοκης και πολυεπίπεδης και ταυτόχρονα τόσο ταχύτατα εξελισσόμενης, καθώς στις σελίδες του ο προσεκτικός αναγνώστης βρίσκει διατυπωμένη μια πρόγνωση των πολιτικών εξελίξεων με σαφήνεια τόσο αξιοθαύμαστη που αγγίζει τα όρια της προφητείας.
Μάλλον πρέπει να δεχτούμε ότι οι συγγραφείς, κατά πάσα πιθανότητα δεν είναι κάτοχοι ιδιαίτερων μαντικών ικανοτήτων, αλλά είχαν την οξυδέρκεια και το θάρρος να ακολουθήσουν ένα δύσβατο μονοπάτι έρευνας και μία ελάχιστα χρησιμοποιημένη μέθοδο, για να συζητήσουν το φαινόμενο της Χ.Α. Ουσιαστικά αδιαφόρησαν για τη Χ.Α. και τη συγκυρία εμφάνισής της, δίχως ταυτόχρονα – και εδώ έγκειται η δυσκολία – να χάνουν την αίσθηση επαφής με τον επείγοντα χαρακτήρα των εξελίξεων., – Θανάσης Λάγιος
«Οι συγγραφείς αντί να μας μιλήσουν για το αντικείμενο Χρυσή Αυγή, εστιάζουν στην ανασυγκρότηση ε... more «Οι συγγραφείς αντί να μας μιλήσουν για το αντικείμενο Χρυσή Αυγή, εστιάζουν στην ανασυγκρότηση εκείνου του πεδίου σχέσεων εξουσίας εντός του οποίου εμφανίστηκε η δυνατότητα ύπαρξης μιας τέτοιας οργάνωσης. Με μία έννοια, η μελέτη τους δεν καθοδηγείται από κάποιον εμπειρισμό, μα περισσότερο από μια μεθοδολογία ανάδειξης των συνθηκών ανάδυσης τέτοιων οργανώσεων. Συνεπώς, η σημασία αυτής της δημοσίευσης δεν έγκειται τόσο στην επιτυχή της πρόβλεψη περί της «εξάρθρωσης» της ΧΑ, αλλά στη συστηματική αποκάλυψη των μηχανισμών που επιτρέπουν την (επαν-)εμφάνιση τέτοιου τύπου οργανώσεων, καθώς και του τρόπου με τον οποίο οι τελευταίες αξιολογούνται πλέον διαφορετικά, ως ορατές μορφές αυτού που συντελείται στο επίπεδο της ανακατανομής των εξουσιών του κράτους, της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, στη σημερινή τους ρατσιστική λειτουργία. Και το πρόσφατο ουκρανικό παράδειγμα στέκει εκεί ως μια κάποια επικύρωση της μεθοδολογίας τους»
Αυτό που εισηγούνται τα δύο κείμενα νομίζω ότι είναι το εξής: Χωρίς να απορρίπτουμε τα εργαλεία π... more Αυτό που εισηγούνται τα δύο κείμενα νομίζω ότι είναι το εξής: Χωρίς να απορρίπτουμε τα εργαλεία που μας δίνει η κατ’ αναλογίαν ερμηνεία της Χρυσής Αυγής πρέπει να επιμείνουμε αταλάντευτα στην ιστορική ιδιοτυπία της. Στον ιστορικό συγκεκριμένο ρόλο που παίζει σήμερα. Και το πετυχαίνουν αυτό οι συγγραφείς παρότι παίρνοντας διαφορετικό δρόμο, ο Μάριος Εμμανουηλίδης μέσα από μια αναλυτική της σύγχρονης συγκρότησης της εξουσίας, η Αφροδίτη Κουκουτσάκη μέσα από μια αναλυτική της σύγχρονης συγκρότησης των ποινικών συνθηκών, των συνθηκών του ποινικού οικοδομήματος στο οποίο στηρίζεται και το οποίο αναπαράγει η σύγχρονη συγκρότηση της εξουσίας.
Σύμφωνα με το βασικό σχήμα του κειμένου του Εμμανουηλίδη, πρόκειται για μια κρίση της νεοφιλελεύθερης κυβερνολογικής, η οποία συνδέεται με τη διεύρυνση και επίταση της διαδικασίας χρηματιστικοποίησης του σύγχρονου καπιταλισμού. Σε αυτή τη συνθήκη, η οποία ορίζεται ως συνθήκη «διαρκούς κρίσης», το καθεστώς επιχειρεί να αναδιατάξει τους όρους της εξουσίας, καταφεύγοντας σε μια καινούργια μορφή αγκύρωσης στον πληθυσμό
βιβλιοκριτική του: Μηλιός Γ.-Σωτηρόπουλος Δ., "Ιμπεριαλισμός, χρηματοπιστωτικές αγορές, κρίση", Ν... more βιβλιοκριτική του: Μηλιός Γ.-Σωτηρόπουλος Δ., "Ιμπεριαλισμός, χρηματοπιστωτικές αγορές, κρίση", Νήσος, Αθήνα 2011.
Η φρενήρης νομαδική κίνηση του κεφαλαίου διαφεύγει της δυνατότητας ελέγχου, ακόμα και καταγραφής από το κράτος: χρηματοροές που δεν διαμεσολαβούνται πλέον από το κράτος, υπάρχουν πέρα από οποιαδήποτε εγγύησή του και εκφεύγουν διαρκώς των ρυθμίσεών του.
*Η πολιτική της μη-παρουσίας των "σημειωσεων" (1973-) δεν ήταν μια κίνηση καταφυγής. Ήταν μια κίν... more *Η πολιτική της μη-παρουσίας των "σημειωσεων" (1973-) δεν ήταν μια κίνηση καταφυγής. Ήταν μια κίνηση που έχει να κάνει με το εγχείρημα της παρακράτησης για τη συγκρότηση και διαφύλαξη μιας σύστασης. Κι έτσι, τη συγκρότησή τους ως δύναμη.
*Το μόριο μη στην παρουσία θέλει να τονίσει αυτή τη συνεχή πορεία των σημειωσεων, τη συστροφή τους στο δικό τους κύκλο, μια κίνηση διαχωρισμού που δεν ήταν απλώς μια διάθεση ‘ελιτίστικης’ στάσης απουσίας, αλλά μια παρακράτηση που παρείχε τη δυνατότητα της άρνησης, της προστασίας, εν τέλει της δημιουργίας αυτής της ιδιαίτερης σύστασής τους.
*Αν οι σημειωσεις θεμελιώνουν την απροσδιοριστία της εξέγερσης ανθρωπολογικά, και ο Αγκάμπεν ερευνά μια οντολογία της (βιο)πολιτικής ως κατώφλι απροσδιοριστίας και ατελούς κίνησης, ένα άλλο ερευνητικό πρόγραμμα θα ήταν μια υλιστική θεμελίωση αυτής της απροσδιοριστίας στις διαδικασίες χρηματιστικοποίησης ως κρίσιμου Συστήματος (apparatus-dispositif, Φουκώ) στον σύγχρονο καπιταλισμό.