Pieter Saey - Profile on Academia.edu (original) (raw)

Papers by Pieter Saey

L'arène urbaine

L'Espace géographique, 1985

Saey Pieter. L'arène urbaine. In: Espace géographique, tome 14, n°3, 1985. pp. 239-240

Het ongereguleerd eten van spaghetti is een rationele daad of de liberaal in Lenin

De breuklijnen van de politiek

EPO eBooks, 2014

Rationaliteit, kapitalisme en wetenschap in vraag gesteld

Academia Press eBooks, 2000

Introduction: Cities in globalization

Een politiekgeografisch model voor het wereld-systeem: de constructie van een explanandum

Het proefschrift tracht aan te tonen dat wereld-systeemanalyse nog steeds een vruchtbaar perspect... more Het proefschrift tracht aan te tonen dat wereld-systeemanalyse nog steeds een vruchtbaar perspectief op de structurele conditionering van de statenvorming aanreikt. Het concentreert zich op een aspect van deze statenvorming, de interne sterkte of zwakte van de staten na W.O.II. De structurele conditionering wordt cartografisch voorgesteld door een politieke wereldkaart. De wereld wordt verdeeld in vier regio’s met kernstaten en twaalf regio’s met semiperifere en/of perifere staten. Elke streek wordt gekenmerkt door een specifiek gamma van dominantieverhoudingen (integrerende, factionerende of repressieve verhoudingen; aansprakelijke of autoritaire verhoudingen). De kaart wordt een politiekgeografisch model genoemd omdat ze gebaseerd is op de genese van de regio’s (de periode waarin en de manier waarop de betrokken gebieden in het moderne wereld-systeem werden geincorporeerd; de weerstand tegen de integratie in het systeem en tegen de westerse dominantie). Sleutelconcept is structurele padafhankelijkheid. Het model is opgezet binnen het kader van een herziening van de epistemologische grondslagen van de wereld-systeemanalyse. Twee hoofdstellingen worden uitgewerkt: (1) Er moet een onderscheid worden gemaakt tussen het wereld-systeem als sociaal systeem (een autopoietisch netwerk van sociale interacties) en het wereld-systeem als geografisch systeem (een complex geheel van locaties); (2) Wereld-systeemanalyse moet op morfogenetische kritisch-realistische leest geschoeid worden en de onderzoekcyclus ‘van concreet naar abstract naar concreet’ volgen. De constructie van het model behoort tot de eerste fase van deze cyclus en heeft derhalve de status van een explanandum. Aangezien nationale economieen slechts een afgeleide zijn van stedelijke en lokale economieen waarvan de ontwikkeling zich niet aan administratieve grenzen houdt, vallen de staatkundige regio’s van het model niet samen met economische zones. Om een oplossing te vinden voor deze incongruentie wordt de stelling naar voor gebracht dat, aangezien de wereld-economie haar dynamiek ontleent aan tendentieel wereldomvattende processen van interstedelijke netwerking, worden de grenzen van economische kern-, semiperifere en perifere zones bepaald door de aan- of afwezigheid van een netwerk van extraverte groeipolen.

Structuurplan Vlaanderen Deelproject: Onderlinge Krachten / Dynamiek / Ontwikkelings-richtingen - Concept "Verklaring Ruimtelijke Dynamiek in Vlaanderen

Kan het ruimtelijk structuurplan Vlaanderen gerealiseerd worden

Het zijn oude uitdagingen, die om nieuwe antwoorden vragen: een kritiek op Het Sienjaal

Omtrent de maakbaarheid van de samenleving door ruimtelijke planning: deel 1: er is maakbaarheid en er is maakbaarheid

Maatschappij, economie en territoriale samenlevingsverbanden

De grenzen, de ouderdom en de aard van Europa

Kader van de moderniseringsideologie

Solidariteit in diversiteit: het republikeins communautarisme van de beter opgeleide middenstander

Rapport Selectie Gevalstudies. Structuurplan Vlaanderen, Deelproject: Onderlinge Krachten/Dynamiek/Ontwikkelingsrichtingen

Structuurplan Vlaanderen Deelproject: Onderlinge Krachten / Dynamiek / Ontwikkelings-richtingen - Eindrapport

The Southern Netherlands: part of the core or reduced to a semi-peripheral status?

Veertig Jaar Geografie

Quarante ans de GeographieL’auteur explique pourquoi au debut il a decide de propager la nouvelle... more Quarante ans de GeographieL’auteur explique pourquoi au debut il a decide de propager la nouvelle geographie nomothetique et a opte ensuite pour la geographie radicale. Il situe sa recherche ulterieure dans l’ensemble des grands courants de pensee de la geographie sociale et appuie deux idees fondamentales qui lui ont servi de fil conducteur : la science sociale doit etre une science reflexive qui remet la societe en cause ; la tâche de la science sociale est l’explication des faits sociaux, la comprehension empathique ou esthetique n’est qu’une phase preparatoire dans le processus de l’explication.

Dat ik dit nog moet beleven

BELGEO, Sep 30, 2002

Spatial) planning is a form of methodical decision-making rather than the preparation of sound de... more Spatial) planning is a form of methodical decision-making rather than the preparation of sound decisions, as was contended for a long time (Houthaeve, 1999, pp. 95-122). I take this to be a clear answer to the question asked by Kreukels back in 1980, whether steering of reality is a derivative of the stipulations of a plan, or, on the other hand, whether formation of plans is a derivative of the necessity of decision-making on the matters concerned (Kreukels, 1980, pp. 54-57). It is not only the answer implied in the decisioncentred view on planning, it is also the answer of planning theory after its communicative or linguistic turn. Healey says it plainly: planning in general is a kind of policy-driven style of governance (Healey, 1997, pp. 213-219). In this statement, governance refers to a general process, the management of collective affairs (ibid., p. 211). But governance has a more specific meaning as well: multi-scalar networked governance as opposed to hierarchical government. In this sense it applies to (spatial) planning. It captures the shift from planning as a purely rational enterprise to planning as a social practice, or, using the terms coined by Van der Valk (1989) and elucidated by Wallagh (1990), the shift from technocratic to sociocratic planning. This development has eventually led to Healey's collaborative planning, which presents itself as a kind of networked governance explicitly aimed at the promotion of democracy. Considered from this point of view, collaborative planning appears as the culmination of a certain line of development in planning theory and planning practice, characterized by the systematic enlargement of what Zonneveld (1991) has called the planning community. However, Houthaeve (1999, p. 161) notices a striking resemblance between Healey's ideas and the ideas of Saey (1995a, b), who, by an entirely different way, arrived at a similar plea to enlarge the planning community. Saey's plea is a consequence of his study of the Spatial planning as large-scale practical project: the problem of effective g... Belgeo, 3 | 2002 Spatial planning as large-scale practical project: the problem of effective g...