annus - Victionarium (original) (raw)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]

Syllabificatio phonetica: an·nus — morphologica: ann-us

← Protindeuropaee *at-no- “circuitus.”

ann|us, -i masc.

  1. Tempus a bruma ad brumam dum sol redit.[1]
    Circuitus; praesertim, telluris circum solem, spatium CCCLXV dierum.
m. sing. plur.
nom. annus annī I
gen. annī annōrum II
dat. annō annīs III
acc. annum annōs IV
abl. annō annīs VI
voc. anne annī V

Collocationes

| | C. Nepos | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | -------------------------------------------------------- | ------ | - | -- | --- | -- | - | -- | --- | ---- | -- | - | -- | --- | ---- | --- | -- | --- | ---- | ----- | --- | -- | --- | | antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |

class.

Fontes

  1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. I, p. 255 — “ANNUS, i, m. 2.”