Paweł Sołodki | University of Lodz, Poland (original) (raw)

Papers by Paweł Sołodki

"Quart", 2024

This article examines the role of interactive documentary projects on the Netflix platform. The p... more This article examines the role of interactive documentary projects on the Netflix platform. The paper is initiated by an examination of the significance of interactivity in both linear and non-linear forms of television, with a particular emphasis on streaming platforms. The second section of the article is dedicated to an examination of the role played by documentaries on the Netflix platform. The findings of this analysis enable me, in the third section of the article, to provide a description of the interactive documentaries included in the streaming platform's offerings. In this text, I examine the relationship between interactivity and documentaries. These two elements are present in the media offering of the Netflix platform at two distinct levels: one at the technological level and the other at the genre level. They are both attractive and problematic for the platform. The cases of reaching out to interactive documentary filmmaking per se seem particularly interesting from a research perspective, given the double challenge that the platform faces as a result. In the text, I draw on historical framing, analysis of found data and cognitive textual analysis.

"Przegląd Kulturoznawczy", 2023

In this article I discuss online interactive documentary projects in terms of their participatory... more In this article I discuss online interactive documentary projects in terms of their participatory possibilities. The interpretative key is provided by the concepts of numerous theorists and practitioners in this area of expression, such as Kate Nash, Sandra Gaudenzi, Jon Dovey and Mirko Tobias Schäfer. I divide the text into three main sections on relevant aspects of the issue: the production process, social practices and ethical issues. The text closes with a postulatory section, focusing on the construction of a 'framing' to safeguard the rights of all those involved in a given participatory project.

"Film polski współcześnie: od głównego nurtu do eksperymentu" (red. Marta Giec, Artur Majer), Wydawnictwo Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej, Łódź 2021. , 2021

Sztuka ma znaczenie (red. D. Rode, M. Składanek, M. Ożóg), 2020

"Panoptikum", nr 24 (31), 2020

In this paper, I would like to take a closer look at the hybrid genre of digitaldocumentary (“doc... more In this paper, I would like to take a closer look at the hybrid genre of digitaldocumentary (“docu-game”), which is part of a larger group, the so-called“serious games”. Documentary games are both game-specific (rules, levels, opponents,measurable progress, rewards, etc.), and are also strongly based onthe facts, playing educational and activist roles. They can be available throughbrowsers, similar to hypertext websites, but are often designed for stationary or mobile consoles. In terms of genres, a significant range can also be observed: platform games, like Never Alone (2014, E-Line Media), adventure games: Valiant Hearts: the Great War (2014: Ubisoft) or 1979 Revolution (2014, N-Fusion), strategic games: This War of Mine (2014, 11bit studios), RPG (educational mode
in Assassin’s Creed: Origins [2017] and Assassin’s Creed: Odyssey 2018]), or even survival horror: Kholat (2015, IMGN.PRO). The titles I describe present different approach to factual sources: they add documentary footage as cutscenes (Never Alone), they build narration around real events and characters, and make the player’s avatar a fictional character (1979 Revolution), they base the game mechanics on the logic of events in well-defined real circumstances (This War of Mine). Since the works based on a genre-specific hybrid strategy occupy an important place in today’s audiovisual landscape, I think it would be worth further examining this “incompatible” area: a documentary, traditionally combined with truth and seriousness, and digital games, usually associated with fiction and entertainment.

"Panoptikum", nr 20 (27), 2018

The article takes a closer look at web series which not only are distributed exclusively via worl... more The article takes a closer look at web series which not only are distributed exclusively via world wide web (usually YouTube and Vimeo) but for which the hypertextuality, modularity or transmediality stand for their essential qualities. I have divided web series into three categories: 1) very cheap, short series and series of a few episodes amateurish in form ; 2) semi-professional series of a longer length, sometimes genre-oriented; 3) professional “extensions” (spin-off’s) of traditional TV series, 4) branded series considered to represent narrative commercials
of minor and major brands.
The author analyses the form and content of the above regarding both fictional and documentary works; elaborates on one of the most complex examples (“H+. The Digital Series” by Warner Bros.) and finishes with opportunities and disadvantages of such a film form.

"Ekrany", Nr 3/4 (49/50) / 2019, 2019

"EKRANy", Nr 5 (45) / 2018, 2018

Film, oddziałując głównie na zmysły percepcyjnego dystansu-wzrok i słuch, stoi przed nie lada wyz... more Film, oddziałując głównie na zmysły percepcyjnego dystansu-wzrok i słuch, stoi przed nie lada wyzwaniem, gdy pragnie wywołać wśród widzów uczucie wstrętu. Ten bowiem upodobał sobie raczej zmysły bezpośredniego kontaktu: smak, powonienie i dotyk. I choć kino podejmuje próby wywołania "repulsji", tworząc światy odbierane jako wstrętne fizycznie i moralnie, to zwykle czyni to przez wyróżnienie reakcji bohaterów, którzy uwiarygadniają swe odczucia, krzywiąc się, wzdrygając lub wymiotując. Widz za sprawą fizjologicznej identyfikacji może takiego protetycznego wstrętu doznać, podobnie jak w dziełach o turpistycznie i groteskowo przerysowanej wizji rzeczywistości, pozbawionej normalizującego spojrzenia protagonisty, gdzie coś, co wstrętne, staje się w zgodzie z panującą tam logiką akceptowalne. P aw e ł S o ł o dk i Lepkie teorie Julia Kristeva z tego, co wstrętne, "abiektalne", czyni główną myśl eseju Potęga obrzydzenia. Dla badaczki, będącej pod silnym wpływem myśli psychoanalitycznej, abiekt jest źródłem nie-skończonej i dojmującej odrazy, czymś, co z miejsca wywołuje torsje, ściska żołądek i winduje jego zawartość aż do gardła, a może i wyżej. Czymś, co stawia opór nawet semantyce, nie zasługując na miano przed-miotu (ob-ject), ani tym bardziej pod-miotu (sub-ject), stając się po-miotem (ab-ject)-"przed-miotem upadłym" (Kristeva 2007, s. 8). Kristeva w swojej opowieści sięga do dzieciństwa, własną magdalenką czyniąc mleczny kożuch i uczucie, jakiego za jego sprawą doznała, gdy laktozowa szumowina dotknęła jej podniebienia. Ten ciepławy glut sprawił, że wnętrzności przyszłej filozofki ścisnęły się nagle i wypchnęły kożuch poza organizm. Abiekt to coś, co domaga się wyrzucenia poza nasz system, odrzucenia i zapomnienia, choć nie jest to łatwe. Wstręt, który wywołuje, jest dojmujący, bo przypomina o tym, co

"EKRANy", Nr 5(33) / 2016, 2016

"EKRANy", Nr 1 (29) / 2016, 2016

Stworzenie precyzyjnej definicji jest tu o tyle trudne, że podobnie jak wiele innych żywych dziś ... more Stworzenie precyzyjnej definicji jest tu o tyle trudne, że podobnie jak wiele innych żywych dziś zjawisk, choć przecież nie zrodzonych współcześnie, guilty pleasure leży w oczach (trzewiach?) doświadczającego i totalizującej definicji po prostu się wymyka. A przy tym można postawić tezę, iż doświadczanie takiej emocjonal-nej hybrydy nie jest obce nikomu z nas. Idealne byłoby zatem poczynienie w tym miejscu niejednego wyznania, najpierw przez samego siebie, a potem przez czytelników tego tekstu, by na podstawie zebranych przykładów spró-bować choć trochę zbliżyć się do opisania owego zjawiska. Podejrzewam jednak, że niejedna osoba ceniąca sobie "dobrą sztukę" czy "wysoką kulturę" mogłaby w trakcie czytania tych "wyznań" dostać palpitacji serca, a następnie wyprzeć się znajomości z autorem i jego naśladowcami. Ale sceptykami nie będę się tu zajmować. Bliższe jest mi raczej podejście współczesnych orędowników postiro-nii czy "nowej szczerości": zjawiska, które do niedawna można było z autorytarnych wyżyn zbywać ironicznym dystansem, wreszcie mogą doczekać się bardziej uważ-nych analiz, a ignorowane do tej pory obszary kultury mogą w końcu ujrzeć światło dzienne, tym razem bez narażania się na protekcjonalny ton. Wyobraźmy sobie zatem kilka sytuacji, które mogły-by uruchomić w nas-koneserach kina-poczucie guilty pleasure. Czy znalazłyby się na tej liście popularne polskie seriale (Klan [TVP1, 1997-], M jak miłość [TVP2, 2000-], Świat według Kiepskich [Polsat, 1999-]), zagraniczne tele-Choć trudno sformułować jednoznaczną definicję "wstydliwej przyjemności", wydaje się, że niewielu osobom termin ten jest obcy. Rzecz tyczy się tego dziwnego uczucia w trzewiach, gdy wzbierające poczucie winy, wstydu czy też zażenowania nie osiąga na tyle wysokiego poziomu intensywności, byśmy w jakikolwiek sposób zrezygnowali z tej silnej rozkoszy, której mimo wszystko doświadczamy. Uczucie to jest niejasne, sporo w nim pomieszania i niespójności, przyciągania i odpychania, ekscytacji i poczucia winy.

"Pleograf. Kwartalnik Akademii Polskiego Filmu", nr 3/2017

„Paradygmaty współczesnego kina”, red. Ryszard W. Kluszczyński, Tomasz Kłys, Natasza Korczarowska-Różycka, Łódź 2015.

„Film i media –przeszłość i przyszłość. Kontynuacje”, red. Andrzej Gwóźdź, Magdalena Kempna-Pieniążek, Warszawa 2014.

Strategy called ‘crowdsourcing’ is based on assumption, that people, who are usually reduced to p... more Strategy called ‘crowdsourcing’ is based on assumption, that people, who are usually reduced to passive receivers of culture, are able and willing to offer much more than that. The name literally means ‘receiving sources from the crowd’ and exists in many forms out of which the most popular one is crowdfunding: public request to a group of anonymous internauts for financial support for a given project. Nevertheless, the subject relates to many more aspects of creative work in such fields as film, music, commercials, photography or brand development. It takes form of cloud labour, open innovation, distributed knowledge or crowd creativity in wide sense, and rewards self-reliance, creativity and passion. For a project’s authors it offers sufficient effects of work or financial support in faster and quicker way, and without needless bureaucracy or expenses, while ‘the crowd’ receives one more opportunity to express itself through more or less charitable help, sharing its passion or admiration for an artist via mass media tube. In the article I look closer at different forms crowdsourcing present itself in various fields of audio-visual culture: music videos, documentaries or fictional films. I also research it’s connections to concepts of collective intelligence, knowledge community or sharing culture.

„Rocznik komparatystyczny”, 2014

„Fetysz męskości i skóry. O figurze leathermena w amerykańskiej kulturze audiowizualnej”, [w:] „Nowa wizualność nowy paradygmat kulturowy” (red. Eugeniusz Wilk, Iwona Kolasińska-Pasterczyk), Wydawnictwa Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2008., 2008

Books by Paweł Sołodki

W książce tej przyglądam się filmowym reprezentacjom płciowych i seksualnych transgresji w ameryk... more W książce tej przyglądam się filmowym reprezentacjom płciowych i seksualnych transgresji w amerykańskim filmie niezależnym, choć ogólne wnioski można odnieść także do polskiego kontekstu. Za inspirację posłużyły wyraźne zmiany w przestrzeni społecznej Zachodu oraz liczne, wymierzone w nią głosy krytyczne. Mierzę się z nimi, próbując odnaleźć obraz rzeczywistego stanu. W rozdziale pierwszym kreślę możliwie szeroki kontekst kulturowy, by na jego tle łatwiej wskazać te realizacje, które proponują alternatywne drogi życia bądź subwersywnie reinterpretują model popularny. Drugi rozdział pozwala na nieco bliższe przyjrzenie się samej materii instytucjonalno-formalnej: sposobom produkcji, dystrybucji i pokazów, mechanizmom ułatwiającym bądź utrudniającym stworzenie danego filmu, kłopotliwym związkom z Hollywood oraz produkcjami europejskimi. Ostatni rozdział przeznaczam na analizę konkretnych przykładów filmowych. Wskazuję, jak transgresje manifestują się w konkretnych przypadkach, jakie dyskursy władzy ustanawiają granice, które są przekraczane, jak różnorodną skalę może przyjąć transgresja: od indywidualnej po ogólnoludzką. Na splocie trzech czynników: transgresji w aspekcie kulturowym (rozdział 1), produkcyjnym (rozdział 2) oraz wewnątrztekstowym (rozdział 3), rozrysowuję dynamikę interesującego mnie zagadnienia.