raman azizi | Kurukshetra University (original) (raw)
Related Authors
Saint-Petersburg Stieglitz State Academy of Art and Design
Academy of Sciences of the Czech Republic
Uploads
Papers by raman azizi
در پژوهش حاضر پس از معرفی انواع اشاره‌گرها به بررسی اشارهگرهای مکانی زبان کردی در چهارچوب معنی‌ش... more در پژوهش حاضر پس از معرفی انواع اشاره‌گرها به بررسی اشارهگرهای مکانی زبان کردی در چهارچوب معنی‌شناسی شناختی پرداخته‌ایم. توجه اصلی این نوشته از میان عبارت‌های مختلفی که کارکرد اشاره‌گر برای مفاهیم مکانی دارند بر ضمایر اشاره، صفات اشاره و قیدهای مکانی می‌باشد. در این مطالعه نشان داده‌ایم که در ضمایر سوم شخص زبان کردی مفهوم فاصله رمزگذاری می‌شود. همچنین کدگذاری فاصله‌ی دور به وسیله‌ی اشاره‌گر/ʔɐw/ تنها در صورتی انجام می‌پذیرد که این ضمیر سوم شخص در تقابل مستقیم با ضمیر سوم شخص /ʔɐm/ قرار بگیرد؛ به گونه‌ای که هر دو ضمیر در یک پاره‌گفتار در تقابل با هم توسط گوینده یا در جمله‌ای پرسشی و جواب آن توسط گوینده و شنونده بیان شوند؛ تنها حالت استثنایی این قضیه زمانی است که گوینده به جای زمینه در داخل نما، شئ یا مکان مورد اشاره، قرار می‌گیرد.کدگذاری مفهوم فاصله در چهار اشاره‌گر اصلی/ɐmɐ/، /ʔɐwɐ/،/ʔɐmɑnɐ/،/ʔɐwɑnɐ/ نیزمتأثر از اشتقاق آن‌ها از ضمایر سوم شخص است و کدگذاری فاصله در این اشاره‌گرها به همان صورت است که در ضمایر سوم شخص انجام می‌پذیرد. مفهوم‌سازی مکان در سایر اشارهگرهای مشتق شده‌ی فرعی...
The present study aims at studying the spatial and temporal deictic expressions in English and Pe... more The present study aims at studying the spatial and temporal deictic expressions in English and Persian. The values of deictic are uncontroversial determined pragmatically but are also input to semantic interpretation. The deictic devices in a language commit a speaker to set up a frame of reference around her. Every language carries an implicit division of the space around the current speaker, a division of time relative to the act of speaking, and, via pronouns, a shorthand naming system for the participants involved in the talk. While languages contain such deictic divisions of space and time, their use has to be calculated by the participants in actual contexts. The present study is a descriptive-analytic research. By comparing some sentences from English and Persian, we argued that in order to reach the exact interpretation of the place and time deictic expressions, the speaker uses the most economical means to describe a particular place and time.
در پژوهش حاضر پس از معرفی انواع اشاره‌گرها به بررسی اشارهگرهای مکانی زبان کردی در چهارچوب معنی‌ش... more در پژوهش حاضر پس از معرفی انواع اشاره‌گرها به بررسی اشارهگرهای مکانی زبان کردی در چهارچوب معنی‌شناسی شناختی پرداخته‌ایم. توجه اصلی این نوشته از میان عبارت‌های مختلفی که کارکرد اشاره‌گر برای مفاهیم مکانی دارند بر ضمایر اشاره، صفات اشاره و قیدهای مکانی می‌باشد. در این مطالعه نشان داده‌ایم که در ضمایر سوم شخص زبان کردی مفهوم فاصله رمزگذاری می‌شود. همچنین کدگذاری فاصله‌ی دور به وسیله‌ی اشاره‌گر/ʔɐw/ تنها در صورتی انجام می‌پذیرد که این ضمیر سوم شخص در تقابل مستقیم با ضمیر سوم شخص /ʔɐm/ قرار بگیرد؛ به گونه‌ای که هر دو ضمیر در یک پاره‌گفتار در تقابل با هم توسط گوینده یا در جمله‌ای پرسشی و جواب آن توسط گوینده و شنونده بیان شوند؛ تنها حالت استثنایی این قضیه زمانی است که گوینده به جای زمینه در داخل نما، شئ یا مکان مورد اشاره، قرار می‌گیرد.کدگذاری مفهوم فاصله در چهار اشاره‌گر اصلی/ɐmɐ/، /ʔɐwɐ/،/ʔɐmɑnɐ/،/ʔɐwɑnɐ/ نیزمتأثر از اشتقاق آن‌ها از ضمایر سوم شخص است و کدگذاری فاصله در این اشاره‌گرها به همان صورت است که در ضمایر سوم شخص انجام می‌پذیرد. مفهوم‌سازی مکان در سایر اشارهگرهای مشتق شده‌ی فرعی...
The present study aims at studying the spatial and temporal deictic expressions in English and Pe... more The present study aims at studying the spatial and temporal deictic expressions in English and Persian. The values of deictic are uncontroversial determined pragmatically but are also input to semantic interpretation. The deictic devices in a language commit a speaker to set up a frame of reference around her. Every language carries an implicit division of the space around the current speaker, a division of time relative to the act of speaking, and, via pronouns, a shorthand naming system for the participants involved in the talk. While languages contain such deictic divisions of space and time, their use has to be calculated by the participants in actual contexts. The present study is a descriptive-analytic research. By comparing some sentences from English and Persian, we argued that in order to reach the exact interpretation of the place and time deictic expressions, the speaker uses the most economical means to describe a particular place and time.