dens - Victionarium (original) (raw)

Dentes in ore.

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]

dens, dentis

dens API: /deːns ˈdentis/ (classice)

← Protindeuropaee *H₁dent-

dēns, dentis masc.

  1. Ossea pars corporis quae in maxilla fertur, ad cibum masticandum adhibita.
m. sing. plur.
nom. dēns dentēs I
gen. dentis dentium II
dat. dentī dentibus III
acc. dentem dentēs IV
abl. dente dentibus VI
voc. dēns dentēs V