İsmail Kocataş | University of Liverpool (original) (raw)

Papers by İsmail Kocataş

İsmail Kocataş, Yüksek Lisans Tezi, 2021., 2021

Bu çalışma kapsamında mimarlık tarihyazımının bir yığın anlatı ve temsil yoluyla mimarlık nesnesi... more Bu çalışma kapsamında mimarlık tarihyazımının bir yığın anlatı ve temsil yoluyla mimarlık nesnesini çerçevelemekte kullandığı materyal araçlar “maddesellik” olarak tanımlanır. Bu araştırının esas niyetlerinden biri için, bir taraftan çeşitli temsiller aracılığıyla bu verili birikimin kültürel bir sistem, bir ontoloji, hatta toplumsal oluşları yöneten “maddesel” bir alt metin olarak nasıl üretildiği serimlemek; öte yandan mimarlık nesnesini bu durağan dünyanın iç dinamiklerini açacak çeşitli disiplinler ve toplumsal pratiklerle ilişkili bir bilgi ağı içerisinde okumak için yeni düşünsel patikalar aramak denebilir. Bilgi rejimlerinin inşasından mimarlık terminalojisinin köklerine kadar bir dizi tartışma sonunda B. Piranesi ile tamamlanan çalışma, nihayetinde mimarlık nesnesinin yazımını opere edilebilecek, kesilip biçilerek her defasında yeni bir proje olarak ortaya konabilecek dematerye bir bir ağ olarak teorize eder. Böylece, Piranesi’nin işleri çalışma kapsamında mimarlığın maddesel güzergahına taş koyan, dönemin kabaran arkeolojik, antropolojik coğrafya kavrayışlarıyla didişen temsiller olarak çerçevelenir. Çalışmanın sonlarına doğru dematerye okuma arayışlarına imkan tanıyan bir yığın üretim olarak J. Battista Piranesi’nin asit, bakır levha ve iğne aracılığıyla ürettiği temsillerdeki mekana, nesne-bilgi ağına, temsil rejimine, perspektife uygulanan tahrifat süreci dönemselleştirici tarih yazım geleneği açısından bir yere oturtulmak yerine ana akım yazım ve anlatım geleneğine yönelik erken bir eleştiri biçimi olarak okunur.

Bununla birlikte maddeyi aşındıran toplumsal, yaşamsal pratikleri devreye sokmayı, nesneye yönelik dolaşımda bir bilgi ağı ve onun kültürel etkileşimli dünyasını göz önüne almayı işaret edecek olan bu çalışma gerek dili, gerekse metodolojik yönteminden dolayı iç strüktürden olabildiğince yoksun, kronolojik olarak başı sonu olan anlatıyı devre dışı bırakan bir dili benimser, bunu yaparken bir öneri sunmaktan ziyade, kolayca aşındırılabilir bir zemin sunmaya niyetlenir. Bu manyerist dil esasında çalışmanın arayışında olduğu alternatif tarih yazım olanakları içinde bir deneme olarak görülebilir. Öyle ki, tıpkı araştırı sonunda görülen Piranesi’nin çizimleri gibi, bir yerde kopan başka yerde bağlanan, bir diğeri ile kontrolsüz ilişkiler kuran anlatı ve temsiller bu metnin içerisinde “yüzer”. Bu anlamda her bir okuyucunun kendi anlatısını ekleme, çıkarma ya da tez metni içerisindeki kopuklukları kendi durduğu yerden yeniden bağlamaya olanağı vardır, bu anlamda tezin imlediği dematerye tarihyazım olanakları bu çalışmanında yazım yöntemi olarak da görülebilir. Böyle düşündüğümüzde bu çalışma için ne bir tarihyazım çalışması, ne disiplinler arası tarihsel ögeler ne de B. Piranesi’ye yönelik spesifik bir tartışma barındırır, olsa olsa bundan sonra bütün bunlar üzerine derinlemesine tartışmak ve üretmek için bir başlangıç, bir “deney” alanı denebilir.

........

ABSTRACT

Within the scope of this study, the material tools that architectural historiography uses to frame the architectural object through a mass of narratives and representations are defined as "materiality". One of the main intentions of this research, on the one hand, is to reveal how this created information is produced as a cultural system, an ontology, and even a "material" subtext governing social formations through various representations; On the other hand, it is to seek new intellectual paths to read the architectural object within a network of knowledge related to various disciplines and social practices that will open the internal dynamics of this stagnant world. The work, completed with B. Piranesi after a series of discussions from the construction of information regimes to the roots of architectural terminology, finally theorizes the writing of the architectural object as a "de-material" web that can be operated, cut, and presented as a new project each time. Thus, Piranesi's works are framed within the scope of the study as representations that thwart the material route of architecture and clash with the surging archaeological and anthropological conceptions of the geography of the period. Towards the end of the study, the manipulation process applied to space, object-information network, representation regime, and perspective in the representations produced by J. Battista Piranesi by means of acid, copper plate, and needle is read as an early form of criticism of the mainstream writing and narrative tradition; instead of being placed in a point in terms of the historiography tradition.

In addition to this, this study, which will point to activating the social and vital practices that corrode the matter, to consider an information network in object-oriented circulation and its the cultural interactive world, deprives of internal structure as much as possible, due to its language and methodological method. What's more, it tries to disable the narrative, which has a chronological beginning and end by adopting a language intending to offer an easily eroded ground rather than offering a suggestion. This mannerist language can actually be seen as an experiment in alternative historiography possibilities that the study seeks. Such that, just like Piranesi's drawings seen at the end of the research; narratives, and representations that break in one place, connect in another, and establish uncontrolled relations with one another are "float" in this text. In this sense, each reader has the opportunity to add or subtract their own narrative or to reconnect the breaks in the thesis text from where they stand. If we think like this, this study contains neither a historiographic work, nor interdisciplinary historical elements, nor a specific discussion about B. Piranesi, but it can only be called a starting point or a field of "experiment" to discuss and produce all these in-depth.

Hayatın İfadesinden Anayurt Oteline, 2016

Yusuf Atılgan'ın Anayurt Oteli romanı ve Ömer Kavur'un aynı romanı yaklaşık yirmi yıl sonra ki fi... more Yusuf Atılgan'ın Anayurt Oteli romanı ve Ömer Kavur'un aynı romanı yaklaşık yirmi yıl sonra ki filmi üzerinden toplum, mekan, görüntü, şiir, hayat ve mimarlık ekseninde temkinsiz birleşmeler ve söylemler içerir.

Sorular, Kavramlar, Tartışmalar. Üst Üste Binmiş Paragraflar., 2016

Bu metin; 2016 senesinde İsmail Kocataş tarafından, herhangi bir akademik kaygı güdülmeden, 22 Ek... more Bu metin; 2016 senesinde İsmail Kocataş tarafından, herhangi bir akademik kaygı güdülmeden, 22 Ekim – 20 Kasım 2016 arasında gerçekleştirilen Beatriz Colomina ve Mark Wigley’in kurotörlüğünü yaptığı 3. İstanbul Tasarım Bienali gezisi sonrası bienal ve mimarlığa dair ‘sayıklama’ denebilecek bir paragraflar toplamıdır.

This text is a collection of paragraphs, without any academic concern, that can be called 'delirium' about the biennial and architecture after İsmail Kocataş's 3rd Istanbul Design Biennial tour curated by Beatriz Colomina and Mark Wigley between 22 October and 20 November 2016.

Cultural Landscapes in Transition: Villages and the Greco-Turkish Population Exchange | Mübadele Sonrası Ege Kıyısındaki Köyler ( Kayaköy, Karaağaç, Bozcaada, Alaçatı, Gümülcine, Kavala ), 2014

"Prettiness" is an image... | "Güzel" bir Görüntüdür.., 2016

tebeşir tozu ve gümüş nitrat koyduğu cam şişeyi pencerenin yanında bekletti. Tebeşir tozları dibe... more tebeşir tozu ve gümüş nitrat koyduğu cam şişeyi pencerenin yanında bekletti. Tebeşir tozları dibe çökmeyip yüzüyordu. Bir süre sonra, yalnızca ışık gören tarafta gümüş nitratı absorblayan tebeşir tozlarının karardığını gördü. Daha sonra şişenin dışını ışık geçirmeyen bir kağıtla kapladı. Ardından kağıdın üzerine çizdiği bir şekli kesip aldı ve sadece o kısmın ışık almasını sağladı. Bir süre bekleyip kağıdı çıkardı. Şişedeki tebeşir tozlarının üzerinde, çizdiği şeklin siyahlaşmış görüntüsü oluşmuştu. Böylece kalıcı olmasa da gümüş nitrat yardımıyla fotoğraf çekmenin mümkün olabileceği anlaşıldı" 1

İsmail Kocataş, Yüksek Lisans Tezi, 2021., 2021

Bu çalışma kapsamında mimarlık tarihyazımının bir yığın anlatı ve temsil yoluyla mimarlık nesnesi... more Bu çalışma kapsamında mimarlık tarihyazımının bir yığın anlatı ve temsil yoluyla mimarlık nesnesini çerçevelemekte kullandığı materyal araçlar “maddesellik” olarak tanımlanır. Bu araştırının esas niyetlerinden biri için, bir taraftan çeşitli temsiller aracılığıyla bu verili birikimin kültürel bir sistem, bir ontoloji, hatta toplumsal oluşları yöneten “maddesel” bir alt metin olarak nasıl üretildiği serimlemek; öte yandan mimarlık nesnesini bu durağan dünyanın iç dinamiklerini açacak çeşitli disiplinler ve toplumsal pratiklerle ilişkili bir bilgi ağı içerisinde okumak için yeni düşünsel patikalar aramak denebilir. Bilgi rejimlerinin inşasından mimarlık terminalojisinin köklerine kadar bir dizi tartışma sonunda B. Piranesi ile tamamlanan çalışma, nihayetinde mimarlık nesnesinin yazımını opere edilebilecek, kesilip biçilerek her defasında yeni bir proje olarak ortaya konabilecek dematerye bir bir ağ olarak teorize eder. Böylece, Piranesi’nin işleri çalışma kapsamında mimarlığın maddesel güzergahına taş koyan, dönemin kabaran arkeolojik, antropolojik coğrafya kavrayışlarıyla didişen temsiller olarak çerçevelenir. Çalışmanın sonlarına doğru dematerye okuma arayışlarına imkan tanıyan bir yığın üretim olarak J. Battista Piranesi’nin asit, bakır levha ve iğne aracılığıyla ürettiği temsillerdeki mekana, nesne-bilgi ağına, temsil rejimine, perspektife uygulanan tahrifat süreci dönemselleştirici tarih yazım geleneği açısından bir yere oturtulmak yerine ana akım yazım ve anlatım geleneğine yönelik erken bir eleştiri biçimi olarak okunur.

Bununla birlikte maddeyi aşındıran toplumsal, yaşamsal pratikleri devreye sokmayı, nesneye yönelik dolaşımda bir bilgi ağı ve onun kültürel etkileşimli dünyasını göz önüne almayı işaret edecek olan bu çalışma gerek dili, gerekse metodolojik yönteminden dolayı iç strüktürden olabildiğince yoksun, kronolojik olarak başı sonu olan anlatıyı devre dışı bırakan bir dili benimser, bunu yaparken bir öneri sunmaktan ziyade, kolayca aşındırılabilir bir zemin sunmaya niyetlenir. Bu manyerist dil esasında çalışmanın arayışında olduğu alternatif tarih yazım olanakları içinde bir deneme olarak görülebilir. Öyle ki, tıpkı araştırı sonunda görülen Piranesi’nin çizimleri gibi, bir yerde kopan başka yerde bağlanan, bir diğeri ile kontrolsüz ilişkiler kuran anlatı ve temsiller bu metnin içerisinde “yüzer”. Bu anlamda her bir okuyucunun kendi anlatısını ekleme, çıkarma ya da tez metni içerisindeki kopuklukları kendi durduğu yerden yeniden bağlamaya olanağı vardır, bu anlamda tezin imlediği dematerye tarihyazım olanakları bu çalışmanında yazım yöntemi olarak da görülebilir. Böyle düşündüğümüzde bu çalışma için ne bir tarihyazım çalışması, ne disiplinler arası tarihsel ögeler ne de B. Piranesi’ye yönelik spesifik bir tartışma barındırır, olsa olsa bundan sonra bütün bunlar üzerine derinlemesine tartışmak ve üretmek için bir başlangıç, bir “deney” alanı denebilir.

........

ABSTRACT

Within the scope of this study, the material tools that architectural historiography uses to frame the architectural object through a mass of narratives and representations are defined as "materiality". One of the main intentions of this research, on the one hand, is to reveal how this created information is produced as a cultural system, an ontology, and even a "material" subtext governing social formations through various representations; On the other hand, it is to seek new intellectual paths to read the architectural object within a network of knowledge related to various disciplines and social practices that will open the internal dynamics of this stagnant world. The work, completed with B. Piranesi after a series of discussions from the construction of information regimes to the roots of architectural terminology, finally theorizes the writing of the architectural object as a "de-material" web that can be operated, cut, and presented as a new project each time. Thus, Piranesi's works are framed within the scope of the study as representations that thwart the material route of architecture and clash with the surging archaeological and anthropological conceptions of the geography of the period. Towards the end of the study, the manipulation process applied to space, object-information network, representation regime, and perspective in the representations produced by J. Battista Piranesi by means of acid, copper plate, and needle is read as an early form of criticism of the mainstream writing and narrative tradition; instead of being placed in a point in terms of the historiography tradition.

In addition to this, this study, which will point to activating the social and vital practices that corrode the matter, to consider an information network in object-oriented circulation and its the cultural interactive world, deprives of internal structure as much as possible, due to its language and methodological method. What's more, it tries to disable the narrative, which has a chronological beginning and end by adopting a language intending to offer an easily eroded ground rather than offering a suggestion. This mannerist language can actually be seen as an experiment in alternative historiography possibilities that the study seeks. Such that, just like Piranesi's drawings seen at the end of the research; narratives, and representations that break in one place, connect in another, and establish uncontrolled relations with one another are "float" in this text. In this sense, each reader has the opportunity to add or subtract their own narrative or to reconnect the breaks in the thesis text from where they stand. If we think like this, this study contains neither a historiographic work, nor interdisciplinary historical elements, nor a specific discussion about B. Piranesi, but it can only be called a starting point or a field of "experiment" to discuss and produce all these in-depth.

Hayatın İfadesinden Anayurt Oteline, 2016

Yusuf Atılgan'ın Anayurt Oteli romanı ve Ömer Kavur'un aynı romanı yaklaşık yirmi yıl sonra ki fi... more Yusuf Atılgan'ın Anayurt Oteli romanı ve Ömer Kavur'un aynı romanı yaklaşık yirmi yıl sonra ki filmi üzerinden toplum, mekan, görüntü, şiir, hayat ve mimarlık ekseninde temkinsiz birleşmeler ve söylemler içerir.

Sorular, Kavramlar, Tartışmalar. Üst Üste Binmiş Paragraflar., 2016

Bu metin; 2016 senesinde İsmail Kocataş tarafından, herhangi bir akademik kaygı güdülmeden, 22 Ek... more Bu metin; 2016 senesinde İsmail Kocataş tarafından, herhangi bir akademik kaygı güdülmeden, 22 Ekim – 20 Kasım 2016 arasında gerçekleştirilen Beatriz Colomina ve Mark Wigley’in kurotörlüğünü yaptığı 3. İstanbul Tasarım Bienali gezisi sonrası bienal ve mimarlığa dair ‘sayıklama’ denebilecek bir paragraflar toplamıdır.

This text is a collection of paragraphs, without any academic concern, that can be called 'delirium' about the biennial and architecture after İsmail Kocataş's 3rd Istanbul Design Biennial tour curated by Beatriz Colomina and Mark Wigley between 22 October and 20 November 2016.

Cultural Landscapes in Transition: Villages and the Greco-Turkish Population Exchange | Mübadele Sonrası Ege Kıyısındaki Köyler ( Kayaköy, Karaağaç, Bozcaada, Alaçatı, Gümülcine, Kavala ), 2014

"Prettiness" is an image... | "Güzel" bir Görüntüdür.., 2016

tebeşir tozu ve gümüş nitrat koyduğu cam şişeyi pencerenin yanında bekletti. Tebeşir tozları dibe... more tebeşir tozu ve gümüş nitrat koyduğu cam şişeyi pencerenin yanında bekletti. Tebeşir tozları dibe çökmeyip yüzüyordu. Bir süre sonra, yalnızca ışık gören tarafta gümüş nitratı absorblayan tebeşir tozlarının karardığını gördü. Daha sonra şişenin dışını ışık geçirmeyen bir kağıtla kapladı. Ardından kağıdın üzerine çizdiği bir şekli kesip aldı ve sadece o kısmın ışık almasını sağladı. Bir süre bekleyip kağıdı çıkardı. Şişedeki tebeşir tozlarının üzerinde, çizdiği şeklin siyahlaşmış görüntüsü oluşmuştu. Böylece kalıcı olmasa da gümüş nitrat yardımıyla fotoğraf çekmenin mümkün olabileceği anlaşıldı" 1