Irmak Karademir Hazir | Oxford Brookes University (original) (raw)

Papers by Irmak Karademir Hazir

Güncel birçok çalışma, kültür ve sanat alanındaki sınıflandırmaların önemli yapısal dönüşümler ge... more Güncel birçok çalışma, kültür ve sanat alanındaki sınıflandırmaların önemli yapısal dönüşümler geçirmekte olduğunu öne sürer. Kimilerince bu süreç, yerleşik/köklü (established) sanat tanımının sınırlarının, yeni ortaya çıkan (emerging) sanat alanlarını da içerecek şekilde geçirgenleşmesini içerir ve bu sebeple 'kültürel açılım' olarak tarif edilir. Kimilerince ise, beğeni kültürleri arasındaki hiyerarşinin esnekleşmesini içerir ve 'kültürel hepçillik' kavramı ile açıklanır. Sunulan bu çalışmada, altı Avrupa ülkesininde yapılan ve 1960-2010 arasında gazetelerde yayınlanan kültür-sanat haberlerinin (N=13,161) içeriğini inceleyen bir araştırmanın verileri kullanılarak şu sorulara cevaplar aranmaktadır: Yayınlanan haberlerin ve eleştirilerin kültür alanlarına göre dağılımı nasıldır? Zaman içerisinde, köklü alanlar ile yeni ortaya çıkan alanlara gösterilen gazetecilik ilgisi değişmiş midir? Belirli bir sanat alanının alt türleri arasındaki hiyerarşi; örneğin klasik müzik, pop müzik ayrımı, öngörüldüğü gibi giderek azalmakta mıdır? Avrupa örneklerinde 'kültürel açılım'dan ziyade 'kültürel hepçilleşme' tezinin açıklayıcı olduğu yörüngeler tespit edilmiştir. Türkiye'de ise diğer ülkelere kıyasla, yeni ortaya çıkan alanlara ve popüler türlere yoğun ilgi olduğu görülmektedir. Sonuç kısmında bu ilginin bir açılım ya da hepçilleşme olarak okunup okunamayacağı sorgulanmıştır. Anahtar Kelimeler: Kültürel açılım, kültürel hepçillik, kültür haberciliği, beğeni sınıflandırmaları, kültür-sanat alanları, Bourdieu

Sunulan çalışmada, Ankara’yı temsil eden ve üç kuşağı kapsayan bir toplumsal hareketlilik a... more Sunulan çalışmada, Ankara’yı temsil eden ve üç kuşağı kapsayan bir toplumsal hareketlilik araştırmasının verileri kullanılarak, “orta sınıf”ların kendi içinde hangi eksenlerde farklılaştığını sorgulanmıştır. Ankara’daki “orta sınıf”ların toplumsal hareketlilik deneyimi nasıl şekillenmektedir? Türkiye modernleşmesi süresince, eğitimin demokratikleşmesi için atılan adımlar bir “orta sınıf” yaratmakta ne kadar başarılı olmuştur, “orta sınıf”ların ne kadarlık bir kısmı eğitim basamaklarını tırmanarak gelmiştir, ne kadarı kent kökenlidir? Yaşam tarzı ve kültürel beğeniler konusunda birbirlerinden nasıl ayrışmaktadır, toplumsal hareketlilik yörüngesinin bu farklılaşmada etkisi nedir? Bu sorular çoklu mütekabiliyet analizi (Multiple Correspondence Analysis) ve kümeleme analizi (Cluster Analysis) ile değerlendirilmiştir ve sınıf geçmişleri, kültürel pratikleri ve bugünkü mesleki statüleri açısından farklılaşan beş kesit tespit edilmiştir. Bu kesitlerin özelliklerine ve görece büyüklüklerine dayanarak, Türkiye’deki sınıf-kültürel dönüşüm üzerine literatüre katkı sunacak bir tartışma yürütülmüştür.

By using the database of a three generational and representative social mobility study, this project explores the ways in which middle classes in Ankara are fractionated. What are the ways in which middle classes’ mobility trajectories are patterned? How far the policies implemented to democratise the education has been successful; what percentage of the middle classes reached to their position through education? What are differences within the middle classes in terms of their life styles and cultural participation? What is the role of social mobility in establishing such patterns? These questions are discussed through the use of multiple correspondence analysis and cluster analysis. The analysis reveals five fractions within the middle classes in Ankara; each of which is distinct in terms of its members’ class backgrounds, cultural practices and current occupational statuses. By depending upon the peculiarities and relative sizes of these fractions, the paper elaborates a discussion on the class cultural changes in the Turkish context.

Toplumsal tabakalaşma ve hareketlilik yazının gelişmiş olduğu ulusal bağlamlarda, ampirik çalışma... more Toplumsal tabakalaşma ve hareketlilik yazının gelişmiş olduğu ulusal bağlamlarda, ampirik çalışmalar, ülke çapındaki eğilimleri belirlemek üzere, ulusal düzeyde veri toplama yetkisi olan kurumlarca yapılmaktadır. Bu anlamda, verilerin temsil gücünün yüksek olması önemlidir ve örneklem geniş bir nüfusu içermelidir. Sunulan çalışmanın yürütüldüğü döneme kadar, Türkiye’de ülke temsili olacak düzeyde bu tür bir araştırma yürütülmemiştir. Bu makalenin temel amacı, bu eksikliği kısmen de olsa giderebilmektir. Bu çalışmada, Ankara kent merkezini temsil eden bir örneklem yardımı ile, Türkiye’de toplumsal tabakaları belirleyen temel kriterler ile, tabakalar arası hareketliliğin örüntülerinin belirlenmesi hedeflenmiştir. Araştırmanın soru kağıdı, cevaplayan kişilerin üç kuşak öncesine kadar giderek, sosyoekonomik statü göstergelerini incelemeye izin verecek şekilde şekillendirilmiştir. Ulaşılan en temel sonuçlar ise şöyledir: i) Türkiye’de yaşanılan makro değişimler toplumsal tabakalaşmayı belirleyen en önemli etkendir, ii) Gözlemlenen tabakalar arası hareketlilik “mutlak hareketlilik” niteliği barındırmaktadır ve iii) Kuşaklararası hareketliliğin yönü cinsiyet ile ilişkilidir. Çalışmanın sonucunda bu bulguların önemi, hem katmanlaşma literatürünün olgunlaştığı Anglo-sakson yazını hem de Türkiye’deki toplumsal dönüşüm tartışmaları ışığında değerlendirmiştir.

This paper examines how cultural capital shapes the ways Turkish women, both religiously covered ... more This paper examines how cultural capital shapes the ways Turkish women, both religiously covered and not covered, experience their 'presented self' in social interactions. The analysis draws on in-depth interviews conducted as part of a larger project on embodiment of class in Turkey, using the parts where the interviewees reflect on the repercussions of different clothing and adornment tastes. It approaches clothing as an embodied practice and uses the conceptual tools Bourdieu offers to analyse the link between women's appearance-driven experiences and wider class-cultural processes. Consistent with its theoretical framework, it examines the experiencing of tastes by analysing women's emotions. The analysis demonstrates that, regardless of the volumes of capital they hold, the majority of the sample presume that the 'dressed body' does have value and enhances or limits opportunities, suggesting the relevance of the term 'capital' to refer to such embodied competence, as Bourdieu did. Moreover, some of the emotional responses are found to be more common among culturally cultivated interviewees of both Islamic-leaning and secular fractions while others only appear among those having limited access to cultural and economic resources. Interview excerpts show that the aesthetic categorisations made by the culturally advantaged, regardless of their religious orientation, are internalised by those who suffer from such hierarchies most, highlighting the role of class culture-driven symbolic violence in maintaining inequalities. The material is then contextualised within the class dynamics in Turkey, where self-fashioning has remained a value-laden domain since the beginning of the country's top-to-bottom modernisation. Focusing on how tastes are lived in the everyday, this paper reveals the subtle processes that manifest and reproduce class 2 privileges and calls for an emphasis on the repercussions of embodying particular tastes, which could enhance our understanding of taste, power and cultural exclusion more directly than interrogations of the correlations between taste and class position.

implied with an ideal-typical picture of the past when the middle class espoused high culture and... more implied with an ideal-typical picture of the past when the middle class espoused high culture and denigrated popular culturefor which they were sometimes deemed 'snobs' by members of other classes. These issues were explored against a background of great turbulence in the production of culture which led some, of postmodernist persuasion, to argue that cultural boundaries had dissolved (e.g. Firat & Venkatesh 1995).

Poetics, Jun 2014

This paper offers a comprehensive analysis of the consumption domains in which bodies are shaped,... more This paper offers a comprehensive analysis of the consumption domains in which bodies are shaped, dressed and cultivated, drawing on surveys and interviews carried out with women in Ankara, Turkey. Use of multiple correspondence analysis reveals the structuring power of cultural capital and class position and unpacks the nation-specific contents of legitimate and popular taste in embodiment practices. Integrating cluster analysis and respondents' accounts, the second part of the paper identifies different forms of engagement and restraint, which pertain to varying objective conditions of respondents. By taking these relatively less explored consumption domains as its case, the analysis demonstrates the way privilege remains embodied, even amidst the 'postmodern' body culture. The discussion also contributes to our understanding of class cultures in Turkey since it avoids fitting the stratifications into tradition-modernity duality, which, as Kandiyoti argues, has been the restraining characteristic of Turkish scholarship.

Cogito, Apr 2014

Giriş: Disiplinler arası çizilegelmiş sınırları işlevsiz bırakan Bourdieu sosyolojisinin ilgi... more Giriş:

Disiplinler arası çizilegelmiş sınırları işlevsiz bırakan Bourdieu sosyolojisinin ilgi alanları, üzerine kurulduğu toplumsallığın ilişkiselliği nosyonu sebebiyle, oldukça kapsamlıdır. Birçok yazar tarafından da belirtildiği üzere, bu geniş külliyat, geleneksel sosyal teoriden ontolojik, epistemolojik ve metodolojik bağlamda ilkesel, net kopuşlardan doğmuştur . Kuşkusuz hem bu ilkesel kopuşlar, hem çalışma alanlarının kapsamlılığı, hem de Bourdieu’nün ampirik çalışmalarını başka ulusal ölçeklerde sınama eğilimi, kendisinin bugün beşeri bilimlerde küresel ölçekte en çok referans verilen ikinci yazar olmasında rol oynamıştır. Bu yazıda ben, bu geniş külliyatın toplumsal sınıfların işleyişiyle ilgili olan kısmı ile diyaloğa gireceğim. Temel amacım, Bourdieu’nün kültür alanına özgün bakışının ve kullandığı kavramların, (özellikle kıta Avrupa’sındaki) sınıf analizlerini nasıl etkilediğini tartışmak, ve kavramsal çerçevesine yönelen belli başlı eleştirilere değinmek. Bunun için, öncelikle, Bourdieu sosyolojisinden ilham alarak ortaya çıkan yeni kültürel sınıf analizinin prensiplerini ve ortaya çıktığı dönemdeki hâkim sınıf nosyonlarından farklılaştıkları noktaları tartışacağım. Şahsen, salt soyut tariflemelerin havada kaldığını düşündüğüm için, prensipleri açtığım bu bölümde, bu yeni perspektiften yapılan ampirik çalışmaların gündemlerinden, yöntemlerinden, ve bulgularından örnekler vereceğim. Benzer bir yaklaşımla, Ankara’da yürüttüğüm iki farklı proje de bu örnekler arasında yer alacak. Yazının takip eden bölümünde ise, Bourdieucü kültürel sınıf analizlerine yöneltilen ve birçoğu yine ampirik çalışmalardan doğan eleştirileri gruplayarak aktaracağım. Eleştirilere yoğunlaşma amacım, işaret edilen sınırlılıklara karşılık kullanıma özellikle 1990’lardan sonra giren ve oldukça popülerleşen “kültürel hepçillik” ve “sembolik (sınıfsal) sınırlar” gibi kavramları tartışmak. Son bölümde ise, Bourdieu’nün kavramsal çerçevesinin, Türkiye’deki sınıf süreçleri üzerindeki açıklayıcılığı üzerine, salt kendi araştırma deneyimlerinden yola çıkarak, bir beyin jimnastiği yapacağım.

Sociological Review, Oct 2013

The aim of this paper is to provide an analytical account of the diversity within middle class id... more The aim of this paper is to provide an analytical account of the diversity within middle class identities in Turkey by drawing on an inductive and interview-based investigation of boundary-making processes. Inspired by Lamont's framework, it explores the nature and content of drawn symbolic boundaries and relates the causes of the observed variations to the rapid changes in Turkey's socio-economic structure. The research challenges the homogeneous and strictly hierarchical reading of class/cultural distinctions as it demonstrates the existence of horizontal tensions and culturally inclusive middle class repertoires. The analysis unpacks the material basis of differentiation and highlights the most significant factors in strengthening or weakening cultural boundaries in the Turkish case: mobility profiles into middle class positions, composition of overall capital and the sector of employment. The paper contributes both to the growing interest in divergent manifestations of class distinction in non-Euro-American national contexts and to our understanding of middle class cultures in Turkey.

Book Chapters by Irmak Karademir Hazir

Routledge Handbook of Contemporary Turkey, 2021

While many AKP supporters have achieved significant economic and political upward mobility and th... more While many AKP supporters have achieved significant economic and political upward mobility and the party consolidated its power to the extent of operating a de facto party-–-state over the past two decades, the AKP officials’ and Islamists’ discontent with a perceived deprivation of cultural power has continued unabated. In recent years, this discourse of being historically bereft of cultural power has accompanied conspicuous interventionism in the field of culture through the use of the state’s ideological apparatus and economic resources.

The first years of the AKP’s reign were shaped by liberal cultural policies aiming to withdraw the state (and its support) from the realm of culture and art. As the AKP consolidated its power, however, cultural policies made a U-turn towards interventionism, proactively aiming to create a conservative art field. In this chapter, we will try to situate the AKP officials’ and Islamists’ yearning for cultural hegemony within the general political and ideological context of contemporary Turkey. We will then examine the forms in which the AKP utilized the state’s ideological apparatus and economic resources to intervene in the cultural field.

Lastly, we will assert that such recent attempts to transform the field of culture from above is a historically specific phenomenon that cannot be simply grasped as yet another manifestation of a long-standing polarization between secularists and conservatives in Turkey.

Güncel birçok çalışma, kültür ve sanat alanındaki sınıflandırmaların önemli yapısal dönüşümler ge... more Güncel birçok çalışma, kültür ve sanat alanındaki sınıflandırmaların önemli yapısal dönüşümler geçirmekte olduğunu öne sürer. Kimilerince bu süreç, yerleşik/köklü (established) sanat tanımının sınırlarının, yeni ortaya çıkan (emerging) sanat alanlarını da içerecek şekilde geçirgenleşmesini içerir ve bu sebeple 'kültürel açılım' olarak tarif edilir. Kimilerince ise, beğeni kültürleri arasındaki hiyerarşinin esnekleşmesini içerir ve 'kültürel hepçillik' kavramı ile açıklanır. Sunulan bu çalışmada, altı Avrupa ülkesininde yapılan ve 1960-2010 arasında gazetelerde yayınlanan kültür-sanat haberlerinin (N=13,161) içeriğini inceleyen bir araştırmanın verileri kullanılarak şu sorulara cevaplar aranmaktadır: Yayınlanan haberlerin ve eleştirilerin kültür alanlarına göre dağılımı nasıldır? Zaman içerisinde, köklü alanlar ile yeni ortaya çıkan alanlara gösterilen gazetecilik ilgisi değişmiş midir? Belirli bir sanat alanının alt türleri arasındaki hiyerarşi; örneğin klasik müzik, pop müzik ayrımı, öngörüldüğü gibi giderek azalmakta mıdır? Avrupa örneklerinde 'kültürel açılım'dan ziyade 'kültürel hepçilleşme' tezinin açıklayıcı olduğu yörüngeler tespit edilmiştir. Türkiye'de ise diğer ülkelere kıyasla, yeni ortaya çıkan alanlara ve popüler türlere yoğun ilgi olduğu görülmektedir. Sonuç kısmında bu ilginin bir açılım ya da hepçilleşme olarak okunup okunamayacağı sorgulanmıştır. Anahtar Kelimeler: Kültürel açılım, kültürel hepçillik, kültür haberciliği, beğeni sınıflandırmaları, kültür-sanat alanları, Bourdieu

Sunulan çalışmada, Ankara’yı temsil eden ve üç kuşağı kapsayan bir toplumsal hareketlilik a... more Sunulan çalışmada, Ankara’yı temsil eden ve üç kuşağı kapsayan bir toplumsal hareketlilik araştırmasının verileri kullanılarak, “orta sınıf”ların kendi içinde hangi eksenlerde farklılaştığını sorgulanmıştır. Ankara’daki “orta sınıf”ların toplumsal hareketlilik deneyimi nasıl şekillenmektedir? Türkiye modernleşmesi süresince, eğitimin demokratikleşmesi için atılan adımlar bir “orta sınıf” yaratmakta ne kadar başarılı olmuştur, “orta sınıf”ların ne kadarlık bir kısmı eğitim basamaklarını tırmanarak gelmiştir, ne kadarı kent kökenlidir? Yaşam tarzı ve kültürel beğeniler konusunda birbirlerinden nasıl ayrışmaktadır, toplumsal hareketlilik yörüngesinin bu farklılaşmada etkisi nedir? Bu sorular çoklu mütekabiliyet analizi (Multiple Correspondence Analysis) ve kümeleme analizi (Cluster Analysis) ile değerlendirilmiştir ve sınıf geçmişleri, kültürel pratikleri ve bugünkü mesleki statüleri açısından farklılaşan beş kesit tespit edilmiştir. Bu kesitlerin özelliklerine ve görece büyüklüklerine dayanarak, Türkiye’deki sınıf-kültürel dönüşüm üzerine literatüre katkı sunacak bir tartışma yürütülmüştür.

By using the database of a three generational and representative social mobility study, this project explores the ways in which middle classes in Ankara are fractionated. What are the ways in which middle classes’ mobility trajectories are patterned? How far the policies implemented to democratise the education has been successful; what percentage of the middle classes reached to their position through education? What are differences within the middle classes in terms of their life styles and cultural participation? What is the role of social mobility in establishing such patterns? These questions are discussed through the use of multiple correspondence analysis and cluster analysis. The analysis reveals five fractions within the middle classes in Ankara; each of which is distinct in terms of its members’ class backgrounds, cultural practices and current occupational statuses. By depending upon the peculiarities and relative sizes of these fractions, the paper elaborates a discussion on the class cultural changes in the Turkish context.

Toplumsal tabakalaşma ve hareketlilik yazının gelişmiş olduğu ulusal bağlamlarda, ampirik çalışma... more Toplumsal tabakalaşma ve hareketlilik yazının gelişmiş olduğu ulusal bağlamlarda, ampirik çalışmalar, ülke çapındaki eğilimleri belirlemek üzere, ulusal düzeyde veri toplama yetkisi olan kurumlarca yapılmaktadır. Bu anlamda, verilerin temsil gücünün yüksek olması önemlidir ve örneklem geniş bir nüfusu içermelidir. Sunulan çalışmanın yürütüldüğü döneme kadar, Türkiye’de ülke temsili olacak düzeyde bu tür bir araştırma yürütülmemiştir. Bu makalenin temel amacı, bu eksikliği kısmen de olsa giderebilmektir. Bu çalışmada, Ankara kent merkezini temsil eden bir örneklem yardımı ile, Türkiye’de toplumsal tabakaları belirleyen temel kriterler ile, tabakalar arası hareketliliğin örüntülerinin belirlenmesi hedeflenmiştir. Araştırmanın soru kağıdı, cevaplayan kişilerin üç kuşak öncesine kadar giderek, sosyoekonomik statü göstergelerini incelemeye izin verecek şekilde şekillendirilmiştir. Ulaşılan en temel sonuçlar ise şöyledir: i) Türkiye’de yaşanılan makro değişimler toplumsal tabakalaşmayı belirleyen en önemli etkendir, ii) Gözlemlenen tabakalar arası hareketlilik “mutlak hareketlilik” niteliği barındırmaktadır ve iii) Kuşaklararası hareketliliğin yönü cinsiyet ile ilişkilidir. Çalışmanın sonucunda bu bulguların önemi, hem katmanlaşma literatürünün olgunlaştığı Anglo-sakson yazını hem de Türkiye’deki toplumsal dönüşüm tartışmaları ışığında değerlendirmiştir.

This paper examines how cultural capital shapes the ways Turkish women, both religiously covered ... more This paper examines how cultural capital shapes the ways Turkish women, both religiously covered and not covered, experience their 'presented self' in social interactions. The analysis draws on in-depth interviews conducted as part of a larger project on embodiment of class in Turkey, using the parts where the interviewees reflect on the repercussions of different clothing and adornment tastes. It approaches clothing as an embodied practice and uses the conceptual tools Bourdieu offers to analyse the link between women's appearance-driven experiences and wider class-cultural processes. Consistent with its theoretical framework, it examines the experiencing of tastes by analysing women's emotions. The analysis demonstrates that, regardless of the volumes of capital they hold, the majority of the sample presume that the 'dressed body' does have value and enhances or limits opportunities, suggesting the relevance of the term 'capital' to refer to such embodied competence, as Bourdieu did. Moreover, some of the emotional responses are found to be more common among culturally cultivated interviewees of both Islamic-leaning and secular fractions while others only appear among those having limited access to cultural and economic resources. Interview excerpts show that the aesthetic categorisations made by the culturally advantaged, regardless of their religious orientation, are internalised by those who suffer from such hierarchies most, highlighting the role of class culture-driven symbolic violence in maintaining inequalities. The material is then contextualised within the class dynamics in Turkey, where self-fashioning has remained a value-laden domain since the beginning of the country's top-to-bottom modernisation. Focusing on how tastes are lived in the everyday, this paper reveals the subtle processes that manifest and reproduce class 2 privileges and calls for an emphasis on the repercussions of embodying particular tastes, which could enhance our understanding of taste, power and cultural exclusion more directly than interrogations of the correlations between taste and class position.

implied with an ideal-typical picture of the past when the middle class espoused high culture and... more implied with an ideal-typical picture of the past when the middle class espoused high culture and denigrated popular culturefor which they were sometimes deemed 'snobs' by members of other classes. These issues were explored against a background of great turbulence in the production of culture which led some, of postmodernist persuasion, to argue that cultural boundaries had dissolved (e.g. Firat & Venkatesh 1995).

Poetics, Jun 2014

This paper offers a comprehensive analysis of the consumption domains in which bodies are shaped,... more This paper offers a comprehensive analysis of the consumption domains in which bodies are shaped, dressed and cultivated, drawing on surveys and interviews carried out with women in Ankara, Turkey. Use of multiple correspondence analysis reveals the structuring power of cultural capital and class position and unpacks the nation-specific contents of legitimate and popular taste in embodiment practices. Integrating cluster analysis and respondents' accounts, the second part of the paper identifies different forms of engagement and restraint, which pertain to varying objective conditions of respondents. By taking these relatively less explored consumption domains as its case, the analysis demonstrates the way privilege remains embodied, even amidst the 'postmodern' body culture. The discussion also contributes to our understanding of class cultures in Turkey since it avoids fitting the stratifications into tradition-modernity duality, which, as Kandiyoti argues, has been the restraining characteristic of Turkish scholarship.

Cogito, Apr 2014

Giriş: Disiplinler arası çizilegelmiş sınırları işlevsiz bırakan Bourdieu sosyolojisinin ilgi... more Giriş:

Disiplinler arası çizilegelmiş sınırları işlevsiz bırakan Bourdieu sosyolojisinin ilgi alanları, üzerine kurulduğu toplumsallığın ilişkiselliği nosyonu sebebiyle, oldukça kapsamlıdır. Birçok yazar tarafından da belirtildiği üzere, bu geniş külliyat, geleneksel sosyal teoriden ontolojik, epistemolojik ve metodolojik bağlamda ilkesel, net kopuşlardan doğmuştur . Kuşkusuz hem bu ilkesel kopuşlar, hem çalışma alanlarının kapsamlılığı, hem de Bourdieu’nün ampirik çalışmalarını başka ulusal ölçeklerde sınama eğilimi, kendisinin bugün beşeri bilimlerde küresel ölçekte en çok referans verilen ikinci yazar olmasında rol oynamıştır. Bu yazıda ben, bu geniş külliyatın toplumsal sınıfların işleyişiyle ilgili olan kısmı ile diyaloğa gireceğim. Temel amacım, Bourdieu’nün kültür alanına özgün bakışının ve kullandığı kavramların, (özellikle kıta Avrupa’sındaki) sınıf analizlerini nasıl etkilediğini tartışmak, ve kavramsal çerçevesine yönelen belli başlı eleştirilere değinmek. Bunun için, öncelikle, Bourdieu sosyolojisinden ilham alarak ortaya çıkan yeni kültürel sınıf analizinin prensiplerini ve ortaya çıktığı dönemdeki hâkim sınıf nosyonlarından farklılaştıkları noktaları tartışacağım. Şahsen, salt soyut tariflemelerin havada kaldığını düşündüğüm için, prensipleri açtığım bu bölümde, bu yeni perspektiften yapılan ampirik çalışmaların gündemlerinden, yöntemlerinden, ve bulgularından örnekler vereceğim. Benzer bir yaklaşımla, Ankara’da yürüttüğüm iki farklı proje de bu örnekler arasında yer alacak. Yazının takip eden bölümünde ise, Bourdieucü kültürel sınıf analizlerine yöneltilen ve birçoğu yine ampirik çalışmalardan doğan eleştirileri gruplayarak aktaracağım. Eleştirilere yoğunlaşma amacım, işaret edilen sınırlılıklara karşılık kullanıma özellikle 1990’lardan sonra giren ve oldukça popülerleşen “kültürel hepçillik” ve “sembolik (sınıfsal) sınırlar” gibi kavramları tartışmak. Son bölümde ise, Bourdieu’nün kavramsal çerçevesinin, Türkiye’deki sınıf süreçleri üzerindeki açıklayıcılığı üzerine, salt kendi araştırma deneyimlerinden yola çıkarak, bir beyin jimnastiği yapacağım.

Sociological Review, Oct 2013

The aim of this paper is to provide an analytical account of the diversity within middle class id... more The aim of this paper is to provide an analytical account of the diversity within middle class identities in Turkey by drawing on an inductive and interview-based investigation of boundary-making processes. Inspired by Lamont's framework, it explores the nature and content of drawn symbolic boundaries and relates the causes of the observed variations to the rapid changes in Turkey's socio-economic structure. The research challenges the homogeneous and strictly hierarchical reading of class/cultural distinctions as it demonstrates the existence of horizontal tensions and culturally inclusive middle class repertoires. The analysis unpacks the material basis of differentiation and highlights the most significant factors in strengthening or weakening cultural boundaries in the Turkish case: mobility profiles into middle class positions, composition of overall capital and the sector of employment. The paper contributes both to the growing interest in divergent manifestations of class distinction in non-Euro-American national contexts and to our understanding of middle class cultures in Turkey.

Routledge Handbook of Contemporary Turkey, 2021

While many AKP supporters have achieved significant economic and political upward mobility and th... more While many AKP supporters have achieved significant economic and political upward mobility and the party consolidated its power to the extent of operating a de facto party-–-state over the past two decades, the AKP officials’ and Islamists’ discontent with a perceived deprivation of cultural power has continued unabated. In recent years, this discourse of being historically bereft of cultural power has accompanied conspicuous interventionism in the field of culture through the use of the state’s ideological apparatus and economic resources.

The first years of the AKP’s reign were shaped by liberal cultural policies aiming to withdraw the state (and its support) from the realm of culture and art. As the AKP consolidated its power, however, cultural policies made a U-turn towards interventionism, proactively aiming to create a conservative art field. In this chapter, we will try to situate the AKP officials’ and Islamists’ yearning for cultural hegemony within the general political and ideological context of contemporary Turkey. We will then examine the forms in which the AKP utilized the state’s ideological apparatus and economic resources to intervene in the cultural field.

Lastly, we will assert that such recent attempts to transform the field of culture from above is a historically specific phenomenon that cannot be simply grasped as yet another manifestation of a long-standing polarization between secularists and conservatives in Turkey.