Wikipedia, wolna encyklopedia (original) (raw)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Czy wiesz…

Z nowych i ostatnio rozbudowanych artykułów w Wikipedii:

…gdzie znajdują się zbiorniki z fotografii obok?

…jak zbudowane są czułki Laemophloeus?

…które chrząszcze skaczą za pomocą przednich nóg?

…co w czasach średniowiecza biegło przez teren dawnej krakowskiej jurydyki Podzamcze?

…że wszystkie trzy opowiadania grozy Andrzeja Sapkowskiego (Muzykanci, Tandaradei!, Zdarzenie w Mischief Creek) nie są związane z jego cyklem wiedźminskim?

Rocznice

1 stycznia: imieniny obchodzą m.in.: Eufrozyna, Mieszko i Odyseusz; Nowy Rok; dzień niepodległości Brunei i Haiti
Okrągłe, pięcioletnie rocznice:

Artykuł na medal

Teoria Adama-Boga – kwestia doktrynalna wiązana z wyznaniami zaliczanymi do ruchu świętych w dniach ostatnich. Stanowi budzący znaczne kontrowersje i wywołujący nieporozumienia aspekt historycznego rozwoju mormonizmu. Podwaliny pod nią położył Brigham Young, drugi prezydent Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, w wystąpieniu z kwietnia 1852 roku. Głosi ona, że Adam jest Bogiem Ojcem, ojcem ludzkich duchów w preegzystencji jak i ich ciał fizycznych w życiu ziemskim. Utrzymuje, że przybył na ziemię w zmartwychwstałym ciele, by upaść za swoje dzieci, umarł i został pochowany lub też dostąpił przemienienia. W myśl tej tezy Adam ma być ojcem Jezusa Chrystusa, Jezus natomiast bratem Lucyfera w życiu przedziemskim. Każdy ze stworzonych światów przy tym ma mieć swojego Adama oraz swoją Ewę. Według części źródeł aż do lat 80. XIX wieku stanowiła część ogólnie przyjętej mormońskiej teologii. Z czasem straciła poparcie mormońskich przywódców na rzecz bardziej konwencjonalnych pozycji teologicznych. W 1976 roku oficjalnie potępiona przez prezydenta Kościoła. Do dzisiaj jest częścią doktryny różnych grup odwołujących się do mormońskiego fundamentalizmu. Czytaj więcej…

Dobry artykuł

Skraba ST-3polski samolot sportowy w układzie dwupłatu z II połowy lat 20. XX wieku, konstrukcji Bolesława Skraby, zbudowany w Centralnych Warsztatach Lotniczych w Warszawie. Samolot został oblatany w lipcu 1927 roku i wziął udział w I i II Krajowym Konkursie Awionetek. Napęd samolotu stanowił używany silnik gwiazdowy Anzani 6 o mocy 33 kW. Prędkość maksymalna wynosiła 130 km/h, a zasięg z silnikiem wynosił 150 km. Samolot charakteryzował się rozbiegiem wynoszącym 110 metrów i dobiegiem 90 metrów. Bolesław Skraba miał zamiar wykonać na ST-3 rekordowy lot długodystansowy, jednak nie doszło to do skutku. Z powodu słabych osiągów eksploatację maszyny zakończono w 1929 roku. Skraba ST-3 był pierwszym polskim samolotem ze szkieletem konstrukcji duralowej. Czytaj więcej…

Ilustracja na medal