Tartus (original) (raw)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Tartus‏طرطوس‎

ilustracja
Herb Herb
Państwo Syria
Muhafaza Tartus
Burmistrz Wahib Hasan Zajn ad-Din
Populacja (2008)• liczba ludności 118 000
Nr kierunkowy 43
Położenie na mapie SyriiMapa konturowa Syrii, po lewej znajduje się punkt z opisem „Tartus”
Ziemia34°53′N 35°53′E/34,883333 35,883333
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku
Informacje w Wikipodróżach
Strona internetowa

Tartus (arab. ‏طرطوس‎) – miasto portowe w zachodniej Syrii nad Morzem Śródziemnym, siedziba muhafazy Tartus.

W przeszłości był ośrodkiem w hrabstwie Trypolisu. W II połowie XX wieku stał się drugim, obok Latakii, regionalnym centrum gospodarczym[1]. W 1966 został stolicą prowincji[2].

Tartus ma szczególne znaczenie dla syryjskich alawitów, którzy w 1990 stanowili 70% populacji miasta[1][3]. Po wybuchu wojny domowej przeciwko rządom Baszszara al-Asada w 2011 w Tartusie i regionie mieszkańcy w większości opowiedzieli się za utrzymaniem rządów partii Baas i nie brali udziału w antyrządowych wystąpieniach[4].

Głównym zabytkiem jest dawny kościół Naszej Pani z Tortosy zbudowany na początku XIII wieku przez krzyżowców, w stylu łączącym styl romański z wczesnym gotykiem. Świątynia stanowiła równocześnie warownię i była częścią twierdzy, która od XII wieku była główną fortecą templariuszy w Ziemi Świętej. Jest najlepiej zachowanym[5] kościołem z okresu wypraw krzyżowych. Obecnie znajduje się tu muzeum archeologiczne z kolekcją fenickich i rzymskich sarkofagów oraz wizerunków Baala.

Tartus

Ilustracja
Państwo Syria
Miejscowość Tartus
Kod taktyczny 720 ПМТО
Rodzaj bazy baza morska
Historia
Używana od 1977
Dane taktyczne
Liczba żołnierzy 1700 (w 2015)
Personel bazy 100+ osób
Bazująca broń obrona przeciwlotnicza
Użytkownicy
MW Rosji

Port Tartus był punktem bazowania Marynarki Wojennej ZSRR na wybrzeżu Morza Śródziemnego, na podstawie umowy z 1971 roku z rządem Syrii[6]. W tym celu w 1977 roku sformowano tam dywizjon okrętów pomocniczych, a w 1984 stworzono punkt zabezpieczenia materiałowo-technicznego[6]. Obejmuje on (od 1991 roku) trzy nabrzeża pontonowe i jednostkę warsztatową[6]. Po rozpadzie ZSRR sukcesorem stała się Rosja, lecz w okresie 1996–2007 punkt nie był wykorzystywany[6]. Obecnie znajduje się tu baza Marynarki Wojennej FR, personel bazy liczył około 100 osób w 2012[7]. We wrześniu 2015 w bazie dyslokowanych było powyżej 1700 żołnierzy[8][9]. Obecnie funkcjonowanie bazy jest usankcjonowane umową Rosja-Syria[10][11]. W 2016 roku ogłoszono o przekształceniu punktu bazowania w bazę morską i zainstalowano tam rosyjskie rakiety przeciwlotnicze[6]. W drugiej dekadzie XXI wieku Rosja ponownie zintensyfikowała swoją obecność wojskową w tym rejonie, a znaczenie bazy wzrosło wraz z zaangażowaniem militarnym Rosji od 2015 roku w wojnie w Syrii[6].

  1. ↑ a b van Dam N.: The Struggle for Power in Syria. Politics and Society under Asad and the Ba'ath Party. London: I. B. Tauris, 2011, s. 5. ISBN 978-1-84885-760-5.
  2. ↑ van Dam N.: The Struggle for Power in Syria. Politics and Society under Asad and the Ba'ath Party. London: I. B. Tauris, 2011, s. 182. ISBN 978-1-84885-760-5.
  3. ↑ van Dam N.: The Struggle for Power in Syria. Politics and Society under Asad and the Ba'ath Party. London: I.B. Tauris, 2011, s. 183. ISBN 978-1-84885-760-5.
  4. ↑ Lesch D.: Syria. The Fall of the House of Assad. New Haven & London: Yale University Press, 2012.
  5. ↑ Stephen O’Shea: Morze Wiary – islam i chrześcijaństwo w świecie śródziemnomorskim doby średniowiecza. Wyd. I. Poznań: Dom Wydawniczy REBIS, 2009, s. 162. ISBN 978-83-7510-087-7.
  6. ↑ a b c d e f Krzysztof Kubiak, Syryjski ekspres, „Raport - Wojsko Technika Obronność” nr 04/2017, s.46-53, ISSN 1429-270X
  7. ↑ Rosja boi się o swoich obywateli w Syrii i szykuje wielką operację. wiadomosci.wp.pl, 2012-06-21. [dostęp 2012-06-21].
  8. ↑ СМИ: В сирийском Тартусе находятся 1700 российских солдат / ГОРДОН [online], gordonua.com [dostęp 2018-11-07] .
  9. ↑ Разговор по прямому поводу – Газета Коммерсантъ № 172 (5682) от 21.09.2015 [online], kommersant.ru [dostęp 2018-11-07] .
  10. ↑ Соглашение между Российской Федерацией и Сирийской Арабской Республикой о расширении территории пункта материально-технического обеспечения Военно-Морского Флота Российской Фе... [online], docs.cntd.ru [dostęp 2018-11-07] .
  11. ↑ Новости ∙ Документы ∙ Президент России [online], kremlin.ru [dostęp 2018-11-07] (ros.).