jedyny – Wikisłownik, wolny słownik wielojęzyczny (original) (raw)

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wymowa:

IPA: [jɛˈdɨ̃nɨ], AS: [i ̯edỹny], zjawiska fonetyczne: nazal. ​?/i

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) istniejący tylko w jednym egzemplarzu

(1.2) wyjątkowy, szczególny, niepowtarzalny

odmiana:

(1)

przykłady:

(1.1) Na wojnie straciła swojego jedynego syna.

(1.1) Jedynym kablem w budynku był metalowy przewód do słuchawki archaicznego telefonu na kartę magnetyczną, do którego wciąż była kolejka.

(1.2) Jesteś dla mnie jedyny.

(1.2) Jedyna rzecz na jaką od ciebie czekałem to zwykłe ludzkie „przepraszam”, ale w tysiącach słów słownika, w nutach piosenek i kadrach filmów nie pojawiło się ono ani razu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. jedyne n, jednostka ż, jedność, jedynka, jeden

licz. jeden

przym. pojedynczy

zaim. jeden

partyk. jedynie

związki frazeologiczne:

jedyny w swoim rodzaju

etymologia:

prasł. *edinъ → jeden[1]

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „jedyny” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.