ofiara – Wikisłownik, wolny słownik wielojęzyczny (original) (raw)

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

ofiara (1.1) wypadku

myśliwy i ofiara (1.2)

ofiara (1.5)

ofiara (1.5)

wymowa:

​?/i

IPA: [ɔˈfʲjara], AS: [ofʹi ̯ara], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) osoba, która ucierpiała wskutek wypadku

(1.2) osoba lub zwierzę, która została napadnięta, zaatakowana przez kogoś

(1.3) poświęcenie czegoś dla kogoś lub czegoś, wyrzeczenie się czegoś

(1.4) datek, podarowanie jakiejś kwoty (najczęściej na cele dobroczynne)

(1.5) rel. dar składany bogom lub duchom przez grupę ludzi

(1.6) pot. przen. człowiek, który nie umie sobie radzić, jest niezdarny

(1.7) szach. zob. poświęcenie

odmiana:

(1.1-7)

przykłady:

(1.2) Bandyta zaatakował ofiarę u wejścia na peron.

(1.3) Bóg jeden wie, ile ofiar musiała ponieść, by wykształcić syna.

(1.5) Podczas rytuału kapłani złożyli w ofierze mnóstwo gadów, a konkretnie trzydzieści dwa.

składnia:

kolokacje:

(1.1) ofiara obozu / oszustwa / wojny / wypadku / nieszczęśliwego zbiegu okoliczności

(1.7) klasyczna ofiara gońca

synonimy:

(1.3) jałmużna

(1.6) niedołęga, niezdara, oferma

(1.7) poświęcenie

antonimy:

(1.2) napastnik, agresor

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ofiarnik mos, ofiarowanie n, ofiarowywanie n, ofiarność ż

czas. ofiarować dk., ofiarowywać ndk.

przym. ofiarny, ofiarniczy

związki frazeologiczne:

ofiara losu • co ołtarz, to ofiara • paść ofiarą

etymologia:

czes. ofěra < niem. Opfer < łac. offero, offertorium[1]

uwagi:

Forma celownika i miejscownika „ofiarze” jest niepoprawna[2][3].

tłumaczenia:

(1.7) zobacz listę tłumaczeń w haśle: poświęcenie

• albański: (1.1) viktimë ż
• angielski: (1.1) victim; (1.2) victim
• arabski: (1.1) فريسة, قتيل, مصاب ż, ضحية ż; (1.2) فريسة, قتيل, مصاب ż, ضحية ż; (1.5) قربان
• baskijski: (1.1) biktima; (1.2) biktima
• białoruski: (1.1) ахвяра ż; (1.2) ахвяра ż; (1.3) ахвяра ż; (1.4) ахвяра ż; (1.5) ахвяра ż
• czeski: (1.1) oběť ż; (1.2) oběť ż
• duński: (1.1) offer n; (1.2) offer n; (1.3) offer n; (1.5) offer n
• esperanto: (1.1) viktimo; (1.2) viktimo, ĉasaĵo; (1.3) ofero, oferaĵo, oferado; (1.4) ofero, oferaĵo, oferado; (1.5) ofero, oferaĵo, oferado
• fenicki: (1.5) 𐤆𐤁𐤇
• hiszpański: (1.1) víctima ż; (1.2) víctima ż; (1.3) sacrificio m; (1.4) donativo m, ofrenda ż; (1.5) sacrificio m, ofrenda ż, oblación ż; (1.6) inútil m, torpe m, lerdo m
• karaimski: (1.5) ийиш
• kaszubski: (1.1) òfiara ż; (1.2) òfiara ż
• łaciński: (1.5) anathema n
• niderlandzki: (1.1) slachtoffet n
• niemiecki: (1.1) Opfer n; (1.2) Opfer n; (1.3) Opfer n; (1.4) Opfergabe ż; (1.5) Opfergabe ż; (1.6) Niete ż
• rosyjski: (1.1) же́ртва ż; (1.2) же́ртва ż; (1.3) же́ртва ż; (1.4) же́ртва ż; (1.5) же́ртва ż
• rumuński: (1.1) victimă ż; (1.2) victimă ż
• sanskryt: (1.5) हव
• slovio: (1.1) zxertva / жертва
• szwedzki: (1.1) offer n; (1.2) offer n; (1.3) offer n
• ukraiński: (1.1) жертва ż, офіра ż
• włoski: (1.1) vittima ż; (1.2) vittima ż; (1.4) offerta ż

źródła:

1. ↑ Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 23.
2. ↑ Hasło „ofiara” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 449.
3. ↑ Hasło „ofiara” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 693.