Şirin YILMAZ | Sakarya University (original) (raw)
Papers by Şirin YILMAZ
SOCIAL SCIENCE DEVELOPMENT JOURNAL
In Turkey, new trends, which are alternatives to traditional art production in terms of method, m... more In Turkey, new trends, which are alternatives to traditional art production in terms of method, material and subject, started to become visible as of the end of the 1970s. In the activities carried out under the leadership of the State Academy of Fine Arts and accompanied by the intellectual efforts of the Academy teachers based on philosophical discussions in the West, graduate students they had the opportunity to exhibit new and different productions and to be visible. In this generation, many artists who adopted new and different trends, beyond the classical painting and art education in the Academy curriculum; One of them was Gülsün Karamustafa. In addition to bringing local political and cultural elements to her artworks over the years, the artist has exhibited a diversity of materials and attitudes; It has continued her production process uninterruptedly by carrying it to the international level and has become one of the important names of Turkish Contemporary Art. Karamustafa...
Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Bodrum Güzel Sanatlar Fakültesi 3. Uluslararası Sanat Sempozyumu, 2019
Sibop (sübap), çeşitli mekanik sistemlerde içindeki akışkanın hareketini belirli bir yön doğrultu... more Sibop (sübap), çeşitli mekanik sistemlerde içindeki akışkanın hareketini belirli bir yön doğrultusunda kontrol altında tutan bir düzenektir. Bu çalışmada sibop, literatürde geçen sübap kelmesi yerine kullanılmış olup, düzenin devamlılığını sağlamak üzere, merkezi otorite tarafından kontrollü olarak düzenlenen geleneksel şenliklerin fonksiyonunu da ifade etmek için kullanılan argo bir tabir ve ironik bir benzetmedir. Buna göre, ortaçağdan modern döneme kadar dönüşerek devam eden karnavallar, bayramlar ve çeşitli geleneksel şenlikler, iktidar veya otoritenin hegemonik yaklaşımlarından doğabilecek kitlesel stresi ve direnci ayarlayan, düzenleyen, yönlendiren/yöneten kolektif pratikler olarak kurgulanmışlardır. Romantiklerle gündeme gelen ve 19. yüzyılda doruğa çıkan sanatın özerkleşmesi süreci ile birlikte, modernleşen gündelik yaşam sanatsal müdahale ile estetik modernizmin belirlenimine girmesini gündeme getirmiştir.
19. yüzyılda karnaval düzenindeki toplumsal alanda sibop (sübap) görevi gören geleneksel formların işlevi; aydınlanma paralelinde sistem araçlarına devredilmiştir. Kapitalizmin belirlenimindeki kültürel yapının estetik modernizm çerçevesinde örgütlenmesini ve kamusal alanın buna göre kurgusunu; Müzeler, sergiler, tiyatrolar gibi onaylanmış eylemler, medya araçları, gösteriler ve sosyal sorumluluk projeleri sağlamaktadır. Bu çağdaş toplanma ve ortak mekanda kültürel kodlar üzerinden bir araya gelme ritüeli, öznenin politik vicdanını rahatlatmak üzere karnaval ve şenlik formunun yerine, modern ikame biçimleri olarak yerini almıştır. Sistem denetiminden bağımsız ve alternatif bir araya gelişleri dolaylı olarak engellemekte olan bu deneyim ve diyalog alanları, 21. yüzyılın postmodern kültüründe yeni sanatsal ifade biçimleri olarak; ilişkisellik, katılımcılık, kolektivizm, aktivizm çerçevesinde örgütlenen yeni “karnavalesk” biçimi kurar. Bu bağlamda metinde yaşam ve sanat ilişkisi ve yararlı sanat pratikleri söz konusu siyasal araçsallaştırma bağlamında değerlendirilmektedir.
Sanat tarihinin sosyolojik açıdan yeniden okunması beraberinde, sınıflı toplum yapısı içindeki marksist alt-yapı ve üst-yapı modeline dayanılarak, sanatın özerkleşmesi ve işlevden arınmış modern estetiğin, hangi süreçlerde ne şekilde dönüştüğüne bakılacaktır. Çağdaş sanat örneklerindeki yeni ifade biçimlerinin okunması ve analizinin bu bakış çerçevesinde değerlendirileceği çalışmada, dolaylı ya da doğrudan ehlileştirme yönelimi ve müdahalesinin izleri araştırılacaktır. Buradan gerçekleştirilecek çıkarımlar doğrultusunda, yeni avangardın kurgusu ya da imkânı bağlamında örnek ya da öneriler öne sürülecek ve bunların söz konusu problematiğin tartışılmasına olanak sağlayacak soruları üretmesine çalışılacaktır.
Sanatın yeni ifade biçimlerini ilgilendiren ve sistemin sürdürülebilirliğini güvence altına alan katılımcı gösteri pratikleri (yararlı sanat ya da benzer sanat pratikleri) bir yandan sanatın özerkliği sonrasında kurumsallaşması ile birlikte yanılsamalı bir düşünsel ve kuramsal zeminde (postmodernite) sistem tarafından ehlileştirilen örnekleri tanımlarken, diğer yandan tarihsel avangardın açtığı kanaldan, ütopyacı söylemi destekler nitelikte ve sistem karşıtı mücadele biçimlerini mümkün kılarken; başka bir dünya mümkün söylemine dair umut ilkesini canlı tutmaktadır.
Sanatın bu sosyo-politik konumunu, neoliberal kültürel-politik düzlemdeki manipülatif etmenler doğrultusunda örnekler beraberinde değerlendirerek, yeni bir avangard arayışı mı yoksa sistem lehinde uzlaşımcı ve araçsallaştırılmış bir tavır mı sergilediği, bu bağlamda avangardların en açık haliyle hayatın yerine koyduğu sanat fikrinin ne şekilde dönüşebileceği tartışılmaktadır.
Anahtar Sözcükler: Güncel sanat, çağdaş sanat, karnaval, bienal, yararlı sanat, avangard, sübap
Abstract
Valve is a mechanism that controls the movement of fluid in various mechanical systems in a certain direction. In this study, valve is an ironic analogy that is used to express the function of traditional festivals controlled by the central authority to ensure the continuity of the order. Accordingly, carnivals, feasts and various traditional festivals, which have been transformed from the Middle Ages to the modern period, are designed as collective practices that regulate, regulate, direct and manage the mass stress and resistance that may arise from the hegemonic approaches of authority. With the process of autonomy of the art, which came to the agenda with the Romanticism and reached its peak in the 19th century, modernized everyday life brought to the agenda the determination of artistic intervention and aesthetic modernism.
In the 19th century, the function of traditional forms, which served as a valve in the social space in the carnival order, was transferred to the system vehicles in parallel with enlightenment. The organization of the cultural structure in the determination of capitalism within the framework of aesthetic modernism and the construction of the public space accordingly; It provides approved actions such as museums, exhibitions, theaters, media tools, demonstrations and social responsibility projects. The ritual of gathering through cultural codes in this contemporary gathering and common space has taken its place as modern forms of substitution, instead of the carnival and festivity form, to relieve the political conscience of the subject. These areas of experience and dialogue, which are indirectly impeding the independent and alternative convergence of system control, as new forms of artistic expression in the postmodern culture of the 21st century; establishes a new form of aktiv karnavalesk örgüt organized within the framework of relationality, participation, collectivism and activism. In this context, the relationship between life and art and useful art practices are evaluated in the context of political instrumentation.
Based on the sociological re-reading of the history of art, based on the Marxist sub-structure and superstructure model within the class society structure, the process of autonomy of art and the modern aesthetics, which are free of function, will be examined in which processes. In this study, in which the reading and analysis of new forms of expression in contemporary art samples will be evaluated in this perspective, the traces of directing and directing domestication and intervention will be investigated. In accordance with the implications of this, examples or suggestions will be put forward in the context of the fiction or possibility of the new avant-garde and they will be tried to produce the questions that will allow discussion of the problematic.
The participatory demonstration practices (useful art or similar art practices) which concern the new forms of expression of art and assures the sustainability of the system, while identifying examples that are tamed by the system on an illusory intellectual and theoretical (postmodernity) system along with the institutionalization after the autonomy of art, on the one hand, the historical avant-garde while it supports the utopian rhetoric and the anti-system combat modes; another world is keeping the hope principle about possible discourse alive.
This socio-political position of art is discussed with examples in the neoliberal cultural-political level in terms of manipulative factors, and it is discussed whether it is a new avant-garde quest or a mediated and instrumentalized attitude in favor of the system.
Keywords: Contemporary art, carnival, biennial, arte util, useful art, avant-garde, valve
SOSYAL BİLİMLER DERGİSİ, 2019
Sanat/siyaset arasındaki bağın, özellikle sanatın kendine içkin meselelerinin önem kazandığı, dış... more Sanat/siyaset arasındaki bağın, özellikle sanatın kendine içkin meselelerinin
önem kazandığı, dışsal etkiye mesafe koyduğu özerkleşme sonrasında, önemli bir
tartışmayı doğurduğu söylenebilir. Buna göre yeni bir estetiğin tanımlandığı
görülür. Rancier’de estetik rejimi olarak tanımlanan, sanatın kendine içkin tartışma
alanının, tarihsel bir biçimde farklılaşması kaçınılmaz olmakla birlikte; burada
sanatın kendi iç dinamiklerinin mi, toplumsal örgütlenmelerin mi belirleyici olduğu
gibi sorular açığa çıkar. Bu çalışma; sanat/siyaset merkezli dönüşümün, sözü edilen
dinamikler beraberinde, ne şekilde tartışıldığına bakarak; estetik rejiminin
günümüze değin geçirdiği dönüşümün irdelenmesi amacını taşımaktadır.
Neticede, romantiklerle gündeme gelen özerkliğin, günümüze değin
toplumsal süreçlerin etkisi ile estetik alanda ortaya çıkardığı dönüşümün, farklı
düşünce rejimleri doğurma potansiyeli barındırdığı görülmektedir. Öyleyse bunlar,
çelişkili ve çatışmalı kapitalist düzlemde, özerklikler ve avangardların oluşturduğu
ayrı estetik politikaları gündeme getireceklerdir. Asıl olan bu politikaların sanatın
özgürleşme koşulu olarak özerkliğine ve ütopyasına etkileridir. Olası bir yeni
avangard söylemin son tahlilde bu tartışma ekseninde kurgulanması mümkün
olabilir.
Anahtar Kelimeler: sanat/siyaset, sanat/hayat, estetik rejimi, özerklik, avangard
SOCIAL SCIENCE DEVELOPMENT JOURNAL
In Turkey, new trends, which are alternatives to traditional art production in terms of method, m... more In Turkey, new trends, which are alternatives to traditional art production in terms of method, material and subject, started to become visible as of the end of the 1970s. In the activities carried out under the leadership of the State Academy of Fine Arts and accompanied by the intellectual efforts of the Academy teachers based on philosophical discussions in the West, graduate students they had the opportunity to exhibit new and different productions and to be visible. In this generation, many artists who adopted new and different trends, beyond the classical painting and art education in the Academy curriculum; One of them was Gülsün Karamustafa. In addition to bringing local political and cultural elements to her artworks over the years, the artist has exhibited a diversity of materials and attitudes; It has continued her production process uninterruptedly by carrying it to the international level and has become one of the important names of Turkish Contemporary Art. Karamustafa...
Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Bodrum Güzel Sanatlar Fakültesi 3. Uluslararası Sanat Sempozyumu, 2019
Sibop (sübap), çeşitli mekanik sistemlerde içindeki akışkanın hareketini belirli bir yön doğrultu... more Sibop (sübap), çeşitli mekanik sistemlerde içindeki akışkanın hareketini belirli bir yön doğrultusunda kontrol altında tutan bir düzenektir. Bu çalışmada sibop, literatürde geçen sübap kelmesi yerine kullanılmış olup, düzenin devamlılığını sağlamak üzere, merkezi otorite tarafından kontrollü olarak düzenlenen geleneksel şenliklerin fonksiyonunu da ifade etmek için kullanılan argo bir tabir ve ironik bir benzetmedir. Buna göre, ortaçağdan modern döneme kadar dönüşerek devam eden karnavallar, bayramlar ve çeşitli geleneksel şenlikler, iktidar veya otoritenin hegemonik yaklaşımlarından doğabilecek kitlesel stresi ve direnci ayarlayan, düzenleyen, yönlendiren/yöneten kolektif pratikler olarak kurgulanmışlardır. Romantiklerle gündeme gelen ve 19. yüzyılda doruğa çıkan sanatın özerkleşmesi süreci ile birlikte, modernleşen gündelik yaşam sanatsal müdahale ile estetik modernizmin belirlenimine girmesini gündeme getirmiştir.
19. yüzyılda karnaval düzenindeki toplumsal alanda sibop (sübap) görevi gören geleneksel formların işlevi; aydınlanma paralelinde sistem araçlarına devredilmiştir. Kapitalizmin belirlenimindeki kültürel yapının estetik modernizm çerçevesinde örgütlenmesini ve kamusal alanın buna göre kurgusunu; Müzeler, sergiler, tiyatrolar gibi onaylanmış eylemler, medya araçları, gösteriler ve sosyal sorumluluk projeleri sağlamaktadır. Bu çağdaş toplanma ve ortak mekanda kültürel kodlar üzerinden bir araya gelme ritüeli, öznenin politik vicdanını rahatlatmak üzere karnaval ve şenlik formunun yerine, modern ikame biçimleri olarak yerini almıştır. Sistem denetiminden bağımsız ve alternatif bir araya gelişleri dolaylı olarak engellemekte olan bu deneyim ve diyalog alanları, 21. yüzyılın postmodern kültüründe yeni sanatsal ifade biçimleri olarak; ilişkisellik, katılımcılık, kolektivizm, aktivizm çerçevesinde örgütlenen yeni “karnavalesk” biçimi kurar. Bu bağlamda metinde yaşam ve sanat ilişkisi ve yararlı sanat pratikleri söz konusu siyasal araçsallaştırma bağlamında değerlendirilmektedir.
Sanat tarihinin sosyolojik açıdan yeniden okunması beraberinde, sınıflı toplum yapısı içindeki marksist alt-yapı ve üst-yapı modeline dayanılarak, sanatın özerkleşmesi ve işlevden arınmış modern estetiğin, hangi süreçlerde ne şekilde dönüştüğüne bakılacaktır. Çağdaş sanat örneklerindeki yeni ifade biçimlerinin okunması ve analizinin bu bakış çerçevesinde değerlendirileceği çalışmada, dolaylı ya da doğrudan ehlileştirme yönelimi ve müdahalesinin izleri araştırılacaktır. Buradan gerçekleştirilecek çıkarımlar doğrultusunda, yeni avangardın kurgusu ya da imkânı bağlamında örnek ya da öneriler öne sürülecek ve bunların söz konusu problematiğin tartışılmasına olanak sağlayacak soruları üretmesine çalışılacaktır.
Sanatın yeni ifade biçimlerini ilgilendiren ve sistemin sürdürülebilirliğini güvence altına alan katılımcı gösteri pratikleri (yararlı sanat ya da benzer sanat pratikleri) bir yandan sanatın özerkliği sonrasında kurumsallaşması ile birlikte yanılsamalı bir düşünsel ve kuramsal zeminde (postmodernite) sistem tarafından ehlileştirilen örnekleri tanımlarken, diğer yandan tarihsel avangardın açtığı kanaldan, ütopyacı söylemi destekler nitelikte ve sistem karşıtı mücadele biçimlerini mümkün kılarken; başka bir dünya mümkün söylemine dair umut ilkesini canlı tutmaktadır.
Sanatın bu sosyo-politik konumunu, neoliberal kültürel-politik düzlemdeki manipülatif etmenler doğrultusunda örnekler beraberinde değerlendirerek, yeni bir avangard arayışı mı yoksa sistem lehinde uzlaşımcı ve araçsallaştırılmış bir tavır mı sergilediği, bu bağlamda avangardların en açık haliyle hayatın yerine koyduğu sanat fikrinin ne şekilde dönüşebileceği tartışılmaktadır.
Anahtar Sözcükler: Güncel sanat, çağdaş sanat, karnaval, bienal, yararlı sanat, avangard, sübap
Abstract
Valve is a mechanism that controls the movement of fluid in various mechanical systems in a certain direction. In this study, valve is an ironic analogy that is used to express the function of traditional festivals controlled by the central authority to ensure the continuity of the order. Accordingly, carnivals, feasts and various traditional festivals, which have been transformed from the Middle Ages to the modern period, are designed as collective practices that regulate, regulate, direct and manage the mass stress and resistance that may arise from the hegemonic approaches of authority. With the process of autonomy of the art, which came to the agenda with the Romanticism and reached its peak in the 19th century, modernized everyday life brought to the agenda the determination of artistic intervention and aesthetic modernism.
In the 19th century, the function of traditional forms, which served as a valve in the social space in the carnival order, was transferred to the system vehicles in parallel with enlightenment. The organization of the cultural structure in the determination of capitalism within the framework of aesthetic modernism and the construction of the public space accordingly; It provides approved actions such as museums, exhibitions, theaters, media tools, demonstrations and social responsibility projects. The ritual of gathering through cultural codes in this contemporary gathering and common space has taken its place as modern forms of substitution, instead of the carnival and festivity form, to relieve the political conscience of the subject. These areas of experience and dialogue, which are indirectly impeding the independent and alternative convergence of system control, as new forms of artistic expression in the postmodern culture of the 21st century; establishes a new form of aktiv karnavalesk örgüt organized within the framework of relationality, participation, collectivism and activism. In this context, the relationship between life and art and useful art practices are evaluated in the context of political instrumentation.
Based on the sociological re-reading of the history of art, based on the Marxist sub-structure and superstructure model within the class society structure, the process of autonomy of art and the modern aesthetics, which are free of function, will be examined in which processes. In this study, in which the reading and analysis of new forms of expression in contemporary art samples will be evaluated in this perspective, the traces of directing and directing domestication and intervention will be investigated. In accordance with the implications of this, examples or suggestions will be put forward in the context of the fiction or possibility of the new avant-garde and they will be tried to produce the questions that will allow discussion of the problematic.
The participatory demonstration practices (useful art or similar art practices) which concern the new forms of expression of art and assures the sustainability of the system, while identifying examples that are tamed by the system on an illusory intellectual and theoretical (postmodernity) system along with the institutionalization after the autonomy of art, on the one hand, the historical avant-garde while it supports the utopian rhetoric and the anti-system combat modes; another world is keeping the hope principle about possible discourse alive.
This socio-political position of art is discussed with examples in the neoliberal cultural-political level in terms of manipulative factors, and it is discussed whether it is a new avant-garde quest or a mediated and instrumentalized attitude in favor of the system.
Keywords: Contemporary art, carnival, biennial, arte util, useful art, avant-garde, valve
SOSYAL BİLİMLER DERGİSİ, 2019
Sanat/siyaset arasındaki bağın, özellikle sanatın kendine içkin meselelerinin önem kazandığı, dış... more Sanat/siyaset arasındaki bağın, özellikle sanatın kendine içkin meselelerinin
önem kazandığı, dışsal etkiye mesafe koyduğu özerkleşme sonrasında, önemli bir
tartışmayı doğurduğu söylenebilir. Buna göre yeni bir estetiğin tanımlandığı
görülür. Rancier’de estetik rejimi olarak tanımlanan, sanatın kendine içkin tartışma
alanının, tarihsel bir biçimde farklılaşması kaçınılmaz olmakla birlikte; burada
sanatın kendi iç dinamiklerinin mi, toplumsal örgütlenmelerin mi belirleyici olduğu
gibi sorular açığa çıkar. Bu çalışma; sanat/siyaset merkezli dönüşümün, sözü edilen
dinamikler beraberinde, ne şekilde tartışıldığına bakarak; estetik rejiminin
günümüze değin geçirdiği dönüşümün irdelenmesi amacını taşımaktadır.
Neticede, romantiklerle gündeme gelen özerkliğin, günümüze değin
toplumsal süreçlerin etkisi ile estetik alanda ortaya çıkardığı dönüşümün, farklı
düşünce rejimleri doğurma potansiyeli barındırdığı görülmektedir. Öyleyse bunlar,
çelişkili ve çatışmalı kapitalist düzlemde, özerklikler ve avangardların oluşturduğu
ayrı estetik politikaları gündeme getireceklerdir. Asıl olan bu politikaların sanatın
özgürleşme koşulu olarak özerkliğine ve ütopyasına etkileridir. Olası bir yeni
avangard söylemin son tahlilde bu tartışma ekseninde kurgulanması mümkün
olabilir.
Anahtar Kelimeler: sanat/siyaset, sanat/hayat, estetik rejimi, özerklik, avangard