Rafał Włodarczyk | Warsaw School of Economics (original) (raw)

Papers by Rafał Włodarczyk

Forum Pedagogiczne

i edukacji. Świadectwami ważności zarówno tak postawionego pytania, jak również stałego powracani... more i edukacji. Świadectwami ważności zarówno tak postawionego pytania, jak również stałego powracania do kwestii tożsamości i zmiany w autorefleksji rodzimej pedagogiki ogólnej po 1989 roku są nie tylko takie publikacje, jak Pedagogika ogólna. Tradycja-teraźniejszość-nowe wyzwania (Bydgoszcz 1995) czy Ewolucja "ogólności" w dyskursach pedagogicznych (Bydgoszcz 2005), lecz także szereg innych aktywności, książek i artykułów opublikowanych w ciągu ostatnich trzech dekad. Podobnie jak konferencyjne wystąpienia oraz dyskusje, z których sprawozdanie autorstwa Dariusza Stępkowskiego Czytelnik znajdzie w przedkładanym mu numerze "Forum Pedagogicznego", zebrane w dziale tematycznym artykuły należy rozpatrywać w kontekście wskazanego wyżej zagadnienia, ze świadomością, że z oczywistych względów wskazany zespół głosów nie może go w żaden sposób wyczerpywać. Ponadto z założeń towarzyszących wrocławskim obradom i stanowiących istotny kontekst dla recepcji zebranych w tym numerze artykułów należy przypomnieć i te, które odnosiły się do wskazanych przez organizatorów czynników określających aktualny stan pedagogiki ogólnej, takich jak: dystans dzielący nas od momentu inicjacji przemian społeczno-politycznych w Polsce, relacje pedagogiki ogólnej względem innych subdyscyplin w obliczu procesów urynkawiania zarówno edukacji, jak i wytwarzania wiedzy naukowej, charakter obecnej zmiany pokoleniowej związany m.in. z różnicami w rozkładzie liczebności i rekrutacji poszczególnych generacji naukowców naszej dyscypliny. Warto od razu zaznaczyć, że głosy konferencyjnych wystąpień oraz publikowanych w tym numerze artykułów nie rozłożyły się równomiernie wobec przywołanych wyżej oczekiwań. Co równie ważne dla odczytania prezentowanych poniżej badań i stanowisk, ich autorzy wchodzą w skład reprezentacji zróżnicowanego, pluralistycznego środowiska pedagogów ogólnych w Polsce, a sama

Forum Pedagogiczne

i edukacji. Świadectwami ważności zarówno tak postawionego pytania, jak również stałego powracani... more i edukacji. Świadectwami ważności zarówno tak postawionego pytania, jak również stałego powracania do kwestii tożsamości i zmiany w autorefleksji rodzimej pedagogiki ogólnej po 1989 roku są nie tylko takie publikacje, jak Pedagogika ogólna. Tradycja-teraźniejszość-nowe wyzwania (Bydgoszcz 1995) czy Ewolucja "ogólności" w dyskursach pedagogicznych (Bydgoszcz 2005), lecz także szereg innych aktywności, książek i artykułów opublikowanych w ciągu ostatnich trzech dekad. Podobnie jak konferencyjne wystąpienia oraz dyskusje, z których sprawozdanie autorstwa Dariusza Stępkowskiego Czytelnik znajdzie w przedkładanym mu numerze "Forum Pedagogicznego", zebrane w dziale tematycznym artykuły należy rozpatrywać w kontekście wskazanego wyżej zagadnienia, ze świadomością, że z oczywistych względów wskazany zespół głosów nie może go w żaden sposób wyczerpywać. Ponadto z założeń towarzyszących wrocławskim obradom i stanowiących istotny kontekst dla recepcji zebranych w tym numerze artykułów należy przypomnieć i te, które odnosiły się do wskazanych przez organizatorów czynników określających aktualny stan pedagogiki ogólnej, takich jak: dystans dzielący nas od momentu inicjacji przemian społeczno-politycznych w Polsce, relacje pedagogiki ogólnej względem innych subdyscyplin w obliczu procesów urynkawiania zarówno edukacji, jak i wytwarzania wiedzy naukowej, charakter obecnej zmiany pokoleniowej związany m.in. z różnicami w rozkładzie liczebności i rekrutacji poszczególnych generacji naukowców naszej dyscypliny. Warto od razu zaznaczyć, że głosy konferencyjnych wystąpień oraz publikowanych w tym numerze artykułów nie rozłożyły się równomiernie wobec przywołanych wyżej oczekiwań. Co równie ważne dla odczytania prezentowanych poniżej badań i stanowisk, ich autorzy wchodzą w skład reprezentacji zróżnicowanego, pluralistycznego środowiska pedagogów ogólnych w Polsce, a sama

Forum Pedagogiczne

i edukacji. Świadectwami ważności zarówno tak postawionego pytania, jak również stałego powracani... more i edukacji. Świadectwami ważności zarówno tak postawionego pytania, jak również stałego powracania do kwestii tożsamości i zmiany w autorefleksji rodzimej pedagogiki ogólnej po 1989 roku są nie tylko takie publikacje, jak Pedagogika ogólna. Tradycja-teraźniejszość-nowe wyzwania (Bydgoszcz 1995) czy Ewolucja "ogólności" w dyskursach pedagogicznych (Bydgoszcz 2005), lecz także szereg innych aktywności, książek i artykułów opublikowanych w ciągu ostatnich trzech dekad. Podobnie jak konferencyjne wystąpienia oraz dyskusje, z których sprawozdanie autorstwa Dariusza Stępkowskiego Czytelnik znajdzie w przedkładanym mu numerze "Forum Pedagogicznego", zebrane w dziale tematycznym artykuły należy rozpatrywać w kontekście wskazanego wyżej zagadnienia, ze świadomością, że z oczywistych względów wskazany zespół głosów nie może go w żaden sposób wyczerpywać. Ponadto z założeń towarzyszących wrocławskim obradom i stanowiących istotny kontekst dla recepcji zebranych w tym numerze artykułów należy przypomnieć i te, które odnosiły się do wskazanych przez organizatorów czynników określających aktualny stan pedagogiki ogólnej, takich jak: dystans dzielący nas od momentu inicjacji przemian społeczno-politycznych w Polsce, relacje pedagogiki ogólnej względem innych subdyscyplin w obliczu procesów urynkawiania zarówno edukacji, jak i wytwarzania wiedzy naukowej, charakter obecnej zmiany pokoleniowej związany m.in. z różnicami w rozkładzie liczebności i rekrutacji poszczególnych generacji naukowców naszej dyscypliny. Warto od razu zaznaczyć, że głosy konferencyjnych wystąpień oraz publikowanych w tym numerze artykułów nie rozłożyły się równomiernie wobec przywołanych wyżej oczekiwań. Co równie ważne dla odczytania prezentowanych poniżej badań i stanowisk, ich autorzy wchodzą w skład reprezentacji zróżnicowanego, pluralistycznego środowiska pedagogów ogólnych w Polsce, a sama

Forum Pedagogiczne

i edukacji. Świadectwami ważności zarówno tak postawionego pytania, jak również stałego powracani... more i edukacji. Świadectwami ważności zarówno tak postawionego pytania, jak również stałego powracania do kwestii tożsamości i zmiany w autorefleksji rodzimej pedagogiki ogólnej po 1989 roku są nie tylko takie publikacje, jak Pedagogika ogólna. Tradycja-teraźniejszość-nowe wyzwania (Bydgoszcz 1995) czy Ewolucja "ogólności" w dyskursach pedagogicznych (Bydgoszcz 2005), lecz także szereg innych aktywności, książek i artykułów opublikowanych w ciągu ostatnich trzech dekad. Podobnie jak konferencyjne wystąpienia oraz dyskusje, z których sprawozdanie autorstwa Dariusza Stępkowskiego Czytelnik znajdzie w przedkładanym mu numerze "Forum Pedagogicznego", zebrane w dziale tematycznym artykuły należy rozpatrywać w kontekście wskazanego wyżej zagadnienia, ze świadomością, że z oczywistych względów wskazany zespół głosów nie może go w żaden sposób wyczerpywać. Ponadto z założeń towarzyszących wrocławskim obradom i stanowiących istotny kontekst dla recepcji zebranych w tym numerze artykułów należy przypomnieć i te, które odnosiły się do wskazanych przez organizatorów czynników określających aktualny stan pedagogiki ogólnej, takich jak: dystans dzielący nas od momentu inicjacji przemian społeczno-politycznych w Polsce, relacje pedagogiki ogólnej względem innych subdyscyplin w obliczu procesów urynkawiania zarówno edukacji, jak i wytwarzania wiedzy naukowej, charakter obecnej zmiany pokoleniowej związany m.in. z różnicami w rozkładzie liczebności i rekrutacji poszczególnych generacji naukowców naszej dyscypliny. Warto od razu zaznaczyć, że głosy konferencyjnych wystąpień oraz publikowanych w tym numerze artykułów nie rozłożyły się równomiernie wobec przywołanych wyżej oczekiwań. Co równie ważne dla odczytania prezentowanych poniżej badań i stanowisk, ich autorzy wchodzą w skład reprezentacji zróżnicowanego, pluralistycznego środowiska pedagogów ogólnych w Polsce, a sama