Anna – Jentenavn. Betydning og bruk – Store norske leksikon (original) (raw)
Anna er eit gresk og latinsk kvinnenamn laga til det hebraiske ordet channa som tyder ‘nåde’.
Namnet har fleire variantar: Ana, Anna.
Namnedag er 26. juli. Ane og Anne har også namnedag denne dagen.
Personar med namnet Anna
Kulturell bruk
- Anna Karenina er hovudperson i Lev Tolstojs roman av same namn (1873–1877).
- «Anna i ødemarka» (1972), bestseljar av Dagfinn Grønoset.
Kjende personar med namnet Anna
Eit utval personar med namnet Anna, og som er omtalt i Store norske leksikon:
- Anna av Kleve (1515–1557)
- Anna (britisk dronning) (1665–1714)
- Anna Colbjørnsdatter (1665–1736)
- Anna Rogstad (1854–1938)
- Anna Pavlova (1881–1931)
- Anna Freud (1895–1982)
- Anna-Greta Eker (1928–2002)
- Anne-Marie (1946)
- Anna Politkovskaja (1958–2006)
- Anna Fiske (1964)
- Anna Netrebko (1971)
- Anna Bache-Wiig (1975)
Namnestatistikk
I 2022 var det 20 394 kvinner i Noreg som hadde Anna som det einaste førenamnet eller som det fyrste av fleire, og Anna var det niande mest brukte namnet blant norske kvinner. I 2022 var det 218 jenter som fekk namnet Anna, og det var blant dei 20 mest populære jentenamna dette året.
Utvikling i bruk av namnet
Anna låg som nr. 1 på ranglista frå 1865 til 1917. Anna høyrer til ei gruppe tostava namn på -a med to toppfasar, den fyrste rundt år 1900, og den andre rundt år 2000 til dømes Laura, Emma, Selma, Ebba og Klara. Mellom desse to fasane, særleg i perioden 1955–1999, var tostava namn på -e meir populære, til dømes Bente, Tove, Hilde, Wenche, Hege, Hanne og Silje. Sidan år 1900 har Anne vore brukt 2,4 gongar meir enn Anna.
Geografisk variasjon på 1800-talet
Anna var mest brukt i Hordaland.
Anna var mest brukt i Hordaland.
