dissident – Store norske leksikon (original) (raw)
Dissident er ein som tek avstand frå delar av offisiell religion eller politikk.
Faktaboks
Uttale
dissidˈent
engelsk, av latin ‘vere ueinig, avvike’
Frå 1960-åra til slutten av 1980-åra blei omgrepet dissident brukt om personar i sovjet-kontrollerte land i Aust-Europa som stod i open opposisjon til politikken regjeringane deira førte.
Namnet dissident har ei særleg historisk betydning. I Polen blei dissident i reformasjonstida brukt om kyrkjesamfunn som stod utanfor universaliteten til den katolske kyrkja. Konfliktane mellom den katolske kyrkja og dissidentane bidrog til oppløysinga av det polske riket.