Devi Dumbadze | School of Visual Arts, New York (original) (raw)

Papers by Devi Dumbadze

sans phrase. Zeitschrift für Ideologiekritik, 2015

„Weder den Spieß anbrennen noch das Fleisch“ ist eine georgische Redensart, die dunkel jene Unent... more „Weder den Spieß anbrennen noch das Fleisch“ ist eine georgische Redensart, die dunkel jene Unentschlossenheit zur Sprache bringt, die die gleichzeitige Beschwichtigung des Iran und Russlands in Georgien bedeutet. Um Israel aber in Wahrheit als einen strategischen Partner zu gewinnen, könnte man diesem stattdessen die Nutzung des eigenen Gebiets zwecks eines womöglich notwendig werdenden Schlags gegen die Atomanlagen im Iran anbieten. Die Gefahr eines theokratischen Regimes im südlichen Nachbarstaat will man indessen deshalb nicht wahrhaben, weil auch daheim zwar eine orthodox-christliche, aber dennoch auf die Dominanz der Religion über die bürgerlichen Rechte abzielende gottesfürchtige Staatsordnung visiert wird, die Georgien ohnehin Russland noch näher bringt.

A continuation of the Georgian Dream blame game would be to expect salvage for Georgia from the o... more A continuation of the Georgian Dream blame game would be to expect salvage for Georgia from the outside – and be it from the U.S. What Georgian society needs, it will have to achieve itself, and by doing so, it may even inspire others, including in the U.S. itself, who take individual’s freedom as the ground upon which social freedom can emerge. The utmost political goal of our times, after the catastrophe of the past, is the prevention of the worst – of destruction for the sake of destruction being turned once again into a politically organized entity, as an anti-state. This is the necessary basis for the possibility of a social criticism that would make a profound societal change at all conceivable. If, as many argue, the relation of capital in the society is a problem that needs to be dealt with, then this social relation cannot be dissolved by negatively abolishing its mediations. To the contrary, the liberation from domination in a society requires a mediation that seeks to ultimately abolish social violence rather than the mediation itself. For that, the universal acceptance of mediation – that is, of social critique – which can be exercised only by individuals, is origin and the goal at the same time.

Unreglementierte Erfahrung, 2015

Ideologie meint stets, sie sei woanders. Diese Meinung ist ihr sicheres Zeugnis. Sie ist auf kein... more Ideologie meint stets, sie sei woanders. Diese Meinung ist ihr sicheres Zeugnis. Sie ist auf kein Interesse, keine Intention besonderer Klassen oder Gruppen zurückzuführen1; kein Ergebnis bewußter Manipulation. Dennoch ist es der Ideologie zu verdanken, wenn jene ihre partikularen Vorstellungen zu unumstößlichen Gewißheiten erhärten. Der bloße Vorwurf, etwas sei Ideologie, im Gegensatz zu ihrer Kritik, hat den Ausganglängst gefunden. Die Wahrheit gilt ihm als erfüllt; ihr Ursprung istin der Geschichte verwirklicht, bewegt jene doch von Anfang an deren Fortgang immanent, wie auch immer die schreckliche Fratze der Oberfläche der Erscheinungen dies verdecken mag. Wie Jesus Christus, ein sinnlicher Mensch, der endlich und sterblich ist, der mit den Händen greifbare Sohn des unsterblichen und unendlichen, übersinnlichen Gott-Vaters sein soll – das leibgewordene Allgemeine – so ist das Geld, das universelle Äquivalent des Werts aller möglichen Waren, die Verwirklichung jenes Allgemeinen in einem besonderen Ding in »verrückter Form«.

Constelaciones, 2015

Its tacit polemics against, among other things, the reductionist materialism of Marxism-Leninism,... more Its tacit polemics against, among other things, the reductionist materialism of Marxism-Leninism, is also applicable to the positivism of today’s neuroscience and biology. It expresses the historical changeability of needs. Natural needs—this is how Adorno’s claim can be interpreted—are what in humans are things-in-themselves, and nevertheless they are subject to historical change—for the subject itself is part of nature.

Philosophy in Global Change, 2011

devi dumbaZe leviaTansa da behemoTs Soris: msoflio suverenis SeSliloba 1 mTeli samyaro moelis mxs... more devi dumbaZe leviaTansa da behemoTs Soris: msoflio suverenis SeSliloba 1 mTeli samyaro moelis mxsnels, magram umetesobam ar icis, rom fundamentalistebi arian~, _ ase iwyebs gerhard Saiti msoflio suverenis SeSlilobis kritikas _ `vinc es icis, maT swamT mesiisa, qristesi an muhamedis da amiT gansxvavdebian erTmaneTisagan, iseve, rogorc im armcodneTagan, romlebic, msoflios gaerTianebis preludiis saxiT, imedebs amyareben evropis gaerTianebaze, centralizebul finansur zedamxedvelobaze bankebsa da birJebze da maradiuli mSvidobis damyarebaze gaeros meurveobiT. sekularulTa katexizisis Tanaxmad, saxelmwifoebma bolos da bolos unda miaRwion msoflio SeTanxmebas ara marto mavnebeli nivTierebebis Taobaze, aramed erTobliv sagadasaxado ganakveTebsa da saxelfaso tarifebzec, raTa veraviTarma kapitalma veRar SeZlos momavalSi erTi qveynidan meoreSi gadadinebiT muSakTa da moxeleTa erTmaneTis winaaRmdeg gamoyeneba da, sabolood, ganxorcieldes samarTliani gacvla~. `Tumca, Tu saidan momdinareobs is Zala, romelic kerZo sakuTrebis garantias iZleva, romlis SenarCunebac, maT [sekularulTa _ d.d.] Tanaxmad, esoden aucilebelia _ yovel SemTxvevaSi, `SemoqmedebiTi~ (schaffendes) da ara `mimtacebluri~ (raffendes), an rogorc dRes sCveviaT wodeba, `xarbi~ kapitalisa _ organizaciebs, rogoricaa Attac 2 es iseve naklebad anaRvlebT, rogorc morwmuneTa erToba ar iwuxebs Tavs im kiTxviT, Tu 1 winamdebare esse ganixilavs Semdeg naSroms: Gerhard Scheit, Der Wahn vom Weltsouverän. Zur Kritik des Völkerrechts, Freiburg: Ça ira 2009, 299 S. gerhard Saiti _ avstrieli filosofosi, musikisa da kulturis mcodne; igi aris avtori wignebisa suverenitetis da saerTaSoriso samarTlis kritikuli Teoriis Sesaxeb, aseve antisemitizmis kritikis Sesaxeb musikaSi, dramaturgiasa da literaturaSi. misi uaxlesi wignebia: Treffpunkt der Moderne. Gustav Mahler, Theodor W. Adorno, Wiener Traditionen, Wien 2010 (mit Wilhelm Svoboda); Quälbarer Leib. Kritik der Gesellschaft nach Adorno, Freiburg 2011. ix., aseve, me-13 SeniSvna.

Kritik der politischen Philosophie: Eigentum, Gesellschaft, Staat II, 2010

Toпос, Nr. 3, 2011

The essay reviews Theodor W. Adorno's radio theory in his Current of Music and the works of Rober... more The essay reviews Theodor W. Adorno's radio theory in his Current of Music and the works of Robert Hullot-Kentor from his recent book Things Beyond Resemblance. Collected Essays on Theodor W. Adorno. R. Hullot-Kentor's publication includes studies of over twenty years which deal with topics as manifold as elements of Adorno's negative dialectic: his critique of Kierkegaard, analysis of the dialectic of myth and reason, the founding of an essay as a philosophical form, determination of the idea of natural history. The main merit of Hullot-Kentor's lucid works is his emphasis on Adorno's aesthetic theory, his philosophy and sociology of arts and music. R. Hullot-Kentor insightfully demonstrates that Adorno's critique of music in radio and culture industry, the nucleus of which is developed in his early, fragmentary and unpublished Current of Music (reconstructed and edited by Hullot-Kentor for Adorno-Archive's edition of Nachgelassene Schriften), is key to his radical critique of contemporary society of totalized capital relation. In his essays, Hullot-Kentor captures the dialectic between the possibility of experience of the non-identical in musical material and its reification as an object of ownership in a society governed by commodification. Adorno's radio criticism refutes the detachment of technological and social relations as two isolated domains or systems.

Erkenntnis und Kritik. Zeitgenössische Positionen, 2009

In den Debatten zu einer materialistischen Medientheorie -entlang der Linie Gramsci-Althusser-Fou... more In den Debatten zu einer materialistischen Medientheorie -entlang der Linie Gramsci-Althusser-Foucault -ist über die vielfältigen Bestimmungsversuche der eigentümlichen Funktionalität der Medien im Anschluss an Althussers Konzeption der "ideologischen Staatsapparate" ("relative Autonomie" kultureller Praxis; vgl. Althusser 1977) die Frage nach ihrer formgenetischen Bedingtheit durch die spezifisch modernen, kapitalistischen sozialen Formen gänzlich aus dem Blick geraten. Suggerieren etwa die theoretischen Ansätze Foucaults zu einer politischen Pragmatik des Selbst bzw. den "Selbstpraktiken" (vgl. Foucault 1989, 10-40) ein ‚historisierendes' Korrektiv zum universalistischen Entwurf eines wesentlich als geschichtslos aufgefassten Unbewussten in Althussers Anrufungstheorie 1 -wobei unter dem Begriff einer Regierungstechnologie (vgl. Foucault 2004, 42-70) die Konstituierung der ideologisierten Praktiken des Alltags in ihrer Wechselwirkung mit den medialen Technologien subsumiert werden soll -, so blenden sie zugleich die Herausarbeitung historisch-spezifischer Formbestimmtheit der bürgerlichen Gesellschaft vollends aus. In der Fixiertheit auf die besonderen Realisierungsformen einzelner, in verschiedenen Epochen entstandener Kommunikationsmedien verwässert sich die, durch die historisch spezifischen ökonomischen Formen konstituierte, strukturelle Differenz der Epochen selbst. Zugleich wird in Konsequenz auch der affirmativen Verklärung der historisch besonderen Form von Herrschaftsverhältnissen moderner Gesellschaften die Tür geöffnet. Besonders prägnant lässt sich dies 1 Vgl. kritisch dazu Borchers/Hohenberger 1981, 43, 58, 65.

Books by Devi Dumbadze

Gefördert aus Mitteln der Hans-Böckler-Stiftung Bibliografische Information der Deutschen Nationa... more Gefördert aus Mitteln der Hans-Böckler-Stiftung Bibliografische Information der Deutschen Nationalbibliothek Die Deutsche Nationalbibliothek verzeichnet diese Publikation in der Deutschen Nationalbibliografie; detaillierte bibliografische Daten sind im Internet über http://dnb.d-nb. ...

Es ist, als ob man vergebens aus nächster Nähe zu betrachten suchte, was in weitester Ferne liegt... more Es ist, als ob man vergebens aus nächster Nähe zu betrachten suchte, was in weitester Ferne liegt - und dennoch nur scheinbar ein Jenseitiges ist. Etwas unreglementiert erfahren: ist das überhaupt möglich? Die in diesem Band versammelten Beiträge widmen sich der Bestimmung eines Begriffs, der in der kritischen Theorie Adornos einen zentralen, wenngleich nie ausdrücklich benannten Platz einnimmt. In der zahlreich vorhandenen Literatur zu Adorno wird unreglementierte Erfahrung, wenn überhaupt, als ein nur subjektives Phänomen oder gar als ein dem wissenschaftlichen Objektivismus entgegengesetzter Ausdruck individuellen Leids aufgefaßt. Wie hier gezeigt werden soll, geht es allerdings bei der unreglementierten Erfahrung ums Ganze, um nichts weniger als die Möglichkeit von Emanzipation schlechthin.

Inhalt: Devi Dumbadze, Christoph Hesse: Einleitung | Gerhard Scheit: Erfahrung und jüngstes Gericht. Eine Anmerkung zum verborgenen Freiheitsbegriff der Kritischen Theorie | Dirk Braunstein: Die Erfahrung der Gesellschaft. Grundsätzliches zur philosophischen Erkenntnis | Simon Duckheim: Alles ganz anders. Adornos Utopie der Erkenntnis am Beispiel Prousts | Devi Dumbadze: "Religion, IST". Ideologie und unreglementierte Erfahrung | Isabelle Klasen: "Erfahrung wider das Ich". Überlegungen zu einem Schönen nach Adorno | Irene Lehmann: Die möglichen Unendlichkeiten des Unverständlichen und die Formen der Kritik. Luigi Nono und das engagierte Kunstwerk | Christoph Hesse: Virtuelle Erfahrung | Fabian Kettner: Eine nutzlose Erfahrung. Der Tod als Instanz unreglementierter Erfahrung

კრიტიკული თეორიის მიზანია, გაანალიზოს იმის პირობები, თუ როგორ შეიძლება შეიცვალოს საზოგადოება საუკ... more კრიტიკული თეორიის მიზანია, გაანალიზოს იმის პირობები, თუ როგორ შეიძლება შეიცვალოს საზოგადოება საუკეთესოსკენ. წარსულში ხშირად კრიტკული საქმიანობა დაიყვანებოდა შრომის გათავისფულების მოთხოვნაზე. ადორნოს თანახმად, გათავისუფლება უნდა მოიცავდეს შრომისგან გათავისუფლებასაც, რათა დამყარდეს ისეთი პირობები საზოგადოებაში, რომ ყველამ შეძლოს საკუთარი გამოცდიელბის განვითარება ძალდატანებისა და რეგლამენტის გარეშე. თუ იდეოლოგიამ საგნობრივი ხასიათი მიიღო, მას უპირისპირდება არარეგლამენტირებული გამოცდილების მოთხოვნა, მისთვის ბრძოლა კი ნიშნავს საუკეთესოსკენ სწრაფვას.

Mit dem Bedeutungsverlust des politischen Aristotelismus und der schwindenden Überzeugungskraft t... more Mit dem Bedeutungsverlust des politischen Aristotelismus und der schwindenden Überzeugungskraft theologischer Deutungsmuster wird in der Neuzeit die Rechtfertigung von Herrschaft und Gewalt zum zentralen Thema der politischen Philosophie. Politik wird nicht mehr als das Jenseits von Gewalt gedacht, in dem ein gutes Leben auf die Privilegierten wartet, Politik steht nun für eine Gewaltordnung, die einzig das Zusammenleben der Menschen erträglich zu gestalten vermag. Den Versuchen einer Rechtfertigung von Gewalt aus technisch-pragmatischer Vernunft (Machiavelli) stehen dabei Ansätze gegenüber, die moderne Herrschaftsorganisation mit Sittlichkeit oder Tugend zusammendenken (Kant, Rousseau, Hegel). Ideengeschichtlich bedeutsam sind diese Legitimationsmodelle zudem, weil in ihnen Freiheit untrennbar an die Existenz von Privateigentum gebunden ist. Die Probleme dieser Rechtfertigungen von Eigentum und Staat stehen im Zentrum des vorliegenden Bandes. Mit Beiträgen zum Postmarxismus und zur Soziologie Essers spannt er auch den Bogen zu aktuellen Sozialphilosophien. Schließlich wird mit der deutschen Erstübersetzung und Besprechung eines Beitrags von Isaak Ilič Rubin die grundlegende Infragestellung der Rechtfertigungen anonymer Herrschaft durch Karl Marx berücksichtigt.

Gesellschaftliche Aufgabe von Wissenschaft (und ihr Selbstverständnis) ist es, gültige Erkenntnis... more Gesellschaftliche Aufgabe von Wissenschaft (und ihr Selbstverständnis) ist es, gültige Erkenntnisse – Wahrheit – zu produzieren. Objektive und transparente Methoden und Verfahren produzieren Evidenzen, die in Forschung und Gesellschaft Geltung erlangen. Diesem Verständnis der »Wissenschaftlichkeit« nach wird wahr, was Wissenschaft produziert – die Selbstreflexion bleibt jedoch zurück.
Dieser Band versammelt zeitgenössische Ansätze der Erkenntnis- und Gesellschaftskritik. Die Gegenstände und Zugänge reichen vom Kritikbegriff bei Marx, Adorno und Foucault, den gesellschaftlichen Bedingungen von Erkenntnis, Kritik der Medientheorie, Wissen in Arbeitsprozessen und politischer Praxis bis hin zu bildgebenden Verfahren und dem »Pariser Mai« in
Filmen von Godard.

Translations by Devi Dumbadze

sans phrase. Zeitschrift für Ideologiekritik, 2015

Unreglementierte Erfahrung, 2015

Constelaciones, 2015

Philosophy in Global Change, 2011

Kritik der politischen Philosophie: Eigentum, Gesellschaft, Staat II, 2010

Toпос, Nr. 3, 2011

Erkenntnis und Kritik. Zeitgenössische Positionen, 2009

Kritik der politischen Philosophie. Eigentum, Gesellschaftsvertrag, Staat II, 2010

"Marx hat nicht nur gezeigt, dass sich hinter den Verhältnissen von Sachen die Produktionsverhäl... more "Marx hat nicht nur gezeigt, dass sich hinter den Verhältnissen
von Sachen die Produktionsverhältnisse von Menschen verbergen, sondern, dass umgekehrt in der Warenwirtschaft die gesellschaftlichen Produktionsverhältnisse der Menschen unumgänglich die sachliche Form annehmen und auch nicht anders erscheinen können als vermittels der Sachen. Die Struktur der Warenwirtschaft führe dazu, dass die Dinge eine besondere, äußerst wichtige gesellschaftliche Rolle spielen und die besonderen gesellschaftlichen Eigenschaften erhalten. Marx decke
die objektiven ökonomischen Grundlagen des herrschenden Warenfetischismus auf. Aus einer Illusion und Täuschung des menschlichen Verstandes werden die sachlichen ökonomischen Kategorien zu den „objektiven Gedankenformen" für
die Produktionsverhältnisse einer spezifischen, historisch bestimmten Produktionsweise: der Warenwirtschaft."

ის ლოგოსი, რომელიც არ ბატონობს ფართო და გრძელვადიან საუფლოებზე, არამედ შემოსაზღვრულ და ცვალებად ვ... more ის ლოგოსი, რომელიც არ ბატონობს ფართო და გრძელვადიან საუფლოებზე, არამედ შემოსაზღვრულ და ცვალებად ველებს წარმოშობს, რამდენადაც პასუხობს გამოწვევებს – ასეთი მოპასუხე ლოგოსი პროდუქტიულობის განსაკუთრებულ სახეს ამჟღავნებს. ეს წარმოება უბრალო რეპროდუქციისაგან მხოლოდ ერთი წესრიგის ფარგლებში კი არ განსხვავდება, ის მხოლოდ დამკვიდრებულ და წარმოშობის პროცესში მყოფ წესრიგებს შორის კი არ ექცევა, არამედ ამავე დროს ნებისმიერი წესრიგის ფარგლებს გარეთაც გადის. თუ ნებისმიერი პასუხი ყოფნის სათუობას ვერ ამოწურავს, მაშინ მოწესრიგებულში რაღაც განსაკუთრებული იჩენს თავს, სწორედ ის, რისი თქმაც და კეთებაც წარმოებულ წესრიგში არ შეიძლება.

გამოქვეყნდა: დევი დუმბაძე, არარეგლამენტირებული გამოცდილება. საგა 2015

Constelaciones, 2015

Transl. Devi Dumbadze

Translation from German into Georgian by Devi Dumbadze

"ამერიკაში ახლოვდება საპრეზიდენტო არჩევნები. ვინ იქნება საქართველოსთვის ყველაზე სასურველი მომავალ... more "ამერიკაში ახლოვდება საპრეზიდენტო არჩევნები. ვინ იქნება საქართველოსთვის ყველაზე სასურველი მომავალი პრეზიდენტი? გაურკვეველია, თუ რომელი პარტიის კანდიდატი შეძლებს 2016 წლის 8 ნოემბერს გამარჯვებას. დემოკრატებს შორის კლინტონი ნომინაციის მოპოვების უეჭველი ფავორიტია. მართალია, ვერმონტის სენატორი ბერნი სანდერსი სავარაუდოდ პირველ ორ წინასწარ არჩევნებში, აიოვის და განსაკუთრებით ნიუ ჰემფშირის შტატებში გაიმარჯვებს, თუმცა მაინც საეჭვოა, რომ დემოკრატ-სოციალისტმა სანდერსმა ამის შემდეგ საკმარის საელექტორატო დელეგატი მოიპოვოს, განსაკუთრებით სამხრეთის შტატებში."

It is possible that Ted Cruz, in the case of Trump’s defeat in Iowa, will gain a crucial opportun... more It is possible that Ted Cruz, in the case of Trump’s defeat in Iowa, will gain a crucial opportunity to strengthen his position in the next primaries. The coming weeks will show how the situation unfolds. It is possible, too, that Georgia’s pro-NATO forces will have to deal with Cruz rather than a Marco Rubio or a Jeb Bush. And perhaps it is advisable that they already do so. Meeting with the Senator Tom Cotton of Arkansas, who displays similar positions, but has little influence, will not be enough.

Netgazeti.ge, 2011

ცხრა მაისი ფაშიზმის დამარცხების დღეა – რომელსაც დასავლეთი რვა მაისს, გერმანიის მიერ კაპიტულაციაზე... more ცხრა მაისი ფაშიზმის დამარცხების დღეა – რომელსაც დასავლეთი რვა მაისს, გერმანიის მიერ კაპიტულაციაზე ხელის მოწერის თარიღით, ზეიმობს, რადგანაც ცხრა მაისი – საბჭოთა მითოსის ნაწილია. 1945 წლის ამ დღეს სტალინმა, ერთი დღით ადრე ხელმოწერილი კაპიტულაციის აქტით უკმაყოფილომ, გერმანელ გენერალ კაიტელს ახლა უკვე საბჭოთა გმირის, მარშალ ჟუკოვის მონაწილეობით ხელახლა გააფორმებინა ეს აქტი ბერლინის საბჭოთა ოკუპაციის ზონაში.

Netgazeti, Apr 6, 2011

საქართველოში დახეტიალებს მოჩვენება – მოჩვენება, თითქოს საქართველოში არ არსებობს ანტისემიტიზმი. რო... more საქართველოში დახეტიალებს მოჩვენება – მოჩვენება, თითქოს საქართველოში არ არსებობს ანტისემიტიზმი. რონი ფუქსისა და ზეევ ფრენკელის, ისრაელელი ბიზნესმენების, თბილისში გასამართლებამ ეს ილუზია საბოლოოდ მოსპო. ანტისემიტიზმის შეშლილობამ კი თავისი შემზარავი ძალა გამოავლინა.

ებრაელების განადგურება არ ყოფილა საშუალება რაიმე მიზნის მისაღწევად. ის იყო თვითმიზანი. საბოლოო ტე... more ებრაელების განადგურება არ ყოფილა საშუალება რაიმე მიზნის მისაღწევად. ის იყო თვითმიზანი. საბოლოო ტელოსი, რომლის აღსრულებისთვისაც გერმანელები მზად იყვნენ წასულიყვნენ ყველაფერზე, თვით ომის წაგებაზეც კი.

Netgazeti, May 19, 2013

"თვითგვემის გზა რთულია და ეკლიანი. როცა მღვდელი, განდევნის რა საკუთარ თავში ხიფათის მომგვრელ ლტოლ... more "თვითგვემის გზა რთულია და ეკლიანი. როცა მღვდელი, განდევნის რა საკუთარ თავში ხიფათის მომგვრელ ლტოლვას, ბოლოს და ბოლოს, მოახერხებს და მას ჩაიხშობს თავში, ყველაფერი ის, რაც მას ახსენებს საკუთარი თავისთვის მიყენებულ ტანჯვასა და არაცნობიერად იწვევს მიბაძვის სურვილს – სექსის მრავალსახეობა, თავისუფალი აზრი, უკანმოუხედავი ხელოვნება, უტოპიური ნატვრა – მასში გაუცნობიერებლადვე ბადებს განადგურების ჟინს. არაიგივეობრივი უნდა აღიგავოს პირისაგან მიწისა, რათა შენარჩუნდეს ამ მიწის სიწმინდე, რომლის სახელიც სამშობლოა. სუპერ-ეგო, საზოგადოებრივი ზნეობის ინსტანცია ადამიანში, მისი იდის არაიგივეობრივი ლტოლვების ძალადობრივ მოთოკვას მოითხოვს. ერთიანი მე კი, ეგო, მისი თვითგადარჩენის საშულება, საკუთარი თავისთვის მიყენებული დარტყმების იარა და, ამავე დროს, ძეგლია – ყველა იმ მსხვერპლისა, რაც მან გაიღო გადასარჩენად, მაშინ, როცა დაპირებული ხსნა ღმერთისაგან არსად არ ჩანს.

Neue Zürcher Zeitung, Aug 14, 2008

Nicht einmal eine Woche ist seit dem Befehl Präsident Saakaschwilis vergangen, in die Hauptstadt ... more Nicht einmal eine Woche ist seit dem Befehl Präsident Saakaschwilis vergangen, in die Hauptstadt Südossetiens einzumarschieren. Das georgische Militär wurde zurückgeschlagen, es hat kaum zwei Tage gekämpft. Sobald russische Panzer rollten und Luftangriffe einsetzten, erklärte Georgien einseitig den Waffenstillstand. Russland nutzte die lang ersehnte und vielfach provozierte Gelegenheit schnell und umfassend aus. Südossetien steht nun vollständig unter seiner Kontrolle. Auch in Abchasien wurden Kämpfe initiiert. Und mehr noch, russisches Militär steht im mittelgeorgischen Gori, der Geburtsstadt Stalins. Es bleibt Drohpotenzial in den Verhandlungen über den künftigen Status und die Rolle Georgiens in den abtrünnigen Gebieten.

Limes. Rivista Italiana di geopolitica, 2008

Man spürt im Werk die Erfahrung des Mitgerissenseins von dem „automatischen Subjekt“ der Ökonomie... more Man spürt im Werk die Erfahrung des Mitgerissenseins von dem „automatischen Subjekt“ der Ökonomie, nicht etwa, weil die Künstlerin eine Migrantin sei oder die Fremdheit transhistorisch die Grunderfahrung des Daseins. Ihre Kunst ist fremd auf eine bestimmte Art und Weise; ihre Werke sind es: nicht gewachsen, dann aber als Dreiecke stabilisiert und auf eine weiße Plattform gestellt, wenige Zentimeter hoch, mit den biomorphen Einsprengseln: ein Stück Grass, etwas Wasser im Blaubeckchen, ein Rühreiimitat. Das Unverständliche wird imitiert – und es kommt zu keinem Ausdruck.

Medienwissenschaft Rezensionen, 2011

Pushkin / Пушкин, 2009

In this review the work of philosopher Ingo Elbe „Marx in the West. The New Reading of Marx in th... more In this review the work of philosopher Ingo Elbe „Marx in the West. The New Reading of Marx in the Federal Republic of Germany since 1965“ (Akademie Verlag: Berlin 2008, 643 pp.) is appreciated to be a profound reconstruction of the recent debates on the critique of the political economy of Marx in German-speaking research. Elbe uncovers the rich material of three main threads of discussions since the 1960ies in a comprehensive way: the methodological debates on the dialectics and the object of the theory of value, the so-called „debate on the deduction of the state form“ and the crisis in the theory of revolution. Elbe reconstructs and criticizes in detail the argumentations of numerous works and authors thus working out the shortcomings in the previous receptions of Marx by the historically two most influential readings: the official party and state Marxism (in its different forms) and the dissident Western Marxism (Korsch, Lukács, the Frankfurt School, Gramsci and others). As a result Elbe demonstrates that the New Reading, started in the 1960ies by Backhaus, Reichelt, Altvater, Gerstenberger, Blanke and carried on by Wolf, Kittsteiner, Heinrich, to name just a few, lays open why both the „traditional“ and the Western Marxisms on the one hand and the anticommunism on the other were fundamentally misinterpreting Marx concerning the above-mentioned main threads. One specificity of the New Reading discussed briefly in the review is the reconstruction of the fundamentals of Marx’ „social theory of forms“ characteristic only to the capitalistic socialization based on “the social relation between persons mediated by the relation between things” (MEW 23, p. 793). The systematic mystifications produced by the objectivity of the capital form were not adequately reflected in those most widely spread, but by no means most advanced, understandings, leading to the ontologization of the economic forms in the “scientific socialism” on the one hand or their subjectivist dissolution in a mere “philosophy of praxis” or theory of action on the other. Elbe manages to summarize the elaborate debates in an illuminative work with a quality of a reference book, giving strong impulses for further research on the social theory of forms in its different aspects indispensable for the critical theory of the modern society

Маркса неустанно пытаются забыть. И так же неустанно – возродить. Или приглушить, погребая его под весом тысяч страниц о бесповоротно опровергнутой – "жизнью" или "обществом" – истории. Наконец, пытаются заставить его засветиться новым, всепоглощающим светом – как пророка "революционного субъекта", который неистовым волевым движением наконец "по-настоящему" берет историю в свои руки. Можно было бы привести множество примеров подобной решительно-окончательной рецепции Маркса на так называемом Востоке, т. е. в бывшем СССР. Чаще всего, однако, это всего лишь простая демонстрация какого-то плакатного Маркса: либо с легкостью возвращенного "на место", в исторический контекст устаревшей теории, якобы уместной лишь в отношении капитализма XIX века, либо, наоборот, гордо значащегося первым звеном в вековечно-величественной цепочке, которая продолжается именами Энгельса/Ленина/Сталина. Вопрос о том, почему этот застывший карикатурой образ Маркса принял именно такой облик, редко ставится вообще, как "буржуазными" и неомарксистскими, так и ортодоксальными советскими теоретиками. Но может оказаться и так, что работы Маркса сами содержат ответ о причинах непонимания и обеднения его критики политической экономии, втискиваемой в единый, монолитный образ. Уже одно это было бы веской причиной обратить внимание на проекты реконструкции, которые, в отличие от, например, попыток Юргена Хабермаса в 1960 – 70-х гг., не пересекают черты добросовестного прочтения, стремясь не переусердствовать в синтезе выделенных элементов на новом основании. Философ Инго Эльбе в своей новой книге "Маркс на Западе. Новое прочтение Маркса в ФРГ с 1965 года" предлагает обширную панораму именно таких "верных Марксу" реконструкций. Автор прилежно, шаг за шагом, очерчивает контуры той неоднородной совокупности работ, которая получила название "neue Marx-Lektüre" (новое прочтение Маркса)¹. То, что на деле в этих работах прочтение Маркса производится заново не только по факту, но и по содержанию, невозможно было бы показать, просто отослав к выдуманному лейблу. Эльбе проясняет связь тех методологических, теоретических и предметных контекстов, которые соединяются в самостоятельную и отличную от других парадигму, ограничиваясь при этом несколькими центральными пунктами в новой проработке Маркса, начатой в Западной Германии на волне студенческого движения XX века. Он излагает основные линии дебатов об основах теории стоимости, ее следствиях для теории государства и теории революции.

Published in Pushkin No. 1/ 2009.

Medienwissenschaft, Nr. 3, 2008

Die Studie rekonstruiert das Scheitern der europäischen Verhandlungen über einen gemeinsamen Über... more Die Studie rekonstruiert das Scheitern der europäischen Verhandlungen über einen gemeinsamen Übertragungsstandard für das Farbfernsehen: Die ,PAL-SECAM- Kontroverse’ der 60er Jahre. Zugleich plädiert der Autor für eine neue Methodologie der Technikgeschichtsschreibung. Die Ereignisse werden aus drei unterschiedlichen Perspektiven dargestellt: der Technik-, der Industrie- und der Politikgeschichte. Dieser interdisziplinäre Zugang intendiert die Ergänzung der "klassischen Interpretationsversuche" durch neue Ansätze, um sich damit für eine "politische Kulturgeschichte der Technik" einzusetzen.

Zeitschrift für Medienwissenschaft, Mar 2010