ฟัน - วิกิพจนานุกรม (original) (raw)

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

• (เลิกใช้) ฟนน

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *vanᴬ (“ฟาดด้วยของมีคม”), จากภาษาไทดั้งเดิม *walᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຟັນ (ฟัน), ภาษาไทใหญ่ ၽၼ်း (ผั๊น) หรือ ၾၼ်း (ฝั๊น), ภาษาอาหม 𑜇𑜃𑜫 (ผน์) หรือ 𑜇𑜞𑜃𑜫 (ผฺรน์), ภาษาแสก วั๋น, ภาษาจ้วง faenz, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง faenz

ฟัน (คำอาการนาม การฟัน)

1. เอาของมีคมเช่นดาบฟาดลงไป
2. (ในเชิงเปรียบเทียบ) อาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น
   เอาสันมือฟันอิฐ
3. (ภาษาปาก, สแลง) ร่วมเพศ
   อย่ามาคิดจะฟันกันง่าย ๆ

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *vanᴬ (“กระดูกในปาก”), จากภาษาไทดั้งเดิม *wanᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨼᩢ᩠ᨶ (ฟัน), ภาษาอาหม 𑜇𑜝𑜃𑜫 (ผฺลน์), ภาษาจ้วง faenz, ภาษาปู้อี fanz

ฟัน (คำลักษณนาม ซี่)

1. กระดูกเป็นซี่ ๆ อยู่ในปากสำหรับกัด ฉีกเคี้ยวอาหาร
2. (ในเชิงเปรียบเทียบ) สิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น
   ฟันเลื่อย
   ฟันจักร

ดูที่ อรรถาภิธาน:ฟัน