Maaike Voorhoeve | University of Amsterdam (original) (raw)
articles by Maaike Voorhoeve
Jaarboek voor Vrouwengeschiedenis, 2022
Beschuldigingen in de rechtszaal De interpretatie van open normen in het Tunesische familierecht ... more Beschuldigingen in de rechtszaal De interpretatie van open normen in het Tunesische familierecht Maaike Voorhoeve In 2008 en 2009 bracht ik veertien maanden door in de rechtbank van Tunis om 'verzoeningszittingen' bij te wonen. Dit voorrecht had ik bemachtigd door eindeloze smeekbedes op het Tunesische Ministerie van Justitie, waar ik bezwoer dat ik in mijn thuisland een positief beeld zou uitdragen van Tunesische vrouwenrechten. Tunesië was in die tijd erg bezig met zijn imago: het dictatoriale regime pleegde mensenrechtenschendingen die het probeerde te verdoezelen achter een gordijn van vrouwenemancipatie. In verzoeningszittingen moet de familierechter proberen echtgenoten die in scheiding liggen te verzoenen. De zittingen vonden plaats in het kantoor van de familierechter, achter gesloten deuren: alleen de echtgenoten, de rechter, en ik waren aanwezig. Als de rechter over het bureau gebogen zat te schrijven, keerden de echtgenoten zich vaak naar mij. Ze leken het prettig te vinden dat iemand naar hen luisterde en hadden geen idee dat ik daar eigenlijk helemaal niet hoorde. Van verzoeningspogingen kwam het nauwelijks: de (meestal vrouwelijke) rechters hadden het te druk de beschuldigingen over en weer op te schrijven in het dossier. De man zat de hele dag in het koffiehuis, nodigde te pas en te onpas vrienden uit om thuis voetbal te kijken en bier te drinken, hield van kaartspelen, vergokte het geld, met als gevolg dat de vrouw met haar loon het gezin moest onderhouden. Bovendien zat hij achter de vrouwtjes aan, als hij dronken was vielen er klappen, en hij vloekte waar de kinderen bij waren. De vrouw was altijd aan het werk, en als de man moe thuiskwam was het vies en was er geen eten in huis. De beschuldigingen die echtgenoten naar elkaars hoofd slingerden, maakten duidelijk wat mensen onaanvaardbaar vonden in een huwelijk. De manier waarop rechters op hun beurt op die aantijgingen reageerden, gaf een inkijk in wat zij als professionals als kwalijk gedrag beschouwden. Soms vielen ze tegen de echtgenoten uit, met opmerkingen als 'Je bent nota bene een getrouwde man, hoezo werk je niet?' Dat had
Beschuldigingen in de rechtszaal De interpretatie van open normen in het Tunesische familierecht ... more Beschuldigingen in de rechtszaal De interpretatie van open normen in het Tunesische familierecht Maaike Voorhoeve In 2008 en 2009 bracht ik veertien maanden door in de rechtbank van Tunis om 'verzoeningszittingen' bij te wonen. Dit voorrecht had ik bemachtigd door eindeloze smeekbedes op het Tunesische Ministerie van Justitie, waar ik bezwoer dat ik in mijn thuisland een positief beeld zou uitdragen van Tunesische vrouwenrechten. Tunesië was in die tijd erg bezig met zijn imago: het dictatoriale regime pleegde mensenrechtenschendingen die het probeerde te verdoezelen achter een gordijn van vrouwenemancipatie. In verzoeningszittingen moet de familierechter proberen echtgenoten die in scheiding liggen te verzoenen. De zittingen vonden plaats in het kantoor van de familierechter, achter gesloten deuren: alleen de echtgenoten, de rechter, en ik waren aanwezig. Als de rechter over het bureau gebogen zat te schrijven, keerden de echtgenoten zich vaak naar mij. Ze leken het prettig te vinden dat iemand naar hen luisterde en hadden geen idee dat ik daar eigenlijk helemaal niet hoorde. Van verzoeningspogingen kwam het nauwelijks: de (meestal vrouwelijke) rechters hadden het te druk de beschuldigingen over en weer op te schrijven in het dossier. De man zat de hele dag in het koffiehuis, nodigde te pas en te onpas vrienden uit om thuis voetbal te kijken en bier te drinken, hield van kaartspelen, vergokte het geld, met als gevolg dat de vrouw met haar loon het gezin moest onderhouden. Bovendien zat hij achter de vrouwtjes aan, als hij dronken was vielen er klappen, en hij vloekte waar de kinderen bij waren. De vrouw was altijd aan het werk, en als de man moe thuiskwam was het vies en was er geen eten in huis. De beschuldigingen die echtgenoten naar elkaars hoofd slingerden, maakten duidelijk wat mensen onaanvaardbaar vonden in een huwelijk. De manier waarop rechters op hun beurt op die aantijgingen reageerden, gaf een inkijk in wat zij als professionals als kwalijk gedrag beschouwden. Soms vielen ze tegen de echtgenoten uit, met opmerkingen als 'Je bent nota bene een getrouwde man, hoezo werk je niet?' Dat had
Onati Socio-Legal Series, 2021
The international community encourages countries to increase the number of women in the judiciary... more The international community encourages countries to increase the number of women in the judiciary. This is partly based on the hypothesis that female judges make the bench representative of society. However, the question arises as to which women we are referring to. While the experiences of women are different from men because of their sex, experiences of lower-class women are also different from those from the middle and upper classes, as experiences of women belonging to a minority are different from those belonging to the majority. Using the intersectionality grid of "penalty and privilege" proposed by Patricia Hill Collins (2000), this article aims to look beyond the genderbinary in the study of judges in Muslim contexts by bringing in an intersectional approach, using Tunisia as a case study. Focusing on two female judges functioning under the Tunisian authoritarian regime, this study hopes to show how different women bring different experiences to the bench.
Cahiers d'études africaines, 2021
In 2017, Tunisia issued the law on violence against women. Both Islamists and non-Islamists were ... more In 2017, Tunisia issued the law on violence against women. Both Islamists and non-Islamists were in favor of the law, which was adopted with unanimity by the Tunisian Parliament. Such a development challenges the literature on regime change and women’s rights, which warns for a rollback after regime change. This article examines the limits of the consensus on this new law and the arguments mobilized in the debates.
European Human Rights Cases, 2019
EHRM Molla Sali versus Griekenland, toepassing islamitisch erfrecht in een lidstaat van de Raad v... more EHRM Molla Sali versus Griekenland, toepassing islamitisch erfrecht in een lidstaat van de Raad van Europa
European Human Rights Cases, 2013
Annotatie van EHRM Harroudj versus Frankrijk
European Human Rights Cases, 2019
Grote Kamer. Recht op familieleven. Belang van het kind. Verblijf. Kafala. [Handvest grondrechten... more Grote Kamer. Recht op familieleven. Belang van het kind. Verblijf. Kafala. [Handvest grondrechten EU art. 7, 24 lid 2; Richtlijn 2004/38/EG art. 2 punt 2 onder c, art. 3 lid 2 onder a] Noot mr. dr. M. Voorhoeve Meneer en mevrouw M hebben de Franse nationaliteit en zijn woonachtig in het Verenigd Koninkrijk. In 2009 reizen zij naar Algerije om een kind in hun gezin op te nemen in de vorm van een kafāla. In 2011 kent een Algerijnse rechtbank de kafāla aan hen toe over de baby SM (de makfūl). In 2012 verzoekt het echtpaar namens SM een binnenkomstmachtiging op de grond dat SM een adoptiekind is van EU-ingezetenen. Het verzoek wordt afgewezen op de grond dat het Britse recht kafāla niet gelijkstelt aan adoptie, wat kortweg betekent dat een makfūl niet kan profiteren van de Verblijfs-richtlijn (Richtlijn 2004/38). Deze richtlijn waarborgt de interne mobiliteit van EU-burgers en hun familieleden, ongeacht de nationaliteit van die laatsten, door het recht op toegang en verblijf toe te kennen aan Unie-burgers die verhuizen naar of woonachtig zijn in een andere lidstaat dan het land waarvan zij de nationaliteit hebben. Uiteindelijk stelt het Britse Supreme Court interpretatie-vragen aan het Europese Hof van Justitie. De vraag die het Hof van Justitie moet beantwoorden is of een kind dat geplaatst is onder kafāla gekwalificeerd moet worden als een 'directe afstammeling' in de zin van art. 2(2)(c) van de Verblijfsricht-lijn.
Interdisciplinary Political Studies, 2018
This article explores the dynamics of the law in action beyond the binary formal/informal, using ... more This article explores the dynamics of the law in action beyond the binary formal/informal, using Tunisian jurisprudence in the field of prostitution as a case study. It examines what the for-mal/informal distinction means in an authoritarian context where formal norms contrast significantly with informal norms: do judges apply the formal norm, or do they apply the informal one, and if so, how do they justify this? This article argues that judges instrumentalise a formal norm (i.e. the ban on prostitution) to impose an informal one (prohibiting extramarital sex). As a result , the norm prohibiting extramarital sex can no longer be situated in the formal/informal divide: it is not informal, as judges are State officials punishing the violation of this norm; and it is not formal either, since the norm does not form part of legislation and Tunisian judges, exercising their profession in a civil law country, do not make law.
Année du Maghreb, 2017
Since 2011, Tunisia has been marked by numerous polemics, in particular on judicial practice in t... more Since 2011, Tunisia has been marked by numerous polemics, in particular on judicial practice in the field of sexual morals. The present article tests the hypothesis of a rupture with judicial practice in the years 2000. On the basis of empirical data concerning practices in the field of family law and penal law, the article examines how, before 2011, judges, through their interpretation of particular articles in the Code of Personal Status and the Penal Code, controlled sexual morals both within marriage and outside.
This article examines the intersection between, on the one hand, informal transactions with the p... more This article examines the intersection between, on the one hand, informal transactions with the police and, on the other, 'sex crimes.' Although prohibited by law, informal transactions have not been eradicated from the dealing between the police and civilians in Tunisia. Such transactions take place in case people have violated the law, but also, as this paper shows, when people have committed a 'crime' that is not described by legislation. In these cases, extra-legislative, informal norms are at play in two ways: the informal norm prescribing 'paying off' the police officer, and the informal norm prohibiting a certain dealing between the sexes. By describing the workings of such transactions in detail, this article presents an insight in what Blundo and De Sardan call the 'état du quotidien' in Tunisia under the authoritarian regime.
published in Hawwa
Tunisian personal status law is internationally known for its "progressive" character. Neverthele... more Tunisian personal status law is internationally known for its "progressive" character. Nevertheless, it is argued in Tunisian doctrine that judicial practice is characterised by "conservatism," and that judges apply sharia and "custom" instead of or at least together with legislation. This article examines the practices at the Court of First Instance Tunis in divorce cases where the wife accuses her husband of domestic violence. It is demonstrated that strict evidence requirements applied by judges prevent most women from obtaining divorce for harm (darar), a type of divorce that has large financial advantages for the wife. However, the material does not indicate that judges simply apply sharia or "custom": judges argue that strict evidence requirements are necessary in the light of their experience with numerous false accusations. Moreover, judges do take accusations of domestic violence into consideration in other types of divorce.
Papers by Maaike Voorhoeve
Introduction by Baudouin Dupret Chapter 1: Family Affairs in Muslim and Christian Courts in Syria... more Introduction by Baudouin Dupret Chapter 1: Family Affairs in Muslim and Christian Courts in Syria Chapter 2: Divorce on the Initiative of the Wife (khul') in Islam Chapter 3: Proof and Prejudice: The Role of Evidence in a Tunisian Divorce Court Chapter 4: What a Focus on 'Family' means in the Islamic Republic of Iran Chapter 5: Reclaiming Changes within the Community Public Sphere: Druze Women Activism, Personal Status Law and the Quest for an Extended Citizenship Chapter 6: Informal 'Urfi Marriages in Egypt Chapter 7: Open Norms in the Tunisian Personal Status Code and their Interpretation by Judges Conclusion
Preface Introduction Chapter 1: The Background of the Debate in Tunisian Doctrine Chapter 2: The ... more Preface Introduction Chapter 1: The Background of the Debate in Tunisian Doctrine Chapter 2: The Divorce Procedure Chapter 3: Divorce by Mutual Consent Chapter 4: Divorce without Grounds Chapter 5: Divorce for Harm on the Grounds of Domestic Violence Chapter 6: Divorce for Harm on the Grounds of Non-Payment of Maintenance Chapter 7: Divorce for Harm on the Grounds of the Abandonment of the Marital Home Chapter 8: Divorce for Harm on the Grounds of Adultery Chapter 9: Divorce for Harm on Other Grounds Chapter 10: The Consequences of Divorce when Children are Involved: Custody and Visiting Rights Chapter 11: The Consequences of Divorce when Children are Involved: Child Maintenance and Housing Conclusion
Jaarboek voor Vrouwengeschiedenis, 2022
Beschuldigingen in de rechtszaal De interpretatie van open normen in het Tunesische familierecht ... more Beschuldigingen in de rechtszaal De interpretatie van open normen in het Tunesische familierecht Maaike Voorhoeve In 2008 en 2009 bracht ik veertien maanden door in de rechtbank van Tunis om 'verzoeningszittingen' bij te wonen. Dit voorrecht had ik bemachtigd door eindeloze smeekbedes op het Tunesische Ministerie van Justitie, waar ik bezwoer dat ik in mijn thuisland een positief beeld zou uitdragen van Tunesische vrouwenrechten. Tunesië was in die tijd erg bezig met zijn imago: het dictatoriale regime pleegde mensenrechtenschendingen die het probeerde te verdoezelen achter een gordijn van vrouwenemancipatie. In verzoeningszittingen moet de familierechter proberen echtgenoten die in scheiding liggen te verzoenen. De zittingen vonden plaats in het kantoor van de familierechter, achter gesloten deuren: alleen de echtgenoten, de rechter, en ik waren aanwezig. Als de rechter over het bureau gebogen zat te schrijven, keerden de echtgenoten zich vaak naar mij. Ze leken het prettig te vinden dat iemand naar hen luisterde en hadden geen idee dat ik daar eigenlijk helemaal niet hoorde. Van verzoeningspogingen kwam het nauwelijks: de (meestal vrouwelijke) rechters hadden het te druk de beschuldigingen over en weer op te schrijven in het dossier. De man zat de hele dag in het koffiehuis, nodigde te pas en te onpas vrienden uit om thuis voetbal te kijken en bier te drinken, hield van kaartspelen, vergokte het geld, met als gevolg dat de vrouw met haar loon het gezin moest onderhouden. Bovendien zat hij achter de vrouwtjes aan, als hij dronken was vielen er klappen, en hij vloekte waar de kinderen bij waren. De vrouw was altijd aan het werk, en als de man moe thuiskwam was het vies en was er geen eten in huis. De beschuldigingen die echtgenoten naar elkaars hoofd slingerden, maakten duidelijk wat mensen onaanvaardbaar vonden in een huwelijk. De manier waarop rechters op hun beurt op die aantijgingen reageerden, gaf een inkijk in wat zij als professionals als kwalijk gedrag beschouwden. Soms vielen ze tegen de echtgenoten uit, met opmerkingen als 'Je bent nota bene een getrouwde man, hoezo werk je niet?' Dat had
Beschuldigingen in de rechtszaal De interpretatie van open normen in het Tunesische familierecht ... more Beschuldigingen in de rechtszaal De interpretatie van open normen in het Tunesische familierecht Maaike Voorhoeve In 2008 en 2009 bracht ik veertien maanden door in de rechtbank van Tunis om 'verzoeningszittingen' bij te wonen. Dit voorrecht had ik bemachtigd door eindeloze smeekbedes op het Tunesische Ministerie van Justitie, waar ik bezwoer dat ik in mijn thuisland een positief beeld zou uitdragen van Tunesische vrouwenrechten. Tunesië was in die tijd erg bezig met zijn imago: het dictatoriale regime pleegde mensenrechtenschendingen die het probeerde te verdoezelen achter een gordijn van vrouwenemancipatie. In verzoeningszittingen moet de familierechter proberen echtgenoten die in scheiding liggen te verzoenen. De zittingen vonden plaats in het kantoor van de familierechter, achter gesloten deuren: alleen de echtgenoten, de rechter, en ik waren aanwezig. Als de rechter over het bureau gebogen zat te schrijven, keerden de echtgenoten zich vaak naar mij. Ze leken het prettig te vinden dat iemand naar hen luisterde en hadden geen idee dat ik daar eigenlijk helemaal niet hoorde. Van verzoeningspogingen kwam het nauwelijks: de (meestal vrouwelijke) rechters hadden het te druk de beschuldigingen over en weer op te schrijven in het dossier. De man zat de hele dag in het koffiehuis, nodigde te pas en te onpas vrienden uit om thuis voetbal te kijken en bier te drinken, hield van kaartspelen, vergokte het geld, met als gevolg dat de vrouw met haar loon het gezin moest onderhouden. Bovendien zat hij achter de vrouwtjes aan, als hij dronken was vielen er klappen, en hij vloekte waar de kinderen bij waren. De vrouw was altijd aan het werk, en als de man moe thuiskwam was het vies en was er geen eten in huis. De beschuldigingen die echtgenoten naar elkaars hoofd slingerden, maakten duidelijk wat mensen onaanvaardbaar vonden in een huwelijk. De manier waarop rechters op hun beurt op die aantijgingen reageerden, gaf een inkijk in wat zij als professionals als kwalijk gedrag beschouwden. Soms vielen ze tegen de echtgenoten uit, met opmerkingen als 'Je bent nota bene een getrouwde man, hoezo werk je niet?' Dat had
Onati Socio-Legal Series, 2021
The international community encourages countries to increase the number of women in the judiciary... more The international community encourages countries to increase the number of women in the judiciary. This is partly based on the hypothesis that female judges make the bench representative of society. However, the question arises as to which women we are referring to. While the experiences of women are different from men because of their sex, experiences of lower-class women are also different from those from the middle and upper classes, as experiences of women belonging to a minority are different from those belonging to the majority. Using the intersectionality grid of "penalty and privilege" proposed by Patricia Hill Collins (2000), this article aims to look beyond the genderbinary in the study of judges in Muslim contexts by bringing in an intersectional approach, using Tunisia as a case study. Focusing on two female judges functioning under the Tunisian authoritarian regime, this study hopes to show how different women bring different experiences to the bench.
Cahiers d'études africaines, 2021
In 2017, Tunisia issued the law on violence against women. Both Islamists and non-Islamists were ... more In 2017, Tunisia issued the law on violence against women. Both Islamists and non-Islamists were in favor of the law, which was adopted with unanimity by the Tunisian Parliament. Such a development challenges the literature on regime change and women’s rights, which warns for a rollback after regime change. This article examines the limits of the consensus on this new law and the arguments mobilized in the debates.
European Human Rights Cases, 2019
EHRM Molla Sali versus Griekenland, toepassing islamitisch erfrecht in een lidstaat van de Raad v... more EHRM Molla Sali versus Griekenland, toepassing islamitisch erfrecht in een lidstaat van de Raad van Europa
European Human Rights Cases, 2013
Annotatie van EHRM Harroudj versus Frankrijk
European Human Rights Cases, 2019
Grote Kamer. Recht op familieleven. Belang van het kind. Verblijf. Kafala. [Handvest grondrechten... more Grote Kamer. Recht op familieleven. Belang van het kind. Verblijf. Kafala. [Handvest grondrechten EU art. 7, 24 lid 2; Richtlijn 2004/38/EG art. 2 punt 2 onder c, art. 3 lid 2 onder a] Noot mr. dr. M. Voorhoeve Meneer en mevrouw M hebben de Franse nationaliteit en zijn woonachtig in het Verenigd Koninkrijk. In 2009 reizen zij naar Algerije om een kind in hun gezin op te nemen in de vorm van een kafāla. In 2011 kent een Algerijnse rechtbank de kafāla aan hen toe over de baby SM (de makfūl). In 2012 verzoekt het echtpaar namens SM een binnenkomstmachtiging op de grond dat SM een adoptiekind is van EU-ingezetenen. Het verzoek wordt afgewezen op de grond dat het Britse recht kafāla niet gelijkstelt aan adoptie, wat kortweg betekent dat een makfūl niet kan profiteren van de Verblijfs-richtlijn (Richtlijn 2004/38). Deze richtlijn waarborgt de interne mobiliteit van EU-burgers en hun familieleden, ongeacht de nationaliteit van die laatsten, door het recht op toegang en verblijf toe te kennen aan Unie-burgers die verhuizen naar of woonachtig zijn in een andere lidstaat dan het land waarvan zij de nationaliteit hebben. Uiteindelijk stelt het Britse Supreme Court interpretatie-vragen aan het Europese Hof van Justitie. De vraag die het Hof van Justitie moet beantwoorden is of een kind dat geplaatst is onder kafāla gekwalificeerd moet worden als een 'directe afstammeling' in de zin van art. 2(2)(c) van de Verblijfsricht-lijn.
Interdisciplinary Political Studies, 2018
This article explores the dynamics of the law in action beyond the binary formal/informal, using ... more This article explores the dynamics of the law in action beyond the binary formal/informal, using Tunisian jurisprudence in the field of prostitution as a case study. It examines what the for-mal/informal distinction means in an authoritarian context where formal norms contrast significantly with informal norms: do judges apply the formal norm, or do they apply the informal one, and if so, how do they justify this? This article argues that judges instrumentalise a formal norm (i.e. the ban on prostitution) to impose an informal one (prohibiting extramarital sex). As a result , the norm prohibiting extramarital sex can no longer be situated in the formal/informal divide: it is not informal, as judges are State officials punishing the violation of this norm; and it is not formal either, since the norm does not form part of legislation and Tunisian judges, exercising their profession in a civil law country, do not make law.
Année du Maghreb, 2017
Since 2011, Tunisia has been marked by numerous polemics, in particular on judicial practice in t... more Since 2011, Tunisia has been marked by numerous polemics, in particular on judicial practice in the field of sexual morals. The present article tests the hypothesis of a rupture with judicial practice in the years 2000. On the basis of empirical data concerning practices in the field of family law and penal law, the article examines how, before 2011, judges, through their interpretation of particular articles in the Code of Personal Status and the Penal Code, controlled sexual morals both within marriage and outside.
This article examines the intersection between, on the one hand, informal transactions with the p... more This article examines the intersection between, on the one hand, informal transactions with the police and, on the other, 'sex crimes.' Although prohibited by law, informal transactions have not been eradicated from the dealing between the police and civilians in Tunisia. Such transactions take place in case people have violated the law, but also, as this paper shows, when people have committed a 'crime' that is not described by legislation. In these cases, extra-legislative, informal norms are at play in two ways: the informal norm prescribing 'paying off' the police officer, and the informal norm prohibiting a certain dealing between the sexes. By describing the workings of such transactions in detail, this article presents an insight in what Blundo and De Sardan call the 'état du quotidien' in Tunisia under the authoritarian regime.
published in Hawwa
Tunisian personal status law is internationally known for its "progressive" character. Neverthele... more Tunisian personal status law is internationally known for its "progressive" character. Nevertheless, it is argued in Tunisian doctrine that judicial practice is characterised by "conservatism," and that judges apply sharia and "custom" instead of or at least together with legislation. This article examines the practices at the Court of First Instance Tunis in divorce cases where the wife accuses her husband of domestic violence. It is demonstrated that strict evidence requirements applied by judges prevent most women from obtaining divorce for harm (darar), a type of divorce that has large financial advantages for the wife. However, the material does not indicate that judges simply apply sharia or "custom": judges argue that strict evidence requirements are necessary in the light of their experience with numerous false accusations. Moreover, judges do take accusations of domestic violence into consideration in other types of divorce.
Introduction by Baudouin Dupret Chapter 1: Family Affairs in Muslim and Christian Courts in Syria... more Introduction by Baudouin Dupret Chapter 1: Family Affairs in Muslim and Christian Courts in Syria Chapter 2: Divorce on the Initiative of the Wife (khul') in Islam Chapter 3: Proof and Prejudice: The Role of Evidence in a Tunisian Divorce Court Chapter 4: What a Focus on 'Family' means in the Islamic Republic of Iran Chapter 5: Reclaiming Changes within the Community Public Sphere: Druze Women Activism, Personal Status Law and the Quest for an Extended Citizenship Chapter 6: Informal 'Urfi Marriages in Egypt Chapter 7: Open Norms in the Tunisian Personal Status Code and their Interpretation by Judges Conclusion
Preface Introduction Chapter 1: The Background of the Debate in Tunisian Doctrine Chapter 2: The ... more Preface Introduction Chapter 1: The Background of the Debate in Tunisian Doctrine Chapter 2: The Divorce Procedure Chapter 3: Divorce by Mutual Consent Chapter 4: Divorce without Grounds Chapter 5: Divorce for Harm on the Grounds of Domestic Violence Chapter 6: Divorce for Harm on the Grounds of Non-Payment of Maintenance Chapter 7: Divorce for Harm on the Grounds of the Abandonment of the Marital Home Chapter 8: Divorce for Harm on the Grounds of Adultery Chapter 9: Divorce for Harm on Other Grounds Chapter 10: The Consequences of Divorce when Children are Involved: Custody and Visiting Rights Chapter 11: The Consequences of Divorce when Children are Involved: Child Maintenance and Housing Conclusion
In moslimlanden is het familierecht een delicaat onderwerp, onder meer vanwege de band met het re... more In moslimlanden is het familierecht een delicaat onderwerp, onder meer vanwege de band met het religieuze recht, de sharia. Om die reden is familiewetgeving in de meeste moslimlanden sterk op de sharia geinspireerd. In Tunesie is dit anders: de Tunesische familiewet van 1956 wijkt op belangrijke punten af van de sharia. In de Tunesische doctrine wordt echter betoogd dat rechters de sharia of gewoonterecht toepassen in plaats van of in aanvulling op de wet. Aan de andere kant stellen zij dat onder invloed van de toename van vrouwelijke rechters in de laatste jaren een parallelle rechtspraktijk is ontstaan. Deze is gender-neutraal en wordt gekenmerkt door de toepassing van grondwetsbeginselen zoals het gelijkheidsbeginsel. Maaike Voorhoeve onderzocht de rechtspraak op het gebied van het echtscheidingsrecht van een rechtbank in Tunesie, waar alle familierechters vrouw zijn. Dit deed ze aan de hand van vonnissen, interviews en observaties van zittingen. Voorhoeve concludeert dat de opva...
In 2017, Tunisia issued the law on violence against women. Both Islamists and non-Islamists were ... more In 2017, Tunisia issued the law on violence against women. Both Islamists and non-Islamists were in favor of the law, which was adopted with unanimity by the Tunisian Parliament. Such a development challenges the literature on regime change and women’s rights, which warns for a rollback after regime change. This article examines the limits of the consensus on this new law and the arguments mobilized in the debates.
frequently focus on the filmmakers or the films of a given period, but it is rare for scholarly b... more frequently focus on the filmmakers or the films of a given period, but it is rare for scholarly books about the history of Iranian cinema to convey with such accuracy the feel of a period. Naficy has corroborated all the collected data with precise sources, avoiding approximate judgements and misrepresentations. Scouring for any small bits of information and rare footage hidden in archives as well as historical records that have never been released, and looking into the misinformation and discrepancies of both regimes, he looks into the effect and development of the Islamic Revolution on Iranian cinema as it has never been done before. Snippets of rare Super 8 films, unreleased soundtracks by amateurs that recorded the early days of the Revolution and its aftermath, raw footage of rushes of never-completed films, tapes of speeches, and unique and valuable interviews with eyewitnesses are recorded conscientiously by Naficy, giving us a comprehensive picture of the documents available to the researcher and those forever lost. Historical, compilation and biographical documentaries are all equally scrutinised in depth by the historian within the scope of their socio-political contexts. This book is a treasure trove of documents, showing in remarkable and vivid detail the slow dissolve of a genre of cinema and the emergence of a new film culture and identity during the Islamicisation of Khomeini’s years and the long war with Iraq, with a glance in the last chapter at the subsequent phases up to President Ahmadinejad’s years that would institutionalise this new form of cinema. Indeed, over the years, the proliferation of digitisation and globalisation has facilitated the development of underground filmmaking and internet cinema. The use of such a powerful new platform has led to a change in public perception, with the transfer of cinema viewing from picture houses to the private sphere, and has encouraged a repositioning of cinema that evolves on a daily basis. Masses of data, films and documentaries are released online, going beyond every kind of control. Volume 4 of this lifelong research is to be released shortly, and will bring a conclusion to this colossal visual history, a living repository of the cinema memory of Iran and every Iranian.
Disclaimer/Complaints regulations If you believe that digital publication of certain material inf... more Disclaimer/Complaints regulations If you believe that digital publication of certain material infringes any of your rights or (privacy) interests, please let the Library know, stating your reasons. In case of a legitimate complaint, the Library will make the material inaccessible and/or remove it from the website. Please Ask the Library: https://uba.uva.nl/en/contact, or a letter to: Library of the University of Amsterdam, Secretariat, Singel 425, 1012 WP Amsterdam, The Netherlands. You will be contacted as soon as possible.
Review of the film Beauty and the Dogs (Kaouther Ben Hania, Tunisia, 2017)
Journal of the American Oriental Society, 2014
Middle East Law and Governance, 2014
Since the 2011 revolution, Tunisia has been negotiating what it is to become, a process of rebirt... more Since the 2011 revolution, Tunisia has been negotiating what it is to become, a process of rebirth in which women’s rights is key. The ongoing debates reflect a confrontation between the feminist policies of Habib Bourguiba (the first president of the Tunisian republic) and alternative notions of women’s rights. In this article, I examine the debates that are currently taking place in Tunisia. I argue that the topic of women’s rights is crucial in the power struggle between the political elites within Tunisia. It is symbolic of the much wider battle over the future of the country. Moreover, the legislative outcomes of the debates are indicative for the post-revolutionary political dynamics, showing the strength of so-called secularists.
Tunesië: Code Oranje Rood (radioprogramma van Margot de Nooijer)
Interview by Dutch national radio on the political situation in Tunisia
Journal for Middle East Women's Studies, 2016
