Cumhurbaşkanlığı Eğitim ve Öğretim Politikaları Kurulu ile Millî Eğitim Bakanlığının Politika Sürecindeki Rolleri (original) (raw)
Related papers
Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2019
Bu araştırmanın amacı, Türkiye'de eğitim politikalarının geliştirilmesi sürecini değerlendirmektir. Çalışmada nitel araştırma yöntemi kullanılmıştır. Araştırmanın katılımcıları Milli Eğitim Bakanlığının farklı kademelerinde görev yapan 4'ü uzman ve 34'ü yönetici olmak üzere toplam 38 kişidir. Katılımcıların görüşlerini almak üzere sekiz temel sorudan oluşan görüşme formu hazırlanmıştır. Veriler yüz yüze yapılan görüşmelerde yarı yapılandırılmış sorularla toplanmıştır. Bir katılımcı ise soruları yazılı olarak cevaplandırmıştır. Katılımcıların görüşleri araştırmacı tarafından kayıt altına alınmıştır. Elde edilen görüşler araştırmanın görüşme soruları temelinde betimsel analiz ile çözümlenmiş, ana ve alt temalara ayrılarak yorumlanmıştır. Araştırma sonuçlarına göre; Türkiye'de eğitim politikalarının belirlenmesinde ve kamuoyu gündemine gelmesinde siyaset ve sivil toplum kuruluşları etkili olmaktadır. Belirlenen ve kamuoyu gündemine gelen eğitim politikalarının uygulanmasına yönelik kararlar almak için çeşitli kişi, kurum ve kuruluşlardan görüşler alınmaktadır. En fazla görüş sivil toplum kuruluşlarından alınmaktadır. Eğitim politikalarının uygulamaya geçebilmesi için en fazla sorumluluğu Milli Eğitim Bakanlığı ve siyaset almaktadır. Eğitim politikasının uygulamaya konulabilmesi için bazı koşullar yerine getirilmektedir. Bu koşulların başında "pilot uygulamaların yapılması" ve "fiziki koşulların yerine getirilmesi" gelmektedir. Uygulamaya konulan eğitim politikaları merkez teşkilatınca izlenmektedir. Uygulamaya konulan eğitim politikalarının izlenmesinde ortaya çıkan olumsuzluklara müdahale edilmektedir. Uygulanan eğitim politikaları, Milli Eğitim Bakanlığı'nın ilgili birimlerinin araştırma ve raporları ile değerlendirilmektedir. Ancak katılımcılar değerlendirme sonuçlarına göre politikalarda değişiklik yapılıp yapılmadığı konusunda kararsızdırlar.
Tek Parti Dönemi’nde Eğitim Şûralarının Hükümetlerin Eğitim Politikalarına Etkileri
2019
The influence of economic, cultural and political environment of a country during formation and implementation of educational policies has been studied so far. Educational policy and curriculum changes at various times in Turkey have been generally realized through the decisions taken at Education Councils. Three Education Councils were held during the single-party period in Turkey. It is seen that the decisions taken in these councils were effective not only at the institutional but also application level and reflected the Republican People's Party's policy. During this period, there were significant influences on the formation of the education policies of the Party. The aim of this study is to examine the effects of the decisions of this term on the educational policy of the Party and its interactions with Party ideology. The tools of the study are the official newspaper and the news in newspapers. The methods of the study are written discourse analysis and description.
"İsmet İnönü'nün Cumhurbaşkanlığı Döneminde Eğitim Politikaları"
Yakın Dönem Türkiye Araştırmaları Dergisi , 2008
Đnönü Dönemi eğitim politikalarını belgeler yoluyla inceleyerek analitik sonuçlar elde etmeyi amaçlayan bu çalışmada nitel araştırma yöntemi kullanılmıştır. Araştırma yapılırken öncelikle bu dönemin Cumhuriyet Halk Partisi programları ve Hükümet programları incelenmiştir. Daha sonra döneme ait ve eğitim politikaları ile ilgili olabilecek mevzuat taranmış ve ilgili kanun, yönetmelik genelgeler belirlenmiştir. Bunların yanında, günlük gazeteler, meclis konuşmaları, bu konuda yazılmış kitap, araştırma-inceleme türü yayınlar da belge olarak kabul edilmiştir. Đnönü Dönemi eğitim politikaları, Tek Partili Dönem ve Çok Partili Dönem olmak üzere iki temel süreçte ele alınmıştır. Daha sonra bu dönemde eğitimi etkileyen önemli akım ve olaylara değinilmiş, eğitim kurumları ile ilgili bilgiler verilmiştir. Anahtar Kelimeler: Eğitim politikası, Đnönü dönemi, eğitim tarihi
Siyasi Parti Programlarına Göre Eğitim Politikaları
Özet Bu çalışmanın amacı, demokratik hayatın en vazgeçilmez unsurlarından biri ve iktidar aracı olan siyasi partilerin eğitim politikalarına ilişkin görüşlerini karşılaştırmalı olarak ortaya koymaktır. Bu kapsamda Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kayıtları incelenmiş ve halen Türkiye’de 84 siyasi partinin faaliyette bulunduğu görülmüştür. Ancak 84 siyasi parti karşılaştırılmasının güç olması nedeniyle örneklem alınma yoluna gidilmiştir. Siyasi partilere değer biçmede en önemli unsurun toplumu temsil niteliği ve oranı olduğu dikkate alındığında, örneklemin Türkiye Büyük Millet Meclisinde temsil edilen siyasi partilerle sınırlandırılmasına karar verilmiştir. Bu kapsamda Adalet ve Kalkınma Partisi, Cumhuriyet Halk Partisi, Milliyetçi Hareket Partisi ve Halkların Demokratik Partisi’nin parti programları, eğitim politikaları yönüyle incelenmiştir. Genel olarak parti programlarına bakıldığında okullaşma, eğitim hizmetine kolay erişim, eğitim teknolojileri, yabancı dil eğitimi, öğretmen niteliğinin arttırılması, eğitim destekleri, zorunlu eğitim süresinin yukarı çekilmesi, müfredatın yenilenmesi gibi konularında prensipte hemfikir oldukları; eğitim felsefesi, anadilde eğitim, dini eğitim, özel sektör eğitimi, YÖK’ün kaldırılması ve teftiş konularında ise önemli farklılıklar olduğu görülmüştür. Anahtar Sözcükler: Siyasi Parti, Parti programı, Eğitim Politikası Education Policies According to Different Poltical Party Programs Abstract The purpose of this study is to compare opinions of the political parties, that are an essential component of democracy, about education policies. In this context, records of the General Public Prosecutor’s Office of the Supreme Court of Appeal were investigated. It was shown that there are still 84 political parties exist based on this investigation. Since it is difficult to compare all of these 84 political parties, we decided to sample some of them. We limited our sample to the parties represented in the Turkish Grand National Assembly because the representability in the cabinet is simply shows the value of a political party in the public’s eye. Thus, AKP, CHP, MHP, and HDP parties and their programs were examined in terms of education policies. An agreement among these political parties was observed on several issues including number of schools, acess to education service, education technologies, foreign language education, teacher quality, education support, duration of mandatory education, curriculum renovation whereas there are differences exist among these parties in terms of several issues like education philosophy, education in native language, religion education, private sector education, the status and inspection of the council of higher education (i.e., YÖK) . Keywords: Political Parties, Political Party Program, Education Policy.
Medya Okuryazarlığı Dersine Yönelik Millî Eğitim Bakanlığı Politikaları
Özet Bu çalışmanın amacı, Millî Eğitim Bakanlığının medya okuryazarlığı dersine yönelik politikasını ve derse yönelik MEB'in yaptığı çalışmaları kronolojik olarak sıralayarak yapılan çalışmaları ve sonuçlarını ortaya koymaktır. Bilgi kirliliğinin günümüzde büyük bir sorun olduğu düşünülürse doğru bilgiye hızlı bir şekilde ulaşmanın önemi net bir şekilde görülebilir. Bu noktada medya okuryazarlığı dersi her geçen gün daha da fazla önem kazanmaktadır. Ülkemizde medya okuryazarlığı 2004 yılından itibaren ilgi görmeye başlamıştır. Medya okuryazarlığı dersi ilk olarak 2006-2007 öğretim yılında Adana, Ankara, Erzurum, İstanbul ve İzmir'i kapsayan 5 ilde belirlenen okullarda Millî Eğitim Bakanlığı ile Radyo ve Televizyon Üst Kurulu (RTÜK)'nun iş birliği ile verilmeye başlanmıştır. Günümüzde ise ortaokul 7. ve 8. sınıf öğrencilerine yönelik seçmeli bir ders olarak okutulmaktadır. Anahtar Kelimeler: Millî Eğitim Bakanlığı, okuryazarlık, medya okuryazarlığı, medya okuryazarlığı dersi Abstract The purpose of this study, the Ministry of Education's policy and the course of his work for the Ministry of Education for media literacy course is to present studies and the results made by chronological order. If the information pollution believed to be a major problem today, the importance of achieving the right information quickly, clearly visible. At this point the Media Literacy course is gaining more importance every day. In our country, media literacy has gained attention since 2004. Media literacy course for the first academic year 2006-2007 in Adana, Ankara, Erzurum, Istanbul and Izmir, covering the 5 Ministry of National Education in schools selected provinces and the Radio and Television Supreme Council (RTÜK) which has been given to cooperation. Today, the middle school 7th and 8th class is taught as an elective course for students. 96 Çocuk ve Medeniyet 2016/2 Giriş İnsanların medya ile etkileşimi incelendiğinde her geçen gün yükselen bir grafik ile karşı karşıya kalmaktayız. 19. yüzyılda başlayıp 20. yüzyılda gelişerek insan yaşamına giren telefon, radyo, televizyon, en son olarak da İnternet ve bilgisayar, iletişimi ve etkileşimi çok hızlı bir hâle getirmiştir. Teknolojinin sağladığı bu yoğun iletişim olanakları, dünyanın herhangi bir köşesinde meydana gelen yerel bir olayın bile bazen bütün dünyanın meselesi hâline gelmesine neden olmaktadır (Oktay, 2004). Günümüzde teknolojiyle birlikte bilgi çok hızla yayılmakta ve çok fazla bilgi çeşitliliği bulunmaktadır. Doğal olarak bu çeşitlilik bilgi kirliliğini de beraberinde getirmektedir. Bu bilgi çeşitliliği ve kirliliğinin içinde doğru ve yararlı bilgiye ulaşmak büyük bir sorun hâline gelmiştir. Medya okuryazarlığı dersinin temel amacı öğrencileri bilinçli, seçici bir medya okuryazarı yapmaktır. Bilinçli ve eleştirel bir medya tüketicisi ve üreticisi bilincini kazanma, kurgu ve gerçeği ayırt etme, medya iletilerini çözümleme ve değerlendirme yeterliliğini kazanma ilköğretimden başlanarak eğitimin amaçlarına eklenmesi gereken önemli konulardır (Jols ve Thoman, 2008).
2018
Turkiye Cumhuriyeti Anayasasi’nin doksan sekizinci maddesine istinaden milletvekillerinin kamu yarari acisindan ihtiyac duyduklari konularda tek basina veya toplu olarak verdikleri yazili onergeleriyle olusturulan Meclis Arastirma Komisyonlari ile Ihtisas Komisyonlarinin olusma, onerge verme ve calisma usul ve esaslari TBMM Ic Tuzugu ile belirlenmektedir. TBMM Baskanligina milletvekillerince birbirine yakin konularda farkli zamanlarda verilen arastirma onergeleri de tek baslik altinda birlestirilerek arastirma komisyonlari olusturulmaktadir. Ulkemizin rekabet gucunun ve guvenliginin artirilmasinda en onemli unsur olan nitelikli insan gucunun yetistirilmesinde egitim, ogretim, mufredat, ogretmen, ogrenci ve egitim kurumlari hakkinda olusturulan meclis arastirma komisyonu calismalari ve raporlari cok onemlidir. Onemli bir emek ve zaman harcanarak hazirlanan bu raporlar egitim ve ogretim alaninda tum paydaslardan bilgi almak, sorun ve beklentileri dinlemek suretiyle mevcut durumu belir...
DEMOKRAT PARTİ'NİN EĞİTİM POLİTİKALARINDA DİN ve DİNİ OKULLAR
Atatürk Yolu Dergisi, 2020
ÖZ 1945-1950 yılları arasında Cumhuriyet Halk Partisi'nin din ve din eğitimi ile ilgili konuları gündemde tutarak önceki dönemlerden farklı bir siyaset izlemiş olması, Türkiye'nin daha liberal seçim sürecine girmesinin bir sonucu olduğunu söylemek yanlış olmaz. Bu bağlamda medrese eğitimi almış bir profesör olan Şemseddin Günaltay'ın 1949 yılında Başbakanlık makamına getirilmiş olması, CHP'nin muhafazakâr seçmen kitlesini kazanmaya yönelik seçim yatırımı olduğuna dair yorumlar yapılmıştır. Demokrat Parti, iktidar olduğu ilk yıllarından itibaren eğitimde milli kültür değerlerini tanımlarken Cumhuriyetin ilanından itibaren taviz verilmeyen laiklik konusunu iç ve dış gelişmeleri de gözeterek yeniden ele almıştır. Bu bağlamda DP iktidarı, kendi tabanının istek ve beklentilerini karşılayacak mukaddesatçı politikaları yürürlüğe koyarken, eğitimi Osmanlı döneminde yetişmiş ulema ve tarikat şeyhlerine bırakmamak için kamusal faaliyetlere yönelmiştir. DP'nin eğitimde hangi modele ağırlık verdiğine dair sübjektif değerlendirmeler bir kenara bırakılacak olursa eğitimin hedef ve içerik yönünden daha liberal ve küresel boyuta taşımak için gayret edildiği açıkça görülür. Bu çalışmada DP'nin eğitim politikalarında dinin yeri ve önemi ortaya çıkarılmaya çalışılmıştır. Bu bağlamda din derslerinin ilkokul ve ortaokul müfredatında yer alması, İmam-Hatip okullarının açılması, Yüksek İslam Enstitüleri'nin kurulması gibi konular ele alınarak dinin yeniden inkişafı söyleminin DP iktidarı için ne kadar geçerli olduğu sorgulanmıştır.
Milli Eğitim Şuralarında Eğitim ve Okul Yöneticiliği
Okul yöneticiliğinin bir uzmanlık alanı olarak tanımlanmasına ilişkin tartışmaların, 2023 Eğitim Vizyonu’nda yer verilen ilgili hedeflerle yeniden gündeme geldiği görülmektedir. Yasalaşması düşünülen öğretmenlik meslek kanunu kapsamında okul yöneticiliğinin meslek tanımının ve kariyer evrelerinin belirlenmesi beklenmektedir. Türkiye’de okul yöneticiliğine ilişkin tartışmaların tarihi gelişiminde MEŞ’lerde alınan kararlar önemli bir yer tutmaktadır. MEB tarafından 2-6 Aralık 2014 tarihleri arasında düzenlenen 19. ve son MEŞ’in ana gündem maddelerinden biri de “Eğitim Yöneticilerinin Niteliğinin Artırılması” olarak belirlenmişti. Bu çalışmada 19. MEŞ da dahil olmak üzere 1981’den bu yana yapılan şuralarda okul yöneticiliği ile ilgili tartışılan konular ve alınan kararlar derlenmiş ve analiz edilmiştir.
Üniversite Öncesi Okul Tarih Öğretiminde Siyasi Tarihin Yeri
Bu bildiride üniversite öncesi okul tarih programlarımızda ve ders kitaplarımızda siyasi tarihin yeri ve sorunları ele alınmaktadır. İlköğretim sosyal bilgiler ve lise tarih programlarında ve ders kitaplarında siyasi tarih ve kültür tarihi konuları belirgin bir şekilde birbirinden ayrılmış ve kültür tarihine daha fazla yer ayrılmaya çalışılmıştır. Siyasi tarih, çağdaş gelişmelerin ışığında yeniden tanımlanmalı, sosyal ve ekonomik fenomenleri, zihniyet tarihini de içerebileceği vurgulanmalıdır. In this paper, the place of the political history in the history curricula prior the University is taken into account. In history curricula and history textbooks, the subjects of political history and of cultural history are separated from each others. The places given to the cultural history are tried to be much more than the political history. Under the light of contemporary developments, the political history should be redefined so that it can include the social and economic phenomena and the history of mentality.